Την ώρα που τα ΜΜΕ (είχαν) κ έχουν πολλές ώρες διαθέσιμες για τον έρωτα του Καρατζαφέρη με τον γιο του τέως και τον Μπαλτάκο, ακόμα περισσότερες για τον ναζιστή Μιχαλολιάκο και τη συμμορία του, αμέτρητες για τον γραφικό Λεβέντη και ανυπολόγιστες για κάθε Άντζελα Δημητρίου, Απόστολο Γκλέτσο ή όποιο άλλο φρούτο ευδοκιμεί ανά εποχή, δεν υπήρχε μια άκρη, ούτε ένα μικρό κομμάτι δημοσιότητας για τον Δήμαρχο Πατρέων Κώστα Πελετίδη, ο οποίος πήρε την πρωτοβουλία να περπατήσει με δημότες Πάτρας και όχι μόνο 230 χιλιόμετρα για να συμπαρασταθεί στους άνεργους, να ευαισθητοποιήσει αγωνιστικά τον λαό που υποφέρει.
Και δεν έχει κάνει μόνο αυτό. Είναι ο δήμαρχος που κατάργησε τα δημοτικά τέλη για τους οικονομικά ασθενείς, φρόντισε να μη μείνει κανένα παιδί νηστικό και καμία οικογένεια χωρίς φαγητό, ξερίζωσε την παράδοση που ήθελε εκκλησία και αστυνομία να μοιράζονται τις ελιές και το λάδι, έφτιαξε με μηδαμινό κόστος έργα υποδομής, δημιούργησε με ανακυκλώσιμα υλικά χώρο φιλοξενίας για γάτες και άλλα πολλά που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας από τα κυρίαρχα media.
Επίσης ήταν ο δήμαρχος ο οποίος τάχθηκε στο πλευρό των εργαζόμενων του δήμου και δεν μπήκε καν στη διαδικασία να συζητήσει οποιαδήποτε ελαστικοποίηση των εργασιακών τους σχέσεων, κάτι που είναι της μόδας στις μέρες μας.
Ο Πελετίδης δεν πουλάει στα συστημικά ΜΜΕ. Αν χόρευε στην αγκαλιά φαντάρων σαν άλλος Ψινάκης θα είχε γίνει viral. Αν έβριζε χυδαία σαν άλλος Μπέος θα γινόταν είδηση. Αν έβγαζε στη φόρα την προσωπική του ζωή σαν Γκλέτσος θα είχε πάρει το 15λεπτο δημοσιότητας. Αν είχε το επικοινωνιακό –και όχι μόνο- επιτελείο του Μώραλη θα ήταν στα κανάλια μέρα-νύχτα. Αν είχε την συστημική υποστήριξη του Μπουτάρη θα μιλούσαμε για τον δήμαρχο του αιώνα.
Όλοι οι παραπάνω είναι δήμαρχοι πόλεων που για κάποιο λόγο έχουν απασχολήσει τα μέσα. Για κάποιο λόγο όμως που δεν έχει σχέση με τη δουλειά, το ρόλο τους ή τις πολιτικές που εφαρμόζουν. Βάζω στοίχημα ότι οι μισοί κάτοικοι της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης δεν έχουν καν ακουστά το όνομα του Πελετίδη, ούτε βέβαια αυτά που έχει κάνει. Τα μίντια δεν θέλουν κάποιον που θα τους χαλάσει την πιάτσα. Και ο Πελετίδης κάνει ακριβώς αυτό.
Ο Πελετίδης είναι κομμουνιστής.
Στις πράξεις του αντικατοπτρίζονται οι θέσεις, οι απόψεις, οι ιδέες και οι πράξεις των κομμουνιστών. Στο πρόσωπό του αντανακλά το ήθος των κομμουνιστών.
Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους εν ενεργεία ή διατελέσαντες κομμουνιστές δήμαρχοι. Επικεντρώνουμε στον Πελετίδη λόγω επικαιρότητας και μεγέθους του δήμου στον οποίο εξελέγη.
Δεν πρόκειται άλλωστε για προσωπολατρία, ούτε κάνουμε αγιογραφία του Πελετίδη. Απλά δεν είναι κακό να τονίζουμε που και που πως μέσα από τους κόλπους του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος γεννήθηκαν προσωπικότητες που αποτέλεσαν μικρούς και μεγάλους φάρους, παραδείγματα προς μίμηση, οι οποίες με τη σειρά τους πρόσθεσαν σε αυτό που ονομάζουμε κομμουνιστική υπόθεση.
Πρέπει να υπενθυμίζουμε ότι προσωπικότητα και συλλογικότητα αλληλοδιαπλέκονται διαλεκτικά.
Όπως κανείς μη κομμουνιστής δεν θα είχε δώσει τέτοιους αγώνες με αυτή την ιδεολογία, έτσι και η κομμουνιστική υπόθεση στο σύνολό της δεν θα μπορούσε να φωτιστεί με καλύτερο τρόπο από το ήθος και την προσωπικότητα των ανθρώπων που την μεταφέρουν από τη θεωρία στην πράξη, όσο οι συνθήκες το επιτρέπουν.
Ο Πελετίδης δεν είναι ο μόνος.
Ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Είναι η συνέχεια των αγώνων των κομμουνιστών. Είναι η ενσάρκωση της ηθικής τους. Είναι το πρόσωπο, η εικόνα και η φωνή τους σε μια μαύρη ιστορική συγκυρία
