Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

15 Ιανουαρίου, 2017

o Χρήστος Ζουλιάτης Θυμάται:

*Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. ΕΜΕΙΣ;;;;;;_



 Θυμάμαι πως σε αυτή την παράσταση (Φεστιβάλ ΚΝΕ), χρησιμοποίησα φλας οπότε στο δεύτερο κλικ, 
γυρίζει και με κατακεραυνώνει 
"Σας παρακαλώ" 
Να ανοίξει η γη να με καταπιεί. 
Μόλις είχα προλάβει να πάρω αυτά τα δυο στιγμιότυπα. Εξαφανίστηκα... Ήταν η πρώτη επαφή που είχα μαζί του. Η δεύτερη ήταν στο καφενείο του Σιγάλα στη στοά Ορφέα, όπου γυριζόταν το "Ταξίδι στα Κύθηρα" και κάποια στιγμή βγαίνει έξω, κάθεται δίπλα σε ένα τραπεζάκι και απέναντί του εγώ. Ευκαιρία να του κανω το πορτρέτο. Άρχισα απανωτά κλικ οπότε γυρίζει και μου λέει "Τι θα τις κάνει όλες αυτές τις φωτογραφίες;;;".
 Που να ήξερε πως για μένα ήταν τα πορτρέτα μιας ζωής και θα παραμείνουν σαν ιστορικά φωτογραφικά ντοκουμέντα, 
όχι γιατι είναι δικά μου αλλά αποτελούν, νομίζω, χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που κουβάλησε όλη την βασανισμένη ζωή στο φωτογραφικό χαρτί.

*Ο «Προμηθέας Δεσμώτης» στην τραγωδία του Αισχύλου, όπως την κατέγραψα σε δυο φωτογραφικά στιγμιότυπα, με πρωταγωνιστή έναν άλλο Τιτάνα του Θεάτρου, τον ΜΑΝΟ ΚΑΤΡΑΚΗ. 
Η τραγωδία που πραγματεύεται την ηρωική αντίσταση του αλυσοδεμένου στον Καύκασο Προμηθέα, στο θέλημα του Δία.
Ο απείθαρχος Τιτάνας Προμηθέας, αμφισβητεί την εξουσία του Δία, χαρίζοντας τη φωτιά στους ανθρώπους. Η τιμωρία θα είναι αμείλικτη. Με διαταγή του πατέρα των θεών θα δεθεί σ’ έναν άγριο βράχο, στα πέρατα του κόσμου. Ωστόσο εκείνος δεν θα σταματήσει να καταφέρεται κατά της εξουσίας, εξαγριώνοντας τον Δία, ο οποίος τον καταποντίζει στον Τάρταρο.
Τραγωδία με φιλοσοφικό και πολιτικό υπόβαθρο, το ποιητικό αριστούργημα του Αισχύλου μιλά για την ελεύθερη βούληση και την αμφισβήτηση της εξουσίας.
 Ο Προμηθέας κραυγάζει πως η αμφισβήτηση της εξουσίας είναι πάντα, ένα ρήγμα, ένα άλμα, ένα δημιουργικό ξέσπασμα της ελεύθερης βούλησης, χωρίς τακτικούς ελιγμούς, χωρίς «στρατηγικούς» περιορισμούς και γίνεται έτσι η πρώτη φωνή στην ανθρώπινη Ιστορία που δηλώνει ευθαρσώς: Είμαι ρεαλιστής, γιατί ζητώ το αδύνατο. Και το ζητώ, χωρίς άλλον λόγο από τον εαυτό μου.