Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

14 Ιουλίου, 2017

Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την ανάπτυξη στον Τουρισμό - Επισιτισμό. H πολιτική πρόταση του ΚΚΕ:


Εκδήλωση για τον Τουρισμό με ομιλητή τον Σ. Ζαριανόπουλο 



Σε εκδήλωση με θέμα «Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την ανάπτυξη στον Τουρισμό - Επισιτισμό και η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ» μίλησε την Τετάρτη 12 Ιούλη ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, ευρωβουλευτής του Κόμματος. Την εκδήλωση διοργάνωσαν οι ΚΟΒ Τουρισμού - Επισιτισμού Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες πριν την απεργία στο κλάδο στις 20 του Ιούλη. Μιας απεργιακής κινητοποίησης, που, όπως σημείωσε ξεκινώντας την ομιλία του ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, 
«πραγματοποιείται μέσα σε δύσκολες συνθήκες, στο φόρτε της δουλειάς, σε κλίμα εργοδοτικής τρομοκρατίας που -μην το αποκλείετε- μπορεί να συνοδευτεί και από καλλιέργεια από κυβέρνηση, άλλα αστικά κόμματα και ΜΜΕ ‘’κοινωνικού αυτοματισμού’’ ότι θίγεται ‘’η εθνική μας βιομηχανία, η ελπίδα μας για έξοδο από την κρίση, η ατμομηχανή της ανάπτυξης, ο τουρισμός'' τώρα που πάει να απογειωθεί και να συμβάλει σημαντικά στη λύση του προβλήματος της χώρας και μάλιστα μέσα σε κλίμα ανοικτής υπονόμευσης από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, παλιό και νέο.
Έχει ευρύτερη σημασία αυτή η κινητοποίηση. Μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ισχυρό πλήγμα στο καλλιεργούμενο κλίμα ‘’τίποτα και κανένας’’ δεν κινείται. Μπορεί να γίνει η εργατική απάντηση, όχι μόνο το κλάδου, αλλά όλων των εργαζόμενων, όλων των κλάδων, που πρέπει να οργανώσουν την αλληλεγγύη τους στην απεργία, απάντηση στην άθλια δήλωση του Τσίπρα τον καιρό ψήφισης του 4ου μνημονίου ότι "οι εργαζόμενοι, δεν διαμαρτύρονται, δεν διαδηλώνουν. Αυτό σημαίνει ότι συμφωνούν ή τουλάχιστον ανέχονται τα νέα μέτρα"».
Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ αναφέρθηκε και στο ζήτημα της εποχικότητας του κλάδου, επισημαίνοντας πωςδεν είναι από τη φύση του ο Τουρισμός και ο Επισιτισμός ένα εποχικό επάγγελμα, γι' αυτό και δεν πρέπει να είναι καταδικασμένοι οι εργαζόμενοι στην ευέλικτη απασχόληση εσαεί. Όπως είπε: «Η εποχικότητα είναι άμεσα δεμένη με τον προσανατολισμό που έχουν οι επιχειρήσεις του κλάδου. Το αποτέλεσμα των στόχων για προσέλκυση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων τουριστών, με κριτήριο τον αριθμό των αφίξεων και το μέγεθος των εισπράξεων, είναι η συσσώρευση της τουριστικής κίνησης σε ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, στους καλοκαιρινούς μήνες του έτους. 
Από την άλλη πλευρά, λόγω της όλο και διευρυνόμενης και βαθύτερης λαϊκής φτώχειας και ανεργίας στην Ελλάδα, ο ντόπιος πληθυσμός βλέπει με το κιάλι τις διακοπές ή στην καλύτερη των περιπτώσεων έχει μικρύνει πολύ τη διάρκειά τους και την αντίστοιχη κατανάλωση σ’ αυτές.
Με βάση τον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της οικονομίας και στον τομέα του Τουρισμού, η υπόθεση της εποχικότητας δεν μπορεί να αλλάξει, ενδεχομένως να υπάρξει μια μικρή άμβλυνση.
Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις δεν είναι ‘’φυσικό φαινόμενο’’ για τους εργαζόμενους στον Τουρισμό, όπως θέλουν να τις παρουσιάζουν.
 Απόδειξη για το παραπάνω είναι το γεγονός ότι η ευελιξία της απασχόλησης δεν αφορά μόνο τις εποχικές επιχειρήσεις, αλλά έχει επεκταθεί σήμερα και στα ξενοδοχεία που λειτουργούν 12 μήνες το χρόνο στην Αθήνα και τα αστικά κέντρα. Και εκεί οι εργαζόμενοι δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ως ‘’έξτρα’’ εργαζόμενοι, ως ‘’ενοικιαζόμενοι’’ με συμβάσεις μιας μέρας.
Με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις οι εργοδότες προσαρμόζουν τις ανάγκες της αξιοποίησης της εργατικής δύναμης με βάση την πληρότητα των ξενοδοχείων τους. 
Μετατρέπουν σε λάστιχο την ίδια την εργατική τάξη, γιατί στο επίκεντρο δεν είναι πώς θα ικανοποιείται η ανάγκη για μόνιμη και σταθερή εργασία, αλλά πώς θα προσαρμόζεται η εργατική δύναμη στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Αν πάμε με μια τέτοια λογική, δηλαδή στη λογική τι συμφέρει τους επιχειρηματικούς ομίλους στην οργάνωση της παραγωγής, τότε ακριβώς έχουμε χάσει το παιχνίδι».
Ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος υπογράμμισε πως «στόχος του ΚΚΕ είναι η ικανοποίηση της ανάγκης της εργατικής τάξης για σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα.
Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης με επίκεντρο και τον Τουρισμό (συν την Ενέργεια) όπου θυσιάζονται τεράστια κονδύλια κρατικής και ευρωενωσιακής ενίσχυσης (αυξάνοντας το χρέος που πληρώνει ο λαός χωρίς να το οφείλει, στερώντας την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών), η λαμπερή εικόνα της "εθνικής μας βιομηχανίας" σε αντιπαράθεση με την εικόνα του εργασιακού κάτεργου πίσω από αυτήν, συντρίβει το βασικό επιχείρημα εργοδοσίας και κυβερνήσεων ότι όλοι έχουμε κοινό συμφέρον να μεγαλώσει η πίτα, να απορροφηθεί η ανεργία, να ανέβουν οι μισθοί. 
Η πίτα μεγάλωσε, αλλά όπως και η φτώχεια και ανασφάλεια των εργαζόμενων. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει, όχι απλά γιατί δεν θέλουν οι καπιταλιστές, αλλά γιατί δεν μπορούν, θα χάσουν την ανταγωνιστικότητά τους, θα συνθλιβούν από τους αντιπάλους τους επιχειρηματίες, θα αυτοκτονήσουν.
Να, γιατί ο άμεσος στόχος πάλης, μόνιμη σταθερή εργασία με δικαιώματα που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες (όπως η μείωση του εργάσιμου χρόνου κλπ.) 
είναι στενά, αξεδιάλυτα δεμένος με την πάλη προοπτικής, το ξερίζωμα των συμφερόντων που επιβάλλουν τη σημερινή κατάσταση, των καπιταλιστών, της ιδιοκτησίας τους, του κράτους τους.
Η καθημερινή πάλη και για τα μικρά, καθημερινά, αλλά σε μια τέτοια κατεύθυνση μπορεί να απαντήσει στο κλίμα απογοήτευσης και του τίποτα δεν γίνεται. 
Μπορεί να ενεργοποιήσει νέες εργατικές δυνάμεις, να τους δώσει φτερά και συνείδηση της δύναμής τους. Μπορεί να πιέσει περισσότερο και να δώσει άμεση αποτελεσματικότητα σε κάποιους αγώνες και βέβαια αποτελεσματικότητα στον αγώνα για την οριστική λύση, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, όλων όσων ζούμε σήμερα γιατί δεν έχει τίποτα άλλο να δώσει αυτό το σύστημα. Το κίνημα χρειάζεται να ανασυνταχθεί αγωνιστικά, ταξικά σ’ αυτή βάση».
Κλείνοντας την ομιλία του ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος αναφέρθηκε και στο ρόλο του Τουρισμού στο σοσιαλιστικό σύστημα, που όπως είπε δεν θα εμπόρευμα απόμακρο για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, αλλά άλλο ένα κοινωνικό δικαίωμα εγγυημένο για όλο το λαό. 
Όπως πρόσθεσε: «Ένα τέτοιο σύστημα, το σοσιαλιστικό, όπως έχει δείξει η ιστορία του, κατάφερε να κάνει τον φθηνό, πολλές φορές δωρεάν εργασιακό τουρισμό και τις διακοπές παραγωγικό εργαλείο ψυχαγωγίας και γνώσης και όχι ξεσπάσματος (βλ. Ζάκυνθος και αλλού) για όλο τον εργαζόμενο λαό, σε συνδυασμό με τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και τα μειωμένα όρια συνταξιοδότησης, σε συνθήκες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές πολύ δυσκολότερες από τις σημερινές.
Μια τέτοια κοινωνία θα προστατέψει τη λαϊκή οικονομία από ανισορροπίες, θα ξαναβρεί τις ισορροπίες στην οικονομία που δεν μπορεί να βρει ο άναρχος καπιταλισμός, θα κατανείμει εργατικό δυναμικό και παραγωγικούς πόρους με κεντρικό σχεδιασμό, θα εξασφαλίσει έτσι τη μόνιμη σταθερή εργασία με δικαιώματα. Θα κάνει τον Τουρισμό κοινωνικό δικαίωμα για όλους».