Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

20 Απριλίου, 2017

Το της εργατικής τάξης «νόμιμον»

από:

«Προσέταττε γαρ ο νόμος τους υπέρ εξήκοντα έτη γεγονότας κωνειάζεσθαι και του διαρκείν τοις άλλοις την τροφήν».
Κι επί το νεοελληνικότερον: «Να παίρνουν κώνειο όσοι ξεπερνούν τα εξήντα χρόνια της ζωής τους και να πεθαίνουν, ώστε να επαρκεί η τροφή για τους υπόλοιπους».
Αυτό ήταν το «Κείων νόμιμον». Στην αρχαία Κέα με αιτία την πολιορκία από τους Αθηναίους.
Σήμερα με εξαφανίζει η αστική τάξη. Είμαι των πεντακοσίων ευρώ. Ακόμη χειρότερα, είμαι άνεργος. Είτε έτσι - είτε αλλιώς είμαι ξοφλημένος. Γύρω μου ανασφάλεια, φτώχεια, δυστυχία. Ξεθεμελιώνουν τα πάντα. Εργατικά δικαιώματα, συνταξιοδοτικά, περίθαλψη, υγεία, παιδεία, πολιτισμό.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, σε πείσμα της απύθμενης ανικανότητας να την αντιληφθούμε. 
Κι όσο θα αδυνατούμε, θα βγαίνει κάθε Ξαφαδούλα, κάθε Καμμένο φασιστοειδές και σάπιο Βερυκιοειδές (να ‘ταν οι μόνοι) να τυμβωρυχεί πάνω μας.
Σε τέτοιες στιγμές, που κι η αυτοδικία ακόμη εμπλουτίζεται σε περιεχόμενο, που πρέπει να επιβληθεί το της εργατικής τάξης «νόμιμον», χαζεύουμε απαθείς τους δημίους μας και τα φερέφωνά τους, ως η αγελάδα τα τρένα που περνούν.
Αλλά τι ανάγκη έχουμε; Μπορούμε να… ταξιδεύουμε και να λέμε τη… γνώμη μας.

ο Καστρινός ΑΝΤΙ-ΚΑΣΤΡΙΝΑ





Καστρινος καστρινος:
πριν 10 ώρες

ΑΝΤΙ- ΚΑΣΤΡΙΝΑ.
Μπορεί να βλέπω πράματα, πολλά και όσα θέλω,
μπορεί να γίνω ζήτημα, και που φορώ καπέλο.

Μπορεί στην παρουσία μου, το σάλιο να κολάει, 
μηδενικό, ένα τίποτα, και να κρυφογελάει.

Όμως, κατά τη διάθεση, μπορεί να γίνει ποιήμα,
με μιά ροή αφάνταστη, και ποταμό τη ρίμα.

Να παρασύρει βούλουκα, κ΄ένα αδειανό κεφάλι,
που στη μιλιά αργό ρυθμό, αδύνατον να βάλει.

Να τραγουδιέται, να γελάς, μόνο με μιά κιθάρα,
να μείνει σ΄αλησμόνητους, στίχους η σαχλαμάρα.

Να καθαρίσει την κρυφή, τη ζήλια του χειμώνα,
να δείξει μία ξάστερη, πραγματική εικόνα.

Αυτή που είναι εν ζωή, και που καλά την κρύβει,
που η αμαρτία η μόνιμη, ανάλογα ανταμοίβη.

Χρειάζεται ο καθένας μας, τη θέση του να ξέρει,
όσο και το επίπεδο, που έχει και προσφέρει.

Θέλει αγώνα ατέλειωτο, ν΄ανέβεις σκαλοπάτια,
μυαλό και καθοδήγηση, να βρείς τα μονοπάτια.

Θέλει προφίλ του έντιμου, και μετριοφροσύνη,
τη γνώμη απ΄τον καθένανε, να πέρνεις που σε κρίνει.

Να σέβεσαι τσου γύρο σου, ν΄απαρνηθείς το ψέμα,
να ψάξεις για συνείδηση, στα μούτρα σου το αίμα.

Μπορεί να βλέπω πράματα, μα μή με βγάλτε μάντη,
βγάλτε με αδιόρθωτο, κι΄αν θέρτε συκοφάντη.

Όμως διαθέτω λογική, κι΄έχω σκληρή την πένα,
όπως και το ελεύθερο, να πει κάποιος για μένα.

Ένα ρητό μάθε να λες, κι΄εσύ που αιωρείσαι,
το δείξε μου το φίλο σου, για να σου πώ ποιός είσαι.!!!