Επιπλέον, έχει αποφασιστεί ότι σιγά σιγά αίρονται κάποια από τα μέτρα και επαναλειτουργεί η οικονομία. Σε μια κοινωνία που δεν έχει ανοσία.
Τα ΜΜΕ τώρα δεν μιλάνε για ασυνείδητους που διακινδυνεύουν τη ζωή και την υγεία μας.
Σήμερα τα πλάνα από το Φλοίσβο έμοιαζαν με τα αντίστοιχα προ εβδομάδων από την παραλία της Θεσσαλονίκης.
Όμως τώρα το αφήγημα έχει αλλάξει. Τώρα "είναι φυσικό να θέλουμε να βγούμε μια βόλτα", "πρέπει να περπατάμε", "η καραντίνα βλάπτει την ψυχική μας υγεία", "σημασία έχει να τηρούμε τις αποστάσεις".
Πρακτικά τι έχει αλλάξει; Αν πριν δύο μήνες κινδύνευαν όλοι να εκτεθούν στον ιό, τώρα κινδυνεύει το 99%. Αυτό τι σημαίνει; Τελείωσε ο κίνδυνος;
Εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στη βελτίωση του καιρού που μέχρι πριν από δύο-τρεις εβδομάδες δεν γνωρίζαμε αν παίζει κάποιο ρόλο;
Ή μήπως έχει βελτιωθεί εντυπωσιακά η κατάσταση στο δημόσιο σύστημα υγείας ώστε να μπορεί να μην καταρρεύσει σε περίπτωση μαζικών κρουσμάτων;Στην πραγματικότητα, μπροστά στην κατάρρευση της οικονομίας δεν μας νοιάζει η υγεία του λαού.
Ή μάλλον μας ένοιαζε για λίγο καιρό, διαφημίσαμε το ενδιαφέρον μας για την υγεία του κόσμου, πληρώσαμε και 11 εκατομμύρια για να γίνει σίγουρο ότι θα περάσει το μήνυμα.
Βγάλαμε δακρύβρεχτα διαγγέλματα, δημιουργήσαμε μια πλασματική κατάσταση της πραγματικότητας, μπερδέψαμε τον κόσμο, αποκρύψαμε αυτά που έρχονται.
Καταφέραμε να κάνουμε πρώτο θέμα το πότε θα ανοίξουν τα σχολεία και παράλληλα να μην ξέρει κανείς σε τι σχολεία θα φοιτούν τα παιδιά μας μετά τον οδοστρωτήρα Κεραμέως.
Αναρωτιόμαστε αν θα κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα αλλά μας ξεφεύγει το τι θα συμβεί με τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στον τουρισμό. Η συζήτηση για τα κομμωτήρια έγινε κεντρικό ζήτημα αλλά δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.
Παράλληλα, τα κρούσματα λέει μειώνονται, αλλά κάθε φορά που κάτι συμβαίνει ανακαλύπτονται δεκάδες ή εκατοντάδες. Ο ιός κάνει βόλτες σε ιδιωτικές κλινικές αλλά δε βαριέσαι αυτά είναι μεμονωμένα περιστατικά.
Σημασία έχει η επιστροφή στην κανονικότητα, τώρα που βρήκαμε τους εαυτούς μας κλεισμένοι στα σπίτια μας όπως μονότονα επαναλαμβάνουν ξεθωριασμένοι ανθυποσελέμπριτι.
Αυτό είναι το μεγάλο θέμα.
Όχι ότι θα βγούμε από τα σπίτια μας χωρίς μαζικά -ούτε καν δειγματοληπτικά- τεστ για να ξέρουμε αν έχουμε ή δεν έχουμε τον ιό. Θα πρέπει να λειτουργούμε σαν να έχουμε τον ιό για να προστατεύουμε τους άλλους και ταυτόχρονα σαν να μην τον έχουμε για να μπορούμε να βγούμε στο 8ωρο της παραγωγής και να λέμε ευχαριστώ που έχουμε ένα κομμάτι ψωμί να φάμε συμμετέχοντας "όλοι μαζί" στο δράμα των μεγαλοεπιχειρηματιών που βλέπουν τα κέρδη τους να βυθίζονται.
