Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Για τις Σημαίες μας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Για τις Σημαίες μας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

24 Δεκεμβρίου, 2018

ΈΤΣΙ ΧΤΙΖΕΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ Ο ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ !!


ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ:
ΔΙΝΟΥΜΕ ΑΝΑΣΕΣ
ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΑΙΚΟ ΛΑΟ
ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΟΛΗ!!!
Στην διημερίδα «Μιλάμε για την Πόλη» που διοργανώνει η εφημερίδα «Πελοπόννησος» και το ινστιτούτο «ΠΡΟΣΩΠΑ» έκανε χαιρετισμό ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης.
Στην ομιλία του ο Δήμαρχος σημείωσε:

«Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Καλούμαστε σήμερα να μιλήσουμε για την πόλη μας. Όταν μιλάμε για πόλη, μιλάμε για τους ανθρώπους της, αυτούς που την κτίζουν, βλέπουμε τις ανάγκες τους στην ζωή, την κατοικία, την εργασία, την κοινωνία.
Εμείς ως Δημοτική Αρχή ξεκαθαρίσαμε εξ αρχής τις προτεραιότητές μας. Θεωρούμε όμορφη πόλη την πόλη που δεν έχει ανέργους, φτώχεια, παιδιά στην εξάρτηση.
Στην χώρα μας, στην πόλη μας, αλλά και διεθνώς γίνεται συγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια. Το κοινωνικό μας σύστημα βρίσκεται σε σήψη και παρακμή . Στην Πάτρα έχουμε 35.000 ανέργους, 15.000 στο ΚΕΑ, χιλιάδες ειδοποιήσεις για διακοπή ρεύματος. Χιλιάδες επαγγελματίες αυτοαπασχολούμενοι, μικροί αγρότες καταστρέφονται. Ο ανταγωνισμός με το μεγάλο κεφάλαιο τους έχει στείλει στα Τάρταρα.
Εμείς διαλέξαμε μετερίζι, είμαστε μαζί με τους εργαζόμενους τους επαγγελματίες, τους αυτοαπασχολούμενους που καταστρέφονται, τους αγρότες που ξεκληρίζονται. Στηρίζουμε ποικιλότροπα τον αγώνα τους για επιβίωση για μια ζωή αντίστοιχη της εποχής μας, εποχής που η επιστήμη και η τεχνική βρίσκεται στο απόγειό της.
Δεν πιστεύουμε ότι η Πάτρα θα γίνει η όαση μέσα στην έρημο του συστήματος, αλλά μπορούμε να δώσουμε και δίνουμε ανάσες μικρές και μεγάλες. Δυναμώνουμε και εμείς, στο κομμάτι που μας αντιστοιχεί, τον αγώνα ενάντια στις πολυεθνικές, τα μονοπώλια, τις επιχειρηματικές αλυσίδες που δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στο διάβα τους. Αγωνιζόμαστε για την ενότητα του πατραϊκού λαού, να απομονώσουμε τα ζιζάνια που φέρνουν τη διχόνοια και την απογοήτευση. Δεν ξεχωρίζουμε τους εργαζόμενους, τον πατραϊκό λαό με βάση την πολιτική του τοποθέτηση, αλλά την στάση του απέναντι σε αυτούς που έχουν καθίσει στο σβέρκο του ελληνικού λαού και της πόλης μας και ζουν από τον ιδρώτα του. Στον αγώνα μας απέναντι σε αυτούς θα ομονοήσουμε κάποια στιγμή και ποιος είναι ο πολιτικός σχηματισμός που ωφελεί την επίλυση των προβλημάτων μας. Χρειάζεται κοινός αγώνας, χωρίς προκαταλήψεις. Αυτός είναι ο δρόμος που θα φέρει θετικά αποτελέσματα.
Με κριτήριο τα παραπάνω οργανώσαμε τις υπηρεσίες του Δήμου, με εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους, ανανεώσαμε και εκσυγχρονίσαμε το μηχανολογικό εξοπλισμό βάζοντας σε λειτουργία όλο το μηχανισμό. Επισκευάσαμε μηχανήματα που για πολλά χρόνια ήταν παροπλισμένα και αναξιοποίητα από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και από τη ΔΕΥΑΠ. Προχωρήσαμε στην αγορά μηχανημάτων που συμβάλλουν στην αποτελεσματικότητα του Δήμου μας.
Ξεκινούν οι εργασίες διαμόρφωσης του Αρσακείου σε Δημαρχείο, γεγονός που θα κάνει τις συνθήκες εργασίας καλύτερες, θα εξοικονομήσουμε χρήματα που πήγαιναν για ενοίκια. Το ίδιο κάνουμε και με τις υπηρεσίες καθαριότητας και των τεχνικών υπηρεσιών, προσπαθούμε να αποκτήσουμε χώρο όπου θα συγκεντρωθούν όλες οι τεχνικές υπηρεσίες, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Γνωρίζουμε ότι πορευόμαστε σε ένα δυσμενές περιβάλλον, με μειωμένο προσωπικό λόγω της πολιτικής που θέλει το Δήμο ελεγκτικό μηχανισμό, μειωμένη χρηματοδότηση, αφού έχουν μειωθεί τα οικονομικά του Δήμου κατά 60% σε σύγκριση με αυτά που παίρναμε το 2010, και αυξήθηκαν τα θεσμικά εμπόδια που βάζει το δήθεν δημόσιο σύστημα. Παρόλα αυτά παλεύουμε σε όλους τους τομείς, με ορατά αποτελέσματα σε κάθε καλοπροαίρετο συμπολίτη μας.
Βάλαμε στο κέντρο της προσοχής μας τις λαϊκές ανάγκες, τις ανάγκες των παιδιών μας, πήραμε δεκάδες πρωτοβουλίες, πολλές από αυτές είχαν πανελλαδικό ενδιαφέρον, συσπείρωσαν δυνάμεις στον αγώνα για το δίκιο.
Να θυμίσουμε τους αγώνες για Δουλειά για όλους, Δουλειά με δικαιώματα, για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, να γίνει θεσμική ρύθμιση που θα επιτρέπει στα Δημοτικά Συμβούλια να παίρνουν ευνοϊκές αποφάσεις για αυτούς που χρωστούν στους Δήμους και δεν έχουν πράγματι την ευχέρεια να ανταποκριθούν, να μην εφαρμοστούν αναγκαστικά μέτρα είσπραξης. Οι αγώνες και πιέσεις που ασκούμε για να μην γίνει διακοπή του ρεύματος. Τα μέτρα που πήραμε για κατάργηση των παρκόμετρων που το μόνο λόγο που εξυπηρετούσαν ήταν η αφαίμαξη των πατρινών. Την κατάργηση των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς σε όσους έχουν εισόδημα έως 25.000 ευρώ. Η μείωση των ανταποδοτικών τελών κατά 25% και πληθώρα επί πλέον μέτρων απαλλαγής τελών η 50% μείωσης σε πολλές κοινωνικές ομάδες, όπως οι μακροχρόνια άνεργοι και οι πολύτεκνοι. Για το 2018 αυτό αφορούσε πάνω από 3.500 οικογένειες. Για πρώτη φορά εντάχθηκαν και οι δικαιούχοι του ΚΕΑ, διαδικασία που είναι σε εξέλιξη. Το ίδιο είχαμε και με την τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΥΑΠ, όπου 6.000 οικογένειες εντάχθηκαν στο μειωμένο τιμολόγιο.
Βρεθήκαμε δίπλα στους άστεγους, σ’ αυτούς που δεν έχουν τα στοιχειώδη για φαγητό, τρόφιμα, να σταθούν όρθιοι στη ζωή, για να μπορούν να ανατρέψουν ένα σύστημα που τους οδήγησε στην καταστροφή.
Συμβάλλουμε στον αγώνα επιβίωσης των επαγγελματιών, αυτοαπασχολούμενων. Για πρώτη φορά πληρώνονται στην ώρα τους, με τη σειρά τους, χωρίς παρεμβάσεις.
Οι πόρτες του Δημαρχείου είναι ανοικτές σε όλους, βρίσκουν κατανόηση, ικανοποιούνται αιτήματά τους. Προχωράει το αίτημα του ΒΙΟΠΑ για ηλεκτροφωτισμό του εκτεταμένου χώρου τους, καθαριότητα. Υλοποιούμε πρόγραμμα ανοικτού εμπορίου για να πάρουν μια μικρή ανάσα οι αυτοαπασχολούμενοι της περιοχής Κωνσταντινουπόλεως και να γίνει η ανάπλαση της περιοχής.
Τα παιδιά μας βρήκαν αγάπη έμπρακτη, αυξήθηκαν τα τμήματα των παιδικών σταθμών και του Βρεφοκομείου. Μπήκε σε λειτουργία ο παιδικός σταθμός στην Δεξαμενή, ετοιμάζεται στην Μανιακίου. Έγινε εκτεταμένη αντικατάσταση παιδικών χαρών με σύγχρονα όργανα.
Έγινε συνολική παρέμβαση σε Πλαζ, Ροΐτικα, με τη δημιουργία σύγχρονων εγκαταστάσεων μπήκαν στη ζωή αυτά που ήσαν ερείπια. 1300 παιδιά χαίρονται το καλοκαίρι τις ημερήσιες κατασκηνώσεις. Έγιναν παρεμβάσεις σε όλα τα σχολεία για αξιοπρεπή μαθητική ζωή, ηρέμησαν οι διδάσκοντες από την μόνιμη ενασχόληση για την συντήρηση των σχολείων. Με την αυτεπιστασία ανακαινίστηκε το 40% των σχολείων. Τα παλιά σχολεία, μέσω της ενεργειακής αναβάθμισής τους, θα γίνουν καινούργια.
Προχωρήσαμε σε παρεμβάσεις για να έχουν πρόσβαση στον πολιτισμό τα λαϊκά στρώματα.
Το κυκλοφοριακό βελτιώνεται, με την ολοκλήρωση των παρεμβάσεων θα έχουμε ακόμα θετικότερα αποτελέσματα. Χρειάζεται πολιτική ανατροπή για έχουμε δημόσια συνδυασμένα μέσα μαζικής μεταφοράς, σύγχρονα στο χώρο και το χρόνο, φθηνό εισιτήριο.
Πέρασε η εποχή των οραμάτων, τα παχιά λόγια και το μηδενικό έργο. Η πόλη μας αλλάζει σελίδα στον τομέα των έργων, χωρίς φανφάρες. Όλα όσα ήσαν σε συζήτηση εδώ και δύο δεκαετίες έχουν δρομολογηθεί προς υλοποίηση.
Με τους εργαζόμενους του Δήμου έγιναν σημαντικά πράγματα, άλλαξε και θα αλλάξει η πόλη μας. Με λίγα χρήματα φτιάχτηκε το Νότιο Πάρκο, το πάρκο στην εμποροπανήγυρη της Παραλίας, στο Πλατανόδασος. Ξεκινήσαμε και στον Ριγανόκαμπο, πιέζουμε να μας τον παραχωρήσουν. Γίνονται παρεμβάσεις σε πλατείες, δρόμους γειτονίες. Ο Δήμος είναι ένα εργοτάξιο των υπηρεσιών μας, αποδεικνύεται η δύναμη των εργαζομένων αν υπάρχει οργάνωση, σχέδιο, εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους.
Με προσανατολισμό στα συμφέροντα του πατραϊκού λαού, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, τους φορείς του διεκδικήσαμε και πετύχαμε στόχους που φαίνονταν άπιαστοι.
Με την παραχώρηση της παραλιακής ζώνης, που μπαίνουμε στην υλοποίηση του σχεδιασμού της, η Πάτρα επιτέλους θα είναι στην ουσία παραλιακή πόλη. Ήρθε η ώρα να γίνει εμπορικό τμήμα στο Νέο Λιμάνι και να δοθεί στο Δήμο το σύνολο του Παλιού Λιμανιού. Το τρένο υπογειοποιείται από το Ρίο, αίτημα που φάνταζε άπιαστο σ’ αυτούς που θέλουν να είναι τα καλά παιδιά του συστήματος. Ένα γραμμικό πάρκο θα αναπλάσει την πόλη σε μήκος 6,5 χιλιομέτρων. Ο Λαδόπουλος πήρε το δρόμο της ζωής και όχι των ερειπίων. Έμειναν με το στόμα ανοιχτό αυτοί που όλα τα εναποθέτουν στους δήθεν επενδυτές που θα τα αξιοποιήσουν. Το Διοικητήριο της Περιφέρειας, της Αποκεντρωμένης, των Δημοσίων Υπηρεσιών, του χώρου της εκπαίδευσης, του πολιτισμού, παιδικού σταθμού κλπ, παίρνει σάρκα και οστά. Οι Νότιες συνοικίες θα αλλάξουν.
Το φράγμα Πείρου Παραπείρου μπαίνει σε νέα φάση. Από μας εξαρτάται αν το νερό θα έρθει αδάπανα στις δεξαμενές μας η όχι. Ο πατραϊκός λαός έχει το λόγο.
Το εργοστάσιο διαχείρισης απορριμμάτων στου Φλόκα, η κομποστοποίηση, η ανακύκλωση, ο γενικότερος σχεδιασμός στη διαχείριση απορριμμάτων προχωράει προς υλοποίηση.
Έγινε ανάπλαση της Άνω Πόλης, της Κάτω Πόλης, της Γούβας, των Ζαρουχλεΐκων, στα Καντριάνικα, στον Άγιο Αλέξη. του θεάτρου Απόλλων, της Βιβλιοθήκης, του Παλαιού Νοσοκομείου, του Εργοστασίου Τέχνης, των Σφαγείων, των Σταφιδικών Αποθηκών στη Λεύκα που γίνονται Πολιτιστικό Αθλητικό κέντρο, δημιουργείται δίκτυο ποδηλατόδρομων, ολοκληρώνεται ο δρόμος για τους Μυκηναϊκούς τάφους στην Βούντενη. Το Παμπελοποννησιακό Στάδιο αναβαθμίζεται. Με τους Παράκτιους Μεσογειακούς Αγώνες θα έρθουμε σε επαφή με τα αθλήματα, αλλά θα έχουμε επιτέλους και ανάπλαση του πρώην κολυμβητηρίου της Αγυιάς. Θα τελειώνουμε με τα ερείπια.
Όλοι οι τομείς του Δήμου έχουν τεράστιο έργο. Θα τα πουν και στη συνέχεια. Κουράζεσαι να τα ονοματίσεις, σκεφτείτε τι κόπος χρειάστηκε για να φθάσουν σ’ αυτό το σημείο απ’ όλους τους συντελεστές, τους εργαζόμενους όλων των υπηρεσιών του Δήμου. Τους αξίζουν συγχαρητήρια.
Είναι κατανοητό ότι η πόλη μας έχει μπει σ’ ένα δρόμο υλοποίησης του συνόλου σχεδόν των έργων που μας απασχολούν, έργων εκατοντάδων εκατομμυρίων. Θα υπάρχουν δουλειές για περισσότερους εργαζόμενους. Τι χρειάζεται; Να είναι δουλειά με δικαιώματα με μισθούς και όχι δουλειά για δούλους.
Για να λειτουργήσουν όλα αυτά χρειάζονται προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Αλλιώς πως θα λειτουργήσει το εργοστάσιο Τέχνης, τα Σφαγεία, το Πολιτιστικό Αθλητικό Κέντρο του ΑΣΟ, το Παλιό Νοσοκομείο, η Βιβλιοθήκη; Πως θα γίνει η συντήρηση στο πράσινο, στους δρόμους κ.λπ.;
Χρειάζεται αγώνας για να μην γίνουμε από ιδιοκτήτες πελάτες των επιχειρηματικών ομίλων. Καραδοκούν στη γωνία, με τους πολιτικούς τους φίλους, να τα αναλάβουν ‘’για το καλό μας’’ και να τα λειτουργήσουν, με το αζημίωτο φυσικά. Είμαστε πια έμπειροι σ’ αυτά, τους γνωρίζαμε όταν διαχειριζόντουσαν πχ τα Σφαγεία, ενοίκιο μηδέν, και καταστροφή του χώρου.
Κλείνω με αυτό που άρχισα. Όμορφη πόλη είναι η πόλη που δεν έχει ανέργους, φτώχεια, παιδιά στην εξάρτηση.
Η χώρα μας, η Πάτρα, έχουν όλες τις δυνατότητες να πετύχουν αυτό το στόχο. Ναι μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα. Να μη ζούμε το δράμα των 1000 οκταμηνιτών που ξαναεπιστρέφουν στην απελπισία της ανεργίας. Έχουμε μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες, σημαντικές εγχώριες ενεργειακές πηγές, ορυκτό πλούτο, έμπειρο, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, επιστήμονες. Αγροτική παραγωγή που μπορεί να στηρίξει την βιομηχανία σε διάφορούς κλάδους της. Έχει συμφέρον ο ελληνικός, ο πατραϊκός λαός να κάνει αυτός κουμάντο στην οικονομία και όχι οι κάτοχοι του πλούτου. Αυτοί έδειξαν και δείχνουν τα προσόντα τους, τα γεύεται καθημερινά ο λαός. Με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, στις δυνατότητές του, μπορεί να βγει νικητής.»

22 Δεκεμβρίου, 2018

ΣΚΟΤΩΝΕΤΑΙ ΠΟΤΕ Ο ΗΛΙΟΣ ;

Στα 1915 σαν σήμερα, γεννιέται στην Αμαλιάδα ο Νίκος Μπελογιάννης.
,,Ο Μπελογιάννης έγινε σύμβολο ελευθερίας κι αγώνα. Αψήφησε το θάνατο και έγινε σύμβολο αγάπης για τη ζωή, την οποία ο ίδιος θεώρησε πολύτιμη ως το τελευταίο της λεπτό. Στο δρόμο για το απόσπασμα εκείνος έπαιρνε αέρα!,,


Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει να ‘χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ’ τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη….
Στα 1915 σαν σήμερα, γεννιέται στην Αμαλιάδα ο Νίκος Μπελογιάννης. Εκεί θα περάσει τα χρόνια της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας. Οι γονείς του Γιώργος και Βασιλική ήταν αγρότες και είχαν άλλα δύο παιδιά ενταγμένα από νωρίς στο λαϊκό κίνημα, την Αργεντίνα η οποία πέθανε από φυματίωση στην Κατοχή και την Ελένη η οποία βασανίστηκε μέχρι θανάτου από τη χωροφυλακή το 1948.

Από τα μαθητικά του κιόλας χρόνια ο Νίκος Μπελογιάννης σημαδεύεται από τις προοδευτικές και σοσιαλιστικές ιδέες. Εντάσσεται στην ΟΚΝΕ και δύο μαθητικές απεργίες στο γυμνάσιο όπου φοιτά ξεκινούν με δική του πρωτοβουλία. Έφηβος ακόμη γράφει και στέλνει σε περιοδικά των Αθηνών ποιήματα και πεζά, τα οποία κρίνονται άξια να δημοσιευτούν, όπως το «Το λένε αγάπη» ( περιοδικό Εξπρές-Μάιος 1932), «Απόσπασμα από ένα ημερολόγιο» (Εβδομάς-Ιούλιος 1933), «Επαρχιώτης δικηγόρος», (Εβδομάς-Οκτώβριος 1933) κ.α. Τελειώνοντας το σχολείο θα έρθει στην Αθήνα και θα σπουδάσει στη Νομική Αθηνών.

Δεκαεννέα ετών θα γίνει μέλος του ΚΚΕ ενώ κατά την Κατοχή συμμετέχει και στα ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ. Το 1934 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά ενώ το 1936 θα καταδικαστεί ερήμην σε δύο χρόνια φυλάκιση για συμμετοχή σε αγροτικές κινητοποιήσεις. Κατά τα φοιτητικά του χρόνια θα πάρει μέρος στο αντιφασιστικό μέτωπο Σοφούλη. Λίγους μήνες μετά θα συλληφθεί και θα εκτοπιστεί στην Ίο. Τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους θα πάρει χάρη για να στρατευθεί. Η δικτατορία του Μεταξά τον βρίσκει λοιπόν στρατιώτη. Και εκεί ο Νίκος Μπελογιάννης θα αναπτύξει έντονη συνδικαλιστική δράση και με την κατηγορία της κομμουνιστικής δραστηριότητας θα καταδικαστεί σε 6 μήνες εξορία.

Η εξορία αντί να κάμψει το ηθικό του, τον ρίχνει πιο ένθερμο στον πολιτικό αγώνα. Παρά τις σκληρές κι απάνθρωπες συνθήκες θα μπει πιο ενεργά στην παράνομη κομματική δουλειά . Τον Μάιο του 1938 συλλαμβάνεται εκ νέου και καταδικάζεται σε 5 χρόνια φυλάκιση. Η Κατοχή θα βρει τον Νίκο Μπελογιάννη στις φυλακές τις Αίγινας.Αργότερα θα μεταφερθεί στην Ακροναυπλιά, από όπου βαριά άρρωστος θα μεταφερθεί στο Χαϊδάρι και μετά στο Σωτηρία. Το 1943 θα αποδράσει από το νοσοκομείο και θα στελεχωθεί στο ΕΑΜ Πελοποννήσου. Εκεί τίθεται υπεύθυνος του εντύπου “Ελεύθερος Μοριάς” και αργότερα του εντύπου “Ελεύθερη Αχαΐα” με το ψευδώνυμο Πέτρος Φλογαίτης. Στο Γράμμο θα τραυματιστεί στο χέρι κι αργότερα θα βρεθεί ως πολιτικός πρόσφυγας στο Μπουλκές.

Στα 1950 ο Νίκος Μπελογιάννης φθάνει παράνομα στην Ελλάδα με αργεντίνικο διαβατήριο και το όνομα Ερρίκος Πανόζ, με σκοπό την ανασύνταξη του κόμματος και τον καθαρισμό του από τους “χαφιέδες”. Διαμένει για μικρό διάστημα στο ξενοδοχείο “Μέγα” στην οδό Σταδίου και αλλάζει αμέσως ταυτότητα με μια πλαστή με ελληνική υπηκοότητα.


Στις 20 του Δεκέμβρη συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια. Τη σύλληψη ακολουθεί άγρια ανάκριση. Το κελί του φωτίζεται 24 ώρες το εικοσιτετράωρο για να μην μπορεί να κοιμηθεί. Στη μητέρα του επιτρέπεται μόνο μία φορά να δει το γιο της κι αυτό γιατί η Ασφάλεια πιστεύει πως ίσως είναι η μόνη που μπορεί να τον πείσει να υπογράψει την περιβόητη δήλωση. Φυσικά κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Η Βασιλική Μπελογιάννη γνωρίζει καλύτερα από τους δεσμοφύλακες το παιδί της. Στη φυλακή βρίσκεται και η σύντροφός του Έλλη Παππά. Το ζευγάρι επικοινωνεί με σκουπίδια και κουρέλια.


Το 1951 ο Μπελογιάννης δικάζεται από το Έκτακτο Στρατοδικείο για παράβαση του Α.Ν. 509. Η σύνθεση του δικαστηρίου έχει ήδη προεπιλεγεί από την παραστρατιωτική οργάνωση ΙΔΕΑ.Ένας από τους στρατοδίκες του Μπελογιάννη είναι και ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Στις 16 Νοέμβρη, ώρα 3 το πρωί, το δικαστήριο καταδικάζει τον Μπελογιάννη και τους υπόλοιπους 10 συγκατηγορούμενούς του σε θάνατο. Την επόμενη ο πρωθυπουργός Πλαστήρας θα δηλώσει ότι οι κατηγορούμενοι δεν θα εκτελεστούν. Έτσι ο Μπελογιάννης μεταφέρεται στην Κέρκυρα όπου θα ολοκληρώσει την μελέτη που είχε ξεκινήσει να συγγράφει στην απομόνωση της ασφάλειας με τίτλο: “Οι ρίζες της νεοελληνικής λογοτεχνίας”.

Η επανάληψη της δίκης έρχεται στις 15 Φεβουαρίου 1952. Ο 37χρονος Μπελογιάννης, παρακολουθεί την όλη διαδικασία μ’ ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι, με περισσή ευπρέπεια και ψυχραιμία. Την 1η του Μάρτη ο πρόεδρος του Στρατοδικείου, Σίμος ανακοινώνει την ετυμηγορία: Εις θάνατον καταδικάζονται ο Νίκος Μπελογιάννης και επτά ακόμη κατηγορούμενοι.


Στις 30 Μαρτίου, ημέρα Κυριακή και παρά το γεγονός ότι τις Κυριακές δε γίνονταν εκτελέσεις ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλας ανακοινώνει στους Μπελογιάννη, Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση ότι η αίτηση χάριτος που υπέβαλαν απορρίφθηκε. Λίγο αργότερα οδηγούνται στο Γουδί, όπου και εκτελούνται δια τουφεκισμού στις 4:12 π.μ. Όλη η κινητοποίηση εντός και εκτός Ελλάδας δεν κατάφερε να αποτρέψει το γεγονός.

Ο Μπελογιάννης έγινε σύμβολο ελευθερίας κι αγώνα. Αψήφησε το θάνατο και έγινε σύμβολο αγάπης για τη ζωή, την οποία ο ίδιος θεώρησε πολύτιμη ως το τελευταίο της λεπτό. Στο δρόμο για το απόσπασμα εκείνος έπαιρνε αέρα!





Μαρία Παρέντη

Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα από γονείς ορκισμένους κομμουνιστές. Αμφιταλαντευόμενη - αιωνίως - μεταξύ Νομικής και Φιλολογίας, ονειρεύεται έναν κόσμο στον οποίο οι δικηγόροι θα περιττεύουν και θα διδάσκει λογοτεχνία. Προς το παρόν μάχεται για το δίκιο και γράφει μόνο κόκκι...Διαβάστε περισσότερα

19 Δεκεμβρίου, 2018

Κυρά Χαρούλα: -''Κέρασε τονε''

Ξερά κουκιά, μισιριωτάκια καλόψητα, με τοματοπολτό που είχε φτιάξει μοναχή της και κρομύδι λασιθιώτικο που σου 'φερνε δάκρυα στα μάθια, μου 'φερε η κυρά Χαρούλα μεζέ για τη ρακή, στο ντουκιάνι της στον Άη Γιώργη του Οροπεδίου.
Μα την Παναγία, δεν ήθελα να τα καταπιώ, μόνο τα κράτουνα στη μπούκα μου όσο περσσότερο εμπόρουνα, για να μη τελειώσει η μαγεία τούτου του φαγητού που με μεγάλωσε.
Όλοι εμείς καθόμασταν γύρω από την ξυλόσομπα και κάναμε μουχαμπέτι, όταν εμπήκε στον καφενέ ένας νεαρός μετανάστης, μαυριδερός.
Έκατσε πίσω και μακρυά από εμάς, αμοναχός του, με σκυμένη την κεφαλή και τα μάθια του δεν εξεκολούσανε από το τραπέζι ομπρός του.

''Κέρασε τονε'' είπα στην κυρά Χαρούλα.
Σα να μου φάνηκε πως ένας παγωμένος αέρας επέρασε απάνω από τις κεφαλές όσων καθότανε γύρω από τη σόμπα.
Εντάκαρα να μιλώ, προσπαθώντας να διώξω αυτόν τον αέρα όξω από το ντουκιάνι.
Πιάστηκα από τα όσα εκουβεντιάζαμε προτύτερα για τους αθρώπους που ζούνε αμοναχοί και είπα τούτη την κουβέντα:

''Άμα είσαι αμοναχός σου, εσύ κι ο απατός σου, ετούτη η μοναξά παλεύεται. Η μοναξά που δεν παλεύεται και σε σακατεύει, είναι να 'σαι ολομόναχος και να θωρείς δίπλα σου αθρώπους να κάνουνε παρέα και να γελούνε ευτυχισμένοι, δίχως να σου δίνουνε σημασία. Αυτή δεν είναι μοναξά, είναι μαρτύριο''.
Αιστάνθηκα πως εκάηκε ο παγωμένος αέρας, μαζί με τα λιόκλαδα στη σόμπα.
Εφώναξα τον κακομοίρη τον ξένο να κάτσει σιμά μου.




Ίσαμε να 'ρθει, επεράσανε λίγα δευτερόλεπτα, μα ήσανε αρκετά για ν' αντιληφτώ πως με την κουβέντα μου είχα ανάψει φωθιές σε ψυχές, φωθιές που εζεσταίνανε, μα δεν εκαίγανε.
Ίσαμε την ώρα που φύγαμε, ετσούγκριζα το ποτήρι μου με τον Μουσταφά, τον Πακιστανό, τον Ξένο, τον Άνθρωπο.

Τον σαν κι εμένα, τον σαν και όλους μας.
***

Κι όσο οι στίχοι του τραγουδιού εμουλιάζανε τα εντός μου, η μορφή της κυράς Δέσποινας, της καφετζήνας στον Άη Γιώργη, εκυριαρχούσε στο νου και στην ψυχή μου.
Γιατί, για της κυράς Δέσποινας το χατήρι εσκαρφάλωνα στα Λασιθιώτικα Όρη.
Στο τοσοδά καφενεδάκι της, με τα δυό τραπεζάκια, την ξυλόσομπα και το πανάρχαιο τεζιάκι, στον ασκιανό του Δικταίου Άντρου, έβρισκε η ψυχή μου ανάπαψη κι αναγαλιασμό.
Εκειά ρεγόμουνα να κάθομαι με τις ώρες, να ξανοίγω τις φωτογραφίες των κοπελιών και των εγγονιών της κυράς Δέσποινας, κορνιζωμένες ποπάνω από το πετρογκάζ για τους καφέδες, να πίνω ρακές με το βρισκούμενο μεζέ, να 'ρχεται να καθίζει δίπλα μου και να με κερνά κουβέντες, χαμόγελα και αγάπη.
Ποτέ μου δεν εκατάλαβα γιατί η κυρά Δέσποινα είχε τόσονα μεγάλο χατήρι και τοσηνα μεγάλη δύναμη που δεν εμπόρουνα να αντισταθώ.
Σήμερα, εντακάραμε πάλι το σκαρφάλωμα στα Λασηθιώτικα βουνά.
Πάλι εξανατραγουδούσα το ίδιο τραγούδι, ονειρευόμενος το καφενεδάκι της κυράς Δέσποινας.
''Όλοι μου λεν ν' απαρνηθώτου Λασηθιού το δρόμο,μα 'γω θα πηαίνω να 'ρχομαιγια 'να χατήρι μόνο''.
Σαν εσταματήσαμε έξω από το αγαπημένο καφενεδάκι, το 'δα να 'ναι θεόκλειστο και παρατημένο.
Ένα θεόρατο χαράκι επλάκωσε την ψυχή μου, γιατί εψυχανεμίστηκα το κακό.
Η κυρά Δέσποινα δεν ζούσε για να μου ξαναφέρει ρακή με το βρισκούμενο μεζέ και να με κεράσει κουβέντες, χαμόγελα και αγάπη.
Εξάνοιγα τη γυναίκα μου με τον ίδιο τρόπο που με ξάνοιγε κι αυτή κι ήτανε και των δυό μας τα μάθια πολύ πιο υγρά απ' όσο εδικαιολογούσε η καταχνιά του Οροπεδίου.
Εμπήκαμε στο διπλανό ντουκιάνι, της κυράς Χαρούλας.
Εκεί εμάθαμε τα θλιβερά μαντάτα κι εκεί ακούμπησα την ψυχή μου να ξαλαφρώσει από τη στεναχώρια που την πλάκωνε.
Γύρω από την ξυλόσομπα, μια συντροφιά εγενήκαμε με τους χωριανούς και ίσαμε που εβράδυασε επίναμε και εκουβεντιάζαμε σαν να γνωριζόμασταν από γεννησιμιού μας.

Μα εμένα μου 'λειπε η κυρά Δέσποινα.
Φαίνεται πως εντάκαρα να γερνώ.
Μα δεν το βάνω κάτω.

Στο Οροπέδιο θα συνεχίζω να σκαρφαλώνω και κάθε φορά το ίδιο τραγούδι θα τραγουδώ:
''Όλοι μου λεν ν' απαρνηθώ
του Λασιθιού το δρόμο,
μα 'γω θα πηαίνω να 'ρχομαι
για 'να χατήρι μόνο''.
Γιατί της το βαστώ το χατήρι της κυράς Δέσποινας, κι ας είναι αποθαμένη
.


Μιχάλης Στρατάκης

18 Δεκεμβρίου, 2018

ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ -ΘΕΣ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΑΠ' ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ?


Όποιος κι αν εκλεγεί και στις επόμενες εκλογές η ακραία φτώχεια για τη μεγάλη μάζα του πληθυσμού θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. 
Το δείχνουν οι δοκιμασμένες πολιτικές τους.
Οι μεν θα συνεχίσουν την αφαίμαξη των φτωχών για να δίνουν επιδόματα πείνας στους απόλυτα εξαθλιωμένους.
Οι δε θα "μπουκώσουν" με ζεστό χρήμα τους επιχειρηματικούς ομίλους πουλώντας ψεύτικη ελπίδα για δημιουργία θέσεων εργασίας από αυτούς, όπως συνέβαινε για χρόνια μετά τον εμφύλιο που οι μισοί Έλληνες μετανάστευαν κι οι άλλοι μισοί δούλευαν σε άθλιες συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί στη κυριολεξία και γύρναγαν με μπαλωμένο παντελόνι.
Σ' αυτές τις συνθήκες θα δυναμώνει η παρουσία ακραίων φασιστικών και νεοναζιστικών δυνάμεων που με τη προβιά των "αγανακτισμένων" θα αυθαιρετούν, θα τραμπουκίζουν, θα αυτοδικούν, θα δολοφονούν.
....θα έχεις τεράστια ευθύνη γι αυτά που θα συμβούν, για την εξαθλίωση τη δική σου και των παιδιών σου, για το φόβο που θα νοιώθεις,
 για την ανημποριά σου να σώσεις το παιδί σου από τραμπουκισμούς γιατί δεν θα το γουστάρουν κάποιοι, θα έχεις ευθύνη και για κάποιο πόλεμο που δεν αποκλείεται καθόλου να σε σύρουν.........
επειδή αρνείσαι ακόμα και να συζητήσεις την πρόταση του ΚΚΕ, τη μόνη ρεαλιστική-ειδικά σήμερα-για να βγείς απ' αυτή τη μιζέρια, απ' αυτό το επικίνδυνο μονοπάτι....

Νίκος Βουρτσάνης

Θες Να Μάθεις Τι παλεύουμε 
Δες Εδώ  

10 Δεκεμβρίου, 2018

ΓΙΑ ΝΑ "ΧΟΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ" !!


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Στιγμιότυπο από την έναρξη του συνεδρίου. Στο βήμα ο Δ. Κουτσούμπας
Στιγμιότυπο από την έναρξη του συνεδρίου. Στο βήμα ο Δ. Κουτσούμπας
Τα 100 χρόνια της γιορτάζει φέτος η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία και σ' αυτήν την επέτειο είναι αφιερωμένο το 35ο Πανελλήνιο Συνέδριο Μαθηματικής Παιδείας, που ξεκίνησε την Παρασκευή 7/12, στην Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΑΣΠΑΙΤΕ), με θέμα «Μαθηματικά: Ερευνα και εκπαίδευση τον 21ο αιώνα».
Στην έναρξη του 35ου πανελλήνιου συνεδρίου παραβρέθηκε και απηύθυνε χαιρετισμό ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. Χαιρετισμούς απηύθυναν επίσης ο υπουργός Παιδείας, Κ. Γαβρόγλου, ο πρόεδρος της ΑΣΠΑΙΤΕ, εκπρόσωποι της ΝΔ, των ΑΝΕΛ, του Αρχιεπισκόπου, πανεπιστημιακοί και εκπρόσωποι άλλων φορέων.
Η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1918 στην Αθήνα. Η λειτουργία της βασίζεται στην εθελοντική προσφορά και μέλη της μπορούν να είναι πτυχιούχοι μαθηματικοί. Σήμερα διαθέτει τοπικά παραρτήματα στους περισσότερους νομούς της χώρας.
Σκοπός της είναι η προαγωγή και η διάδοση των διαφόρων κλάδων της Μαθηματικής Επιστήμης, μέσω της ανάπτυξης της ελεύθερης ανταλλαγής των πληροφοριών μεταξύ των μαθηματικών, των επιστημόνων και της κοινωνίας, της ουσιαστικής και συνεχούς βελτίωσης της μαθηματικής εκπαίδευσης κ.ά.
Αντικείμενα των δραστηριοτήτων της είναι η έκδοση περιοδικών εντύπων και άλλων δημοσιευμάτων, η οργάνωση και λειτουργία βιβλιοθήκης, η πραγματοποίηση διαλέξεων και συζητήσεων, η διεξαγωγή σεμιναρίων, η οργάνωση συνεδρίων, η ίδρυση Επιστημονικών Κέντρων κ.ά.
Ιδιαίτερη θέση στις δραστηριότητες της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας (ΕΜΕ) καταλαμβάνουν οι μαθητικοί διαγωνισμοί που διοργανώνει κάθε χρόνο. Από τη διαδικασία αυτή επιλέγονται οι Εθνικές ομάδες μαθηματικών, οι οποίες εκπροσωπούν την Ελλάδα στις Βαλκανικές και Διεθνείς Μαθηματικές Ολυμπιάδες.
Ο χαιρετισμός του Δ. Κουτσούμπα
Στο χαιρετισμό του, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε τα εξής:
«Είναι μεγάλη η χαρά μου που βρίσκομαι σήμερα μαζί σας, για να απευθύνω ένα σύντομο χαιρετισμό στο συνέδριό σας. Εξάλλου, είναι τέτοιο το θέμα του φετινού σας συνεδρίου, "Μαθηματικά: Ερευνα και εκπαίδευση τον 21ο αιώνα", που περικλείεται ένα μεγάλο εύρος ζητημάτων, που βρίσκονται στο επίκεντρο και του δικού μας προβληματισμού.
Γιατί, αν μη τι άλλο, είναι πλέον φανερό, βαδίζοντας στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, ότι η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας θα μπορούσε να προσφέρει τεράστια ανακούφιση στην ανθρωπότητα από το μόχθο, τη φτώχεια και τη μιζέρια.
Κι όμως, παράλληλα με τα τεράστια επιτεύγματα, τα οποία υπηρετεί και η ανάπτυξη των μαθηματικών, βλέπουμε τις ανισότητες και την αδικία να αυξάνονται σε κάθε γωνιά του κόσμου, καθώς αυξάνεται και το χάσμα μεταξύ αυτών που θα μπορούσαν να απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι και της πραγματικότητας που βιώνουν.
Μια πραγματικότητα που διαψεύδει τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για τη δήθεν έξοδο από τα μνημόνια, αλλά δείχνει και το πραγματικό περιεχόμενο της στόχευσης των διαφόρων αναλύσεων για τη "μεταμνημονιακή εποχή".
Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά.
Αρκεί να σκεφτείτε εσείς, οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι μαθηματικοί, μάχιμοι εκπαιδευτικοί στην τάξη και δάσκαλοι στα πανεπιστημιακά έδρανα, νέοι επιστήμονες, φοιτητές, μεταπτυχιακοί και υποψήφιοι διδάκτορες, τις εξελίξεις που έχετε ζήσει όλο το προηγούμενο διάστημα στους χώρους σας.
Οι εξελίξεις αυτές αποτελούν κρίκους της ίδιας αλυσίδας που μας έχουν φέρει στο σήμερα και απειλούν να αλυσοδέσουν και το μέλλον, αν δεν πάρουμε την απόφαση να την σπάσουμε.
Ο μαθηματικός που υπηρετεί στο σχολείο, δεν μπορεί να μη νιώθει αγανάκτηση που ο ίδιος ή ο συνάδελφός του παραμένει εγκλωβισμένος για χρόνια με το απαράδεκτο καθεστώς του μονίμως αναπληρωτή και ακούει τον τελευταίο καιρό την κυβέρνηση να ψηφοθηρεί τάζοντας προσλήψεις που επ' ουδενί δεν θα λύσουν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία.
Ο μαθηματικός που δουλεύει στην ιδιωτική Εκπαίδευση δεν μπορεί να μην αγανακτεί με την εργασιακή ανασφάλεια, με τις συμβάσεις - ψίχουλα στα φροντιστήρια, που κάθε καλοκαίρι τον στέλνουν στο ταμείο ανεργίας.
Ο μαθηματικός που είναι στην Εκπαίδευση δεν μπορεί να μην αγανακτεί με τους σχεδιασμούς για τις αλλαγές στο Λύκειο, που το καθιστά ακόμα πιο σκληρό και ανταγωνιστικό, μετατρέποντάς το σε ένα διαρκές εξεταστικό κέντρο, εξοβελίζοντας ουσιαστικά πολύτιμη γνώση, στερώντας τους μαθητές από την επαφή με πολύτιμες κατακτήσεις της ανάπτυξης της επιστήμης, από την κατάκτηση ενός στέρεου γνωστικού υποβάθρου σε ευρύ επιστημονικό φάσμα, που μπορεί να αποτελέσει και τη βάση για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.
Οι αλλαγές αυτές έχουν αντίκτυπο και στη μαθηματική εκπαίδευση, όπως ξέρετε πολύ καλά.
Ο πανεπιστημιακός δάσκαλος και οι φοιτητές, οι νέοι επιστήμονες μαθηματικοί, δεν μπορεί να μην αγανακτούν όταν, με την προωθούμενη αναμόρφωση του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας, βαθαίνει η διαφοροποίηση και η κατηγοριοποίηση ιδρυμάτων, τμημάτων και αποφοίτων.
Οταν έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα μεταπτυχιακά με δίδακτρα. Οταν η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας των διδασκόντων και των άλλων νέων επιστημόνων στα πανεπιστημιακά ιδρύματα θεριεύει.
Πρότυπο ο αγωνιστής μαθηματικός - δάσκαλος
Αυτή η αγανάκτηση, όμως, δεν αρκεί.
Θα πρέπει από το θυμικό να περάσει στη συνειδητή συγκεκριμένη δράση και τον οργανωμένο αγώνα, αν είναι να δώσει γόνιμα αποτελέσματα.
Και σε αυτήν την πορεία, εμείς σας καλούμε να συναντηθείτε με τις δυνάμεις και τις θέσεις του ΚΚΕ, να συμπορευτούμε όλοι μαζί, για να γυρίσει οριστικά προς τα μπρος ο τροχός της Ιστορίας.
Αλλωστε, το Κόμμα μας έχει βαθείς και ισχυρούς δεσμούς με τη μαθηματική κοινότητα διαχρονικά.
Χιλιάδες είναι οι μαθηματικοί, στελέχη, μέλη και φίλοι του Κόμματος, που έχουν βάλει το λιθαράκι τους στα 100 χρόνια της διαδρομής του ΚΚΕ.
Μιλώντας, όμως, από το βήμα του συνεδρίου της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ ονομαστικά στον σύντροφο Γιώργη Ωραιόπουλο, που "έφυγε" από τη ζωή το 2013 σε ηλικία 101 ετών, ως το αρχαιότερο εν ζωή μέχρι τότε μέλος της ΕΜΕ, έχοντας δώσει για πάνω από 60 χρόνια αγώνες ως ενεργό μέλος της ΕΜΕ, μέλος του ΔΣ της για χρόνια και επίτιμος πρόεδρος της Συντακτικής Επιτροπής του "Ευκλείδη Α΄".
Στη διαδρομή του σ. Γιώργη, στις φυλακές, στην ΕΑΜική Αντίσταση, στις εξορίες και στους κατατρεγμούς, βλέπει κανείς το μεράκι του μαθηματικού δασκάλου να μπολιάζει την αγωνιστική δράση, όπως ακριβώς ισχύει και με όσους πήραν τη σκυτάλη από τον Γιώργη και όπως θα θέλαμε να δούμε και τη νεότερη γενιά μαθηματικών να κάνει.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι νεότερες γενιές μαθηματικών, αλλά και όσοι έχουν ήδη κάποια - περισσότερα ή λιγότερα - χρόνια εμπειρίας στους ώμους τους, μπορούν να βρουν στις σύγχρονες επεξεργασίες του ΚΚΕ τη ρεαλιστική αισιοδοξία που χρειάζεται, ώστε να τροφοδοτήσουν γόνιμα τον προβληματισμό τους πάνω στο θέμα του συνεδρίου σας.
Η αντίληψη του ΚΚΕ για τη μαθηματική παιδεία
Εμείς, ως ΚΚΕ, έχουμε δώσει συνοπτικά την τοποθέτησή μας για τη μαθηματική παιδεία, στις θέσεις μας για το Ενιαίο 12χρονο σχολείο σύγχρονης Γενικής Παιδείας, το σχολείο των σύγχρονων δυνατοτήτων και αναγκών, που αποτελεί τη δική μας πρόταση για την Εκπαίδευση και την οποία σας καλούμε να μελετήσετε και να γίνει αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού.
Θεωρούμε ότι είναι αδιαπραγμάτευτο το γεγονός ότι η διδασκαλία των μαθηματικών, μέσα από την ιδιαίτερη γνώση κι άσκηση των οργάνων της νόησης, υποβοηθά τη γενικότερη θεώρηση της γνώσης, των τρόπων και των νόμων της ανθρώπινης σκέψης.
Η σωστή διάρθρωση της σχολικής ύλης και διδασκαλίας των μαθηματικών αποτελεί προϋπόθεση ώστε οι μαθητές να κατακτήσουν τη διαλεκτική σκέψη, να μπορούν να εκφράζουν με αφηρημένο τρόπο τις σχέσεις ανάμεσα σε φαινόμενα της πραγματικότητας, να μπορούν να λύνουν προβλήματα σε συγκεκριμένη ή αφηρημένη κατάσταση, να μπορούν να κατηγοριοποιούν τα πράγματα, τις έννοιες και τις καταστάσεις, να αναπτύσσουν αποδεικτικό συλλογισμό, να ασκούν τη φαντασία τους και τελικά να μπορούν να κατανοούν καλύτερα την πραγματικότητα.
Γι' αυτό και είμαστε π.χ. σφόδρα αντίθετοι στον εξοβελισμό της γεωμετρίας από τη σχολική εκπαίδευση, στην ανορθολογική διάταξη και ανάπτυξη της διδακτέας ύλης των μαθηματικών στα σχολικά προγράμματα, αλλά και στις αλλαγές στις σχολικές εξετάσεις, που αφορούν και στα μαθηματικά.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά για την πρόσκληση και να ευχηθώ καλή επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου σας.
Είμαι σίγουρος, εξάλλου, ότι με πολλούς από εσάς θα βρεθούμε ξανά στο μέλλον, βαδίζοντας πλάι πλάι στο δρόμο του αγώνα για όσα έχει σήμερα ανάγκη ο λαός μας.
Γιατί, καλώς ή κακώς, κανένας εργαζόμενος μαθηματικός δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να λέει "μη μου τους κύκλους τάραττε".
Είναι η ίδια η ζωή που, με τη σιδερένια αναγκαιότητα και λογική της μαθηματικής απόδειξης, δείχνει ότι ικανή και αναγκαία συνθήκη για να αλλάξουν τα πράγματα είναι η προσωπική στράτευση στον αγώνα.
Για να χορέψουμε "στο φτερό του καρχαρία", που λέει και ο στίχος του Καββαδία που μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος, τον οποίο και τιμάτε σήμερα, τον οποίο και τιμάμε όλοι μας».


Εκδήλωση τιμής στον Θάνο Μικρούτσικο
Στο πλαίσιο του 35ου συνεδρίου της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, το βράδυ της Παρασκευής έγινε εκδήλωση προς τιμήν του «συνθέτη - δημιουργού και μαθηματικού» Θάνου Μικρούτσικου, όπως αναγραφόταν στην τιμητική πλακέτα που του απένειμε ο πρόεδρος της ΕΜΕ, Ανάργυρος Φελλούρης. Στο γεμάτο από κόσμο αμφιθέατρο της ΑΣΠΑΙΤΕ, για το έργο και την προσφορά του Θάνου Μικρούτσικου στον πολιτισμό μίλησαν ο Γιάννης Μηλιός, καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η Αναστασία Γεωργάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, και ο Μίλτος Πασχαλίδης, τραγουδοποιός - μαθηματικός. Δυο λόγια από καρδιάς είπε και ο τιμώμενος συνθέτης, προτού αναλάβει να «ταξιδέψει» το κοινό με τη μουσική του και με τη συνοδεία των Θύμιου Παπαδόπουλου και Κώστα Θωμαΐδη, αποσπώντας θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα.