Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η Αποψή μας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η Αποψή μας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

31 Ιουλίου, 2018

ΣΕ 3' Ο ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ(vid)

Παρέμβαση του Π. Κουρμούλη στην τηλεόραση του «ΑΝΤ1» (VIDEO)

Την προκλητική προσπάθεια της κυβέρνησης να διαχειριστεί επικοινωνιακά την καταστροφή με τις πυρκαγιές στην Αν. Αττική, ενώ με την πολιτική της εξυπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και όχι τις ανάγκες του λαού και των εργαζομένων, κατήγγειλε ο Περικλής Κουρμούλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ μιλώντας στην τηλεόραση του «ΑΝΤ1», το πρωί της Τρίτης 31 Ιούλη.
Ο Π. Κουρμούλης με συγκεκριμένα στοιχεία ανέδειξε τις σοβαρές ευθύνες της κυβέρνησης για τη λειτουργία του κράτους με κριτήριο τα συμφέροντα των μονοπωλίων και όχι τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων, μία πολιτική που εφαρμόζεται διαχρονικά και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. 
Όπως επισήμανε, η Δασική Υπηρεσία που είναι υπεύθυνη για την προστασία των δασών χρηματοδοτείται με το 0,035% του κρατικού προϋπολογισμού ενώ η Πυροσβεστική Υπηρεσία λειτουργεί με συμβασιούχους, ανύπαρκτο εξοπλισμό και μέσα και ο προϋπολογισμός της είναι μειωμένος κατά 129 εκατ. κάθε χρόνο.
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση δαπανά το 2% του κρατικού προϋπολογισμού για τις στρατιωτικές δαπάνες που ορίζει το ΝΑΤΟ, σύνολο 4 δισ. ευρώ.
Υπενθύμισε τέλος ότι πρόσφατα στο αναπτυξιακό συνέδριο που διοργάνωσε η κυβέρνηση στο Λαύριο δεν έγινε καμία αναφορά για την κατασκευή αντιπυρικών και αντιπλημμυρικών έργων αλλά αντίθετα έγινε πολύς λόγος για την κατασκευή ξενοδοχείων, μαρίνων και άλλων εγκαταστάσεων που δεν αφορούν τη ζωή του λαού.                                       902.gr
Η «επόμενη μέρα»
Στην «επόμενη μέρα» ρίχνει τώρα το βάρος της προπαγάνδας της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε μια προσπάθεια να φύγει άρον - άρον η συζήτηση από τις τεράστιες ευθύνες της για τη μεγάλη καταστροφή στην Ανατολική Αττική.
Δηλώνει μάλιστα διατεθειμένη να συγκρουστεί «με μικρά και μεγάλα συμφέροντα», προκειμένου να μπει τάξη στο χωροταξικό της Ανατολικής Αττικής και να μην υπάρξουν ανάλογες καταστροφές στο μέλλον.
Οι διακηρύξεις αυτές της κυβέρνησης έχουν την ίδια αξία με όσα υποσχόταν αμέσως μετά τις φονικές πλημμύρες στη Μάνδρα της Αττικής τον περασμένο Νοέμβρη.
Και τότε οι πληγέντες κάτοικοι της περιοχής άκουγαν τις ίδιες μεγαλοστομίες, για να βρεθούν λίγους μήνες μετά ξανά βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στα λασπόνερα της νέας πλημμύρας που προκάλεσε η νεροποντή στα τέλη Ιούνη.
Στον απόηχο της μεγάλης καταστροφής, η κυβέρνηση αντιπαρατίθεται με τη ΝΔ για τις πολιτικές ευθύνες της τραγωδίας. 
Η κυβέρνηση εντοπίζει τις αιτίες της φονικής πυρκαγιάς αποκλειστικά στις ακραίες καιρικές συνθήκες, σε συνδυασμό με την αυθαίρετη δόμηση της περιοχής (που και η ίδια νομιμοποίησε), που κυρίως βαραίνει τους προηγούμενους. 
Από την πλευρά τους, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εγκαλούν την κυβέρνηση για ανικανότητα, έλλειψη συντονισμού, αναλγησία, έλλειψη ευαισθησίας και απροθυμία να αναλάβει τις ευθύνες της.
Μια πολύ βολική αντιπαράθεση, που αναπαράγεται από σύσσωμο τον συμπολιτευόμενο και αντιπολιτευόμενο Τύπο... Βολική γιατί μένουν έξω από το κάδρο οι ουσιαστικότερες αιτίες αυτού του εγκλήματος. 
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει τεράστιες ευθύνες για το έγκλημα, γιατί με την πολιτική της, τα «αναπτυξιακά» της σχέδια, τον χωροταξικό σχεδιασμό, όπου βασιλεύουν η εμπορευματική χρήση της γης και η επιχειρηματική δράση, την πολιτική των περικοπών δαπανών από το κράτος για υποδομές και έργα πυροπροστασίας, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, αφήνοντας το λαό εκτεθειμένο σε μεγάλους κινδύνους για τη ζωή του. 
Επειδή υπηρετεί πιστά τα σχέδια της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων και αυτά τα σχέδια έχουν την πρώτη προτεραιότητα. Εκεί βρίσκεται η ουσία που μόνο το ΚΚΕ αναδεικνύει και που γι' αυτό άλλωστε επικρατεί πλήρης αποσιώπηση των θέσεών του και της άποψής του από έντυπα, ηλεκτρονικά και διαδικτυακά ΜΜΕ.
Τώρα η κυβέρνηση υπόσχεται «ανασύνταξη του κράτους» και διαμόρφωση ενός «εθνικού σχεδίου πολιτικής προστασίας», ζητώντας μάλιστα τη συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων. Τα περί «ανασύνταξης του κράτους», βεβαίως, τα λένε και τα άλλα κόμματα. 
Η αδυναμία του κράτους να προστατέψει τη ζωή του λαού σε πλημμύρες, πυρκαγιές ή σεισμούς, δείχνει ...επιλεκτική ανικανότητα. 
Αντίθετα, όταν πρόκειται για παρεμβάσεις υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, στη διαμόρφωση και ενίσχυση του μνημονιακού αντιλαϊκού πλαισίου, στην υπηρέτηση των δημοσιονομικών στόχων, στη στήριξη επενδύσεων, στις φοροαπαλλαγές και διευκολύνσεις, στην καταστολή λαϊκών κινητοποιήσεων, στην υπηρέτηση ΝΑΤΟικών σχεδιασμών, το κράτος εμφανίζεται ικανότατο. 
Αλλωστε, ο λαός έχει ξαναζήσει πολλές επανιδρύσεις του κράτους επί Σημίτη, επί Καραμανλή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αντιμετωπίστηκαν, αντίθετα οξύνθηκαν ελλείψεις και προβλήματα.
Για να αλλάξει κάτι πραγματικά την επόμενη μέρα, χρειάζεται να δυναμώσουν η οργάνωση και η κινητοποίηση του λαού, πρώτα απ' όλα στις πυρόπληκτες περιοχές, για τη διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης και ουσιαστικής προστασίας από ανάλογες καταστροφές στο μέλλον.
Να μην περάσει η προσπάθεια της κυβέρνησης να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, να μην ξεχαστούν οι καταστροφές και οι πραγματικοί ένοχοι μόλις σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας, όπως έγινε σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν. Να δυναμώσει ο αγώνας για σύγχρονα δικαιώματα, η πάλη για τις λαϊκές ανάγκες.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, οι πρωτοβουλίες που παίρνουν τα συνδικάτα και άλλοι φορείς της περιοχής, για την οργάνωση της αλληλεγγύης και του αγώνα, χρειάζεται να στηριχτούν μαζικά και να πολλαπλασιαστούν το επόμενο διάστημα.
Την ίδια ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η τραγωδία στην Ανατ. Αττική με τους δεκάδες νεκρούς, τραυματίες, τους εκατοντάδες αγνοούμενους, «φιλοκυβερνητικές» αλλά και «αντιπολιτευόμενες» εφημερίδες έθαψαν και τις δύο παρεμβάσεις με σχόλια του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, τόσο για τη συνέντευξη Τύπου των υπουργών όσο και για την ομιλία Τσίπρα στο υπουργικό Συμβούλιο την Παρασκευή. 
Μήπως γιατί το ΚΚΕ μιλάει για τις πραγματικές ευθύνες της κυβέρνησης, οι οποίες όμως παίρνουν μπάλα και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια και βάζει στο στόχαστρο συνολικά την εμπρηστική πολιτική τους; Ποια άλλη εξήγηση να δώσει κανείς;
Δες περισσότερα Εδώ

29 Ιουλίου, 2018

ΓΙΑ ΤΗ ΠΥΡΙΝΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ και ΤΗ "ΦΩΤΙΑ" ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΨΟΥΜΕ:

Οι πυρόπληκτοι στο έλεος του κεφαλαίου

Η μεγάλη καταστροφή, τη σφραγίδα της οποίας έχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ,που έπληξε τα λαϊκά στρώματα της Ανατολικής Αττικής τη βδομάδα που μας πέρασε, έφερε για μια ακόμα φορά στην επιφάνεια την παντελή έλλειψη προετοιμασίας του κρατικού μηχανισμού να ανταπεξέλθει σε μια καταστροφή.
Παράλληλα, τα «μέτρα στήριξης» των πυρόπληκτων αναδεικνύουν πως το αστικό κράτος όχι μόνο δεν θέλει και δεν μπορεί να δράσει ως ουσιαστικός αρωγός των λαϊκών στρωμάτων μετά από μια τέτοια καταστροφή, αλλά, αντίθετα, πως αξιοποιεί μια τέτοια καταστροφή τόσο για να εμφανίσει ένα επικοινωνιακό πρόσωπο αλλά ακόμα και για να επιταχύνει την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Η τεράστια καταστροφή στην Ανατολική Αττική δεν ήταν «θέλημα θεού» και δεν προήλθε από καταστάσεις πέρα απ' τον έλεγχο του ανθρώπου. 
Πρωτοφανή καιρικά φαινόμενα δεν είναι οι ισχυροί άνεμοι στην Αττική στα τέλη Ιούλη... και η καταστροφή έχει τη σφραγίδα της κυβέρνησης, όσο και αν προσπαθεί να κρύψει τις πελώριες ευθύνες της.
Οι τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης όμως αναδεικνύονται και στον τρόπο και τη δυνατότητα διαχείρισης της κατάστασης μετά την εκδήλωση της καταστροφής.
Ας εστιάσουμε λοιπόν σε μια δεδομένη καταστροφή, παραβλέποντας για λίγο πως μια διαφορετική πολιτική θα μπορούσε να την αποτρέψει ή έστω να την περιορίσει σημαντικά, και ας δούμε τον τρόπο διαχείρισής της απ' την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
«Σμπαραλιασμένοι» κρατικοί μηχανισμοί έκτακτων αναγκών...
Ως πρώτα μέτρα, η κυβέρνηση, διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου, έσπευσε να διαβεβαιώσει πως έχει ήδη μεριμνήσει για την αντιμετώπιση των συνεπειών, εξασφαλίζοντας, μεταξύ άλλων, «σίτιση, νερό και χυμούς για όσους από τους πληγέντες φιλοξενούνται στο Γυμναστήριο της Ραφήνας» (η υπογράμμιση δική μας...).
Ομως, αν φύγουμε απ' το επίπεδο τέτοιων κυβερνητικών δηλώσεων, οι συνέπειες της καταστροφής στους πυρόπληκτους είναι τεράστιες και τα κυβερνητικά μέτρα όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν, αλλά ούτε καν ανακουφίζουν ουσιαστικά.
Ο αριθμός των κατεστραμμένων σπιτιών ανέρχεται σε αρκετές χιλιάδες, ενώ ο αριθμός των αστέγων είναι πολλαπλάσιος, καθώς οι περιοχές αυτές μετατράπηκαν σε de facto περιοχές αμιγούς, κύριας κατοικίας τις τελευταίες δεκαετίες.
Απέναντι σ' αυτές τις ανάγκες, η κρατική μέριμνα αποδεικνύεται τραγικά ανεπαρκής. Τα 240 κρεβάτια που «προσέφερε» το υπουργείο εργασίας είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Η παντελής έλλειψη προετοιμασίας απ' την κρατική μηχανή αφορά ακόμα πιο στοιχειώδεις ανάγκες. Οι διάφορες κρατικές δομές, απ' τα υπουργεία μέχρι την Περιφέρεια, αποδεικνύονται ανίκανες να εξασφαλίσουν ακόμα και τη σίτιση και την παροχή ειδών πρώτης ανάγκης στους άστεγους. 
Αντ' αυτού, η κάλυψη τέτοιων αναγκών επαφίεται σε «εισφορές» από διάφορες εταιρείες που φυσικά βρίσκουν ευκαιρία, πάνω στη βάση των τραγικών ελλείψεων της κυβερνητικής πολιτικής, να διαφημίσουν ένα κοινωνικό προσωπείο, δωρίζοντας μερικές χιλιάδες χυμούς.
Η αντιμετώπιση στη Μάνδρα και στην Ανατολική Αττική βασίστηκαν πάνω σε εθελοντές, σε συγκέντρωση τροφίμων και στην αλληλεγγύη των εργαζομένων. Ο απεγκλωβισμός απ' τις παραλίες βασίστηκε στα ψαράδικα της περιοχής, ενώ οι προμήθειες για τους πυρόπληκτους συγκεντρώθηκαν εθελοντικά.
Η ανικανότητα της κυβέρνησης να οργανώσει το στοιχειώδες, δηλαδή να καλύψει τη σίτιση, τη στέγαση και την περίθαλψη μερικών εκατοντάδων θυμάτων της καταστροφής, οδηγεί στο συμπέρασμα πως μια καταστροφή μεγαλύτερης έκτασης θα έχει τραγικές συνέπειες. Ομως, μια αντίστοιχη καταστροφή με δεκάδες χιλιάδες άστεγους θα οδηγήσει σε τρομακτική ανθρωπιστική κρίση.
Και αξίζει να σκεφτεί κανείς πως η πιθανότητα εκδήλωσης μιας τέτοιας κρίσης στην Αττική ή σε άλλη περιοχή της χώρας κάθε άλλο παρά μηδενική είναι.
Ο σεισμός του 1999 προήλθε από ένα σχετικά επιφανειακό ρήγμα στη Δυτική Αττική και οδήγησε σε σημαντικές καταστροφές σε μια σχετικά αραιοκατοικημένη περιοχή της Αττικής, καθώς ο προσανατολισμός του ρήγματος οδήγησε το μεγάλο μέρος της ενέργειας του σεισμού προς τη θάλασσα, μακριά απ' τις πυκνοκατοικημένες περιοχές του κέντρου της Αθήνας. 
Αν ο προσανατολισμός του ρήγματος ήταν διαφορετικός, οι επιπτώσεις στην Αττική θα ήταν δραματικές. 
Οπως συντείνουν σχεδόν όλοι οι ειδικοί, το ενδεχόμενο ενός μεγάλου σεισμού που θα πλήξει την Αττική την επόμενη 20ετία είναι σημαντικό. Και το σίγουρο είναι πως ένας αρκετά μεγάλος αριθμός από κτίρια θα αχρηστευτεί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και πως ο αριθμός των λειτουργικά αστέγων θα εκτιναχθεί στις δεκάδες χιλιάδες.
Η περίπτωση εμπλοκής της χώρας σε μια πολεμική αναμέτρηση, περίπτωση που πολλαπλασιάζεται λόγω της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ως σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή, επίσης είναι ένα άλλο αντίστοιχο ενδεχόμενο.
Και οι δυνατότητες της κρατικής μηχανής να ανταπεξέλθει στο στοιχειώδες αποδεικνύονται ανύπαρκτες.
Διαχρονικά οι κυβερνήσεις και τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχουν δημιουργήσει τρομακτικές ανεπάρκειες στον συγκεκριμένο τομέα.
Παρά τους τερατώδεις προϋπολογισμούς, τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε οπλικά συστήματα, τα δισεκατομμύρια του ΕΣΠΑ, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τα υπουργεία, η Περιφέρεια Αττικής δεν έχουν ούτε καν στοιχειώδεις προβλέψεις για αντιμετώπιση έκτακτων καταστροφών.
Δεν υπάρχουν μηχανισμοί ουσιαστικής πολιτικής προστασίας, με επαρκή αποθέματα τροφίμων, υλικού και εξοπλισμούμε προδιαλεγμένους χώρους κατάλληλης στέγασης των αστέγων με τρόπο που να εξασφαλίζονται η οικογενειακή συνοχή, συνθήκες διαβίωσης. 
Δεν υπάρχει εξοπλισμός και προσωπικό που να μπορεί να ανταπεξέλθει ούτε καν σε μια κρίση σχετικά μικρών διαστάσεων. Δεν υπάρχει κατάλληλος σχεδιασμός έκτακτης ανάγκης, δεν έχει γίνει κανενός είδους σχετική εκπαίδευση του πληθυσμού, ώστε να μπορεί να διαχειριστεί τέτοιες επείγουσες καταστάσεις.
Οικονομικά μέτρα επικοινωνιακού χαρακτήρα
Παράλληλα, τα μέτρα οικονομικής στήριξης που ανακοίνωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι σχεδόν για γέλια
Το ποσό των 20 εκατ. ευρώ είναι προκλητικά ανεπαρκές για τη στήριξη μιας ολόκληρης κατεστραμμένης περιοχής, ιδιαίτερα αν το συγκρίνει κανείς με τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετήσιων επιδοτήσεων στους εφοπλιστές ή τα δισ. ευρώ επιδοτήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο μέσα απ' τους αναπτυξιακούς νόμους.
Αντί όμως να υλοποιηθούν μέτρα πρόληψης των καταστροφών, έρχεται η αποζημίωση ως μηχανισμός εκ των υστέρων «ανταπόδοσης» γιατί αυτή κοστίζει λιγότερο για το κράτος. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της λογικής κόστους - οφέλους, όπου οι λαϊκές ανάγκες θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους. 
Η υλοποίηση μέτρων πρόληψης είναι σημαντικά ακριβότερη για το αστικό κράτος απ' τις αποζημιώσεις, αφού η καταστροφή θα χτυπήσει σε ένα σημείο, ενώ η πρόληψη πρέπει να γίνει παντού.
Παράλληλα, η κυβέρνηση θεωρεί ότι μπορεί να ξεπλύνει τις πελώριες ευθύνες της με ορισμένες ισχνές αποζημιώσεις και βρίσκεται σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι για να εμφανίσει ότι κάτι δίνει.
Ομως 5.000 ευρώ δεν είναι αρκετά για ένα κατεστραμμένο σπίτι και ένα κατεστραμμένο αυτοκίνητο. Πολύ δε περισσότερο για το σοκ που έχουν υποστεί χιλιάδες άνθρωποι που ξαφνικά δεν μπορούν να αισθανθούν ασφαλείς πουθενά.
Δεν υπάρχει κανενός είδους ανακοίνωση για μέτρα αποκατάστασης των κατεστραμμένων σπιτιών, παρά μόνο κάποιες αναφορές για χαμηλότοκα δάνεια που δικαιούνται οι πυρόπληκτοιδηλαδή για έναν μηχανισμό με τον οποίο αρκετές καμένες περιουσίες μπορεί να περάσουν σταδιακά στα χέρια του τραπεζικού κεφαλαίου.
Η ανάγκη άμεσης διεκδίκησης της πλήρους αποκατάστασης του συνόλου των απωλειών κάθε λαϊκής οικογένειας έρχεται αποφασιστικά στο προσκήνιο.
Ακόμα περισσότερο, νομίζει η κυβέρνηση πως με 1.000 ευρώ το μήνα θα αντικαταστήσει έναν χαμένο γονιό; Πως με έναν διορισμό στο Δημόσιο ...θα λύσει το πρόβλημα μιας οικογένειας που διαλύθηκε εξαιτίας της κυβερνητικής ανικανότητας;
Τα φορολογικά μέτρα «ελάφρυνσης» που εξήγγειλε προκαλούν, τέλος, περισσότερο οργή παρά ανακούφιση. Εκτός από αναμάσημα πραγμάτων που είναι τόσο προφανή, μόνο και μόνο για να μιλήσει περισσότερη ώρα στην τηλεόραση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όπως το ότι δεν θα πληρώσουν τέλη κυκλοφορίας τα καμένα αυτοκίνητα, τα φορολογικά μέτρα είναι απλά «πληρώστε αργότερα»... Τα μέτρα της κυβέρνησης δεν προβλέπουν, ούτε καν, κάποια ουσιαστική ελάφρυνση απ' την υπέρογκη φοροκλοπή στην οποία υποβάλλονται οι εργαζόμενοι
Η μη πληρωμή του ΕΝΦΙΑ για έναν χρόνο επίσης προκαλεί θυμηδία, αφού μεταφράζεται πως μέσα σε έναν χρόνο τα κατεστραμμένα σπίτια θα έχουν αποκατασταθεί... 
Εκτός αν η κυβέρνηση μιλάει για νέους ιδιοκτήτες, που θα αγοράσουν «μπιρ παρά» τις κατεστραμμένες περιοχές για να προχωρήσουν σε επενδύσεις... Να σημειώσουμε επίσης ότι οι εξαγγελίες της κυβέρνησης έγιναν πριν προχωρήσει η σχετική καταγραφή για να προσδιοριστεί το αναγκαίο συνολικό ποσό των μέτρων.
Ο πραγματικός ρόλος του κράτους
Είναι εύλογες ορισμένες φωνές αγανάκτησης που ακούγονται από κατοίκους της περιοχής, ότι «δεν υπάρχει κράτος». 
Αξίζει όμως να σκεφτούμε πως η κρατική μηχανή αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματική στην επιβολή εξοντωτικών φόρων στα λαϊκά στρώματα ή στην επιβολή της τάξης απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, με αστυνομοκρατία και δίκες λαϊκών αγωνιστών, αλλά εξαιρετικά ανίκανη στο να ανταπεξέλθει σε στοιχειώδεις έκτακτες ανάγκες. Αποδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, πως κράτος είναι «η βία της άρχουσας τάξης απέναντι στις υποτελείς τάξεις». Το αστικό κράτος δεν έχει στόχο να προστατεύσει τα λαϊκά στρώματα. Εχει ως στόχο να τα υποτάσσει, να οργανώνει την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Ενα επίπεδο προστασίας των λαϊκών στρωμάτων φυσικά εξασφαλίζεται από κάθε αστικό κράτος, για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους. 
Ωστόσο, το επίπεδο αυτό δεν καθορίζεται πουθενά, στον καπιταλισμό, απ' τις λαϊκές ανάγκες. Οι υλικές δυνατότητες για υψηλότατο επίπεδο προστασίας σήμερα υπάρχουν, αλλά έρχονται σε αντιπαραβολή με την κερδοφορία του κεφαλαίου, που αντιμετωπίζει π.χ. τα αποθέματα τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης ως βάρος ή, στην καλύτερη περίπτωση, ως μια σημαντική κρατική αγορά, απ' την οποία μπορεί να βγάλει υψηλότατο κέρδος. Οι αποσπασματικές «δωρεές» των ομίλων είναι «σταγόνα στον ωκεανό», σε σχέση με τα οφέλη απ' την κρατική στήριξη και τις φοροελαφρύνσεις.
Οι ανάγκες μας στο προσκήνιο
Η κυβερνητική πολιτική ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι τραγικές ελλείψεις του κρατικού μηχανισμού διαχείρισης έκτακτων καταστάσεων και η οικονομική πολιτική, που όχι μόνο δεν στηρίζει ουσιαστικά, αλλά αξιοποιείται τόσο ως εργαλείο προπαγάνδας όσο και ως μηχανισμός καπιταλιστικής συσσώρευσης, αποδεικνύουν πως οι ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων είναι ασύμβατες με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Καπιταλισμός σημαίνει πως δεν υπάρχει ουσιαστική πρόνοια για την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων, που να καλύπτει τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, παρά τις υπαρκτές υλικές δυνατότητες.
Σε αντιδιαστολή με αυτήν την άσχημη πραγματικότητα, ο ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης της εργατικής εξουσίας και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού στη βάση της κοινωνικοποιημένης συγκεντρωμένης παραγωγής μπορεί να εξασφαλίσει ουσιαστικές δομές αντιμετώπισης έκτακτων καταστάσεων, να εξασφαλίσει την άμεση και ταχεία αποκατάσταση κάθε είδους ζημιών και καταστροφών, τόσο προλαμβάνοντας σε μεγάλο βαθμό σχετικές καταστροφές όσο και αντιμετωπίζοντάς τες ως κοινωνική υποχρέωση και όχι ως ατομικό πρόβλημα του καθενός.
Σήμερα, ανοίγουμε αυτόν τον ελπιδοφόρο δρόμο οργανώνοντας την πάλη μας απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου. 
Επιδεικνύουμε μέσα απ' το εργατικό κίνημα την έμπρακτη αλληλεγγύη μας για να καλύψουμε τις ανάγκες των εργαζομένων και διεκδικούμε τη χορήγηση πρόσθετων ενισχύσεων με κοινωνικά κριτήρια και την άμεση αποκατάσταση του συνόλου των ζημιών της λαϊκής οικογένειας.

Του
Γρηγόρη ΛΙΟΝΗ*
*Ο Γρηγόρης Λιονής είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομία
ς

09 Ιανουαρίου, 2018

Απέναντι στα Παραμύθια της «δίκαιης ανάπτυξης»:

Από σήμερα Τρίτη, η απάντηση των εργαζομένων και του λαού στο νέο γύρο της αντιλαϊκής επίθεσης δίνεται στο δρόμο! 

Με τις σημερινές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, με την απεργία Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων την Παρασκευή, με όλο το αγωνιστικό πρόγραμμα που ξεδιπλώνουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, 
δίνεται μαχητική απάντηση στο νέο αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης, στα δεκάδες αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της τρίτης «αξιολόγησης» που νομοθετούνται κατά παραγγελία του κεφαλαίου, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν το χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα, η επέκταση των πλειστηριασμών, η παραπέρα προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων κ.ά.
Κόντρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης, με τη στήριξη όλων των αστικών επιτελείων, να περάσει τα μέτρα «νύχτα», μέσα σε κλίμα «μουγκαμάρας», οι κινητοποιήσεις αυτής της βδομάδας αποτελούν   συνέχεια και κλιμάκωση της δραστηριότητας που ανέπτυξαν οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις όλο το προηγούμενο διάστημα, αποτελούν μια μάχη που θα δοθεί αποφασιστικά, μέρα με τη μέρα:
Για τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις, για να γονιμοποιηθεί ακόμα περισσότερο η συζήτηση που ανοίγει μέσα στους χώρους δουλειάς και τις λαϊκές συνοικίες, για την ανάγκη απέναντι στα παραμύθια της «δίκαιης ανάπτυξης» να συνειδητοποιείται όλο και πιο πλατιά ότι μόνο η μαζική και οργανωμένη πάλη των εργαζομένων και του λαού μπορεί να βάλει εμπόδια σ' αυτήν την επίθεση, να δημιουργήσει προϋποθέσεις αντεπίθεσης απέναντι σε παλιά και νέα μέτρα, να βγάλει στο προσκήνιο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες!

Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη επαναλαμβάνουν, όπως έκαναν και στο χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, τα παραμύθια περί «τέλους των μνημονίων» και περί «ταξικού προσήμου» της κυβερνητικής πολιτικής,
 η ίδια η επίθεση που εξαπολύουν απέναντι στη μεγαλύτερη κατάκτηση της εργατικής τάξης, το χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα, που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να το ψηφίσει παρέα με τη ΝΔ, έρχεται να επιβεβαιώσει εμφατικά το πραγματικό περιεχόμενο αυτού του «ταξικού προσήμου»: Ο «μεταμνημονιακός παράδεισος» για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου απαιτεί όχι μόνο τη μονιμοποίηση όλων των αντεργατικών μέτρων του προηγούμενου διαστήματος, αλλά και την παραπέρα κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης, το παραπέρα χτύπημα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Το «καρότο» της «δίκαιης ανάπτυξης», με το οποίο επιχειρείται να «χρυσωθεί το χάπι» της έντασης της εκμετάλλευσης και της εφιαλτικής πραγματικότητας που βιώνει ο λαός, 
πάει «πακέτο» με το «μαστίγιο», με την απογείωση της εργοδοτικής ασυδοσίας και την ένταση της κρατικής καταστολής, με το χτύπημα απεργιακών κινητοποιήσεων, με αγροτοδικεία, με τη νομοθέτηση αυτεπάγγελτης δίωξης ενάντια σε όσους αντιστέκονται στους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών...
Οι κινητοποιήσεις που ξεδιπλώνονται από σήμερα μέχρι και την ερχόμενη Δευτέρα αποτελούν μια σημαντική ευκαιρία για να δοθεί μαζική εργατική - λαϊκή απάντηση απέναντι σε όλη αυτήν την επίθεση του κεφαλαίου και των επιτελείων του, στα «καρότα» και τα «μαστίγιά» της, στα κάλπικα «αφηγήματά» της και στην επιχείρηση τρομοκράτησης του λαού.

Αποτελούν οι κινητοποιήσεις αυτές σημαντική ευκαιρία για να ξεσκεπαστεί ακόμα πιο αποφασιστικά ο ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, των δυνάμεων εκείνων που από την υπονόμευση των εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων, ακολουθώντας τις επιταγές των μονοπωλίων, πέρασαν πια στην ανοιχτή απεργοσπασία. 
Των δυνάμεων που αφού απέρριψαν την πρόταση του ΠΑΜΕ για κήρυξη απεργίας απέναντι στην ψήφιση των νέων αντεργατικών μέτρων, καλούν προκλητικά σε... «αγωνιστική ετοιμότητα» για «κινητοποιήσεις» που δεν έχουν καν εξαγγείλει!
Με τις σημερινές συγκεντρώσεις, με την απεργία της Παρασκευής, με όλο το αγωνιστικό πρόγραμμα των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, ο στόχος της κυβέρνησης και του κεφαλαίου να περάσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα «χωρίς να κουνηθεί φύλλο» έχει ήδη πέσει στο κενό. 
Με όλες τις δυνάμεις μας δίνουμε πλέον τη μάχη, ώστε με τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων και του λαού σε αυτές να μετρηθούν συνολικότερα θετικά βήματα για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην προσπάθεια να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη, να σημειωθούν νέα βήματα στην αλλαγή των συσχετισμών, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.


Παρουσίαση κειμένου: 

Viva La Revolucion 

04 Μαΐου, 2017

Στα Βαλκάνια μυρίζει και πάλι μπαρούτι:



Μπαρουταποθήκη πριν από την έκρηξη θυμίζουν τα Βαλκάνια, που ήταν ανέκαθεν πεδίο σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, αρκεί να θυμηθούμε παλιότερα γεγονότα στην Ιστορία αλλά και πιο πρόσφατα, με τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και την ιμπεριαλιστική επέμβαση του ΝΑΤΟ το 1999. 
Στο επίκεντρο των εξελίξεων βρίσκεται η ΠΓΔΜ, όπου εξελίσσεται έντονη ενδοαστική αντιπαράθεση ανάμεσα στους σοσιαλδημοκράτες και τα 3 μεγαλύτερα αλβανικά κόμματα, που έχουν την ανοιχτή στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ, και στο εθνικιστικό VMRO, που φαίνεται να στηρίζεται από τη Ρωσία, τη Σερβία και τη Βουλγαρία.

Οι εξελίξεις στην ΠΓΔΜ είναι μέρος του συνολικού «βαλκανικού παζλ», όπου «συναντιούνται» σημαντικά ανταγωνιστικά σχέδια σε μια σειρά τομείς, όπως η Ενέργεια και οι αγωγοί μεταφοράς της (π.χ. ανταγωνιστικά σχέδια Ρωσίας και ΗΠΑ), οι δρόμοι μεταφοράς εμπορευμάτων (π.χ. νέος κινεζικός «δρόμος του μεταξιού») κ.ά. 
Επίσης, διασταυρώνονται αντιτιθέμενες επιδιώξεις αστικών τάξεων, όπως της τουρκικής και της ελληνικής, επιδιώκοντας αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή.

Η ελληνική αστική τάξη έπαιζε και παίζει ιδιαίτερο ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της περιοχής. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν πρωτοστάτησε στην ανατροπή της σοσιαλιστικής εξουσίας στις βαλκανικές χώρες και στήριξε τα σχέδια διάλυσης της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, το 1999 όταν διευκόλυνε τη ΝΑΤΟική στρατιωτική επέμβαση, μέχρι σήμερα. 
Αλλωστε, στην περιοχή υπάρχουν ζωτικά συμφέροντα για τα ελληνικά μονοπώλια, επενδύσεις κ.λπ. 
Η ελληνική αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της στηρίζουν τα σχέδια των ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. 
Θυμίζουμε ότι μία από τις πρώτες κινήσεις της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήταν στην κατεύθυνση αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου ως κράτους, καθώς επίσης και οι διάφορες πρωτοβουλίες για τα Δυτικά Βαλκάνια. 
Τις επικίνδυνες εξελίξεις στα Βαλκάνια για άλλη μια φορά, όπως και στο παρελθόν, η ελληνική αστική τάξη τις βλέπει ως ευκαιρία. 
Οχι τυχαία, το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι αναφορές και οι παροτρύνσεις σε αστικά ΜΜΕ η Ελλάδα (δηλαδή η αστική τάξη) να μπει δυναμικά στη διεκδίκηση ρόλου στο ξαναμοίραμα της «πίτας» στην περιοχή. 
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ορισμένες κινήσεις γεννούν αντικειμενικά ερωτήματα και ανησυχία. 
Για παράδειγμα, οι σχεδιαζόμενες επαφές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τον αναπληρωτή βοηθό ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Μπράιαν Γι, που έσπευσε αμέσως στα Σκόπια για να στηρίξει τη «δημοκρατική διαδικασία», με την εκλογή του προέδρου της Βουλής, Ταλάτ Τζαφέρι, και να απαιτήσει σχηματισμό κυβέρνησης από τους Σοσιαλδημοκράτες, που είναι πιο κοντά στις ΗΠΑ. 
Επίσης, το αντικείμενο των συζητήσεων στην πρωτοβουλία της για τη «Σύνοδο για την Ασφάλεια» στη Μεσόγειο, στις 21 - 22 Μάη στη Ρόδο. 
Ούτε να περάσει απαρατήρητη η κινητικότητα υπηρεσιών και υπουργείων σε συνεργασία με μηχανισμούς της ΕΕ και άλλων κρατών της περιοχής, με πρόσχημα την ασφάλεια και τη θωράκιση των συνόρων.

Αυτό που πρέπει να είναι καθαρό είναι ότι κάθε διαδικασία αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια θα σημάνει ντόμινο εξελίξεων στην περιοχή, θα προκαλέσει μια δίνη ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, που θα πληρώσουν πολύ ακριβά οι λαοί. 
Οι στόχοι της ελληνικής αστικής τάξης για γεωστρατηγική αναβάθμισή της στην περιοχή, η ανάδειξη της χώρας σε βασικό πυλώνα του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, είναι επικίνδυνα για το λαό και τους λαούς της περιοχής. 
Δεν προλαβαίνει η κυβέρνηση να δέχεται τα συχαρίκια από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για το ρόλο της στη στήριξη των πολεμικών τους σχεδίων. 
Στις σημερινές συνθήκες, λοιπόν, είναι απαραίτητο να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια, στα σενάρια αλλαγής συνόρων, σε κάθε εμπλοκή της χώρας σε αυτά τα σχέδια. 
Τα βήματα που έγιναν το προηγούμενο διάστημα, η δραστηριότητα που αναπτύχθηκε, προετοιμάζοντας τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, πρέπει να συνεχιστούν και να δυναμώσουν, βάζοντας στο στόχαστρο συνολικά το σύστημα που γεννά τους πολέμους, την εκμετάλλευση και την προσφυγιά.

ο Χάρτης απ΄την wikipedia

10 Ιανουαρίου, 2017

Οι καθυστερήσεις στην «αξιολόγηση» και το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»


Πολλά γράφονται τις μέρες αυτές για καθυστερήσεις στη διαπραγμάτευση, 
για την επίφοβη ένταξη στον λεγόμενο «μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ,
 για τον ρόλο του ΔΝΤ στο πρόγραμμα που δεν έχει διασαφηνιστεί ακόμα και άλλα παρόμοια.
Στη μια ή την άλλη τους εκδοχή, τα σενάρια αυτά τροφοδοτούν έναν νέο γύρο αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση, στη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, 
για «αδικαιολόγητες καθυστερήσεις», «φόβους» και «κινδύνους», συμπληρωματικά των «προσδοκιών», που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση στα λαϊκά στρώματα.
Ωστόσο, εκείνο που σίγουρα δεν «κινδυνεύει» σε κανένα από τα σενάρια και τις εκδοχές που διακινούνται είναι η συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής προς όφελος του κεφαλαίου. 
Οι καθυστερήσεις στην «αξιολόγηση» 
όχι μόνο δεν φέρνουν καθυστέρηση στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, 
αλλά γίνονται και μοχλός για να εφαρμοστούν «μια ώρα αρχύτερα» τα μέτρα αυτά, στο όνομα της «ενίσχυσης της αξιοπιστίας» της χώρας.
Αξιοποιούνται, επίσης, για να ανοίξει από τώρα η συζήτηση για τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα, που, όπως όλοι παραδέχονται, θα έχουν «μακρύ ορίζοντα», στη μία ή την άλλη τους μορφή.
Σε κάθε περίπτωση, η συμφωνία όλων των πλευρών ότι τα αντιλαϊκά μέτρα αποτελούν «προαπαιτούμενο» για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας έχει καταγραφεί και στην πράξη, καθώς όπως επαναλαμβάνει η κυβέρνηση, έχει συμφωνηθεί ήδη «το 95% και πλέον» των νέων αντιλαϊκών μέτρων που έρχονται να προστεθούν στα προηγούμενα.
Τα μέτρα αυτά οδηγούν σε μεγαλύτερη γενίκευση της εργασιακής ζούγκλας,
 στο χτύπημα εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, 
στη γενικευμένη φοροληστεία του λαού, για να βγαίνει ο λογαριασμός των «ματωμένων» πλεονασμάτων για το κεφάλαιο, αλλά και σε νέες φοροαπαλλαγές, ρυθμίσεις και μέτρα διευκόλυνσης των επιχειρηματικών ομίλων, ώστε να ανοίξουν «διάδρομοι επενδύσεων».
Ανεξάρτητα από το πότε θα καταλήξει η «αξιολόγηση», αυτά τα μέτρα είναι «ένα το κρατούμενο» για το κεφάλαιο, συμπληρωματικά σ' αυτά που εφαρμόζονται μέχρι σήμερα.

Οι ρυθμοί και το εύρος της αντιλαϊκής επίθεσης δεν καθορίζονται 
ούτε και από τη σύνθεση των «τραπεζιών» των διαπραγματεύσεων και των στρατοπέδων που διαμορφώνονται στο έδαφος οξυμένων ανταγωνισμών, όπως ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα, που αναμασά τα περί «ακραίων κύκλων» και το γνωστό παραμύθι των «καλών», «κακών» και «άσχημων» καπιταλιστικών κέντρων και ιμπεριαλιστικών ενώσεων.
Για παράδειγμα, οι «ακραίες απαιτήσεις» του ΔΝΤ στα Εργασιακά, στα ζητήματα απελευθέρωσης των απολύσεων κ.τ.λ., όπως τις παρουσιάζει η κυβέρνηση, ελάχιστα απέχουν από το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», δηλαδή την εργασιακή ζούγκλα των τσακισμένων μισθών και δικαιωμάτων, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας και των δουλεμπορικών που ζει και βασιλεύει σε όλη την ΕΕ.
Αλλά και στα μέτρα για το χρέος, μικρή σημασία έχει αν το «μάτωμα» των λαϊκών στρωμάτων, για να πιάνονται οι αντιλαϊκοί στόχοι και να έχουν πρόσβαση σε φτηνά κεφάλαια οι επιχειρηματικοί όμιλοι, θα γίνεται κατόπιν «συστάσεων» του ΔΝΤ ή προτάσεων της ΕΚΤ. 
Το ίδιο μικρή σημασία έχουν για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, αν τα εργαλεία για την κατακρεούργησή τους θα βγαίνουν από την «εργαλειοθήκη» ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ ή από το ΔΝΤ.
Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από τις κόντρες καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών, 
που συμμετέχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη διαπραγμάτευση, 
η αντιλαϊκή επίθεση θεωρείται απ' όλες τις πλευρές «δεδομένη» και δεν καθυστερεί 
καθόλου.
Από αυτήν τη σκοπιά, πρέπει να παρακολουθεί ο λαός την αντιπαράθεση των αστικών κομμάτων για τα ζητήματα της «αξιολόγησης», 
απαντώντας επιθετικά στα σχέδιά τους να τον εγκλωβίσουν και να Τον καταστήσουν συμμέτοχο στις ανησυχίες και τους στόχους του κεφαλαίου.
απ' την Άποψή μας στο Ριζοσπάστη:
O ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:
«Το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Για να μιλάμε για διαπραγμάτευση που θα οδηγήσει σε λύση, σημαίνει πρώτα απ' όλα άμεση αποχώρηση όλων των κατοχικών δυνάμεων. 
Σημαίνει κατάργηση του καθεστώτος των εγγυήσεων.
Λύση σημαίνει ένα κράτος και όχι δύο κράτη. 
Κράτος ενιαίο, βιώσιμο, με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, χωρίς ξένες βάσεις, εγγυητές, προστάτες.
Η διαπραγμάτευση στην ουσία είναι σήμερα υπονομευμένη πρώτα και κύρια από την τουρκική, την τουρκοκυπριακή ηγεσία επίσης, με την ανάμειξη και άλλων δυνάμεων και μεγάλων συμφερόντων, όπως των ΗΠΑ, αφού διεξάγεται στην ουσία κάτω από όρους διχοτομικής λύσης.
Απαιτείται σήμερα η μέγιστη δυνατή επαγρύπνηση και από το λαό της Ελλάδας και από το λαό της Κύπρου».

16 Νοεμβρίου, 2016

Έδωσαν τα «ρέστα» τους, αλλά Δεν τα κατάφεραν:Συνεχίζουμε

Η προσπάθεια απαξίωσης των λαϊκών αντιδράσεων στην επίσκεψη Ομπάμα κορυφώθηκε χτες, ανήμερα της μεγάλης διαδήλωσης σωματείων και φορέων, με αρθρογραφία στον Τύπο και προπάντων με την προπαγάνδα της ΕΡΤ.
Η κρατική τηλεόραση έδωσε πραγματικά τα «ρέστα» της στην προσπάθεια να καλλιεργήσει κλίμα ευφορίας για την παρουσία του Αμερικανού Προέδρου στην Ελλάδα, παρουσιάζοντας ως «παραφωνία» κάθε αντίδραση στα όσα συμβολίζει και εκπροσωπεί με την επίσκεψή του ο Πρόεδρος της ισχυρότερης παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής δύναμης.
Με τον ίδιο προκλητικό τρόπο, η ΕΡΤ παρουσίαζε περίπου ως αυτονόητη την αυταρχική απαγόρευση των διαδηλώσεων, ενώ στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσαν να πείσουν για το «αχρείαστο» των διαδηλώσεων, με το επιχείρημα ότι οι ΗΠΑ έχουν αλλάξει πλέον την εξωτερική τους πολιτική (!) και ότι είναι πολύτιμη η αμερικανική στήριξη για τη γεωπολιτική αναβάθμιση και την οικονομική ανάκαμψη της χώρας.
Είχαν προηγηθεί από μέρες στοχευμένα δημοσιεύματα που διαπίστωναν «άμβλυνση» του «αντιαμερικανισμού» στην Ελλάδα και αντικατάστασή του από τον «αντιγερμανισμό», σε μια προσπάθεια να χαθεί το ταξικό κριτήριο, με το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζεται η πολιτική του ιμπεριαλισμού, είτε μιλάμε για την Αμερική, είτε για τους ισχυρούς συμμάχους και ταυτόχρονα ανταγωνιστές της. 
Είτε μιλάμε για τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τους πολέμους, είτε για τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται απ' όλες τις αστικές κυβερνήσεις για να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ετσι και χτες, τα αστικά επιτελεία δεν έκρυβαν την ενόχλησή τους για το γεγονός ότι η ΕΕΔΥΕ, το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα, μαζικοί φορείς του λαϊκού κινήματος και με την πρωτοπόρα συμβολή των κομμουνιστών που δρουν μέσα από τις γραμμές τους, όχι μόνο κατήγγειλαν την απαράδεκτη κυβερνητική απόφαση για απαγόρευση της διαδήλωσης και ένταση της τρομοκρατίας, αλλά συμμετείχαν μαζικά σ' αυτήν.

Χιλιάδες λαού διαδήλωσαν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις ενάντια στους πολέμους και τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, στα οποία εμπλέκεται βαθύτερα η χώρα, με ευθύνη και της σημερινής κυβέρνησης, μεγαλώνοντας τους κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.

Και δεν υπάρχει ισχυρότερη απόδειξη γι' αυτό, από τις δηλώσεις Ομπάμα - Τσίπρα, μετά τη συνάντησή τους. Εκεί όπου
 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ εξήρε τη συμβολή της Ελλάδας στα σχέδια του ΝΑΤΟ και τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, 
ενώ ο Αλ. Τσίπρας περιέγραψε τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, στο όνομα της «σταθερότητας» και της ανάκαμψης.

Η «προληπτική» επίθεση, ενάντια σε όποιον τις προηγούμενες μέρες χαλούσε το κλίμα της «ευφορίας» μπροστά στην επίσκεψη Ομπάμα, 
δεν είχε μόνο στόχο να απαξιώσει τις αντιδράσεις σε ό,τι αντιπροσωπεύει ο Πρόεδρος της πρώτης ιμπεριαλιστικής δύναμης, και μάλιστα σε μια περίοδο που φουντώνει η φωτιά του πολέμου στη γειτονιά μας και τα κύματα της προσφυγιάς, 
αλλά να εμπεδώσει και το κλίμα συναίνεσης στην επίτευξη των στρατηγικών στόχων του κεφαλαίου, όπως η γεωπολιτική αναβάθμιση και η οικονομική ανάκαμψη. 
Να υπογραμμίσει ότι μπροστά στα μεγάλα ζητούμενα του κεφαλαίου, καμιά «παραφωνία» και καμιά «απόκλιση» δεν είναι ανεκτή.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, η απάντηση που έδωσαν χτες με τη μαζική τους διαδήλωση τα συνδικάτα και οι άλλοι φορείς του κινήματος, έχει μεγάλη σημασία να βρει συνέχεια στη μάχη που κλιμακώνεται για την επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων στις 24 Νοέμβρη και στις 8 Δεκέμβρη.
Για περισσότερα κάνε κλικ στο Ριζοσπάστη: 

ή και στο 902.gr

16 Οκτωβρίου, 2016

,,οι Συγκλίσεις και οι Ανακατατάξεις που κυοφορούνται, Έχουν ως βάση τη Στρατηγική τους Σύμπλευση,,

Η ομιλία του Αλ. Τσίπρα στο 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ επανέλαβε το γνωστό επιχείρημα ότι η διέξοδος για το λαό περνάει μέσα από την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και θα στηριχτεί (η διέξοδος) στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. 
Βεβαίως, αυτήν τη θέση τη διάνθισε, όπως συνηθίζει, με πολλές καταγγελίες στο νεοφιλελευθερισμό, με τα περί σκληρής διαπραγμάτευσης που έκανε, με πολλά δάκρυα για την πολιτική λιτότητας και τις επιπτώσεις στους εργαζόμενους, με αναφορές στην «αριστερά» κ.ά. 
Το μήνυμα που έστειλε είναι σαφές: Η κυβέρνησή του πασχίζει για την υλοποίηση της αντιλαϊκής συμφωνίας, το μόνο που διεκδικεί είναι ποσοτική χαλάρωση, ευελιξία και ρύθμιση του χρέους, προκειμένου να μπορέσει να στηρίξει το κεφάλαιο και τα επενδυτικά του σχέδια με κρατικές παρεμβάσεις. 
Στην ουσία, ο Αλ. Τσίπρας επενδύει πάνω στην απογοήτευση, στα κομμένα φτερά και το συμβιβασμό που συστηματικά και μεθοδικά καλλιέργησε το κόμμα του από το 2012 μέχρι σήμερα στο λαό και την εργατική τάξη.
Ο Αλ. Τσίπρας, εκφράζοντας αγωνίες της ελληνικής αστικής τάξης που ανησυχεί για την πορεία της ΕΕ και της Ευρωζώνης, εμφανίστηκε ως υπερασπιστής των οραμάτων της ΕΕ, που κινδυνεύουν από τις δυνάμεις του «εθνικισμού» και του «ευρωσκεπτικισμού», διαβεβαιώνοντας ότι η «αριστερά» (βλέπε νέα σοσιαλδημοκρατία) «δεν αποτελεί κίνδυνο» για την ΕΕ. 
Γι' αυτήν την υπεράσπιση θεώρησε ως φυσικούς συμμάχους τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και άλλες δυνάμεις των κρατών του νότου (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία) ανεξάρτητα από πολιτικές αναφορές.
Δύο ζητήματα μπορούμε να πούμε ότι είχαν ενδιαφέρον στο συνέδριο: 
Το πρώτο είναι η παρουσία στελεχών της «παλιάς σοσιαλδημοκρατίας» στη χώρα μας, δηλαδή στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπως η Ξενογιαννακοπούλου και ο Τζουμάκας. Είναι προφανές ότι το τελευταίο διάστημα επιδιώκεται ένα σταθερό άνοιγμα σε τέτοια στελέχη. Η σύνθεση της Συντονιστικής Επιτροπής Διαλόγου για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, με τη συμμετοχή παραγόντων όπως ο Μουζέλης, ο Μαραβέγιας κ.ά., η συμμετοχή Χριστοδουλάκη στην επιτροπή για το χρέος με διαρροές ότι πιθανόν να αναλάβει και επικεφαλής της είναι κινήσεις που δίνουν το σήμα. 
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να συμπεριλάβει στις γραμμές της και όσα περισσότερα ορφανά στελέχη της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας μπορεί, κάτι που μένει να φανεί αν θα εκφραστεί και στον αναμενόμενο ανασχηματισμό. Μια κίνηση που σίγουρα συνδέεται και με τα νταραβέρια του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, διαδικασία που φέρνει σε δύσκολη θέση ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι.
Το δεύτερο είναι η συναινετική διάθεση που εκφράστηκε όχι μόνο από τις παρεμβάσεις των εκπροσώπων των ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού και Ενωσης Κεντρώων που έκλιναν σε όλες τις πτώσεις την ανάγκη εθνικής συνεννόησης για την έξοδο από την κρίση, αλλά και από τον εκπρόσωπο της ΝΔ Κωστή Χατζηδάκη. Ο οποίος στην ομιλία του έσπευσε να θέσει 3 μέτωπα στα οποία θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει εθνική συνεννόηση, παρά τις αντιθέσεις και διαφορές τους με την κυβέρνηση, αναφέροντας συγκεκριμένα: Συνταγματική αναθεώρηση, Προσφυγικό και εξωτερική πολιτική. Μια κίνηση που δεν μπορεί παρά να τοποθετηθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο παράλληλα με την κοκορομαχία και την αντιπαράθεση σε ορισμένα μέτωπα ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, να επιδιώκεται συνεννόηση σε όλα τα άλλα. Αλλωστε, από τα πρώτα πράγματα που τόνισε ο Κ. Μητσοτάκης στις ΗΠΑ είναι η συναινετική του διάθεση.
Οι συγκλίσεις και οι ανακατατάξεις που κυοφορούνται έχουν ως βάση τη στρατηγική τους σύμπλευση στα πιο θεμελιώδη ζητήματα, που βεβαίως προσπαθούν με διάφορες κοκορομαχίες και αντιπαραθέσεις να συγκαλύψουν, εδράζονται στις παρατηρήσεις της αστικής τάξης, αλλά και διεθνών συμμάχων της, ότι στην Ελλάδα χρειάζεται συνεννόηση.
Αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή Μας» του «Ριζοσπάστη», 15/10/2016