ΤΑ ΧρυσΑυγουλα ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ !!

Μπορεί οι φίλοι του αθλητισμού και κάθε Έλληνας πολίτης να χαίρεται σήμερα (σ.σ χθες) για την αναγνώριση του πρώτου Έλληνα μπασκετμπολίστα, του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ως MVP στο NBA, δεν ισχύει όμως το ίδιο για τους πωρωμένους ναζιστές της Χρυσής Αυγής.

Και δεν αναφερόμαστε σε κάποιο χρυσαυγίτικο προφίλ στο facebook αλλά στο επίσημο σάιτ της Χρυσής Αυγής Ιονίων Νήσων. Αναδημοσιεύουμε το σχόλιο και το λινκ (σε archive) για να θυμίσουμε την αρρώστια του ρατσισμού και του ναζισμού που εκπροσωπεί η συμμορία των νεοναζί μαχαιροβγαλτών του Μιχαλολιάκου και του Κασιδιάρη.

Για τον σκυλάραπα και τους βρωμοραγιάδες σκατοελληνόφωνους που αποδίδουν τον ύψιστο τίτλο του Έλληνος σε κάθε κουράδα που μολύνει αυτή τη στιγμή τον Ελλαδικό χώρο, έχω αναφερθεί εκτενώς. Αυτό όμως το “… στο σπίτι μου υπάρχει νιγηριανή κουλτούρα, δηλ. ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ, ΥΠΑΡΞΗ ΗΘΩΝ” …με τελείωσε! Ιδού που καταντήσατε την Ελλάδα και τους Έλληνες, αριστερά και δεξιά κοπρόσκυλα …να μας ξεφτιλίζουν παγκοσμίως μέχρι και οι αραπάδες! ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ… ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΣΑΡΩΣΟΥΜΕ!!!

Ο Γιάννης δεν χρειάζεται βέβαια να απαντήσει, το έχει κάνει στο παρελθόν εκεί που πραγματικά μετράει:

ΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ (20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ) ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ !!

Οι δολοφόνοι γιορτάζουν! Αυτοί που διαμέλισαν κι εξαφάνισαν μια ολόκληρη χώρα (την έλεγαν Γιουγκοσλαβία) έχουν επέτειο για να δώσουν συγχαρητήρια ο ένας στον άλλον για τα εγκλήματα τους! Σήμερα στο Κόσοβο με το σύνθημα «είκοσι χρόνια ελευθερίας» (!) στήνεται αμερικανοΝΑΤΟίκό «γλέντι» για την είσοδο της ΝΑΤΟϊκής δολοφονικής μηχανής στο Κόσοβο. Στην ουσία γιορτάζουν τη – βαμμένη με αίμα, «έξυπνες βόμβες» και «παράπλευρες απώλειες» – επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία.

 ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

ΑμερικανοΝΑΤΟϊκό «γλέντι» στο Κόσοβο, με τιμώμενα πρόσωπα τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, και την πρώην υπουργό Εξωτερικών, Μαντλίν Ολμπράιτ.

Οι δολοφόνοι γιορτάζουν! Αυτοί που διαμέλισαν κι εξαφάνισαν μια ολόκληρη χώρα (την έλεγανΓιουγκοσλαβία) έχουν επέτειο για να δώσουν συγχαρητήρια ο ένας στον άλλον για τα εγκλήματα τους! Σήμερα στο Κόσοβο με το σύνθημα «είκοσι χρόνια ελευθερίας» (!) στήνεται αμερικανοΝΑΤΟίκό «γλέντι» για την είσοδο της ΝΑΤΟϊκής δολοφονικής μηχανής στο Κόσοβο. Στην ουσίαγιορτάζουν τη – βαμμένη με αίμα, «έξυπνες βόμβες» και «παράπλευρες απώλειες» – επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία.

Στη μακάβρια γιορτή τους βρίσκονται ως τιμώμενα πρόσωπα (ποιοι άλλοι;) ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, και η πρώην υπουργός Εξωτερικών, Μαντλίν Ολμπράιτ. Ο Κλίντον έφτασε χθες στην Πρίστινα όπου έγινε δεκτός με στρατιωτικές τιμές. Ο ΥΠΕΞ του Κοσόβου, Μπεχτζέτ Πατσόλι, υποδέχθηκε τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ με την φράση: «Καλωσορίσατε πρόεδρε Κλίντον. Το Κόσοβο αποτελεί την δική σας ιστορία επιτυχίας. Υπό την ηγεσία σας, πριν από είκοσι χρόνια, κερδήθηκε ο αγώνας εναντίον ενός τυραννικού καθεστώτος και υπέρ της ελευθερίας και γράφτηκε μία νέα σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας».

 Ο πρόεδρος του Κοσόβου Χάσιμ Θάτσι, σε ειδική τελετή, χθες το βράδυ στο προεδρικό μέγαρο, παρασημοφόρησε τον Κλίντον με το «παράσημο της ελευθερίας». Ο Μπιλ Κλίντον δήλωσε ότι αισθάνεται δικαιωμένος  διότι «σήμερα το Κόσοβο αποτελεί πρότυπο δημοκρατικού κράτους και αξίζει να ενταχθεί στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ». Με λίγα αισθάνεται περήφανος για ένα προτεκτοράτο που φτιάχτηκε, για να εξυπηρετηθούν τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και για τα σύνορα που χάραξαν με το αίμα των λαών της περιοχής. Στο προτεκτοράτο, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 20 χρόνια από την είσοδο των νατοϊκών δυνάμεων στο Κόσοβο, θα γίνουν και αποκαλυπτήρια ανδριάντα της πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ.

Τι γιορτάζουν και ποια είναι η αλήθεια για την επέμβαση τους στη Γιουγκοσλαβία (από το άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου με τίτλο Την έλεγαν «Γιουγκοσλαβία»… – ολόκληρο εδώ): 

• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ, επιστρατεύοντας 1.000 και πλέον βομβαρδιστικά, πραγματοποίησε 35.788 (!) αεροπορικές επιδρομές στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας και επιτέθηκε εναντίον 200 (!) γιουγκοσλαβικών πόλεων. Από αυτές, η πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου, η Πρίστινα – την οποία υποτίθεται ότι οι ΝΑΤΟικοί ήθελαν να σώσουν από την «εθνοκάθαρση» – βομβαρδίστηκε 374 φορές, το Πρίζρεν 232, το Ουρόσεβατς 205, το ίδιο το Βελιγράδι βομβαρδίστηκε 212 φορές…
• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το έδαφος της Γιουγκοσλαβίας δέχτηκε 35.450 «δέσμες» από το είδος των απαγορευμένων (μέσα από διεθνείς συμβάσεις) βομβών. Από τις 2.500.000 βόμβες που έπεσαν στη Γιουγκοσλαβία, οι 500.000 περιείχαν εξασθενημένο ουράνιο. Το ουράνιο προκαλεί καρκίνο… Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τουλάχιστον 10.000 θάνατοι από καρκίνο στην πρώην Γιουγκοσλαβία σχετίζονται με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ…
• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, οι «έξυπνες» βόμβες κατέστρεψαν 480 εκπαιδευτικά ιδρύματα της Γιουγκοσλαβίας (μεταξύ αυτών το 50% των σχολείων του Κοσσυφοπεδίου), 350 μοναστήρια, πολιτιστικά κέντρα και ιστορικά μνημεία, 33 νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα, 14 αεροδρόμια, 61 γέφυρες, 5 εθνικούς και 23 επαρχιακούς δρόμους, 121 εργοστάσια και βιομηχανικές εγκαταστάσεις, 29 εγκαταστάσεις παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και ύδρευσης…
• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ προκάλεσε τόσες υλικές ζημιές στη Γιουγκοσλαβία που θα χρειαστούν 40 χρόνια για την αποκατάστασή τους, ανάγκασε 600.000 εργάτες να ζουν άνεργοι και 2.500.000 ανθρώπους να μη διαθέτουν το ελάχιστο προς το ζην…
• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ δολοφόνησε, σύμφωνα με τη Γιουγκοσλαβία, πάνω από 2.000 ανθρώπους. Οι τραυματίες ανήλθαν σε περισσότερους από 6.000. Μετά τη λήξη των βομβαρδισμών, οι ίδιοι οι Αμερικανοί υπολόγιζαν ότι ο αριθμός των νεκρών ξεπέρασε τους 5.000… Από τις ανθρώπινες απώλειες, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γιουγκοσλαβίας, το 30% των νεκρών ήταν παιδιά… Παιδιά ήταν και το 40% των τραυματισμένων… Μετά τη λήξη των βομβαρδισμών, η γιουγκοσλαβική επιτροπή συνεργασίας με τη UNISEF ανακοίνωσε ότι τουλάχιστον «ένα παιδί τη μέρα έχανε τη ζωή του στο διάστημα των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας»…

Όσο για τα επιχειρήματα των «ελευθερωτών» διαβάστε στο άρθρο (εδώ) αναλυτικά πως είχε στηθεί το δολοφονικό έργο του ανθρωπισμού τους.  

***

 Ο «Ημεροδρόμος» φέτος, 20 χρόνια μετά την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία,  προχώρησε στην επανέκδοση του βιβλίου του Νίκου Μπογιόπουλου «Βαλκάνια – 78 μέρες “στόχος” του ΝΑΤΟ». Διαβάστε στο βιβλίο όλα τα στοιχεία για το έγκλημα  (για τη διάθεση του βιβλίου πατήστε εδώ: https://kapsimi.gr/balkania-78-meres-stoxos-toy-nato).

Υπάρχουν και 4 φόροι που η κυβέρνηση τους Mείωσε !!

O Τσίπρας μειώνει έως και 5 φορές τους φόρους σε καναλάρχες, καζινάδες, βιομήχανους, εφοπλιστές! – του Νίκου Μπογιόπουλου

Δεν υπάρχει φόρος που δεν τον έχουν αυξήσει.

Φορολογούν τον βιοπαλαιστή από το πρώτο ευρώ. Πήγαν το ΦΠΑ από τα νησιά μέχρι τα μακαρόνια στο 24%. Πήγαν το αφορολόγητο για τον φτωχό άνθρωπο στο μισό. Αύξησαν ξανά τους φόρους κατά 1 δισ. ευρώ στον προυπολογισμοό του 2018.

Ωστόσο υπάρχουν και μερικοί που απολαμβάνουν το άλλο πρόσωπο της κυβέρνησης. Το φορολογικά φιλόστοργο. Διότι – όσο κι αν φαίνεται περίεργο – μέσα στον κυκεώνα της φοροληστείας, υπάρχουν και 4 φόροι που αφορούν συγκεκριμένες κατηγορίες φορολογουμένων που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ τους έχει μειώσει.

Προσέξτε:

• Μείωση του φόρου στους καναλάρχες. Τον μείωσαν κατά 4 φορές! Συγκεκριμένα: Ο συντελεστής του ειδικού φόρου επί της αξίας των τηλεοπτικών διαφημίσεων από την 1η Απριλίου 2018 πάει από το 20% στο 5%. Το φρόντισε η κυβέρνηση με τροπολογία που ενσωματώθηκε στο νομοσχέδιο για τα τυχερά παίγνια.

• Μείωση του φόρου στα καζίνο έως και 5 φορές! Ο συντελεστής φόρου στα καζίνο (Λουτράκι, Πάρνηθα, Θεσ/νικη, Ροδος, Ρίο) ήταν 37% και 34%. Ήρθε όμως η κυβέρνηση με το πολυνομοσχέδιο – το ίδιο πολυνομοσχέδιο που χτυπά την απεργία, καθιερώνει ηλεκτρονικούς τους πλειστηριασμούς, κόβει το επιδόματα σε πολύτεκνους κοκ -και τι έκανε; Μείωσε τον φορολογικό συντελεστή για τα καζίνο (άρθρα 357 – 378) στο 20% και για έσοδα των καζινάδων άνω των 500 εκ.ευρώ στο 8%! 

• Την ίδια ώρα που με τον προυπολογισμό του 2018 αύξησαν τους άμεσους (+ 5,5%) και έμμεσους φόρους (+ 5,6%), ενώ δηλαδή μισθωτοί, συνταξιούχοι, βιοπαλαιστές θα πληρώσουν φέτος 852 εκ. ευρώ περισσότερα από πέρσι, υπάρχει ένας συγκεκριμένος κωδικός, που αφορά μια συγκεκριμένη κατηγορία φορολογουμένωνόπου ο φόρος μειώνεται. Πρόκειται για τους φόρους που καλούνται να πληρώσουν τα νομικά πρόσωπα – δηλαδή οι ΑΕ, οι πολυεθνικές, τα μονοπώλια. Εδώ τι βλέπουμε (προϋπολογισμός 2018, εισηγητική έκθεση, σελίδα 58, πίνακας 3.4): Ενώ για όλους τους υπόλοιπους φορολογούμενους οι φόροι αυξάνονται, γι’ αυτούς – τους βιομήχανους και τους κεφαλαιοκράτες – οι φόροι μειώνονται κατά 3,2% και σε απόλυτα νούμερα κατά 111 εκ. ευρώ…

• Υπάρχει, τέλος, μια ακόμα κατηγορία φοροευνοημένων. Αυτοί, βέβαια, φοροχαιδεύονται όχι μόνο διαχρονικά και συνταγματικά (αρθρο 107 του Συντάγματος) αλλά και ανομολόγητα – αφού για τους υπόλοιπους υπήρξαν συγκεκριμένες φορορυθμίσεις. Στην περίπτωσή τους, όμως, όλα γίνονται στα μουλωχτά. Πρόκειται για τους εφοπλιστές. Μιλάμε γι’ αυτούς, δηλαδή, που επί ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, δεν έχουμε μάθει να πληρώνουν ούτε καν την… οικειοθελή φορολόγηση την οποία είχαν διαφημίσει επί Σαμαρά.

Έτσι εξελίσσεται η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης. Γεγονός που δίνει πραγματικό νόημα τόσο στην δήλωση του πρωθυπουργού περί του «ταξικού προσήμου» της κυβέρνησής του, όσο και στην άλλη του δήλωση: «Πήραμε – είπε –την απόφαση να δώσουμε τη μάχη, να λερώσουμε τα χέρια μας και να μην αποδράσουμε».

Πράγματι. Τόσο βρώμικη δουλειά πώς να την κάνεις με καθαρά χέρια. 

Κόντρα στο «λαϊφσταλίδικο» ηθικό εξανδραποδισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό:

Νίκος Ξυλούρης: Έζησε όπως τραγούδησε

Μια ξεχωριστή εκδήλωση για τον Νίκο Ξυλούρη

Πριν λίγες μέρες, την Παρασκευή 21/4, το «Ν.» παρευρέθηκε σε μια ξεχωριστή εκδήλωση που έλαβε χώρα στη Βασιλική του Αγ. Μάρκου στο Ηράκλειο της Κρήτης προς τιμήν ενός σημαντικού, από κάθε άποψη, ανθρώπου. 

Πρόκειται για την εκδήλωση στην οποία παρουσιάστηκε ο δίσκος της ηχογραφημένης τελευταίας ζωντανής εμφάνισης του Νίκου Ξυλούρη το 1978 στο κέντρο «Αρετούσα», μαζί με την Άννα Βίσση και την Κατερίνα Σκορδαλάκη.

Η συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά αποτελεί ένα σπάνιο μουσικό, αλλά και ιστορικό ντοκουμέντο, καθώς στην εν λόγω ηχογράφηση ο Ξυλούρης περνά όλη του την μουσική πορεία. 

Ένα ποιητικό ανθολόγιο για το λαό, καμωμένο από έναν άνθρωπο που, όπως πολύ σωστά επεσήμανε από το πάνελ της παρουσίασης του δίσκου ο συνάδελφος Νίκος Μπογιόπουλος, «έζησε όπως τραγούδησε». Έζησε παλικαρίσια, τίμια και πάνω απ’ όλα με ψυχή, με φλόγα να καίει μέσα του.

(Η τοποθέτηση του Νίκου Μπογιόπουλου για τον Ξυλούρη)

***

«Ἂν τὸ δίκιο θές, καλέ μου, μὲ τὸ δίκιο τοῦ πολέμου θὰ τὸ βρῇς. 
Ὅπου ποθεῖ λευτεριά, παίρνει σπαθί.»

Κώστας Βάρναλης

Τελευταία, ακούμε και διαβάζουμε διάφορα με αφορμή την μπουζουξίδικη ερμηνεία της «Μπαλάντας τοῦ κυρ-Μέντιου» στο Survivor. 

Είναι γνωστό, μάλλον, όμως, όχι τόσο όσο θα έπρεπε, ότι το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ένα μελοποιημένο ποίημα του Κώστα Βάρναλη, του μπάρμπα Κώστα, «που συμπεριλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή “Τα Ποιητικά” (1956, Κέδρος)» και έγινε ευρύτερα γνωστό «από τη μουσική μεταφορά του το 1980. 

Ο ήρωας του ποιήματος είναι ο κυρ Μέντιος, ένα γαϊδούρι, που παραλληλίζεται με τον σκλαβωμένο άνθρωπο, που ανέχεται την σκληρότητα του αφεντικού του αδιαμαρτύρητα και με υπομονή»**.

Είναι επίσης γνωστό, μάλλον, όμως, όχι τόσο όσο θα έπρεπε, ότι η «ταξική συνείδηση και η επαναστατικότητα διαπερνούν σχεδόν το σύνολο του έργου του Βάρναλη, πράγμα λογικό καθώς μιλάμε για τον πρωτοπόρο του 20ου αιώνα, για τον επαναστάτη ποιητή της εργατικής τάξης.

 Αυτό αποδεικνύεται με τις θεματικές και τους άξονες πάνω στους οποίους κινείται το ποιητικό του έργο. Αφενός ασκεί σφοδρή κριτική στην θρησκεία, τον ιμπεριαλισμό, το εθνικό φρόνημα, την ατομική ιδιοκτησία και συνολικά στην αστική δημοκρατία. Ταυτόχρονα, όμως, με πάθος αναπαριστά και οραματίζεται την εικόνα της επανάστασης, εξετάζει τον κοινωνικό και πολιτικό ρόλο του ποιητή, αφουγκράζεται το «τραγούδι του Λαού», μέμφεται την ποινικοποίηση των αγώνων και ακολουθεί την τύχη των αγωνιστών της εποχής.(…)

 Ως μαρξιστής, ο Βάρναλης, δεν απομονώνει τα δεινά του καπιταλιστικού συστήματος. 

Αναγνωρίζει τον καπιταλισμό ως γενεσιουργό αιτία τους, χωρίς να παραλείπει και τον ρόλο της παράλυτης και αυταρχικής αστικής δημοκρατίας».***

Ο Ξυλούρης, όταν τραγουδούσε το μελοποιημένο από τον Λουκά Θάνο ποίημα του Βάρναλη , ο οποίος μαζί με τους Κώστα Γεωργουσόπουλο, Νίκο Μπογιόπουλο και Στέλιο Βασιλάκη στελέχωσαν το πάνελ της παρουσίασης του δίσκου που προαναφέραμε, δεν το τραγουδούσε ως κιτς τσιφτετέλι σε κάποιο ξενυχτάδικο. Όταν τραγουδούσε τους στίχους- ύμνο του αντιιμπεριαλισμού και της ειρήνης: 

Να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ//, 

δε λίκνιζε το κορμί του χτυπώντας παλαμάκια. Τραγουδούσε ενάντια στους «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω» της κάθε εποχής . 

Τραγουδούσε ενάντια στη δουλοπρέπεια.

 Τραγουδούσε με ψυχή!

Άλλωστε, για να μνημονεύσουμε τα λόγια του Ψαραντώνη στη συνέντευξή του στο «Ν.»: 

«Η μουσική πηγάζει από την ψυχή, (…) δε μαθαίνεται.(…)

 Δε γράφεται στο χαρτί το συναίσθημα του καλλιτέχνη για να το μάθεις». 

Δε μπορεί κάποιος «να παίξει μουσική χωρίς ψυχή»…

**Νόστιμον Ήμαρ, Γιάννης Μπάκος, «Τραγούδι της εβδομάδας: Νίκος Ξυλούρης – Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου», 16/12/2016

*** Νόστιμον Ήμαρ, Γιάννης Μπάκος, «Τραγούδι της εβδομάδας: Νίκος Ξυλούρης – Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου», 16/12/2016

Πηγή: nostimonimar.gr – Δημήτρη Κούλαλης – ΕΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ 

Στην αρχή του ρεπορτάζ του Δημήτρη Κούλαλη, στο nostimonimar.gr, για την εκδήλωση προς τιμήν του Νίκου Ξυλούρη, σημειώνεται: 

Αυτή η στήλη έχει δώσει «φωνή» σε πλήθος διαφορετικών πλην σημαντικών ανθρώπων. 

Έχουμε συνομιλήσει με καθηγητές πανεπιστημίου, διανοούμενους, δημοσιογράφους, συγγραφείς, ιστορικούς, συνθέτες, στιχουργούς , ερμηνευτές, ηθοποιούς κ.ά. 

Συνδετικό κρίκο όλης αυτής της «ποικιλόχρωμης» ανθρώπινης παλέτας αποτελεί το γεγονός ότι ο κάθε ένας από τους φιλοξενούμενους, από το δικό του μετερίζι, προσπαθεί να δώσει απαντήσεις, δύσκολες απαντήσεις, σε μια εποχή κατά την οποία τα συνθήματα και οι βεβαιότητες του χτες ξεφτίζουν μπροστά στους αβέβαιους- δύσβατους δρόμους του αύριο.

Κόντρα στο φαινόμενο της «μαζικής κουλτούρας» και τα επιδεικτικά κελεύσματα των… ορθολογιστών, βγάζοντας τη γλώσσα στον «λαϊφσταλίδικο» ηθικό εξανδραποδισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, δηλώνουμε πως είμαστε και θα παραμείνουμε δίπλα σε οποιαδήποτε προσπάθεια τιμά και ανυψώνει τον άνθρωπο.

Είναι ουτοπία να πιστεύεις στο κάλλος των ανθρώπων; 

Μπορεί. 

Όπως, όμως, έχουμε πει και στο παρελθόν, 

«ένας χάρτης του κόσμου χωρίς την Ουτοπία δεν αξίζει να τον κοιτάξεις καν, γιατί αφήνει έξω τη μόνη χώρα όπου η ανθρωπότητα πάντα θα προσγειώνεται. […] Πρόοδος είναι η υλοποίηση της μιας ουτοπίας μετά την άλλη»*.

*Όσκαρ Ουάιλντ

από:

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

Ήταν 28 Ιούλη 1980: ένας σφος θυμάται την Δολοφονία,,Για να Μην πάρουν οι εργάτες τις προκηρύξεις του ΚΚΕ

Manos Doukas

ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ 

Ήταν 28 Ιούλη 1980.Εγώ ήμουν 22 χρόνων. Ένα χρόνο πιό μεγάλος από τη Σωτηρία.

Εκείνο το πρωί όλη η σπουδάζουσα της ΚΝΕ, είχαμε εξόρμηση στα εργοστάσια, με μια ανακοίνωση που μοιράζαμε στους εργάτες. 

Από τα γραφεία της ΚΝΕ που μαζευτήκαμε, χωριστήκαμε. 

Εγώ με το Μαθηματικό ήμουν στη Softex και (αν θυμάμαι καλά) στου Σαρακάκη. 

Η Πάντειος πήγε στην ΕΤΜΑ και σε κάποιο άλλο. 

Όλα στο Βοτανικό.

Μεσημέρι. Στις 2 σχόλαγαν οι βάρδιες και περιμέναμε τους εργάτες πεζούς ή σε λεοφωρεία, να τους δόσουμε την ανακοίνωση του ΚΚΕ ενάντια στην ανεργία, τις απολύσεις και την ακρίβεια. 

Αυτή τη "δουλειά" την είχαμε κάνει πολλές φορές. 

Επικίνδυνη, 

γιατί τα αφεντικά πίεζαν τους οδηγούς των πούλμαν να μη "κόβουν" στα σημεία που ήμασταν εμείς (στις πόρτες). 

Όσοι έφευγαν με τα πόδια, έφευγαν κάτω από το άγριο βλέμμα των χαφιέδων. 

Για να τους δώσουμε την ανακοίνωση είχαμε συντρόφους πίσω από τις γωνίες που θα έστριβαν. Όλα πήγαιναν καλά στο δικό μας πόστο. Σχεδόν τελειώναμε.

Τότε κάποιος σύντροφος έφτασε τρέχοντας και μέσα στο έντονο λαχάνιασμά του μας είπε : 

"Στην ΕΤΜΑ ... τώρα ... χτυπάνε τους συντρόφους  τρέξτε" 

Τρέξαμε ... λαχανιάσαμε ... φτάσαμε ...και δεν είδαμε κάποια μάχη ... είχαν τελειώσει όλα ... 

ένα ασθενοφόρο έφευγε ουρλιάζοντας ... 

οι σύντροφοί μας ήταν καθισμένοι γύρω γύρω με τα πρόσωπα μέσα στα χέρια τους ... όλοι έκλαιγαν ... 

και στη μέση της διασταύρωσης αίματα ... πολλά αίματα ... 

και λίγα κομμάτια μυαλού ... σοκ ζωής ...

Ο οδηγός του πούλμαν είχε εντολές από την εργοδοσία : 

"Να μην πάρουν οι εργάτες προκηρύξεις του ΚΚΕ. Για κανένα λόγο"... Ο οδηγός πάτησε γκάζι κι έστριψε απότομα στη δεξιά στροφή της πόρτας ... 

Εκεί που στεκόταν η Σωτηρία ... 

Την χτύπησε με το μπρός μέρος του αυτοκινήτου και της πάτησε 

το κεφάλι με την πίσω ρόδα.

Σε μια δυό ώρες, εκεί στην πόρτα είχε χιλιάδες ανθρώπους, εργάτες, συντρόφους, γείτονες. 

Διαδήλωση κανονική. 

Το απόγευμα το σωματείο της ΕΤΜΑ κύρηξε απεργία. 

Χιλιάδες εργαζόμενοι και φοιτητές φτάνουν από νωρίς το απόγευμα στον τόπο του εγκλήματος, συγκροτώντας μαχητικές διαδηλώσεις. «Όχι άλλο αίμα για την εργοδοσία». 

Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, προκειμένου να "προστατευτούν οι εγκαταστάσεις της ΕΤΜΑ", 

στις 9 το ίδιο βράδυ, χτυπούν τους συγκεντρωμένους, τραυματίζοντας σοβαρά τέσσερις κοπέλες.

Ατύχημα είπαν μετά τα δικαστήρια . Τι να έλεγαν τα δικαστήρια ;

Τροχαίο είπαν τα ΜΜΕ του κεφαλαίου ... 

Ηρωίδα είπε ο λαός κι οι εργάτες ... 

Αθάνατη είπαν οι σύντροφοί της ... 

Άλλη μια φωτεινή γυναίκα του ΚΚΕ είπε η ιστορία ...

Την άλλη μέρα είχαμε πανεξόρμηση Ριζοσπάστη σ' όλη την Αθήνα. Αλλά ... πανεξόρμηση όμως. 

Στη γωνία Ακαδημίας και Μπενάκη ήμασταν τέσσερεις. Ένας σε κάθε γωνία. Στην επόμενη διασταύρωση άλλοι τέσσερεις. Όλοι κλαίγαμε. Τόσους Ριζοσπάστες δεν έχω ξαναπουλήσει ποτέ. 

Έπαιρναν όλοι οι περαστικοί. Είχε κυκλοφορήσει το ... νέο.

Κι η κηδεία ... Τεράστια διαδήλωση ... Συγκίνηση και προβληματισμός ... Ιδιαίτερα ανάμεσα στα μέλη της ΚΝΕ της σπουδάζουσας. 

Τι είναι ηρωισμός ;

Γιατί η Σωτηρία ;

Γιατί όχι εγώ ;

Τις απαντήσεις τις δίνει η συμμετοχή στο κίνημα. 

Ήρωας είναι αυτός που υπηρετεί την ιστορία ... 

Που βαδίζει στα βήματα της αναγκαιότητας ... της πραγματικής ελευθερίας ...

Αυτή την πατημένη και σκορπισμένη φαιά ουσία δεν θα τη ξεχάσω ποτέ.

....................................

Viva La Revolucion: ,,,εγώ τότε 19,, και για τον αποχαιρετισμό της Σφσας !!! η πρώτη μου Απεργία. 

.........................................

ΣΩΤΗΡΙΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

«…έχουμε νέες προκηρύξεις να μοιράσουμε…»

«…έχουμε νέες προκηρύξεις να μοιράσουμε, / έχουμε κι άλλα περιστέρια ν’ αμολήσουμε στον ορίζοντα, / έχουμε κι άλλα περιστέρια ν’ αμολήσουμε στις αυλές των φτωχόσπιτων, / έχουμε πολλές σκοτεινές φυλακές να γκρεμίσουμε, / πολλά φωτεινά σπίτια να χτίσουμε, / γιατί ο κόσμος δεν το αντέχει πια το μαύρο, / ο κόσμος αγαπάει το άσπρο που αγαπούσες κι εσύ Σωτηρία».

Γιάννης Ρίτσος

Δευτέρα 28 Ιούλη 1980. Στις 1.15 το μεσημέρι, συνεργεία της Αχτίδας των ΑΕΙ της ΚΟΑ του ΚΚΕ πηγαίνουν στους εργαζόμενους της ΕΤΜΑ για να μοιράσουν προκηρύξεις του ΚΚΕ, ενάντια στην ανεργία, στις απολύσεις και στην ακρίβεια.
Στον περίβολο της ΕΤΜΑ, υπάρχουν δύο περιπολικά (ΑΠ-1432 και ΑΠ-1072) με άντρες του ΚΕ Αστυνομικού Τμήματος και διοικητή τον Νίκο Χρηστάκο.
Στις 2 αρχίζουν να βγαίνουν μεμονωμένοι εργάτες και να παίρνουν τις προκηρύξεις παρά τις απειλές των αστυνομικών. Οι υπόλοιποι εργάτες της βάρδιας μεταφέρονται με πούλμαν από άλλη πύλη, προκειμένου να μη φτάσουν στα χέρια τους οι προκηρύξεις. Ομως, σε κάθε πύλη υπάρχουν συνεργεία.

Ο υπαστυνόμος Αλεξ. Γεωργατσώνας του ΚΕ ΑΤ δίνει εντολή να βγουν τα πούλμαν με ταχύτητα. Τα δύο από αυτά στρίβουν προς την Π. Ράλλη και το υπ’ αριθμόν ΥΜ 1633 πούλμαν, με οδηγό τον Μάριο Χαρίτο, καθώς στρίβει προς την Ιερά Οδό, χτυπάει τη φοιτήτρια της Παντείου, Σωτηρία Βασιλακοπούλου , μέλος της ΚΝΕ.
Ο οδηγός, παρά τις φωνές της ίδιας και των συντρόφων της, δε φρενάρει. Οι πίσω τροχοί περνούν πάνω από την Σ. Βασιλακοπούλου και την πολτοποιούν.

Ο «Ριζοσπάστης» της επόμενης μέρας

Οι διαμαρτυρίες των μελών των συνεργείων αναγκάζουν τον Αλ. Γεωργατσώνα να «καταδιώξει» το πούλμαν. Μαζί του, το καταδιώκουν και οι σύντροφοι της Σωτηρίας. 

Ο υπαστυνόμος, όταν πλησιάζει τον οδηγό, αντί να τον συλλάβει, του λέει: «Φύγε γρήγορα, αυτά συμβαίνουν»! Τα μέλη των συνεργείων φτιάχνουν ανθρώπινο φράγμα, εμποδίζοντας το πούλμαν να φύγει. Το ασθενοφόρο έρχεται μετά από 20 λεπτά και η Αστυνομία δε διακόπτει καν την κυκλοφορία. 

Ο διοικητής και εν χορώ οι υφιστάμενοί του αξιωματικοί παρουσιάζουν την εν ψυχρώ δολοφονία ως «τροχαίο ατύχημα».

Το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών και η Εργοστασιακή Επιτροπή της ΕΤΜΑ λίγη ώρα μετά το έγκλημα αποφασίζουν την κήρυξη απεργίας, που ξεκινάει στις 10 το βράδυ. 

Η Αστυνομική Διεύθυνση Αθήνας απαγορεύει στους συνδικαλιστές να έρθουν σε επαφή με τους εργάτες, οι οποίοι δεν έχουν μάθει το τραγικό γεγονός μέχρι αργά, αφού ο χώρος του εργοστασίου είναι τεράστιος. 

Χιλιάδες εργαζόμενοι και φοιτητές φτάνουν από νωρίς το απόγευμα στον τόπο του εγκλήματος, συγκροτώντας μαχητικές διαδηλώσεις. «Οχι άλλο αίμα για την εργοδοσία», είναι το σύνθημα που κυριαρχεί.

Στο ίδιο σημείο βρίσκονται ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, προκειμένου να «προστατευτούν οι εγκαταστάσεις της ΕΤΜΑ» και στις 9 το ίδιο βράδυ χτυπούν τους συγκεντρωμένους, τραυματίζοντας σοβαρά τέσσερις κοπέλες. 

Όλη τη νύχτα εργαζόμενοι παραμένουν έξω από την ΕΤΜΑ. Στις 5 το πρωί, όταν φτάνει η πρωινή βάρδια, δίνεται, για άλλη μια φορά, με επιτυχία η μάχη της απεργίας. 

Στη διάρκεια της μέρας, από τα μεγάφωνα του εργοστασίου ασκούνται πιέσεις στους εργαζόμενους: «Το εργοστάσιό σας (!) δεν απεργεί. Οσους σας παρασύρουν να τους αναφέρεται στη Διεύθυνση»…

Ο «Ριζοσπάστης» της 31ης Ιουλίου 1980 με ρεπορτάζ απο την κηδεία της Σωτηρίας

Ο φιλοκυβερνητικός Τύπος και τα κρατικά ΜΜΕ καταγράφουν την είδηση της δολοφονίας, στο άθροισμα των 11 νεκρών στα …τροχαία του Σαββατοκύριακου. 

Η «Καθημερινή» γράφει την επόμενη μέρα: «Σοβαρά επεισόδια απειλήθηκαν εξ αφορμής ενός θανατηφόρου τροχαίου» 

και η «Βραδυνή»: «Το δυστύχημα αυτό προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν αι κομμουνισταί, χαρακτηρίζοντάς το ως… δολοφονία». 

Λίγες μέρες αργότερα, ο εισαγγελέας κ. Θεοφανόπουλος ασκεί ποινική δίωξη κατά του οδηγού του πούλμαν Μ. Χαρίτου, για «ανθρωποκτονία εξ αμελείας»… 

Οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος παραμένουν ατιμώρητοι.

................................................

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες κι απόψε στη συντροφιά μας,

με μια αγκαλιά ματωμένα τριαντάφυλλα, τα 21 σου χρόνια  ‒

καλωσορίζεις κάθε μέρα, κάθε νύχτα,

στις δουλειές μας, στις σπουδές μας, στους αγώνες μας ‒

μικρή συντρόφισσα με το μικρό χαμόγελο και τα μεγάλα πανανθρώπινα όνειρα,

έχουμε νέες προκηρύξεις να μοιράσουμε,

έχουμε κι άλλα περιστέρια ν’ αμολήσουμε στον ορίζοντα,

έχουμε κι άλλα περιστέρια ν’ αφήσουμε στις αυλές των φτωχόσπιτων,

έχουμε πολλές σκοτεινές φυλακές να γκρεμίσουμε,

πολλά φωτεινά σπίτια να χτίσουμε,

γιατί ο κόσμος δεν το αντέχει πια το μαύρο,

ο κόσμος αγαπάει το άσπρο που αγαπούσες και συ, Σωτηρία.

Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες στη συντροφιά μας κι απόψε ‒

σου ’χουμε κρατημένη τη θέση σου στην πρώτη-πρώτη σειρά της καρδιάς μας

και στην πλατεία μας, να, στην πρώτη-πρώτη σειρά η καρέκλα σου

πλάι στην Ηλέκτρα, πλάι στον Μπελογιάννη, πλάι στον Πέτρουλα και στον Λαμπράκη,

πλάι στη Σταθοπούλου και στο Ρέππα και στο Διομήδη ‒

όμορφη συντροφιά, συντροφιά μας, με τα γαρύφαλα στα χέρια σας‒

Τα λόγια που λέμε, για σας πρώτα-πρώτα τα λέμε,

τα λόγια αυτά που εσείς τα πράξατε, εσείς μας τα μάθατε,

λόγια ρωμέικα, οχτωβριανά, της καρδιάς λόγια,

κόκκινα λόγια αστείρευτα: Αγώνας, Αγάπη, Ειρήνη.

Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες κι απόψε στη συντροφιά μας ‒

λάμπουν τα μάτια σου πίσω απ’ τα γυαλιά σου.

επάνω στα γυαλιά σου λάμπουνε σκηνές απ’ το χαρούμενο μέλλον, που γι’ αυτό

πολέμησες κι έπεσες, και μας έρχεσαι πάλι, Σωτηρία,

απ’ το χαρούμενο μέλλον, το γεμάτο

δέντρα, πουλιά, ψωμί, νερό, βιβλία,

γεμάτο Αγάπη, Ειρήνη, Ελευθερία.

Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες στη συντροφιά μας κι απόψε,

σε βλέπουμε εδώ να μας χαμογελάς με το βαθύ συντροφικό χαμόγελό σου,

ετούτα τα χειροκροτήματα, τα ξέρεις, είναι και για σένα,

ετούτα τα λουλούδια που σκορπίζουν τα παιδόπουλα - ειρηνόπουλα είναι και για σένα ‒

οι εργάτες έχουν γράψει στη γαλάζια τους φόρμα τ’ όνομά σου, Σωτηρία,

οι οικοδόμοι στις ψηλές σκαλωσιές τραγουδούν τ’ όνομά σου, Σωτηρία

πλάι-πλάι στ’ άλλα αγαπημένα μας ονόματα:

Αγάπη, Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Ελευθερία.

Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες κι απόψε στη συντροφιά μας,

εσύ μικρή μητέρα των περιστεριών και των ωραίων ονείρων,

μικρή μητέρα που ταΐζεις τα παιδιά με το χαμόγελό σου,

μικρή συντρόφισσα, με μια αγκαλιά ματωμένα τριαντάφυλλα τα 21 σου χρόνια,

μεθαύριο, ξέρε το, θα καταθέσουμε στο μουσείο της επανάστασης τα γυαλιά σου,

σαν δυο ήλιους που φωτίζουν το δρόμο των νέων συντρόφων,

σαν δυο ήλιους που γράφουν με φως στις πινακίδες των καινούργιων σοσιαλιστικών σχολείων

Αγάπη, Ειρήνη, Ελευθερία.

ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ, 6.IX.80

«Ριζοσπάστης», 28.9.80, σελ. 4.

Αθάνατη