Oι «ΣΥΜΜΑΧΟΙ» k Οι «ΕΤΑΙΡΟΙ» 24 Χρόνια Μετά τα Ίμια.Το Χρονικό Απ’ τον Ν.Μπογιόπουλο !!!

Η «επέτειος» των Ιμίων «γιορτάστηκε» από τους αμερικανοτσολιάδες με μια νέα συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις. Ο τέλειος συμβολισμός...

Ίμια: 24 χρόνια… «Ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»!

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

   Ήταν 30 προς 31 Γενάρη 1996. Το βράδυ των Ιμίων. 

   Η άθλια καπηλεία καλά κρατεί. Και η υποκρισία, επίσης.

   Στην πλευρά της καπηλείας, στην κορυφή των πατριδοκάπηλων, βρίσκονται τα χιτλεροειδή της «Χρυσής Αυγής» και κάθε λογής ακροδεξιό κατακάθι. Που λερώνουν τη μνήμη των τριών παλικαριών που χάθηκαν εκείνο το βράδυ (του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού). 

Που σπεκουλάρουν πάνω στη θυσία τους και αναζητούν στη μνήμη τους ερείσματα για τον φασιστικό και εθνικιστικό οχετό τους. Οι -κατά δήλωσή τους- σπορά των ηττημένων του ’45. Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των ναζί. Αυτοί που κουβαλάνε τατουάζ με τα εμβλήματα των κατακτητών που ρήμαξαν την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ ακρη. Οι απόγονοι των δοσίλογων. Να παριστάνουν τους «πατριώτες». Και να μιλάνε για προστασία των Ιμίων και των συνόρων. Αυτοί που συνεχίζουν το έργο των προπατόρων τους. Εκείνων που ξεπούλησαν την Ελλάδα ολάκερη. Αυτοί είναι που πιάνουν στο στόμα του τα τρία παιδιά. Ύβρις.

   Στην άλλη πλευρά οι υποκριτές. Είναι αυτοί που συνεχίζουν να κινούνται απαρέγκλιτα στις ίδιες εκείνες πολιτικές ράγες που σημαδεύτηκαν από τα γεγονότα της 31 Γενάρη του 1996.

Εξηγούμαστε:

α) Στα Ίμια, το 1996, και ενώ ετίθετο με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, η ελληνική πολιτική ηγεσία εκστόμισε δια του πρωθυπουργού Σημίτη εκείνο το απίθανο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»…

β) Στη Μαδρίτη, ένα χρόνο αργότερα, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα υπέγραψε μια συμφωνία στην οποία αναγνωρίζονται «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε, ουσιαστικά, «ευχαριστούμε το ΝΑΤΟ»…

γ) Στο Ελσίνκι, το 1999, η Ελλάδα έβαλε την υπογραφή της κάτω από ένα κείμενο που – κατά παρέκκλιση της θέσης ότι η μόνη διαφορά μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας – κάνει λόγο για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε το «ευχαριστούμε την ΕΕ»…

Ρωτάμε: Τι από όλα αυτά έχει αλλάξει έκτοτε; Ποιο από αυτά τα «ευχαριστώ» που ειπώθηκαν στο φόντο των Ιμίων ανακλήθηκε ή αναιρέθηκε ποτέ στην πράξη;

• Η ΝΔ και ο κ.Σαμαράς, που είχε υπουργό Εξωτερικών τον κ.Βενιζέλο,  συγκυβερνούσε, ναι ή όχι, με το κόμμα του οποίου ο πρώην αρχηγός, για να δικαιολογήσει την πολιτική του στα Ελληνοτουρκικά, δήλωνε: «Θα μου φαινόταν περίεργο να πετάξει μια σοβαρή χώρα μια ολόκληρη πολιτική στον κάλαθο των αχρήστων, δηλαδή να την υποβαθμίσει, για κάποιες βραχονησίδες»! (σσ: Γ. Παπανδρέου, «Τα Νέα»,  23/10/2000)…  Ρωτάμε: Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;

• Ο κ.Γιώργος Παπανδρέου, τέσσερα χρόνια μετά από τα Ίμια δήλωνε ως υπουργός Εξωτερικών (συνέντευξη στους «Ουάσιγκτον Τάιμς», 10/12/2000):  «Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ συμμερίζονται κοινές αρχές, κοινούς στόχους ,όπως δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιφερειακή σταθερότητα». Ρωτάμε: Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;
• Η κυρία Μπακογιάννη της ΝΔ, δέκα χρόνια μετά από τα Ίμια (25/04/2006) δήλωνε ως υπουργός Εξωτερικών για τις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ: «(…)η μακρά ιστορία και η δυνατή φιλία που συνδέει τις δύο δημοκρατίες μας στηρίζεται σε κοινές αρχές και αξίες,σε κοινούς αγώνες,αλλά και στη συμμετοχή μας στη μεγάλη κοινότητα κρατών του ΝΑΤΟ. Οι στόχοι μας σε μεγάλο βαθμό συμπίπτουν(…)». Ρωτάμε: Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ»; Ναι ή όχι;
• Ο κ.Σαμαράς, ως πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ, δεκαεφτά χρόνια μετά από τα Ίμια, δήλωνε στη συνάντησή του με τον Ομπάμα (8/8/2013) στον Λευκό Οίκο:«Κατ’ αρχήν, θέλω να πω ότι οι δύο λαοί μας και οι δύο χώρες μας είναι περισσότερο από σύμμαχοι.Όχι μόνο πάλεψαν ο ένας δίπλα στον άλλο σε όλη την ιστορία, πάντα για μια ευγενή αιτία,αλλά λάτρεψαν και υποστήριξαν τις ίδιες αξίες, όπως την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία». Ρωτάμε: Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του«ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;

      Ας έρθουμε στον κύριο Τσίπρα.

α) Υποδεχόμενος τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο στην Αθήνα ο κ.Τσίπρας τον προσφώνησε λέγοντας ότι με τον Ομπάμα «άλλαξε η εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών σε ολόκληρο τον κόσμο» (μάλλον δεν ρώτησε ο κ.Τσίπρας πως φαντάζει η εικόνα των ΗΠΑ  στα μάτια των βομβαρδισμένων – επί Ομπάμα – παιδιών της Συρίας, της Λιβύης και όλης της Μέσης Ανατολής ή στα μάτια των λαών σε 130 χώρες του πλανήτη όπου οι ΗΠΑ διατηρούν και επί Ομπάμα στρατιωτικές επιχειρησιακές δυνάμεις).

β) Ακούστηκε ο κ.Τσίπρας να εξυμνεί τις αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας και να καταλήγει λέγοντας ότι «η Ελλάδα υποδέχεται έναν Αμερικανό Πρόεδρο που καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του υπερασπίστηκε με σθένος τις αξίες αυτές» (σσ: αυτός είναι ο λόγος, η… χρηματοδότηση των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που επί Ομπάμα οι ΗΠΑ δαπάνησαν 900 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από όσα δαπάνησαν επί Μπους σε πολέμους και για την δημιουργία Φρανκενστάιν τύπου ISIS).

γ) Ακούστηκε, από έναν πρωθυπουργό που θα έδιωχνε το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα, να δηλώνει: «Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίσαμε τη σημασία που έχει (…) η συνέχιση της επιχείρησης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο». 

δ) Ο κ.Τσίπρας (ο και… «αριστερός») είναι το ίδιο πρόσωπο που προσήλθε στον Λευκό Οίκο για να εξυμνήσει  τον «αγγελικό» Τραμπ που μοιάζει διαβολικός αλλά που «ότι κάνει είναι για το καλό». 

ε) Ο κύριος Τσίπρας είναι το ίδιο πρόσωπο που ως πρωθυπουργός συνέταξε (αλλά ως αντιπολίτευση… δεν ψήφισε) την νέα συμφωνία για την αναβάθμιση και επέκταση της συμφωνίας για την δράση των στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ στην Ελλάδα στο πλαίσιο της πολιτικής που εξυμνήθηκε από τον Πάιατ και ως μετατροπή της χώρας σε “γεωστρατηγικό μεντεσέ” των ΗΠΑ.  Αυτός είναι ο κύριος Τσίπρας, το πρόσωπο που ηγήθηκε μιας κυβέρνησης  που για την ιταμότητα της αμερικανοφροσύνης της δεν έχει παρά να διαβάσει κανείς την έκθεση του ίδιου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (imerodromos.gr/ekthesi-steit-dipartment-gia-tin-ellada-sok-aristeris-kataischynis-kai-amerikanofrosynis/)

Μητσοτάκης: “Ευχαριστούμε” από… Ιραν μέχρι στενά του Ορμούζ!

    Οσο για τον κύριο Μητσοτάκη, τον πρώτο ηγέτη που τάχθηκε υπέρ της δολοφονίας του Ιρανού στρατηγού στο Ιρακ, τον πρωθυπουργό που στέλνει ελληνικούς Πάτριοτ για να ενισχυθεί η αεράμυνα της… Σαουδικής Αραβίας, τον διαθέσιμο να στείλει στρατιωτικές ελληνικές δυνάμεις από τα στενά του Ορμούζ μέχρι τη Λιβύη, μετά τον ρόλο γλάστρας που εξασφάλισε δίπλα στον Τραμπ στον Λευκό Οίκο,  δεν χρειάζονται πολλά λόγια.

    Φρόντισε να “γιορτάσει” την επέτειο των Ιμίων με τον πλέον συμβολικό τρόπο που αρμόζει τους “ευχαριστούμε τις ΗΠΑ”: 

Μόλις χτες, και ενώ οι ΗΠΑ την ώρα της εντεινόμενης τουρκικής προκλητικότητας μιλούν για “θαλάσσιες διεκδικήσεις” της… Ελλάδας (!) και καλούν τις δυο χώρες να λύσουν τις… “διαφορές” τους “συμμαχικά” και “αγαπημένα”, ψήφισε στη Βουλή την συμφωνία με τους Αμερικάνους για την μετατροπή όλης της Ελλάδας σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση και σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο (imerodromos.gr/giortinos-mponamas-stis-ipa-to-nomoschedio-gia-tis-vaseis/) 

    Ρωτάμε: Αυτά είναι κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;

   Μόνο όποιος δεν θέλει να το δει «δεν το βλέπει»: 

Η πολιτική του «ευχαριστούμε» αποτελεί την μόνιμη πυξίδα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Αυτή είναι η αλήθεια, που φυσικά δεν βρίσκει θέση στους «πάγκους» των πατριδέμπορων της μαύρης επετείου.

   Πρόκειται για μια πολιτική που κάθε άλλο παρά «κατευνάζει» την τουρκική συμπεριφορά και συνεπάγεται μια διαρκή απειλή για τον ελληνικό λαό.

   Ο ελληνικός λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτα με τον τούρκικο λαό. 

Και ο ένας λαός και ο άλλος αποτελούν το άθυρμα σε παιχνίδια συμφερόντων των αστικών τάξεων των δυο χωρών που ανταγωνίζονται μεταξύ τους με τακτικές που είτε έχουν ως έμβλημα τον «τσαμπουκά» είτε το πόσο «ευχάριστες» θα είναι απέναντι σε «συμμάχους» και «εταίρους», εγκυμονούν το ίδιο επικίνδυνο αποτέλεσμα.     

  Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά από τα Ίμια (μόνο όποιος δεν θέλει να το δει «δεν το βλέπει»), την ώρα που

• η πατρίδα προσφέρεται σε ρόλο «γεωστρατηγικού μεντεσέ» και οι ταγοί της δηλώνουν “προβλέψιμα” βαποράκια του ιμπεριαλισμού,
• με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις συμφωνίες των Πρεσπών και των αμερικανικών βάσεων λειτουργεί σαν τσολιαδάκι του ευρωατλαντισμού,
• οι πολυεθνικές του πετρελαίου και της ενέργειας στρώνουν τους νέους δρόμους του αίματος αλλά βαφτίζονται “οικονομικοί σύμμαχοι”,
• η Τουρκία απειλεί και προκαλεί,

    οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σφυρίζουν αδιάφορα απέναντι στην Ελλάδα.

    Οι καλοί μας «σύμμαχοι» 

συμπεριφέρονται ωσάν να μην έχουν ακόμα… καταλήξει σε ποιόν ανήκουν τα Ίμια ή σαν η συνθήκη της Λωζάνης (που την έχουν κάνει κουρελόχαρτο στην περίπτωση της Συρίας) να μην αποτελεί τμήμα του Διεθνούς Δικαίου. Όσο για τους καλούς μας «εταίρους», αυτούς της ευρωοικογενείας στην οποία ανήκει η κατεχόμενη και η βαλλόμενη πλέον και στην ΑΟΖ της Κύπρος, παζαρεύουν από την ένταξη της Τουρκίας στις δομές της μέχρι το προσφυγικό.

     Αυτοί είναι οι «σύμμαχοι» που εξυμνούνται. 

Αυτοί είναι οι «εταίροι» που επαινούνται. 

Που εισπράττουν «ευχαριστώ» – 24 χρόνια μετά τα Ιμια – και από τους  υποκριτές και από τους κάπηλους. 

 Αλίευση απ τον ημεροδρόμο Παρουσίαση: Viva La Revolucion

Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ και ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ

Από τις αρχές του 1945, στις 12 του Γενάρη, ξεκίνησε η επιχείρηση «Βιστούλα – Οντέρ» του Κόκκινου Στρατού. Τα σοβιετικά στρατεύματα άρχισαν τη μεγάλη επέλασή τους με κατεύθυνση τη πρωτεύουσα της ναζιστικής Γερμανίας, το Βερολίνο.

Η πύλη της κόλασης του Αουσβιτς με την επιγραφή: Η εργασία απελευθερώνει.

Οι Γερμανοί, από τον Νοέμβρη του 1944, προετοιμάζονται να αποχωρήσουν, μη μπορώντας να σταματήσουν την επέλαση του Κόκκινου Στρατού. Αρχισαν να γκρεμίζουν τα κτίρια – μάρτυρες των φρικαλεοτήτων τους. Τα κρεματόρια και οι τέσσερις θάλαμοι αερίων ισοπεδώθηκαν. Οι αποτεφρωτήρες αποσυναρμολογήθηκαν και ετοιμάστηκαν να μεταφερθούν στο άλλο στρατόπεδο συγκέντρωσης, το Μαουτχάουζεν, το οποίο πίστευαν οι Γερμανοί ότι δεν θα έπεφτε  στα χέρια των Συμμάχων.

Μέχρι τις 18 Γενάρη, οι Γερμανοί εκκένωσαν τα στρατόπεδα του Αουσβιτς, καθώς οι σοβιετικές δυνάμεις πλησίαζαν το συγκρότημα του Αουσβιτς, οδηγώντας σε πορείες θανάτου, μέσα στα χιόνια, περίπου 60.000 εξαθλιωμένους κρατούμενους, με κατεύθυνση το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν στην πόλη Μπέργκεν, και την πόλη Βότζισλαβ Σλάσκι στο δυτικό τμήμα της Άνω Σιλεσίας, όπου φόρτωναν όσους είχαν επιζήσει, σε τρένα για τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία. Τα SS πυροβολούσαν όποιον έμενε πίσω ή δεν είχε τις δυνάμεις να συνεχίσουν. Περισσότεροι από 15.000 κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους σε αυτές τις πορείες θανάτου από το Αουσβιτς.

Δυο μέρες μετά, στις 20 Γενάρη, οι Γερμανοί επιστρέφουν στο συγκρότημα Αουσβιτς-Μπιρκενάου και ανατίναξαν τα δυο τελευταία κρεματόρια, στην προσπάθειά τους να  εξαφανίσουν τα ίχνη των αποτρόπαιων πράξεών τους από τους Σοβιετικούς.

Σοβιετικοί στρατιώτες απελευθερώνουν τις κρατούμενες στο στρατόπεδο του Αουσβιτς. Οι γυναίκες της φωτογραφίας είναι πολιτικές κρατούμενες, κομμουνίστριες από τη Σοβιετική Ένωση, όπως δείχνουν τα σήματα που φορούν στο πέτο.

Το Σάββατο 27 Γενάρη 1945, οι στρατιώτες της 60ής Στρατιάς του 1ου Ουκρανικού Μετώπου του Κόκκινου Στρατού μπαίνει απελευθερωτής στο Αουσβιτς, όπου βρίσκει περισσότερους από 7.000 παρατημένους κρατούμενους, σε τρισάθλια κατάσταση, τους οποίους παράτησαν οι Ναζί γιατί δεν θα μπορούσαν έτσι κι αλλιώς να ακολουθήσουν την πορεία θανάτου.

Αουσβιτς. 27 Γενάρη 1945. Οι πρώτοι κρατούμενοι που απελευθερώνονται

Εκείνο το πρωινό οι σοβιετικοί στρατιώτες του 322ου τμήματος πεζικού της 60ης Στρατιάς, με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη του Κόκκινου Στρατού Πάβελ Κουρότσκιν, μπήκαν στο πρώτο στρατόπεδο, το Αουσβιτς Ι, όπου αντίκρισαν τις πρώτες εικόνες της φρίκης του Αουσβιτς στα πρόσωπα των 1200 επιζώντων του στρατοπέδου.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας έμπαιναν στο Αουσβιτς ΙΙ, το περίφημο στρατόπεδο Μπίκερναου, όπου βρήκαν 5.800 επιζώντες, ανάμεσά τους 611 παιδιά.

Από τα 230 000 παιδιά που βρίσκονταν στο Αουσβιτς μόνο 611 απελευθερώθηκαν.

Από τους επιζώντες του Αουσβιτς ακούστηκαν οι πρώτες διηγήσεις για τα τερατώδη εγκλήματα των ναζί που είχαν διαπραχθεί στο Αουσβιτς από τους Γερμανούς φασίστες.

Ένας Σοβιετικός γιατρός εξετάζει έναν επιζώντα του Άουσβιτς

Από τα πάνω από 6 εκατομμύρια ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στα απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης που είχαν δημιουργήσει οι Γερμανοί φασίστες, πάνω από 1,3 εκατομμύριο εξοντώθηκαν στο Αουσβιτς. 

900.000 επιλέχτηκαν και εκτελέστηκαν με διάφορους τρόπους, θανατώθηκαν με δηλητηριώδη αέρια σε ειδικούς θαλάμους αερίων, απαγχονίστηκαν, πυροβολήθηκαν, έγιναν πειραματόζωα για την εξακρίβωση της αντοχής των ανθρώπων σε διάφορα δηλητήρια, πυροβολήθηκαν. Πάνω από 200.000 πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό και βαρύτατες κακοποιήσεις και ιατρικά πειράματα.

Ένα λόφος από γυαλιά, τα οποία ανήκαν σε ανθρώπους που έκλεισαν στο Άουσβιτς και οδηγήθηκαν στους θαλάμους αερίων.

Από αυτούς περίπου 1.100.000 ήταν Εβραίοι κρατούμενοι. Τους είχαν κρεμάσει διακριτικό ένα κίτρινο εξάκτινο αστέρι στο πέτο. Ανάμεσά τους 55.000 Ελληνες Εβραίοι.

Νοσοκομείο για τους απελευθερωμένους κρατουμένους, που έστησαν οι Σοβιετικοί.

Οι πολιτικοί κρατούμενοι, περίπου 160.000, φορούσαν διακριτικό ένα κόκκινο τρίγωνο.

Οι Πολωνοί, περίπου 140.000, είχαν ένα «Ρ» πάνω στο κόκκινο τρίγωνο.

Οι Αθίγγανοι και οι «κοινωνικά απροσάρμοστοι», ανάμεσά τους και μερικές πόρνες, περίπου 25.000 άτομα, με διακριτικό στο πέτο ένα μαύρο τρίγωνο.

Η πτέρυγα των Σοβιετικών κρατουμένων, του Μουσείου του Αουσβιτς.

Οι Αιχμάλωτοι Πολέμου, κυρίως Σοβιετικοί, ήταν περίπου 15.000. Και άλλοι 10.000 από άλλες εθνικότητες: Τσέχοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Σλοβένοι.

Σωφρονιστικοί κρατούμενοι, περίπου 11.000 με διακριτικό ένα «ΕΗ» και μερικές εκατοντάδες ποινικοί κρατούμενοι με διακριτικό ένα πράσινο τρίγωνο.

Και η καταμέτρηση των «κολασμένων» κλείνει με καμιά εκατοστή ομοφυλόφιλους με ένα ροζ τρίγωνο στο πέτο και 400 περίπου Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Βέβαια το Άουσβιτς δεν ήταν το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης που απελευθερώθηκε. Το πρώτο στρατόπεδο ήταν εκείνο του Μαϊντάνεκ, στην ανατολική Πολωνία, που απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό στις 23 Ιούλη του 1944.

Ηταν όμως το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης ανθρώπων που έφτιαξαν οι ναζί εθνικοσοσιαλιστές της Γερμανίας. 

Εμεινε στην Ιστορία σαν το σύμβολο της κτηνωδίας των Γερμανών φασιστών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η φωτογραφία που συνοδεύει το θέμα είναι Αφίσα της Βερολινέζικης Ενωσης των διωχθέντων από το Ναζιστικό Καθεστώς – «27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1945 – ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ».

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «Ημεροδρόμο» στις 27 Ιανουαρίου 2017

 ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΕΝΕΖΑΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ  27 Ιανουαρίου 2020

• denezakis@imerodromos.gr

"Μπαίνοντας λευτερωτές στο Άουσβιτς οι εντολές του συντρόφου Στάλιν και του Γενικού Επιτελείου Στρατού ήταν ξεκάθαρες:

"Αντιμετωπίστε τους επιζήσαντες αυτού του κολαστηρίου με όλη την ευγένεια , την τρυφερότητα και την αγάπη που έχετε μέσα σας. Κοιτάξτε τους στα μάτια σαν να κοιτούσατε τα παιδιά σας , τους γονείς σας , τους εραστές σας. Αγγίξτε τους απαλά και με κατανόηση και ποτέ μην κάνετε βεβιασμένες κινήσεις για να τους κατευθύνετε προς την οριστική έξοδο των μαρτυρίων τους διότι εάν υπήρχε κόλαση συντρόφοι , αυτοί οι άνθρωποι την ζήσανε σε όλη της την αγριότητα.

Η διαταγή του συντρόφου Στάλιν ήταν τελεσίδικη:

 "Όποιος δεν υπακούσει σε αυτές τις υποδείξεις και υποπέσει σε ανάρμοστη συμπεριφορά , θα συλλαμβάνεται επιτόπου για να περάσει στρατοδικείο."

Αντικρίζοντας το θέαμα μόλις περάσαμε τις πύλες του "στρατοπέδου" η μόνη λέξη που μου έρχοταν στο μυαλό ήταν "φρίκη".
Τέτοια φρίκη που δεν είχα ξαναδεί σε κανένα πεδίο μάχης κατα την διάρκεια αυτού του παράλογου πολέμου. Και αυτό που το μυαλό μου ήταν ανίκανο να συλλάβει , ήταν το πόσο μίσος μπορεί να νιώσει ένα ανθρώπινο πλάσμα για ένα άλλο για να προβεί σε τέτοιες φρικαλεότητες.
Ήταν τέτοιο το σοκ μου , τέτοιο το μούδιασμά μου , που δεν μπορούσα να νιώσω ούτε το απαραίτητο μίσος που έπρεπε να νιώσω για τους Ναζί εγκληματίες."

Βασίλι Νικολάιγιεβιτς.Ταγματάρχης του Κόκκινου Στρατού.Απόσπασμα απο το κείμενο "Αναμνήσεις απο την κόλαση" της εφημερίδας Πράβντα το 1947.

Οι Σοβιετικοί απελευθέρωσαν το Άουσβιτς, το μεγαλύτερο κέντρο εξόντωσης και στρατόπεδο συγκέντρωσης, σαν σήμερα το 1945. 

Οι Ναζί ανάγκασαν την πλειοψηφία των κρατουμένων του Άουσβιτς να περπατήσουν δυτικά (κάτι που έγινε γνωστό ως «πορείες θανάτου»), έτσι ώστε όταν οι Σοβιετικοί στρατιώτες εισήλθαν στο στρατόπεδο, βρήκαν μόνο μερικές χιλιάδες αποστεωμένους ζωντανούς κρατούμενους. 

Τα αποδεικτικά στοιχεία των μαζικών δολοφονιών στο Άουσβιτς ήταν άφθονα. 

Καθώς υποχωρούσαν, οι Γερμανοί είχαν καταστρέψει τις περισσότερες αποθήκες του στρατοπέδου, στις υπόλοιπες όμως οι Σοβιετικοί βρήκαν προσωπικά αντικείμενα των θυμάτων. 

Για παράδειγμα, ανακάλυψαν εκατοντάδες χιλιάδες αντρικά κοστούμια, 300 χιλιάδες ζευγάρια παπούτσια , 100 χιλιάδες βαλίτσες , περισσότερα από 800.000 φορέματα και πάνω από 6,5 τόνους ανθρώπινων μαλλιών.

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion