Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

10 Μαΐου, 2018

Ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ - Γ'-


Μέρος Γ' 
ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
Το Α' και το Β' μέρος  
Το Φλεβάρη του 1917 ξέσπασε η λαϊκή αγανάκτηση απέναντι στην απολυταρχία, τα δεινά του πολέμου, την πείνα και γκρέμισε τον τσάρο από το θρόνο του. 
Σχηματίστηκε η αστική Προσωρινή Κυβέρνηση. 
Στην επανάσταση του Φλεβάρη, που είχε αστικοδημοκρατικό χαρακτήρα, εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες συμμετείχαν στην απεργιακή πάλη, επανασυγκροτήθηκαν τα Σοβιέτ (που, ως μορφές οργάνωσης της εργατικής τάξης, είχαν εμφανιστεί πρώτη φορά στην επανάσταση του 1905), τμήματα του στρατού πέρασαν με το μέρος των επαναστατημένων, ενώ στα εργοστάσια και στις συνοικίες συγκροτήθηκαν ένοπλες πολιτοφυλακές και κόκκινες φρουρές. Πυροδοτήθηκε μια πρωτόγνωρη δραστηριότητα των επαναστατημένων εργατών, αγροτών, στρατιωτών, οι οποίοι, συγκροτώντας τα Σοβιέτ, είχαν δημιουργήσει όργανα-φορείς της δικής τους εξουσίας.
Οι μήνες από το Φλεβάρη μέχρι την Οκτωβριανή Επανάσταση χαρακτηρίστηκαν από την άνοδο της δραστηριότητας και της πρωτοβουλίας των μαζών που εκφράζονταν κυρίως μέσα από τα Σοβιέτ, τα οποία –υπό την κυριαρχία των μικροαστικών δυνάμεων των εσέρων και των μενσεβίκων που σ’ εκείνη τη φάση πλειοψηφούσαν σε αυτά– «οικειοθελώς» παραχωρούσαν την εξουσία στην Προσωρινή Κυβέρνηση. 
Διαμορφώθηκε η αντικειμενική εκείνη κατάσταση που ο Λένιν χαρακτήρισε ως «δυαδική εξουσία». Γι’ αυτό και η δραστηριότητα των μπολσεβίκων όλο αυτό το διάστημα περιστράφηκε γύρω από το να πείσουν τις εργατικές μάζες να πάρουν την εξουσία, γραμμή που συμπυκνώθηκε (κατά το μεγαλύτερο μέρος αυτού του διαστήματος) στο σύνθημα: «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ!».
Μέσα σε αυτό το επαναστατικό «πανδαιμόνιο» λαϊκής δράσης και πρωτοβουλίας δρούσαν ελάχιστες αναρχικές δυνάμεις στις διάφορες πόλεις της Ρωσίας. 
Αυτές πήραν ζωή από τους αναρχικούς που επέστρεψαν από το εξωτερικό, καθώς και από εκείνους που απελευθερώθηκαν από τις φυλακές και τις εξορίες που τους είχε στείλει το τσαρικό καθεστώς. Οι ομάδες αυτές ήταν αδύναμες, διάσπαρτες, χωρίς συνοχή και χωρίς σαφή στόχο δράσης.
Ο Πολ Άβριτς υπολογίζει ότι αρχικά υπήρχαν περίπου 100 αναρχικοί στην Πετρούπολη (με μόλις τρεις μικρούς πυρήνες στα εργοστάσια της περιοχής του Βίμποργκ, της νήσου Βασίλιεφ και στο μεγαθήριο Πουτίλοφ28). 
Το καλοκαίρι, μετά από αρκετές δυσκολίες, φτιάχτηκε η αναρχοσυνδικαλιστική ομάδα κι εφημερίδα «Γκόλος Τρούντα» («Φωνή της Εργασίας»). 
Ο Βολίν λέει σχετικά: «Μόνο το μήνα Αύγουστο κι ύστερ’ από πολύ μεγάλες δυσκολίες, η μικρή αναρχοσυνδικαλιστική ομάδα, που την αποτελούσαν προπάντων σύντροφοι που γύρισαν απ’ το εξωτερικό, κατάφερε να συγκροτήσει μια εβδομαδιαία εφημερίδα. Κι όσο για την προφορική προπαγάνδα, δεν υπήρχαν στην Πετρούπολη παρά τρεις-τέσσερις σύντροφοι ικανοί να την ασκήσουν»29. Οι αναρχοσυνδικαλιστικές ιδέες είχαν μια περιορισμένη επιρροή σε ένα τμήμα εργατών που είχαν απογοητευτεί από την προδοσία των σοσιαλιστικών κομμάτων της Β΄ Διεθνούς. Οι ομάδες της Πετρούπολης συντονίζονταν μέσα από μια χαλαρή Αναρχική Ομοσπονδία.
Στη Μόσχα, το Μάρτη του 1917, υπήρχαν περίπου 70 αναρχικοί οργανωμένοι σε μία Ομοσπονδία αναρχικών ομάδων. Αναφέρεται ότι είχαν κάποιες δυνάμεις στους αρτοποιούς και σε εργάτες της βιομηχανίας τροφίμων. Η Ομοσπονδία της Μόσχας είχε αναρχοκομμουνιστικό προσανατολισμό και κυκλοφορούσε την καθημερινή εφημερίδα «Αναρχία», που διηύθυναν οι αδελφοί Γκορντίν.30
Οι αναρχοσυνδικαλιστές έκαναν ορισμένες προσπάθειες παρέμβασης στο εργατικό κίνημα που είχε αναπτυχθεί ραγδαία και συμμετείχαν στις εργοστασιακές επιτροπές, που σε μεγάλο βαθμό είχαν περάσει στην επιρροή των μπολσεβίκων. 
Οι εργοστασιακές επιτροπές ήταν ταξικές προλεταριακές οργανώσεις και αποτέλεσαν τη βάση για την μπολσεβίκικη δουλειά στα εργοστάσια, ενώ στην πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση η δουλειά των εργοστασιακών επιτροπών έπαιξε ρόλο στη ριζοσπαστικοποίηση των εργατών και την αλλαγή των συσχετισμών στα Σοβιέτ υπέρ των μπολσεβίκων. 
Στην 1η Συνδιάσκεψη των εργοστασιακών επιτροπών που έγινε στις 31 Μάη (13 Ιούνη) 1917, έγινε οξυμένη πάλη ανάμεσα στους μπολσεβίκους και τους μενσεβίκους για τα καθήκοντα των επιτροπών και γύρω από το ζήτημα του εργατικού ελέγχου στην παραγωγή –ένα σύνθημα που ζύμωναν οι μπολσεβίκοι.
Ο Λένιν, στο χαιρετισμό που απηύθυνε στη Συνδιάσκεψη και απαντώντας στους μενσεβίκους, τόνισε ότι, όταν μιλάει κανείς για «έλεγχο» της βιομηχανίας, δεν πρέπει να ξεχνάει τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους και της εξουσίας που υπάρχει, που είναι αστική. «Για να ασκείται πραγματικά ο έλεγχος στη βιομηχανία, πρέπει να είναι εργατικός έλεγχος, πρέπει σε όλα τα υπεύθυνα όργανα η πλειοψηφία να αποτελείται από εργάτες και η διεύθυνση να λογοδοτεί για τις ενέργειές της σε όλες τις έγκυρες εργατικές οργανώσεις»31. 
Για το περιεχόμενο του εργατικού ελέγχου οι μπολσεβίκοι αντιπαρατέθηκαν και με τους αναρχικούς, που εννοούσαν τον έλεγχο του κάθε εργοστασίου ξεχωριστά αποκλειστικά από τους εργάτες που δουλεύουν σε αυτό και όχι από το προλεταριάτο ως τάξη. Η γραμμή των μπολσεβίκων ήταν αυτή που επικράτησε. 
Τις παραμονές της Οκτωβριανής Επανάστασης, στην Πανρωσική Συνδιάσκεψη των εργοστασιακών επιτροπών, σε σύνολο 167 αντιπροσώπων, οι 96 ήταν μπολσεβίκοι, 24 εσέροι, 13 αναρχικοί, 7 μενσεβίκοι κ.ά.32
Άλλες ενέργειες των αναρχικών ομάδων ήταν ορισμένες τυχοδιωκτικές απαλλοτριώσεις και καταλήψεις κτηρίων, με πιο γνωστό περιστατικό την κατάληψη της βίλας Ντουρνοβό και τα αιματηρά επεισόδια που προκλήθηκαν εξαιτίας της προσπάθειας της Προσωρινής Κυβέρνησης να την εκκενώσει τον Ιούνη του 1917.33
Συνολικά, μέσα στις συνθήκες γιγάντωσης του εργατικού κινήματος και της ανάπτυξης των Σοβιέτ, η επιρροή των αναρχικών ήταν ασήμαντη, πράγμα που αποτυπώνεται και από την εκπροσώπησή τους στα Σοβιέτ και στα συνέδρια των Σοβιέτ, όπου συνήθως δεν ήταν παρά «μισή ντουζίνα σε ένα σύνολο αρκετών εκατοντάδων αντιπροσώπων»34.
Η πιο μεγάλη σύγχυση των αναρχικών και η καρδιά της χρεοκοπίας τους φανερώνεται γύρω από το ζήτημα της στάσης τους απέναντι στα Σοβιέτ.
Το μεγαλύτερο κομμάτι των αναρχικών τα απέρριπτε, αφού τα θεωρούσε –και σωστά, αφού τέτοια ήταν– όργανα εξουσίας. Αφού λοιπόν η αναρχική διδασκαλία απορρίπτει κάθε εξουσία γενικά, οι αναρχικοί απέρριψαν και τα Σοβιέτ, ως όργανα που εξέφραζαν, δυνάμει, την επαναστατική εξουσία των εργατών.
Ήδη από την επανάσταση του 1905 οι αναρχικοί δεν είχαν θετική στάση απέναντι στα Σοβιέτ: 
«Τα Σοβιέτ του 1905 ήταν εξίσου ενοχλητικά για τους αναρχικούς, δεδομένου ότι, ως αδιαμόρφωτοι έστω αντιπροσωπευτικοί θεσμοί (παρά ως άμεσα δημοκρατικοί φορείς), έμοιαζαν με τους κρατικιστικούς θεσμούς, με ενσαρκώσεις εξουσίας και ισχύος»35, λέει ο Μπούκτσιν και προσθέτει ότι το ίδιο συνέβη και στα 1917: «Οι αναρχικοί συνολικά δεν αναγνώρισαν ως όφειλαν τη σπάνια ευκαιρία που τους δινόταν να χρησιμοποιήσουν τα Σοβιέτ σαν μέσο για να πετύχουν τα κοινωνικά τους ιδεώδη. Το 1917, όπως και το 1905, οι περισσότεροι αναρχικοί απέφυγαν τα Σοβιέτ· τα θεώρησαν στίβο αντιπαράθεσης των πολιτικών κομμάτων –σαν μικρά πολιτικά κοινοβούλια δηλαδή»36.
Ο Βολίν χαρακτηρίζει τα Σοβιέτ ως «συγκεχυμένους, περιστασιακούς και καθαρά αντιπροσωπευτικούς οργανισμούς» και λέει: «Στην ουσία, ένα “Σοβιέτ” δεν είναι διόλου μια οργάνωση ταξικού αγώνα κι επαναστατικής δράσης […] Λόγω της δομής του κυρίως, είναι μια οργάνωση πλαδαρή, παθητική, γραφειοκρατική ή, στην καλύτερη περίπτωση, διοικητικής φύσης. Ένα Σοβιέτ μπορεί ν’ ασχολείται με ορισμένες τοπικές μικροδραστηριότητες και τίποτα περισσότερο […] Προσβάλλεται εύκολα από την “πολιτική ασθένεια” και, συνεπώς, αποτελεί ένα σίγουρο κίνδυνο για την Επανάσταση»37. 
Η Οκτωβριανή Επανάσταση έγινε κάτω από το σύνθημα: «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ»
Κάτω δηλαδή από τη μισητή για τους αναρχικούς λέξη «εξουσία», αλλά και την εξίσου αντιπαθητική, όπως είδαμε, «Σοβιέτ».
 Οι μπολσεβίκοι, με επεξεργασμένη πολιτική, με σταθερότητα στην αντιπαράθεση στην Προσωρινή Κυβέρνηση, αλλά κι ευελιξία για το τράβηγμα των εργατικών μαζών με βάση τις καμπές και την πορεία της ταξικής πάλης, με σκληρή διαπάλη σε όλες τις φάσεις, κατάφεραν σταδιακά να αποσπάσουν τα Σοβιέτ από την επιρροή των εσέρων και των μενσεβίκων. 
Το Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη, με τους μπολσεβίκους να πλειοψηφούν στα βασικά Σοβιέτ της Πετρούπολης και της Μόσχας, το σύνθημα «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ» (το οποίο είχε αποσυρθεί προσωρινά από τον Λένιν μετά από τα γεγονότα του Ιούλη του 1917 κι επανήλθε το Σεπτέμβρη38) συγκέντρωνε την υποστήριξη εκατομμυρίων εξεγερμένων εργατών, αγροτών, στρατιωτών και ισοδυναμούσε με κάλεσμα για σοσιαλιστική επανάσταση.
Οι αναρχικοί απέρριπταν το σύνθημα «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ». 
Ο Βολίν γράφει: «Όσο για τους αναρχικούς, αυτό το σύνθημα τους έβαλε σε σκέψεις, και δικαιολογημένα […] δε δέχονταν το σύνθημα χωρίς κάποιες επιφυλάξεις. Γι’ αυτό, ο όρος εξουσία καθιστούσε το σύνθημα διφορούμενο, ύποπτο, παράλογο και δημαγωγικό». Ταυτόχρονα όμως δεν μπορούσαν να παραβλέψουν τη συμμετοχή των επαναστατημένων μαζών στα Σοβιέτ, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε αντιφάσεις και να «σύρονται» ουσιαστικά πίσω από τα γεγονότα.
Μπορούμε να παρακολουθήσουμε αυτές τις αντιφάσεις γύρω από το ζήτημα της εξουσίας των Σοβιέτ στην πορεία κλιμάκωσης του ταξικού αγώνα μέσα από την αρθογραφία βασικών αναρχικών εντύπων. 
Στις 25 Αυγούστου, μέσα στο στροβιλισμό των γεγονότων κι ενώ ο Κορνίλοφ ετοίμαζε αντεπαναστατικό πραξικόπημα, η αναρχοσυνδικαλιστική «Γκόλος Τρούντα» διακήρυσσε: «Δεν έχουμε ανάγκη την εξουσία»39.
Η απόρριψη του στόχου της εξουσίας είναι ουσιαστικά παραίτηση από την επανάσταση, παράδοση στον ταξικό αντίπαλο, είναι διακήρυξη γραμμής αφοπλισμού. Η άρνηση της διεκδίκησης της εξουσίας σε επαναστατικές συνθήκες σημαίνει και άρνηση της επανάστασης.
Λίγες μέρες πριν το ξέσπασμα της επανάστασης, στο φύλλο της 20ής Οκτώβρη, η ίδια εφημερίδα έγραφε για το ενδεχόμενο κατάληψης της εξουσίας από τους μπολσεβίκους: «Η πιθανή υλοποίηση του συνθήματος: Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ –ή, μάλλον, η πιθανή κατάληψη της πολιτικής εξουσίας– θα είναι το τέλος; Αυτό θα είναι όλο; […] Όλα θα εξαρτηθούν απ’ την ερμηνεία που οι νικητές θα δώσουν στη λέξη “εξουσία’’ […] Αν η κατάληψη της εξουσίας από τα Σοβιέτ σημαίνει, στην πραγματικότητα, υφαρπαγή της εξουσίας από ένα νέο πολιτικό κόμμα […] τότε ύστερ’ από ένα μεσοδιάστημα –λίγο ως πολύ μακρόχρονο– ο αγώνας αναγκαστικά θα ξαναρχίσει. Θα είναι η αρχή της τρίτης και τελευταίας φάσης της ρώσικης επανάστασης…»40. 
Ουσιαστικά προανήγγειλε την ανάληψη ένοπλης δράσης απέναντι στη νέα εξουσία.

Στο φύλλο της 25ης Οκτώβρη, τη μέρα δηλαδή της επανάστασης, η «Γκόλος Τρούντα» ανήγγελλε:
«Μια που δίνουμε στο σύνθημα “όλη η εξουσία στα Σοβιέτ” ολότελα διαφορετική έννοια […] μια που δεν πιστεύουμε στις πλατιές προοπτικές μιας επανάστασης που ξεκινάει με μια πολιτική πράξη, δηλαδή με την κατάληψη της εξουσίας· μια που κρίνουμε αρνητικά κάθε ενέργεια των επαναστατημένων μαζών για πολιτικούς σκοπούς και κάτω απ’ την αιγίδα ενός πολιτικού κόμματος […] εκτιμούμε το σημερινό κίνημα αρνητικά»41.
Η σύγχυση και οι αντιφάσεις γύρω από το θέμα των Σοβιέτ φαίνονταν και στην αρθρογραφία της εφημερίδας «Αναρχία» της Μόσχας. Τον Απρίλη του 1918 έγραφε: 
«Είμαστε από θέση αρχής ενάντια στα Σοβιέτ, επειδή είμαστε ενάντια σε κάθε μορφής κράτος. Λένε ότι έχουμε σκοπό να ανατρέψουμε τους μπολσεβίκους. Ανοησίες. Είχαμε εναντιωθεί ακόμα και στην ανατροπή των μενσεβίκων»42.
Έχοντας αυτήν τη γραμμή, οι αναρχικοί ήταν αδύνατο να αναπτύξουν κάποια πρακτική πολιτική κατεύθυνση που να μπορέσει να συσπειρώσει γύρω της μάζες, πολύ περισσότερο να αναπτύξουν κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο και στόχους.
 Σε συνθήκες κίνησης εκατομμυρίων μαζών που αμφισβητούσαν την αστική εξουσία, ουσιαστικά δε διαμόρφωσαν καμία πρακτική γραμμή, πέρα από γενικόλογα καλέσματα ενάντια σε «κάθε εξουσία». 
Από τα ίδια τα πράγματα περιθωριοποιήθηκαν χωρίς να μπορούν να επιδράσουν στην πορεία της ταξικής πάλης.
Ορισμένες αναρχικές δυνάμεις, που δεν μπορούσαν να παραγνωρίσουν την τεράστια δυναμική της ίδιας της επαναστατικής πραγματικότητας και των διαθέσεων των μαζών, στην πορεία των επαναστατικών γεγονότων του Οκτώβρη ακολούθησαν το επαναστατικό ρεύμα και «συνέπλευσαν» πίσω από τους μπολσεβίκους στηρίζοντας την εξέγερση του Οκτώβρη. Υπό την πρωτοκαθεδρία των μπολσεβίκων συμμετείχαν ορισμένοι αναρχικοί, όπως και οι αριστεροί εσέροι στη συγκρότηση της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής (ΣΕΕ)43 του Σοβιέτ της Πετρούπολης για τη στρατιωτική προετοιμασία της εξέγερσης. Στην πράξη, ένα τμήμα των αναρχικών συντάχτηκε με την εξέγερση του Οκτώβρη.
Η στάση απέναντι στα Σοβιέτ και την εξουσία τους αποτέλεσε βασικό σημείο τριβής ανάμεσα στους αναρχικούς. 
Χοντρικά μπορούμε να πούμε ότι οι αναρχικοί χωρίστηκαν σε τρεις τάσεις: Μια μερίδα τους αναγνώρισε και στήριξε την εξουσία των Σοβιέτ, μια άλλη μερίδα καλούσε σε άμεση ανατροπή τους γιατί ήταν φορείς εξουσίας και μια τρίτη τάση ταλαντευόταν.
Ο Λένιν, λίγο καιρό μετά από την Επανάσταση, το Γενάρη του 1918, σημείωνε στο λόγο του στο 3ο Συνέδριο των Σοβιέτ: «Κι ενώ μερικοί αναρχικοί μιλάνε με φόβο για τα Σοβιέτ, εξακολουθώντας ακόμη να επηρεάζονται από τις παλιωμένες αντιλήψεις, ένα καινούργιο, ένα φρέσκο ρεύμα αναρχισμού τάσσεται οριστικά στο πλευρό των Σοβιέτ, βλέποντας ότι έχουν τη ζωτικότητα και την ικανότητα να κερδίσουν τις συμπάθειες των μαζών και να ξυπνήσουν τη δημιουργική τους δύναμη»44.
Υπήρξαν αναρχικοί που πάλεψαν στο πλάι των μπολσεβίκων για την ανατροπή της Προσωρινής Κυβέρνησης, όπως και ενάντια στην αντεπανάσταση των Λευκών, που πολέμησαν στον Κόκκινο Στρατό και δούλεψαν με το σοβιετικό καθεστώς. Αξίζει να αναφερθεί το παράδειγμα του αναρχικού ναύτη Ανατόλι Ζελεζνιακόφ, ο οποίος ήταν μέλος της ΣΕΕ και πήρε δραστήριο μέρος στην οκτωβριανή ένοπλη εξέγερση και στην κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων, ενώ ήταν και αντιπρόσωπος στο 2ο Συνέδριο των Σοβιέτ. Ήταν εκείνος που το Γενάρη του 1918, όντας επικεφαλής της φρουράς στα ανάκτορα της Ταυρίδας, ανάγκασε τους εναπομείναντες βουλευτές των αντεπαναστατικών κομμάτων να αποχωρήσουν από τα ανάκτορα για τη διάλυση της Συντακτικής Συνέλευσης. 
Ο Βολίν εξιστορεί ότι πλησίασε τον Β. Τσερνόφ που προέδρευε και του είπε: «Σας παρακαλώ να διακόψετε τη συνεδρίαση, οι άντρες μου είναι κουρασμένοι. […] Αρκετά φλυαρήσατε. Φύγετε». Κάπως έτσι διαλύθηκε πρακτικά η περιβόητη Συντακτική Συνέλευση. Στον Εμφύλιο πολέμησε αρχικά στην Ουκρανία ως επίτροπος στολίσκου, στη συνέχεια ως διοικητής της 16ης Μεραρχίας Πεζικού στην Οδησσό, αργότερα διοικητής τεθωρακισμένης αμαξοστοιχίας ενάντια στα στρατεύματα του Ντενίκιν. Σκοτώθηκε πολεμώντας το 1919.45
Άλλο παράδειγμα είναι ο αναρχοκομμουνιστής Αλεξάντρ Γκε, που συμμετείχε στην ΠΚΕΕ των Σοβιέτ (τις αναρχικές απόψεις του οποίου συχνά κατατρόπωνε ο Λένιν), μέλος της σοβιετικής κυβέρνησης του Βόρειου Καυκάσου. Σκοτώθηκε από τους Λευκούς το 1919.
Ο αναρχοσυνδικαλιστής Μπιλ Σάτοφ, πρώην μέλος των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW), συμπαρατάχτηκε με τους μπολσεβίκους, συμμετείχε στη ΣΕΕ και ανέλαβε μετά από την Επανάσταση διάφορες υπεύθυνες θέσεις. Ο αναρχικός Α. Μπέργκμαν μεταφέρει ένα διάλογο που είχε με τον Σάτοφ: «“Τώρα περνάμε την πιο δύσκολη φάση, αυτή της βίαιης κοινωνικής επανάστασης” είπε ο Σάτοφ. “Πρέπει να υπερασπιστούμε πολλά μέτωπα”, συνέχισε, “και χρειαζόμαστε έναν ισχυρό και πειθαρχημένο στρατό. […]Φυσικά οι Μπολσεβίκοι έκαναν πολλά λάθη, αυτό είναι ανθρώπινο […] Είναι η ώρα να σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε, και χρειαζόμαστε άντρες για την υπεράσπιση της επανάστασης και την ανοικοδόμηση. Εμείς, οι Αναρχικοί, πρέπει να μείνουμε πιστοί στα ιδεώδη μας, όμως αυτήν τη στιγμή δεν πρέπει να κάνουμε κριτική. Πρέπει να δουλέψουμε και να βοηθήσουμε εποικοδομητικά”»46.
Ο Λένιν σε γράμμα του στη Σύλβια Πάνκχερστ (Αύγουστος 1919) γράφει: 
«Πάρα πολλοί εργάτες αναρχικοί γίνονται τώρα οι πιο ειλικρινείς οπαδοί της σοβιετικής εξουσίας, και μια και είναι έτσι, αποδεικνύεται ότι αυτοί είναι οι καλύτεροί μας σύντροφοι και φίλοι, οι καλύτεροι επαναστάτες, που ήταν εχθροί του μαρξισμού μόνο από παρανόηση ή, σωστότερα, όχι από παρανόηση, αλλά γιατί ο επίσημος σοσιαλισμός που κυριαρχούσε στην εποχή της Β΄ Διεθνούς πρόδωσε το μαρξισμό…»47.
Τους αναρχικούς που αναγνώρισαν την εξουσία των Σοβιέτ και δούλεψαν στα επαναστατικά όργανα εξουσίας οι υπόλοιποι αναρχικοί τους αποκαλούσαν «σοβιετικούς αναρχικούς» ή «αναρχο-μπολσεβίκους»
Από αυτούς, ορισμένοι σκοτώθηκαν πολεμώντας στον Εμφύλιο, άλλοι παρέμειναν υποστηρικτές της σοβιετικής εξουσίας δουλεύοντας μάλιστα για το σοβιετικό κράτος από διάφορες θέσεις, άλλοι, ιδιαίτερα στην όξυνση της πάλης τη δεκαετία του 1930, στράφηκαν σε μια πορεία ενάντια στη σοβιετική εξουσία, όπως συνέβη άλλωστε και με πρώην στελέχη των μπολσεβίκων που πέρασαν σε αντιπολιτευτικές θέσεις, εχθρικές προς τη σοβιετική εξουσία και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.
Η παγκόσμια ακτινοβολία της Οκτωβριανής Επανάστασης αγκάλιασε και συγκίνησε κάθε αγωνιζόμενο εργάτη. 
Είχε ευρύτερη επιρροή στους σοσιαλιστές διάφορων αποχρώσεων, αλλά και σε αναρχικούς, μισο-αναρχικούς, αναρχοσυνδικαλιστές στις ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ. 
Το 1920, στις «Θέσεις για τα βασικά καθήκοντα του 2ου Συνεδρίου της ΚΔ» ο Λένιν, καλώντας σε τράβηγμα των προλεταριακών στοιχείων που υπήρχαν στους αναρχικούς, έγραφε: 
«Το Συνέδριο εφιστά την προσοχή όλων των συντρόφων, ιδιαίτερα των λατινικών και τον αγγλοσαξονικών χωρών, στο γεγονός πως μέσα στους αναρχικούς όλου του κόσμου ύστερα από τον πόλεμο γίνεται μια βαθιά ιδεολογική διάσπαση πάνω στο ζήτημα της στάσης απέναντι στη δικτατορία του προλεταριάτου και στη Σοβιετική Εξουσία. […] Γι’ αυτό, το Συνέδριο θεωρεί σαν χρέος όλων των συντρόφων να υπερασπίζουν ολόπλευρα το πέρασμα όλων των μαζικών-προλεταριακών στοιχείων από τον αναρχισμό με το μέρος της Γ΄ Διεθνούς»48.
Σημειώσεις  
28. Για να γίνουν κατανοητά τα μεγέθη, ας έχει υπόψη ο αναγνώστης ότι το Πουτίλοφ ήταν το μεγαλύτερο εργοστάσιο της Πετρούπολης, προπύργιο της επανάστασης, και απασχολούσε περίπου 24.000 εργάτες. Άλλα εργοστάσια, όπως το Παρβιάινεν και το Νέο Λέσνερ στην προλεταριακή περιοχή του Βίμποργκ, απασχολούσαν 7.000 και 6.000 εργάτες κι εργάτριες αντίστοιχα.
29. Βολίν: «Η άγνωστη επανάσταση», τ. 2, εκδ. «Διεθνής Βιβλιοθήκη», Αθήνα, 2007, σελ. 18.
30. Paul Avrich: «The Russian Anarchists», Princeton University Press, 1967, σελ. 124-125.
31. Β. Ι. Λένιν: «Ομιλία στην I Συνδιάσκεψη των εργοστασιακών επιτροπών Πετρούπολης», «Άπαντα», τ. 32, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 240.
32. Σαρλ Μπετελέμ: «Οι ταξικοί αγώνες στην ΕΣΣΔ», τ. Α΄, εκδ. «Κουκκίδα», Αθήνα, 2014, σελ. 82.
33. Η έπαυλη του πρώην υπουργού Π. Π. Ντουρνοβό βρισκόταν στην περιοχή του Βίμποργκ στην Πετρούπολη. Είχε καταληφθεί κατά τη διάρκεια της επανάστασης κι εκεί στεγάζονταν αναρχικοί, όπως κι εργατικές οργανώσεις. Η Προσωρινή Κυβέρνηση εξέδωσε εντολή να εκκενωθεί, όταν μια αναρχική ομάδα που είχε ως έδρα της την έπαυλη επιχείρησε να «απαλλοτριώσει» το τυπογραφείο μιας αστικής εφημερίδας. Ακολούθησε αποστολή ένοπλων αποσπασμάτων και συγκρούσεις, με την αναταραχή να κρατάει για μέρες και τους αναρχικούς να παραμένουν τελικά στην έπαυλη. Με πρόφαση τα γεγονότα αυτά, επιχειρήθηκε και η σύλληψη στελεχών των μπολσεβίκων. Για το περιστατικό αυτό βλ. «1917. Η πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση από μήνα σε μήνα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2017, σελ. 123 και Paul Avrich: «The Russian Anarchists», Princeton University Press, 1967, σελ. 131-132. Τα γεγονότα αυτά περιπλέχτηκαν με το γενικότερα «ηλεκτρισμένο» κλίμα των ημερών του Ιούνη και του Ιούλη στην Πετρούπολη, όπου εκδηλώθηκε λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στην Προσωρινή Κυβέρνηση με μαζικές διαδηλώσεις εργατών και στρατιωτών.
34. Β. Σερζ: «Έτος Ένα της Ρώσικης Επανάστασης», εκδ. «Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο», Αθήνα, 2017, σελ. 335.
35. Μ. Μπούκτσιν: «Η Τρίτη Επανάσταση (τρίτος τόμος). Λαϊκά κινήματα στην επαναστατική εποχή», εκδ. «Αλεξάνδρεια», Αθήνα, 2016, σελ. 143.
36. Ό.π., σελ. 251.
37. Βολίν: «Η άγνωστη επανάσταση», τ. 2, εκδ. «Διεθνής Βιβλιοθήκη», Αθήνα, 2007, σελ. 213-214.
38. Ο Λένιν, μετά από την επανάσταση του Φλεβάρη, στις συνθήκες που χαρακτήρισε ως «δυαδική εξουσία», διατύπωσε το σύνθημα «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ», ως σύνθημα ζύμωσης και δράσης προς τις εργατικές μάζες, με στόχο να αποκαλυφθεί ο ταξικός χαρακτήρας της αστικής Προσωρινής Κυβέρνησης, αλλά και η πολιτική ουράς που ακολουθούσαν οι μενσεβίκοι και οι εσέροι που πλειοψηφούσαν στα Σοβιέτ, βάζοντας ως στόχο την κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας. Τον Ιούλη του 1917 η Προσωρινή Κυβέρνηση χτύπησε ένοπλα τις διαδηλώσεις των επαναστατημένων εργατών και στρατιωτών και πέρασε σε ανοιχτή επίθεση προς τους μπολσεβίκους, κλείνοντας τις μπολσεβίκικες εφημερίδες και διώκοντας τα στελέχη του μπολσεβίκικου κόμματος. Ο Λένιν και άλλα στελέχη πέρασαν στην παρανομία. Η ηγεσία των Σοβιέτ, υπό την κυριαρχία των εσέρων και των μενσεβίκων, επικρότησε την ανοιχτά αντεπαναστατική δράση της Προσωρινής Κυβέρνησης. Σε αυτές τις συνθήκες, ο Λένιν αποσύρει προσωρινά το σύνθημα «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ». Όπως ο ίδιος εξηγεί: «Το σύνθημα για το πέρασμα όλης της εξουσίας στα Σοβιέτ θα ηχούσε σήμερα σαν δονκιχοτισμός ή κοροϊδία» (βλ. Β. Ι. Λένιν, «Άπαντα», τ. 34, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 12). Τον Αύγουστο, εκδηλώνεται αντεπαναστατικό πραξικόπημα στο οποίο ηγείται ο στρατηγός Λαβρ Κορνίλοφ. Οι μπολσεβίκοι μπαίνουν επικεφαλής της πάλης ενάντια στον Κορνίλοφ. Ο αγώνας ενάντια στον κορνιλοφισμό αποτελεί «καταλύτη» που ισχυροποιεί την επιρροή των μπολσεβίκων και αρχίζει να ανατρέπει τους συσχετισμούς στα Σοβιέτ. Το Σεπτέμβρη οι μπολσεβίκοι κερδίζουν την πλειοψηφία στα κρίσιμα Σοβιέτ της Πετρούπολης και της Μόσχας κι επαναφέρουν το σύνθημα «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ» ουσιαστικά ως σύνθημα άμεσης προετοιμασίας της εξέγερσης.
39. Βολίν: «Η άγνωστη επανάσταση», τ. 2, εκδ. «Διεθνής Βιβλιοθήκη», Αθήνα, 2007, σελ. 113-114.
40. Ό.π., σελ. 53-55.
41. Ό.π., σελ. 55.
42. Β. Σερζ: «Έτος Ένα της Ρώσικης Επανάστασης», εκδ. «Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο», Αθήνα, 2017, σελ. 337.
43. Η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή του Σοβιέτ της Πετρούπολης συγκροτήθηκε στις 12 (25) Οκτώβρη με υπόδειξη της ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων. Η ΣΕΕ καθοδηγούσε τη συγκρότηση των τμημάτων της Κόκκινης Φρουράς και τον εξοπλισμό των εργατών και προετοίμασε την ένοπλη εξέγερση. Σε αυτή συμμετείχαν 48 μπολσεβίκοι, 14 αριστεροί εσέροι και 4 αναρχικοί.
44. Β. Ι. Λένιν: «Τελικός λόγος πάνω στην έκθεση δράσης του συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων, 12 (25) Γενάρη 1918», «Άπαντα», τ. 35, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 282.
45. Βιογραφικά στοιχεία για τον Α. Ζελεζνιακόφ βλ. «Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια», τ. 12, σελ. 406. Επίσης και Βολίν: «Η άγνωστη επανάσταση», τ. 2, εκδ. «Διεθνής Βιβλιοθήκη», Αθήνα, 2007, σελ. 74-75.
46. Α. Μπέργκμαν: «Ο μπολσεβίκικος μύθος», εκδ. «Πανοπτικόν», Αθήνα, 2017, σελ. 30. Άλλα παραδείγματα είναι επίσης ο αναρχοκομμουνιστής Γκ. Σαντορμίσκι που δούλεψε για το επιτροπάτο Εξωτερικών, ενώ ο αναρχικός Δ. Νοβομίρσκι ανέλαβε δουλειά στην Κομιντέρν. Την άνοιξη του 1918 ο αναρχικός Α. Καρέλιν σχημάτισε μια φιλομπολσεβίκικη αναρχική ομάδα στη Μόσχα, θεωρώντας ότι η δικτατορία του προλεταριάτου είναι μια απαραίτητη φάση πριν την αναρχική κοινωνία. Παρόμοια ήταν η αντίληψη της ομάδας του Γκ. Ασκάροφ, αναρχικού που συμμετείχε στην Εκτελεστική Επιτροπή των Σοβιέτ.
47. Β. Ι. Λένιν: «Γράμμα προς τη Σύλβια Πάνκχερστ», «Άπαντα», τ. 39, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 161.
48. Β. Ι. Λένιν: «Θέσεις για τα βασικά καθήκοντα του ΙΙ Συνεδρίου της ΚΔ», «Άπαντα», τ. 41, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 201.

19 Δεκεμβρίου, 2017

,,Αχ ...Αναστασία μου,, απ’ τα Ψηλά στα χαμηλά:

,,Ας αναρωτηθούμε γιατί  φτάνουν στο σημείο ακόμη και τους Ρομανώφ να ξεπλύνουν και να ηρωοποιήσουν (ή ακόμη και τους Ναζί ή και τους Δοσίλογους σε άλλες ιστορικές συγκυρίες). Τι τους φοβίζει, σάμπως δεν κέρδισαν, σάμπως δεν ήρθε το τέλος της ιστορίας εκεί κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 90;,,

Στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο» εμφανίσθηκε παιδικό συγκρότημα το οποίο εξύμνησε τους Ρομανώφ…

από poexania
Ο λόγος για το μουσικοχορευτικό συγκρότημα Natalities που εμφανίστηκε στο «Ελλάδα έχεις ταλέντο» και αποθεώθηκε από κοινό και κριτές. 
Το θέμα της παράστασης ήταν η δυστυχία που βρήκε τους Ρομανώφ εξαιτίας της Ρωσικής επανάστασης του Φλεβάρη και το δράμα μελών της οικογένειας του Τσάρου. 
Βλέπετε, οι υπεύθυνοι του Art And Performance Dance Theatre που βρίσκονται πίσω από τους Natalities, δεν δίστασαν για να χρησιμοποιήσουν παιδάκια προκειμένου να στοχεύσουν στο θυμικο του κοινού και έτσι να είναι πιο αποτελεσματική η προπαγάνδα τους. Κάτι αντίστοιχο αν θυμόσαστε είχε συμβεί και στην Eurovision του 16 μόνο που τότε ξέπλεναν ναζί, το συγκεκριμένο τραγούδι «έτυχε» μάλιστανα κερδίσει το διαγωνισμό.
Δείτε και ακούστε όμως το τραγούδι και προσέξτε τα λόγια:
Συγκινηθήκατε;
Πως να μη συγκινηθήτε…
…στο κάτω κάτω τι αμαρτία έκαναν οι κακόμοιροι οι Ρομανώφ και τους έλαχε τέτοια μοίρα;
Δεν ήταν βλέπετε σκληραγωγημένοι αγρότες δουλοπάροικοι, κακοπληρωμένοι εργάτες, αγράμματοι χωρικοί, απένταροι επαίτες της Πετρούπολης.
Δεν ήταν φαντάροι στο μέτωπο του Α Παγκοσμίου Πολέμου να έχουν συνηθίσει την κακομεταχείριση και τις κακουχίες.
Όχι, ήταν η μεγάλη αυτοκρατορική δυναστεία της Ρωσίας που βρέθηκε απ’ τα ψηλά στα χαμηλά και απ’ τα πολλά στα λίγα, όπως οι ήρωες της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. 
Βλέπετε, οι καταπιεσμένοι υπήκοοι τους αποφάσισαν ότι δεν πήγαινε άλλο να πεθαίνουν κατά χιλιάδες στο μέτωπο, ούτε να δουλεύουν εντατικά στην πολεμική βιομηχανία ή να πουλούν το αγροτικό προϊόν τους για νόμισμα που δεν είχε καμία αξία, εξαιτίας του πληθωρισμού που δημιουργούσε η έλλειψη αγαθών σαν συνέπεια του πολέμου. 
 Ενός ακόμη πολέμου από τους πολλούς που τους έστελνε ο Τσάρος να σφαχτούν, προκειμένου να κρατήσει τα κεκτημένα του και στη συγκεκριμένη περίπτωση του 1ου ΠΠ να εξοφλήσει τα χρωστούμενα του προς τις άλλες δυο μεγάλες δυνάμεις της ΑΝΤΑΝΤ. Μόνο που αυτός ήταν ο μεγαλύτερος και ο βιαιότερος μέχρι τότε.
Σε αυτές τις συνθήκες ο εξαθλιωμένος, ο πεινασμένος, ο αγράμματος, καλούνταν να πολεμήσει υπέρ του δυνάστη του. Μιας οικογένειας και μιας ολιγαρχίας γύρω από τα ανάκτορα που για αιώνες εκμεταλλεύονταν εκατομμύρια λαού και βασίλευε ελέω θεού. Μιας μεσαιωνικού τύπου εξουσίας που καταδίκαζε αυτήν την τόσο τεράστια χώρα να μένει καθυστερημένη οικονομικά, πολιτικά και πολιτισμικά.
Που στην κορυφή της βρίσκονταν ένας άνδρας, ο τσάρος Νικόλαος, ο οποίος δεν είχε διστάσει κατ επανάληψη να πνίξει στο αίμα τις ειρηνικές διαδηλώσεις ενός λαού που ζητούσε βασικά και στοιχειώδη δικαιώματα τα οποία για αιώνες στερούνταν.
Αυτόν τον ζυγό αποτίναξαν οι λαϊκές μάζες τον Φλεβάρη, για να αρχίσουν να οικοδομούν την δική τους εξουσία τον Οκτώβρη.
Κανείς όμως στην εκπομπή δεν βρέθηκε να πει ποιοι ήταν οι Ρομανώφ και πόσο καλό έκανε στο Ρώσικο λαό η ανατροπή τόσο των ίδιων όσο και αυτού που εκπροσωπούσαν.
n.jpg
Μπράβο Natalities, τώρα που πήρατε το κολάι με τους Ρομανώφ φτιάξτε και μια rock opera για το δράμα των Γλύξμπουργκ
Αλήθεια, δεν είναι τα αστικά ΜΜΕ εκείνα που σε κάθε ευκαιρία μας λένε ότι κόπτονται για την δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου και τα δικαιώματα του ατόμου;
Μόνο που συνήθως αυτή η ευαισθησία τους πιάνει όταν χρειάζεται να συκοφαντήσουν κάποιον λαϊκό αγώνα του σήμερα ή του χθες.
Με δυνάστες, δικτάτορες, φασίστες, βασιλιάδες, Τσάρους και συνταγματάρχες δεν φαίνεται ότι έχουν τόσο μεγάλο πρόβλημα και σε κάθε περίσταση τους φέρονται με το γάντι.
Όταν όμως οι λαοί με δική τους πρωτοβουλία αποφασίζουν να απελευθερωθούν από όλους αυτούς, τότε υπάρχει πρόβλημα, τότε και μόνο τότε καταπατώνται οι ατομικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα. 
Δικαιώματα και ελευθερίες που όπως φαίνεται δεν φτάνουν για όλους… 
Ας αναρωτηθούμε πάντως γιατί 100 χρόνια μετά από αυτό το κοσμοιστορικό γεγονός -την επανάσταση ντε- κάποιοι συνεχίζουν να ξοδεύουν πόρους προκειμένου να παραχαράξουν και να συκοφαντήσουν, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο ακόμη και τους Ρομανώφ να ξεπλύνουν και να ηρωοποιήσουν (ή ακόμη και τους Ναζί ή και τους Δοσίλογους σε άλλες ιστορικές συγκυρίες). Τι τους φοβίζει, σάμπως δεν κέρδισαν, σάμπως δεν ήρθε το τέλος της ιστορίας εκεί κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 90;

07 Ιανουαρίου, 2017

Γιατί 16.000 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο από ασιτία και έλλειψη ιατρικής περίθαλψης;;

 Γιατί 565 Έλληνες να κατέχουν περιουσία ύψους 70 δισεκατομμυρίων δολαρίων, την στιγμή που 6,3 εκατομμύρια συμπατριώτες τους ζουν στο όριο της φτώχειας ή κάτω απ’ αυτό (Στοιχεία UBS, Γραφ. Προϋπολογισμού της Βουλής).
Το 2017 σηματοδοτεί μια μεγάλη επέτειο- αυτής των 100 χρόνων από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση. Ένας αιώνας συμπληρώνεται φέτος από την «έφοδο στον ουρανό». 
Από τον Οκτώβρη του 1917 που σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία, όχι μονάχα στα γεωγραφικά όρια όπου συγκροτήθηκε το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος στην ανθρωπότητα, 
αλλά σε κάθε γωνιά του κόσμου, βάζοντας την σφραγίδα του στον 20ο αιώνα για περισσότερα από 70 χρόνια.

Η 100η επέτειος της Οκτωβριανής Επανάστασης συμπίπτει με την όξυνση των αντιθέσεων στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο και την εντατικοποίηση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. 
Ο καπιταλισμός, σάπιος και ξεπερασμένος από την ίδια την Ιστορία, βρίσκεται εγκλωβισμένος στις ίδιες του τις αντιφάσεις.
 Πρόκειται για αντιφάσεις που αποτελούν τη μήτρα όλων των φαινομένων κρίσης στις σύγχρονες κοινωνίες: οικονομικές κρίσεις, πόλεμοι, εκτεταμένη φτώχεια, διευρυμένες κοινωνικές-ταξικές ανισότητες, ανεργία, υποαπασχόληση, εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης, καταστροφή του περιβάλλοντος κλπ. 

Οι οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα αποτυπώνονται με απόλυτη ορθότητα και σαφήνεια στο πρώτο κεφάλαιο (θέσεις 1-16) των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο που δημοσιεύθηκαν πριν λίγο διάστημα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν μια σειρά αριθμητικά στοιχεία για τον παγκόσμιο πλούτο που προέκυψαν από έρευνες κατά το παρελθόν έτος.
 Μιλάμε για έρευνες αστικών επιτελειών τραπεζών (Credit Suisse και χρηματιστικών κολοσσών) στις οποίες αποτυπώνεται η ολοένα και μεγαλύτερη διεύρυνση των κοινωνικών-ταξικών ανισοτήτων σε παγκόσμιο επίπεδο. 
Να ορισμένα από αυτά τα στοιχεία:

  •        Το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει υπό τον έλεγχο του το μισό παγκόσμιο πλούτο (50,8%).
  •        Οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο να κατέχουν τόσο πλούτο όσο ο μισός πληθυσμός της Γης (3,5 δισεκατομμύρια).
  •        Το πλουσιότερο 10% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 90% του παγκόσμιου πλούτου. Αντίθετα, το 90% του πληθυσμού της Γης κατέχει μόλις το 10% του παραγόμενου παγκόσμιου πλούτου.
  •        Το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού (33 εκατομμύρια άνθρωποι) κατέχει 116,6 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αντίθετα, 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι (δηλαδή το 73% του παγκόσμιου πληθυσμού) κατέχουν καθαρή αξία πλούτου λιγότερη από 10.000 δολάρια.
  •        Σε 5.200 ανέρχονται οι εκατομμυριούχοι που κατέχουν περιουσιακά στοιχεία ύψους πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια έκαστος.
  •        Σε 2.473 ανέρχονται οι δισεκατομμυριούχοι παγκοσμίως, οι οποίοι τον τελευταίο χρόνο (δηλαδή μέσα στο 2016) αύξησαν τις περιουσίες τους κατά 5,4%, αγγίζοντας τα 7,68 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ποσό που είναι υψηλότερο από τον συνολικό πλούτο 3,4 δισεκατομμυρίων ανθρώπων (7,4 τρισεκατ. δολάρια). (Στοιχεία Wealth-X).
  •        Η συνολική αξία του ιδιωτικού πλούτου παγκοσμίως σήμερα υπολογίζεται σε 232 τρισεκατομμύρια δολάρια. Από αυτά, τα 77 τρισεκατομμύρια δολάρια ανήκουν σε μόλις 16,5 εκατομμύρια ανθρώπους, δηλαδή στο 0,334% του παγκόσμιου πληθυσμού.
  •        Εν μέσω οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, από το 2009 έως το 2014, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη διπλασιάστηκε: από 793 που ήταν το Μάρτη του 2009 έφτασε 1.645 το Μάρτη του 2014, ενώ η περιουσία τους υπερδιπλασιάστηκε (Στοιχεία Oxfam).
  •        Την ίδια στιγμή που οι κεφαλαιοκράτες αυξάνουν τον πλούτο τους, περίπου 16.000 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο από ασιτία και έλλειψη ιατρικής περίθαλψης. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, μέσα στο 2015, πέθαναν 5,9 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών από ιάσιμες ασθένειες.
  •         Σε 780 εκατομμύρια ανέρχονται οι άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό-πόσιμο νερό, ενώ 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι (περισσότερο από το 35% του παγκόσμιου πληθυσμού) δεν έχουν πρόβαση σε εγκαταστάσεις υγεινής (Στοιχεία ΠΟΥ, UNICEF). Ως αποτέλεσμα των ελλείψεων αυτών, περίπου 2.200 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από σχετικές ασθένειες.
  •         565 Έλληνες να κατέχουν περιουσία ύψους 70 δισεκατομμυρίων δολαρίων, την στιγμή που 6,3 εκατομμύρια συμπατριώτες τους ζουν στο όριο της φτώχειας ή κάτω απ’ αυτό (Στοιχεία UBS, Γραφ. Προϋπολογισμού της Βουλής).



ΒΟΜΒΑΗ, ΙΝΔΙΑ: Άστεγοι κοιμούνται στο πεζοδρόμιο σε φτωχογειτονιά της ασιατικής μεγαλούπολης με φόντο… διαφημιστική πινακίδα για τα προς πώληση υπερπολυτελή διαμερίσματα του ουρανοξύστη Trump Tower, ιδιοκτησίας του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Κατά τραγική ειρωνεία, η διαφήμιση αναφέρει: “Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να ζεις.

Γιατί αναφέρουμε όλα τα παραπάνω; 
Τα αναφέρουμε, αφενός γιατί αναδεικνύουν τις χαοτικές ταξικές ανισότητες 
που δημιουργεί και αναπαράγει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και, αφετέρου, για να θέσουμε- ρητορικά- το ερώτημα: Πως τα περνάμε στον Καπιταλισμό;

Πρόκειται για ένα έρωτημα που φέτος 
-100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση που άνοιξε δρόμο για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο- μοιάζει περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ. 
Την απάντηση οφείλουν να τη δώσουν οι λαοί, καταστώντας το 2017 χρονιά αγώνων και ανασύνταξης του εργατικού-λαϊκού κινήματος,
 εφαλτήριο για τους νέους «Οκτώβρηδες» του 21ου αιώνα, για τους «σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθούν».

στο Ατέχνως  με τίτλο:
Λοιπόν, πώς τα περνάμε στον Καπιταλισμό;

07 Νοεμβρίου, 2016

*όταν οι ταπεινοί της Γης από το τίποτα γίνονται τα πάντα*





Βράδυ 24 προς 25 Οχτώβρη (6 προς 7 Νοέμβρη) 1917... 

Η μεγαλύτερη στιγμή στην ανθρώπινη Ιστορία, όταν οι ταπεινοί της Γης από το τίποτα γίνονται τα πάντα. 

«Δεν ξέρουμε πότε, που, και το προλεταριάτο ποιας χώρας θα ολοκληρώσει το έργο που αρχίσαμε... 
Εμείς κάναμε την αρχή. 
Ο πάγος έσπασε. Ο δρόμος χαράχτηκε». Β.Λένιν.





Λίγες ώρες πριν,
ο Λένιν μεταμφιεσμένος φεύγει από την κρυψώνα του για να πάει στο Σμόλιν όπου είναι το διευθυντήριο της Επανάστασης. 
Μπαίνει σε ένα τραμ και ρωτάει τον οδηγό
«που πάει αυτό το τραμ»? 

Και εκείνος, χωρίς να τον αναγνωρίσει απαντά
«τι ρωτάς τέτοιες ώρες... δεν έχεις πάρει χαμπάρι τίποτα? 
ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ» 


*****************************************************
Λόγω της Ημέρας 
Ας δώσουμε τον λόγο στη Πρωτοπορία: 

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος

Ανακοίνωση της Γραμματείας της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας για τα 99 χρόνια από τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση:
«Πριν 99 χρόνια, στις 7/11/1917, η Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση θριάμβευσε. 
Τιμούμε κι εμπνεόμαστε από τους Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν, που καθοδήγησαν την πάλη των εργατών για ένα σοσιαλιστικό μέλλον, τεκμηριώνοντας επιστημονικά το πώς θα φτάσουμε σε αυτόν το στόχο.
Τι σημαίνει ο Μεγάλος Οχτώβρης για μας που ζούμε στον 21ο αιώνα;
1. Ο Μεγάλος Οχτώβρης έδειξε σε όλη την ανθρωπότητα ότι ο λαός μπορεί να επιλέξει κοινωνικοοικονομικό σύστημα που να υπηρετεί τα συμφέροντά του, ότι ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν αποτελεί κορύφωση της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά είναι ξεπερασμένος, δεν διορθώνεται. Παράγει πολέμους, εκμετάλλευση, φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία, προσφυγιά. Η ανθρωπότητα έχει άλλη εναλλακτική, το σοσιαλισμό.
2. Ο Μεγάλος Οχτώβρης έδειξε ότι ο λαός πρέπει να πάρει τη μοίρα του στα δικά του χέρια, αν θέλει να αλλάξει τη ζωή του ριζικά. Ο καπιταλισμός είναι μια κοινωνία όπου οι καπιταλιστές κατέχουν τα μέσα παραγωγής. Η εργατική τάξη, ο λαός είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης για τα κέρδη της τάξης των καπιταλιστών.
3. Ο Μεγάλος Οχτώβρης ήταν η επανάσταση των εργατών και εργαζόμενων μαζών. Ήταν μια βαθιά αλλαγή στην κοινωνία, μια κοινωνική επανάσταση.
4. Ο Μεγάλος Οχτώβρης έδειξε ότι οι εργάτες και οι εργαζόμενες μάζες μπορούν να νικήσουν μόνο αν καθοδηγούνται από ΚΚ με επαναστατική στρατηγική. 99 χρόνια έχουν περάσει από το 1917 και αναδεικνύουν ότι οι κομμουνιστές στόχο έχουν να ανατρέψουν τον καπιταλισμό για το σοσιαλισμό. Οι αστοί φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, οπορτουνιστές θέλουν τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
5. Ο Μεγάλος Οχτώβρης έδειξε ότι χωρίς οργανωμένα, πειθαρχημένα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα, με στρατηγική που έχει στόχο την ανατροπή της αστικής εξουσίας, η εργατική τάξη, ο λαός δεν μπορούν να νικήσουν.
6. Ο Μεγάλος Οχτώβρης του 1917 έδειξε ότι ο καπιταλισμός μπορεί να ηττηθεί. Εγκαινίασε την εποχή των σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Οι Σοβιετικές Δημοκρατίες σε Ουγγαρία, Σλοβακία, Βαυαρία το 1919, οι σοσιαλιστικές επαναστάσεις που ακολούθησαν έδειξαν ότι η σοσιαλιστική επανάσταση δεν ήταν ένα απομονωμένο ρωσικό φαινόμενο, αλλά ότι ήταν κοινή επιδίωξη των εργαζομένων σε πολλές χώρες. 
Ο Μεγάλος Οχτώβρης έδωσε ώθηση στη δημιουργία ΚΚ στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο στη δεκαετία του 1920 που η προσφορά τους είναι μεγάλη στις κατακτήσεις που γνώρισαν οι λαοί στις καπιταλιστικές χώρες και οι αστικές τάξεις παραχώρησαν κάτω από την πίεση των σοσιαλιστικών κρατών και που σήμερα παίρνονται μία προς μία πίσω.
Ο καπιταλισμός οδήγησε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν η Σοβιετική Ένωση που είχε τη μεγαλύτερη συμβολή στη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών.
Παρά το πισωγύρισμα, την αντεπανάσταση, η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Υπήρχαν επιτυχίες και αποτυχίες, ανηφόρες και κατηφόρες των επαναστάσεων, αλλά αναπόφευκτα θα οδηγηθούμε στον παγκόσμιο θρίαμβο του σοσιαλισμού.
7. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα της ανθρωπότητας.
Η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας θα επέτρεπε την ευημερία για δισεκατομμύρια ανθρώπους, αλλά ο καπιταλισμός το εμποδίζει αυτό. 
Ο σοσιαλισμός άλλωστε είναι ένα επίκαιρο καθήκον. Ο σοσιαλισμός, παρά τις αδυναμίες του, έλυσε βασικά προβλήματα που στον καπιταλισμό μετά από δεκαετίες βασανίζουν τους λαούς, όπως η δουλειά για όλους, η δωρεάν Παιδεία και Υγεία, η σιγουριά για το μέλλον κ.ά. Δεν απέτυχε ο σοσιαλισμός όπως ισχυρίζονται οι κάθε είδους απολογητές του καπιταλισμού. Επιβεβαιώνεται ωστόσο η αξία της τήρησης των αρχών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Παρά τα ψέματα, τις αντικομμουνιστικές διαστρεβλώσεις, την αντισοσιαλιστική προπαγάνδα, την παραχάραξη της ιστορίας, στις οποίες πρωτοστατούν στην Ευρώπη οι αστικές κυβερνήσεις και η ΕΕ, οι λαοί και ιδιαίτερα η νεολαία που δεν γνώρισε το σοσιαλισμό, μπορούν να αναζητήσουν την ιστορική αλήθεια και να πρωτοστατήσουν στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης ενάντια στους εκμεταλλευτές τους και το καπιταλιστικό σύστημα.
8. Ο Μεγάλος Οχτώβρης επιβεβαίωσε ότι ο σοσιαλισμός είναι το κοινωνικό σύστημα όπου η πολιτική εξουσία είναι στα χέρια της εργατικής τάξης σε μια επιστημονικά σχεδιασμένη οικονομία με στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών στη θέση της άναρχης οικονομίας της αγοράς, του ανταγωνισμού και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Στο 2017 θα έχουμε τα 100 χρόνια από τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. 
Να γιορτάσουμε μαζί αυτό το ξεχωριστό γεγονός για την εργατική τάξη σε όλον τον κόσμο, που είχε αποφασιστική επίδραση και άνοιξε νέες προοπτικές για το διεθνές εργατικό κίνημα. 
Να δυναμώσουμε την επαναστατική ενότητα των κομμουνιστών σε όλο τον κόσμο, των εκατομμυρίων εργαζομένων που αντιπαλεύουν την εξουσία των μονοπωλίων, που παλεύουν για τη συγκρότηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το νέο κόσμο, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό!».  


Παρουσίαση Κειμένων: Viva La Revolucion




06 Νοεμβρίου, 2016

6 Νοέμβρη 1917: Λένιν:''Πρέπει με κάθε θυσία, σήμερα το βράδυ, απόψε τη νύχτα, να συλλάβουμε την κυβέρνηση"



"Η ιστορία δεν θα συγχωρήσει την καθυστέρηση στους επαναστάτες 

που θα μπορούσαν να νικήσουν σήμερα 

(και σίγουρα θα νικήσουν σήμερα), 

αλλά που θα κινδύνευαν να χάσουν πολλά αύριο, θα κινδύνευαν να τα χάσουν όλα."

****************************************

Παραμονές της Μεγάλης Οκτωβριανής 
Σοσιαλιστικής Επανάστασης, ο Β. Ι. Λένιν απευθύνει «Γράμμα προς τα μέλη της ΚΕ», στο οποίο τονίζει μεταξύ άλλων:

«Σύντροφοι!


Γράφω αυτές τις γραμμές στις 24 
[σ.σ. 24 Οκτωβρίου με το παλιό ημερολόγιο – 6 Νοεμβρίου με το νέο
το βράδυ. 
Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη. 
Είναι ολοκάθαρο ότι πραγματικά τώρα πια κάθε καθυστέρηση της εξέγερσης ισοδυναμεί με θάνατο.


Με όλες μου τις δυνάμεις θέλω να πείσω τους συντρόφους 
ότι τώρα όλα κρέμονται από μια τρίχα, 
ότι στην ημερήσια διάταξη μπαίνουν ζητήματα που δε λύνονται με συσκέψεις, ούτε με συνέδρια (έστω και με συνέδρια των Σοβιέτ), αλλά αποκλειστικά από τους λαούς, από την πάλη των οπλισμένων μαζών.

Η πίεση των κορνιλοφικών προς το συμφέρον των αστών,
η απομάκρυνση του Βερχόβσκι δείχνει πως δεν επιτρέπεται να περιμένουμε. 
Πρέπει με κάθε θυσία, σήμερα το βράδυ, απόψε τη νύχτα, να συλλάβουμε την κυβέρνηση, 
αφού οπλίσουμε 
(αφού νικήσουμε, αν προβάλλουν αντίσταση) 
τους ευέλπιδες κ.τ.λ.


Δεν πρέπει να περιμένουμε!! Μπορεί να τα χάσουμε όλα!!


Το κέρδος από την άμεση κατάληψη της εξουσίας είναι 

ότι υπερασπίζουμε το λαό 

(όχι το συνέδριο, μα το λαό, πρώτ' απ' όλα το στρατό και τους αγρότες

από την κορνιλοφική κυβέρνηση που έδιωξε τον Βερχόβσκι και οργάνωσε δεύτερη κορνιλοφική συνωμοσία.


Ποιος πρέπει να πάρει την εξουσία;


Αυτό δεν έχει τώρα σημασία: ας την πάρει η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή 

"ή ένα άλλο όργανο" 

που θα δηλώσει ότι θα παραδώσει την εξουσία μονάχα στους πραγματικούς εκπροσώπους 

των συμφερόντων του λαού

των συμφερόντων του στρατού (άμεση πρόταση ειρήνης), 

των συμφερόντων των αγροτών 

(η γη πρέπει να παρθεί αμέσως, να καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία), 

των συμφερόντων των πεινασμένων.


Πρέπει να κινητοποιηθούν τώρα αμέσως όλες οι συνοικίες, 
όλα τα συντάγματα, 
όλες οι δυνάμεις 
και να στείλουν αμέσως αντιπροσωπείες στη Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή, στην ΚΕ των μπολσεβίκων, ζητώντας επιτακτικά: 
σε καμιά περίπτωση, οπωσδήποτε να μην αφήσουμε ως τις 25 του μήνα την εξουσία στα χέρια του Κέρενσκι και συντροφιάς. 
Η υπόθεση πρέπει να κριθεί το δίχως άλλο σήμερα το βράδυ ή τη νύχτα.


Η ιστορία δεν θα συγχωρήσει την καθυστέρηση στους επαναστάτες 

που θα μπορούσαν να νικήσουν σήμερα 

(και σίγουρα θα νικήσουν σήμερα), 

αλλά που θα κινδύνευαν να χάσουν πολλά αύριο, θα κινδύνευαν να τα χάσουν όλα.


Παίρνοντας την εξουσία σήμερα, την παίρνουμε όχι ενάντια στα Σοβιέτ, 

αλλά για τα Σοβιέτ.


Η κατάληψη της εξουσίας είναι έργο της εξέγερσης. 

Ο πολιτικός σκοπός της θα διευκρινιστεί ύστερα από την κατάληψη της εξουσίας.


Θα ήταν καταστροφή ή προσκόλληση στους τύπους να περιμένουμε την επισφαλή ψηφοφορία της 25 του Οκτώβρη, 

ο λαός έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να λύνει παρόμοια ζητήματα όχι με ψηφοφορίες, αλλά με τη βία, 

ο λαός έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση στις κρίσιμες στιγμές της επανάστασης να κατευθύνει τους εκπροσώπους του, ακόμη και τους καλύτερους εκπροσώπους του,

 κι όχι να τους περιμένει.


Αυτό το απόδειξε η ιστορία όλων των επαναστάσεων, 

και οι επαναστάτες θα έκαναν το μεγαλύτερο έγκλημα αν άφηναν να τους ξεφύγει η στιγμή, 

ενώ ξέρουν πως απ' αυτούς εξαρτάται η σωτηρία της επανάστασης, 

η πρόταση ειρήνης, 

η σωτηρία της Πετρούπολης, η σωτηρία από την πείνα, 

η μεταβίβαση της γης στους αγρότες.


Η κυβέρνηση κλονίζεται. Πρέπει να την αποτελειώσουμε με κάθε θυσία!
Η καθυστέρηση της δράσης ισοδυναμεί με θάνατο».

Σαν Σήμερα: 902 gr
****************
Βράδυ 24 προς 25 Οχτώβρη (6 προς 7 Νοέμβρη) 1917 
Η μεγαλύτερη στιγμή στην ανθρώπινη Ιστορία, όταν οι ταπεινοί της Γης από το τίποτα γίνονται τα πάντα. 
«Δεν ξέρουμε πότε, που, και το προλεταριάτο ποιας χώρας θα ολοκληρώσει το έργο που αρχίσαμε... 
Εμείς κάναμε την αρχή. Ο πάγος έσπασε. Ο δρόμος χαράχτηκε». Β.Λένιν. 

Λίγες ώρες πριν,
 ο Λένιν μεταμφιεσμένος φεύγει από την κρυψώνα του για να πάει στο Σμόλιν όπου είναι το διευθυντήριο της Επανάστασης. 
Μπαίνει σε ένα τραμ και ρωτάει τον οδηγό «που πάει αυτό το τραμ»? 
Και εκείνος, χωρίς να τον αναγνωρίσει απαντά «τι ρωτάς τέτοιες ώρες... δεν έχεις πάρει χαμπάρι τίποτα? 
ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ»..


****************************************

Επιμέλεια Κειμένου:Viva La Revolucion