Διδάγματα απ' την Ιστορία:

Νίκος Βουρτσάνης:

5 Δεκεμβρίου 

....και τώρα που ολοκλήρωσε τη πορεία του, που έφτασε στο τελικό προορισμό του, 

στο Sandiago de Cuba μαζί με το "Καραβάνι της Ελευθερίας"......εμείς, για άλλη μια φορά, δίνουμε όρκο να τον θυμόμαστε ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.......κι ας μην είχε εκλεγεί με τη διαδικασία "των αστικών κοινοβουλευτικών εκλογών".......

Εσείς οι άλλοι που τόσο δηλητήριο χύσατε γιατί δεν υιοθέτησε αυτόν το δικό σας τύπο εκλογών να θυμάστε αυτούς που τον υιοθέτησαν.

 Ένας απ' αυτούς που εκλέχθηκε με τέτοιο τρόπο πριν καμιά 80ρια χρόνια ματοκύλησε όλη την Ευρώπη, πριν εξοντωθεί από κάποιον Άλλον 

που κι αυτός είχε εκλεγεί με τον ίδιο τρόπο......όπως ο Fidel....

η Ευελιξία - Ελευθερία Τους κ ο Πραγματικός Τους Φόβος: Γι' αυτό βγάζουν αφρούς, γιατί ξέρουν

"Ευτυχώς, λένε: που νίκησε ο καπιταλισμός και έτσι συνεχίζουν οι εργαζόμενοι να μην ξέρουν τι θα τους ξημερώσει αύριο"

Ο «ελεύθερος κόσμος» τους...

Ακούγοντας τις προηγούμενες μέρες όλες αυτές τις κορόνες για τον «ελεύθερο κόσμο» και την επίθεση στο σοσιαλισμό και την επανάσταση με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, δεν μπορεί παρά να σκεφτεί κάποιος που έχει ζήσει όλη του τη ζωή όχι στην Κούβα, αλλά στο δικό τους «ελεύθερο κόσμο».

Να σκεφτεί ότι την περασμένη βδομάδα, τέτοια μέρα, ξεκινούσαμε την ανασκόπηση με την είδηση του θανάτου μιας γυναίκας και των τραυματισμών πολλών ακόμα προσφύγων στον καταυλισμό της Μόριας, από φωτιά που ξέσπασε σε σκηνή, ύστερα από έκρηξη φιάλης υγραερίου. Ηταν βράδυ Πέμπτης 24 Νοέμβρη.

Ακριβώς μια βδομάδα μετά, το πρωί της περασμένης Πέμπτης, μια 38χρονη λογίστρια έχανε τη ζωή της σε επιχείρηση εστίασης στο κέντρο της Αθήνας και πέντε ακόμα άτομα τραυματίζονταν από έκρηξη που έγινε στο υπόγειο του καταστήματος, στη διάρκεια εργασιών με χρήση φλόγας. 

Τραγική ειρωνεία; Οχι βέβαια. 

«Παράπλευρες απώλειες» στον «πόλεμο» για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Της «ελευθερίας» της ξέφρενης κούρσας του κεφαλαίου για το μέγιστο κέρδος.

Αυτήν την ελευθερία υπηρετούν πιστά οι αστικές κυβερνήσεις κάθε απόχρωσης. Πόσοι άραγε υποψιάζονται ότι πίσω από την ψήφιση δυο νόμων τη βδομάδα που μας πέρασε, για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικής δράσης, κρύβονται νέοι κίνδυνοι για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων και ότι προγράφονται τα επόμενα θύματα στους χώρους δουλειάς;
Κι όμως, αυτό συμβαίνει...

Με τους νόμους αυτούς, αίρονται στοιχειώδεις προϋποθέσεις για τη σύσταση και λειτουργία μιας επιχείρησης, στο όνομα του να απαλειφθεί η γραφειοκρατία που εμποδίζει την επιχειρηματικότητα. 
Ανάμεσα σε άλλα, καταργείται η πιστοποίηση της πυρασφάλειας, ενώ άλλες αρμοδιότητες περνάνε σε ιδιωτικές εταιρείες.
Οπως πριν από μερικά χρόνια, οι υπηρεσίες γιατρού εργασίας και τεχνικού ασφάλειας πέρασαν στις λεγόμενες ΕΞΥΠΠ (Εξωτερική Υπηρεσία Προστασίας - Πρόληψης), με αποτέλεσμα το κεφάλαιο να είναι ταυτόχρονα ελεγκτής και ελεγχόμενος.

Του ίδιου φυράματος, όμως, είναι και η τροπολογία με την οποία έκανε το ντεμπούτο της στη Βουλή η νέα υπουργός Εργασίας, απελευθερώνοντας πλήρως τη δράση των ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας, δηλαδή των σύγχρονων δουλεμπορικών. Ενα θέμα που μόνο ο «Ριζοσπάστης» ανέδειξε και μάλιστα από την πρώτη σελίδα. Αν μη τι άλλο, η συγκεκριμένη ρύθμιση δίνει ξεκάθαρο στίγμα για το πώς σκοπεύει η κυβέρνηση να κλείσει τη δεύτερη «αξιολόγηση» και ειδικά τα Εργασιακά.

Ελευθερία στην εξαπάτηση...

Στον «ελεύθερο κόσμο» τους μπορεί να ψηφίζεις όσα διαφορετικά κόμματα θέλεις, όμως είναι σίγουρο ότι όποια κυβέρνηση κι αν βγει, όποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία κι αν διαμορφωθεί, αυτή θα υπηρετεί πιστά τη στρατηγική του κεφαλαίου. 
Είσαι ελεύθερος να ψηφίζεις και να αναδεικνύεις κυβερνήσεις, κόμματα που θα σε εξαπατήσουν, θα σε κοροϊδέψουν κατάμουτρα, θα παίξουν με τον πόνο και τις προσδοκίες σου, θα σε εκβιάσουν προκειμένου να αποδεχτείς την αντιλαϊκή πολιτική.
 Ετσι λοιπόν και η βδομάδα που πέρασε ήταν για την κυβέρνηση 
ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ βδομάδα προετοιμασίας, για να σερβίρει τα μέτρα 
που - όπως όλα δείχνουν - θα συμφωνήσει με το κουαρτέτο.
 Σε προηγούμενες φάσεις της διαπραγμάτευσης, ο εκβιασμός για να αποδεχτεί ο λαός τα μέτρα, στηριζόταν στη δόση από τα δάνεια, που αν δεν έρχονταν στην ώρα της, η χώρα κινδύνευε να χρεοκοπήσει, όπως φώναζαν τα επιτελεία.

Τώρα που οι χρηματοδοτικές ανάγκες δεν είναι άμεσες, η κυβέρνηση εξαντλεί την ευρηματικότητά της για να εμπνεύσει στο λαό τον ίδιο ενθουσιασμό που αισθάνεται το κεφάλαιο, για το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση μπορεί και να τελειώσει στην ώρα της. 
Από τη μια χρησιμοποιεί απειλές ότι τυχόν καθυστερήσεις οδηγούν σε περιπέτειες και από την άλλη επιστρατεύει το δέλεαρ της ρύθμισης του χρέους και της «ποσοτικής χαλάρωσης», σαν να πρόκειται ο λαός να κερδίσει κάτι απ' όλα αυτά.

Ελευθερία στην καπιταλιστική εκμετάλλευση...

Μιλώντας για την ουσία, η επομένη της «αξιολόγησης» σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά, περιγράφεται με δυο μόνο λέξεις: Περισσότερη ευελιξία. Και μάλιστα παντού. Περισσότερη ευελιξία για το κεφάλαιο να επιλέξει ποια σύμβαση εργασίας το βολεύει: Κλαδική, επιχειρησιακή, ατομική; 
Αλλά και ποιο ωράριο καλύπτει καλύτερα τις ανάγκες της κερδοφορίας του. Δηλαδή, ακόμα μεγαλύτερη ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. 
Την ελευθερία των ιδιοκτητών μέσων παραγωγής, που αποτελούν τη μειοψηφία, να «κλέβουν» νόμιμα τη δουλειά της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, την περιφρουρούν με κάθε μέσο οι αστικοί θεσμοί και ταυτόχρονα παίρνουν όλα τα πολιτικά μέτρα για να την ενισχύουν, για να νιώθει το κεφάλαιο ακόμα πιο ελεύθερο...

Ευελιξία στην εργοδοσία να επιλέξει αν θα κάνει ομαδικές απολύσεις, ή θα επιβάλει γενικευμένο καθεστώς υποαπασχόλησης, με τα έξοδα πληρωμένα από το κράτος, δηλαδή από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Ευελιξία όμως και στις επιλογές που δίνονται στον εργοδότη για να αντιμετωπίσει μια απεργία: 

Θα πάει στα δικαστήρια για να τη βγάλει με συνοπτικές διαδικασίες και για τυπικούς λόγους παράνομη και καταχρηστική;
 Θα απολύσει τους πρωτοπόρους συνδικαλιστές, κάνοντας χρήση της μειωμένης συνδικαλιστικής προστασίας, όπως συζητιέται στη διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο; 
`Η θα κηρύξει έμμεσα «λοκ άουτ», αρνούμενος να πληρώσει όποιον εργαζόμενο δεν συμμετέχει στην απεργία, με την κάλυψη της (αστικής) Δικαιοσύνης;

Ελευθερία στον ανταγωνισμό μέχρι θανάτου...

Οι εξελίξεις στη γειτονιά μας, που μυρίζει μπαρούτι ιδιαίτερα στο Κυπριακό και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αποδεικνύουν ότι ο μέχρι θανάτου ανταγωνισμός των μονοπωλιακών ομίλων για μοίρασμα αγορών φέρνει κοντά επικίνδυνες για τους λαούς εξελίξεις. 
Τα αστικά κράτη οργανώνουν και συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους για να υπερασπίσουν την ελευθερία τους και τα δικαιώματά τους στο ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Δεν πρόλαβε να ανακοινωθεί το «αδιέξοδο» στις συνομιλίες για το Κυπριακό στην Ελβετία και οι εκβιασμοί χτύπησαν «κόκκινο»:

 Αποδοχή του διχοτομικού σχεδίου ή ντε φάκτο διχοτόμηση.

 Αμεση επανέναρξη των συνομιλιών, αλλιώς θα «εκπυρσοκροτήσει» το Κυπριακό και το ωστικό του κύμα θα διασχίσει το Αιγαίο και θα φτάσει μέχρι τη Θράκη.

 Τουρκικές απειλές και αμερικανικές προειδοποιήσεις για «θερμά επεισόδια».

Και μέσα σε όλα αυτά, η «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, που επιδεικνύει τη «σταθερότητα» της χώρας ως το μεγάλο «αβαντάζ» για να διεκδικήσει αναβάθμιση στη γεωπολιτική σκακιέρα. 
Το πόσο εύθραυστη είναι αυτή η «σταθερότητα» και με ποιους όρους επιβάλλεται στο λαό, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς. 
Αρκεί να δει το ναρκοπέδιο που ανοίγεται μπροστά του από την ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στα σχέδια του ευρωατλαντικού άξονα.

Τέτοιο ρόλο έχει αναλάβει η κυβέρνηση και στο Κυπριακό. 
Δεν είναι τυχαία τα «καλά λόγια» που είχε να πει για το έργο της ο Αμερικανός πρέσβης σε συνέντευξή του την περασμένη Κυριακή, αποκαλύπτοντας ότι στα ζητήματα που ενδιαφέρουν τις ΗΠΑ, υπάρχει πλήρης ταύτιση απόψεων με την κυβέρνηση.
 Οτι η βάση της Σούδας, που έχει μεγάλη σημασία για τη στρατιωτική δράση του ΝΑΤΟ στην περιοχή, σε συνδυασμό με το ρόλο που καλείται να παίξει η χώρα ως κόμβος στην «ενεργειακή διαφοροποίηση» της Ευρώπης, είναι τα «εχέγγυα» της σταθερότητας σε ένα περιβάλλον που μοιάζει με κινούμενη λάβα.

«Ευτυχώς που δεν γίναμε Κούβα!»

Κλείνουμε την ανασκόπηση με το γεγονός που διέτρεξε και σημάδεψε ολόκληρη τη βδομάδα και με το οποίο άλλωστε ξεκινήσαμε. 
Το θάνατο του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο, τον οποίο αποχαιρετάει σήμερα ο λαός της Κούβας και οι λαοί σε όλον τον κόσμο. 
Ο Φιντέλ Κάστρο άφησε το στίγμα του στην Ιστορία του παγκόσμιου κομμουνιστικού - επαναστατικού κινήματος όσο ζούσε, γι' αυτό ο θάνατός του απασχόλησε τόσο τους απολογητές του καπιταλισμού.

Οσα γράφτηκαν αυτές τις μέρες, για τον «τύραννο» και «δικτάτορα» Κάστρο, για το «ανελεύθερο» και «καταπιεστικό» καθεστώς της Κούβας, δεν δείχνουν μόνο το μίσος της αστικής τάξης για ένα λαό που χάραξε επαναστατικά το δικό του δρόμο με τη στήριξη της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών, 
αλλά κυρίως το φόβο τους ότι το τέλος της Ιστορίας που με σιγουριά διακήρυξαν μετά την αντεπανάσταση το 1990 - '91, μπορεί να μην ήταν τέτοιο.

Ευτυχώς που δεν γίναμε Κούβα! 

Ευτυχώς, λένε, που νίκησε ο καπιταλισμός και έτσι συνεχίζουν οι εργαζόμενοι να μην ξέρουν τι θα τους ξημερώσει αύριο,

να παίζουν ακόμα και τη ζωή τους κορόνα - γράμματα στα νέα εργασιακά κάτεργα,
 να ζουν με πετσοκομμένες ανάγκες, να στερούνται βασικά δικαιώματα, οι νέοι να μην μπορούν να σχεδιάσουν το μέλλον τους, 
να κινδυνεύουν να δώσουν το αίμα τους για τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Φανερώνουν έτσι πιο καθαρά τον ταξικό χαρακτήρα που δίνουν οι ίδιοι στις έννοιες ελευθερία και δημοκρατία. 

Ελευθερία και δημοκρατία είναι γι' αυτούς τους καπιταλιστές ό,τι υπερασπίζεται το δικαίωμά τους στην εκμετάλλευση, ό,τι υπερασπίζεται την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

 Ομως, η απελευθέρωση των εργαζομένων προϋποθέτει το τέλος της εκμετάλλευσης και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, τη στέρηση λοιπόν της ελευθερίας τους. 

Γι' αυτό βγάζουν αφρούς, γιατί ξέρουν 

ότι μπορεί να ζούμε σε περίοδο αντεπανάστασης,
 μπορεί οι παλιές γενιές των επαναστατών να φεύγουν, όμως η ζωή θα φέρει μπροστά νέες εξελίξεις, θα φέρει στην ημερήσια διάταξη την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα οι λαοί, οι εργαζόμενοι να παλέψουν για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Την Πέμπτη έχουμε απεργία

Η βδομάδα που έρχεται, είναι βδομάδα πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας. 

Οι μέρες που απομένουν μέχρι την Πέμπτη, είναι κρίσιμες για την επιτυχία της. 

Οι εξελίξεις βοηθούν να ανοίξει πιο θαρρετά η συζήτηση στους χώρους δουλειάς για το ποια διέξοδος και ποια προοπτική χρειάζεται να ανοίγει μέσα από κάθε μικρή και μεγάλη μάχη. 

Στην επόμενη στροφή παραμονεύουν κίνδυνοι που απαιτούν ετοιμότητα, επαγρύπνηση και
 εγρήγορση από το λαό και το κίνημα. 
Οχι μόνο για να δοθεί απάντηση στην επίθεση του κεφαλαίου που μεγαλώνει,
 αλλά και για να μη χύσει ο λαός το αίμα του για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

εδώ οι "πατριώτες" Όλοι Μαζί (!!)

το κείμενο   

 απ την ανασκόπηση της εβδομάδας 

του Κυριακάτικου Ριζοσπάστη 

ο πρώην Δήμαρχος της Ζακύνθου Mποζίκης:

Μας στείλανε σε Αυτοκόλλητο την Άποψη του  πρώην Δημάρχου της  Ζακύνθου και Σας την παρουσιάζουμε:

η Άμεση Απάντηση ☺ από ψηφοφόρο Του: 

τρέξτε να Του κάνετε λάικ 

του έμειναν Για Συμπαράσταση 

μόνο οι ΧρυσΑυγίτες !!☺

Tania  Ευχαριστούμε !!

"σιδηροδέσμιοι" αποχαιρετούν τον "δικτάτορα" Φιντέλ δείτε:

 “Yo soy Fidel”

https://www.facebook.com/cubahora/videos/10154543890575861/

https://www.facebook.com/cubahora/videos/10154542730810861/

Hasta Siempre Φιντέλ

60 χρόνια μετά την προσγείωση Granma, ο διοικητής επιστρέφει 

στην Plaza de la Revolucion όπου έδωσε την τελευταία του δημόσια ομιλία του ως πρόεδρος της Κούβας ...

"Με την αλήθεια ήταν αυτή η επανάσταση, με επετεύχθη ο θρίαμβος αλήθεια με την αλήθεια έχει υπερασπιστεί για σχεδόν 50 χρόνια."
“Con la verdad se hizo esta Revolución, con la verdad se alcanzó el triunfo, con la verdad se ha defendido durante casi 50 años”.

από: http://www.cubahora.cu/especiales/hasta-siempre-fidel/noticias/fidel-regresa-a-bayamo

Αυτά ήταν τα λόγια του Αρχιστράτηγου Φιντέλ Κάστρο κατά τη διάρκεια  της δημόσια ομιλία ως πρόεδρος της Κούβας, για την ευκαιρία των εορτασμών στο Μπαγιάμο, στις 26 Ιουλίου 2006. Μόλις σήμερα, επιστρέφει στον τόπο που έλαβε πριν από 60 χρόνια, όταν προσγειώθηκε με το υπόλοιπο του εκστρατευτικού γιοτ Γκράνμα .
Estas fueron palabras del Comandante en Jefe, Fidel Castro, durante su último discurso público como presidente de Cuba, con motivo de las celebraciones en Bayamo por el 26 de julio en 2006. Precisamente hoy, regresa a ese lugar que lo recibió hace 60 años cuando desembarcó con el resto de los expedicionarios del yate Granma.

Το Καραβάνι Αφιέρωμα στον Φιντέλ που κινεί τη τέφρα του Φιντέλ, επιστρέφει στον ίδιο δρόμο που διέλευσε το 1959 με τη νίκη της επανάστασης. Το σύνολο της χώρας έχει δει την πορεία προς την αθανασία του ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης.

La Caravana Tributo a Fidel que traslada los restos de Fidel, lo regresa por el mismo camino que transitara en 1959 con el Triunfo de la Revolución. Todo el país ha sido testigo del camino hacia la inmortalidad del máximo líder de la Revolución cubana.

Μπαγιάμο δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση. Το απόγευμα σήμερα ο Φιντέλ θα έρθει σε αυτό το ανατολικό έδαφος, όπου θα περάσετε την πρώτη θέση στην Κούβα ονομάζεται Επανάσταση, στο αστικό κέντρο της πόλης.

Bayamo no podía ser la excepción. En horas de la tarde de hoy llegará Fidel a este oriental territorio, donde pasará por la primera plaza en Cuba denominada de la Revolución, en el centro histórico urbano de la ciudad.

Είναι ότι ο τόπος όπου τον Ιούλιο του 2006, ο Φιντέλ τόνισε έξω τα σημαντικά επιτεύγματα των προγραμμάτων της Επανάστασης στο Εθνικό Μνημείο της πόλης.

"Εισαγωγή Προγράμματος Υπολογιστών σε σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που επωφελούνται 74.374 μαθητές με 2.021 υπολογιστές. Με Πλήρη Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα για Νέους, Granma φτάνει το ποσό των 47.409 φοιτητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τρεις φορές περισσότερο από ό, τι η χώρα είχε από το θρίαμβο της επανάστασης. "

“El Programa de Introducción de la Computación en la enseñanza primaria beneficia a 74 374 alumnos con 2 021 computadoras. Con el Curso de Superación Integral para Jóvenes, Granma llega a la cifra de 47 409 estudiantes de enseñanza superior, tres veces más que lo que tenía todo el país al triunfo de la Revolución”.

Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν έχετε μια Επανάσταση με όλους και για το καλό όλων και ηγέτης από την 1 Ιαν. 1959 να θέσει τον κουβανικό λαό ως προτεραιότητα της επαναστατικής διαδικασίας.

Y es que no podía ser de otra manera, cuando se tiene una Revolución “con todos y para el bien de todos” y un líder que desde el 1ro de enero de 1959 puso al pueblo cubano como prioridad del proceso revolucionario.

"Η ημέρα όταν υπάρχουν πραγματικά ακριβώς κοινωνίες στον κόσμο, και ο χρόνος που έρχεται, γιατί δεν υπάρχει καμία άλλη επιλογή, εκείνη την ημέρα, με πολύ ορθολογισμό, μπορείτε να κάνετε χρήση του όλη τη δύναμη της εκπαίδευσης για τη δημιουργία αξιών και ιδιαίτερα μεταδίδουν αξίες. "

“El día en que existan sociedades verdaderamente justas en el mundo —y va llegando la hora, porque no existe otra alternativa—, ese día, con mucha racionalidad, se podrá hacer el uso de toda la fuerza de la educación para crear valores y especialmente trasmitir valores”.

«Θα πολεμήσω όλη μου τη ζωή, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, ενώ έχω τη χρήση της λογικής, να κάνει κάτι καλό, να κάνει κάτι χρήσιμο, γιατί όλοι έχουμε μάθει να είναι καλύτερα με καθένα μας περνώντας πάνω από χρόνο, όλα επαναστάτες και το ανθρώπινο ον εξυψώνει τον εαυτό του όταν κάνει κάτι για τους άλλους ".

“Lucharé toda mi vida, hasta el último segundo, mientras tenga uso de razón, por hacer algo bueno, hacer algo útil, porque todos hemos aprendido a ser mejores con cada año que nos pasa por encima, todos los revolucionarios y el ser humano se enaltece cuando hace algo por los demás”.

Αλλά δεν εκφράζεται μόνο ανησυχία για τους ανθρώπους του, αλλά και για όλους εκείνους που σε όλο τον κόσμο υποφέρουν από τις συνέπειες ενός ιδιωτικού συστήματος υγείας.
Pero no solo expresó su preocupación por su pueblo, sino también por todos aquellos que en el mundo entero sufren las consecuencias de un sistema de salud privado.

«Υπάρχουν χώρες στην Αφρική σήμερα, όπου το προσδόκιμο ζωής είναι 38 ή 39 χρόνια. Μια επέμβαση καταρράκτη στις Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να κοστίσει 5 000 ή 6 000 δολάρια, αυτό εξαρτάται. Ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει αυτό. Πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας της έλλειψης έγκαιρης διάγνωσης, πώς θα μπορούσε να παρατείνει το προσδόκιμο ζωής παρακολουθεί το παιδί. "

“Hay países en África hoy en que las perspectivas de vida son 38 ó 39 años. Una operación de catarata en Estados Unidos puede costar 5 000 ó 6 000 dólares, depende.  El mundo no tiene para pagar eso. Cuántas personas estarán muriendo todos los años por falta de diagnóstico a tiempo, cuánto se podría prolongar la perspectiva de vida atendiendo al niño”.

Αήττητη διοικητής υπενθύμισε τη γενναιότητα των mambises όταν προτίμησε να δει την πόλη στην πυρκαγιά πριν παραδώσετε τον εχθρό. Και αυτό είναι το ίδιο με την παράδοση σήμερα δείχνουν χιλιάδες bayameses που κατεβαίνουν στους δρόμους για να αποτίσει φόρο τιμής στον άνθρωπο που το 2006 τους είπε:
El invicto Comandante recordó la valentía de los mambises cuando prefirieron ver la ciudad en llamas antes de entregarla al enemigo. Y esa es la misma entrega que hoy muestran miles de bayameses que salen a las calles para rendir tributo al hombre que en 2006 les dijo:

"Πολύ περισσότερο πρέπει να γίνει σε Μπαγιάμο ακόμα. Αλλά δεν είναι ο λόγος που θα μετανοήσουν, ούτε φαίνεται παράλογο ότι μια μέρα bayameses η πόλη Μπαγιάμο καεί πριν από την παράδοση στον εχθρό. Καλύτερα να κάψει και δεν υπάρχει τίποτα, επειδή για την αξιοπρέπεια, μπορείτε να οικοδομήσουμε ένα κόσμο ".

“Cuánto más falta por hacer en Bayamo todavía. Mas no por ello nos arrepentiremos, ni nos parecería absurdo que un día los bayameses quemaran la ciudad de Bayamo antes que entregarla al enemigo. Más vale quemarla y que no haya nada, porque sobre la dignidad se puede construir un mundo”.

Στην Πλατεία της Επανάστασης που υπεγράφη τη συνθηκολόγηση της Μπαγιάμο, όταν mambises πέτυχε την απελευθέρωση της πόλης στις 20 Οκτωβρίου 1868. Ήταν Κάρλος Μανουέλ ντε Céspedes, ο πατέρας της χώρας μας, ο οποίος κάλεσε για πρώτη φορά με αυτόν τον τρόπο.

Μέσα είναι ένα άγαλμα Cespedes και ένα άλλο Περούτσο Figueredo, συγγραφέας του εθνικού ύμνου, τραγούδησε για πρώτη φορά πολύ κοντά σε εκείνη την περιοχή, ότι 20 Οκτωβρίου του 1868.

Μπαγιάμο άνθρωποι πληρώνουν φόρο τιμής στον άνθρωπο που προσγειώθηκε στις ακτές της ένα 2 Δεκεμβρίου του 1956 για την καταπολέμηση της το τελευταίο στάδιο των πολέμων μας ανεξαρτησίας μπροστά από το στρατό ανταρτών στη Σιέρα Μαέστρα.

Η τέφρα του ιστορικού ηγέτη της κουβανικής επανάστασης παραμένουν στην πλατεία Επανάστασης του Μπαγιάμο, όπου οι άνθρωποι έκαναν ολονυκτία και μαζικό προσκύνημα να πουν αντίο Φιντέλ!

En la Plaza de la Revolución fue firmada la Capitulación de Bayamo, cuando los mambises lograron la liberación de la ciudad el 20 de octubre de 1868. Fue Carlos Manuel de Céspedes, padre de la Patria, quien la llamó por primera vez de este modo.

En su interior están una estatua a Céspedes y otra a Perucho Figueredo, autor del Himno Nacional, entonado por primera vez muy cerca de ese sitio, aquel 20 de octubre de 1868.

El pueblo bayamés rendirá tributo al hombre que desembarcó en sus costas un 2 de diciembre de 1956 para librar la última etapa de nuestras guerras de independencia al frente del Ejército Rebelde, en la Sierra Maestra.

Los restos del líder histórico de la Revolución cubana permanecerán en la Plaza de la Revolución de Bayamo, donde el pueblo realizará una vigilia y una peregrinación masivas para decir ¡Hasta siempre Fidel!

Εμείς αποχαιρετούμε: EΔΩ

για FIDEL κ ΚΟΥΒΑ Κυριακή 4/12 στις 14.00 στο ΑΛΚΥΟΝΙΣ:

Velissarios Kossivakis:

· 

Αξιότιμοι φίλοι

Την Κυριακή 4/12 στις 14.00 η NEW STAR διοργανώνει εκδήλωση τιμής στον ΦΙΔΕΛ ΚΑΣΤΡΟ. 

Σε live σύνδεση με το ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ της ΚΟΥΒΑΣ θα παρακολουθήσουμε την τελετή ταφής και τις υπόλοιπες εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί προς τιμήν του ΦΙΔΕΛ ΚΑΣΤΡΟ.

Στις 15.00 θα μιλήσει ο Πρέσβης της Δημοκρατίας της ΚΟΥΒΑΣ

στην Ελλάδα, Osvaldo Jesus Cobacho Martíne.

Χαιρετισμό θα απευθύνουν επίσης σύνδεσμοι Φιλίας και Αλληλεγγύης, ​σωματεία, συνδικάτα, ​σύλλογοι και φορείς. 

Από 16.30 έως 18.00 θα προβληθούν αποσπάσματα από εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην ΚΟΥΒΑ προς τιμήν 

του ΦΙΔΕΛ ΚΑΣΤΡΟ.

Σας προσκαλούμε να τιμήσουμε όλοι μαζί αυτή τη μεγάλη ιστορική προσωπικότητα. 

ΤΙΜΟΥΜΕ, ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ, ΕΜΠΝΕΟΜΑΣΤΕ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

Βιβλίο συλλυπητηρίων άνοιξε η ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. 

Το βιβλίο θα παραμείνει ανοικτό το Σάββατο, 

από τις 9 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα 

και την Κυριακή από τις 9 το πρωί μέχρι τις 4 το μεσημέρι.

Στο φουαγιέ του ΑΛΚΥΟΝΙΣ συγκεντρώνουμε επίσης συλλυπητήρια μηνύματα για όσους δεν προλαβαίνουν τις ώρες λειτουργίας της πρεσβείας. 

Όσοι είναι εκτός Αθηνών μπορούν να στείλουν το μήνυμά τους στο Εmail: newstarcine@gmail.com και να το καταχωρήσουμε για λογαριασμό τους, στο βιβλίο συλλυπητηρίων.

Καθημερινά από τις 12.00 έως τις 24.00 

από σήμερα έως την Τετάρτη 7/12. 

Την Πέμπτη 8/12 θα παραδώσουμε το βιβλίο συλλυπητηρίων

στην Πρεσβεία της Κούβας.

Από την Παρασκευή 2/12 έως την Τετάρτη 6/12 από τις 14.00 

έως τις 19.30 θα προβληθούν συνολικά 33 ντοκιμαντέρ και ταινίες 

για τον ΦΙΔΕΛ και την ΚΟΥΒΑ

 με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ.

Πρόεδρος Ναμίμπιας προχτές: "Όταν όλοι οι άλλοι γύρισαν πίσω να μαζέψουν χρυσό και διαμάντια, οι Κουβανοί γύρισαν πίσω μόνο για να μαζέψουν τους νεκρούς τους"

στο 2:34:00: https://www.facebook.com/RTnews/videos/10154938788129411/?pnref=story

"Όταν μας επιτέθηκαν τα στρατεύματα του ρατσιστικού καθεστώτος της Νότιας Αφρικής, 

οι Κουβανοί ήταν οι πρώτοι που ήρθαν να μας βοηθήσουν στρατιωτικά 

και οι πρώτοι που πήραν τα ορφανά μας και τα εκπαίδευσαν στα σχολεία τους(...)

Θα θυμόμαστε τον Φιντέλ στα άπταιστα ισπανικά αυτών των παιδιών. 

Θα τον θυμόμαστε στους γιατρούς και τους νοσοκόμους 

που ακόμα δουλεύουν στην χώρα μας.

Το μόνο ενδιαφέρον του Κάστρο ήταν η απελευθέρωση του καταπιεσμένου λαού μας. 

Όταν όλοι οι άλλοι γύρισαν πίσω να μαζέψουν χρυσό και διαμάντια, 

οι Κουβανοί γύρισαν πίσω μόνο για να μαζέψουν τους νεκρούς τους."

Πρόεδρος της Ναμίμπια Χάγκε Γκέινγκομπ στον επικήδειο λόγο του για τον Φιντέλ

*********************

Από μια άποψη ο θάνατος του Φιντέλ είχε κι ένα "καλό":

 Έδωσε τη δυνατότητα να διαχωριστεί για μια ακόμα φορά η ήρα από το στάρι. 

Εξηγούμαστε:

Η «μεσαία» μαυρίλα...

του Νίκου Μπογιόπουλου

Πρόσφερε την ευκαιρία να φανεί τι κρύβεται κάτω από το λούστρο του λεγόμενου "μεσαίου" χώρου.
Να καταδειχτεί τι είδους "φιλελευθερισμό" πρεσβεύουν κόμματα σαν τη ΝΔ.

Και τι είδους "ενημέρωση" προσφέρουν φυσιογνωμίες της τηλεμνημονιάδας, από Μπογδάνους μέχρι πορτοσαλτε κι από κυριλέ ακροδεξιές νυφίτσες μέχρι κουστουμαρισμένους διακινητές της θεωρίας περί "σοβαρής χρυσής αυγής".

• Τόσο "μεσαίοι" είναι ώστε οι κραυγές τους κατά του "δικτάτορα" Κάστρο στα κανάλια - σαν αυτές ενός Κυρανάκη (εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ) - να συναγωνίζονται εκείνες της αμερικανοκουβανικής μαφίας του Μαιάμι.
• Είναι τόσο "φιλελεύθεροι" σαν την κυρία Σπυράκη, που πριν γίνει ευρωβουλευτής της ΝΔ ήταν από τους δημοσιογράφους που έκρυβαν (κατά δήλωσή της) τις πληροφορίες στο μαξιλάρι τους. Αλλά τώρα καταθέτει με παρρησία τη γνώμη της: "Η Κούβα - είπε - είναι το βασίλειο της πορνείας". Πόσο συγκινητικό, αλήθεια, να ακούμε μια κυρία που υπηρετεί Μνημόνια, τα οποία στέλνουν γυναίκες (εδώ στην Ελλάδα) στην φτώχεια, στην ανεργία, στη δυστυχία, στην πορνεία, να νοιάζεται τόσο γενναιόδωρα για τις πόρνες... της Κούβας.
• Τόσο "αντικειμενικοί" είναι που δεν άφησαν γελοιότητα και προβοκάτσια που να μην την μεταδώσουν σαν "είδηση": Από το εδώ και μια δεκαετία γνωστής πλαστότητας δημοσίευμα του Forbes για τον "δισεκατομμυριούχο Κάστρο" μέχρι τις αναλύσεις περισπούδαστης ευήθειας (έτσι λένε οι μορφωμένοι την παλιά γνωστή τους "μαλακία") του τύπου Κάστρο = Φράνκο και Πινοσέτ...

Τα συμπεράσματα είναι ασφαλή.

Πρώτον: Η βλακεία είναι ανίκητη.

Δεύτερον: Η "μαυρίλα" δεν καθαρίζει όσο πατσουλί "φιλελευθερισμού" και να της ρίξεις.

Τρίτον: Ο ιστορικός του μέλλοντος μετά από 50 ή 100 χρόνια θα έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δυο απόψεις.

 Η μια είναι των Μπογδάνων ότι ο Κάστρο ήταν "δικτάτορας. 

Η άλλη είναι του ΟΗΕ και της UNESCO που προχτές ανακήρυξαν τον Φιντέλ 

"σύμβολο της παγκόσμιας αλληλεγγύης" και εξέχουσα μορφή λόγω "της εθνικής και της διεθνούς ηγετικής του ικανότητας".

Λέτε να ταλαιπωρηθεί πολύ ο ιστορικός του μέλλοντος ποια άποψη θα αποδεχτεί;

Τέταρτον: Όταν το εξαμηνίτικο κρατούμενο της χούντας (κατά δήλωσή του), ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επισκεφθεί τον Προκόπη Παυλόπουλο, περιμένουμε να τον βάλλει στη θέση του. Ο Παυλόπουλος αν και βγαλμένος από τα σπλάχνα της ΝΔ έστειλε ως πρόεδρος της Δημοκρατίας συλλυπητήριο τηλεγράφημα στην Κούβα όπου κάνει λόγο για τον Κάστρο ως "διακεκριμένη προσωπικότητα του 20ου αιώνα". Είναι προφανές ότι ο Κούλης θα τον επαναφέρει στην τάξη...

…και η "αριστερή" οπορτουνίλα

Ας περάσουμε τώρα στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. 

Του νομίσματος που αν η μια όψη του είναι η μαυρίλα του δήθεν "μεσαίου" χώρου, 

η άλλη όψη του είναι ο "αριστερός" οπορτουνισμός που βγάζουν στο επικοινωνιακό τους παζάρι αστικά μορφώματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ.Είδαμε, λοιπόν, τον κ.Τσίπρα να θρηνεί για τον θάνατο του Κάστρο και να σπεύδει στην Κούβα. 

Μια πρώτη παρατήρηση 

είναι ότι ο Τσίπρας 

δεν ντράπηκε να πάει στην Καισαριανή; 

Στην Κούβα θα κώλωνε; 

Σωστό κι αυτό.
Αλλά, ας θυμηθούμε ποιος πήγε στην Κούβα να "τιμήσει" τον Φιντέλ.

 Δυο βδομάδες πριν εμφανιστεί στην Αβάνα, 

εδώ στην Αθήνα, ο Τσίπρας 

τραυλίζοντας τα ελληνικά με αμερικάνικη προφορά μπροστά στον Ομπάμα, έλεγε:

Θα ήθελα να καλωσορίσω θερμά τον Αμερικανό Πρόεδρο, Μπαράκ Ομπάμα που κατά τη διάρκεια της θητείας του άλλαξε η εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών σε ολόκληρο τον κόσμο και που καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του υπερασπίστηκε με σθένος τις αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας...

Υπέρμαχος, λοιπόν - και μάλιστα σθεναρός - των αξιών της δημοκρατίας και της ελευθερίας ο Ομπάμα, κατά τον Τσίπρα. 

ο Ομπάμα, θυμίζουμε, είναι αυτός που θα έκλεινε το αμερικάνικο Νταχάου στο Γκουαντάναμο, το οποίο βρίσκεται στην Κούβα. 

Αλλά δεν το έκλεισε…
Δυο βδομάδες μετά, από την Αβάνα πια, ο Τσίπρας εκφώνησε λόγο στον οποίο είπε ότι τιμά ξανά τις ίδιες αξίες, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. 

Αλλά αυτή τη φορά τις τιμά και τις αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Κάστρο…
Όμως, αν είναι έτσι, τότε κάτι δεν πάει καλά. Δημοκρατία κι ο Ομπάμα, δημοκρατία και ο Κάστρο; Ελευθερία και ο Ομπάμα, ελευθερία και ο Κάστρο;
Το επόμενο που μας απειλεί, σε ένα ΣΥΡΙΖΑίικοκρεσέντο ανωτάτου «ΠΑΣΟΚΙσμού», είναι να μας πουν ότι αφού ο Τσίπρας συμφωνεί με τον Ομπάμα, αλλά συμφωνεί και με τον Κάστρο, τότε δεν απομένει παρά να συμφωνούσαν μεταξύ τους κι ο Κάστρο με τον Ομπάμα περί του τι είναι δημοκρατία και ελευθερία…
Επαναλαμβάνουμε: Εδώ κάτι δεν πάει καλά. Κι επειδή το "κάτι" που "δεν πάει καλά" δεν βρίσκεται ούτε στην ελευθερία, ούτε στην δημοκρατία, προφανώς βρίσκεται αλλού. Πού;
Υποψιαζόμαστε ότι βρίσκεται στο γεγονός ότι ο πραγματικός Τσίπρας - αυτός που γλύφει και στέκεται προσοχή στον Ομπάμα, στις ΗΠΑ, στη Μέρκελ, στα ΔΝΤ και τις ΕΕ - θέλει να παριστάνει ότι είναι ένας άλλος Τσίπρας. 

Που όμως επειδή δεν μπορεί να είναι, 

τρέχει μέχρι την Κούβα μπας και κλέψει κάτι από τη λάμψη ανθρώπων που δεν θα τους μοιάσει ούτε στο νυχάκι τους.
Έχει τους λόγους του. Βλέπετε, όταν γυρίσει πίσω, εδώ στο Ελλάντα,  

στους ιθαγενείς που τους έταζε αξιοπρέπεια και τους έφερε Μνημόνιο, 

θα πρέπει

- ειδικά στις επόμενες εκλογές – 

να έχει κάτι να τους δείξει. 

Κι αφού από την Ελλάδα δεν έχει να τους δείξει παρά μόνο Υπερταμεία και φωτογραφίες «κομμουνιστών» τύπου Κατρούγκαλου, 

είπε να πάει στην Κούβα μπας και φέρει καμιά φωτογραφία που να σπάει τη μονοτονία των φωτογραφιών του με τον Γιούνκερ, τον Σόιμπλε, τη Λαγκάρντ και τους Έλληνες εφοπλιστές. 

Και κάτι ακόμα για τον καλό μας πρωθυπουργό. 

Είπε από την Αβάνα ότι ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό έχει σκαμπανεβάσματα, δυσκολίες, πισωγυρίσματα, συμβιβασμούς και ανατροπές. 

Σωστά. Πολύ σωστά.
Ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό τα έχει όλα αυτά. Κι άλλα πολλά. 

Τι δεν έχει;

Δεν έχει προδοσίες. Ψέματα. Κωλοτούμπες. Αναξιοπρέπεια. Υποκρισία. Φαρισαισμό. Θράσος. Λεονταρισμούς στα λόγια 

και επικύψεις στα τέσσερα στην πράξη.
Ευεξήγητο ότι ο καλός (και "αριστερός" ) πρωθυπουργός μας, 

αυτή την διάκριση την παρέλειψε στην ομιλία του.