Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα οπορτουνισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα οπορτουνισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

18 Ιανουαρίου, 2017

ο οπορτουνισμός Είναι και άτιμος:



-"Το Μαξίμου δίνει ΦΠΑ και αφορολόγητο προκειμένου να ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση...."
-"Βάση του παζαριού η διχοτόμηση της Κύπρου: Στις περιπτώσεις που κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων υπάρξει αδιέξοδο, η κατάσταση θα αντιμετωπίζεται με.....κλήρωση......"
από τις εφημερίδες.
....αν είχαν ίχνος εντιμότητας θα έλεγαν τότε, 
"κάναμε ένα παιδικό λάθος", 
και θα πήγαιναν κατ' ευθείαν στο ΠΑΣΟΚ, 
οι μισοί αμέσως μετά τη μεταπολίτευση
 κι οι άλλοι μισοί το '91 
και δεν θα μας ζάλιζαν επί δεκαετίες
 με τις 
"ιδεολογικές διαφορές που δεν επιλύονται με ευθύνη του ΚΚΕ", με την "άρνηση του ΚΚΕ για ενότητα..." κλπ, κλπ. 
Αλλά τότε δεν θα ήταν οπορτουνιστές.
 Επειδή όμως είναι 
προτίμησαν να φορτωθούν ακόμα και τον χαρακτηρισμό του άτιμου αρκεί να λερώσουν το αριστερό κίνημα με τις υπογραφές που βάζουν στις άκρως αντιλαϊκές και προδοτικές επιλογές τους.

14 Νοεμβρίου, 2016

Tα δώρα του Συστήματος που φέρνει κ ο Ομπάμα:

Κρατάμε απ το Ριζοσπάστη Αυτό:
"...Καμιά κυβερνητική εναλλαγή στις ΗΠΑ δεν μπορεί να μεταβάλει το γεγονός ότι
σήμερα δεν υπάρχει ιμπεριαλιστικό κέντρο που να μπορεί να παίξει το ρόλο της ισχυρής ατμομηχανής της ανάπτυξης της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας.
Η αδυναμία μιας ελεγχόμενης απαξίωσης μεγάλου μέρους του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου, το οποίο δεν μπορεί να επενδυθεί με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους, 
ταλαιπωρεί τα αστικά επιτελεία σε όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Πάνω σε αυτό το έδαφος της επιβράδυνσης της ανάπτυξης της διεθνούς οικονομίας, 
οξύνονται αντικειμενικά
 οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και 
αυξάνει ο κίνδυνος 
ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. 

Σε αυτό το έδαφος, δυναμώνει και ο ανταγωνισμός για τον έλεγχο των αγορών, ενεργειακών πηγών και οδών στην Ευρασία, τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια."
Δείτε το με τίτλο Τα «δώρα» του Ομπάμα όλο εδώ 
και 
Αύριο Έλα 
στα Συλλαλητήρια
γιατί απλά δεν ξεχνάμε:

08 Νοεμβρίου, 2016

ο Εμίρης κ ο βρώμικος Ρόλος των πολιτικών του υπηρετών για τα βουνά κ το Ναυάγιο της Ζακύνθου:


Ο Ιδιοκτήτης των Harrods, της Γαλλικής ποδοσφαιρικής ομάδας Παρί Σεν Ζερμέν, της αυτοκινητοβιομηχανίας Porsche ,της κινηματογραφικής εταιρείας MIRAMAX και της Louis Vuitton, ο μεγαλομέτοχος της Credit Suisse και της Barclays, ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακινήτων στο Σίτυ του Λονδίνου, συμπεριλαμβανομένου του Ολυμπιακού Χωριού και του Park Lane του InterContinental Hotel, του Majestic Hotel, Grand Hyatt και του Carlton Hotel.

 Ο χρηματοδότης πολλών ΜΜΕ παγκοσμίως και με την σύμφωνη γνώμη των Αμερικανών του μισθοφορικού στρατού που δρα στην Λιβύη και που προκάλεσε την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι μα και των μισθοφόρων στην Συρία που προκάλεσαν την εμφύλια διαμάχη 
και που η εφημερίδα New York Times τον κατηγόρησε ως χρηματοδότη της τρομοκρατικής οργάνωσης Al-Nusra Front που έχει στόχο τη δημιουργία ενός ισλαμικού κράτους στη Συρία, του ISIS δηλαδή, 
δήλωσε σύμφωνα με την Real News πως είναι «Ανέκδοτο οι επενδύσεις στην Ελλάδα» 
λόγω του πάγου που έπεσε στην επένδυση του καθώς έχουν εμφανιστεί διάφοροι διεκδικητές τμημάτων της έκτασης που αγόρασε στη Ζάκυνθο.

Ο λόγος για τον πρώην εμίρη του Κατάρ Hamad bin Khalifa bin Hamad bin Abdullah bin Jassim bin Mohammed Al Thani του οποίου η εταιρεία «Πιμάνα Α.Ε.» έχει αγοράσει πριν δυόμισι χρόνια στη Ζάκυνθο 14.387 στρέμματα όπου περιλαμβάνεται και η πανέμορφη περιοχή του διάσημου ναυαγίου, (περιοχή Natura) έναντι του ποσού των 18 εκατ. Ευρώ!!! 

Η τεράστια δασική έκταση μεταβιβάστηκε φαστ τρακ στον Al Thani με τη χρήση ενός εγγράφου της περιόδου της Ενετοκρατίας! 

Με ένα έγγραφο του 1700 και με μια βεβαίωσή του ελληνικού δημοσίου ότι δεν έχει δικαιώματα στο κομμάτι που πουλήθηκε, χιλιάδες στρέμματα δημοτικής-δημόσιας γης, μα και ιδιωτικές εκτάσεις δόθηκαν προς «επένδυση»! 
Η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, κάτοικοι και η εκκλησία καταθέσαν ασφαλιστικά μέτρα…


Δικηγόρο ο εμίρης Al Thani στην Ελλάδα έχει τον πρώην γενικό γραμματέα της κυβέρνησης της πρώτης φοράς αριστερά Σπύρο Σαγιά ο οποίος δήλωσε πως 
«Ο εμίρης έχει έναν μεγάλο έρωτα με την Ελλάδα, και με το Ιόνιο ιδιαίτερα», 
γι αυτό δέχτηκε να μπλεχτεί στα γρανάζια της ελληνικής γραφειοκρατίας….
Ο Σαγιάς είχε και τον ρόλο συντονιστή στη ομάδα διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, 
πλαισιώνοντας τον Χουλιαράκη και Τσακαλώτο.

Το πολεμικό κλίμα εναντίων της ελληνικής δικαιοσύνης 
και όσων αντιδρούν έχει αναλάβει η «Καθημερινή», 


με τον Τάσο Τέλλογλου, υπέρ του Al Thani…¨
****************
απ' τα σχόλια στο f/b:









Από έναν ιδιώτη λαγό αφού πρώτα επίσημα 

το δημόσιο η κυβέρνηση δηλαδή δήλωσε ότι δεν διεκδικεί εκτάσεις.

 Στην ουσία μια τοπική υπάλληλος στη Ζάκυνθο απεφάνθη ότι δεν υπάρχουν δικαιώματα του δημοσίου!!!



Όλα όμως ξεκίνησαν από τον Χάρη Παμπούκη και τον Αχμάντ Αλ Σαγέντ, εκτελεστικό διευθυντή του εμιρη στην Νέα Υόρκη, τις 23 Σεπτεμβρίου 2010. 



Τον Ιανουάριο του 2011, ψηφίζεται ο περίφημος νόμος «fast-track» «Ν. 3894/2010, για την «Επιτάχυνση και διαφάνεια υλοποίησης Στρατηγικών Επενδύσεων»

Αμέσως μετά ιδρύεται η εταιρεία Invest in Greece με πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου τον Αρη Συγγρό. 
Έτσι εισέρχεται στην ελληνική αγορά ο εμίρης…

23 Οκτωβρίου, 2016

Απαντήσεις: στους προβοκάτορες Πετρόπουλο-Ψαρρά της «Εφημερίδα των Συντακτών»


Το ΚΚΕ, Κόμμα παντός Καιρού

από  Ριζοσπάστη 

Το Σάββατο 22 Οκτώβρη, το έντυπο «Εφημερίδα των Συντακτών» (των πρώην της «Ελευθεροτυπίας» που ήταν ΠΑΣΟΚ, αλλά που τώρα μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως μετακόμισε το μεγάλο τμήμα του ΠΑΣΟΚ) δημοσίευσε ένθετο για τη ζωή του Χαρίλαου Φλωράκη. 
Το ένθετο γράφτηκε από τους Γιώργο Πετρόπουλο και Δημήτρη Ψαρρά, που ανέλαβαν να «εξυμνήσουν» τον Χαρίλαο Φλωράκη (λες και η μνήμη του τους χρειαζόταν), δίνοντας στο γραπτό τους τον τίτλο «Επαναστάτης παντός καιρού».
Ο τίτλος του ένθετου δημιουργεί καταρχήν την εντύπωση στον αναγνώστη ότι σκοπός των δύο συγγραφέων ήταν να τιμήσουν τον πρώην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και μετέπειτα επίτιμο πρόεδρό του.
 Οσο όμως προχωράς στην ανάγνωση και ιδιαίτερα όταν φτάνεις στις τελευταίες σελίδες του κειμένου, 
διαπιστώνεις ότι ο κύριος σκοπός των δυο συγγραφέων ήταν αυτός που ο απονήρευτος αναγνώστης διαπιστώνει και ο κάθε γνωρίζων τους συγγραφείς επιβεβαιώνει: Το χτύπημα του ΚΚΕ.

Φυσικά, οι δύο συγγραφείς του ένθετου δεν πρωτοτυπούν. Σταθερή εδώ και χρόνια μέθοδος της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού στην επίθεση κατά του ΚΚΕ είναι η υποκριτική «εξύμνηση» ηγετικών ή άλλων στελεχών του, ώστε να ψαρεύουν σε θολά νερά: «Το καλό στέλεχος και το αντιδημοκρατικό ή σεχταριστικό ή δογματικό κόμμα». 
Αυτό ακριβώς κάνουν συχνά - πυκνά με τον Νίκο Ζαχαριάδη και τον Αρη Βελουχιώτη, 
άλλοι με τον Κώστα Καραγιώργη ή με τον Νίκο Πλουμπίδη, ακόμα και με τον Νίκο Μπελογιάννη.

Το ίδιο κάνουν και οι σημερινοί της «Εφημερίδας των Συντακτών» με τον Χαρίλαο Φλωράκη. 
Και μια που αποφάσισαν να γράψουν για τη ζωή του και να αναφερθούν σε τόσες ρήσεις του, ας έγραφαν και μια ακόμα, που μάλλον «ξέχασαν».
Τα λόγια του Χ. Φλωράκη για όλους εκείνους που «εξυμνούν» στελέχη για να χτυπήσουν το ΚΚΕ: «Αχ παιδί μου, "τιμάνε" τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς».

Το ίδιο κάνουν και οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ, κι εννοείται της κυβέρνησης, που επικαλούνται τον Μαρξ και τον Λένιν, καταθέτουν στεφάνια στους 200 της Καισαριανής, στη Μακρόνησο και στα Γιούρα, ενώ δίνουν γη και ύδωρ για τη στήριξη του συστήματος και χειροκροτούν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Βέβαια, η τέτοια μεθοδολογία τους, πέρα από τα πολλά άλλα, δείχνει και έλλειψη πολιτικής ηθικής. 
Γιατί επιχειρούν να μεταχειριστούν έναν ηγέτη του ΚΚΕ ως δεκανίκι τους, προκειμένου να υπηρετήσουν τον αντιΚΚΕ στόχο τους, τον οποίο δεν τολμούν να υπερασπίσουν ανοιχτά και παστρικά λόγω έλλειψης επιχειρημάτων και απλώς τον υπονοούν, προσπαθώντας να δημιουργήσουν συνειρμούς.

1. Την 100χρονη πορεία του ΚΚΕ χαρακτηρίζουν ο ηρωισμός και η αυτοθυσία μέσα σε όλες τις συνθήκες, οι ανατάσεις και τα πισωγυρίσματα, 
η ακλόνητη πεποίθηση ότι ο σοσιαλισμός θα θριαμβεύσει, γιατί το δίκιο βρίσκεται με το μέρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. 
Σ' αυτή την πορεία υπήρξαν σωστές και λαθεμένες 
(ποτέ από πρόθεση) 
επιλογές. 
Αλλά και όποτε υπήρξαν οι τελευταίες, ποτέ το ΚΚΕ δεν πέρασε στην αντίπερα όχθη, δεν ενσωματώθηκε στο αστικό πολιτικό σύστημα. 

Ηταν από την ίδρυσή του και παραμένει κόμμα διεθνιστικό και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και γνήσια πατριωτικό.

Η ιστορική διαδρομή του Χαρίλαου Φλωράκη είναι αναπόσπαστο τμήμα αυτής της μεγάλης και ηρωικής πορείας. 
Ματαιοπονούν όποιοι επιχειρούν να την αποκόψουν από τον κορμό της. 
Και αποδεικνύονται βαθιά ανιστόρητοι.

2. Το ΚΚΕ δεν ήταν ποτέ και δεν είναι αρχηγικό κόμμα. 
Η ύπαρξη του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού διασφαλίζει με απόλυτο τρόπο τη διαμετρικά αντίθετη λειτουργία του ΚΚΕ, σε σύγκριση με τα αστικά κόμματα. 
Γι' αυτό και η ευθύνη είναι συλλογική, είτε παίρνεται μία απόφαση που η ζωή αποδεικνύει ότι είναι λαθεμένη, είτε παίρνεται μία απόφαση που η ορθότητά της επίσης επιβεβαιώνεται.

Για παράδειγμα, η απόφαση της 8ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (1958) να διαλυθούν οι παράνομες Κομματικές Οργανώσεις στην Ελλάδα, ήταν απόφαση λαθεμένη, αλλά πάρθηκε συλλογικά. 
Δεν βρισκόταν στον Κ. Κολιγιάννη ολόκληρη η ευθύνη, παρά το γεγονός ότι είχε την πρώτη ευθύνη ως Γραμματέας της ΚΕ. 
Για την ανασυγκρότηση του ΚΚΕ, με τη δημιουργία των Κομματικών του Οργανώσεων, ηγήθηκε αργότερα η ΚΕ του Κόμματος και όταν Γραμματέας της έγινε ο Χαρίλαος Φλωράκης.

Το συλλογικό πλαίσιο, στο οποίο ο ίδιος ο Χ. Φλωράκης είχε εντάξει τον εαυτό του, ισχύει και λειτουργεί και για κάθε προηγούμενο ή μετέπειτα ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος. 

Ολοι τους, όπως έχουν το πρώτο μερίδιο της συμβολής στις επιτυχίες, έχουν και το πρώτο μερίδιο της ευθύνης για αποφάσεις που το Κόμμα (πάλι συλλογικά λειτουργώντας), και υπό το φως πλέον των αποτελεσμάτων, κρίνει ή και διορθώνει. 

Το ΚΚΕ έχει λύσει τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον ηγέτη και το συλλογικό καθοδηγητικό όργανο που αυτός ηγείται ως οργανικό μέλος του.

3. Η επίθεση, από την «Εφημερίδα των Συντακτών» και τους δύο συγγραφείς 
του ένθετου στο κείμενο1του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, βάλλει ευθέως εναντίον της στρατηγικής και του Προγράμματος του Κόμματος.

Αυτή η στρατηγική ενοχλεί την αστική τάξη και τους μηχανισμούς της, αυτή ενοχλεί τον ΣΥΡΙΖΑ, το φραξιονιστικό συνονθύλευμα, αυτή ενοχλεί και τους δύο συγγραφείς. 
Γι' αυτό το σκοπό έγραψαν και το συγκεκριμένο ένθετο, σε μια στιγμή μάλιστα που η επίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εντείνεται και η δυσαρέσκεια έως αγανάκτηση για την πολιτική της δεν ήταν ποτέ έως τώρα μεγαλύτερη στους εργαζόμενους μισθωτούς, στους αυτοαπασχολούμενους και σε άλλα λαϊκά στρώματα.

Ενοχλεί το γεγονός ότι το ΚΚΕ μελετά την Ιστορία του και την Ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος
 και βγάζει συμπεράσματα που είναι χρήσιμα για το παρόν και το μέλλον της ταξικής εργατικής πάλης και όχι για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των κάθε λογής αποστατών - οπορτουνιστών.

Ενοχλεί το γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει συλλογικά 
εκτιμήσει - αποφασίσει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό, ο οποίος είναι αναγκαίος, επίκαιρος και ρεαλιστικός.

Ενοχλεί το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ, 
-που το εγκατέλειψαν το 2012-, 
όλο και περισσότεροι το προσεγγίζουν ξανά, 
έχοντας αποκτήσει πείρα και αξιολογώντας θετικά τη θέση του Κόμματος να μην πάρει μέρος (παρά το εκλογικό κόστος) στην κυβέρνηση της λεγόμενης αριστεράς και σε κάθε κυβέρνηση διαχείρισης των συμφερόντων του κεφαλαίου. 
Πίστευαν, καλοπροαίρετα φυσικά, ότι αν το ΚΚΕ συμμετείχε, κάτι καλό θα γινόταν. 
Τώρα πολλοί αντιλαμβάνονται ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε περίπτωση να τραβήξει θετικά, λόγω δήθεν της πίεσης που θ' ασκούσε το ΚΚΕ. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σεβάστηκε το 36% του λαού, έστω και για την παροχή ψίχουλων. Το ΚΚΕ θα υπολόγιζε, αν συμμετείχε σε κυβέρνηση του κεφαλαίου με κάποιο ακόμα εκλογικό ποσοστό; 

Ετσι κι αλλιώς, αν το ΚΚΕ έπαιρνε μέρος σε μια τέτοια κυβέρνηση, θα γινόταν συνένοχο στη σφαγή του λαού, ανεξάρτητα από τις προθέσεις του. 

Το ΚΚΕ διακήρυξε και διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι φιλολαϊκή πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει, εφόσον τα κλειδιά της οικονομίας βρίσκονται στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων και στο κράτος τους και ταυτόχρονα η Ελλάδα στις διακρατικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τύπου ΕΕ και ΝΑΤΟ. 

Το ΚΚΕ οι αστοί το υπολογίζουν μόνο όσο είναι ισχυρό στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και σταθερά απέναντί τους.

Η «Εφημερίδα των Συντακτών» και οι Πετρόπουλος - Ψαρράς, αντί να εγκαλούν προβοκατόρικα το κείμενο του ΠΓ, 
θα έπρεπε να πούνε στους αναγνώστες τους αν έκανε σωστά ή λάθος το ΚΚΕ που δεν μπήκε στην κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ
αν δικαιώθηκε ή όχι.

Επειδή, βέβαια, πολύ θα ήθελαν τη συμμετοχή του ΚΚΕ σε αστικές κυβερνήσεις, 
ώστε να χαθεί ο πόλος ελπίδας και συσπείρωσης, 
γι' αυτό και επιτίθενται στο ΚΚΕ, βάλλοντας κατά της εκτίμησής του ότι ήταν λάθος η συγκρότηση του Συνασπισμού, που παραλίγο να στοιχίσει την ύπαρξη του ΚΚΕ. 
Κάτι που οι κομμουνιστές απέτρεψαν και για το οποίο ο Χ. Φλωράκης έδωσε όλες τις δυνάμεις του, ώστε το ΚΚΕ να διατηρήσει την αυτοτελή δράση του και να μη διαχυθεί μέσα στο Συνασπισμό. 

Για τη διάλυση του ΚΚΕ είχαν κάνει τότε όσα μπορούσαν οι της ΕΑΡ και οι από τα μέσα οπορτουνιστές του ΚΚΕ, οι σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ και όσοι από αυτούς πήγαν στη ΛΑΕ ή «βόσκουν» σε διαδικτυακά «λιβάδια», υπονομεύοντας το Κόμμα.

Το ΚΚΕ είναι Κόμμα παντός καιρού. 
Για να διατηρεί αυτά τα χαρακτηριστικά, 
που τα κατακτά μέσα από οδυνηρές εμπειρίες, 
είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ να έχει σταθερό, ισχυρό μέτωπο και αδιάλλακτη στάση ενάντια στον οπορτουνισμό. 
Δίχως αυτή την προϋπόθεση, 
δεν πρόκειται να νικηθεί η αστική τάξη και το πολιτικό της σύστημα, το κράτος της. 

Αυτή η διαχρονικά επιβεβαιωμένη αλήθεια ισχύει ακόμα περισσότερο, όταν το αστικό πολιτικό σύστημα έχει δυσκολίες, όπως σήμερα. 
Τις δυσκολίες αυτές του συστήματος έχει συμφέρον το εργατικό - λαϊκό κίνημα να τις οξύνει στο έπακρο 
και όχι να απλώνει στο σύστημα «χείρα βοηθείας» για να τις ξεπεράσει.
Παραπομπή:


Οι εμφάσεις και η διαμόρφωση του κειμένου, 
του Viva La Revolucion 

Για περισσότερα για την Κουκουεδολογία δες παλιότερο άρθρο του Αρη Σκιαδόπουλου  εδώ 

11 Μαΐου, 2016

στη ΓΑΛΛIΑ η κυβέρνηση περνάει τις αντεργατικές ανατροπές Με προεδρικά διατάγματα





Από τις διαδηλώσεις κατά του «νόμου Κομρί» (πηγή: ΑΡ)Από τις διαδηλώσεις κατά του «νόμου Κομρί» (πηγή: ΑΡ)

Την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης του «προοδευτικού» 
(όπως έλεγαν πολλοί και στη χώρα μας, με πρώτο τον τότε ΣΥΝ
Φρ. Ολάντ να περάσει τον αντεργατικό «νόμο Ελ Κομρί» αποτυπώνει η ανακοίνωση που έκανε την Τρίτη ότι θα χρησιμοποιήσει το άρθρο 49, παρ. 3 του Συντάγματος, 
με το οποίο μπορεί να παρακάμψει τη Βουλή και να αξιοποιήσει τη μέθοδο των προεδρικών διαταγμάτων για να εφαρμοστούν οι νέες ανατροπές, χωρίς καμιά καθυστέρηση. 
Η κυβέρνηση Ολάντ αξιοποίησε το συγκεκριμένο άρθρο και πέρυσι, για να περάσει το «νόμο Μακρόν», 
προσφέροντας νέα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο, όπως τη λειτουργία των καταστημάτων περισσότερες Κυριακές το χρόνο, μεγαλύτερη «ευελιξία» στο ύψος και τις διαπραγματεύσεις για τους μισθούς κ.λπ.

Στη Γαλλία το άρθρο 49 παρ. 3 δίνει στην εκάστοτε κυβέρνηση τη δυνατότητα να εκφράσει ενώπιον του κοινοβουλίου την «ευθύνη» που αναλαμβάνει για την εφαρμογή ενός νομοσχεδίου και αυτό να θεωρηθεί εγκεκριμένο μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του υπουργικού συμβουλίου, «εκτός αν μία πρόταση μομφής, που κατατεθεί μέσα στις επόμενες 24 ώρες, εγκριθεί...».

«Μέτωπο κατά της διαίρεσης...»

Ο πρωθυπουργός, Μανουέλ Βαλς, μετά από έκτακτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, χτες, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση ενεργοποιεί το άρθρο 49 παρ. 3, σηματοδοτώντας έτσι την παύση της συζήτησης που την περασμένη βδομάδα είχε αρχίσει για το νομοσχέδιο. 

«Σε μόνιμη αναζήτηση συμβιβασμού, υποστήριξε, η κυβέρνηση υιοθέτησε 469 τροποποιήσεις (του κειμένου)», υποστηρίζοντας ότι το αντιδραστικό άρθρο αξιοποιείται για να δημιουργηθεί ένα «μέτωπο κατά της διαίρεσης», όπως και να σταματήσουν οι «πολιτικές τοποθετήσεις που οφείλονται σε μια μειοψηφία που μπλοκάρει». 
«Οφείλουμε να προχωρήσουμε μπροστά, να ξεπεράσουμε τα εμπόδια (...) 
Πρόκειται για ανάγκη που με οδηγεί να επικαλεστώ την ευθύνη της κυβέρνησής μου». 

Αργότερα, απευθυνόμενος στη Βουλή, ο Βαλς ισχυρίστηκε ότι ο «συμβιβασμός» που επιτεύχθηκε μετά από μήνες συζητήσεων του νομοσχεδίου «συνένωσε την πλειοψηφία», αλλά «ορισμένοι αρνούνται να ακολουθήσουν τη λογική του συμβιβασμού»...

Οι Ρεπουμπλικάνοι (του Ν. Σαρκοζί) κατέθεσαν μαζί με το κεντρώο κόμμα UDI (με το οποίο συνεργάζονται σταθερά) πρόταση μομφής, η οποία πρόκειται να συζητηθεί αύριο, Πέμπτη, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για «αδιέξοδο» στο οποίο οδήγησε τη χώρα, αν και οι ίδιοι συμφωνούν με τον πυρήνα των ανατροπών του νόμου «Ελ Κομρί». 
Προφανώς προσδοκούν και ευρύτερα οφέλη και από τη νέα «αναμπουμπούλα» που διαφαίνεται εντός του κυβερνώντος Parti Socialiste (PS - Σοσιαλιστικό Κόμμα).

Την πρόταση μομφής έτρεξε από τους πρώτους να δηλώσει ότι θα υπερψηφίσει ο Ζαν Λικ Μελανσόν,
συνιδρυτής του οπορτουνιστικού «Μετώπου της Αριστεράς» και «ανεξάρτητος» υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2017, που βρίσκεται σε ανοιχτή επαφή με διάφορους επίδοξους αναμορφωτές της σοσιαλδημοκρατίας (βλ. Γ. Βαρουφάκη, Ο. Λαφοντέν). 
Συγκεκριμένα είπε: «Όποιος θέλει να δώσει τέρμα στην κυριαρχία του λυκόφωτος πρέπει να υπερψηφίσει την πρόταση μομφής».

Την πρόταση μομφής δεν αποκλείεται να υπερψηφίσουν και βουλευτές του PS, όπως προκύπτει από δηλώσεις που έκαναν πριν ακόμα από την ενεργοποίηση του άρθρου 49 παρ. 3.

Στο μεταξύ, να σημειωθεί ότι, χτες, η γαλλική γερουσία ενέκρινε και επίσημα την πρόταση για νέα παράταση του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης» που είχε υποβάλει η κυβέρνηση, με εφαρμογή μέχρι τα τέλη Ιούλη, με πρόσχημα τη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, στο Παρίσι.


«Ο φίλος και σύμμαχος του κ. Τσίπρα, πρόεδρος Ολάντ,
που σύμφωνα με την κυβέρνηση πρωτοστατεί στην αλλαγή της ΕΕ, 
τη στήριξη του ελληνικού λαού και την επιστροφή της σοσιαλδημοκρατίας στον "ίσιο δρόμο", 
είναι αυτός που κατακρεουργεί τα δικαιώματα των Γάλλων εργαζομένων, επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή ρήση 
"δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι".

Οι αντιδραστικές ανατροπές, που προωθεί η γαλλική κυβέρνηση, 
με διάταγμα, όπως ο "αυτόματος κόφτης" της ελληνικής κυβέρνησης, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα αποτελούν στρατηγική της ΕΕ, 
προωθούνται σ’ όλες τις χώρες για λογαριασμό του κεφαλαίου 
και εφαρμόζονται με συνέπεια απ' όλες τις κυβερνήσεις, νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές».

08 Μαΐου, 2016

"Γλυκιά μου Μαρία"

Πέντε σημαίες ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με μαύρα γράμματα κι άλλες οκτώ με άσπρα. Κόκκινες! Ένα πανό.
Επτά σημαίες ΛΑΕ, κόκκινες με άσπρα γράμματα (τις μπέρδευες με της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και επτά κίτρινες. Άλλο ένα πανό. 
Στην κυριολεξία αυτά. Μετρημένες μία προς μία. (Για ενδεχόμενους άπιστους υπάρχουν φωτογραφίες). 
Ένα σύνθημα απείρου κάλους και μεστό πολιτικών μηνυμάτων ακουγόταν: «Εεε, οοο, πάρτε τα μνημόνια και φύγετε από εδώ. Ουστ»! 
Ο Χάγιος, ο Λαφαζάνης και καμιά διακοσαριά διαμαρτυρόμενοι. Είχαν απλωθεί στην Αμαλίας. Μπροστά τους η Βουλή. Απροστάτευτη. Ακαθοδήγητοι οι ίδιοι. Βλέπετε η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ απουσίαζαν. 
Μια φίλη. Την είχαμε στείλει για σπουδές στην EΣΣΔ. Σπούδασε, γύρισε. 
Μετ’ ου πολύ αποχώρησε με το ΝΑΡ. Δηλώνει ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στις εκλογές του Γενάρη ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. 
«Έλπισε», λέει. Τα συγκοινωνούντα δοχεία του οπορτουνισμού, λέω. 
«Τελικά το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ μας ξελάσπωσαν», είπε η Μαρία. 
Γλυκιά μου Μαρία, δεν ξελασπώνεις με τίποτα στη θέση που βρίσκεσαι.