Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ριζοσπάστης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ριζοσπάστης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

11 Μαΐου, 2019

ΤΑ ΚΡΥΦΑ «ΔΩΡΑΚΙΑ»ΤΟΥ ΠΑΚΕΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ «ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ» ΤΗΣ Ε.Ε. !!

Το 
Viva La Revolucion Αποκαλύπτει Τι κρύβει το "ΣυΡιζΑίικο πακέτο":


Κρυφά «δωράκια»

Η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους εργαζόμενους απαλλάσσει την εργοδοσία από ένα μέρος των υποχρεώσεών της στα ασφαλιστικά ταμεία, που η ίδια θεωρεί «κόστος». 

Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα στους επιχειρηματικούς ομίλους να εκμεταλλεύονται ακόμα φτηνότερη εργατική δύναμη και επομένως να κερδίζουν περισσότερα, φορτώνοντας τις εργοδοτικές εισφορές στο λαό μέσω της φορολογίας.
 Η μείωση του ΦΠΑ σε ορισμένα είδη πλατιάς κατανάλωσης ακούγεται ήδη ότι θα περάσει «κουτσουρεμένη» ή και καθόλου στις τιμές των προϊόντων, αυξάνοντας κι άλλο την κερδοφορία των σούπερ μάρκετ. Το ίδιο ισχύει και με τη μείωση του ΦΠΑ στο ρεύμα, για την οποία πανηγυρίζουν ήδη οι ενεργοβόρες βιομηχανίες. 
Αυτές είναι που θα ωφεληθούν περισσότερο και όχι τα λαϊκά νοικοκυριά, που θα συνεχίσουν να λιποθυμούν όταν βλέπουν τους λογαριασμούς με τα τέλη των δήμων και τα άλλα χαράτσια. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά με τη μείωση του ΦΠΑ η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα στη ΔΕΗ να διαμορφώνει με μεγαλύτερη «ευελιξία» την τιμολογιακή της πολιτική, επιβάλλοντας για παράδειγμα αυξήσεις στη λαϊκή κατανάλωση και μεγαλύτερες μειώσεις για τις ενεργοβόρες επιχειρήσεις, θωρακίζοντας ταυτόχρονα τη δική της κερδοφορία. 
Με άλλα λόγια, η μερική «απόσυρση» του κράτους από τις εισπράξεις που συνεπάγεται η βαριά έμμεση φορολόγηση του λαού, αυξάνει το περιθώριο κέρδους για τα μονοπώλια, ενώ ελάχιστα θα «ακουμπήσει» την τσέπη των λαϊκών νοικοκυριών, που πληρώνουν ήδη τα μαλλιοκέφαλά τους για είδη πρώτης ανάγκης και για την Ενέργεια.



Φεύγει ... μένοντας


Θυμάστε εκείνες τις προεκλογικές διακηρύξεις της Ρένας Δούρου, ότι μόλις εκλεγόταν περιφερειάρχης θα έκλεινε τη χωματερή της Φυλής; Πέντε χρόνια πέρασαν από τότε και η Δυτική Αττική συνεχίζει να υποφέρει από το καρκίνωμα των σκουπιδιών. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά την περασμένη Τετάρτη, σε συνέντευξη Τύπου, ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Σωκράτης Φάμελλος, ανακοίνωσε ότι «δεν υπάρχει deadline στη λειτουργία των εγκαταστάσεων στη Φυλή», επικαλούμενος την εφαρμογή προγραμμάτων ανακύκλωσης, που «αυξάνουν τον χρόνο χρήσης των χώρων ταφής σκουπιδιών». Αφησε, μάλιστα, να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να αξιοποιήσει «παραθυράκια» της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για να λειτουργήσει σύντομα και τρίτο «κύτταρο» στη Φυλή, παρατείνοντας για πολλά χρόνια ακόμα τη ζωή της χωματερής. Είναι φανερό τι περιλαμβάνει ο σχεδιασμός κυβέρνησης - Περιφέρειας: Οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου και ειδικά της Δυτικής Αττικής θα συνεχίσουν να κοιμούνται και να ξυπνούν αγκαλιά με τα σκουπίδια, που ο ΣΥΡΙΖΑ θα έδιωχνε, όπως δεσμευόταν τότε η περιφερειάρχης Δούρου. 
Η πολιτική αυτή της κυβέρνησης περνάει πάνω από το χαλί που της στρώνουν οι δήμαρχοι της περιοχής, οι οποίοι αποδέχονται και προωθούν τις μπίζνες με τα σκουπίδια. Πρέπει επομένως και αυτή η εξέλιξη να αποτελέσει κριτήριο ψήφου και ενίσχυσης του ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες, καθώς είναι το μόνο κόμμα που παλεύει να κλείσει η χωματερή της Φυλής και δίνει τη μάχη σε Ευρωκοινοβούλιο, Περιφέρεια και δήμους για διαχείριση των σκουπιδιών προς όφελος των λαϊκών αναγκών και όχι της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Τυχαίο;


Σαν πολλές ...«συμπτώσεις» μαζεύονται στις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με χρυσαυγίτες και διάφορα άλλα φιντάνια της ακροδεξιάς. Στη Λέσβο, δυο τέτοιες περιπτώσεις εντάχθηκαν στο ΣΥΡΙΖΑίικο δημοτικό ψηφοδέλτιο και ο ένας απομακρύνθηκε μετά την κατακραυγή. 
Το ίδιο και στην Ημαθία, όπου ένας δηλωμένος νοσταλγός της χούντας εντάχθηκε στο «προοδευτικό» ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Και δεν είναι μόνο αυτά: Στέλεχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πίσω από την απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης να ακυρώσει απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αθήνας και να δώσει τελικά χώρο στη Χρυσή Αυγή, για να προπαγανδίσει προεκλογικά το ρατσιστικό - ακροδεξιό της δηλητήριο. 
Δήμαρχοι και πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί και των άλλων κομμάτων, βρίσκονται πίσω από εισηγήσεις και αποφάσεις να δοθούν στη Χρυσή Αυγή χώροι για εκδηλώσεις και προεκλογικά περίπτερα. 
Ο Κουρουμπλής ήταν αυτός που συναντήθηκε με τον Αμβρόσιο και ο ΣΥΡΙΖΑίος γραμματέας του ΕΔΣΝΑ ξενάγησε τους χρυσαυγίτες στη χωματερή της Φυλής. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε κι άλλες τέτοιες ...συμπτώσεις, που η συχνότητά τους προδίδει πως μόνο τέτοιες δεν είναι. Πόσο μάλλον που οι «πρωταγωνιστές» σ' αυτά τα επεισόδια συνεχίζουν να υπερασπίζονται τις επιλογές τους, φανερώνοντας πόσο «προοδευτικό» και «αντι-ακροδεξιό» είναι το μέτωπο που λέει ότι συγκροτεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πάντα επιτυχίες


Μία ακόμα έρευνα ήρθε να επιβεβαιώσει τα αδιέξοδα που μεγαλώνει για τους λαούς η συμμετοχή στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. 
Σύμφωνα με έκθεση της Γιούροστατ που δημοσιοποιήθηκε στις 8/5 με στοιχεία του 2018, 31 εκατομμύρια Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν σοβαρές υλικές στερήσεις, που προκαλούν δυσκολίες όπως: Να πληρωθούν λογαριασμοί (ΔΕΚΟ) εγκαίρως, να κρατηθεί το σπίτι «αρκετά ζεστό», να αντιμετωπιστούν «απροσδόκητα έξοδα» (π.χ. από έκτακτα προβλήματα υγείας), να καταναλώνουν τακτικά κρέας ή ψάρια ή άλλο διατροφικά ισοδύναμο κ.τ.λ. 
Μάλιστα, η Ελλάδα φιγουράρει στη 2η θέση μαζί με τη Ρουμανία (16,8% του πληθυσμού), με πρώτη τη Βουλγαρία (20,9%) στη σχετική ...κατάταξη. Στην πρώτη πεντάδα περιλαμβάνονται ακόμα Λιθουανία και Κύπρος, δύο δηλαδή από τις χώρες που εντάχτηκαν σε ένα από τα πιο φρέσκα «κύματα διεύρυνσης» στην Ενωση. 
Τέτοιες είναι οι «επιτυχίες» που επιφυλάσσουν οι λυκοσυμμαχίες στις λαϊκές οικογένειες: Στις στερήσεις και τα προβλήματα.


Η υπογραφή του Τσίπρα. Μαζί με τις υπογραφές του Ορμπαν, του Σαλβίνι, του Κουρτς.

«Σιδηρούν Παραπέτασμα»…


Ας αφήσουμε τα κότερα, ας τελειώνουμε (όπως αρμόζει: με ένα φτύσιμο) με τις αθλιότητες του Μητσοτάκη για τον πατέρα του Τσίπρα. Κι ας μιλήσουμε πολιτικά: 
Χτες, ανήμερα της 9ης Μάη, Ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης, η ΕΕ εξέδωσε διακήρυξη. Εκεί, ανάμεσα στα άλλα, η ΕΕ διατυπώνει όλο το αντικομμουνιστικό της «αφήγημα» πανηγυρίζοντας διότι:
 «Τριάντα χρόνια πριν, εκατομμύρια άνθρωποι πολέμησαν για την ελευθερία τους και για την ενότητα και γκρέμισαν το Σιδηρούν Παραπέτασμα»!
Αυτή η μνημειώδους αντικομμουνιστικής φρασελογίας («Σιδηρούν Παραπέτασμα») διακήρυξη της ΕΕ, αυτές οι δυο εμβληματικές λεξούλες («Σιδηρούν Παραπέτασμα») που αποτελούν σύμβολο του αντικομμουνισμού και επιμύθιο της ακροδεξιάς παντού στον κόσμο, φέρει την υπογραφή του Τσίπρα. Μαζί με τις υπογραφές του Ορμπαν, του Σαλβίνι, του Κουρτς.
Ο Τσίπρας, αυτός που επιδιώκει να ψηφοθηρήσει πάνω στην μνήμη του Πέτρου Κόκκαλη μέσα από την υποψηφιότητα του ολιγάρχη εγγονού, 
ο Τσίπρας, αυτός που λέει ότι ενόψει των ευρωεκλογών συγκροτεί «μέτωπο κατά της ακροδεξιάς»
ο Τσίπρας, που τολμά να πηγαίνει στον τοίχο της Καισαριανής και να πιάνει στο στόμα του από Μακρόνησο μέχρι Μπελογιάννη,
υπέγραψε – ανήμερα της 9ης Μάηημέρα μνήμης των 25 εκατομμυρίων θυμάτων του σοβιετικού λαού ενάντια στον ναζισμό – διακήρυξη καταδίκης του… «Σιδηρού Παραπετάσματος»
Ερώτηση: Ο πάτος έχει πάτο;
Από το facebook του Νίκου Μπογιόπουλου 

05 Μαΐου, 2019

ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΤΥΠΑ...ΚΑΙ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ !! --ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ?


Περισσότεροι από 65.000 αγωνιστές συγκροτούν το Μαρτυρολόγιο του αγώνα στον 20ό αιώνα
Αποσπάσματα από την παρουσίαση του πολύτομου έργου «Επεσαν για τη Ζωή»
Ο αριθμός και μόνο συγκλονίζει: Περισσότεροι από 65.000 κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές συγκροτούν το Μαρτυρολόγιο του αγώνα στον 20ό αιώνα. Είναι όλοι αυτοί που έπεσαν στις μάχες, εκτελέστηκαν ή δολοφονήθηκαν υπερασπιζόμενοι το δίκιο του λαού, στην πάλη της εργατικής τάξης για να αντιμετωπίσει την κτηνωδία του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, στην πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Με Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, ένα προς ένα τα ονόματά τους, μαζί με σύντομα βιογραφικά, συγκεντρώθηκαν σε μια πολύτομη έκδοση υπό τον τίτλο «Επεσαν για τη Ζωή». Η σύνταξη του Μαρτυρολογίου ξεκίνησε το 1986 και ο πρώτος τόμος εκδόθηκε το 1988. Η σειρά ολοκληρώθηκε τον Νοέμβρη 2018 με την έκδοση του 8ου τόμου. Αποτελείται συνολικά από 18 βιβλία (7.210 σελίδες).
Η έκδοση καταγράφει με μοναδικό και συγκεκριμένο τρόπο την ανιδιοτέλεια, την αυτοθυσία των αγωνιστών, τη σκληρότητα και την αγριότητα της ταξικής πάλης από τη μεριά της αστικής τάξης.
Η έκδοση είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς ομάδας ερευνητών, από αγωνιστές της Αντίστασης και του ΔΣΕ. Στελέχη του ΚΚΕ όπως η Ρούλα Κουκούλου, ο Βασίλης Πηγής, ο Γιώργης Ζωίδης, ο Νίκος Παπανδρέου, ο Τάκης Μαμάτσης, ο Χρήστος Κοσμίδης, ο Τάκης Ψημμένος, ρίχτηκαν με μεγαλύτερο πείσμα στην προσπάθεια να συγκεντρωθούν τα στοιχεία από όλη την Ελλάδα για τη σύνταξη της έκδοσης «Επεσαν για τη Ζωή».

Η συνολική παρουσίαση του έργου έγινε το βράδυ της Πέμπτης 2 Μάη 2019 στην Καισαριανή, με αφορμή τις εκδηλώσεις για τους 200 κομμουνιστές που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο την Πρωτομαγιά του 1944.
Στην εκδήλωση κεντρικός ομιλητής ήταν ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», ενώ για το χρονικό της έκδοσης μίλησε ο Τάκης Ψημμένος.
Με τους στίχους του ποιητή «...κάθε μέτρο γης/ κι από 'νας σκοτωμένος, ένας σύντροφος /που 'πεσε πολεμώντας για τη λευτεριά/ για του λαού το δίκιο», ο Φάνης Παρρής, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, άρχισε την παρουσίαση, αποσπάσματα της οποίας παραθέτουμε στο σημερινό φύλλο του «Ριζοσπάστη».
***
Οι τόμοι του «Επεσαν για τη Ζωή» αποτελούν ένα μοναδικό τεκμήριο, χρήσιμο στον ιστορικό ερευνητή, στους απογόνους των αγωνιστών, στη νέα γενιά κομμουνιστών. Στις σελίδες του δεν καταγράφονται μόνο μέλη ή στελέχη του ΚΚΕ αλλά και χιλιάδες λαϊκοί άνθρωποι που εμπνεύστηκαν από τα ιδανικά του αγώνα που πρωτοστάτησε και καθοδήγησε το ΚΚΕ.
Ο καθένας από τους τόμους καταγράφει τους νεκρούς μιας συγκεκριμένης περιόδου της Ιστορίας. Στον πρόλογο κάθε τόμου υπάρχει μια σύντομη επισκόπηση αυτής της περιόδου - επικεντρωμένη στις εξελίξεις που αφορούν το πλαίσιο των διώξεων.

INTIME NEWS - .
Στο «Επεσαν για τη Ζωή» παρατίθενται στοιχεία που αποδεικνύουν πως οι κάθε είδους διώξεις, που έφταναν στην απόλυτη βαρβαρότητα μέχρι και τις άγριες δολοφονίες αγωνιστών, δεν υπήρξαν αποτέλεσμα αποκλειστικά της κτηνωδίας κάποιων ιθυνόντων ή υπερβάλλοντος ζήλου ορισμένων, αλλά κυρίαρχη εκδήλωση της λειτουργίας του αστικού κράτους ως μηχανισμού βίας από τη μεριά του κεφαλαίου, που υπηρετεί την υπεράσπιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ιδιοκτησίας, μαζί με την ενσωμάτωση στο σύστημα και τον αντικομμουνισμό. Είναι γεγονός πως σε διώξεις επιδόθηκαν κάθε πολιτικής απόχρωσης κυβερνήσεις, δεξιές, φασιστικές, κεντρώες, φιλελεύθερες.
Πρώτα βήματα - πρώτοι νεκροί
Ο πρώτος τόμος περιλαμβάνει την περίοδο από την ίδρυση του ΚΚΕ έως την έναρξη της γερμανικής κατοχής.
Ανάμεσα στους πρώτους που έδωσαν τη ζωή τους, δύο στελέχη του ΚΚΕ, ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος και ο Ωρίων Αλεξάκης, που δολοφονήθηκαν στη Μαύρη Θάλασσα, τον Οκτώβρη 1920, καθώς επέστρεφαν από τη Σοβιετική Ρωσία στην Ελλάδα, μετά το 2ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Την Πρωτομαγιά του 1924 η εργατική τάξη θρήνησε τον νεαρό εργάτη, μέλος της ΟΚΝΕ, Σωτήρη Παρασκευαΐδη, που δολοφονήθηκε μέρα μεσημέρι, μπροστά στο δημαρχείο της Αθήνας μετά από επίθεση της έφιππης Χωροφυλακής. Δεν ήταν ένα τυχαίο περιστατικό, η απαγόρευση της Πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης στην Αθήνα ήταν ένα από τα πρώτα μέτρα της περιόδου της αβασίλευτης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που είχε κηρυχτεί λίγες μέρες νωρίτερα. Είχε προηγηθεί, τον Αύγουστο 1923, η σφαγή στο Πασαλιμάνι από την κυβέρνηση των Πλαστήρα - Γονατά - Παπανδρέου.

INTIME NEWS
Στις 19 Οκτώβρη 1926, μπροστά στο Εργατικό Κέντρο της Αθήνας δολοφονήθηκε με δύο σφαίρες ο Δημήτρης Πατλάκας, εκλεγμένος αντιπρόσωπος των επισιτιστών, μέλος του ΚΚΕ από το 1923. Είναι η περίοδος αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας του Πάγκαλου.
Το 1926 και το 1927 έγιναν δολοφονίες καπνεργατών στο Αγρίνιο, ανάμεσά τους και η πρώτη εργάτρια, η Αγγελική Γεωργαντζέλλη. Το 1929 απεργίες με νεκρούς εργάτες σε Καβάλα, Ξάνθη, Λαύριο, Ελευσίνα, Θεσσαλονίκη και Δραπετσώνα. Τον Γενάρη 1933 μπροστά στο δημαρχείο της Νάουσας, τον Αύγουστο 1933 στους ανθρακωρύχους στο Αλιβέρι της Εύβοιας. Το Μάη 1934 η σφαγή στο λιμάνι της Καλαμάτας. Τον Αύγουστο 1935 αιματοκυλίστηκε η απεργία στο Ηράκλειο Κρήτης και τον ίδιο μήνα το συλλαλητήριο των σταφιδοπαραγωγών στη Μεσσηνία.
Δέκα χρόνια νωρίτερα, στις 2 Φλεβάρη 1925, ο αντισυνταγματάρχης Χρήστος Καβράκος δίνει εντολή για πραγματική σφαγή σε συλλαλητήριο αγροτών στα Τρίκαλα. Ο απολογισμός: 9 νεκροί αγρότες και εργάτες. Ο ίδιος ομολογεί ότι σκότωσε τον γερο-ξυλουργό Μιχάλη Ράδο. Ο ίδιος επίσης, στρατηγός πλέον και φρούραρχος Αθηνών, παραδίδει την πόλη στα ναζιστικά στρατεύματα τον Απρίλη 1941. Η πορεία του Καβράκου αντιπροσωπεύει την πορεία των εκπροσώπων και των μηχανισμών του μεγάλου κεφαλαίου, που μπροστά στην υπηρέτηση των συμφερόντων του, δεν διστάζουν στη διάπραξη κανενός εγκλήματος.

Στην περίοδο του Μεσοπολέμου ξεχωριστή σημασία έχει μια ακόμα, λιγότερο γνωστή σφαγή, στις 15 Φλεβάρη 1933 στη Θεσσαλονίκη, όταν δύναμη Χωροφυλακής επιτέθηκε στα γραφεία του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου, όπου γινόταν προεκλογική συγκέντρωση. 8 εργάτες έπεσαν νεκροί. Η ευθύνη ήταν άμεσα της κυβέρνησης Ελευθερίου Βενιζέλου.
Αξίζει να σημειωθεί πως η σφαγή του Μάη 1936 στη Θεσσαλονίκη γίνεται κάτω από τις εντολές της κοινοβουλευτικής ακόμα κυβέρνησης Μεταξά, που έχει την ψήφο στήριξης και ανοχής όλων των αστικών κομμάτων, μαζί και του Κόμματος Φιλελευθέρων υπό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη.
Στον πρώτο τόμο καταγράφονται και τα ονόματα 51 νεκρών ηρώων που εκπλήρωσαν το διεθνιστικό τους χρέος πολεμώντας στις γραμμές των Διεθνών Ταξιαρχιών στην Ισπανία.
Η περίοδος της Κατοχής
Ο δεύτερος τόμος περιλαμβάνει την περίοδο από την έναρξη της τριπλής κατοχής από τα γερμανικά, ιταλικά και βουλγαρικά φασιστικά στρατεύματα τον Μάη 1941 έως και το τέλος του 1942.
Στις συνθήκες της ξένης κατοχής, υπήρξε συνέχεια του ελληνικού αστικού κρατικού μηχανισμού. Αυτός ο μηχανισμός εκπαιδευμένος στον αντικομμουνισμό - για την προάσπιση της «ιερής» καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και σε συνεργασία με την κατοχική πολεμική μηχανή - επιδόθηκε σε όργιο δολοφονικής τρομοκρατίας ενάντια στο λαό, με την ανοχή ακόμα και ενθάρρυνση του συνόλου σχεδόν του αστικού πολιτικού κόσμου.
Το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό πολιτικό κόμμα που εμπιστεύτηκε τη λαϊκή οργάνωση και υποστήριζε να πάρει η ένοπλη λαϊκή πάλη μαζικά χαρακτηριστικά.
Οι σελίδες του δεύτερου τόμου αποτελούν μοναδική καταγραφή εξαιρετικά χρήσιμη, καθώς περιλαμβάνονται τα πρώτα κατοχικά εγκλήματα, μαζικές δολοφονίες, ολοκαυτώματα χωριών και κωμοπόλεων, όπως οι θηριωδίες των ναζιστικών στρατευμάτων ενάντια στον κρητικό λαό, με απανωτές ομαδικές εκτελέσεις περίπου 2.000 Κρητών αγωνιστών μέσα στο 1941, οι σφαγές των βουλγαρικών φασιστικών στρατευμάτων στην περιοχή της Δράμας, η ομαδική σφαγή στο Μεσόβουνο της Κοζάνης, όπου είχε συμμετοχή και η Ελληνική Χωροφυλακή, και δεκάδες άλλα ολοκαυτώματα την πρώτη περίοδο της Κατοχής.
Τα στοιχεία είναι καταπέλτης ενάντια στο ρεύμα αναθεώρησης της Ιστορίας, που επιχειρεί να εξισώσει την κατοχή με την αντίσταση σε αυτήν - να εξισώσει τους θύτες με τα θύματα. Να περάσει από την «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» την κανιβαλική δολοφονική δράση της Ελληνικής Ασφάλειας, της «Χ», των ελληνικών κατοχικών κυβερνήσεων, την εγκληματική δράση των Ταγμάτων Ασφαλείας.
Οι κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι στην Ακροναυπλία, στην Ανάφη και αλλού πλήρωσαν με τον χειρότερο τρόπο την πείνα, ακόμα και με νεκρούς.
Συγκλονιστική και αιώνια ντροπή και καταισχύνη για την αστική τάξη ήταν η περίπτωση του Αη Στράτη. Εκεί, αφού αρπάχτηκαν τα τρόφιμα, οι πολιτικοί κρατούμενοι με τη δύναμη των όπλων της Ελληνικής Χωροφυλακής οδηγήθηκαν σε έναν παγωμένο θάλαμο ενός ερειπωμένου σχολείου και υποβλήθηκαν στο βασανιστήριο της αναγκαστικής ασιτίας, φυλακίστηκαν δίχως φαγητό με σκοπό να υπογράψουν δήλωση μετανοίας - αποκήρυξης του ΚΚΕ. Αντιμετώπισαν αλύγιστοι το μαρτύριο, όμως 37 σύντροφοι πέθαναν ένας - ένας από την πείνα μέσα σε εφιαλτικές συνθήκες (συνολικά είναι 43 οι νεκροί, μαζί 3 που πυροβολήθηκαν και 3 άρρωστοι που πέθαναν λόγω των συνθηκών κράτησης).
Οι κομμουνιστές κρατούμενοι που παραδόθηκαν σιδηροδέσμιοι στις κατοχικές αρχές στέλνονταν στα εκτελεστικά αποσπάσματα αποκλειστικά με την ιδιότητα του κομμουνιστή.
Η ένοπλη αντίσταση
Στους τόμους 3α, 4α και 4β καταγράφονται αλφαβητικά χιλιάδες περιπτώσεις νεκρών αγωνιστών από την πάλη στις πόλεις και τα βουνά στα έτη 1943 και 1944. Ενώ, από την ίδια περίοδο στους τόμους 3β, 4γ και 4δ καταγράφονται ομαδικά εγκλήματα, ομαδικές εκτελέσεις και καταστροφές χωριών, κωμοπόλεων, τα μπλόκα και οι δολοφονικές επιδρομές στις εργατογειτονιές της Αθήνας και άλλων πόλεων.
Στους τόμους 3 και 4 καταγράφονται χιλιάδες ονόματα θυμάτων από όλα τα μαρτυρικά χωριά που έγινε κατορθωτό να συγκεντρωθούν.
Στο «Επεσαν για τη Ζωή» μπορεί να εντοπίσει ο ερευνητής και βεβαίως ο κάθε αναγνώστης, συγκεντρωμένες, μικρές και μεγάλες μάχες του ΕΛΑΣ ενάντια στους Γερμανούς, με εκατοντάδες νεκρούς ΕΛΑΣίτες και τεράστιες απώλειες των Γερμανών σε έμψυχο και πολεμικό υλικό. Στις σελίδες του «Επεσαν για τη Ζωή» καταγράφονται οι εκατοντάδες επιδρομές Ταγμάτων Ασφαλείας και άλλων συνεργατών των ναζί ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό, αλλά και το μίσος τους ενάντια στις λαϊκές συνοικίες.
Οι τόμοι της περιόδου της Κατοχής επεκτείνονται και στο 1945, με ονομαστικά στοιχεία για εκτελέσεις αγωνιστών στην Κρήτη από τους Γερμανούς, καθώς να θυμίσουμε ότι με την ανοχή των Βρετανών συνέχιζαν να κρατάνε μέρος του νησιού έως την πλήρη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας από τον Κόκκινο Στρατό της ΕΣΣΔ.
Στην έκδοση καταγράφονται χαρακτηριστικά γεγονότα κατά την περίοδο της Απελευθέρωσης, όπως οι θηριωδίες του ΕΔΕΣ στην Πρέβεζα.
Ο ηρωικός Δεκέμβρης και η λευκή τρομοκρατία
Ο 5ος τόμος αφορά τον Δεκέμβρη 1944, στις σελίδες του καταγράφονται πάνω από 1.000 ονόματα ΕΛΑΣιτών και άλλων αγωνιστών του λαού που έπεσαν στις μάχες στην Αθήνα, καθώς και σε συγκρούσεις άλλων περιοχών (βασικά στην Ηπειρο, στη Σάμο και την Κρήτη). Ονόματα νεκρών του Δεκέμβρη 1944 δημοσιεύονται και στα παραρτήματα των επόμενων τόμων. Σε αρκετές περιπτώσεις σημειώνονται ονόματα νεκρών αγωνιστών, που παρουσιάστηκαν από την αστική προπαγάνδα ως δολοφονηθέντες από τον ΕΛΑΣ.
Στον πρόλογο του 5ου τόμου δημοσιεύονται αρκετά στοιχεία για τη δράση της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής και Βρετανών πρακτόρων στην Ελλάδα, οι οποίοι έχοντας ευχέρεια κινήσεων ως σύμμαχοι και αποκτώντας σχετική εικόνα στις ΕΑΜικές περιοχές προέβησαν σε δόλιες ενέργειες, που οδήγησαν αγωνιστές στα νύχια των Ταγμάτων Ασφαλείας και της Ειδικής Ασφάλειας, είτε άλλοτε με την καθοδήγησή τους παγίδευσαν μικρές ομάδες του ΕΛΑΣ και τις οδήγησαν στην εξόντωση από την ΠΑΟ στη Μακεδονία και από τον Εθνικό Στρατό στην Πελοπόννησο.
Ο 6ος τόμος περιλαμβάνει την περίοδο από 12 Φλεβάρη 1945, ημερομηνία υπογραφής της Συμφωνίας της Βάρκιζας, έως την 31η Μάρτη 1946, μέρα αφοπλισμού του σταθμού Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο από ομάδα καταδιωκόμενων αγωνιστών.
Στον τόμο 6 δημοσιεύονται ονομαστικά χιλιάδες εγκλήματα, που διέπραξαν τα κρατικά όργανα, οι πρώην ταγματασφαλίτες που στελέχωσαν μαζί με τους Ριμινίτες τη λεγόμενη Εθνοφυλακή, η Χωροφυλακή και η Αστυνομία, αφού εκκαθαρίστηκαν από τα ΕΑΜικά στοιχεία, δίπλα σε όλες αυτές τις κρατικές δυνάμεις ομάδες ιδιωτών, ληστοσυμμορίες, παρακρατικές ομάδες που πέρασαν στην κυριολεξία από φωτιά και λεπίδι τους αγωνιστές.
Στις σελίδες του τόμου καταγράφονται σχεδόν 2.000 ονόματα δολοφονημένων. Οποια σελίδα και αν ανοίξει κάποιος, θα συναντήσει ονόματα ανθρώπων από όλη την Ελλάδα, που στις περισσότερες περιπτώσεις δολοφονήθηκαν με φρικτά βασανιστήρια, ακρωτηριασμούς, βιασμούς γυναικών. Καταγράφονται ακόμα και δολοφονίες παιδιών όπως στο χωριό Πεντάλακκο (Ζώριστα) Ιωαννίνων, όπου τον Μάρτη 1946 αρπάχτηκαν - μάλιστα - μέσα από τον σταθμό Χωροφυλακής 7 παιδιά, 12 χρόνων το μεγαλύτερο και 13 μηνών το μικρότερο, και σφάχτηκαν έξω από το χωριό για την τρομοκράτηση των κατοίκων.
Το «Επεσαν για τη Ζωή» περιορίζεται στην καταγραφή στοιχείων νεκρών αγωνιστών. Στις εισαγωγικές σημειώσεις του 6ου τόμου δημοσιεύεται μια μικρή επιλογή από τα αποδεικτικά στοιχεία της αποθηριωμένης, κανιβαλικής, λευκής τρομοκρατίας. Επιθέσεις σε Εργατικά Κέντρα, σε θέατρα, σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, σε γιορτές της ΕΠΟΝ, καταστροφή γραφείων, τυπογραφείων προοδευτικών εφημερίδων, νυχτερινές επιδρομές σε σπίτια.
Ενα από τα χιλιάδες περιστατικά... Στις 17 Ιούνη 1945, την ώρα που οι κλωστοϋφαντουργοί της Αθήνας πραγματοποιούσαν συνέλευση στο Θέατρο Σαμαρτζή, εθνοφύλακες και συμμορίες της «Χ», περίπου 150 άτομα, οπλισμένοι επέδραμαν στο θέατρο στέλνοντας αρκετούς εργάτες και εργάτριες στο νοσοκομείο.
Την ίδια περίοδο, σε εφαρμογή της ουσίας της Βάρκιζας, άρχισε η δικαστική βιομηχανία θανατικών καταδικών στους αγωνιστές της Αντίστασης. Πρώτη καταδίκη ήταν εκείνη των Μπούρδη - Μονέδα - Αυγέρη το Μάη 1945 για την αντιστασιακή τους δράση.
Για το γενικότερο κλίμα αξίζει να σημειώσουμε το εξής, που δεν αφορά μεν θανατική καταδίκη, αλλά είναι χαρακτηριστικό της περιόδου. Ο Θωμάς Βενετσανόπουλος τον Φλεβάρη 1943, όντας υπομοίραρχος Χωροφυλακής, μαζί με τη δύναμη του Σταθμού Χωροφυλακής Σιάτιστας προσχώρησε στον ΕΛΑΣ και πολέμησε τους Ιταλούς, τους Γερμανούς και τους Λεγεωνάριους της Πίνδου, η πράξη του αυτή εγκωμιάστηκε εκείνη την εποχή (Αύγουστος 1943) ακόμα και από την Ελληνική Εκπομπή του σταθμού του Λονδίνου. Στις 10 Μάρτη 1945, ο Θωμάς Βενετσανόπουλος συνελήφθη και δικάστηκε για εγκατάλειψη θέσης το 1943, ακολούθησε φυλάκιση, Μακρόνησος, Αη Στράτης. Βγήκε από την εξορία μόλις το 1963, για να πεθάνει 4 χρόνια αργότερα σε ηλικία 59 ετών. Αυτό για μια πολύ γνωστή προσωπικότητα της Αντίστασης.
Τα αστικά δικαστήρια μέσα στο 1945 επέβαλαν την ποινή του θανάτου σε 1.500 αγωνιστές της Αντίστασης, οι θανατοποινίτες κρατούνταν ως όμηροι στις φυλακές που θα εκτελούνταν ανά πάσα στιγμή, στις 19 Ιούνη 1947 εκτελέστηκαν οι πρώτοι 17 ΕΠΟΝίτες και τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν εκατοντάδες, κατ' αναλογία με τους ομήρους των ναζί.
Στην παραπάνω κατηγορία θανατοποινιτών προστέθηκαν οι θανατικές καταδίκες που επέβαλαν τα έκτακτα στρατοδικεία που θεσπίστηκαν βάσει του Γ' Ψηφίσματος, που ψηφίστηκε στις 18 Ιούνη 1946: «Περί εκτάκτων μέτρων κατά των επιβουλευομένων την δημοσίαν τάξιν και την ακεραιότηταν του κράτους», μέσα στον επόμενο μήνα επιβλήθηκαν οι θανατικές καταδίκες και εφαρμόστηκαν αμέσως.
Στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης
Ο 7ος τόμος αναφέρεται στην περίοδο δράσης του ΔΣΕ, 1946 - 1949, και χωρίζεται σε 7 βιβλία - υποτόμους. Καταγράφεται μια ολόκληρη στρατιά περίπου 30.000 ηρωικών νεκρών του ΚΚΕ και του λαού, στην περίοδο της κορύφωσης της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Το 1946, σταδιακά και με μεγάλη καθυστέρηση, το λαϊκό κίνημα ξεκινάει να απαντά οργανωμένα στο όργιο τρομοκρατίας. Στην τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ καταγράφονται μοναδικά πρότυπα ηρωισμού, αυτοθυσίας, ανιδιοτέλειας, ακραίας αντοχής σε σκληρές συνθήκες. Ενα μόνο παράδειγμα: Ο Θόδωρος Αποστόλου, μαχητής του ΔΣΕ στη Σάμο, αιχμαλωτίστηκε από τον κυβερνητικό στρατό, βασανίστηκε απάνθρωπα για να μαρτυρήσει πού βρίσκονται οι αποθήκες του ΔΣΕ. Στο τέλος σταυρώθηκε σαν τον Χριστό επάνω σε ένα πεύκο. Πήρε τα μυστικά του αγώνα μαζί του.
Πολλές φορές συναντάμε ολόκληρες οικογένειες σε όλη την Ελλάδα που έπεσαν στον αγώνα. Στην έκδοση δημοσιεύονται ονόματα οικογενειών που αντιστοιχούν σε πολλά γράμματα του αλφάβητου: Αθανασόπουλοι, Αγρίτιδες, Αλεξάνδρου, Γιαννακούρα, Δαλαμάγκα, Δασκαλόπουλοι, Ζύγουρα, Κουσιάντζα, Μαυρούλη, Μουρατίδη, Ξεροβασίλα, Ξυδέα, Πέτρουλα, Περκεζέ, Σαμαρά, Σαραντάκου, Τσομάκα. Που έγιναν ολοκαύτωμα. Ακόμα και χωριά ολόκληρα δόθηκαν στον αγώνα του ΔΣΕ και στα κατοπινά χρόνια ερειπώθηκαν - σχεδόν εξαφανίστηκαν από τον χάρτη.
Με το Κόμμα στην παρανομία
Ο 8ος τόμος καταγράφει αλφαβητικά πάνω από 500 ξεχωριστές περιπτώσεις αγωνιστών που έπεσαν στον αγώνα στην περίοδο 1950 - 1974.
Αποτελεί μια ξεχωριστή ηρωική σελίδα, καθώς καταγράφει την τιτάνια μάχη που έδωσε το Κόμμα σε φυλακές, εξορίες και χρόνια παρανομίας, από το 1947 έως το 1974. Περιλαμβάνονται νεκροί των ανταρτοομάδων ή ξεκομμένοι μαχητές του ΔΣΕ που παρέμειναν στην Ελλάδα, παράνομοι αγωνιστές που πάλευαν για τα λαϊκά δικαιώματα. Οπως ο Νίκος Νικηφορίδης, που εκτελέστηκε στις 5 Μάρτη 1951 στο Γεντί Κουλέ μαζί με άλλους 6 αγωνιστές. Σε άλλο μετερίζι, ο Θοδωρής Σαρτζέτης στις αρχές του 1951 πέθανε μέσα στην κρύπτη - παράνομο τυπογραφείο, στο Ηράκλειο Κρήτης. Οντας βαριά άρρωστος, δεν πήγε σε γιατρό για να μην προδοθεί το τυπογραφείο. Ανακάλυψε τη σορό του η Ασφάλεια το 1953. Νεκροί αγωνιστές στις διαδηλώσεις για την ανεξαρτησία της Κύπρου, όπως στις 9 Μάη 1956, με 6 νεκρούς και 200 τραυματίες. Οι 13 νεκροί από έκρηξη στον γιορτασμό του Γοργοποτάμου το 1964.
Τον Γενάρη 1951 εκτελέστηκαν οι φαντάροι Σταύρος Κασάνδρας και Νίκος Πιτσίκας γιατί αρνήθηκαν να πάνε να πολεμήσουν στην Κορέα.
Ξεχωριστή ηρωική σελίδα είναι και εκείνη των αποστολών στελεχών του Κόμματος από την πολιτική προσφυγιά για τη στήριξη του αγώνα στην Ελλάδα, ανάμεσά τους ο Νίκος Μπελογιάννης και πολλά ακόμα στελέχη του Κόμματος, ο Δημήτρης Κανάκης, ο οποίος πιάστηκε από την Ασφάλεια το 1954 στη Θεσσαλονίκη, στη συνέχεια τον μετέφεραν στην Αθήνα και τον εξαφάνισαν, ο Βαγγέλης Μπακιρτζής που δολοφονήθηκε το 1953, ο Θεόφιλος Κυζιρίδης που εκτελέστηκε το 1954, ο Χρήστος Καρανταής που εκτελέστηκε την Πρωτομαγιά 1955.
Στις σελίδες του καταγράφονται πολιτικές δολοφονίες και θύματα κρατικής τρομοκρατίας στην περίοδο δράσης της ΕΔΑ, στις γραμμές της οποίας έδρασαν οι κομμουνιστές. Δίπλα στις αρκετά γνωστές δολοφονίες του Πέτρουλα και του Λαμπράκη καταγράφονται οι δολοφονίες του Βελδεμίρη, στελέχους της Νεολαίας ΕΔΑ, του αποφυλακισμένου αγωνιστή Ανέστη Ποδάρα που δολοφονήθηκε το 1962 έξω από το χωριό του, του στρατιώτη Σακελαρίου που δολοφονήθηκε το 1953, του στρατιώτη Κερπινιώτη που δολοφονήθηκε στις εκλογές του 1961.
Για τη δημιουργία της έκδοσης, συγκεντρώθηκαν στοιχεία από το Αρχείο του ΚΚΕ, από τις Κομματικές Οργανώσεις, από τα παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ, συλλόγους επαναπατρισθέντων από τη Σοβιετική Ενωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, φίλους και οπαδούς του Κόμματος. Αξιοποιήθηκαν αρχεία όπως της ΔΙΣ, ληξιαρχεία των δήμων και άλλα κρατικά αρχεία.
Για όλες τις περιόδους υπάρχουν περιπτώσεις αγωνιστών που δεν έγινε κατορθωτό να εντοπιστούν και να καταγραφούν. Υπάρχει πεδίο για παραπέρα έρευνα, με την πρόσβαση και σε νέα αρχεία.
Το «Επεσαν για τη Ζωή» υπήρξε αντικείμενο πολύχρονης ερευνητικής δουλειάς. Το ίδιο σήμερα μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για παραπέρα έρευνα, αντικείμενο έρευνας από ιστορικούς και μελετητές.

25 Απριλίου, 2019

Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ...



Το  Viva La Revolucion Αποκαλύπτει: ..τα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» σημειώνεται συνεχής αύξησή τους από το 2014 και μετά, τα 76 θανατηφόρα που καταγράφονται το 2017 είναι ο μεγαλύτερος αριθμός νεκρών εργατών από το 2011.


-ΕΚΘΕΣΗ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΣΕΠΕ ΓΙΑ ΤΟ 2017
Νέα αντεργατικά «ρεκόρ» σε «ευελιξία» και εργατικά «ατυχήματα»
Από κινητοποίηση εργαζομένων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης για τα αλλεπάλληλα εργατικά «ατυχήματα»

Κόντρα στη νέα προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να «αναστήσει» την απάτη περί του... «ταξικού προσήμου» και της «ενίσχυσης της θέσης των εργαζομένων» που έφερε τάχα η διακυβέρνησή του από το 2015, τα ίδια τα επίσημα στοιχεία των κρατικών φορέων έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που βιώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι: Τη συνεχή ένταση της εκμετάλλευσης, τη διαρκή επιδείνωση της θέσης τους από την πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Τα παραπάνω αποτυπώθηκαν ανάγλυφα ξανά πριν από λίγες μέρες, με τη δημοσιοποίηση της Εκθεσης Πεπραγμένων 2017 του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ, υπάγεται στο υπουργείο Εργασίας, αρμόδιο για τον έλεγχο τήρησης των μέτρων για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία και των συνθηκών εργασίας). Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, το 2017 ήταν έτος «ρεκόρ» ως προς την αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων», των θέσεων μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, της εργασίας ανηλίκων, ενώ μειώθηκαν κι άλλο οι έλεγχοι για την τήρηση των μέτρων για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία.
Την ίδια ώρα, σε ό,τι αφορά το ίδιο το ΣΕΠΕ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει στον ίδιο αντεργατικό δρόμο με τους προκατόχους της: Το Σώμα εξακολουθεί να υποφέρει από μεγάλες ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή και προσωπικό. Η κυβέρνηση ενισχύει τον προσανατολισμό του, στους ελέγχους που ασκεί, στη «συμφιλίωση» μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου, μετατοπίζοντας, τελικά, την εργοδοτική ευθύνη στις πλάτες των εργαζομένων. Ξεζουμίζει τους ελάχιστους εργαζόμενους στο ΣΕΠΕ, μόνο και μόνο για να εμφανίσουν μια εικόνα ότι κάνουν ελέγχους για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας...
Ρεκόρ μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ, το 2017 σημειώθηκε ξανά άνοδος της απασχόλησης (οι νέες προσλήψεις εμφανίζονται υπερδιπλάσιες των νέων προσλήψεων το 2009, στο ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης), η άνοδος αυτή ωστόσο συνοδεύεται από το τσάκισμα συνολικά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, από την επικράτηση των «ευέλικτων» μορφών εργασίας, στο έδαφος της αντεργατικής νομοθεσίας της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία για τις νέες συμβάσεις απασχόλησης. Σύμφωνα με την Εκθεση, στο σύνολο των νέων συμβάσεων:
  • Το 2009 οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης ήταν 746.911 και αποτελούσαν το 79% των νέων συμβάσεων.
  • Το 2017 οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης ήταν 1.083.418 και αποτελούσαν μόλις το 45% των νέων συμβάσεων.
Ως προς τις νέες συμβάσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης ισχύουν τα εξής:
  • Το 2009 ήταν 198.227 και αποτελούσαν το 21% των νέων συμβάσεων.
  • Το 2017 ήταν 1.316.980 (ο μεγαλύτερος αριθμός από το 2009) και αποτελούσαν το 55% των νέων συμβάσεων!
Να σημειωθεί μάλιστα ότι οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης δεν αντιστοιχούν και σε θέσεις μόνιμης εργασίας. Αντιθέτως, η αύξηση των αριθμού των νέων συμβάσεων (κάθε μορφής) είναι ένας ακόμα δείκτης που δείχνει τη μεγάλη ανακύκλωση του εργατικού δυναμικού, το διαρκές πέρασμα από την εργασία στην ανεργία. Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», σε κάθε 100 προσλήψεις αντιστοιχούν περίπου 95 απολύσεις.
Εξίσου σημαντικό είναι το στοιχείο των μετατροπών συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής και εκ περιτροπής, που το 2017 έφθασαν τις 59.605.
Τα περισσότερα εργατικά «ατυχήματα» από το 2000
Το 2017 καταγράφονται 7.357 εργατικά «ατυχήματα», ο μεγαλύτερος αριθμός από το 2000, πρώτο χρόνο λειτουργίας του ΣΕΠΕ.
Να σημειωθεί μάλιστα ότι από το 2012 μέχρι το 2017 υπάρχει συνεχής αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων».
Αντίστοιχα, σε ό,τι αφορά τα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» σημειώνεται συνεχής αύξησή τους από το 2014 και μετά, ενώ τα 76 θανατηφόρα που καταγράφονται το 2017 είναι ο μεγαλύτερος αριθμός νεκρών εργατών από το 2011.
Επιχειρώντας να κουκουλώσει τα παραπάνω, η κυβέρνηση καταφεύγει σε μία ακόμα αθλιότητα: Στην Εκθεση Πεπραγμένων διαχωρίζει με επιμονή τα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» σε παθολογικά και μη, υπονοώντας προφανώς ότι ορισμένα από αυτά δεν έχουν άμεση σχέση με το χώρο εργασίας.
Ωστόσο, ακόμα και οι θάνατοι εργατών που οφείλονται σε παθολογικά αίτια τις περισσότερες φορές έχουν άμεση σχέση με τις άθλιες συνθήκες εργασίας και ζωής, με το τεράστιο άγχος και την ανασφάλεια που γεννούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, ο οποίες όπως είδαμε αυξάνονται συνεχώς, με το κυνήγι για το μεροκάματο, τη συνεχή μετάβαση μεταξύ εργασίας και ανεργίας, τους μισθούς - ψίχουλα, την εντατικοποίηση της εργασίας, την ουσιαστική ανυπαρξία Πρόληψης κ.ο.κ.
Η αθλιότητα αυτή της κυβέρνησης εκφράζεται με το συμπέρασμα στην Εκθεση Πεπραγμένων: «Η αύξηση αυτή, της τάξης του 24% εντός της διετίας (σ.σ. 2015 - 2017), δεν αντανακλάται στην αντίστοιχη πορεία των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων, η οποία εμφανίζει στασιμότητα. Συγκεκριμένα, τα θανατηφόρα ατυχήματα μη παθολογικής αιτιολογίας ανήλθαν σε 34, έναντι 33 και 34 που συνέβησαν κατά τα έτη 2016 και 2015 αντίστοιχα»! Και παρακάτω: «Η μεταβολή όμως (σ.σ. των θανατηφόρων) κατά την τριετία οφείλεται στην αύξηση των δηλωθέντων ατυχημάτων παθολογικής αιτιολογίας και όχι των υπολοίπων, όπως έχει αναφερθεί και παραπάνω».
«Ρεκόρ» και στην εργασία ανηλίκων
Μια ακόμα θλιβερή «πρωτιά» προσθέτει το γεγονός ότι το 2017 θεωρήθηκαν 7.647 βιβλιάρια ανηλίκων (άνω των 15 ετών), έναντι 2.780 θεωρήσεων το 2005 και 562 θεωρήσεων το 2012!
Από το σύνολο των ανηλίκων, τα 4.028 είναι αγόρια και τα 3.619 κορίτσια.
Το 2005 είχαν γίνει 5 μηνύσεις και είχαν επιβληθεί 29 πρόστιμα για παράνομη απασχόληση ανηλίκων, το 2012 έγιναν 4 μηνύσεις και επιβλήθηκαν 16 πρόστιμα. Το 2017 δεν έγινε καμία μήνυση, ενώ επιβλήθηκαν 12 πρόστιμα...
Ελεγχοι - «βιτρίνα» και ελάχιστο προσωπικό
Οσο για τους ελέγχους για την τήρηση των μέτρων για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία (ΥΑΕ), το 2017 σημειώθηκε ξανά μείωσή τους, καταγράφοντας νέο αρνητικό ρεκόρ.
Μάλιστα, από το 2013 και μετά υπάρχει συνεχής μείωση των ελέγχων και επανελέγχων, φθάνοντας τους 21.423 το 2017, ο μικρότερος αριθμός από το 2001.
Από την άλλη, καταγράφεται αύξηση στους ελέγχους που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις, χωρίς όμως αυτή να ανταποκρίνεται στην αύξηση της απασχόλησης και στην ένταση της εργοδοτικής ασυδοσίας. Το 2017 έγιναν 30.492 έλεγχοι και επανέλεγχοι, περισσότεροι από τα έτη 2015 και 2016 αλλά λιγότεροι από τα προηγούμενα.
Σε κάθε περίπτωση, ο αριθμός των ελέγχων τόσο για τα μέτρα ΥΑΕ όσο και για τις εργασιακές σχέσεις είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Χαρακτηριστικά, το 2017 το ΣΕΠΕ πραγματοποίησε μόλις 14.000 ελέγχους για ΥΑΕ (δεν περιλαμβάνονται οι επανέλεγχοι και οι έλεγχοι που προκαλούνται από καταγγελίες και εργατικά «ατυχήματα»). 
Με δεδομένο ότι ο αριθμός των καταγεγραμμένων επιχειρήσεων είναι 236.500, απαιτούνται 17 χρόνια για να γίνουν έλεγχοι σε όλες τις επιχειρήσεις!
 Για τις εργασιακές σχέσεις πραγματοποιήθηκαν 30.000 έλεγχοι, που σημαίνει ότι για να ελεγχθούν όλες οι επιχειρήσεις απαιτούνται 8 χρόνια!
Την ίδια στιγμή, ο αριθμός του προσωπικού που στελεχώνει τις Επιθεωρήσεις Εργασίας συνεχίζει να είναι εξαιρετικά μικρός. Το 2017 υπηρετούσαν μόλις 373 επιθεωρητές Εργασιακών Σχέσεων και 245 επιθεωρητές για την ΥΑΕ!
Οργανο ταξικής «συμφιλίωσης»
Παραποιώντας την πραγματικότητα αυτή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να ταυτίσει τον προσανατολισμό του ΣΕΠΕ με τους εργαζόμενους σε αυτό.
Στη συνέχεια αποθεώνει την ταξική συνεργασία, δείχνοντας ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος του ΣΕΠΕ: «Είναι σαφές ότι ο αγώνας και η αγωνία των Επιθεωρητών Εργασιακών Σχέσεων (σ.σ. το σωστό θα ήταν: Η αγωνία της κυβέρνησης) συμβαδίζουν με τον αγώνα και την αγωνία των επιχειρήσεων, που προσπαθούν να κρατηθούν στην αγορά και φυσικά των εργαζομένων που αισθάνονται ανασφάλεια ως προς την εργασιακή τους σχέση και τα δικαιώματά τους. Η Επιθεώρηση Εργασίας φιλοδοξεί - και προς αυτό το στόχο εργάζεται αδιάκοπα - να αποτελέσει εκείνη τη σταθερά που θα εξισορροπεί τις καταστάσεις σε έναν μεταβαλλόμενο εργασιακό χάρτη, δρώντας προληπτικά και προστατευτικά προς όφελος των εργαζομένων και της υγιούς αγοράς εργασίας».
Αυτό είναι λοιπόν το ζητούμενο της κυβέρνησης, να συμφιλιωθεί ο εργαζόμενος με τον εκμεταλλευτή του, στον οποίο το αστικό κράτος δίνει όλα τα εργαλεία για να εντείνει την εκμετάλλευση...

29 Μαρτίου, 2019

OI ΜΑΚΕΛΑΡΗΔΕΣ του «Ευρωπαϊκού Μηχανισμού για την Ειρήνη» (ΕΜΕ)





Δολοφονικός μηχανισμός

Εναν ακόμα μηχανισμό ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων ενέκρινε την περασμένη Τετάρτη το Ευρωκοινοβούλιο, βάζοντας ένα επιπλέον λιθαράκι στην παραπέρα στρατιωτικοποίηση και την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας της ΕΕ.
Πρόκειται για τον μηχανισμό που οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές βάφτισαν, ξεπερνώντας κάθε πρόκληση, «Ευρωπαϊκό Μηχανισμό για την Ειρήνη» (ΕΜΕ) και προβλέπει... το ακριβώς αντίθετο, αφού έχει ως αποστολή την απευθείας και χωρίς καθυστερήσεις χρηματοδότηση των στρατιωτικών Σωμάτων για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ. Ο εν λόγω μηχανισμός αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην πορεία παραπέρα στρατιωτικοποίησης της ιμπεριαλιστικής ένωσης, πορεία που - εν μέσω ανταγωνισμών στο εσωτερικό της - ολοένα και επιταχύνεται τα τελευταία χρόνια και που βεβαίως λειτουργεί συμπληρωματικά στις ΝΑΤΟικές δομές.
Ανάμεσα στα άλλα, η σχετική απόφαση προβλέπει τον διπλασιασμό των στρατιωτικών δαπανών (στο 1,5 δισ. ευρώ ετησίως), με στόχο, όπως λέγεται στο κείμενο, «ιδίως να χρηματοδοτεί τις στρατιωτικές αποστολές της Ενωσης, να ενισχύει τις στρατιωτικές και αμυντικές ικανότητες τρίτων κρατών, περιφερειακών και διεθνών οργανισμών και να συμβάλλει στη χρηματοδότηση επιχειρήσεων υποστήριξης της ειρήνης υπό την ηγεσία περιφερειακών ή διεθνών οργανισμών (σ.σ. ΝΑΤΟ) ή τρίτων κρατών», για επεμβάσεις δηλαδή όπου διακυβεύονται τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Στόχος είναι η ανάπτυξη «αυτοτελών» στρατιωτικών δυνατοτήτων της ιμπεριαλιστικής ένωσης, ώστε αυτή να μπορεί να υπερασπίζεται αυτοτελώς τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Εξάλλου, όπως αποτυπώνεται και στην απόφαση, ο νέος μηχανισμός έρχεται να απαντήσει στο ζήτημα ότι «απαιτούνται πρόσθετα μέσα και εργαλεία για να εξασφαλιστεί ότι η ΕΕ μπορεί να διαδραματίσει το ρόλο της ως παγκόσμιου παράγοντα στον τομέα της ασφάλειας» και μάλιστα με επικίνδυνο υπόβαθρο τη στρατηγική της ΕΕ ότι «η εσωτερική και η εξωτερική ασφάλεια είναι όλο και πιο αλληλένδετες» και ότι «η εξελισσόμενη πραγματικότητα που προκαλεί ανησυχία απαιτεί (...)να μην παραμείνει η ΕΕ αποκλειστικά "πολιτική δύναμη", αλλά να αναπτύξει και να ενισχύσει τις στρατιωτικές της ικανότητες».
Πρόκειται για όλα τα αντιδραστικά στοιχεία που βρίσκονται στον πυρήνα της «Συνολικής Στρατηγικής για την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας της ΕΕ», την αντιδραστική δηλαδή «παγκόσμια στρατηγική» της ΕΕ, που εγκαινιάστηκε το 2016, και σηματοδοτεί νέους μεγάλους κινδύνους για τους λαούς.
Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, η ΕΕ προχωράει σειρά σχεδίων πολεμικής προπαρασκευής, με «εμβληματικότερη» τέτοια περίπτωση τον «Μηχανισμό Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας»(PESCO), με τον οποίο μία ομάδα κρατών - μελών μπορεί να συνιστά μόνιμη ομάδα στρατιωτικών δυνάμεων ταχείας αντίδρασης, έτοιμη να επέμβει παντού, αλλά και για την εξέλιξη νέων όπλων και άλλων μέσων.
Παράλληλα, προχωράει η λεγόμενη «Συντονισμένη Αμυντική Αναθεώρηση» - ένα είδος στρατιωτικού «ευρωπαϊκού εξαμήνου» - όπου θα καθορίζονται οι στόχοι και θα ελέγχεται η υλοποίησή τους σε εθνικό επίπεδο, εξελίσσεται το λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας», που θα τροφοδοτήσει με επιπλέον ζεστό χρήμα την πολεμική βιομηχανία της ΕΕ, ενώ με βάση αυτές τις αποφάσεις, μόνο τα τελευταία 8 χρόνια, η ΕΕ έχει πραγματοποιήσει 24 στρατιωτικές επεμβάσεις σε 3 ηπείρους με τη συμμετοχή 80.000 στρατιωτών και αυτήν την περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη 16 επιχειρήσεις της ανά τον κόσμο, για την... εμπέδωση της ειρήνης και της ασφάλειας. Στις επικίνδυνες αυτές αποφάσεις, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το συμπέρασμα είναι ότι η ΕΕ δεν μπορεί να αποτελέσει δύναμη ασφάλειας και σταθερότητας για τους λαούς όπως υποστηρίζουν οι πολύχρωμοι θιασώτες της. Αντίθετα, αποτελεί δύναμη στρατιωτικών επεμβάσεων και πολέμων μαζί με τον πόλεμο που διεξάγει στο εσωτερικό των κρατών - μελών της απέναντι στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. 
Αυτές οι εξελίξεις πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για τον λαό για την ΕΕ, τον ρόλο της και πρέπει να αξιοποιηθούν στη μάχη των ευρωεκλογών του Μάη. 
Η εμβάθυνση και ενίσχυση της ΕΕ αφορούν και στην ενίσχυση του ιμπεριαλιστικού, επιθετικού της χαρακτήρα. Είναι, λοιπόν, αναγκαίο να εκφραστεί ένα μεγάλο ΟΧΙ στην ΕΕ του κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων με ένα μεγάλο ΝΑΙ στο ΚΚΕ, στέλνοντας μήνυμα με ευρύτερη ευρωπαϊκή σημασία με την ενίσχυσή του.