Για να μάθετε από πρώτο χέρι, τι αποφάσισε το Κόμμα:

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»

Πανεξόρμηση με την Πολιτική Απόφαση του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ

Από την πανεξόρμηση με τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» και τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο

    Κάνε κλικ Πάνω στη φωτο να μεταφερθείς στην Εφημερίδα!! http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=9/4/2017&id=16606&pageNo=13

Πλατύ άνοιγμα στην εργατική τάξη και στο λαό πραγματοποιούν οι Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, σήμερα, Κυριακή 9 Απρίλη, που ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με ειδικό ένθετο την Πολιτική Απόφαση του 20ού Συνεδρίου του Κόμματος.

Ήδη άλλωστε, με την ολοκλήρωση του Συνεδρίου μπήκαμε σε φάση υλοποίησης των κατευθύνσεών του και η πανεξόρμηση της Κυριακής είναι πρώτης τάξης ευκαιρία για να σηματοδοτηθεί με αποφασιστικότητα αυτή η μεγάλη προσπάθεια. Με χαρτί και μολύβι οργανώνουμε λοιπόν τη μεγάλη εξόρμηση για να συζητήσουμε τα σύνθετα καθήκοντα που βάζει το Κόμμα μας για τα επόμενα χρόνια, με άξονα την ισχυροποίησή του ειδικά στους τόπους δουλειάς, την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, την ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας και την πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Με την εξόρμηση, με την προσωπική συζήτηση άνθρωπο τον άνθρωπο και σπίτι το σπίτι, αλλά και με συσκέψεις, περιοδείες, εκδηλώσεις κ.λπ., φιλοδοξούμε να φτάσουμε σε χιλιάδες εργατοϋπαλλήλους και λαϊκούς ανθρώπους. Για να μάθουν από εμάς, δηλαδή από πρώτο χέρι, τι αποφάσισε το Κόμμα και όχι από τους καλοθελητές των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, από τις εφημερίδες και τα site τους που διαστρεβλώνουν την πολιτική μας. Η εξόρμηση αυτή να ενταχθεί στο σχεδιασμό για την οργάνωση της πάλης παντού, ενάντια στο νέο πακέτο μέτρων που θα προκύψει από τις διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης με το κουαρτέτο.

Έχουμε πείρα. Η μεγάλη διακίνηση των Θέσεων της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο το Δεκέμβρη πρέπει να αποτελέσει τον οδηγό μας, με στόχο να φτάσουμε σε ακόμα περισσότερους. Η κάθε ΚΟΒ και ΟΒ, όλα τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος, από σήμερα σχεδιάζουμε πού θα πάει ο «Ριζοσπάστης» την Κυριακή και τη Δευτέρα.

Από την πανεξόρμηση με τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» και τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο

Δες και την Συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα στην εφημερίδα «Ειδήσεις»

Συνέντευξη παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στην εφημερίδα «Ειδήσεις» και στη δημοσιογράφο Μαριτίνα Ζαφειριάδου.  

Παρατίθεται η συνέντευξη:

Τι σημαίνει «Βάζουμε ακόμα ψηλότερα τον πήχη» μετά το Συνέδριο κ. Κουτσούμπα; Ποιες είναι οι βασικές προτεραιότητες;

Προτεραιότητες μας είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος από τη φάση της υποχώρησης που βρίσκεται σήμερα, η ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας μέσα στους αγώνες, σε κατεύθυνση ρήξης και σύγκρουσης με το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Οι αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου βάζουν ακόμα πιο ψηλά τον πήχη για το Κόμμα μας γιατί θέλουμε να ανταποκριθούμε σε αυτά τα καθήκοντα, αλλά και σε ό,τι άλλο φέρει η ίδια η ζωή, οι εξελίξεις, πολιτικο-στρατιωτικές, εθνικές, περιφερειακές και διεθνείς.

Εκτιμάτε ότι τελικά ο Αλέξης Τσίπρας θα κλείσει την αξιολόγηση; Ή θα προσφύγει σε κάλπες, ανοίγοντας μέτωπο με τους δανειστές;

Ο κ. Τσίπρας έχει συμφωνήσει με τα νέα σκληρά μέτρα που φέρνει η συζήτηση για την αξιολόγηση. Η καθυστέρηση γίνεται για την εξασφάλιση και μιας 4ης ουσιαστικά συμφωνίας-μνημονίου, παράλληλα με την αξιολόγηση. Ο κίνδυνος του «ατυχήματος» όπως λένε, κυρίως λόγω των μεγάλων αντιθέσεων ανάμεσα στο ΔΝΤ και άλλους Ευρωπαίους του κουαρτέτου, είναι υπαρκτός και σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορεί κανένας να αποκλείσει και προσφυγή σε εκλογές. Σε τέτοια εκδοχή των εξελίξεων έχει αναφορά και η κινδυνολογία, οι δραματικοί τόνοι και οι εκβιασμοί προς το λαό μας να αποδεχτεί τη νέα σφαγή του στο όνομα της ενότητας της Ευρώπης των μονοπωλίων, της ανάκαμψης των καπιταλιστικών κερδών και της συμφωνίας για ένα χρέος που δεν δημιούργησε ο ίδιος.

Εκτιμάτε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μέλλον; Η υλοποίηση των Μνημονίων εκτιμάτε ότι θα κρατήσει την Ελλάδα εντός της ΕΕ;

Η παραμονή της χώρας μας στην ΕΕ δεν εξαρτάται από το αν ο λαός θα συνεχίζει να ματώνει για να υλοποιηθούν οι απαιτήσεις του κεφαλαίου, οι οποίες στη χώρα μας βρήκαν την έκφρασή τους απότομα και βίαια με τα μνημόνια, ενώ σε άλλες χώρες εφαρμόστηκαν σταδιακά. Η συνοχή της ΕΕ δοκιμάζεται, λόγω των αντιθέσεων στο εσωτερικό της, αλλά και λόγω των ανταγωνισμών με άλλα κέντρα, όπως οι ΗΠΑ. Γι’ αυτό είναι πιθανό το σενάριο Γιούνκερ για μια ΕΕ διαφορετικών ταχυτήτων ή και για «απόσυρση» κάποιων κρατών από την ευρωζώνη. Κι επειδή το κεφάλαιο στη χώρα μας πάλι θα βρει τρόπο να την βγάλει καθαρή και να φορτώσει τις ζημιές του στο λαό, το κρίσιμο είναι ο λαός έγκαιρα να συνειδητοποιήσει αυτό και να χαράξει την πάλη του και την κατεύθυνσή της, με βάση τα δικά του συμφέροντα, κάτι που σήμερα ανταποκρίνεται μόνο στην εναλλακτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Θεωρείτε πιθανό ένα τέταρτο Μνημόνιο;

Το σίγουρο είναι ότι η πολιτική που ακολουθείται χρόνια τώρα υπέρ του κεφαλαίου φορτώνει στην εργατική τάξη, το λαό μνημόνια χωρίς ημερομηνία λήξης. Ειδικά αυτή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει επιδείξει μεγάλη ικανότητα εξαπάτησης. Τα βαριά μέτρα και μετά το 2019, η νέα μείωση στο αφορολόγητο, οι μειώσεις στις συντάξεις, οι νέες ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα, οι ομαδικές απολύσεις, οι νέες ιδιωτικοποιήσεις, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα νέο, 4ο  μνημόνιο.

Αλήθεια κ. Γενικέ Γραμματέα, γιατί πρώην σύντροφοί σας, σας κατηγορούν ότι νοθεύετε τη στάση σας για την ΕΕ; Και τι συμβαίνει πραγματικά;

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που προβάλει εξαρχής με συνέπεια την κρυστάλλινη θέση για συνολική αποδέσμευση από την ΕΕ, δεμένη με ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία και με το λαό πραγματικά στην εξουσία. Ορισμένοι, που έδωσαν «γην και ύδωρ» και με πολλούς τρόπους επέδειξαν στήριξη, ανοχή και εγκληματική σιωπή σε αυτές τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες πάνω από 20 χρόνια τώρα και μέχρι πρόσφατα, συνεχίζουν να «ξύνονται στη γκλίτσα του τσοπάνη» και να παραπλανούν την εργατική τάξη και το κίνημά της. Προτείνουν να αποδεχτεί το κίνημα ότι «η ΕΕ είναι το σπίτι μας», ότι «μπορεί να γίνει φιλολαϊκή», ανακαλύπτοντας ως δήθεν θαυματουργό λύση, τη μετάβαση στην καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής ακόμα και εντός της ΕΕ. Μόνο που αυτή σήμερα είναι και καραμπινάτη επιλογή τμημάτων του κεφαλαίου εντός και εκτός Ελλάδας, ενώ δοκιμάζεται στην πράξη σε άλλες καπιταλιστικές χώρες εκτός ευρώ, όπου και εκεί ματώνουν οι εργαζόμενοι. Το ΚΚΕ προτείνει στο λαό λοιπόν να αποδεχτεί και να παλέψει για ένα συνολικό σχέδιο εξόδου από την ΕΕ, μονομερούς διαγραφής του χρέους, κοινωνικοποίησης του πλούτου, κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, με την εργατική τάξη, το λαό στην εξουσία.

Το ΚΚΕ ζητάει εκλογές; Και «χωρά» σε ένα «αντικυβερνητικό μέτωπο»;

Όπως τραγουδά και στη «Βαβέλ» η Νατάσσα Μποφίλιου «στις ειδήσεις είπαν πάλι εκλογές, και γελάνε με μας, δώδεκα φυλές», και σωστά καταλήγει «το εμπέδωσα το πράγμα: η σιωπή μας είναι τραύμα, πια». Γι’ αυτό χρειάζεται μόνο αγώνας, πάλη του λαού ενάντια στην ΕΕ, τα μονοπώλια, την εξουσία τους, τις αστικές κυβερνήσεις που εναλλάσσονται και τα κόμματά τους.

Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε να επαναδραστηριοποιείται η Χρυσή Αυγή με επιθέσεις και ξυλοδαρμούς. Τι πρέπει να γίνει όσον αφορά και στην κάθοδό της στις επόμενες εκλογές; 

Η ΧΑ συνεχίζει να δίνει αποδείξεις για το δολοφονικό ναζιστικό χαρακτήρα της. Είναι καιρός να τελειώσει η δίκη της, όχι μόνο όσον αφορά κάποιους εκτελεστές-μέλη της, αλλά την ίδια την εγκληματική ηγεσία αυτού του μορφώματος. Το κύριο είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, ο λαός να απομονώσουν τη ΧΑ, ακόμα περισσότερο, να την πετάξουν έξω από κάθε τόπο δουλειάς, έξω από κάθε γειτονιά, σχολείο και σχολή. Και στις εκλογές να τη στείλουν στον «πάτο», εκεί που τα τσιράκια του συστήματος, «η σαπίλα του ντουνιά», δεν θα βρίσκουν ούτε την ψήφο τους.

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

• 

  ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΙΟΝΗΣ ΣΤΟΝ Ρ/Σ «FLASH FM»

  Συνειδητή απόπειρα εξαπάτησης του λαού τα λεγόμενα αντίμετρα της κυβέρνησης (AUDIO)

   08/04/2017 12:37
• 

  Δήλωση του Δ. Κουτσούμπα στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ (VIDEO)

   07/04/2017 19:03
• 

  Ο Δημήτρης Κουτσούμπας στην ΕΡΤ 1

  07/04/2017 13:35

Με λίγα λόγια το 20ο Συνέδριο απ τον σφυροδρέπανο:

Συνεδριολογίες

Σήμερα (χτες) ολοκληρώνονται αισίως οι εργασίες του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ. 

Όλοι όσοι αντιμετώπισαν το προηγούμενο -19ο- προγραμματικό του συνέδριο κάπως σαν το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ (παρά ένα δεν τους έκατσε η σημειολογία), έδωσαν ρέστα "πολιτικής κριτικής" τις τελευταίες μέρες.

Ιδίως την πρώτη μέρα του συνεδρίου, όπου αξιολόγησαν ως πιο σημαντικό γεγονός την παρουσία του Πέτρου Κόκκαλη στο πρώτο ανοιχτό μέρος του συνεδρίου, αν και ο Π.Κ. 

α) ήρθε -και πέρασε βασικά απαρατήρητος- ως δημοτικός σύμβουλος Πειραιά κι όχι με ειδική προσωπική πρόσκληση β) δεν του πήρε δηλώσεις ο 902 γ) έχει δεδομένη κοινωνική θέση, αλλά είναι μάλλον σεμνός και με ειλικρινή σεβασμό στα ζητήματα που άπτονται με το κόμμα και την ιστορία του συνονόματου παππού του (που ήταν υπουργός στην κυβέρνηση του βουνού).

Την πρώτη μέρα έσπασε και το "άβατο" της έδρας της ΚΕ στον Περισσό για τους Συριζαίους, με την παρουσία του Βούτση -ως προέδρου της Βουλής- που ανακοινώθηκε από το προεδρείο για να ακολουθήσει... πώς λέμε "θυελλώδικα χειροκροτήματα"; Καμία σχέση.

Είχαμε και μερικές εκπλήξεις, όπως ο Δρογώσης κι ο Αριστείδης Καμάρας, παλαίμαχος του ΠΑΟ, που ομολογώ πως δεν του το 'χα, μάλλον γιατί τον είχα συνδέσει λανθασμένα με το Ουέμπλεϊ, τη χούντα κι όλα τα συμπαρομαρτούντα.

Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν αναμφισβήτητα η ανακοίνωση των ονομάτων των μελών της ΚΕ, κομματικών στελεχών κι αγωνιστών, που έφυγαν από τη ζωή στο μεσοδιάστημα από το προηγούμενο συνέδριο: Τσίγκας, Κολοζόφ, Χουρμουζιάδης, Λιαπάτης και πολλοί άλλοι -δεν τους αναφέρω όλους, τα ονόματα είναι απλώς ενδεικτικά.

Το ζουμί πάντως βρισκόταν στην εισήγηση της απερχόμενης ΚΕ, που είχε ουσιαστικές παρατηρήσεις και πολλά ενδιαφέροντα σημεία, από τα οποία ξεχωρίζω και μεταφέρω τα εξής:

-τα πολύ υψηλά ποσοστά συμφωνίας με τις θέσεις (πάνω από 99%) στο κόμμα και την ΚΝΕ. Τη σημείωση πως το κριτήριο της συμφωνίας δεν είναι γενικό κι αόριστο. Τη βελτίωση της ταξικής, κοινωνικής σύνθεσης των οργανωμένων μελών -περισσότερα μέλη από την εργατική τάξη- και την αύξηση του αριθμού των γυναικών.

-ότι οι θέσεις έφτασαν σε 80 χιλιάδες κόσμου -με τη διακίνηση των φύλλων του Ριζοσπάστη- ενώ στις διάφορες συσκέψεις και παρουσιάσεις των θέσεων συμμετείχαν πάνω από 20 χιλιάδες φίλοι και μέλη.

-το βασικό τρίπτυχο α) η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και η κοινωνική συμμαχία β) η πάλη ενάντια στον πόλεμο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς γ) ο στρατηγικός στόχος της εξουσίας

που περιγράφει κι ιεραρχεί εύστοχα τα καθήκοντα του κόμματος.

-ότι χρειάζεται να ερμηνεύουμε καλύτερα τις τρέχουσες εξελίξεις, τη συγκυρία. Ότι η ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων και των συνειδήσεων δεν έρχεται αυτόματα, όταν προσθέτουμε το στόχο της εξουσίας -που μπαίνει ως άμεσο σύνθημα μόνο σε επαναστατική περίοδο. Κι ότι αυτό το καθήκον δεν πρέπει να κατανοείται απλουστευμένα και συνθηματολογικά, πρέπει να εξειδικεύουμε τις θέσεις μας και να μη χρησιμοποιούμε γενικά κι αφηρημένα συνθήματα.

-ότι βλέπουμε τη συμμαχία από τη σκοπιά της στρατηγικής με σκοπό την απόσπαση μαζών από το ρεφορμισμό και τις γραφειοκρατικές, συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ότι η οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας συναρτάται από/με την ευθύνη και την πολιτική ευαισθησία του κόμματος. Ότι δεν πρέπει να περιορίζουμε τη συμμαχία και τον τρόπο που την κατανοούμε στις ήδη υπάρχουσες κοινωνικές συσπειρώσεις, όπου δρουν οι κομμουνιστές, που είναι απλώς το πρόπλασμά της. Ότι οι Λαϊκές Επιτροπές δεν πρέπει να λειτουργούν ως απλές κινήσεις πολιτών, χωρίς να συνδέονται οργανικά με τα σωματεία και το εργατικό κίνημα.

-Ότι χρειάζεται επικαιροποίηση του διεκδικητικού πλαισίου πάλης μέσα από ειδικό σώμα για την κοινωνική συμμαχία και αντίστοιχες διαδικασίες για τους ΕΒΕ και τους αγρότες. Ότι πρέπει να ολοκληρωθεί η μελέτη για την ταξική σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας -η οποία νομίζω πως δεν είναι μια δουλειά που γίνεται μια κι έξω, αλλά καθήκον διαρκείας, καθώς καταπιάνεται με μεγέθη που μεταβάλλονται στο χρόνο.

-Ότι τα στελέχη δεν πρέπει να βλέπουν με καχυποψία και να μην αξιοποιούν τους συντρόφους με τους οποίους έχουν κάποιες διαφωνίες. Ότι οι τομεακές επιτροπές είναι κρίσιμος κρίκος ακριβώς για την εξειδίκευση των θέσεων σε κάθε τομέα, χωρίς αυτό να απαλλάσσει τα ανώτερα καθοδηγητικά όργανα από τις ευθύνες τους.

-ότι οι κομμουνιστές πρέπει να οξύνουν τα διάφορα μέτωπα πάλης και να οξύνουν τα όποια ρήγματα.

-ότι χρειάζεται ένταση της αντιπολεμικής πάλης, της πάλης για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

-ότι πρέπει να βάλουμε στην προμετωπίδα το σύνθημα της αποδέσμευσης από την ΕΕ, τονίζοντας παράλληλα ποιος πρέπει να έχει τα κλειδιά της οικονομίας σε αυτήν την περίπτωση.

-ότι μια απλή αλλαγή νομίσματος, χωρίς ριζικές αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας, θα χτυπήσει το λαϊκό εισόδημα, κι είναι συνεπώς κοροϊδία να προβάλλεται ως κρίκος.

-η αναφορά στη μεγαλύτερη εμπλοκή της ελληνικής αστικής τάξης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τη "γεωστρατηγική αναβάθμιση" της Ελλάδας, τη συμμετοχή της σε επιχειρήσεις για τη μοιρασιά της λείας των αγορών, τις ΑΞΕ από την Ελλάδα στο εξωτερικό.

-Ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι σχεδόν συγχρονισμένη, αγγίζει όμως και οικονομίες, όπως η κινέζικη, που δεν έχει αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά είδε το αντίστοιχο ποσοστό της να έχει σαφώς πτωτική τάση.

-η αναφορά στις παρακαταθήκες της κουβανικής επανάστασης που κρατάμε ζωντανές στη μνήμη μας (εννοώντας πιθανότατα ότι δεν είναι ζωντανές, υπαρκτές στη σύγχρονη πραγματικότητα).

-η αναφορά στην οικογενειοκρατία και τον Κιμιλσουνγκισμό-Κιμγιονγκ-υλισμό της Κορέας -που δεν έχει σχέση με το διαλεκτικό υλισμό και το σοσιαλιστικό όραμα.

-η απάντηση στο αστικό ιδεολόγημα της προβολής των κατακτήσεων του περασμένου αιώνα ως υπερβολικών, τη στιγμή που σήμερα έχουμε τεχνικά τις δυνατότητες να πετύχουμε πολύ περισσότερα

Ίσως κάποια σημεία χάνουν στη μεταφορά, συνεπώς ενδείκνυται -και βασικά επιβάλλεται- ο αναγνώστης να διαβάσει το πρωτότυπο, για να βγάλει ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Ακόμα κι έτσι όμως γίνεται φανερή η γενική κατεύθυνση, που είναι καθαρή και δεν επιδέχεται διαστρεβλώσεων -από αυτές που ευδοκιμούν στο μαγικό υπόκοσμο του διαδικτύου.

Όσο για τους πανομοιότυπους πρωτοσέλιδους τίτλους του Ρίζου για το συνέδριο τις τελευταίες μέρες (αύριο ξεκινά, σήμερα ξεκινά, χτες ξεκίνησε), αφενός είναι πολύ προτιμότεροι από τους 'εμπορικούς' τίτλους και τις κριτικές, που προεξοφλούν το συμπέρασμα για ένα συνέδριο, προτού καν διαβάσουν τις επεξεργασίες του και δουν τι θα γίνει. Αφετέρου όμως αναδεικνύουν ένα σημαντικό ζήτημα: ότι η αύξηση της κυκλοφορίας του Ριζοσπάστη και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για αυτή, δεν μπορεί να συζητιούνται ξεκομμένα από την ανάγκη ριζικής βελτίωσης του περιεχομένου -ή έστω της μορφής που παίρνει το τελευταίο.

Στον επίλογο της ανάρτησης, μπορείτε να δείτε εδώ τη σύνθεση της νέας ΚΕ και ΚΕΟΕ που εκλέχτηκε στο συνέδριο, κι εδώ τη σύνθεση των αντίστοιχων οργάνων στο προηγούμενο συνέδριο, για να γίνουν οι απαραίτητες συγκρίσεις.

Η νέα ΚΕ έχει έξι μέλη περισσότερα, μερική ανανέωση με νέα στελέχη -αρκετά από αυτά γνωστά από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα- και κάποιες επιστροφές, όπως πχ του Μεντρέκα, που δεν ήταν στην προηγούμενη ΚΕ.

Αναμένουμε με ενδιαφέρον η ανακοίνωση και για τη σύνθεση του νέου ΠΓ.

Για τον χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ, κ Γιατί στηρίχθηκε από την αστική τάξη:

ΕΡΩΤΗΣΗ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Για τον χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και τη στήριξή του από την αστική τάξη

Με αφορμή την αναφορά στη θέση 28 των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο

 στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του τίθεται το ερώτημα της αποσαφήνισης του χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και γιατί στηρίχθηκε από την αστική τάξη.

Ο προσδιορισμός του πολιτικού στίγματος του ΣΥΡΙΖΑ προϋποθέτει καταρχάς τη διευκρίνιση της σχέσης ανάμεσα στην αστική πολιτική και το οπορτουνιστικό ρεύμα. 

Η οπορτουνιστική πολιτική γραμμή είναι

 -όσον αφορά την ταξική της ουσία- 

αστική πολιτική γραμμή, όπως όμως αυτή εκδηλώνεται μέσα στις γραμμές του εργατικού κινήματος. 

Ενώ, δηλαδή, πρόκειται για πολιτική στήριξης στρατηγικών στόχων του κεφαλαίου στην οικονομία και την πολιτική, εμφανίζεται με σοσιαλιστικό μανδύα και συνθήματα. 

Το γεγονός ότι οι οπορτουνιστικές αντιλήψεις έχουν αντικειμενικά κοινό «πυρήνα» με την αστική ιδεολογία και πολιτική εκφράζεται τόσο στις κατά καιρούς συγκλίσεις ανάμεσα στα οπορτουνιστικά και αστικά κόμματα όσο και στη μετατροπή οπορτουνιστικών κομμάτων σε κόμματα αστικής διακυβέρνησης, ιδιαίτερα σε περιόδους που αυτό κρίνεται αναγκαίο για τον καπιταλισμό.

Οταν ένα οπορτουνιστικό κόμμα κληθεί να διαχειριστεί από κυβερνητικές θέσεις τα γενικά συμφέροντα της αστικής τάξης, τότε υπόκειται εκ των πραγμάτων σε μια σειρά πολιτικές, ιδεολογικές και οργανωτικές προσαρμογές που χαρακτηρίζονται από την υποχώρηση των οπορτουνιστικών του στοιχείων και αναφορών χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι αυτές δεν συνεχίζουν να αξιοποιούνται για τον εγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων στις αστικές επιδιώξεις.

Τα παραπάνω εκφράζονται και στην ιστορική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Η «ραχοκοκαλιά» του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από το «Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου», ο οποίος με τη σειρά του συγκροτήθηκε όταν ο ομώνυμος συνασπισμός κομμάτων μετατράπηκε το 1991 σε διακριτό πολιτικό φορέα με την προσχώρηση σε αυτόν πολλών μελών και στελεχών που αποχώρησαν από το ΚΚΕ. 

Τα επόμενα χρόνια, ο Συνασπισμός και από το 2004 ο ΣΥΡΙΖΑ 

(ο οποίος αρχικά ήταν εκλογική συμμαχία οπορτουνιστικών κομμάτων) 

αποτελούσε τον βασικό φορέα του οπορτουνισμού στην Ελλάδα. 

Ως τέτοιος δρούσε σε ανοιχτή αντιπαράθεση με το ΚΚΕ, ενώ συστρατευόταν στις αστικές επιλογές στρατηγικού χαρακτήρα, π.χ. υπερψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, συμμετοχή στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για το «Μακεδονικό», ενθουσιασμός για τις αντεπαναστατικές ανατροπές της περιόδου 1989 - 1991, στήριξη του κοινωνικού εταιρισμού.

Η μακρόχρονη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος στο έδαφος της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης επιφύλασσε στον ΣΥΡΙΖΑ νέα καθήκοντα στην υπόθεση της υπεράσπισης του καπιταλισμού μέσω της «αναβάθμισής» του σε κόμμα της αστικής διακυβέρνησης. 

Το γεγονός αυτό επέβαλλε μια σειρά προσαρμογές σε όλα τα επίπεδα (μετατροπή σε ενιαίο κόμμα, προσέλκυση ΠΑΣΟΚογενών στελεχών, προσαρμογή των ιδεολογικών του αναφορών κ.λπ.) έτσι ώστε να μπορέσει να επιτελέσει με επάρκεια τον νέο του ρόλο. 

Η «βίαιη ωρίμανση» την οποία υπέστη

 -σύμφωνα με τα λεγόμενα των στελεχών του- 

ο ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία προς τη διακυβέρνηση και το πρώτο διάστημα της ανάληψής της συνίσταται στη σταδιακή μετατροπή του από οπορτουνιστικό σε αστικό σοσιαλδημοκρατικό κυβερνητικό κόμμα, το οποίο όμως διατηρεί οπορτουνιστικές αναφορές προς όφελος της απόσπασης της λαϊκής συναίνεσης στην αντιλαϊκή πολιτική.

Η αστική τάξη στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς διείδε έγκαιρα τα οφέλη της αξιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ για την εξασφάλιση της ομαλής κυβερνητικής εναλλαγής σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, λαϊκών κινητοποιήσεων και σχετικής «απαξίωσης» των παλιών αστικών κομμάτων. Ο καιροσκοπισμός, η ανοιχτή κοροϊδία των λαϊκών στρωμάτων, η μαζική διάδοση αυταπατών περί φιλολαϊκής εξυγίανσης του καπιταλισμού εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα. Αυτές οι προσδοκίες της αστικής τάξης σε συνδυασμό με τις διαβεβαιώσεις του ΣΥΡΙΖΑ προς τον εσωτερικό και διεθνή αστικό κόσμο (βλ. επίσκεψη στις ΗΠΑ, ομιλίες στο ινστιτούτο «Brookings», στο «Φόρουμ του Κόμο», στον ΣΕΒ κ.λπ.) οδήγησαν στην ανάδειξή του στη διακυβέρνηση.

Μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης, τα αντιλαϊκά μέτρα που επέβαλε, η διαχείριση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου επιτάχυναν τις προσαρμογές στον ΣΥΡΙΖΑ. 

Προϊόν αυτών των προσαρμογών ήταν η πιο ανοιχτή πια στήριξη στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου, η υποχώρηση της όποιας φιλολαϊκής συνθηματολογίας, ο εκθειασμός της επιχειρηματικότητας, το πέρασμα από την αντιμνημονιακή ρητορική στη θέση ότι η υλοποίηση των μνημονίων είναι προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία, 

ενώ τελευταία πυκνώνουν και οι εκκλήσεις προς άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις για συγκλίσεις και συναίνεση στην αντιλαϊκή στρατηγική. 

Τα παραπάνω, βεβαίως, αποδεικνύουν ότι οι διαχωριστικές γραμμές εντός του αστικού στρατοπέδου (π.χ. μνημονιακός - αντιμνημονιακός) είναι πολύ δυσδιάκριτες.

902.gr 

Για να Γίνουμε Χρήσιμοι, Απαιτείται:

Νίκος Βουρτσάνης

24-1-17

"......Με άλλα λόγια, απαιτείται -μαζί με το ταξικό αντανακλαστικό, την αυθόρμητη κομμουνιστική διάθεση και στάση ζωής- κι ένα ορισμένο επίπεδο διαλεκτικής υλιστικής σκέψης. 

Απαιτείται καλή γνώση των συλλογικά επεξεργασμένων συμπερασμάτων από την ιστορία του Κόμματος και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος σε συνδυασμό με ένα ελάχιστο αλλά ικανοποιητικό επίπεδο αφομοίωσης των θέσεων της διαλεκτικής-υλιστικής φιλοσοφίας, της μαρξιστικής ανάλυσης της καπιταλιστικής οικονομίας, των νομοτελειών της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας σε συνδυασμό με τα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα. 
Απαιτείται καλή γνώση των θέσεων και επεξεργασιών του Κόμματος για μια σειρά οικονομικά - κοινωνικά - πολιτικά ζητήματα......"

Από τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ο Συνέδριο-Κεφάλαιο 4ο Θέση 40

Για την ανισομετρία, την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων:

Συνεχίζεται η αρθρογραφία που συμβάλλει στην κατανόηση πλευρών των Θέσεων της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο.

Όπως και το πρώτο άρθρο (31/12/2016), όπου ασχολήθηκε με τα ζητήματα της επιβράδυνσης του ρυθμού ανάπτυξης της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας και το μεγάλο μέγεθος υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και την αδυναμία ελεγχόμενης απαξίωσής του από ιμπεριαλιστικά κέντρα και κυβερνήσεις, έτσι και το παρόν βασίζεται και περιέχει αποσπάσματα από το κείμενο του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ που δημοσιεύεται στην ΚΟΜΕΠ τ. 6/2016.

Οι Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο σημειώνουν σε σχέση με τις εξελίξεις στην ΕΕ πως «οι εξελίξεις μετά την εκδήλωση της διεθνούς κρίσης το 2008-2009 επιβεβαιώνουν ότι η ΕΕ και η Ευρωζώνη δεν αποτελούν ένα συνεκτικό, σταθερό, μόνιμο σχηματισμό».

Ακόμα σημειώνουν πως «ο συσχετισμός μεταβλήθηκε -τόσο στο σύνολο της ΕΕ όσο και στον ηγετικό πυρήνα της- υπέρ της Γερμανίας», ενώ σε σχέση με τα μέτρα στήριξης της πορείας ανάκαμψης με μικρή χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής ότι «οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορούν ωστόσο να πετύχουν την άμβλυνση της ανισομετρίας στο εσωτερικό της Ευρωζώνης».

Ακόμη, οι Θέσεις της ΚΕ αναφέρουν: «Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος και η άνοδος του αστικού ευρωσκεπτικισμού στη Γαλλία, στην Ιταλία και σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο ενίσχυσης των φυγόκεντρων δυνάμεων, νέων δημοψηφισμάτων και νέας αποδυνάμωσης της ΕΕ», αλλά και ότι «η αντιπαράθεση για το μείγμα της ασκούμενης πολιτικής συνδέεται αντικειμενικά με την αντιπαράθεση για τις διεθνείς συμμαχίες της ΕΕ. Κι εδώ υπάρχουν μεγάλες διαφορές, τόσο ανάμεσα στα κράτη - μέλη όσο και στο εσωτερικό τους, όσον αφορά τη σχέση της ΕΕ και των επιμέρους κρατών με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα».

Για την ανισομετρία στο εσωτερικό της ΕΕ

Σε σχέση με το ζήτημα της ανισομετρίας στο εσωτερικό της ΕΕ, χρειάζεται να έχουμε κατά νου ότι στο εσωτερικό των διακρατικών καπιταλιστικών ενώσεων, όπως είναι και η ΕΕ, η οικονομία των διαφορετικών κρατών - μελών της ΕΕ δεν εξελίσσεται ισόμετρα, αλλά αντίθετα εμφανίζονται διάφορες κατηγορίες κρατών - μελών με βάση την οικονομική δύναμη, το αν η οικονομία τους βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, κρίσης ή στασιμότητας, τους ρυθμούς ανάπτυξης κ.λπ.

Είναι ενδεικτική η εικόνα που παρουσιάζει ο σκληρός πυρήνας της ΕΕ, όπου τόσο κατά τη φάση που προηγήθηκε της εκδήλωσης της κρίσης όσο και κατά τη διάρκεια της κρίσης, οι μονοπωλιακοί όμιλοι της Γερμανίας βελτίωσαν σημαντικά τη θέση τους σε σχέση με τους μονοπωλιακούς ομίλους στη Γαλλία και την Ιταλία. Ας δούμε πώς εξελίσσεται η οικονομία σε αυτές τις τρεις χώρες με δείκτες τους ρυθμούς ανάπτυξης, το κρατικό χρέος, τη βιομηχανική παραγωγή, τις εξαγωγές κ.ά.

Σήμερα η Γερμανία φαίνεται να έχει ξεπεράσει πλήρως την κρίση και να βρίσκεται στη φάση της ανόδου.

Η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης εκτιμάται πως θα κινηθεί με ρυθμούς ανάπτυξης 1,7% συνολικά για το 2016 και στο 1,4% το 2017. 

Το ΑΕΠ της Γερμανίας έχει ξεπεράσει κατά 6% το ΑΕΠ του 2008, η βιομηχανική παραγωγή είναι κατά 8,1% αυξημένη και οι εξαγωγές κατά 2,6%. Το κρατικό χρέος της Γερμανίας βρίσκεται στο 68% του ΑΕΠ για το 2016.

Η Γαλλία έχει ξεπεράσει τα επίπεδα ΑΕΠ προ κρίσης, αλλά δεν έχει ακόμα ξεπεράσει πλήρως την κρίση, όταν συνυπολογίσει κανείς το επίπεδο βιομηχανικής παραγωγής.

Το ΑΕΠ της Γαλλίας έχει αυξηθεί κατά 3,2% σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα, όμως η βιομηχανική παραγωγή είναι κατά 4,6% ελαττωμένη και οι εξαγωγές κατά 5,5% σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα. 

Το κρατικό χρέος της Γαλλίας παραμένει σταθερά σε πολύ υψηλά επίπεδα, στο 96,5% για το 2016, με πρόβλεψη ελαφράς αύξησης στο 97% του ΑΕΠ το 2017, ενώ έχει αυξηθεί και ο δανεισμός των επιχειρήσεων στο 124% του ΑΕΠ από 104% του ΑΕΠ το 2008.

Η Ιταλία, απ' την άλλη, έχει τη χειρότερη κατάσταση από τις μεγάλες οικονομίες της ΕΕ, βρίσκεται σε κατάσταση στασιμότητας, η βιομηχανική παραγωγή της έχει συρρικνωθεί σημαντικά σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα.

Το ΑΕΠ της βρίσκεται πίσω από τα προ κρίσης επίπεδα κατά 7,3%, η βιομηχανική παραγωγή κατά 17% και οι εξαγωγές κατά 16%. Το κρατικό χρέος της Ιταλίας βρίσκεται στο 132,7% του ΑΕΠ χωρίς ενδείξεις μεσοπρόθεσμης αποκλιμάκωσης.

Όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων

Ως αποτέλεσμα αυτών των τάσεων που περιγράψαμε παραπάνω που οδηγούν στο να μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, εμφανίζεται απόκλιση συμφερόντων ανάμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους. Γι' αυτό και αναπτύσσονται, σε τμήματα του κεφαλαίου, αμφιβολίες σχετικά με τη δομή, την αρχιτεκτονική, αλλά και την ίδια την ένταξη στη Ζώνη του Ευρώ ή ακόμα και στην ΕΕ.

Ταυτόχρονα, εκδηλώνεται διαπάλη για τον επιμερισμό των βαρών λόγω της εκδήλωσης της κρίσης. Ποιος θα πληρώσει δηλαδή την απαξίωση κεφαλαίου που πρέπει να γίνει, ποιος θα χάσει περισσότερο. Το πρόβλημα αυτό σήμερα εκδηλώνεται με τον υπέρογκο κρατικό, αλλά και ιδιωτικό δανεισμό σε ορισμένα κράτη - μέλη της ΕΕ. Η διαχείριση αυτού του δανεισμού είναι σημείο έντονης τριβής ανάμεσα σε Ιταλία, Γαλλία και Γερμανία. Όμως και η Γερμανία δεν είναι εξ ολοκλήρου υπεράνω του προβλήματος, αφού υπάρχει η προβληματική Deutsche Bank. Ωστόσο, η Γερμανία έχει την οικονομική δυνατότητα να διασώσει την Deutsche Bank αν χρειαστεί, παρόλο που η νομοθεσία της ΕΕ, που πέρασε με γερμανική ηγεσία, δεν το επιτρέπει.

Μια εικόνα αυτών των ανταγωνισμών γύρω από την απάντηση σε μια σειρά τέτοια κρίσιμα για το κεφάλαιο θέματα αποκαλύπτει, σε αδρές γραμμές, μια ΕΕ «χωρισμένη στα τρία»:

-Από τη μια είναι η γερμανική αστική τάξη, που από τη θέση της πρώτης οικονομικά δύναμης στο εσωτερικό των ΕΕ - Ευρωζώνης, μαζί με τις αστικές τάξεις ορισμένων άλλων καπιταλιστικών κρατών φλερτάρουν με την ιδέα μιας ΕΕ «πολλών ταχυτήτων» επιμένοντας στην εφαρμογή αυστηρών κανόνων στη δημοσιονομική πολιτική.

-Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας, μαζί με αυτές του λεγόμενου Club Med (Πορτογαλία, Ελλάδα, Κύπρος), ζητούν μεγαλύτερη χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής, ώστε να αξιοποιήσουν με μεγαλύτερη ευελιξία και να εξασφαλίσουν κεφάλαια που θα στηρίξουν τις προσπάθειες αναθέρμανσης των επενδύσεων. Ταυτόχρονα, πιέζουν τη Γερμανία να αναλάβει το ρόλο «εγγυητή» για τα υπερχρεωμένα κράτη και τις προβληματικές μεγάλες τράπεζες της ΕΕ.

-Τέλος, μια ομάδα κρατών - μελών με στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ, όπως η ομάδα του Βίσεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία), αλλά και οι Σουηδία και Δανία, ζητούν στο πλαίσιο της ΕΕ την ενίσχυση της «αυτοτέλειας» των εθνικών πολιτικών, που θα τους δώσει το περιθώριο χειρισμών για λογαριασμό των δικών τους αστικών τάξεων σε μια σειρά από ζητήματα (π.χ. Μεταναστευτικό - Προσφυγικό).

Αυτές οι σχέσεις και οι ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της ΕΕ που βγαίνουν στην επιφάνεια με κάθε ευκαιρία και περιλαμβάνουν μια «γκάμα» ζητημάτων που προβληματίζουν το κεφάλαιο σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, θα επηρεαστούν -και πιθανώς θα οξυνθούν- το επόμενο διάστημα από μια σειρά πολιτικές εξελίξεις, όπως το αποτέλεσμα του πρόσφατου δημοψηφίσματος για τη συνταγματική αναθεώρηση στην Ιταλία, τις εξελίξεις στην προώθηση του Brexit, τις εκλογές που θα γίνουν μέσα στο χρόνο σε Γαλλία και Γερμανία.

Για τις διεθνείς συμμαχίες της ΕΕ

Επιπλέον, πάνω σε αυτό το έδαφος, οι ανταγωνισμοί βρίσκουν την έκφρασή τους και στο ζήτημα των διεθνών συμμαχιών της ΕΕ, ζήτημα όπου συγκρούονται τα διαφορετικά συμφέροντα και οι προσανατολισμοί τμημάτων του κεφαλαίου, καπιταλιστικών κρατών και κέντρων στο εσωτερικό της ΕΕ.

Για παράδειγμα, η ΕΕ εμφανίζεται διχασμένη σε ό,τι αφορά τη διαπάλη ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, «μέτωπο» στο οποίο σταθερά τα τελευταία χρόνια τα στοιχεία καταγράφουν τη σημαντική αλλαγή ισχύος σε βάρος των ΗΠΑ και υπέρ της Κίνας, με τις ΗΠΑ βεβαίως να συνεχίζουν να αποτελούν την ισχυρότερη οικονομικά και πολύ περισσότερο στρατιωτικο-πολιτικά δύναμη του πλανήτη, βλέποντας όμως απειλητικά την οικονομική άνοδο της Κίνας και την πολιτικοστρατιωτική ισχύ της Ρωσίας με την οποία η Κίνα έχει στενές σχέσεις.

Έτσι, στην πρωτοβουλία των ΗΠΑ για τη Διατλαντική Συνθήκη Εμπορίου (ΤΤΙΡ), που στοχεύει στο να θωρακίσει την ευρωατλαντική οικονομική ζώνη ως μια ενότητα υπό αμερικανική ηγεσία, τμήματα του γαλλικού και του γερμανικού κεφαλαίου προβάλλουν σθεναρή αντίθεση, μέχρι του σημείου να θεωρείται ως νεκρή η Συνθήκη.

Άλλη πλευρά της ίδιας διαπάλης ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ είναι η διαφοροποίηση σχετικά με την προσέγγιση της Ρωσίας. Τμήματα του κεφαλαίου, σε Γερμανία, Ιταλία και άλλες χώρες, βλέπουν θετικά μια βαθύτερη οικονομική σχέση με τη Ρωσία, αντιμετωπίζοντάς την ως πεδίο εξαγωγής κεφαλαίων και εισαγωγής ενεργειακών πόρων. Σ' αυτήν την προσέγγιση αντιτίθενται σφοδρά οι ΗΠΑ. Οι διαφοροποιήσεις αυτές εκφράστηκαν ξεκάθαρα στο μέγεθος και στη διάρκεια των κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία με αφορμή τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

Γενικότερα, οξύνεται ο οικονομικός πόλεμος της ΕΕ με τις ΗΠΑ. Πλευρές αυτού του πολέμου είναι το πρόστιμο στη γερμανική «Φολκσβάγκεν» (VW) για τις εκπομπές ρύπων, το ζήτημα της αποφυγής της φορολογίας της αμερικανικής εταιρείας «Apple» στην Ιρλανδία και το πρόστιμο στη γερμανική Deutsche Bank (DB) από τις αμερικανικές αρχές κ.ά.

Οι αντιπαραθέσεις αυτές φαίνεται να παίρνουν και νέες διαστάσεις, όπως δείχνει και μια σχετική διαφοροποίηση, στο εσωτερικό της ΕΕ, των εκτιμήσεων σχετικά με την εκλογή Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ που φέρεται να προσανατολίζεται σε περισσότερα μέτρα «προστατευτισμού» της οικονομίας των ΗΠΑ, που περιλαμβάνουν και την επανεξέταση διεθνών εμπορικών - οικονομικών συμφωνιών με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, την απαίτηση για μεγαλύτερη οικονομική συνεισφορά των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, την προσέγγιση με τη Ρωσία για την αποδυνάμωση των σχέσεών της με την Κίνα κ.ά.

Αναδημοσιεύεται από τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» της 15ης Γενάρη 2017.

παρουσίαση κειμένου: Viva La Revolucion

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

• 

  ΕΡΩΤΗΣΗ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ

  Για την οικονομική και στρατιωτική δύναμη της Ελλάδας

  21/01/2017 14:47
• 

  ΕΡΩΤΗΣΗ - ΑΠΑΝΤΗΣΗ

  Τι είναι η TTIP, ποια συμφέροντα εξυπηρετεί;

  19/01/2017 16:06

20ο Συνέδριο ΚΚΕ: Διάβασε - Μελέτησε τις ΘΕΣΕΙΣ Πες την Γνώμη σου

«Η χρονιά που πραγματοποιείται το 20ό Συνέδριο είναι χρονιά της επετείου των 100 χρόνων από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, με επικεφαλής το Κόμμα του Λένιν, που άνοιξε το δρόμο στην εργατική τάξη, στους λαούς όλου του κόσμου να διεκδικήσουν και να πάρουν στα χέρια τους την εξουσία. 

Ανεξάρτητα από τα λάθη, τις αδυναμίες και τις ελλείψεις, την αντεπαναστατική κατάληξη και το ιστορικό πισωγύρισμα, ο πάγος έσπασε, ο δρόμος άνοιξε.

Επίσης, το 2018 το ΚΚΕ συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής και δράσης από την ίδρυσή του στον Πειραιά το Νοέμβρη του 1918. 

Πρόκειται για μια πορεία μέσα στην οποία στάθηκε όρθιο, έδωσε το "παρών" σε όλους τους αγώνες του λαού, φώτισε το δρόμο της πάλης για την τελική απελευθέρωση της εργατικής τάξης, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό (...)

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ καλεί τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ να μελετήσουν τις Θέσεις, να συμβάλουν στη βελτίωσή τους με τον προβληματισμό, τις προτάσεις, τις υποδείξεις, ώστε οι τελικές αποφάσεις να αποκρυσταλλώσουν την πλούσια ατομική και συλλογική πείρα που συγκεντρώθηκε αυτά τα χρόνια.

Ο προσυνεδριακός διάλογος οπωσδήποτε περιλαμβάνει και τη συζήτηση των Θέσεων με σκοπό τη συγκέντρωση γνωμών και παρατηρήσεων από φίλους κι οπαδούς, 

από κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια που

- ανεξάρτητα από επιμέρους απόψεις - 

κατανοεί την αναγκαιότητα ενός πολύ πιο ισχυρού ΚΚΕ. 

Ενός ΚΚΕ με επιστημονικά επεξεργασμένες θέσεις, ισχυρού στον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη φτώχεια, στον αγώνα για την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, για την κοινωνική ανατροπή και την εργατική εξουσία».

Ριζοσπάστης

Κάνε κλικ στο Σύνδεσμο να μεταφερθείς στις θέσεις:  http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=18/12/2016&id=16498&pageNo=1

 21/12/2016  09:25

20ό ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ

Ανακοίνωση της Επιτροπής Δημόσιου Διαλόγου

Η Επιτροπή Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ απευθύνεται στους συντρόφους και τις συντρόφισσες, στους φίλους και συμπορευόμενους με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, σε όσους εκτιμούν το ρόλο του ΚΚΕ στο κίνημα και θέλουν να πάρουν μέρος στη δημόσια συζήτηση για τις Θέσεις της ΚΕ με γραπτό κείμενο στον «Ριζοσπάστη» ή στην ΚΟΜΕΠ και τους ενημερώνει για τις εξής προϋποθέσεις συμμετοχής στον δημόσιο διάλογο:

1. Ο διάλογος αφορά στις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο, που δημοσιεύτηκαν στις 18/12/2016. Η Επιτροπή Διαλόγου θα παραλαμβάνει κείμενα για δημοσίευση μέχρι τις 5 Φλεβάρη 2017.

2. Καθένας και καθεμιά, που θέλει να συμβάλει στο διάλογο, μπορεί να στείλει ένα σημείωμα για τις Θέσεις με ανώτατο όριο έκτασης του κειμένου τις 1.000 λέξεις. Ο καταμερισμός των κειμένων διαλόγου στον «Ριζοσπάστη» ή στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΚΟΜΕΠ) θα γίνεται με ευθύνη της Επιτροπής, συνυπολογίζοντας τη χρονική διάρκεια της προσυνεδριακής περιόδου και τις δυνατότητες των δύο έντυπων οργάνων της ΚΕ του Κόμματος για την κάλυψη του Προσυνεδριακού Διαλόγου.

Σημειώματα που τυχόν έρθουν στην Επιτροπή είτε εκπρόθεσμα είτε ξεπερνούν την έκταση που έχει προσδιοριστεί, δεν θα δημοσιευτούν, θα τεθούν όμως υπόψη των αντιπροσώπων του 20ού Συνεδρίου.

3. Κάθε κείμενο πρέπει να έχει απαραίτητα όλα τα παρακάτω στοιχεία του συγγραφέα: Ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο, Κομματική ή ΚΝίτικη Οργάνωση που ανήκει ή που έχει επαφές, αν πρόκειται για φίλο του ΚΚΕ. Τα στοιχεία αυτά είναι προϋπόθεση για τη δημοσίευση του κειμένου. Αποκλείονται από τη δημοσίευση κείμενα που είναι εκτός των θεμάτων των Θέσεων για το 20ό Συνέδριο. Αποκλείονται κείμενα με αναφορές σε πρόσωπα ή σε ζητήματα που αφορούν συγκεκριμένη Κομματική Οργάνωση, που περιλαμβάνουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς, θέσεις εχθρικές προς την ιδεολογία και το χαρακτήρα του ΚΚΕ.

4. Τα κείμενα μπορούν να στέλνονται:

α) Ηλεκτρονικά στη διεύθυνση: dialogos20@kke.gr, με ένδειξη «Για την Επιτροπή Δημόσιου Διαλόγου».

β) Ταχυδρομικώς στη διεύθυνση: Κεντρική Επιτροπή ΚΚΕ, Λεωφόρος Ηρακλείου 145, Τ.Κ. 14231 με την ένδειξη: «Για την Επιτροπή Δημόσιου Διαλόγου».

γ) Μέσω των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ.

Στις περιπτώσεις αποστολής ταχυδρομικώς ή μέσω Οργανώσεων, παρακαλούμε τους συμμετέχοντες στο διάλογο, όσους έχουν τη δυνατότητα, να διευκολύνουν τη δουλειά της Επιτροπής στέλνοντας το κείμενο και σε ηλεκτρονική μορφή.

Οι συμμετέχοντες στο διάλογο μπορούν να απευθύνονται στην Επιτροπή Δημόσιου Διαλόγου στο τηλέφωνο επικοινωνίας: Ιωάννα Καψάσκη 210.2592.402.

Η Επιτροπή Δημόσιου Διαλόγου της ΚΕ του ΚΚΕ

Αθήνα, 20/12/2016

20ο Συνέδριο: το ΚΚΕ σε Καλεί στο Διάλογο, Έλα παρέα να βρούμε το Κοινό μας Δρόμο.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Από 30 Μάρτη έως 2 Απρίλη 2017

 το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ - 

Την Κυριακή 18/12 η δημοσίευση των Θέσεων

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, σε συνεδρίασή της, αποφάσισε το 20ο Συνέδριο του ΚΚΕ να πραγματοποιηθεί το διάστημα 30 Μάρτη - 2 Απρίλη 2017, με τα παρακάτω θέματα:

1. Έκθεση δράσης της ΚΕ από το 19ο έως το 20ό Συνέδριο και τα νέα καθήκοντα του Κόμματος έως το 21ο Συνέδριο.

2. Εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής και Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου.

Η δημοσίευση των Θέσεων της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος θα γίνει την Κυριακή 18 Δεκέμβρη, μαζί με τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη».

************************

«Ισχυροποιούμε το ΚΚΕ. Για δυνατό εργατικό κίνημα και κοινωνική συμμαχία.

 Για την εξουσία – το σοσιαλισμό». 

Με αυτό το σύνθημα, το ΚΚΕ προχωρά προς το 20ό Συνέδριό του που θα πραγματοποιηθεί το διάστημα 30 Μάρτη με 2 Απρίλη 2017. 

Με οδηγό τη μαρξιστική-λενινιστική θεωρία, τον επιστημονικό σοσιαλισμό, και με βάση το Πρόγραμμα και την επεξεργασμένη στρατηγική του- που ψηφίστηκε στο 19ο Συνέδριο- το Κόμμα της εργατικής τάξης ετοιμάζεται να αποτιμήσει τη δράση του και να προχωρήσει στον σχεδιασμό για την περαιτέρω ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ατσαλοποίηση του.

Σε αντίθεση με όσα διαδίδει η αστική προπαγάνδα, το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που μελετά σε βάθος την ιστορία του, που κάνει ειλικρινή αυτοκριτική για τα όποια λάθη και βγάζει πολυτιμα συμπεράσματα που το βοηθούν να ανταποκρίνεται στο ρόλο του ως οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης.

Το ΚΚΕ μελετά την πολύτιμη συσσωρευμένη πείρα των προηγούμενων χρόνων, αξιολογεί τα λάθη, τις αδυναμίες, αλλά και τη νέα, σύνθετη πραγματικότητα που διαμορφώνεται σε διεθνές και σε εθνικό επίπεδο. 

Αξιολογούνται οι δυσκολίες και τα εμπόδια, όπως επίσης και οι νέες δυνατότητες του Κόμματος, των κομμουνιστών, να παρεμβαίνουν στο εργατικό-λαϊκό κίνημα, να κινητοποιούν δυνάμεις, να γίνεται ολοένα και περισσότερο αποτελεσματική η ίδια η δράση του ΚΚΕ. 

Το Συνέδριο, αλλά και η προσυνεδριακή περίοδος, δίνουν την ευκαιρία για αποτίμηση και επεξεργασία της δουλειάς του Κόμματος σε μια σειρά θέματα: Για την ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, 

για την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα, 

για την ολοένα και πιο αποτελεσματική, πρωτοπόρα πάλη ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τα σύννεφα των οποίων διαρκώς πυκνώνουν στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.

Τα ντοκουμέντα του 19ου Συνεδρίου (2013), ερμηνεύοντας σωστά την πορεία των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, εξόπλισαν την στρατηγική του ΚΚΕ σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο.

 Παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα, παρά την άνοδο του οπορτουνισμού και τη γενικότερη ανασύνθεση του αστικού πολιτικού συστήματος, σε συνθήκες υποχώρησης του εργατικού κινήματος, το ΚΚΕ κατάφερε να σταθεί αταλάντευτο, ανταποκρινομένο στις σύνθετες απαιτήσεις της ταξικής πάλης. 

Προσπάθησε να βελτιώνει καθημερινά τη δράση του, να συνδέει κάθε πολιτικό ή οικονομικό αγώνα, συχνά υπό το βάρος δυσμενών συσχετισμών, με το κύριο καθήκον: την πάλη για την εργατική εξουσία, την προοπτική του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. 

Κατάφερε να σταθεί όρθιο στις αντικομμουνιστικές επιθέσεις αστικών και οπορτουνιστικών κέντρων και να πρωτοστατήσει στην πάλη ενάντια στο φασισμό-ναζισμό της εγκληματικής Χρυσής Αυγής.

Με βάση το Πρόγραμμα και την στρατηγική του 19ου Συνεδρίου, το ΚΚΕ ανταποκρίθηκε αποτελεσματικά την τελευταία τετραετία στην ιδεολογική επίθεση που εξαπέλυσαν εναντίον του κέντρα της αστικής εξουσίας με σκοπό την πολιτική του περιθωριοποίηση και την ένταξη του στα «κόμματα του συστήματος».

 Το Κόμμα έδωσε επιτυχώς τη μάχη ενάντια στις σειρήνες του οπορτουνισμού και των ψευδεπίγραφων «αντιμνημονιακών μετώπων» που το καλούσαν να ενσωματωθεί στην πολιτική διαχείρησης του καπιταλιστικού συστήματος.

Οι ίδιες αυτές οπορτουνιστικές σειρήνες 

-είτε προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε από τα κόμματα-δορυφόρους του (ΛΑΕ, Πλεύση Ελευθερίας), 

είτε από «κουκουεδολόγους», ψευτοκομμουνιστές προβοκάτορες τύπου «Εργατικού Αγώνα» και «Νέας Σποράς»– 

είναι βέβαιο ότι θα επιχειρήσουν να επιτεθούν στο Κόμμα εν’ όψει του 20ου Συνεδρίου. 

Θα επιχειρήσουν, όπως κάνουν κατά καιρούς, να ρίξουν λάσπη, να διαστρεβλώσουν, να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ και την στρατηγική του. 

Τους το λέμε από τώρα πως ματαιοπονούν. Δεν θα πετύχουν τον στόχο τους.

Από το 20ο Συνέδριο, το ΚΚΕ θα βγει πιο δυνατό, πιο ατσαλωμένο ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά, έτοιμο να ανταποκριθεί στην ιστορική του αποστολή. 

Ένα Κόμμα παντός καιρού, ικανό να αντέχει σε πολιτικές ανηφόρες και κατηφόρες χωρίς να αλλοιώνει ούτε κατ΄ ελάχιστο την στρατηγική του.

 Αυτή θα είναι και η καλύτερη, έμπρακτη τιμή για τα 100 χρόνια της ηρωϊκής και τιμημένης δράσης του ΚΚΕ που συμπληρώνονται το 2018.

Με δεδομένα τα παραπάνω, οι Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής για το 20ο Συνέδριο, που θα δημοσιευθούν μαζί με τον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη την προσεχή Κυριακή (18/12), πρέπει να φτάσουν παντού -σε κάθε λαϊκή οικογένεια, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε νέους και νέες που προβληματίζονται και παλεύουν για ένα καλύτερο μέλλον, οπουδήποτε χτυπά η καρδιά του εργαζόμενου λαού. 

Με μαχητικότητα, ενθουσιασμό και αισιοδοξία για να σπάσει ο πάγος, ν’ ανοίξει και να χαραχτεί ο δρόμος….

του Νίκου Μόττα 

 Την Κυριακή πάρε τις θέσεις διάβασε - μελέτησέ τις 

και έλα Μαζί να τις Συζητήσουμε ώστε και Συ να βάλεις το λιθαράκι Σου 

να Γκρεμίσουμε μία ώρα νωρίτερα το Σύστημα που έχει ξεθεμελιώσει την Ζωή μας. φορτώνοντάς τη Βαρβαρότητα.