Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

25 Ιουλίου, 2016

1949: Η γαλλική αντιπροσωπεία του Πωλ Ελυάρ Με τους Αητούς του ΔΣΕ στο Γράμμο

Οταν ο Πωλ Ελυάρ συναντήθηκε με τους μαχητές του ΔΣΕ
Ενα από τα χαρακτικά της Ζ. Μακρή, που συνόδευε το ποίημα του Π. Ελυάρ «Γράμμος»
Ενα από τα χαρακτικά της Ζ. Μακρή, που συνόδευε το ποίημα του Π. Ελυάρ «Γράμμος»



Σήμερα,
θα αναφερθούμε
στηνεπίσκεψη
και περιήγηση του Γάλλου
κομμουνιστή ποιητή
Πωλ Ελυάρ
στο Γράμμο και το Βίτσι,
μαζί με γαλλική αντιπροσωπεία,
τον Ιούνη του 1949.

«Σκοπός του ταξιδιού μας 
δεν είναι να διαπιστώσουμε μονάχα τι κάνατε, 
παρά να βοηθήσουμε τη νίκη σας διαδηλώνοντας στον κόσμο αυτά που θα δούμε. 
Η λευτεριά είναι αδιαίρετη. 
Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα αφορούν όλους τους ανθρώπους. Ελπίζω πως θα κάνουμε ολοένα και περισσότερα για σας που είστε ήρωες του πιο δίκαιου ιδανικού...», ανέφερε στο χαιρετισμό του κατά την τελετή υποδοχής.
Ποιος ήταν όμως ο Πωλ Ελυάρ;
Ο Πωλ Ελυάρ - το πραγματικό του όνομα ήταν Ευγένιος Γκρεντέλ - γεννήθηκε το 1895 στην πόλη Σεν Ντενί, κοντά στο Παρίσι, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. 
Αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του, καθώς προσβλήθηκε από φυματίωση και για 2 χρόνια διέμεινε σε σανατόριο στην Ελβετία. Αποθεραπεύτηκε το 1914 και κατατάχθηκε στο στρατό.
Το 1917 παντρεύτηκε την Γκαλά, με την οποία απέκτησε μία κόρη. 
Την ίδια περίοδο, δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα. 
Παράλληλα, γνωρίζεται με τους Αντρέ Μπρετόν, Λουί Αραγκόν και Τριστάν Τζαρά, με τους οποίους συμμετείχε αρχικά στο κίνημα του ντανταϊσμού και αργότερα του υπερρεαλισμού. 
Γίνεται φίλος με τον Μαξ Ερνστ. 
Ηταν ένας από τους ιδρυτές της επιθεώρησης των υπερρεαλιστών Litterature καθώς και της μεταγενέστερης έκδοσης La Revolution Surrealiste
Αποχώρησε από τις τάξεις της υπερρεαλιστικής ομάδας του Παρισιού το 1938, καθώς διαπίστωσε πως ο σουρεαλισμός δεν μπορούσε να βοηθήσει και να δώσει λύσεις στην ποίηση, διατηρώντας όμως στοιχεία, που εξυπηρετούσαν την ποίησή του. 
Ο Ελυάρ «τραγουδά» τη ζωή, τον έρωτα, την ειρήνη, την αξιοπρέπεια. 
Σε ολόκληρο το έργο του αποδοκιμάζει οτιδήποτε ταπεινώνει την ανθρώπινη ύπαρξη.

Ο Πωλ Ελυάρ στο Γράμμο
Ο Πωλ Ελυάρ στο Γράμμο
Κατά 
τη διάρκεια 
του Β' Παγκοσμίου 
Πολέμου 
πήρε 
ενεργό μέρος 
στην Αντίσταση, 
μέσα από τις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας. 
Πέθανε το 1952.



Η σχέση του με την Ελλάδα «κρατά» από το 1944,
 που συνεπαρμένος από τον αγώνα του λαού της Αθήνας, του αφιερώνει το ποίημα «Η Μάχη της Αθήνας»,
 «...Λαέ βασιλιά, λαέ απελπισμένε,/ δεν έχεις πια να χάσεις/ παρά τη λευτεριά σου...»
Το ποίημα γίνεται γνωστό το 1946, όταν ο Ελυάρ, προσκαλεσμένος του ΕΑΜ, συμμετέχει σε εκδηλώσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

«Ελλάδα, ρόδο του λόγου μου»
Η γαλλική αντιπροσωπεία έφτασε στην Ελλάδα, μέσω Αλβανίας. Επισκέφθηκε το Βίτσι, τα χωριά της Ελεύθερης Ελλάδας, τα νοσοκομεία, συνάντησε από κοντά τις μαυροφορομένες γυναίκες, που όπως σημείωνε ο Ελυάρ, 
«πάντα θ' ακούσεις την ίδια τραγική απάντηση. "Χωροφύλακες σκότωσαν τους δικούς μου, έδειραν, βίασαν γυναίκες, έκαψαν το χωριό, ο γιος μου σκοτώθηκε..."».
Στη συνέχεια, η γαλλική αντιπροσωπεία, συνοδευόμενη από τον Πέτρο Κόκκαλη, έφτασε στο Γράμμο, όπου παρέμεινε περίπου μια βδομάδα. 
Ο Ελυάρ δε στεκόταν λεπτό. 
Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου, όπου με τηλεβόα απευθύνθηκε στους στρατιώτες του κυβερνητικού στρατού. 
Περιηγήθηκε και παρευρέθηκε σε μικρές και μεγάλες μονάδες του ΔΣΕ, στην έδρα του Γενικού Αρχηγείου, σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις για τους μαχητές και τους κατοίκους των χωριών. 
Από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές η παρασημοφόρησή του από την ΙΧη Μεραρχία. 
Να πώς το περιγράφει η εφημερίδα «Προς τη Νίκη» (13/6/1949), με τίτλο, «Η γαλλική αντιπροσωπεία με τους αητούς του Γράμμου»:
«(...) Τίποτα δε σαλεύει. 
Ο στρατηγός προχωράει στον Ελυάρ. 
Χαιρετά και καρφιτσώνει το παράσημο "Λιτόχωρο" και αργά, καθαρά χτυπητά σα να θέλει να φτάσουν τα λόγια ως τα κατάβαθα της ψυχής, να πετάξουν ως τις άκρες της Γης, λέει: 
"Η λεύτερη Ελλάδα μέσω της ΙΧης Μεραρχίας σας προσφέρει το παράσημο "Λιτόχωρο" παρμένο απ' το νωπό τάφο του ήρωα νεκρού μας ταγματάρχη Ανδρεάδη (ήταν από τους πρωτεργάτες της μάχης του Λιτοχώρου) (...)
Υστερα μας μιλάει ο Ελυάρ: 
Σύντροφοι, σας ευχαριστώ για το μετάλλιο. 
Νιώθω πως δεν αξίζω. 
Μα το δέχομαι γιατί θα το φορώ στ' όνομα όλων των Γάλλων που παλεύουν και πάλεψαν όπως εσείς. 
Σας δίνω όρκο πως το μήνυμα του νεκρού συντρόφου σας Ανδρεάδη θα γίνει γνωστό σ' όλο τον κόσμο (...). Η νίκη που κερδίζεται μ' αίμα και δάκρυα θα δώσει πιο όμορφη ζωή σε όλους τους λαούς. 
Γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο στρατόπεδα, όπως και στη χώρα σας.
 Κείνο που πολεμάει για τη ζωή και κείνο που πολεμάει για θησαυρούς».
Εικόνες συνταρακτικές, που αποτύπωνε με την ψυχή του και την πένα του, σε μια σειρά ποιημάτων, με γενικό τίτλο 
«Ελλάδα, ρόδο του λόγου μου».
Εξι από αυτά τα ποιήματα, αμέσως μετά την επιστροφή του Ελυάρ από το Γράμμο, κυκλοφόρησαν το 1949 στο Παρίσι, σε ένα λεύκωμα, με τίτλο «Grece, ma rose de raison», εικονογραφημένο με έξι χαρακτικά της Ζιζής Μακρή, το οποίο τύπωσε στο χέρι, σε 50 αντίτυπα, ο σύντροφός της και γλύπτης Μέμος Μακρής και τα οποία διακινήθηκαν χέρι - χέρι, για την ενημέρωση των προοδευτικών Γάλλων διανοουμένων για τον αγώνα του ΔΣΕ.

το Θαλάσσιο μέτωπο της Πάτρας, ο Τσίπρας κ τα Ραντεβού Του

ΟΥΤΕ ΦΩΝΗ ΟΥΤΕ ΑΚΡΟΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΜΕΤΩΠΟ !

Συμπληρώνουμε μήνα από τότε που, το Δημοτικό Συμβούλιο , έλαβε απόφαση για κινητοποίηση στο νέο λιμάνι, σε ένδειξη διαμαρτυρίας , για την αθέτηση της Κυβέρνησης να παραχωρήσει στην πόλη, το θαλάσσιο μέτωπο.
Υπό την πίεση αυτή, λίγες μέρες μετά, δημοσιοποιήθηκε στον Τύπο ένα σχέδιο παραχώρησης, που ήταν αποτέλεσμα κυβερνητικής σύσκεψης.
Από την ώρα εκείνη 
- κι ενώ βρισκόμασταν δυό μέρες πριν την κινητοποίηση - 
βγήκαν οι τοπικοί βουλευτές του Σύριζα και άλλα στελέχη του κόμματος και επιτέθηκαν στη δημοτική Αρχή ότι
 "αρέσκεται σε επαναστατική γυμναστική", 
ότι είναι θέμα ολίγων ημερών 
(μιας εβδομάδας, δήλωσε ο Σπαρτινός) 
"να κληθεί ο Δήμαρχος από τον Πρωθυπουργό και άρα δεν έχει κανένα νόημα η κινητοποίηση" 
έλεγαν.

Η κινητοποίηση έγινε με επιτυχία κι αμέσως μετά, ο Πελετίδης στέλνει δεύτερη επιστολή στον Πρωθυπουργό και του διαμηνύει να ορίσει συνάντηση μαζί του καθώς αποδέχεται το σχέδιο ως βάση συζήτησης.

Έκτοτε επικράτησε η απόλυτη σιωπή.
Είχε ο Πρωθυπουργός τόσο φόρτο εργασίας, που δεν έβρισκε χρόνο να συναντήσει τον Δήμαρχο της τρίτης πόλης της χώρας ;
Πάντως, στους τόσους μήνες αναμονής, μεσολάβησαν και τα παρακάτω ραντεβού :
1) Ο κ.Τσίπρας συναντά στο Μαξίμου τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Μπουτάρη, να συζητήσουν για την παραλιακή ζώνη της συμπρωτεύουσας.

2) Ο κ.Τσίπρας συναντά τον δήμαρχο Αμαρουσίου, πρόεδρο της ΚΕΔΕ και στέλεχος της Ν.Δ. Πατούλη.
3) Ο Πρωθυπουργός δέχεται στο Μαξίμου τον βουλευτή Νικολόπουλο, ο οποίος - κατά δήλωση του βουλευτή - πήγε για να ζητήσει ένα-δυο ρουσφετάκια !
4) Ακολούθησε συνάντηση του κ.Τσίπρα με τον ξεχασμένο στον...πάγκο των αναπληρωματικών, Φώτη Κουβέλη, τον οποίο ενημέρωσε για...τον εκλογικό νόμο.
5) Στο διάστημα αυτό, ο Πρωθυπουργός βρήκε χρόνο να πιεί και μπύρες, παρέα με τον εκδότη της Bild της πιο κίτρινης φυλλάδας στον κόσμο, που συχνά ελεεινολογεί εναντίον της Ελλάδος.

Τα...΄΄κρίσιμα΄΄ ραντεβού του Τσίπρα, που δεν επέτρεψαν να βρεθεί χρόνος για συνάντηση με τον Δήμαρχο Πατρέων:
Μετά από τόσα "κρίσιμα" ραντεβού, δεν χωρούσε στο πρόγραμμα του Πρωθυπουργού και μια συνάντηση με τον Δήμαρχο Πατρέων !

Aπό:  Στάθης Κεραμιδάς 

24 Ιουλίου, 2016

για τη Δημοκρατία Τους












Με τόσες δηλώσεις υπέρ της «δημοκρατίας» του Ερντογαν στην – προ πραξικοπήματος – Τουρκία, 
παραλίγο να το πιστέψουμε ότι 
η Τουρκία (του αυταρχισμού, του δεσποτισμού, του σκοταδισμού, των ανύπαρκτων πολιτικών ελευθεριών, του μιλιταρισμού, των εθνοτικών εκκαθαρίσεων, της φίμωσης του Τύπου) 
είναι όντως… δημοκρατία.

Εξηγούμαστε:
 Η αναγωγή του καθεστώτος Ερντογάν σε «δημοκρατία» – που προφανώς για τα δημοκρατικά δικαιώματα δεν είναι περισσότερο «δημοκρατία» από εκείνη που επιχείρησαν οι πραξικοπηματίες – αξιοποιήθηκε εντόνως τις πρώτες ώρες του πραξικοπήματος από τις ανά τον κόσμο «δυτικές δημοκρατίες».


Μονότονα, διεθνείς και εγχώριοι πολιτικοί ταγοί, 
εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία, 
η φράση που επαναλάμβαναν σχολιάζοντας τα γεγονότα και τοποθετούμενοι απέναντι στον Ερντογάν
 – πριν εξαπολύσει το πογκρόμ του – 
ήταν εκείνο το παθιασμένο: 
«Στηρίζουμε τη δημοκρατία και τη συνταγματική νομιμότητα».


Θαυμάσια τοποθέτηση. 
Και απολύτως δημοκρατική. 
Όμως το παγκόσμιο χωριό έχει γίνει πολύ μικρό. Με συνέπεια όλοι λίγο – πολύ να γνωριζόμαστε μεταξύ μας. 
Από την μια, συνεπώς, πρέπει να λάβουμε υπόψη το «ποιόν» αυτών που κόπτονται για την συνταγματική νομιμότητα, διεθνώς. Από την άλλη να θυμηθούμε το είδος της δημοκρατίας που ευδοκιμεί στην Τουρκία, ειδικώς.


Αλλά 
– θα το επαναλάβουμε – 
αν συνέβαινε αυτό, αν η Τουρκία του αυταρχισμού, της κατεχόμενης Κύπρου, του δεσποτισμού, της κουρδικής γενοκτονίας, του σκοταδισμού, των ανύπαρκτων πολιτικών ελευθεριών, των Γκρίζων Λύκων, του μιλιταρισμού, των εθνοτικών εκκαθαρίσεων, των δολοφονιών και του εγκλεισμού δημοσιογράφων, είναι όντως… δημοκρατία, όπως την ανακήρυξαν τα διεθνή μεγάφωνα,


τότε μήπως να βολευτούμε κι εμείς οι υπόλοιποι στις δικές μας «δημοκρατίες» που είναι και «καλύτερες» – 
ειδικά αν τις συγκρίνουμε με την τούρκικη δημοκρατία;


Αν όντως η τουρκική είναι «δημοκρατία», τότε: 


«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και να εκτελούνται αφροαμερικανοί στις ΗΠΑ, 
να υπάρχουν 300 εκατομμύρια όπλα στα αμερικανικά σπίτια και το ζήτημα του ρατσισμού να «λύνεται» με όρους αυτοδικίας, όπως σε Ντάλλας και Λουιζιάνια;…


«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και τα προεδρικά πραξικοπήματα του Ολάντ στη Γαλλία, 
η απαγόρευση διαδηλώσεων, 
η επιβολή εργασιακού μεσαίωνα με συνοπτικές διαδικασίες, 
οι επεμβάσεις από Συρία μέχρι Λιβύη και Μάλι;…


«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και 
τα διαρκή ευρωενωσιακά πραξικοπήματα, 
το να επιβάλλει ή να μεθοδεύει η ΕΕ ανατροπές δημοψηφισμάτων, όπως αυτό στη Βρετανία, 
να τροφοδοτεί οικονομικά τις φασιστικές οργανώσεις ανά την Ευρώπη, 
να στηρίζει ή ακόμα και να ενορχηστρώνει τα πραξικοπήματα των Ναζί στην Ουκρανία;…


«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και το ότι στην πατρίδα της Cosco, στην Κίνα, 
ζουν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι με έως 3 δολάρια την ημέρα;…


«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι να εξάγει το ΝΑΤΟ την δική του («καλύτερη») «δημοκρατία» 
με «προληπτικούς πολέμους», 
Γκουαντανάμο και βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου;…


«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι 
να κυβερνάνε τον κόσμο πολυεθνικές και τράπεζες μέσω υπαλλήλων 
που μόλις λήγει η θητεία τους στην πολιτική αναλαμβάνουν πόστα στις Γκόλντμαν Σακς και στις Γκάζπρομ;…


«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι 
ό,τι και να ψηφίζεις, από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μέχρι ΝΔ, 
από Ποτάμ και ΑΝΕΛ μέχρι Λεβέντη, 
να σου βγαίνει Μνημόνιο, ΕΝΦΙΑ, ξεπούλημα, ανεργία και φτώχεια;… 


«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι ότι 
είκοσι χρόνια μετά το σκάνδαλο η υπόθεση Ζήμενς οδηγείται στις ελληνικές καλένδες 
και τρία χρόνια μετά τη δολοφονία Φύσσα 
το ναζιστικό έγκλημα να παριστάνει το «νόμιμο πολιτικό κόμμα»;… 


«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και το καθεστώς της γενιάς των 100 ευρώ (!), 
το καθεστώς των βιλών στο Μαϊάμι για τον Μαρινόπουλου 
και της πτώχευσης για τους εργαζόμενους;…


«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι 
να πουλιέται ο ΟΣΕ 45 εκατομμύρια, 
πέντε λιγότερα από όσο ακούμε ότι πούλησε η κυρία Αγγελοπούλου τη θαλαμηγό της…


«Μια χαρά δημοκρατία» 
(άμα τε και «συνταγματική νομιμότητα») 
δεν είναι 
η επιτήρηση, 
η κηδεμονία, 
ο κόφτης, 
τα ΔΝΤ 
και τα «βγάζουμε το καπέλο στον Τσίπρα» των Αμερικάνων;



Για ποια «δημοκρατία», μιλούν, λοιπόν;

Ποια «δημοκρατία» θέλουν να μας εκπαιδεύσουν να αποδεχόμαστε και να ανεχόμαστε; 
Μα τη δική «μας», δηλαδή τη δική τους! 
Διότι 
– συγκρινόμενη με την τούρκικη (που κι αυτή «δημοκρατία» είναι…) – , 
ε, η δική «μας» είναι και «καλύτερη»! 


Καθίστε στα αυγά σας και απολαύστε την, λοιπόν! 

Κάτι θα ξέρουν οι παγκόσμιοι ηγέτες που την ασπάζονται. 

Και οι οποίοι την εννοούν τόσο πολύ ώστε πρώτα περίμεναν να δουν 
που θα καθόταν η μπίλια του πραξικοπήματος στην Τουρκία, και 
μετά να πάρουν θέση, υπέρ του ενός ή του άλλου. 

Και υπέρ της «δημοκρατίας», φυσικά…

πηγή
για περισσότερα δες και εδώ 

στην ΙΤΑΛΙΑ (που Δεν έχει μνημόνιο): Δεν θα «κουρευτούν» καταθέσεις «προς το παρόν»

Κ. Λαγκάρντ και Π. Κ. Παντοάν στη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της G20 (Πηγή: AP)Κ. Λαγκάρντ και Π. Κ. Παντοάν στη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών της G20 (Πηγή: AP)
«Το σύστημα των ιταλικών τραπεζών είναι στέρεο, αν και φυσικά, εξέρχεται μιας μακράς ύφεσης η οποία κόστισε στην Ιταλία το 10% του ΑΕΠ της», σημείωσε ο Ιταλός υπουργός, ο οποίος απέκλεισε το ενδεχόμενο 
«να καταστεί αναγκαία, στην φάση αυτή, προσφυγή σε κούρεμα καταθέσεων σε ό,τι αφορά τις ιταλικές τράπεζες».

Ακόμα, είπε πως βρίσκεται σε εξέλιξη με την Κομισιόν «εποικοδομητικός διάλογος», σε ό,τι αφορά την ευελιξία που σχετίζεται με τη νομοθεσία για τραπεζικούς οργανισμούς.

Υπενθυμίζεται, ότι αυτός ο «εποικοδομητικός διάλογος», διεξάγεται σε πεδίο έντονων αντιθέσεων, καθώς η μεν ιταλική κυβέρνηση από την πλευρά της δηλώνει ότι θα κάνει «ό,τι είναι απαραίτητο (για να υπερασπιστούμε τις τράπεζες) και δεν αποκλείουμε τη μονομερή δράση, αν και κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ύστατη κίνηση...»
ωστόσο οι Βρυξέλλες και άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, όπως η Γερμανία, από την πλευρά τους
 επιμένουν στην αυστηρή τήρηση των ευρωενωσιακών κανονισμών που αφορούν και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. 

Βέβαια, οι τρόποι στήριξης των προβληματικών τραπεζών εξελίσσονται και αυτοί σε πεδίο ευρύτερης ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης για τον τρόπο εφαρμογής συμφωνιών της ΕΕ, την όποια «χαλάρωση» ή «ευελιξία» κανονισμών της, ανάλογα και με τη θέση της κάθε δύναμης.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι την περασμένη εβδομάδα το ΔΝΤ στις προβλέψεις του για την ιταλική οικονομία, σημείωσε ότι η οικονομία της δεν αναμένεται να επιστρέψει στα προ του 2008 επίπεδα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2020. 

Μάλιστα, δεν παρέλειψε να εκφράσει την ανησυχία του και για τα μη «κόκκινα δάνεια» των ιταλικών τραπεζών σημειώνοντας ότι μαζί με τις αργές δικαστικές διαδικασίες πιέζουν τους τραπεζικούς ισολογισμούς. 

Οι χρηματοπιστωτικές μεταρρυθμίσεις «είναι κρίσιμης σημασίας για την εμπέδωση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και τη στήριξη της ανάκαμψης», επισήμανε σχετικά.

πηγή 902.gr 

Καστρινός: Μουρλοί στο δρόμο, κυνηγοί, έχει ριζώσει ο κάλος,, είναι η μόδα πόκεμον, κι ο πυρετός μεγάλος.



Καστρινος καστρινος

                                   Μια κοινωνία θέλουνε, καλά συνδεδεμένη,
                                σε μιά οθόνη μόνιμα, σκυφτοί, ντοπαρισμένοι.


Και τα μυαλά στα πόκεμον.


Ούλος ο νέος πληθυσμός, δεν στρέφει αλλού ματάκια,
στο κινητό ο ζήλος του, ψάχνει για τερατάκια.

Μουρλοί στο δρόμο, κυνηγοί, έχει ριζώσει ο κάλος,

είναι η μόδα πόκεμον, κι ο πυρετός μεγάλος.


Το κινητό που΄χαν στ΄αυτί, τώρα το΄χουν στα μούτρα,
υπνωτισμένα τρέχουνε, με οδηγό την κούτρα.

Νά το εκεί ένα τσάκοτο, κι άλλη επιτυχία, 
αυτό δεν είναι πιά χαρά, αυτό είναι ευτυχία.

Έχει και γυμναστήρια, μαλάκα θα τα βρούμε,
πιό όμορφα να νιώσουνε, στον κόσμο δεν μπορούνε.

Βουρλίζονται, τρελαίνονται, να πιάνουν τερατάκια,
καμιά φορά σκοντάφτοντας, γίνονται κοματάκια.

Επιδημία έπεσε, στα πάρκα τσι πλατείες,
παιχνίδι με αποτέλεσμα, με φάτσες μπούμ κι αστείες.

Γενιά νέα σε λήθαργο, νέα τεχνολογία, 
δίνει το αποβλάκωμα, και στα μυαλά μαγεία.

Δεν θα΄χουν λόγο κι άποψη, αγώνες και απαιτήσεις,
το φέις μπουκ, το πόκεμον, και χάι συζητήσεις.

Κουκούτσι ελεγχόμενο, χωράφι είναι ο χώρος,
στη χρήση του επιβάλλεται, μεταλλαγμένος σπόρος.

Επιτυχία φοβερή, στο χάρτη σημειώνουν,
το πρόγραμμα ειδικεύτηκε, να μας αποχαυνώνουν.

Μια κοινωνία θέλουνε, καλά συνδεδεμένη,
σε μιά οθόνη μόνιμα, σκυφτοί, ντοπαρισμένοι.

Έτσι θα προχωρήσουνε, το μέλλον τσου ανήκει,
το πόκεμον επέτυχε, άλλη νιά νέα νίκη.

Βλέπω αυτά που βλέπετε, ξεχνιέμαι και χαζεύω,
πως γίναμε γαλόπουλα, μάνα δεν το πιστεύω!
.............................

Ο πίκατσου και οι πραγματικοί θησαυροί...

«Φούσκα» ή «φαινόμενο»; Περαστική μόδα ή μόνιμο «κόλλημα»; 
«Κοινωνικός αυτισμός» ή «σήκωμα απ' τον καναπέ» (λέμε τώρα); Παιχνίδι ή κάτι πολύ περισσότερο; 
Αυτά και άλλα τόσα βαθυστόχαστα ερωτήματα απασχολούν μέρες τώρα αναλυτές κάθε είδους, με αφορμή το νέο παιχνίδι της «Nintendo» («Νιντέντο») για κινητά τηλέφωνα, το πασίγνωστο «Pokemon Go», για το οποίο τα ΜΜΕ δεν έχουν πάψει να μας βομβαρδίζουν με κάθε μικρή -και μάλλον ανούσια- λεπτομέρεια, σε στιλ διαφήμισης: Από το ραντεβού εκατοντάδων νέων το περασμένο Σάββατο στο Σύνταγμα για να κυνηγήσουν και να γυμνάσουν τα πόκεμόν τους έως τους servers της εταιρείας που έπεσαν από την πολλή κίνηση και βέβαια για κάθε πιθανό και απίθανο ευτράπελο από κόσμο που τον συνέλαβε, τον έκλεψε, εντόπισε πτώματα (!), παραιτήθηκε από τη δουλειά του για να βγει και να κυνηγήσει όλα τα μικρά εικονικά «τερατάκια». 
Άλλοι πάλι εστιάζουν στην «καινοτομία» του παιχνιδιού «επαυξημένης πραγματικότητας», κάτι σαν υψηλής τεχνολογίας κυνήγι χαμένου θησαυρού, που συνδυάζει πολλές από τις τεχνολογίες που βρίσκονται στα κινητά τηλέφωνα, από το gps έως την κάμερα, τη μεταφορά δεδομένων κ.ο.κ., με τους αγαπητούς και γνωστούς από την ομώνυμη σειρά καρτούν «χαρακτήρες» που παίζουν στις τηλεοράσεις εδώ και περίπου 20 χρόνια.

***

Αλλά όλοι, ή σχεδόν όλοι, φαίνεται να αγνοούν την πραγματική αιτία (και όχι αποτέλεσμα) της μεγάλης επιτυχίας που γνωρίζει το παιχνίδι. Και αυτή δεν είναι άλλη απ' το ότι τα κατά τ' άλλα συμπαθή τερατάκια κουβαλάνε κέρδη με το τσουβάλι στα ταμεία των επιχειρηματικών ομίλων που τα δημιούργησαν.
Μια ματιά στα οικονομικά στοιχεία που βλέπουν έως τώρα το φως της δημοσιότητας είναι αρκετή.
  • Μέσα σε ένα 4ήμερο, από τις 11 έως τις 15 Ιούλη, η «Nintendo», το γιαπωνέζικο μεγαθήριο του ούτως ή άλλως «χρυσωρυχείου» των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και κατά 32% μέτοχος στο νέο παιχνίδι, αύξησε τα κέρδη της κατά... 63%. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τα «τερατάκια» του πόκεμον τής έδωσαν κάπου 13,1 δισ. δολ. «πάνω» στην αξία της στην αγορά, που τώρα υπολογίζεται στα 38 δισ. δολάρια. 
  • Τα «καθαρά» κέρδη, με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς, υπολογίζονται γύρω στα 14 εκατομμύρια δολάρια. Την περασμένη βδομάδα, μάλιστα, σε μια «υπερβολική» όπως χαρακτηρίστηκε από τα διεθνή ΜΜΕ αντίδραση, το χρηματιστήριο στο Τόκιο έκανε μεγάλη βουτιά, όταν η εταιρεία ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να αναθεωρήσει (ακόμα) προς τα πάνω τις προβλέψεις της για τα φετινά κέρδη.
  • Η «Niantic», η αμερικάνικη εταιρεία με έδρα το Σαν Φρανσίσκο που ανέπτυξε το εν λόγω παιχνίδι (πρόκειται για εταιρεία δημιουργημένη στα σπλάχνα της «Google», ενώ η «Nintendo» κατέχει ένα μάλλον σημαντικό κομμάτι της) κέρδισε 40.000 δολάρια τα πρώτα... 3 λεπτά κυκλοφορίας του παιχνιδιού.
  • Η «Apple» και η «Google», τα δυο μονοπώλια των νέων τεχνολογιών, δεν θα μπορούσαν να βρίσκονται εκτός του «παιχνιδιού», με ένα 30% των κερδών να πηγαίνει αυτόματα στα ταμεία τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι μετοχές της πρώτης κέρδισαν 5% (κάπου κοντά στα 25 δισ. δολάρια) όταν το παιχνίδι πρωτοπαρουσιάστηκε στις αρχές του μήνα.
Το επιχειρηματικό παιχνίδι γύρω από το πόκεμον έχει κι αυτό τις μάχες του, πολύ πιο σκληρές από αυτές ανάμεσα στα τερατάκια τσέπης. 
Για παράδειγμα, δεν είναι λίγοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που διαβάζουν με ανησυχία τα στοιχεία που λένε ότι τα 43 λεπτά που περνάνε ημερησίως πάνω από τις οθόνες των κινητών τους οι χρήστες της εν λόγω εφαρμογής, «κόβουν» πελατεία από τα γκισέ εταιρειών που διαχειρίζονται εφαρμογές όπως το WhatsApp, το Instagram, το Facebook κ.ο.κ., αν και σε πολλές περιπτώσεις είναι οι ίδιες εταιρείες που βρίσκονται πίσω από πολλές από τις παραπάνω εφαρμογές.
 Άλλοι, όπως για παράδειγμα το μονοπώλιο της «Sony», βλέπουν με ανησυχία την εκτόξευση της «Nintendo» που μετά από πολλά χρόνια που θεωρείτο «ξεγραμμένη», την ξεπέρασε σε χρηματιστηριακή αξία. Κι άλλοι, είτε κάνοντας την επιθυμία τους πραγματικότητα, είτε προειδοποιώντας τους αφελείς του χρηματιστηριακού «τζόγου» μιλάνε για «φούσκα» που δεν θα αντέξει για πολύ.

***

Με δυο λόγια, εμείς το χέρι στη φωτιά δεν το βάζουμε για τις κοινωνικές, ψυχολογικές και άλλες τάσεις που βρίσκονται πίσω από την επιτυχία του παιχνιδιού και για τις οποίες τόση κουβέντα γίνεται.
 Ούτε, βεβαίως, με το παρόν σχολιάζουμε τυχόν άλλες επιπτώσεις ψυχολογικές και κοινωνικές που έχει όταν ένα παιχνίδι εξελίσσεται σε εμμονή. 
Αλλά το σίγουρο είναι πως το πραγματικό παιχνίδι παίζεται όχι στα εικονικά γυμναστήρια των pokemon στις πλατείες και τους δρόμους αλλά στον... πραγματικότατο κόσμο των επιχειρηματικών κερδών που οι εκατομμύρια χρήστες του βοηθάνε να αυγατίζουν...
Γ.Αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Αποκαλυπτικά» του «Ριζοσπάστη» της 26ης Ιούλη 2016.
Καλό απόγευμα!!!

το ΚΚΕ για τα 42 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας της 21ης Απρίλη


ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ανακοίνωση για τα 42 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας της 21ης Απρίλη


«42 χρόνια συμπληρώνονται από την πτώση της δικτατορίας της 21ης Απρίλη και 
το ΚΚΕ τιμά όλους όσοι βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και διώχτηκαν, όλους όσοι συνέβαλαν στον αντιδικτατορικό αγώνα. 

Η κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας, 
κάτω από την αναπτυσσόμενη πάλη και κατακραυγή του λαού, εξέφραζε το συμβιβασμό ανάμεσα στη χούντα και τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, με την παρέμβαση των αμερικανοΝΑΤΟικών, για να προληφθούν δύσκολα ελεγχόμενες αντιδράσεις του λαϊκού παράγοντα, 
καθώς και για να αντιμετωπιστούν οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εξαιτίας του Κυπριακού.

Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, που εγκαθιδρύθηκε όλα αυτά τα χρόνια, δεν οδήγησε σε ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, σε εξάλειψη της φτώχειας και της εκμετάλλευσης, σε απαλλαγή της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, τύπου ΝΑΤΟ και ΕΕ. 
Οι όποιες παραχωρήσεις έγιναν, αποδείχτηκαν προσωρινές, ενώ σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, παίρνονται πίσω με βίαιο τρόπο.

Η αιτία βρίσκεται στην ίδια την ουσία της αστικής δημοκρατίας, που παραμένει ταξική, 
αφού η εξουσία και η οικονομία βρίσκονται στα χέρια του κεφαλαίου. 
Οι όποιες αλλαγές έγιναν όλα αυτά τα χρόνια στο αστικό πολιτικό σύστημα, η εναλλαγή κυβερνήσεων, οι συνταγματικές αναθεωρήσεις δεν άλλαξαν αυτήν την ουσία.
 
Οπως δεν πρόκειται να την αλλάξουν και οι συνταγματικές αλλαγές, που προτείνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προσπαθώντας μάλιστα να τις εμφανίσει ως δήθεν συμβολή στην "προοδευτική, δημοκρατική αναγέννηση του κράτους".

Οι κυβερνητικές κορόνες περί διεύρυνσης της δημοκρατίας, ανάκτησης της λαϊκής κυριαρχίας σταματούν έξω από τους τόπους δουλειάς, 
καταρρέουν μπροστά στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, 
των λυκοσυμμαχιών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ το οποίο ετοιμάζεται για νέες επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή, 
με τη σύμφωνη γνώμη και συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης.

Οι τελευταίες εξελίξεις στη γειτονική Τουρκία απέδειξαν ότι οι ανοιχτά δικτατορικές μορφές άσκησης της αστικής εξουσίας δεν είναι κάτι που ανήκει στο μακρινό παρελθόν. 

Οι ενδοαστικές αντιθέσεις, σε συνδυασμό με τους διεθνείς ανταγωνισμούς, που οξύνονται στην περιοχή κι άλλους παράγοντες, είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε στρατιωτικά πραξικοπήματα. 

Η αποτυχία του πραξικοπήματος στην Τουρκία και η επικράτηση της "δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης" 
δεν δικαιώνει την πολιτική Ερντογάν, που συνεχίζει τον περιορισμό των αστικών δικαιωμάτων του λαού, των εργατικών, λαϊκών και συνδικαλιστικών ελευθεριών του. 

Το κρίσιμο ζήτημα είναι ο λαός να αναπτύξει τη δική του αυτοτελή, μαζική δράση, 
να διεκδικεί σε κάθε καμπή και στιγμή τη δική του λύση, 
με κριτήριο τις δικές του ανάγκες.

Το ΚΚΕ παλεύει ενάντια στην καταστολή της ταξικής πάλης, του εργατικού κινήματος. 
Απ' αυτήν τη σκοπιά διεκδικεί δικαιώματα και ελευθερίες, 
όσο είναι δυνατό αυτό μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. 

Διεκδίκησε και τη δημόσια ανοιχτή δράση του μετά από 27 συνεχή χρόνια παρανομίας. 
Και το 1974, επιδίωξε και πέτυχε "ντε φάκτο" τη νομιμοποίησή του, 
αξιοποιώντας και την υποχώρηση του αντικομμουνισμού στο λαό, που η κυβέρνηση Καραμανλή δεν μπορούσε να αγνοήσει. 

Αντιπαλεύει τη φασιστική Χρυσή Αυγή, τον εθνικισμό, το ρατσισμό και τον αντικομμουνισμό κάθε απόχρωσης. 

Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει το χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας, ως δικτατορίας του κεφαλαίου, που δεν μπορεί να διορθωθεί 
αλλά να ανατραπεί.

Η διέξοδος για το λαό δεν βρίσκεται στην αστική πολιτική, 
αλλά στην οργάνωση της λαϊκής πάλης 
που θα δημιουργεί ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, 
για να μπορεί να αποκρούει την αντιλαϊκή πολιτική, 
θα ενισχύει την κοινωνική λαϊκή συμμαχία 
με στόχο την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, 
που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ».


Οι Επισημάνσεις του Viva La Revolucion