Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

18 Νοεμβρίου, 2017

Η πο­λι­τι­κή ξε­φτί­λα της νεο"αρι­στε­ράς"

Όταν έχεις ξε­πε­ρά­σει κάθε όριο ξε­δια­ντρο­πιάς και αθλιό­τη­τας κα­πη­λευό­με­νος τους ηρω­ϊ­κούς αγώ­νες των κομ­μου­νι­στών, όταν χρη­σι­μο­ποιείς τους 200 της Και­σα­ρια­νής και το Μπε­λο­γιάν­νη για να εξα­γνί­σεις τη βαρ­βα­ρό­τη­τα της πο­λι­τι­κής σου, όταν διορ­γα­νώ­νεις του­ρι­στι­κές εκ­δρο­μές στη Μα­κρό­νη­σο για να δια­φη­μί­σεις την ψευ­δε­πί­γρα­φη αρι­στε­ρο­σύ­νη σου, τότε δεν θα δι­στά­σεις ούτε στην επέ­τειο του Πο­λυ­τε­χνεί­ου. Ο λόγος ασφα­λώς για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.
Αυτή τη φορά, η νε­ο­λαία ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απο­φά­σι­σε πως η φε­τι­νή 44η επέ­τειος του Πο­λυ­τε­χνεί­ου προ­σφέ­ρε­ται και για λίγο ξέ­πλυ­μα της αντι­λαϊ­κής-αντερ­γα­τι­κής πο­λι­τι­κής της κυ­βέρ­νη­σης. Έτσι, στην χθε­σι­νή ανα­κοί­νω­ση της για το Πο­λυ­τε­χνείο, γρά­φει, με­τα­ξύ άλλων, τα εξής «ωραία»:
«Σα­ρά­ντα τέσ­σε­ρα χρό­νια μετά από αυτή τη σπου­δαία στιγ­μή αντί­στα­σης και νίκης, η Ελ­λά­δα, μετά από μία μακρά πε­ρί­ο­δο λι­τό­τη­τας που έπλη­ξε κυ­ρί­ως τις πιο αδύ­να­μες κοι­νω­νι­κές τά­ξεις, προ­σπα­θεί σή­με­ρα να στα­θεί με τις δικές της δυ­νά­μεις. Σε συν­θή­κες ερ­γα­σια­κής απορ­ρύθ­μι­σης και ερ­γο­δο­τι­κής αυ­θαι­ρε­σί­ας, που χα­ρα­κτη­ρί­ζουν την αγορά ερ­γα­σί­ας, γί­νο­νται για πρώτη φορά κι­νή­σεις στην κα­τεύ­θυν­ση προ­στα­σί­ας των δι­καιω­μά­των των ερ­γα­ζο­μέ­νων».
Δεν πε­ρι­μέ­να­με βέ­βαια από τη νε­ο­λαία του κυ­βερ­νώ­ντος κόμ­μα­τος να ανα­φερ­θεί στα μνη­μό­νια της «πρώ­της φοράς αρι­στε­ρά», στο βά­θε­μα της ασυ­δο­σί­ας του κε­φα­λαί­ου, στην ερ­γα­σια­κή ζού­γκλα, στις γο­νυ­κλι­σί­ες της κυ­βέρ­νη­σης σε ΣΕΒ και με­γα­λο­ερ­γο­δό­τες. Δεν πε­ρι­μέ­να­με καν να πει κου­βέ­ντα για το ξυ­λο­φόρ­τω­μα και το ψέ­κα­σμα των συ­ντα­ξιού­χων από την«αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση», για τη φο­ρο­λη­στεία και το γε­νι­κό­τε­ρο τσά­κι­σμα των λαϊ­κών δι­καιω­μά­των στο βωμό της πε­ρι­βό­η­της ανά­πτυ­ξης.
Αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε την πρε­μού­ρα της νε­ο­λαί­ας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να βάλει πλάτη στο ξε­φτι­σμέ­νο πα­ρα­μύ­θι της δήθεν «φι­λο­λαϊ­κής» δια­χεί­ρι­σης του κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος, όπως και την ανά­γκη τους να ξε­πλύ­νουν, με όποιο δυ­να­τό τρόπο, τη βάρ­βα­ρη-αντι­λαϊ­κή πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ.
Το αξιο­ση­μεί­ω­το ωστό­σο είναι πως μέσα στις 400 λέ­ξεις της ανα­κοί­νω­σης τους για την επέ­τειο του Πο­λυ­τε­χνεί­ου δεν υπάρ­χει ούτε νύξη για τις ΗΠΑ και το ρόλο τους στα χρό­νια της Χού­ντας. Προ­φα­νώς, οι πρό­σφα­τες «κο­λε­γιές» της συ­γκυ­βέρ­νη­σης με τη διοί­κη­ση Τραμπ, η ανα­βάθ­μι­ση της Σού­δας και των άλλων βά­σε­ων, τα F-16 και τα λοιπά συμ­φω­νη­θέ­ντα έχουν προ­τε­ραιό­τη­τα ένα­ντι της ιστο­ρι­κής αλή­θειας.
Το Πο­λυ­τε­χνείο ζει, ζήτω οι Αμε­ρι­κα­νοί. Στο σύν­θη­μα αυτό θα μπο­ρού­σε να συ­μπυ­κνω­θεί η πο­λι­τι­κή ξε­φτί­λα της αρι­στε­ράς του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και της νε­ο­λαία της.

17 Νοεμβρίου, 2017

Ο σπόρος που έπεσε σαν σήμερα το 1918:

,,Να δείχνεις την προοπτική μες στο πιο βαθύ σκοτάδι, που θα το διαδεχτεί η αυγή,,

Έστιν ουν κόμμα…

Κόμμα είναι η οργανωμένη πρωτοπορία, το συνειδητοποιημένο κομμάτι της εργατικής τάξης που τραβάει μπροστά και ξέρει πως δεν αρκεί να μάχεσαι, αλλά να νικάς. 
Και αυτό απαιτεί να οργανώνεις την τάξη σου, τους αγώνες της, να μπαίνεις μπροστά, να μην αφήνεις τις ριζοσπαστικές διαθέσεις να ανεβοκατεβαίνουν σαν παλίρροια, ανάλογα με την αυθόρμητη συνείδηση. Να δένεις το ατσάλι και να στύβεις την πέτρα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, με τους πιο αρνητικούς συσχετισμούς. Να δείχνεις την προοπτική μες στο πιο βαθύ σκοτάδι, που θα το διαδεχτεί η αυγή.

Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, με βαθιές ρίζες στο λαό, τις διεκδικήσεις, τις παραδόσεις του. Όποια πέτρα και αν σηκώσεις σε αυτόν τον τόπο, σε όποια γωνιά του κι αν βρεθείς, είναι συνδεμένη με το ΚΚΕ, το ιστορικό του χνάρι, από τα βουνά του αντάρτικου, ως τις βραχονησίδες της εξορίας, απ’ τα μεγάλα αστικά κέντρα με τη συγκεντρωμένη αστική τάξη, ως την επαρχία με τους φτωχούς αγρότες και τους προλετάριους της υπαίθρου.

Το ΚΚΕ είναι συνδεμένο με κάθε σύγχρονη εργατική διεκδίκηση, με κάθε λαϊκό αγώνα, από τους πιο μεγάλους, ως τους πιο “μικρούς”, από το ένοπλο αντάρτικο της δεκαετίας του 40 -την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας- ως τις κινητοποιήσεις σήμερα, τις εργατικές απεργίες, τα αγροτικά μπλόκα, τις μαθητικές καταλήψεις, την άμεση κινητοποίηση ενάντια σε κάθε απόλυση, κάθε κρούσμα εργοδοτικής αυθαιρεσίας, οπουδήποτε υπάρχει εργαζόμενος λαός. Δίνει το χέρι του σε όποιον σηκώνεται, σε όποιον σηκώνει ανάστημα ενάντια στον κόσμο της εκμετάλλευσης και τη σαπίλα του.


Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης. Όσοι το χτύπησαν και το χτυπάνε ως σήμερα -και προφανώς με αυτό δεν εννοούμε όσους διαφωνούν μαζί του, είναι σαφής η διαφοροποίηση- στόχευαν σε αυτό το χαρακτηριστικό του, προσπάθησαν ακόμα και να το διαλύσουν κατά καιρούς, να το διαχύσουν σε μια ενωτική σούπα, να το μεταλλάξουν για να “προσαρμοστεί” στη νέα εποχή και τα δεδομένα της, να το κάνουν κάτι άλλο από αυτό που είναι, με όλες τις αδυναμίες του και τυχόν ανεπάρκειές του: η οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης και των αγώνων της. Γι’ αυτό το εχθρεύονται και το έχουν διαρκώς στο στόχαστρο, αλλιώς θα περίσσευαν οι “γλύκες” και τα καλά λόγια.

Αν το είχαν πετύχει λοιπόν, αν είχαν πετύχει να μην υπάρχει ΚΚ -όπως δεν υπάρχει στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, εξαιτίας της αντεπαναστατικής λαίλαπας- το βασικό καθήκον θα ήταν να το φτιάξουμε ξανά από την αρχή. 
Κι είναι ευτύχημα πως δε χρειάζεται σήμερα να ξεκινήσουμε από το μηδέν, πως το ΚΚΕ άντεξε και πήγε κόντρα στο ρεύμα της αντεπανάστασης, της ενσωμάτωσης, της (παλιάς και σύγχρονης) Πασοκιάς, πως τελικά δεν έγινε σαν τα μούτρα τους, μία από τα ίδια.

Αυτό δείχνει πως οι ρίζες του δέντρου είναι γερές, πως μπορεί ξανά να θεριέψει, να πετάξει φύλλα και να δώσει καρπούς, πως είναι αειθαλές, παντός καιρού, δεν το τρομάζει η βαρυχειμωνιά. 
Κι αυτό δεν έχει μόνο ιστορική αξία και διάσταση, περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, αλλά πρωτίστως για το μέλλον, για την προοπτική και για την επανάσταση που έρχεται…

Σήμερα το ΚΚΕ κλείνει 99 χρόνια αδιάλειπτης ύπαρξης και επαναστατικής δράσης, και στρέφει το βλέμμα του όχι μόνο στη μεγάλη επέτειο των δικών του εκατό χρόνων, αλλά σε αυτήν ακριβώς την προοπτική, για να μεγαλώσει το δέντρο και να καρπίσει ο σπόρος που έπεσε σαν σήμερα, το 1918, στα γραφεία του Πειραιά.

από   
*********************************



Συμπληρώνονται σήμερα 99 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ


Οι αντιπρόσωποι στο Ά Πανελλαδικό ΣυνέδριοΟι αντιπρόσωποι στο Ά Πανελλαδικό Συνέδριο
Ενενήντα εννιά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μέρα που στα γραφεία του Συνδέσμου Μηχανικών Εμπορικών Ατμοπλοίων (εκεί που αργότερα ήταν το ξενοδοχείο «Πειραιεύς») 
συγκεντρώθηκαν 37 αντιπρόσωποι από εργατικές και σοσιαλιστικές οργανώσεις. Τρεις μέρες αργότερα, η ίδρυση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ) ήταν γεγονός (4-10 Νοέμβρη με το παλιό ημερολόγιο, 17-23 με το νέο).
Η δημιουργία του ΣΕΚΕ, που λίγο αργότερα μετονομάστηκε σε ΚΚΕ, σήμανε την αφετηρία χειραφέτησης της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο και τα αστικά κόμματα. Για πρώτη φορά, εμφανίστηκε στην ελληνική κοινωνία ένα κόμμα που ανέγραψε στη σημαία του την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Στο ιδρυτικό του ψήφισμα διαβάζουμε:
«Το Σοσιαλιστικόν Εργατικόν Κόμμα της Ελλάδος βασίζεται επί των εξής θεμελιωδών αρχών:
1. Πολιτική και οικονομική οργάνωσις του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως για την κατάχτηση της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησην των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής δηλ. την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβιστικήν ή κομμουνιστικήν».
Η ίδρυση του ΣΕΚΕ ήρθε σαν «ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος στη χώρα μας, κάτω από την επίδραση της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917 στη Ρωσία» (από τον πρόλογο στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ, 2013).
Η επαναστατική θύελλα που ξεσήκωσε ο «Οκτώβρης» επέσπευσε την ίδρυση του ΣΕΚΕ, το οποίο διαφοροποιούμενο ριζικά από τα μέχρι τότε κόμματα, διακήρυξε από το ιδρυτικό του ψήφισμα ακόμα: 
«Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα δεν δύναται ποτέ να συμμετάσχει ή και να ενισχύσει οποιαδήποτε κυβέρνησιν της αστικής τάξεως και αποκρούει κάθε απόπειραν απομακρύνσεώς του από την πάλιν των τάξεων, με σκοπόν να διευκολυνθή η προσέγγισης των εργατών με τα αστικά κόμματα» (από τα πρακτικά του Α' Συνεδρίου του ΣΕΚΕ, έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, 1982).
Η ίδρυση του ΣΕΚΕ αποτέλεσε τομή στην ελληνική κοινωνία. Σηματοδότησε την εμφάνιση της ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης.
Εξέφραζε αντικειμενικά τη διαδικασία συνένωσης του μαρξισμού - λενινισμού με το εργατικό κίνημα. Με τις βασικές αρχές του προσέδωσε επαναστατική θεωρητική βάση και πολιτική γραμμή στα πιο δυναμικά τμήματα του εργατικού κινήματος, παρά τις αδυναμίες ή και θεωρητικές ανεπάρκειες στις πρώτες προγραμματικές προσεγγίσεις.
Το Α' Συνέδριο του ΣΕΚΕ ψήφισε μια σειρά στόχους πάλης πρωτοποριακούς, που αντιστοιχούσαν σε βασικές ανάγκες της εργατικής τάξης εκείνη την εποχή. Μια σειρά απ' αυτούς δεν έχουν υλοποιηθεί ακόμα και σήμερα, ενώ πολλές κατακτήσεις ανατράπηκαν.

Απ' την ιστορική ανάγκη στο χρέος για την εκπλήρωσή της

Η επικείμενη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ δεν αντιμετωπίζεται από τους κομμουνιστές σαν μια γραμμική αφήγηση της Ιστορίας. Χωρίς να ξεχνάμε ούτε ώρα από αυτήν την επική πορεία, η προσοχή είναι στραμμένη στα υψηλά καθήκοντα που χρεώνει η Ιστορία του Κόμματος, η ίδια η κοσμοθεωρία μας.
Οντας «στα γεμάτα» στην εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, το ΚΚΕ κυριαρχείται από το χρέος της ιστορικής του αποστολής, ως η οργανωμένη εμπροσθοφυλακή, η επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης.
Αυτό το χρέος αναδεικνύουν το σύνολο των εκδηλώσεων που έγιναν στα προηγούμενα τρία χρόνια.
Ηδη από το 2015, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ βρίσκονται στην τροχιά γιορτασμού των 100 χρόνων του ΚΚΕ, ενώ αυτήν την περίοδο ολοκληρώνονται οι εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια του «Οκτώβρη». Στο μεσοδιάστημα κάθε χρόνος είχε τη δική του σήμανση. Ενδεικτικά, το 2015 έγιναν οι εκδηλώσεις για τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, το 2016 οι εκδηλώσεις για τον ΔΣΕ και το 2017 για την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση.
Από το 2014 η ΚΕ του Κόμματος είχε ανακοινώσει το στόχο το 2018 να βρει το Κόμμα έχοντας κάνει ένα μεγάλο άλμα στην κομματική οικοδόμηση, την πολιτική - ιδεολογική ισχυροποίηση του ΚΚΕ στην εργατική τάξη.
Η έως τα τώρα Ιστορία δείχνει ένα Κόμμα που καταξιώθηκε με τις πρωτοπόρες ιδέες που έφερε στην ελληνική κοινωνία, μπόλιασε το εργατικό κίνημα με την πρωτοπόρα δράση του.
Συνέβαλε - κρατώντας ψηλά τη σημαία της ταξικής, της ασυμβίβαστης πάλης με την αστική εξουσία - και έδωσε μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος.
Με την καθοδήγηση του ΚΚΕ η εργατική τάξη, σε συμμαχία με την αγροτιά και άλλα λαϊκά στρώματα, αντιπάλεψε και συγκρούστηκε με την αστική τάξη και τις επιλογές της με τόλμη και αποφασιστικότητα. Σ' αυτήν την πορεία γράφτηκαν λαμπρές σελίδες αγώνων και κατακτήσεων (ο Μάης του '36, το ΕΑΜ, ο Δεκέμβρης του '44, ο ΔΣΕ κ.ά.).
Το Κόμμα στάθηκε όρθιο κρατώντας τη σημαία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού και όταν ήρθαν οι αντεπαναστατικές ανατροπές του '90 - '91.
Συνέβαλε με τις επεξεργασίες του στην πάλη για την αναζωογόνηση των ιδεών του σοσιαλισμού, μελέτησε τη διαδικασία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Αντεξε στον πιο σκληρό και αμείλικτο πόλεμο με την αστική τάξη και τους συμμάχους της, τον οπορτουνισμό.
Είναι όλη αυτή η πορεία που δικαιώνει την κεντρική επιδίωξη για παραπέρα ισχυροποίησή του, αξιοποιώντας όλη την πείρα της 100χρονης Ιστορίας του.
Είναι όλη αυτή η Ιστορία που δικαιώνει την επιμονή στην αποκάλυψη της σήψης και της σύγχρονης βαρβαρότητας, την προβολή του σοσιαλισμού - κομμουνισμού ως το μόνο ρεαλιστικό και ελπιδοφόρο μέλλον για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Το Κόμμα σήμερα επιθετικά προβάλλει την εκτίμηση ότι η Ελλάδα έχει μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες, που μπορούν να απελευθερωθούν μόνο με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής απ' την εργατική - λαϊκή εξουσία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής και της διανομής.
Προβάλλοντας σήμερα τις αντικειμενικές δυνατότητες ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, καθώς και το ότι πραγματικό εμπόδιο είναι η εξουσία των μονοπωλίων και οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το ΚΚΕ συμβάλλει στην αύξηση της απαιτητικότητας και μαχητικότητας ευρύτερων τμημάτων της εργατικής τάξης, κόντρα και στην επιδίωξη του οπορτουνισμού να εγκλωβίσει εργατικές μάζες στη λογική της διαχείρισης της φτώχειας.
Στη μακρόχρονη Ιστορία του έχουν αφήσει σημαντική παρακαταθήκη σύγχρονοι αγώνες, όπου η αποφασιστική παρέμβαση του Κόμματος στον προσανατολισμό αυτών των αγώνων άφησε πείρα χρήσιμη στην πορεία για την ανασύνταξη του κινήματος.
Η μέχρι τώρα πορεία βεβαιώνει πως ο χρόνος που βρίσκεται μπροστά, το 2018, δεν θα σημάνει μόνο την κορύφωση των μέχρι τώρα εκδηλώσεων, αλλά θα είναι και μια αφετηρία για νέα άνοδο, ανάταση του επαναστατικού κινήματος και της ταξικής πάλης.
Ο γιορτασμός των 100 χρόνων του ΚΚΕ δίνει την ευκαιρία να ξεδιπλωθεί μέσα στους χώρους δουλειάς μια πλατιά συζήτηση με θέμα τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, για τη λαϊκή ευημερία, με εργατική εξουσία.

16 Νοεμβρίου, 2017

Απ' την Ιστορία: 17 Νοέμβρη 1973 Πολυτεχνείο!

Είμαστε 'δω και συνεχίζουμε…

,,Οι μνήμες όσων τα ζήσανε μένουν ακόμα ζωντανές!,,
Τρικάκι της ΚΝΕ από την αντιδικτατορική περίοδο
Τρικάκι της ΚΝΕ από την αντιδικτατορική περίοδο
Κόκκινα γαρίφαλα, τραγούδια του Μίκη, Ξυλούρης, κατάληψη στο Πολυτεχνείο, πλακάτ με συνθήματα 
«Εξω αι ΗΠΑ» - «Εξω το ΝΑΤΟ», εργάτες και λαός στο δρόμο, «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία»... 
ΤΑΝΚΣ! 
Νεκροί, συλλήψεις, βασανιστήρια... Η ΚΝΕ, το ΚΚΕ, η Αντι-ΕΦΕΕ... Οι μνήμες όσων τα ζήσανε μένουν ακόμα ζωντανές!
17 Νοέμβρη 1973. Πολυτεχνείο! 
Μια από τις πιο σημαντικές εξελίξεις στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας, που κηρύχθηκε και εγκαθιδρύθηκε στις 21 Απρίλη του 1967. 
Στο όνομα του «κομμουνιστικού κινδύνου» επιβλήθηκε η πιο ακραία μορφή πολιτικής διαχείρισης του καπιταλισμού, για να μπορέσει το τότε πολιτικό σύστημα να υπερβεί τις αντιθέσεις που υπήρχαν, αλλά και να στηρίξει τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή. 
Τα χρόνια της επταετίας ο λαός βίωσε δύσκολες καταστάσεις, βλέποντας την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, την αύξηση της τιμής των προϊόντων, την αύξηση της καταστολής του κινήματος, τις συλλήψεις και τους διωγμούς. 
Την ίδια στιγμή, όμως, οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι είδαν τα κέρδη τους να αυξάνονται, με την αγαστή βοήθεια των κυβερνώντων της περιόδου. Οπως ακριβώς και σήμερα, το ίδιο κάνουν και οι συνεχιστές τους, οι χρυσαυγίτες, που από τη μια χτυπούν τους μετανάστες και τους εργάτες και από την άλλη καταθέτουν προτάσεις νόμου για φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών και υμνούν τη χούντα.
Η επιβολή της δικτατορίας βρήκε το ΚΚΕ με διαλυμένες τις Κομματικές του Οργανώσεις και προβλήματα στο Πρόγραμμά του. Η διαπάλη μέσα στο Κόμμα ήταν μεγάλη, πράγμα που αποκρυσταλλώθηκε στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ (1968), που οδήγησε στη λύση του κομματικού προβλήματος. Το Κόμμα άρχισε να ανασυγκροτεί τις Κομματικές του Οργανώσεις και πήρε την απόφαση συγκρότησης Κομμουνιστικής Νεολαίας.
Αυτοκόλλητο της ΚΝΕ για το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1973) που κυκλοφόρησε στην Ιταλία
Αυτοκόλλητο της ΚΝΕ για το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1973) που κυκλοφόρησε στην Ιταλία
Το κενό που είχε δημιουργηθεί από την αυτοδιάλυση της ΟΚΝΕ το 1943, αναπληρώθηκε με την ίδρυση της ΚΝΕ το 1968. 
Η ύπαρξη επαναστατικής οργάνωσης νεολαίας, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ, είναι απαραίτητη σε όλες τις συνθήκες, καθώς καμία άλλη νεολαιίστικη οργάνωση, όσο μαζική και ριζοσπαστική κι αν είναι, δεν μπορεί να την αντικαταστήσει, να υποκαταστήσει το ρόλο της1. Παράλληλα, ξεκίνησε τότε και η έκδοση του παράνομου «Οδηγητή».
Η συμβολή της ΚΝΕ στην οργάνωση της αντιδικτατορικής πάλης ήταν σημαντική. 
Με πρωτοβουλία της συγκροτήθηκε η Αντιδικτατορική ΕΦΕΕ (Αντι-ΕΦΕΕ) και η Μαθητική Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας (ΜΟΔΝΕ), ως ανάγκη ανάπτυξης αγωνιστικής δραστηριότητας μέσα στους χώρους εκπαίδευσης. 
Αυτές οι οργανώσεις προέκυψαν και από την ανάπτυξη αντιδικτατορικών διαθέσεων στους ίδιους τους νέους, την πάλη γενικά για την ελευθερία και την υπεράσπιση των συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων τους. 
Η δράση της ΚΝΕ επεκτεινόταν στους χώρους δουλειάς, στις συνοικίες, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, αλλά και στο εξωτερικό. Τα μέλη της ΚΝΕ διακινούσαν τον κομματικό Τύπο, προκηρύξεις, πετούσαν τρικ, έγραφαν συνθήματα στους τοίχους, κολλούσαν αφίσες και κρεμούσαν πανό ενάντια στη δικτατορία.
Η χούντα πήρε μέτρα, προκειμένου να καταστείλει ή έστω να περιορίσει τη δράση του φοιτητικού κινήματος. Στην αρχή προσπάθησε να το προσεταιριστεί, αλλά δεν τα κατάφερε. Ετσι, προχώρησε στην αναστολή της λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων, έβαλε εγκάθετους στα διοικητικά συμβούλια, ανέβαλε συνεχώς τις εκλογές παρά την εντολή του Πρωτοδικείου. Απέλυσε δημοκρατικούς καθηγητές, επέβαλε το θεσμό του κυβερνητικού επιτρόπου, ενεργοποίησε τα πειθαρχικά συμβούλια, απέβαλε φοιτητές που δεν υποτάσσονταν, διακόπτοντας ακόμη και την αναβολή στράτευσής τους.
Η πάλη των φοιτητών άρχισε να γίνεται πιο μαζική και να κλιμακώνεται. Το 1972 άρχισε η συγκρότηση φοιτητικών επιτροπών αγώνα, ως ώριμη ανάγκη να πάρουν οι ίδιοι οι φοιτητές την υπόθεση της οργάνωσης του αγώνα στα χέρια τους. 
Δημιουργήθηκαν τοπικοί επαρχιακοί φοιτητικοί σύλλογοι, με βάση τον τόπο καταγωγής, όπου αποτέλεσαν χώρους ζύμωσης και συσπείρωσης φοιτητών. 
Το πάγιο αίτημα των φοιτητών για ελεύθερες εκλογές εμπλουτίστηκε με αιτήματα που έδιναν κατεύθυνση πολιτικοποίησης και κλιμάκωσης του αγώνα. 
Δύο επιπλέον μέτρα που προσπάθησε να υλοποιήσει η χούντα ήταν η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, με το τότε γνωστό ξενόγλωσσο ινστιτούτο, αλλά και το Διάταγμα που επέβαλε τη διακοπή στράτευσης και τη βίαιη επιστράτευση φοιτητών. Και τα δύο βρήκαν απέναντι τους φοιτητές που διοργάνωσαν κινητοποιήσεις.
Σταθμός στη δράση του νεολαιίστικου κινήματος ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου, γεγονός που δεν θα μπορούσε να έχει τόσο μεγάλη δυναμική, αν απουσίαζε το εργατικό - λαϊκό κίνημα. 
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, όσο και στην κινητοποίηση λαού και νεολαίας στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. 
Συμμετείχαν δραστήρια και έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην οργάνωση της κατάληψης και με ισχυρές δυνάμεις, συμβάλλοντας στην αντιιμπεριαλιστική αντιδικτατορική γραμμή πάλης που διαμορφώθηκε. Οσο κι αν προσπαθούν διάφοροι κονδυλοφόροι και μη να συκοφαντήσουν τη στάση του Κόμματος και της ΚΝΕ, ως μόνο στόχο έχουν να πλήξουν το κύρος τους. Τα γεγονότα τους διαψεύδουν.
Το πρωί της Τετάρτης 14ης Νοέμβρη 1973 φοιτητές συγκεντρώνονται στο Πολυτεχνείο, για να πραγματοποιηθούν γενικές συνελεύσεις και εκλογή εφορευτικών επιτροπών για ελεύθερες εκλογές. 
Το απόγευμα ξεκινάει η κατάληψη του Πολυτεχνείου. Δημιουργείται και ο πρώτος πομπός, έπειτα από απόφαση της Συντονιστικής Επιτροπής, η οποία είναι υπεύθυνη και για τη συλλογή προμηθειών. Χιλιάδες κόσμος έχει συγκεντρωθεί έξω από το Πολυτεχνείο. 
Από τις μαρτυρίες που υπάρχουν, η αλληλεγγύη του κόσμου ήταν μεγάλη, στην προσφορά τροφίμων, φαρμάκων και τσιγάρων και τις τρεις μέρες. Την επομένη μέρα, η ΚΟΑ (Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ) απευθύνει κάλεσμα στους εργαζόμενους και τη νεολαία για συμπαράσταση και αγωνιστική κινητοποίηση. 
Γυναίκες, άντρες, μαθητές, φοιτητές ακόμη κι από την Πάτρα βρίσκονται στο Πολυτεχνείο. Την Παρασκευή 15 Νοέμβρη, έπειτα από τη συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής ο χαρακτήρας της κινητοποίησης προσδιορίζεται ως αντιφασιστικός - αντιιμπεριαλιστικός και απαιτείται η πτώση της χούντας και η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας.
Ολες τις μέρες της κατάληψης, η αστυνομία προσπαθεί να επέμβει στις συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται, ρίχνοντας ακόμη και στο ψαχνό. Γίνονται συλλήψεις και οι συγκρούσεις γενικεύονται. Ο αριθμός των νεκρών του Πολυτεχνείου και των τραυματιών δεν έχει εξακριβωθεί ακόμα και σήμερα.
Η απόφαση του Παπαδόπουλου για επέμβαση του στρατού θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο «Κεραυνός». Τα τανκς έχουν αρχίσει να κυκλώνουν το Πολυτεχνείο. 
Οι φοιτητές φωνάζουν στους φαντάρους να μην πυροβολήσουν, φωνάζουν ότι ο στρατός είναι λαϊκός, ότι είναι αδέρφια τους. Κάποιοι φαντάροι σε αυτό το κάλεσμα πειθάρχησαν και δεν ρίξαν, όπως άλλοι. Στις 3.00, έπειτα από εντολή, το τανκ πέφτει στην πύλη του Πολυτεχνείου. Αστυνομικοί και στρατός μπαίνουν στο χώρο, χτυπούν και συλλαμβάνουν φοιτητές. Κάποιοι κατάφεραν να διαφύγουν και με τη βοήθεια των φαντάρων. Για μέρες οι συλλήψεις συνεχίζονται.
Σήμερα, κάθε νέος μπορεί να εμπνευστεί από τον αγώνα της νεολαίας την περίοδο της επταετίας και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, να αντλήσει διδάγματα από τη δράση της. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις της νεολαίας, των μαθητών και των φοιτητών, αποδεικνύουν ότι η νέα γενιά δίνει το δυναμικό «παρών» στην οργάνωση της πάλης ενάντια στους σημερινούς εκμεταλλευτές και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που ως γνήσια συνεχιστής των προηγούμενων κυβερνήσεων, παίρνει αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. 
Δείχνει ότι η οργάνωση του αγώνα, η γνώση για το τι παλεύουμε, μπορεί να μας κάνει πιο δυνατούς, ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, που είναι η αστική τάξη, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και οι κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. 
Σήμερα η ΚΝΕ είναι εδώ, στο πλάι του Κόμματος, παλεύοντας για να κατακτήσει ο λαός την εξουσία και να γίνει ο κυρίαρχος του πλούτου του!
Υποσημείωση:

Δες Ακόμα:Οι κομμουνιστές ήταν εκεί!
30 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο Ν. Κυριακίδης, στέλεχος τότε της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ θυμάται...  
Φ.




Δες Περισσότερα Εδώ

14 Νοεμβρίου, 2017

Προς στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας:φυλλάδιο του ΚΚΕ k της ΚΝΕ για το Πολυτεχνείο!!


«Αποτελεί δίδαγμα ότι το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείαςπου προέρχεται από λαϊκές οικογένειεςδεν πρέπει σε καμία περίπτωση και σήμερα να είναι απέναντι από το λαό», τονίζεται μεταξύ άλλων στο φυλλάδιο που κυκλοφόρησε το ΚΚΕ και η ΚΝΕ για την 44η επέτειο του Πολυτεχνείου, που απευθύνεται στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Όπως αναφέρεται, «Το συμφέρον του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, που προέρχεται από λαϊκές οικογένειες, βρίσκεται στους κοινούς αγώνες με το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Η ίδια πολιτική που εξοντώνει το λαό, χτυπάει και εσάς, το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας Δεν πρέπει ποτέ το προσωπικό των ΕΔ και των ΣΑ να στραφεί ενάντια στο λαό».
Ολόκληρη η ανακοίνωση :
«Στις 17 Νοέμβρη συμπληρώνονται 44 χρόνια από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου.
Την κορύφωση του αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών που επιβλήθηκε με στρατιωτικό πραξικόπημα στις 21 Απρίλη 1967.
Η χούντα υπηρέτησε το καπιταλιστικό σύστημα και τους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. 
Η στρατιωτική δικτατορία ήταν καθεστώς της αστικής τάξης, διώξεων, βασανιστηρίων, δολοφονιών, εξορίας και φυλακίσεων. Αυτό το απέδειξε από την πρώτη μέρα.
Η χούντα επιβλήθηκε με πρόσχημα τότε τον "κομμουνιστικό κίνδυνο". Πάντα ο αντικομμουνισμός είναι προπομπός αρνητικών εξελίξεων για το λαό, τότε και σήμερα.
Τα συνθήματα "Έξω οι βάσεις", "Έξω το ΝΑΤΟ" που ήταν κυρίαρχα στο Πολυτεχνείο, είναι και σήμερα επίκαιρα.
Η χούντα υπηρέτησε πιστά τους καπιταλιστές. Την περίοδο της δικτατορίας τα κέρδη των καπιταλιστών αυξήθηκαν, ενώ το λαϊκό εισόδημα παρέμεινε καθηλωμένο. Πάντα η αντιλαϊκή πολιτική πάει χέρι - χέρι με την ένταση της καταστολής.
Πηγή έμπνευσης και πάλης του λαού και της νεολαίας ήταν η αγωνιστική στάση ενάντια στη χούντα. Ιδιαίτερα η αδιάλλακτη στάση των κομμουνιστών με την παράνομη δουλειά, καθώς και η ακλόνητη στάση τους στις φυλακές και τις εξορίες. 
Η ίδρυση της ΚΝΕ το 1968 έδωσε ώθηση στον αντιδικτατορικό αγώνα. Η Αντι-ΕΦΕΕ και άλλες αντιδικτατορικές οργανώσεις, η πάλη του λαού, συνέβαλαν αποφασιστικά στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου.
Είναι ζωντανά επίσης αγωνιστικά παραδείγματα αγωνιστών, αξιωματικών του Στρατού και του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά και των φαντάρων και ναυτών που αντιστάθηκαν στη χούντα.
Αποτελεί δίδαγμα ότι το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, που προέρχεται από λαϊκές οικογένειες, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση και σήμερα να είναι απέναντι από το λαό.
 Είναι αναφαίρετο το δικαίωμα του λαού να παλεύει για να ζήσει καλύτερα χωρίς ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές, ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές που τσακίζουν το λαό και φουσκώνουν τις τσέπες των λίγων. Αυτή είναι η πολιτική και της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και της ΝΔ.

Αποτελεί δίδαγμα και ανάγκη να απομονωθούν η ναζιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή και οι νοσταλγοί της χούντας. 
Γυρίστε την πλάτη σας, σε όσους και φέτος θα μιλήσουν για τα "καλά" της χούντας και θα υμνούν τους δικτάτορες. 
Η χούντα ήταν ένα διεφθαρμένο καθεστώς, σάπιο ως το μεδούλι. Εξέφραζε με τον εθνικισμό και τον αντικομμουνισμό την καταστολή του λαού μας και το μίσος για τους άλλους λαούς.
 Το έγκλημα της τουρκικής εισβολής και κατοχής του 37% της Κύπρου, έχει τη σφραγίδα τόσο της χούντας, όσο και των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ. 
Δεν θα επιτρέψουμε σήμερα, 50 χρόνια μετά την επιβολή της Χούντας, να γίνονται στα στρατόπεδα οι φαντάροι "έρμαια" στην προπαγάνδα νοσταλγών της χούντας. 
Καταγγείλτε τέτοιες προσπάθειες, οργανώστε τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, απομονώστε τις φασιστικές και ρατσιστικές δυνάμεις όπου εμφανίζονται.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ φέρει τεράστιες ευθύνες γιατί περιφέρει στα στρατόπεδα τα υπόδικα στελέχη της Χρυσής Αυγής, στο όνομα της δήθεν "εθνικής ενότητας" (όπως πρόσφατα στην άσκηση "Παρμενίων"). Οι χρυσαυγίτες είναι εγκληματίες, γιατί είναι φασίστες. Οι πολιτικοί τους πρόγονοι είναι οι συνεργάτες των ναζί, οι κουκουλοφόροι της κατοχής, οι βασανιστές της χούντας.
Στηριχτείτε, εμπιστευθείτε το ΚΚΕ και την ΚΝΕ
Το Πολυτεχνείο ζει
Το συμφέρον του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, που προέρχεται από λαϊκές οικογένειες, βρίσκεται στους κοινούς αγώνες με το εργατικό - λαϊκό κίνημα. 
Η ίδια πολιτική που εξοντώνει το λαό, χτυπάει και εσάς, το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Δεν πρέπει ποτέ το προσωπικό των ΕΔ και των ΣΑ να στραφεί ενάντια στο λαό.
Μαζί με το λαό και τη νεολαία να βροντοφωνάξουμε, "έξω το ΝΑΤΟ και οι βάσεις".
Ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών!».
1 / 2

12 Νοεμβρίου, 2017

Καταπέλτης ο Γραμματέας του ΚΚΕ, "σαρώνει" k στις "ναυαρχίδες":

Τάσος Παππάς: ,,Διαψεύστηκα. Ο κ. Δημ. Κουτσούμπας απάντησε σε όλες.,,
Με συγκρατημένη αισιοδοξία ζήτησα μονοθεματική συνέντευξη -για την Οκτωβριανή Επανάσταση- από τον γενικό γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα.
Το «κράτημά» μου οφειλόταν στο γεγονός ότι θα υπήρχαν όλες οι ενοχλητικές ερωτήσεις για τον Λένιν, τον Στάλιν, τον Τρότσκι, την Κροστάνδη, τις δίκες της Μόσχας.
«Κανένα πρόβλημα» μου είπαν από το γραφείο Τύπου του κόμματος. Εστειλα τις ερωτήσεις και περίμενα να μου επιστραφούν ως απαράδεκτες. Φαντάστηκα ότι θα χαρακτηρίζονταν προκλητικές. 




Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας παραχώρησε συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» η οποία και παρατίθεται:

-Πραξικόπημα ή επανάσταση ήταν αυτό που έγινε τον Οκτώβρη του 1917 στη Ρωσία; Αυτοί που υποστηρίζουν ότι ήταν πραξικόπημα επικαλούνται ότι η εργατική τάξη ήταν μια ασήμαντη μειοψηφία και ότι οι μπολσεβίκοι κατάργησαν τη Συντακτική Συνέλευση...

Η Οκτωβριανή επανάσταση ήταν μια μεγάλη, γνήσια λαϊκή επανάσταση, που έγινε πραγματικότητα μέσα από τη δράση εκατομμυρίων εργατών και φτωχών αγροτών σε ολόκληρη τη Ρωσία.

Πρέπει κανείς να αγνοεί πλήρως τα ιστορικά γεγονότα για να «ξεχνάει» την ορμητική είσοδο της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης, που ως τότε βρισκόταν υπό την πιο βάναυση καταπίεση, στον πολιτικό αγώνα και την πρωτοφανή λαϊκή επαναστατική αυτενέργεια που εκδηλώθηκε. 

Η επανάσταση δεν θα μπορούσε ούτε να νικήσει, ούτε να εξαπλωθεί, αν ήταν έργο μιας ασήμαντης μειοψηφίας. 
Ειδικά αν λάβουμε υπόψη την ιμπεριαλιστική εισβολή από 14 κράτη και την πολύπλευρη στήριξη της εγχώριας αντεπανάστασης στον εμφύλιο που κράτησε 4 περίπου χρόνια, που απέτυχαν λόγω της λαϊκής στήριξης της επανάστασης. 
Η μεγάλη ενεργή λαϊκή συμμετοχή εκφράστηκε σε επαναστατικούς θεσμούς, τα ξακουστά Σοβιέτ εργατών, αγροτών και στρατιωτών. Εκεί εξασφαλιζόταν η ουσιαστική συμμετοχή με εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους και όχι η τυπική, όπως συμβαίνει στα «κοινοβουλευτικού» τύπου αντιπροσωπευτικά σώματα, όπως ήταν η «Συντακτική Συνέλευση».

-Οι μενσεβίκοι, οι σοσιαλεπαναστάτες και οι αναρχικοί συμμετείχαν στην πρώτη φάση της επανάστασης και την στήριξαν. Στη συνέχεια όμως τέθηκαν εκτός νόμου. Γιατί ο Λένιν δεν ήταν καθόλου ανεκτικός απέναντι στα κόμματα και τις οργανώσεις που δεν ανήκαν στις αντεπαναστατικές δυνάμεις;

Οι εσέροι και μενσεβίκοι μετά την επανάσταση του Φλεβάρη που εκθρόνισε τον τσάρο υποστήριζαν και συμμετείχαν στην αστική κυβέρνηση που συγκροτήθηκε, η οποία μάλιστα το καλοκαίρι του 1917 έθεσε στην παρανομία τους μπολσεβίκους και εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του Λένιν. 
Μετά τον Οκτώβρη οι περισσότεροι συμπαρατάχτηκαν ανοιχτά με τις αντιδραστικές αστικές δυνάμεις ενάντια στην επανάσταση και συνεργάστηκαν με τα κράτη που οργάνωσαν την ιμπεριαλιστική επέμβαση. 
Μέχρι και σε δολοφονίες μπολσεβίκων προχώρησαν όπως και στη γνωστή απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Λένιν το καλοκαίρι του 1918. Παρόμοια ήταν και η στάση των περισσότερων αναρχικών. 
Τα κόμματα αυτά αντιμετωπίστηκαν ως αντεπαναστατικά από τη στιγμή που ανέπτυξαν ανοιχτή ένοπλη αντεπαναστατική δράση. 
Η επανάσταση, ακόμη και μετά τη νίκη της, δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά ένας σκληρός αγώνας του νέου ενάντια στο παλιό που παλεύει λυσσασμένα να διατηρηθεί στη ζωή. 
Σκεφτείτε μόνο πώς αντιμετώπισε η γαλλική αστική επανάσταση τους αντιπάλους της για να εδραιωθεί η αστική δημοκρατία της.

-Για πολλούς η συντριβή της εξέγερσης της Κροστάνδης ήταν μια μαύρη σελίδα για το κόμμα των μπολσεβίκων. Συμφωνείτε;
Τα γεγονότα της Κρονστάνδης το 1921 ήταν απόπειρα ανατροπής της επανάστασης, η οποία αποτράπηκε χάρη στη μαχητική κινητοποίηση χιλιάδων επαναστατών εργατών και στρατιωτών. 
Το 1921 η οικονομία της σοβιετικής Ρωσίας βρισκόταν ακόμη σε πολύ δύσκολη κατάσταση εξαιτίας του συνεχιζόμενου εμφυλίου πολέμου. Δεν είχε ακόμη ανορθωθεί η βιομηχανική και αγροτική παραγωγή που είχαν πληγεί καταστροφικά. 
Οι δυσκολίες αυτές αξιοποιήθηκαν από αντεπαναστατικές δυνάμεις, για να οργανωθούν απόπειρες ενάντια στην επανάσταση. 
Στην περίπτωση της Κρονστάνδης επιχειρήθηκε η υπονόμευση της επανάστασης «από τα μέσα», με συνθήματα που εστίαζαν «πονηρά» όχι στην άμεση ανατροπή των Σοβιέτ, αλλά στην απομάκρυνση των μπολσεβίκων από αυτά, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της επανάστασης.
 Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι αστικές εφημερίδες του εξωτερικού και οι δυνάμεις των Ρώσων αστών που είχαν διαφύγει σε άλλες χώρες τη στήριξαν αφειδώς, ενώ είναι ιστορικά διαπιστωμένη και η εμπλοκή πρώην τσαρικών στρατηγών.
-Ο Λένιν στην πολιτική διαθήκη του ασκεί κριτική σε όλα τα κορυφαία στελέχη του κόμματος των μπολσεβίκων. Την πιο σκληρή στον Στάλιν για τον οποίο έλεγε ότι πρέπει να αντικατασταθεί από γραμματέας και να βρεθεί κάποιος άλλος που θα είναι πιο υπομονετικός, πιο διακριτικός απέναντι στους συντρόφους του και λιγότερο ιδιότροπος. Η Κεντρική Επιτροπή πάντως δεν ακολούθησε τη συμβουλή του Λένιν.
Αυτό στο οποίο γίνεται συχνά αναφορά ως διαθήκη, είναι γράμμα που έστειλε ο Λένιν προς το επικείμενο Συνέδριο του Κόμματος, καθώς ο ίδιος ήταν βαριά άρρωστος και καθηλωμένος στο κρεβάτι. Σε αυτό περιλαμβάνονται ορισμένες προτάσεις, όπως για παράδειγμα η πρόταση για αύξηση των μελών της ΚΕ η οποία και υιοθετήθηκε, καθώς και παρατηρήσεις για ορισμένα από τα ηγετικά στελέχη του Κόμματος, στις οποίες αναφέρεστε. 
Είναι πολύ φυσικό, όταν επίκειται εκλογή οργάνων και μάλιστα της ΚΕ να δίνεται βάρος στην κριτική παρατήρηση πλευρών του χαρακτήρα και της στάσης στελεχών. 
Αν διαβάσετε πιο προσεκτικά θα δείτε ότι για τον Τρότσκι ο Λένιν λέει ότι διακρίνεται από «μη-μπολσεβικισμό», «υπερβολική αυτοπεποίθηση» και «τάση προς τις καθαρά διοικητικές μεθόδους δουλειάς».
 Για τον Μπουχάριν ότι οι απόψεις του δύσκολα μπορούν να χαρακτηριστούν ως «ολότελα μαρξιστικές» καθώς «ποτέ δεν κατάλαβε ολοκληρωμένα τη διαλεκτική».
Σε κάθε περίπτωση ο Λένιν δεν «έχριζε» διαδόχους, ούτε είχε τέτοιο σκοπό. 
Το Κόμμα των μπολσεβίκων αποφάσιζε μέσα από συλλογικές διαδικασίες, όπως πρέπει να συμβαίνει στα κομμουνιστικά κόμματα. Εξάλλου, η απόφαση για την ανάδειξη νέου γραμματέα ήταν ομόφωνη με τη συμμετοχή όσων προαναφέραμε.

-Στις δίκες της Μόσχας δικάστηκαν, καταδικάστηκαν και στη συνέχεια εκτελέστηκαν πολλά στελέχη της ιστορικής ηγεσίας των μπολσεβίκων. Πιστεύετε ότι εκείνες οι δίκες ήταν δίκαιες;
Ολόκληρη η περίοδος από τη νίκη της επανάστασης το 1917 ως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν μια κρίσιμη περίοδος στην οποία διαμορφώθηκαν οι βάσεις της σοσιαλιστικής οικονομίας, έγινε η εκβιομηχάνιση, καταγράφηκαν σημαντικές επιτυχίες που οδήγησαν σε κοσμοϊστορικές κατακτήσεις την εργατική τάξη στη Ρωσία. 
Η θεμελίωση των ριζικά νέων, των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, οδήγησε σε όξυνση της αντίδρασης. 
Υπήρχαν σαμποτάζ, δολοφονίες στελεχών (όπως π.χ. του μέλους του ΠΓ Σ. Κίροφ το 1934). 
Αυτή η όξυνση της πάλης εκφράστηκε και στο εσωτερικό του κόμματος των μπολσεβίκων ήδη από τη δεκαετία του 1920. 
Πάντα άλλωστε η ταξική πάλη εκφράζεται σκληρά σε επαναστατικές περιόδους, όπως συνέβη και στη γαλλική αστική επανάσταση με τις συγκρούσεις ανάμεσα στους γιακωβίνους και τους γιρονδίνους, αλλά και μέσα στις κόλπους των γιακωβίνων. 
Είναι απαραίτητο να καταλάβει κανείς δηλαδή ότι δεν μιλάμε για δίκες κάποιων «διαφωνούντων», για ομάδες με οργανωμένη, συνωμοτική δράση ενάντια στο σοσιαλισμό, την οποία παραδέχονταν ακόμη και δυτικοί διπλωμάτες στις υπηρεσιακές τους αναφορές. 
Αυτή ήταν μια σκληρή πραγματικότητα, αλλά η επανάσταση δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, ούτε προβλήματα λύνονται με «μαγικά». 
Ανεξάρτητα από αδυναμίες ή λάθη που μπορούμε ιστορικά να διερευνήσουμε, η πολεμική ενάντια σε αυτή την περίοδο και η «σταλινολογία» στόχο έχουν να χτυπήσουν ακριβώς την περίοδο που μπήκαν οι βάσεις του σοσιαλισμού.

-Ο Τρότσκι ήταν μενσεβίκος, εντάχθηκε στους μπολσεβίκους, πρωταγωνίστησε στην επανάσταση, ήταν αρχηγός του Κόκκινου Στρατού, διαφώνησε, καθαιρέθηκε, διεγράφη, εξορίστηκε, δολοφονήθηκε. Σήμερα το ΚΚΕ πιστεύει ότι ο Τρότσκι ήταν πράκτορας του χιτλεροφασισμού, όπως έλεγε τότε το επίσημο σοβιετικό κράτος;
Ο Τρότσκι είχε ένα ολόκληρο παρελθόν ουσιαστικών διαφωνιών με τους μπολσεβίκους και τον ίδιο τον Λένιν, για σημαντικά ζητήματα πριν ακόμη την επανάσταση. 
Οι απόψεις του, που ουσιαστικά υποτιμούσαν τις αναγκαίες κοινωνικές συμμαχίες της εργατικής τάξης ευτυχώς ηττήθηκαν και δεν οδήγησαν στην ήττα της σοσιαλιστικής επανάστασης. 
Το ίδιο συνέβη και στους πρώτους μήνες μετά την επανάσταση για το περίφημο ζήτημα της ειρήνης, όπως και τη δεκαετία του ‘20 και του ‘30, σε σχέση με την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. 
Υπονόμευσε την προσπάθεια του πρώτου εργατικού κράτους να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και να υπογράψει τη συνθήκη ειρήνης του Μπρέστ - Λιτόφσκ. 
Ουσιαστικά πρότεινε μια αναμονή επαναστατικών εξελίξεων στις πιο ανεπτυγμένες χώρες του καπιταλισμού, ως προϋπόθεση για το προχώρημα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη Ρωσία. Αυτό πρακτικά θα σήμαινε η εργατική τάξη στη Ρωσία, που είχε ήδη κατακτήσει την εξουσία να μπει σε μια μακροχρόνια περίοδο αναμονής που βασικό της χαρακτηριστικό θα ήταν ένας αντεπαναστατικός συμβιβασμός υποχώρησης στα υπολείμματα του καπιταλισμού. 
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που οι οπαδοί αυτών των αντιλήψεων συνέπλευσαν ή αξιοποιήθηκαν αντικειμενικά από δυνάμεις που στόχευαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού. 
Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι τη δεκαετία του ‘30 όλα τα κράτη προετοιμάζονταν για τον επερχόμενο πόλεμο. 
Ούτε εκπλήσσει ότι, με αυτή του τη λογική, ο τροτσκισμός γνώρισε πραγματική χρεοκοπία στις γραμμές του κινήματος, περιλαμβανομένης και της χώρας μας.
-Σ’ ένα πρόσφατο κείμενό σας γράψατε ότι η στροφή προς τον οπορτουνισμό ξεκινά το 1956 με το 20ό Συνέδριο. Δηλαδή από το 1956 μέχρι το 1989-'90 ποιο ήταν το κοινωνικό σύστημα στην ΕΣΣΔ;

Η οπορτουνιστική στροφή που ξεκίνησε το 1956 δεν σηματοδοτεί μια άμεση ανατροπή του σοσιαλισμού, αλλά μια «αλλαγή πορείας» η οποία προοδευτικά διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις αντεπαναστατικής ανατροπής του σοσιαλισμού και που κορυφώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ‘80. 
Μετά το 20ό Συνέδριο στην οικονομία ενισχύθηκαν οι απόψεις ότι με εργαλεία του καπιταλισμού μπορούν να λυθούν προβλήματα του σοσιαλισμού, και έτσι υιοθετήθηκαν μέτρα υπέρ της αγοράς, του κέρδους και άλλα που αποδυνάμωσαν τελικά τον κεντρικό σχεδιασμό. Διαμορφώθηκαν σταδιακά κοινωνικά στρώματα που είχαν συμφέρον από την παλινόρθωση των καπιταλιστικών σχέσεων, δηλαδή το κοινωνικό έδαφος για την αντεπανάσταση. 
Παράλληλα, διατυπώθηκαν λανθασμένες εκτιμήσεις στα ζητήματα του κράτους, όπως και της εξωτερικής πολιτικής.
 Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε, καθώς η συζήτησή μας έχει εστιάσει μονόπλευρα σε αδυναμίες ή και συκοφαντίες εναντίον του σοσιαλισμού, ότι στα 70 χρόνια περίπου ύπαρξης της ΕΣΣΔ υπήρξαν τεράστιες κατακτήσεις που ακόμη και σήμερα φαντάζουν αδύνατες στις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την εκμηδένιση της ανεργίας.
 Η ύπαρξη του σοσιαλισμού συνέβαλε επίσης και στην απόσπαση κατακτήσεων για τους εργαζόμενους όλων των καπιταλιστικών κρατών. Κι έχει μεγάλη σημασία αυτά ακριβώς να μην ξεχνιούνται.

-Το 1989-'90 είχαμε την κατάρρευση (το ΚΚΕ μιλάει για ανατροπή) του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αυτό που έκανε εντύπωση ήταν ότι τα καθεστώτα έπεσαν χωρίς ν' ανοίξει μύτη. Μ' άλλα λόγια οι εργάτες των χωρών αυτών δεν αντιστάθηκαν και δεν υπερασπίστηκαν το σύστημα που έλεγε ότι ήταν εργατικό. Πώς το εξηγείτε;

Οι αντεπαναστατικές αλλαγές που προωθήθηκαν από την ηγεσία του ΚΚΣΕ, όπως η περεστρόικα, έγιναν στο όνομα του σοσιαλισμού, μιλούσαν παραπλανητικά για «περισσότερο σοσιαλισμό». Δεν έκαναν ανοιχτά λόγο για επιστροφή στον καπιταλισμό. 
Ορισμένες συνεπείς κομμουνιστικές δυνάμεις που στην τελευταία φάση αυτής της διαδικασίας προσπάθησαν να αντισταθούν, δεν κατόρθωσαν έγκαιρα να αποκαλύψουν τον αντεπαναστατικό χαρακτήρα αυτών των αλλαγών ούτε να οργανώσουν με επιτυχία την απάντηση της εργατικής τάξης, γιατί δεν υπήρχε η αναγκαία συλλογικά κατεκτημένη θεωρητική και πολιτική δυναμική γι’ αυτό το δύσκολο έργο.
 Το βασικό πρόβλημα είναι ότι στη βάση της υποχώρησης των κομμουνιστικών σχέσεων στην οικονομία πρώτα απ’ όλα, υπήρξε και μια παράλληλη σταδιακή υποχώρηση στην κομμουνιστική συνείδηση. 
Τα μέτρα αποδυνάμωσης του κεντρικού σχεδιασμού που περιγράψαμε στην οικονομία οδήγησαν και σε αποδυνάμωση της συμμετοχής των εργαζομένων στις αποφάσεις και του εργατικού ελέγχου στην παραγωγή και έπαιξαν ρόλο για τη στάση των εργαζομένων όταν εκδηλώθηκε η αντεπανάσταση.

-Υπάρχει ο δηλητηριώδης αφορισμός που λέει ότι είναι πιο εύκολο να φανταστείς την καταστροφή του πλανήτη, παρά την ανατροπή του καπιταλισμού. Τι λέτε;

Αδιανόητο είναι να πιστεύει κανείς ότι τα πράγματα παραμένουν ακίνητα και σταθερά. 
Ότι ο κόσμος δεν θα αλλάξει και ότι θα παραμείνει αιώνιος ο καπιταλισμός, που είναι ένα σύστημα άδικο και εκμεταλλευτικό, που γεννά κρίσεις, πολέμους, φτώχεια για τους πολλούς και αμύθητα πλούτη για τους λίγους. 
Πάντα υπήρχαν περίοδοι στην ιστορία που το κυρίαρχο σύστημα φαινόταν παντοδύναμο και ανίκητο, δεν ήταν όμως. 
Η δουλεία εξαφανίστηκε όπως και η φεουδαρχία συντρίφτηκε στην γκιλοτίνα.
 Οι κομμουνιστές διαπνεόμαστε από επαναστατική αισιοδοξία γιατί πιστεύουμε στη δύναμη της εργατικής τάξης να ανοίξει τελικά το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης. 
Στους αγωνιστές δεν ταιριάζει απογοήτευση και μοιρολατρία. Γινόμαστε πιο δυνατοί μαθαίνοντας από την ιστορία του εργατικού κινήματος, από τους ηρωικούς αγώνες, από τις επιτυχίες, αλλά και από τα λάθη και τις ήττες. 

Ένας Ούγγρος συγγραφέας έχει γράψει: «Είναι σκληρή νομοτέλεια, αλλά η νίκη γεννιέται μέσα από αλλεπάλληλες ήττες. Κάθε ηττημένη επανάσταση γίνεται σχολείο για την επόμενη». Η Οκτωβριανή Επανάσταση μας εμπνέει αλλά και μας διδάσκει. 
Η νέα προσπάθεια θα έχει ως πείρα όλο τον 20ό αιώνα και γι’ αυτό θα ξεκινάει από καλύτερη αφετηρία.

Σε αυτή τη Σαουδική Αραβία, η Ελλάδα πουλάει (!) πολεμικό υλικό!!

,,Όχι! Ο τσακωμός τους δεν έχει να κάνει με την ντροπή, με την συνενοχή και με την αθλιότητα να εμπορεύεται η Ελλάδα όπλα στην Σαουδική Αραβία.,,
,,Αυτή είναι η ηθική τους, 
η πολιτική τους,
 η ιδεολογία τους,,

Από τις αρχές του 2017 στην Υεμένη έχουν σκοτωθεί 1.700 παιδιά.
Εκεί στην Υεμένη ένα παιδί μικρότερο των 10 ετών
 πεθαίνει κάθε 10 λεπτά.
Πάνω από 2 εκατομμύρια παιδιά στην Υεμένη 
πάσχουν από υποσιτισμό. 
Εκεί στην Υεμένη περίπου 14 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 80% του πληθυσμού της χώρας χρειάζεται βοήθεια σε τρόφιμα και για τα δύο εκατομμύρια εξ αυτών η βοήθεια σε τρόφιμα για να επιβιώσουν χαρακτηρίζεται επείγουσα.
Η κατάσταση αυτή στην Υεμένη, που μετράει 3 εκατομμύρια εκτοπισμένους και δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, είναι το αποτέλεσμα του πολέμου που έχει εξαπολύσει εναντίον της η Σαουδική Αραβία, η οποία φρόντισε να βομβαρδίσει και το λιμάνι Χοντάιντα της χώρας από το οποίο εξαρτάται σχεδόν πλήρως ο εφοδιασμός της Υεμένης σε εισαγωγές τροφίμων.

Η Σαουδική Αραβία, με την οποία υπογράφει συμφωνίες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ο Τραμπ, είναι η ίδια που βρίσκεται πίσω από τους Ταλιμπάν, τους ISISκαι τους ισλαμοφασίστες από γεννήσεώς τους.

Η Σαουδική Αραβία είναι αυτή που ήδη καταγγέλλεται ότι για μια ακόμα φορά ετοιμάζει νέο αιματοκύλισμα του Λιβάνου και ακόμα μεγαλύτερη ανάφλεξη της περιοχής. 

Ε, λοιπόν, είναι σε αυτή την κοιτίδα της… δημοκρατίας και της… ειρήνης, στη Σαουδική Αραβία, που η Ελλάδα πουλάει (!) πολεμικό υλικό! 

Αλλά όπως έχετε διαπιστώσει ο τσακωμός μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ο τσακωμός στις εφημερίδες και στα ΜΜΕ των εγχώριων «εμίρηδων» δεν γίνεται λόγω αυτής καθ’ αυτής της εμπλοκής της Ελλάδας στα εγκλήματα της Σαουδικής Αραβίας – και μάλιστα με όρους πωλητή των όπλων που διαπράττονται αυτά τα εγκλήματα!

Όχι! Ο τσακωμός τους δεν έχει να κάνει με την ντροπή, με την συνενοχή και με την αθλιότητα να εμπορεύεται η Ελλάδα όπλα στην Σαουδική Αραβία.

Δεν έχουν πρόβλημα με το γεγονός ότι η Ελλάδα συνεργάζεται σε επίπεδο εμπορίου όπλων με μια χώρα που φέρεται στις πρώτες θέσεις του καταλόγου των ενόχων για την παγκόσμια τρομοκρατία.

Ο τσακωμός τους έχει να κάνει με το αν τα όπλα αυτά πωλούνται μέσω… πληρεξούσιου ή αν πωλούνται μέσω… μεσάζοντα!

Το μόνο πρόβλημα που έχουν είναι αν οι αιματοβαμμένες συνεργασίες και συμφωνίες τους εξελίσσονται με όλους τους… συμβολαιογραφικούς τύπους!

Και αυτό είναι το πρόβλημά τους γιατί αυτή είναι η ηθική τους. Αυτή είναι η πολιτική τους. Αυτή είναι και η ιδεολογία τους. Και της «αριστερής» κυβερνήσεως, και της «φιλελεύθερης» αντιπολιτεύσεως, και της κεντροαριστερής ΠΑΣΟκίλας.

Τις καλησπέρες μας, λοιπόν. Και στην ηθική τους, και στην πολιτική τους και κυρίως (όπως θα ‘λεγε και ο ποιητής) στην…ιδεολογία τους.