22 Απριλίου, 2016

η Μαλβίνα: για τους μικροαστούς


Μαλβίνα Κάραλη: «Ο μικροαστός δε θέλει μπλεξίματα, γι’ αυτό δε μπορεί να είναι ποτέ επαναστάτης, άρα παλικάρι»
Η Μαλβίνα ποτέ δεν μάσησε τα λόγια της. Πάντα έγραφε και έλεγε αυτό που πίστευε. 

Σήμερα, οι ιστορικές στιγμές που ζούμε επιβάλλουν μια δεύτερη ανάγνωση των όσων έγραψε πριν από μια δεκαετία περίπου. 

Μερικά πράγματα φαίνεται πως δεν αλλάζουν.

Διαβάστε απόσπασμα από το άρθρο «Βλέπει τσόντα ο Πρόεδρος;» (Περιοδικό 01, 1995)

«Αυτοί οι τύποι, οι μικροαστοί, δε σκέφτονται ποτέ τους να αυτοκτονήσουν γιατί η ζωή τους ανήκει στο Θεό, αλλά στην ουσία, επειδή δεν αποφασίζουν ούτε για τη ζωή τους, ούτε για το θάνατό τους. Είναι αμνήμονες εκεί που τους συμφέρει, αλλά οραματιζόμενοι το μέλλον δε ζουν ποτέ ένα παρόν της προκοπής.

Κάνουν μακροπρόθεσμα όνειρα που, κατά κανόνα, τα προφταίνει ο θάνατος. 
Χτίζουν ντουβάρια. 
Αγοράζουν οικοπεδάκια. 
Δεν ψάχνουν τσάντες, γιατί σπάνια ερωτεύονται και όπως όλοι οι βλάκες, ποτέ δε νιώθουν ανίσχυροι.

Τρέμουν τις υποχρεώσεις, 
αλλά τελικά παντρεύονται μια υπομονετικιά, αφού την πρήξαν επί χρόνια τόσο, που δε θέλει πια ούτε να τους χέσει. 
Κάνουν δύο μόγγολα, γιατί “ένα ίσον κανένα”. Ή τρία, αν τα δύο πρώτα είναι κορίτσια. 
Και βέβαια, τους αρέσουνε πολύ οι βιζιτούδες, τις οποίες πάντα ρωτάνε μετά το πήδημα: 
“Πώς ξέπεσες έτσι;”

Όχι, δεν έχουν αρκουδάκι οι μικροαστοί. 
Μόνο σκουπίδια. 
Σε τρόφιμα, σε ιδέες, σε τρόπο ζωής, σε πράξεις. 
Την ξέρω απέξω κι ανακατωτά την Αδελφότητα (…). 
Τρέμει μην πιαστεί κορόιδο και πάντα πιάνεται. 
Υπεκφεύγει. 
Στρεψοδικεί. Αναβάλλει. Υποκρίνεται. Ζητάει τα πάντα και δε δίνει τίποτα. 
Παριστάνει τη Δίκαιη.

Αρνείται τα τεστ πατρότητας για να γλιτώσει τη Διατροφή και πάντα είναι από κοντά ένας μειλίχιος και τίμιος επαρχιακός δικηγοράκος, πρόθυμος να σπιλώσει την άπορη κακομοίρα.

Ο Μικροαστός δε θέλει μπλεξίματα
Γι’ αυτό δε μπορεί να είναι ποτέ επαναστάτης, άρα παλικάρι. 
Δεν είναι αντιπαθής σαν υπέρμετρος, είναι σιχαμένος σαν πλαγιοδρόμος. Νομίζει πως είναι διπλωμάτης και πως λύνει γόρδιους δεσμούς, στην ουσία όμως ξεμπερδεύει μόνο τον εαυτό του και τρελαίνει όλο τον κόσμο γύρω του.

Κανείς δεν είναι πιο επικίνδυνος από αυτά τα ήσυχα, μειλίχια ανθρωπάκια, τους μικροαστούς».

Για τα ΧρυσΑυγουλα: ο Μοσέ Νταγιάν του Ισραήλ παρών ( !! ) στο πραξικόπημα της Χούντας το 1967

ΑΓΝΩΣΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΑΓΝΩΣΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ απ' το ημερολόγιο του Χρήστου Πασαλάρη: 
«Παρασκευή, 21 Απριλίου 1967,ώρα 1.40 μετά τα μεσάνυχτα. Είμαι αρχισυντάκτης στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Χτυπά το ιδιαίτερο τηλέφωνό μου: «Εμπρός, λέγετε!». 
Η φωνή είναι βραχνή απότομη. Έξι μόνο λέξεις : «Σε μισή ώρα κατεβαίνουν τα τανκς!».
Τίποτε άλλο. Υπέθεσα ότι ήταν φάρσα. Πολλές φάρσες εκείνες τις μέρες. Ασχοληθήκαμε με τα θέματα της ημέρας που ήταν ένα αεροπορικό δυστύχημα στην Κύπρο και οι προετοιμασίες για την προεκλογική εξόρμηση του Γιώργου Παπανδρέου. Αλλά…
Στις 2.00 νέο τηλεφώνημα: «Κατεβαίνουν λεφούσια από το Διόνυσο και το Γουδί!» 
Όχι, δεν ήταν φάρσα. Σήμανα αμέσως συναγερμό. Έστειλα τον Βασίλη Κοραχάη στο Διόνυσο και τον Τάκη Αγκαβανάκη στο Γουδί. Έφυγαν σαν αστραπή και σε δέκα λεπτά επιβεβαίωσαν το γεγονός. Και έτσι άρχισε η πιο μαύρη νύχτα της δεκαετίας…

(....)
Θυμήθηκα τι μου είχε πει ένας Κινέζος στρατηγός στο νησί Κεμόϊ το 1965. «Γνωρίζετε έναν συνταγματάρχη Παπαδόπουλο;» 
«Όχι ,δεν τον ξέρω»… 
«Θα τον μάθετε πολύ σύντομα, φοιτήσαμε μαζί στη Σχολή Ψυχολογικού πολέμου, στο Πεντάγωνο της Αμερικής»!.. Σας λέει τίποτε;

Να όμως και κάτι ακόμη: Στις 11 το μεσημέρι εκείνης της μοιραίας ημέρας είχαμε μια απροσδόκητη επίσκεψη. 
Είδα να μπαίνει στο γραφείο μου ένας άνδρας κομψός, φαλακρός, απλά ντυμένος, με έναν μαύρο επίδεσμο στο αριστερό μάτι και με μερικά κουλούρια στο χέρι. Δεν άργησα να τον αναγνωρίσω. Ήταν ο αρχιστράτηγος του Ισραήλ Μοσέ Νταγιάν.

-Ξεμείναμε στην Αθήνα, μου είπε στα αγγλικά. Είμαι τράνζιτ για Τελ Αβίβ. Το αεροπλάνο μου μπλοκαρίστηκε στο Ελληνικό. Πέσαμε πάνω στα γεγονότα. Μπορώ να παρακολουθήσω τις εξελίξεις από εδώ;

Έμεινε κάπου τρείς ώρες και ζητούσε να του λέμε ό,τι νέα μαθαίναμε, αλλά απέφυγε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο. 
Έφυγε το ίδιο απλά όπως ήλθε. 
Ποτέ δεν μπόρεσα να εξηγήσω εκείνη τη..συμπτωματική άφιξη στην Αθήνα του Ισραηλινού πολέμαρχου, νικητή του «πολέμου των έξη ημερών» που θα ξεσπούσε 45 μέρες αργότερα, στις 6 Ιουνίου, στην έρημο του Σινά, με πλήρη χρησιμοποίηση των ελληνικών βάσεων…
Στη μία το απομεσήμερο πήραμε μήνυμα από τα νέα αφεντικά τα οδού Ζαλοκώστα ότι οι εφημερίδες δεν θα έβγαιναν ούτε το Σάββατο ούτε την Κυριακή αλλά μόνο τη Δευτέρα και..τετρασέλιδες ,με κείμενα που θα μας έστελνε η λογοκρισία 
Επικεφαλής της λογοκρισίας οι αλησμόνητοι για την αγριότητα Φαρμάκης, Καρύδας, Παπαπούλος, Βρυώνης, Παπαγγελής, Διάκος, Ευταξίας, Κονιτόπουλος, Ξεφτίλης και άλλοι..

(..)

ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ:o Νόμος, για τα Κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης.


Οι εργαζόμενοι να δώσουν μαζική αγωνιστική απάντηση στο νόμο-λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό


«Το νομοσχέδιο που δημοσιοποίησε η κυβέρνηση δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο “νόμος- λαιμητόμος”, που του απέδωσαν οι εργαζόμενοι και καθολικά απαιτούν την απόρριψή του» τονίζει ο Δήμος Πατρέων.
Σε ανακοίνωσή του σημειώνει:
«Ο νόμος που παρουσίασε η κυβέρνηση, σαρώνει κυριολεκτικά τα όποια ασφαλιστικά δικαιώματα έχουν απομείνει.

Διαμορφώνει ένα νέο τοπίο, όπου η συμμετοχή του κράτους και της εργοδοσίας περιορίζεται δραστικά για να κυριαρχήσουν τα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης.

Συντρίβει τις κύριες συντάξεις, διαλύει την επικουρική ασφάλιση, προχωρά σε νέες περικοπές στους ήδη συνταξιούχους μέσω των επικουρικών, του ΕΚΑΣ και του εφάπαξ.

Το νέο Ασφαλιστικό χτυπά καίρια τους εργαζόμενους που βρίσκονται στους σημερινούς άθλιους μισθούς των 586 και 511 ευρώ, τους εργαζόμενους που εργάζονται με όλες τις ελαστικές μορφές εργασίας, τους ανέργους. 
Είναι οι εργαζόμενοι που καταδικάζονται σήμερα στην ανέχεια και στο μέλλον σε μια σύνταξη στα όρια των 400-500 ευρώ, λίγο παραπάνω από το ποσόν της εθνικής σύνταξης που θα εγγυάται δήθεν το κράτος.

Μύθος αποδεικνύεται ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι δεν θα θίξει εισοδήματα από συντάξεις κάτω των 1.400 ευρώ (άθροισμα κύριας και επικουρικής).
 Στην πραγματικότητα, μέσα από ένα πολύπλοκο σύστημα επανυπολογισμού όλων των αποδιδόμενων συντάξεων, η κυβέρνηση χαρατσώνει συντάξεις που ως άθροισμα ξεπερνούν τα 1.150 ευρώ (μεικτά 1.300 ευρώ) και στην κυριολεξία εξαφανίζει τις επικουρικές.

Θίγει τους νέους συνταξιούχους που θα παίρνουν ακόμα μικρότερες συντάξεις.

Το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο τσακίζει τους αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους αγρότες, εκτοξεύοντας στα ύψη τις εισφορές τους στα Ταμεία, όπως συμβαίνει με τους επιστήμονες.

Σήμερα οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, όλοι οι ασφαλισμένοι μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα για το όργιο της παραπληροφόρησης της κυβερνητικής προπαγάνδας. Τα ψέματα και τα καθησυχαστικά λόγια, τους λεονταρισμούς για τις “κόκκινες γραμμές”.

Η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με το κουαρτέτο δεν αφορούσε την υπεράσπιση των όποιων ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, αλλά την πλήρη κατάργησή τους.

Κανένας εργαζόμενος να μην ξεγελαστεί από τους ελιγμούς και τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, που στόχο έχουν να αποδυναμώσουν και να κάμψουν τη μαζική αγωνιστική απάντηση στο νέο χτύπημα που προκαλεί στην Κοινωνική Ασφάλιση».

για την Χούντα απ έναν Στρατιωτικό που τίμησε κ τιμάει τα γαλόνια του

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 67-74
Αντώνης Κακαράς

Πιστεύω πως απ’ όσους τότε βίωσαν στο πετσί τους τις φυλακές και τις εξορίες καθώς και τα βασανιστήρια στα κελιά της ασφάλειας και της ΕΣΑ από τα ανδράποδα της χούντας, κανείς δε θα φανταζόταν πως η κρατική τηλεόραση θα απαξίωνε την αντίσταση επί δικτατορίας. 


Τέτοιες πρακτικές δε εφαρμόζονται από αφέλεια ή αμέλεια, αλλά μεθοδευμένα. 

Το φαινόμενο παρατηρείται στα πλαίσια της γενικότερης απαξίωσης και κύρια της πολιτικής ζωής, και των ανθρώπων που εξακολουθούν, παρά τη λαίλαπα, να πιστεύουν σε αξίες, σε αρχές, να έχουν στόχους και οράματα, να αντιστέκονται όπως τότε.

Στιγματίζεται με την ευκαιρία και η πρακτική μερίδας του δημοσιογραφικού κόσμου. 
Εκείνων που εκμεταλλεύονται τη δύναμη των Μέσων Ενημέρωσης και συμβάλλουν περισσότερο απ’ όλους στην κατάντια του δημόσιου βίου. 
Επιβάλλουν την υποκουλτούρα, αποπροσανατολίζουν το λαό, προσβλέπουν στην αποδυνάμωσή του. 
Είναι επομένως υπηρέτες του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, είναι λακέδες του μεγάλου κεφαλαίου, δούλοι συμφερόντων των λίγων σε βάρος των πολλών.

Ας δούμε τα αίτια που επέβαλλαν τη δικτατορία:
Το Κυπριακό δεν υπήρχε περίπτωση κάτω από την πίεση των ΗΠΑ- Αγγλίας-ΝΑΤΟ να οδηγηθεί στη διχοτόμηση από κοινοβουλευτική κυβέρνηση. Θα υπέγραφε έτσι και τη δική της καταδίκη. Μόνο μια δικτατορία θα το έκανε αυτό άνετα.
Ο πόλεμος των έξη ημερών του Μάη του 67 είχε ανάγκη τον εναέριο χώρο και τις ευκολίες του εδάφους της Ελλάδας, ήταν απαραίτητη μια δικτατορία.
Η άνοδος της αριστεράς στην Ελλάδα καθώς και η αύξηση του ρόλου της Βουλής σε σχέση με τον αυταρχισμό των προηγούμενων χρόνων δεν άρεσε ούτε στο στρατιωτικό ούτε στο παλατιανό κατεστημένο. 
Η δικτατορία είχε τη λύση.

Χρειαζόταν επομένως το πραξικόπημα και ας ξεμπερδεύουμε εδώ με αυτό που λέγεται συνεχώς πως υπήρχαν δύο χούντες και επικράτησε των συνταγματαρχών. 
Υπήρχε η στρατιωτική ηγεσία υπό τον Α/ΓΕΣ Σπαντιδάκη που επεξεργαζόταν σχέδιο επέμβασης διά του Παπαδόπουλου με τους συνεργάτες του καθόσον υπηρετούσαν στις αντίστοιχες θέσεις. 
Αυτό το σχέδιο που ενέκρινε ο τότε Βασιλιάς Κωνσταντίνος κατά τμήματα που ετοιμάζονταν και το υπέβαλλε ο Σπαντιδάκης, εφαρμόσθηκε με ελάχιστες τροποποιήσεις..

Ο αντικομουνισμός, στάθηκε ανέκαθεν το επιχείρημα για κάθε εκτροπή όχι μόνον στη χώρα μας, αλλά οπουδήποτε μέχρι το 1990 έκρινε η ελίτ των ιμπεριαλιστών και κεφαλαιοκρατών πως θίγονταν τα συμφέροντά τους. 
Θα ήταν κωμικό να δεχτούμε πως, στην εισβολή στην Κύπρο δήθεν παραπλανήθηκε η τότε ηγεσία της χούντας, περί επικείμενης επίθεσης εκ Βορρά από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. 
Μ’ αυτή την αιτιολογία όμως ο προσανατολισμός των Ενόπλων μας Δυνάμεων εξακολούθησε να είναι προς την κατεύθυνση εκείνη. 
Οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο ηλίθιοι, στην προδοσία έδωσαν άλλα ονόματα, ενώ υπηρετούσαν τα δικά τους συμφέροντα, μαζί με τα συμφέροντα όσων ήθελαν την Κύπρο στο ΝΑΤΟ και στον Δυτικό αποκαλούμενο κόσμο με κάθε κόστος.

Να μην ξεχνάμε πως κομιστής της πληροφορίας ήταν πρέσβης μεγάλης δυτικής χώρας, μάλλον της Αγγλίας, και δέκτης ο γνωστός σε όλους μας τότε αρχηγός του ΓΕΝ Αραπάκης.
 Ο ίδιος σε λίγες μέρες, με ένα ρόλο σπάνιο στην πολιτικοστρατιωτική ιστορία, θα είναι συνομιλητής των ρυθμιστών της ελληνοτουρκικής κρίσης, ένας από τους ανθρώπους που άνοιξαν την κερκόπορτα της Κύπρου και την κράτησαν ανοιχτή με τις δήθεν διαπραγματεύσεις.

Για να ολοκληρώσουμε το θέμα του Κυπριακού, τονίζεται πως άποψη του υπογράφοντος είναι πως η αποκληθείσα γραμμή Γκιουνές, η σημερινή διαχωριστική γραμμή στην Κύπρο, ήταν ο στόχος των Τούρκων με τη σύμφωνη γνώμη των Αμερικανών αρμοδίων και βέβαια των πάντοτε παρόντων και ρυθμιζόντων από το παρασκήνιο Άγγλων. 
Αυτήν τη γραμμή την επέβαλλαν με τη δύναμη των όπλων οι Τούρκοι, με την πολύπλευρη υποστήριξη δυνάμεων των ΗΠΑ και της Αγγλίας που ήταν παρούσες στο θέατρο επιχειρήσεων, και με την υποχώρηση των ελληνοκυπριακών δυνάμεων (που έτσι και αλλιώς ήταν σχεδόν διαλυμένες και χωρίς ηθικό) κατόπιν διαταγής του Αβέρωφ. 
Ο ίδιος γνώριζε για το επικείμενο πραξικόπημα από τον Αμερικανό Πρέσβη. 
Δεν το πέρασε ως πληροφορία στον Μακάριο, διότι "ήταν απόρρητο μυστικό των Αμερικανών, πώς μπορούσε να το πει". 
Τόση πατριωτική ευαισθησία είχε ο άνθρωπος, που λίγες μέρες μετά την αποφυλάκισή του λόγω του Κινήματος του Ναυτικού και λίγους μήνες πριν την εισβολή των Τούρκων, 
βρέθηκε να ταξιδεύει με διπλωματικό διαβατήριο για το γνωστό ως Σεμινάριο της Ρώμης, όπου καθορίσθηκε το μέλλον της Κύπρου.

Του ΝΑΤΟ, είναι ανέκαθεν ψυχρή η εμπλοκή, ειδικά στην εισβολή αφού από υπηρεσίες τους εκδόθηκαν διαταγές και οδηγίες για μη εμπλοκή της Ελλάδας στις επιχειρήσεις, ας αφήσουμε ότι τούτη η γη χρησιμοποιήθηκε και τότε και σήμερα ακόμα περισσότερο ως οικόπεδο/βάση των δυνάμεων του εγκληματικού επιθετικού συμφώνου. 
Ποια συμφέροντα της Ελλάδας έχουν εξυπηρετηθεί από το ΝΑΤΟ; 
Για ποιο λόγο υπάρχει αυτό το μόρφωμα, αν όχι για να υπηρετεί στρατηγικά τις ΗΠΑ; 
 Και όταν αναφερόμαστε εν προκειμένω σε τέτοιες αφηρημένες έννοιες, εννοούμε την άρχουσα τάξη εκείνης της χώρας, και τους αντίστοιχους συμμάχους τους δηλαδή τις αντίστοιχες τάξεις των χωρών μελών μηδέ της δικής μας εξαιρουμένης, αφού αυτοί δεν γνωρίζουν σύνορα.

Τι θέλουμε να πούμε μ’ αυτά;
Πως η ευθύνη μέρους του πολιτικού κόσμου εκείνης της εποχής είναι μεγάλη.
Πως οι της χούντας χρησιμοποιήθηκαν ως πολιορκητικός κριός.
Πως είναι πλήγμα κατά του Δικαίου και της ιστορίας ότι δεν δικάσθηκαν και όσοι μη στρατιωτικοί συνεργάσθηκαν με τη δικτατορία, αλλά ξέμπλεξαν με το επιχείρημα του "στιγμιαίου εγκλήματος".

Πως είναι άδικο και ιστορικό λάθος ότι δεν έφτασε η Κυπριακή υπόθεση στα δικαστήρια.
Πως είναι άδικο που σήμερα κυκλοφορούν με τους καταληκτικούς βαθμούς οι περισσότεροι στρατιωτικοί απ’ όσους τότε υπηρέτησαν τη δικτατορία επομένως και ξένα συμφέροντα. 

Να πούμε πως η χώρα μας είναι χώρα στρατηγών, ναυάρχων και πτεράρχων. 
Να μη λησμονήσουμε και τους στρατηγούς των Σωμάτων Ασφαλείας αφού και από εκείνους έχουμε αντίστοιχους βαθμούς και εύσημα με ελάχιστους τιμωρημένους για βασανισμούς αντιστασιακών.

Αν αυτά δεν είναι απαξίωση της αντίστασης, επιβράβευση της υποτέλειας, του ψέματος, της ανυπαρξίας αρχών τότε τι είναι;

Θέλουμε να προσθέσουμε επίσης με τα παραπάνω πως, όλα επιτρέπονται για εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένης τάξης ανθρώπων.
Και η διατήρηση του ΝΑΤΟ ώστε να υπάρχει ο μηχανισμός των επεμβάσεων όπως ακριβώς τον ζούμε,
Και η επιβολή κυβερνήσεων με τις έγχρωμες επαναστάσεις,
Και η αδιαφορία για το θάνατο χιλιάδων μεταναστών στα νερά της Μεσογείου και κύρια του Αιγαίου, ενώ για όσους σώζονται ακολουθεί η εκμετάλλευση μέχρι σημείου να τους καίνε τα πρόσωπα όπως την Κούνεβα, να εκμεταλλεύονται και προσβάλλουν τις γυναίκες όπως σε καμία άλλη χώρα όπου προσφεύγουν δε γίνεται,
Και η επιβολή του αμερικάνικου τρόπου ζωής με την υποκουλτούρα, με την βλακώδη δήθεν ενημέρωση και δήθεν διασκέδαση, κύρια από την ιδιωτική τηλεόραση και τις προσβλητικές εκπομπές αηδιαστικού επιπέδου.

Τονίζεται ιδιαίτερα και η ενδοτική πολιτική των κυβερνήσεων και εδώ και αλλού, για να μη νομίζουμε πως μόνον στη χώρα μας παρατηρείται αυτή η πολυτέλεια. 

Θυμίζουμε τη βασιλεία της ρεμούλας, της μίζας, την απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, τα καθαρά σκάνδαλα όπως της SIEMENS με τον χρηματισμό παραγόντων του κράτους και των κυβερνήσεων και των δύο μεγάλων κομμάτων, την καθαρή κλοπή των αποθεμάτων των Ασφαλιστικών Ταμείων δηλαδή του ιδρώτα των εργαζομένων μεταπολεμικά, την προσβολή της λογικής των απλών ανθρώπων από κάποιους, που θεωρούν την κτήση των δισεκατομμυρίων μέσω του χρηματιστηρίου και των υπεράκτιων εταιριών ως νόμιμη μέθοδο πλουτισμού, την εκμετάλλευση της ευπιστίας των χριστιανών από εκείνους τους ρασοφόρους, που κλέβουν το δημόσιο χρήμα και τον πλούτο με τη βοήθεια κρατικών λειτουργών, και σταματάμε εδώ.

Από το 67 μέχρι το 74 είχαμε μια καθαρή δικτατορία, ξέραμε γιατί και πως παλεύουμε, είχαμε τις αρχές και την πίστη μας, θέλαμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο, γνωρίζαμε πού πατάμε. 



Σήμερα η ρευστότητα στον πολιτικό χώρο και η κρίση που ρημάζει τις τσέπες των πολλών, υπερχειλίζοντας εκείνες των λίγων, υπηρετεί αυτούς, που πιο πάνω αναφέραμε με τους τρόπους που σημειώθηκαν και πολλά άλλα που παραλήφθηκαν, 
η ανατροπή των Κομουνιστικών Κυβερνήσεων έφερε τη λαίλαπα και την άγρια μορφή του καπιταλισμού, δηλαδή τον ιμπεριαλισμό, στην επιφάνεια, άνθρωποι που μέχρι χθες είχαν αξίες και πίστη τις μετάλλαξαν, προτίμησαν τον εύκολο δρόμο της προσαρμογής και με μικρά πηδηματάκια μετακινήθηκαν σταδιακά σε απροσδιόριστες περιοχές ανοχής και συνδιαχείρισης του συστήματος.

Κόμματα και πολιτικοί χώροι μετακινήθηκαν επίσης ιδεολογικά παρασέρνοντας μαζί τους οπαδούς και μέλη. 

Τίποτα θετικό δεν προέκυψε για τον τόπο, ενώ άλλαξαν οι διευθύνσεις κατοικίας μερικών παράλληλα με το φαινόμενο του ιδεολογικού μετεωρισμού, που δείγμα του ζούμε τελευταία μαζί με την "κρίση" τον αντικομουνισμό και τις συνέπειές του. 
Αυτός ειδικά όσο και να στοχεύει στη συγκεκριμένη ιδεολογία, έχει συνέπειες γνωστές όπως και της δικτατορίας.

Ο κόσμος που παραδίνουμε δεν είναι καλύτερος απ’ αυτόν που παραλάβαμε. Και δε χρειάζονται εδώ συμπεράσματα και παραινέσεις για το τι πρέπει να γίνει, σέβομαι τον αναγνώστη,,,