04 Ιουνίου, 2016

ο Τσίπρας ισχυρίζεται ότι θα προστατεύσει την εργασία,,, Πάρτε Τα Μέτρα Σας !!




Σε σχόλιό του για τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στην «Εφημερίδα των Συντακτών», το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρει:
«Όταν ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται ότι θα προστατεύσει την εργασία, όπως προστάτευσε τις συντάξεις 
-τις οποίες τσάκισε- 
και την πρώτη κατοικία 
-την οποία παρέδωσε εξ ολοκλήρου στα funds- 
τότε οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αναμένουν νέα επίθεση στα εργασιακά και συνδικαλιστικά τους δικαιώματα, που αποτελεί άλλωστε επιταγή του κεφαλαίου και δέσμευση της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων, στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου.
Όσο δε για τους δήθεν "συμμάχους", το Ευρωκοινοβούλιο και το Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, 
στους οποίους αναφέρεται ο κ. Τσίπρας και οι οποίοι έχουν πρωτοστατήσει στις αντεργατικές ανατροπές, 
τότε ισχύει αυτό που λέει ο λαός μας 
"βάζουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα"»
..............................................................................




Νέα στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας για την υλοποίηση της επίθεσης στα Εργασιακά, σε μια στοχευμένη προσπάθεια τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης να φορτωθούν στις πλάτες των εργαζομένων και να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάκαμψης για το κεφάλαιο, έχοντας πάντα το πρόσχημα της απελευθέρωσης της επόμενης δόσης του δανείου το ερχόμενο φθινόπωρο.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον κυριακάτικο Τύπο, στο επίκεντρο βρίσκονται οι περικοπές 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, η απελευθέρωση των απολύσεων, η πλήρης αναδιάρθρωση της λειτουργίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων, καθώς και η αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου για τον τρόπο λήψης της απόφασης των απεργιακών κινητοποιήσεων.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού (δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα), θα αφορά κυρίως τους νεοπροσληφθέντες, ενώ για τους ήδη εργαζόμενους, αναμένεται να προταθεί ο επιμερισμός των ποσών αυτών στους εναπομείναντες 12 μισθούς. Κάτι, που όπως αναφέρεται και στα δημοσιεύματα, αναμένεται να πυροδοτήσει νέο μπαράζ απολύσεων «παλιών» εργαζομένων και αντικατάστασή τους με «νέους», που πλέον δεν θα έχουν ούτε αυτό το εργατικό δικαίωμα.
Δεν είναι τυχαίο ότι το μέτρο της κατάργησης των δυο μισθών, αλλά και της αυστηροποίησης των όρων για κήρυξη απεργιών, είναι στις πρώτες θέσεις των αιτημάτων του ΣΕΒ, στο όνομα της «βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων».
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται στην προπαγάνδα της ότι οι αλλαγές που σχεδιάζει στα Εργασιακά δεν είναι εθνικό, αλλά «ευρωπαϊκό ζήτημα», και γι' αυτό προσπαθεί να βάλει στο «παιχνίδι» το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά και την επιτροπή των εμπειρογνωμόνων που συνεδριάζει στο Άμστερνταμ.
Αυτό είναι το «μελάνι της σουπιάς» μέσα στο οποίο θα προσπαθήσουν να κρύψουν αλλαγές στην εργατική νομοθεσία πέρα για πέρα αντιδραστικές, όπως αυτές που έχουν νομοθετηθεί έως τώρα στην Ελλάδα και αυτές που προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση Ολάντ στη Γαλλία. Όλα αυτά τα μέτρα συνθέτουν τις «βέλτιστες πρακτικές» βάσει των οποίων δεσμεύεται να νομοθετήσει η ελληνική κυβέρνηση, με τους όρους που συμφώνησε μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα στο 3ο μνημόνιο.

Η συμφωνία για το 3ο μνημόνιο

Θυμίζουμε ότι η συμφωνία αυτή προέβλεπε, μεταξύ άλλων, τα εξής στο κεφάλαιο για τα Εργασιακά:«Επανεξέταση των θεσμών της αγοράς εργασίας: Τα τελευταία έτη έχουν συντελεστεί μείζονες αλλαγές στους ελληνικούς θεσμούς της αγοράς εργασίας και στα συστήματα διαπραγμάτευσης των μισθών, ώστε να καταστεί η αγορά εργασίας πιο ευέλικτη. Οι ελληνικές αρχές έχουν δεσμευτεί να ακολουθήσουν τις βέλτιστες πρακτικές της EE στους θεσμούς της αγοράς εργασίας και να ενισχύσουν τον εποικοδομητικό διάλογο μεταξύ των κοινωνικών εταίρων.
Η προσέγγιση αυτή πρέπει όχι μόνο να εξισορροπήσει την ευελιξία με τη δικαιοσύνη για εργαζόμενους και εργοδότες, αλλά και να λάβει υπόψη το πολύ υψηλό επίπεδο ανεργίας και την ανάγκη επιδίωξης βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης, καθώς και κοινωνικής δικαιοσύνης (...).
Επανεξέταση ορισμένων υφιστάμενων πλαισίων της αγοράς εργασίας: 
Εως τον Οκτώβριο του 2015 η κυβέρνηση θα δρομολογήσει διαδικασία διαβούλευσης με επικεφαλής μια ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων, με σκοπό την επανεξέταση ορισμένων υφιστάμενων πλαισίων της αγοράς εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσηςκαι των συλλογικών διαπραγματεύσεων, λαμβανομένων υπόψη των βέλτιστων πρακτικών σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο. Περαιτέρω συμβολή στη διαδικασία διαβούλευσης που περιγράφεται ανωτέρω, θα παρασχεθεί από διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της ΔΟΕ.

Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας επανεξέτασης, οι αρχές θα ευθυγραμμίσουν τα πλαίσια για τις ομαδικές απολύσεις, τη συλλογική δράση και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις με τις βέλτιστες πρακτικές στην EE (...) Οι αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δεν θα πρέπει να συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής, ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης μιας βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης».

Το αλατοπίπερο και η κοροϊδία

Να τι εννοεί επομένως η κυβέρνηση όταν δεσμεύεται να αναμορφώσει το πλαίσιο για τα Εργασιακά, κάνοντας ανέξοδες διαπιστώσεις και περιγραφές της άθλιας σημερινής κατάστασης. 
Να τι εννοεί όμως και η Κομισιόν, μια από τους τέσσερις «θεσμούς» του κουαρτέτου, η οποία σχεδιάζει το επόμενο διάστημα - σύμφωνα με τον Ζ. Κ. Γιούνκερ - να προτείνει «έναν πυλώνα ελάχιστων κοινών εργασιακών δικαιωμάτων, ένα προστατευτικό δίχτυ στην αγορά εργασίας», με νέους κανόνες για τις εργασιακές σχέσεις, που δεν θα μπορούν να«προσαρμόζονται επί το δυσμενέστερο» για τους εργαζόμενους.


Η κοροϊδία πάει σύννεφο. 
Οι «νέοι» αυτοί κανόνες είναι τόσο παλιοί όσο και οι κατευθύνσεις της ΕΕ για παραπέρα ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, ώστε να μειώνεται το κόστος της εργασίας και να αυξάνεται η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων στα κράτη - μέλη.
Τέτοια μέτρα εφαρμόζονται παντού στην ΕΕ, ανεξάρτητα από μνημόνια, επειδή είναι στρατηγική επιλογή και ανάγκη του κεφαλαίου. 
Υπηρετούν το στόχο της συμπίεσης του κόστους εργασίας, προκειμένου να αυξάνει το ποσοστό του κέρδους για την εργοδοσία.

Πραγματικότητα η εργασιακή γαλέρα

Επιπρόσθετα, τα στοιχεία που παρουσιάζει ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης», για τις νομοθετικές παρεμβάσεις των αστικών κυβερνήσεων στις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς μέχρι το τέλος του 2012 (επιμέρους παρεμβάσεις έγιναν και στη συνέχεια), ένα πράγμα επιβεβαιώνουν. Ότι οι αντεργατικοί νόμοι των τελευταίων χρόνων και ιδιαίτερα αυτοί που ψηφίστηκαν στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, έχουν διαμορφώσει μια πραγματική ζούγκλα στην αγορά εργασίας, δίνοντας στις επιχειρήσεις το απόλυτο δικαίωμα να επιβάλουν όρους δουλειάς ανάλογα με τις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους, με τη βοήθεια του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και την απειλή της απόλυσης.
Όσο κι αν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθεί σήμερα να επιρρίψει τις ευθύνες στους προηγούμενους, όσο κι αν παριστάνει προκλητικά το φίλο των εργαζομένων, η γαλέρα στους χώρους δουλειάς, μικρούς και μεγαλύτερους, έχει και τη δική της υπογραφή, καθώς όχι μόνο δεν κατάργησε κανέναν από τους αντεργατικούς νόμους των προηγούμενων, αλλά επιπλέον ετοιμάζεται τώρα να επεκτείνει το πλαίσιο υπέρ της εργοδοσίας, με βάση τη συμφωνία του τρίτου μνημονίου.
...........................................


Ή θα διαλέξεις τη σιωπή για να μην χάσεις τη βολή σου, την ησυχία σου 
ή θ’ αντιδράσεις, θ’ αντισταθείς, θα αγωνιστείς 
σε όλα αυτά τα αποτρόπαια, τα εφιαλτικά που γίνονται για σένα, υποτίθεται, αλλά χωρίς εσένα.
Θα διαλέξω την ελευθερία να πω όχι, αρνούμαι θα πω σ’ αυτήν την απάνθρωπη ανθρωπότητα.
[Αντώνης Σαμαράκης, Εν ονόματι]


Αν δούλεψες σαν κομμουνιστής, αν σκέφτηκες σαν κομμουνιστής, αν αγάπησες σαν κομμουνιστής, αν πάλεψες σαν κομμουνιστής, αν έζησες σαν κομμουνιστής, είσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του 20ού αιώνα.

Ναζίμ Χικμέτ: «…στη φωτιά της μεγάλης οργής μας και της αγίας ελπίδας μας»

Έγραψε ο Νίκος Μόττας* //
Ναζίμ Χικμέτ. 
Ο κορυφαίος τούρκος ποιητής της εργατικής τάξης, των λαϊκών αγώνων, της ελπίδας των κατατρεγμένων. 
Ο κομμουνιστής Χικμέτ, γέννημα της Θεσσαλονίκης των αρχών του 20ου αιώνα, φίλος του λαού της Ελλάδας και των λαών όλου του κόσμου, αυτός που μέσα απ’ την τέχνη του μετέτρεψε το λυγμό σε επανάσταση, την κραυγή σε εξέγερση«για να γεννούνε τα σκοτάδια λάμψη».
Ποιητής στρατευμένος, συνειδητά ταγμένος στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. 
Εργάτης του λόγου- ενός λόγου με ιδιαίτερους συμβολισμούς, βαθιά φιλοσοφημένου πολιτικού μα συνάμα τόσο προσιτού. 
«Μια θρησκεία, ένας νόμος, ένα δίκαιο: Η δουλιά του εργάτη» έγραφε σε ηλικία μόλις 17 χρονών ο Χικμέτ, συνοψίζοντας σε μια αράδα τη μαρξιστική κοσμοθεωρία.
Διανοούμενος που δεν σταμάτησε ποτέ, μέσω τις τέχνης του, της σκέψης και της πένας του, να παίρνει θέση στα μεγάλα ζητήματα της εποχής του. 
Μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας από το 1923, γνώρισε την καταστολή, τη λογοκρισία, τη φυλακή.
Το 1958, σε συνέντευξη στο γαλλικό περιοδικό  “Lettres Francaises” έλεγε:«Γνωρίζετε ότι εγώ είμαι μέλος του ΚΚ από το 1923 και αυτό είναι η μόνη μου περηφάνια. 
Νομίζω ότι στις σχέσεις μεταξύ των κρατών, η πολιτική της ουδετερότητας μπορεί να είναι χρήσιμη και αποτελεσματική, όχι όμως για τους συγγραφείς.
 Δεν θα μπορούσατε, αλήθεια, να μου πείτε το όνομα ενός μεγάλου συγγραφέα, σε όλη την Ιστορία του κόσμου, που να έμεινε ουδέτερος απέναντι στα μεγάλα προβλήματα της εποχής του. 
Μπορεί να το πιστεύει ότι είναι ουδέτερος, και να το διακηρύσσει μάλιστα, αλλά στην ουσία δεν είναι ποτέ! 
Όσο για μένα προτιμώ να είμαι δεσμευμένος και μάλιστα με όλη μου τη συνείδηση…».
hikmet2«Αν δούλεψες σαν κομμουνιστής,

αν σκέφτηκες σαν κομμουνιστής,

αν αγάπησες σαν κομμουνιστής,

αν πάλεψες σαν κομμουνιστής,

αν έζησες σαν κομμουνιστής,

είσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του 20ού αιώνα».
Ο Χικμέτ ανήκει σε εκείνη την κατηγορία εργατών του λόγου που είχαν την ικανότητα να εντοπίζουν στην καθημερινή ζωή, στην καθημερινότητα της ταξικής πάλης, το στοιχείο εκείνο που ήταν χρήσιμο, κοινωνικά και ιστορικά, για να «ξελασπώσουμε το μέλλον» – όπως έγραφε ο Μαγιακόφσκι- για να τραβήξει η ζωή μπροστά. 
Πρόκειται για την κατηγορία εκείνη των επαναστατών της διανόησης – όπως ο Ρίτσος, ο Βάρναλης, ο Νερούδα, ο Ελυάρ, ο Αραγκόν – που προσωποποίησαν αυτό που έλεγε ο Φρ.Ένγκελς:
«οι ποιητές προαισθάνονται το μέλλον. Αν είναι ικανοί να προαισθάνονται το μέλλον, τότε πιστεύω ότι μπορούν ακόμα καλύτερα να οσφραίνονται τα προβλήματα του παρόντος».
Ο Ναζίμ Χικμέτ ήταν παρών στα προβλήματα της εποχής του. 
Η καρδιά του-«ένα κόκκινο μήλο» όπως έγραφε- βρίσκονταν σε κάθε σημείο που ηχούσαν οι καμπάνες των λαϊκών αγώνων, σε κάθε σημείο που κυριαρχούσε η αδικία, σε κάθε μέρος που οι σφαίρες της ταξικής καταπίεσης τουφέκιζαν την ελευθερία και το δίκαιο

Και αυτό, διότι στο επίκεντρο της σκέψης και της ποίησης του Χικμέτ βρισκόταν ο άνθρωπος: 
«Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε».
hikmet3«Χλιαροί και παλλόμενοι σαν το αίμα που πηδάει από μια φλέβα/
αρχίσαν να φυσάν οι άνεμοι/. Ακούω τους ανέμους/Αργοπορεί ο σφυγμός/ Στις κορφές του Ουλουντζά θα χιονίσει/ Και κει ψηλά οι αρκούδες/ Μεγαλόπρεπες κι εξαίσιες θα κοιμούνται/ Πάνου στα κόκκινα φύλλα των καστανιών/. Στην πεδιάδα γυμνώνουνται οι λεύκες/. Οπου να `ναι θα κλειστούνε τα μεταξοσκούληκα/ Οπου να `ναι θα τελειώσει το χινόπωρο/ Οπου να `ναι κι η γη θα ξαναμπεί μέσα στου τοκετού τον ύπνο/. Κι εμείς θα περάσουμε ακόμη ένα χειμώνα/ Ζεσταίνοντας τα χέρια μας στη φωτιά της μεγάλης οργής μας/ Και της αγίας ελπίδας μας».
 – Ναζίμ Χικμέτ.
Η καρδιά του Χικμέτ- «το κόκκινο μήλο» που αγκάλιασε όλη την ανθρωπότητα- έπαψε να χτυπά τα ξημερώματα της 3ης Ιούνη 1963 στη Μόσχα. Από τότε πέρασαν 53 χρόνια. 
Ο λόγος του, ωστόσο –επαναστατικός και πάντοτε επίκαιρος- δεν έσβησε και δεν θα σβήσει ποτέ. 
Μέσα απ’ τους στίχους των ποιημάτων του, ο Χικμέτ δίνει κουράγιο και δύναμη («Δὲ χύνουν δάκρυ μάτια ποὺ συνηθίσαν νὰ βλέπουνε φωτιὲς/ δὲ σκύβουν τὸ κεφάλι οἱ μαχητὲς/ κρατᾶν ψηλὰ τ᾿ ἀστέρι μὲ περηφάνεια»), δίνει ελπίδα («Ὑπομονή, συντρόφοι, ὑπομονὴ καὶ θὰ ῾ρθει μέρα ἡ τρανὴ/ ναὶ θά ῾ρθει!), δείχνει το δρόμο («Αν δεν καώ εγώ. Αν δεν καείς εσύ. Αν δεν καούμε εμείς/ Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη…»).
Περισσότερο από πέντε δεκαετίες μετά το βιολογικό του θάνατο, ο λόγος του Χικμέτ 
συνεχίζει να εμπνέει τους λαϊκούς αγώνες, την πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. 
Είναι ο λόγος εκείνος που μας συντροφεύει- και θα μας συντροφεύει- «στην πιό όμορφη θάλασσα», αυτήν του αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. 
«Θα βγούμε νικητές κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές»

* υποψ. διδάκτωρ πολιτικών επιστημών και ιστορίας