23 Οκτωβρίου, 2016

με απόφαση του οικολόγου Γ. Γραμ. του Υπουργείου Παιδείας Ιωάννη Παντή οι ΧρυσΑυγίτες υποψήφιοι για το ΚΥΣΠΕ

Οι δάσκαλοι της Χ.Α. παρόντες στις εκλογές των εκπαιδευτικών σε όλη την Ελλάδα;
http://www.minedu.gov.gr/eidiseis/24202-06-10-16-oi-ypopsifioi-gia-kysde-kai-kyspe

Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΤΡΙΤΗΣ*
Μετά τη συμμετοχή της στις εκλογές των υπηρεσιακών συμβουλίων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τον Οκτώβριο του 2014 στη δυτική Θεσσαλονίκη, η υπόδικη νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, κατέθεσε ψηφοδέλτιο ως "Εθνικιστικό Μέτωπο" για να συμμετάσχει στις εκλογές αντιπροσώπων του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Υπαίθρου Θεσσαλονίκης, για την 84η Γενική Συνέλευση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (21 - 24 Ιουνίου 2015).
Στο εν λόγω ψηφοδέλτιο μετείχε, ως μοναδικός υποψήφιος, εκπαιδευτικός που υπηρετούσε με απόσπαση στο βουλευτικό γραφείο του υπόδικου χρυσαυγίτη Αρτέμη Ματθαιόπουλου, εκλεγμένου τότε βουλευτή και γνωστού νοσταλγού του Άουσβιτς...
Με το γεγονός αυτό ασχολήθηκα σε άλλο άρθρο, στην Εφημερίδα των Συντακτών, με ημερομηνια δημοσιευσης: 14.06.2015.
Σήμερα, αναγκάζομαι μετά λύπης να ασχοληθώ με την είδηση σύμφωνα με την οποία δύο ευτυχώς άγνωστοι σε μένα ''συνάδελφοι'', με απόφαση του Γενικού Γραμματέα του ΥΠΠΕΘ Ιωάννη Παντή, ανακηρύχθηκαν πρόσφατα ως υποψήφιοι για την επικείμενη εκλογική μάχη για την ανάδειξη αιρετών εκπροσώπων στο Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας Εκπαιδευσης (Κ.Υ.Σ.Π.Ε), με τον ίδιο συνδυασμό!
Οι ίδιοι οι φασίστες της Χρυσής Αυγής (προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ο χαρακτηρισμός αυτός περιγράφει απλά και μόνο την ιδεολογία τους), είχαν σπεύσει να προαναγγείλουν την είδηση, μέσω του ιστότοπού τους, ως εξής:
 ''Στις 2 Νοεμβρίου καλούνται όλοι οι εκπαιδευτικοί να επιλέξουν τους αιρετούς εκπροσώπους τους σε τοπικό (Περιφερειακά Υπηρεσιακά Συμβούλια - Π.Υ.Σ.Π.Ε) ή πανελλαδικό επίπεδο (Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο - Κ.Υ.Σ.Π.Ε) για τα όργανα, που κατά κύριο λόγο, ευθύνονται για τις υπηρεσιακές μεταβολές και την εφαρμογή της εκπαιδευτικής πολιτικής.
Το Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών συμμετέχει για μια ακόμη φορά στις εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και κατέθεσε ήδη το ψηφοδέλτιο του για το Π.Υ.Σ.Π.Ε της Διεύθυνσης Δυτικής Θεσσαλονίκης.
Να θυμίσουμε ότι στις προηγούμενες εκλογές για τα ίδια όργανα, οι δήθεν ''δημοκράτες'' των αποκλεισμών, με ηθικό αυτουργό την τότε πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΑΙ.Θ, είχαν επιτεθεί στους υποψηφίους μας, αποκαλύπτοντας στην πράξη την εγκληματική τους φύση, που επιμελώς προσπαθούν να κρύψουν!
Με τη δημόσια εκπαίδευση να καταρρέει εξαιτίας της υποχρηματόδοτησης που επιβάλλουν οι μνημονιακές πολιτικές της κυβέρνησης, ο αγώνας των Εθνικιστών Εκπαιδευτικών αποτελεί την μόνη ελπίδα της κάθε Ελληνικής οικογένειας'',
υπογραμμίζουν οι νεοναζί, προφανώς εννοώντας την ελληνική ταυτότητα με όρους φυλετικής καθαρότητας, από την οποία αποκλείονται όχι μόνο οι σημερινοί μετανάστες ή/και πρόσφυγες, αλλά και οι κομμουνιστές, οι λοιποί αριστεροί και οι αναρχικοί Έλληνες πολίτες (δηλ. οι κατά τον Κ.Πλεύρη, Γραικύλοι, μεταξύ τους και ο υποφαινόμενος, ως δήθεν "δημοκράτης" και αμετανόητος οπαδός του αποκλεισμού των ναζί από το διδασκαλικό κίνημα), 
οι μουσουλμάνοι της Θράκης, οι καθολικοί χριστιανοί του Αιγαίου, οι άθεοι, οι ρομά, οι ανάπηροι, οι έχοντες ψυχιατρική εμπειρία, οι ηλικιωμένοι ή απλώς πτωχοί άνθρωποι, οι μαχόμενοι συνδικαλιστές, οι ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστές, ίσως ακόμα και οι γυναίκες που μετέχουν του φεμινιστικού κινήματος, κυρίως όμως οι Εβραίοι συμπολίτες μας, τους οποίους και οι σημερινοί ναζί θα περνούσαν στο "απέναντι πεζοδρόμιο" μόνο για να τους επιβιβάσουν σε τραίνα, σε περίπτωση επαναλειτουργίας του Άουσβιτς!
Μπορείτε να διαβάστε περισσότερα εδώ:http://www.xryshaygh.com/…/pshfo-sto-ethnikistiko-metwpo-ek…, όπου και η ανακοίνωση για τη συμμετοχή στις εκλογές για το Π.Υ.Σ.Π.Ε της Δυτικής Θεσσαλονίκης, αλλά κι εδώ:http://www.minedu.gov.gr/…/24202-06-10-16-oi-ypopsifioi-gia…, για την ανωτέρω απόφαση του Γενικού Γραμματέα του ΥΠΠΕΘ Ιωάννη Παντή.
Είναι γεγονός ότι το γραφειοκρατικό διδασκαλικό κίνημα ουδόλως πήρε την αρμόζουσα θέση στις δεκαετίες της πλαστής ευμάρειας για αυτά τα θέματα, ώστε να είναι πραγματικά σήμερα για όλους ανεξαιρέτως εξοργιστική η συνεχίζομενη αυτή προσπάθεια της Χρυσής Αυγής.
Η πελατειακή, ίσως ακόμα και δεξιόστροφη και κοινωνικά αδιάφορη λογική του "αγώνα" της συντριπτικής πλειονότητας των συντηρητικών δυνάμεων της ΔΑΚΕ αλλά και της πρώην ΠΑΣΚ, νυν ΔΗΣΥ, 
που δυστυχώς επικράτησαν μέχρι σήμερα στο συνδικαλιστικό χώρο, ενσωματώνοντας το πελατειακό κράτος σε έναν καιρό όπου η ενασχόληση με την "πολιτική" συστηματικά προβαλλόταν ως όνειδος, σε αντίθεση με την "αξία" της ιδιώτευσης και την προβολή συνολικά στην κοινωνία του ιδανικού: "Ο θάνατός σου, η ζωή μου"
οδήγησαν στην αδιαφορία ενός μεγάλου μέρους της εκπαιδευτικής κοινότητας απέναντι στο ανθρωπιστικό ιδεώδες, όπως αποτυπώνεται σε όλες τις διεθνείς συμβάσεις που έχει υϊοθετήσει η χώρα μας 
(πχ, Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ΟΗΕ 1948, Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Συμβούλιο της Ευρώπης 1950, Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού, ΟΗΕ 1989), 
εν τέλει τα ανθρώπινα δικαιώματα, παρ' όλο που αυτά κατοχυρώθηκαν τόσο με το ελληνικό Αστικό Δίκαιο, όσο και με το αστικοδημοκρατικό μας Σύνταγμα, το οποίο ορκίζονται να υπηρετούν κατά παράδοση όλοι οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ τα εγκλήματα και η ρητορική μίσους διώκονται ποινικά σύμφωνα με νεότερες νομοθετικές ρυθμίσεις.

Παράλληλα, σύμφωνα με την επίσημη δικογραφία στην περίφημη, μεγάλη δίκη της Χρυσής Αυγής, το πόρισμα της Πολιτικής Αγωγής και πλήθος άλλων ερευνητικών πορισμάτων, που είναι συγκεντρωμένα στα ακόλουθα site:https://jailgoldendawn.com/http://goldendawnwatch.org/,https://xyzcontagion.wordpress.com/, αλλά και στον ιστότοπο του Παραρτήματος του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ στην Ελλάδα, είναι καταφανές ότι η Χρυσή Αυγή, μόνο δημοκρατικό κόμμα δεν είναι!

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι καν "χριστιανική", καθώς το εκρηκτικό μείγμα εθνοφυλετικού, νεοναζιστικού και νεοφασιστικού ιδεολογήματος δεν έχει καμία σχέση με τη χριστιανική πίστη, πολύ δε περισσότερο συνιστά αιρετική διδασκαλία, σύμφωνα και με το τεκμηριωμένο υπόμνημα, που δόθηκε στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, από τις 11 Σεπτεμβρίου 2012. 
Παρ' όλο που σύμφωνα με τον Κώστα Δουζίνα τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι η τελευταία παγκόσμια ιδεολογία μετά "το τέλος όλων των ιδεολογιών"
όταν μετά τη φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η διεθνής κοινότητα επιχείρησε να τα θεσμοθετήσει, αποκωδικοποιώντας τις πλέον σημαντικές για το δυτικό κόσμο ηθικές έννοιες, όπως διαμορφώθηκαν από το Διαφωτισμό και πέρα, παρ' όλο που ούτε "φυσικά" είναι αλλά ούτε καν δεδομένα για όλους και όλες μας, ιδιαίτερα στον καιρό της βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης της εποχής μας, 
ας μην ξεχνάμε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι αποτέλεσμα της "ευσπλαχνίας" των κρατούντων, διότι οι "ισχυροί ουδεμίαν φροντίδα καταβάλλουν περί αυτών", τουλάχιστον από την εποχή του Αρχαίου Σταγειρίτη Φιλόσοφου!

Αντίθετα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, κερδήθηκαν με μια σειρά επαναστάσεων, από εκείνη του μονομάχου Σπάρτακου (73 π.Χ.) μέχρι και τις εθνικές επαναστάσεις του 19ου αιώνα, και διασφαλίστηκαν, τουλάχιστον από το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και πέρα, με τον κάθε μορφής αντιφασιστικό αγώνα, μέρος του οποίου αποτελεί και η σημερινή δίκη της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής
που συνιστά μέγιστη απειλή για τα δικαιώματα όλων, ενώ παράλληλα μόνο προσχηματικά και ύπουλα προβάλλεται από τους κατ' όνομα φιλελεύθερους συμπολίτες μας ως ένα από τα δήθεν δύο άκρα, 
ή από τους ίδιους τους επαγγελματίες αυτούς "πατριώτες", ως μία "χριστιανική" οργάνωση, που νοιάζεται πραγματικά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ελληνικός λαός.

Προσωπικά, ζώντας στο Παλαιό Φάληρο, έναν Δήμο με πολύ θορυβώδη την παρουσία αυτής της συμμορίας, με εκπροσώπηση στο δημοτικό συμβούλιο, καλέσματα σε πογκρόμ κατά των προσφύγων που φιλοξενήθηκαν άλλοτε στο γήπεδο του Τάε Κβον Ντο, με ευθύνη του Δήμου ή/και της Περιφέρειας, με τον έναν εκ των δύο Συμβούλων της δημοτικής τους κίνησης να ζητά από το Δήμαρχο 
«να καλέσει με έγγραφό του την Αστυνομία ώστε να παρευρίσκεται στα δημοτικά συμβούλια, γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΟΡ.ΜΑ κάνουν επιθέσεις και "χτυπάνε" τους δημοτικούς συμβούλους», 
και τον έτερο Σύμβουλο, Τρύφωνα Μπουγά, σαν γνήσιος φασίστας που του "ξέφυγε" ο αυτοποσδιορισμός του, να "φοβάται" και να δηλώνει ότι "θα πάρει τα μέτρα του", 
με την παρ' ολίγον δολοφονική επίθεση σε αντιφασίστα μαθητή, μια υπόθεση που κατέληξε στην καταδίκη του κατηγορουμένου παρά τις αρχικές μεθοδεύσεις για τον υποτονισμό της πολιτικής διάστασης αυτού του εγκλήματος, δεν μπορώ να διανοηθώ πώς είναι δυνατό δυνάμει μαχαιροβγάλτες εκπαιδευτικοί στα σχολεία μας να είναι τόσο υπερήφανοι, ώστε να πλασάρονται ως υποψήφιοι για το Κ.ΥΣ.Π.Ε, με τη βούλα του αρμόδιου Υπουργείου, την ώρα που ο Υπουργός, Νίκος Φίλης, δήλωνε στην ΕΡΤ1: "Η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να αγκαλιάσει τα παιδιά των προσφύγων".
Κι αυτό γιατί η κοινωνία μπορεί να είναι "έτοιμη", αλλά το ίδιο το Υπουργείο προφανώς δεν απέκλεισε τα ψηφοδέλτια των εκπαιδευτικών που ενδεχομένως θέλουν να "σπάσουν τα κεφάλια" των προσφυγόπουλων, στο Ωραιόκαστρο κι αλλού,
 ενώ προτίμησε τη γκετοποίηση των παιδιών αυτών σε κατ' ευφημισμόν κέντρα φιλοξενίας, 
έναντι της παροχής μιάς αξιοπρεπούς εκπαίδευσης σε ολιγομελή τμήματα υποδοχής στα σχολεία μας, 
στον ίδιο δηλαδή χώρο με τα παιδιά ή/και τους μαθητές μας, παρά το παιδαγωγικό και πολιτικό, εν τέλει ακόμη και υγειονομικό αυτό ατόπημα: 
Σύμφωνα με όλα τα δεδομένα, ο μοναδικός "κίνδυνος" θα ήταν εναντίον των ρατσιστικών μύθων, είτε αυτοί αναφέρονται στο κατώτερο DNA, την κατώτερη θρησκεία ή/και πολιτισμό των μουσουλμάνων προσφύγων, είτε στον κίνδυνο της μόλυνσης, που επιτείνεται κατακόρυφα ιδιαίτερα σε συνθήκες καραντίνας, αντίθετα από ό,τι λέει ο σχετικός μύθος.

 Εάν το Υπουργείο Παιδείας έκανε ένα τέτοιο ατόπημα, δεν μένει παρά να το επισημάνουμε όσοι εκπαιδευτικοί δεν είμαστε μόνο κατ' όνομα αντιναζί και δημοκράτες, αλλά και να καλέσουμε τα εκπαιδευτικά σωματεία και κάθε άλλη συλλογικότητα όπου μετέχουμε, κυρίως όμως τις Ομοσπονδίες μας, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, να καταδικάσουν πολιτικά την συνεχιζόμενη αυτή προσπάθεια και να καταθέσουν άμεσα ένσταση, με σκοπό να ακυρωθεί στην πράξη κάθε ψυφοδέλτιο που κατέθεσε το "Εθνικιστικό Μέτωπο" για τις επικείμενες εκλογές, απανταχού της Ελλάδας!

Παρ' όλα αυτά, μένουν ανοικτά τα ερωτήματα: Πώς είναι δυνατό παρά τα όσα δεινά έχει υποστεί ο ελληνικός λαός από τους ναζί, από τον καιρό της εκτέλεσης των 200 κομμουνιστών την Πρωτομαγιά του 1944, στον χώρο του Σκοπευτηρίου Καισαριανής, 
που πρόσφατα αποδόθηκε στον ελληνικό λαό από την Κυβέρνηση σε μία συμβολική κίνηση, 
μέχρι και την πιο πρόσφατη εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, να υπηρετούν ακόμη στα σχολεία μας εκπαιδευτικοί που υπερηφάνως υποστηρίζουν τη ναζιστική ιδεολογία, την ώρα που οι γονείς δεν φοβούνται ίσως τόσο τους εκπαιδευτικούς αυτούς, όσο το ενδεχόμενο να έχουν τα παιδιά τους αλλοδαπούς ή/και αλλόδοξους συμμαθητές, ή ακόμη αριστερούς, αναρχικούς, άθεους συμμαθητές, τέλος, συμμαθητές που μπορεί να είναι παιδιά ρομά, ΑμεΑ, ΛΟΑΤΚΙ, ίσως ακόμα και χαμηλής κοινωνικής τάξης; 

Ή ακόμη, πώς είναι δυνατό να έγιναν αποδεκτά από το Υπουργείο Παιδείας τα ψηφοδέλτια που υποστηρίζει μία οργάνωση που είναι ξεκάθαρο πως διάκειται εχθρικά προς κάθε δημοκρατικό,
 πολλώ δε μάλλον αριστερό ιδεώδες, 
ενώ παράλληλα είναι υπόδικη και τα μέλη της δεν θα αγκάλιαζαν τα προσφυγόπουλα, παρά μόνο για να τα στραγγαλίσουν; 

Και πώς είναι δυνατό οι υπόλοιπες συνδικαλιστικές κινήσεις να μην έχουν κινηθεί κατά τρόπον ώστε τα εν λόγω ψηφοδέλτια να έχουν ήδη ακυρωθεί υπό την ασφυκτική πίεση σύσσωμου του εκπαιδευτικού κινήματος; 

Σε μια περίοδο όπου γίνεται επί τέλους μια τόσο έντονη συζήτηση για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης που παρέχουν τα σχολεία μας, κι ενώ επίκειται ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου, είναι σημαντικό να θυμηθούμε την περίπτωση της Εβραίας επιζήσασας του Ολοκαυτώματος, Λίζας Πίνχας.
Η Λίζα Πίνχας (1916-1980) ζούσε στη Θεσσαλονίκη, όταν εκτοπίστηκε στο Άουσβιτς, σε ηλικία 27 ετών. Εκεί έχασε το σύζυγό της, και δεν ξαναπαντρεύτηκε. Στα στρατόπεδα η οικογένειά της έχασε 112 συγγενείς. 
Η ολόψυχη δέσμευσή της να σώσει τη νεότερη αδελφή της Μαρί και να δράσει ως αυτόπτης μάρτυρας της Γενοκτονίας –εάν κατάφερνε να επιβιώσει– έδωσαν στη Λίζα τη δύναμη να επιζήσει. 
Μετά το θάνατό της, η ανιψιά της, Νανά-Μαζαλτώβ Μωυσή, κατέθεσε το αδημοσίευτο χειρόγραφο στο αρχείο του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος, που προχώρησε στην τρίγλωσση έκδοση των απομνημονευμάτων της Λίζας Πίνχας το 2014. 
Οπως αναφέρει η ιστορικός Γαβριέλλα Ετμεκτσόγλου στην εισαγωγή του βιβλίου, 
η Πίνχας επέβλεψε τις διαδικασίες συμπλήρωσης και υποβολής αιτήσεων για τις γερμανικές αποζημιώσεις, ενώ ως γενική γραμματέας της Ενωσης Επιζώντων Θεσσαλονίκης ανέπτυξε έντονη δράση για την επανένταξη των επιζώντων σε μια κοινωνία που παρέμεινε εχθρική στην κοινότητά της. 
Σύμφωνα με την εύστοχη παρατήρηση από την παρουσίαση του βιβλίου στον ιστότοπο του Εβραϊκού Μουσείου, σε μία εποχή αυξανόμενου αντισημιτισμού και ρατσισμού, η δραματική εξιστόρηση των φρικαλεοτήτων που διαπράττονταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθώς επίσης η μεταπολεμική ιστορία της Λίζας Πίνχας, αποτελούν καίρια συμβολή στον αντιναζιστικό αγώνα, ενώ παράλληλα αποκτά νέο νόημα και σπουδαιότητα η αγωνιώδης έκκλησή της: 
"Μην ξεχνάτε, μην ανοίγετε δρόμο στη λήθη"

Εάν κάποτε η Ευρώπη αλλά και ο κόσμος όλος αντιμετώπισε την φασιστική απειλή, η συστηματική μελέτη και η διδασκαλία του "τρόμου και της αθλιότητας του Γ' Ράιχ", κατά τον τίτλο του γνωστού μπρεχτικού έργου, 
σε αντιπαραβολή με τη σημερινή πραγματικότητα, είναι η μοναδική λύση σε μία ομολογουμένως δύσκολη εποχή, τόσο οικονομικά, κυρίως όμως κοινωνικά και πολιτικά!

Όμως, είναι μεγάλο έλλειμμα στον πολιτικό διάλογο, όπως έχει επικρατήσει, η λογική να συζητάμε μόνο για το κεντρικό ίσως θέμα της οικονομικής πολιτικής, καθώς αυτό το πεδίο αφήνει εκτός της συζήτησης το πολυπαραγοντικό πρόβλημα μιάς αυξανόμενης ροπής σε μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, 
είτε προς την κατεύθυνση της ανοικτής υποστήριξης του ναζισμού, είτε προς τη συμμετοχή σε κινήματα "κατσαρόλας", με τον ύποπτο ρόλο που έχουν μέχρι τώρα παίξει. 

Εφόσον όμως μια πληθώρα ακαδημαϊκά μορφωμένων συμπολιτών μας δείχνουν στην ουσία να αγνοούν την προσχηματική προβολή, από τους υποκινητές των κινημάτων αυτών, του δήθεν κινδύνου για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, 
ή ακόμη και των κατασκευασμένων "φόβων", μεταξύ των οποίων εκείνου για τη μαζική έξωσή μας από τους "κομμουνιστοσυμμορίτες", τον καιρο του "δόγματος του σοκ" και των διαπραγματεύσεων για τις διατλαντικές συμφωνίες, τύπου TTIP και CETA,
 είναι αναμενόμενο υπό το βάρος της οικονομικής τους δυσπραγίας, μέρος της εκπαιδευτικής κοινότητας να έχουν υϊοθετήσει ανοικτά, ή και όχι, φασιστικές ιδέες παρά την ενδεχόμενη μόρφωσή τους.

Για το διδασκαλικό κίνημα εν όψει της 84ης Γενικής Συνέλευσης της ΔΟΕ (21 - 24 Ιουνίου 2015), αλλά και το δίλημμα κατά τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, που ήταν και παραμένει διαχρονικά: "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα", όπως και για όλα τα άλλα link του άρθρου, παρακαλώ, επισκεφτείτε τον αρχικό σύνδεσμο από τον ιστότοπο της Η Εφημερίδα των Συντακτών, την οποία κι ευχαριστώ για τη δημοσίευση του άρθρου:
Με μία πρόχειρη έρευνα στο Google, μπορείτε με απίστευτη ευκολία να δείτε, όλο τον αντιδημοκρατικό οχετό αυτής της "διδασκαλικής κίνησης".
Μάλιστα, στο site της Περιφερειακής Οργάνωσης της ΧΑ, Ιονίων Νήσων, αναπαράγεται κείμενο όπου στοχοποιείται μεταξύ άλλων, ο καθηγητής Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Κ. Τσιτσελίκης, μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του ΥΠΕΠΘ
 για την εκπαίδευση των προσφύγων, εξ αιτίας της αναφοράς του στο «δικαίωμα στην εκπαίδευση που έχουν οι προσφυγόπαιδες και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις του κράτους» 
σε επιστολή που διανεμήθηκε μέσω των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στα σχολεία, σε μια προσπάθεια ν' αμβλυνθούν οι αντιδράσεις των Συλλόγων Γονέων των σχολείων, όπου πρόκειται να φοιτήσουν παιδιά από δομές φιλοξενίας προσφύγων (Hot Spot): http://xaioniou.blogspot.gr/2016/10/blog-post_461.html

Αποτελεί λοιπόν, τουλάχιστον έκπληξη ότι έγινε αποδεκτό το συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο, ενώ για εκείνο για το ΠΥΣΠΕ Δυτικής Θεσσαλονίκης, αγνοώ την τύχη του.

Όμως, ποιές είναι ακριβώς οι σημερινές προθέσεις μας;
 Γιατί σύμφωνα και με παλαιότερο άρθρο στην Avgi Online / Η Αυγή στο Διαδίκτυο, 
όταν το υπουργείο Παιδείας νομιμοποίησε το ψηφοδέλτιο με τίτλο Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών (το «σήμα κατατεθέν» της Χ.Α. σε συνδικαλιστικούς και επιστημονικούς φορείς)
που κατατέθηκε στην αρμόδια Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης, κι εκείνη το προώθησε στο υπουργείο, τον Οκτώβριο του 2014, το υπουργείο τότε ισχυρίστηκε ότι «δεν τίθεται οποιοσδήποτε περιορισμός ως προς την ονοματολογία των συνδυασμών».

Και με βάση αυτή την απάντηση η Διεύθυνση ανακήρυξε τελικά την υποψηφιότητα και του συγκεκριμένου ψηφοδελτίου, στο οποίο συμμετείχαν δύο δάσκαλοι που φέρονταν να είναι και στελέχη της Χ.Α.

Οι αιρετοί εκπαιδευτικοί μόλις πληροφορήθηκαν την ύπαρξη του χρυσαυγίτικου ψηφοδελτίου κατέθεσαν ένσταση ζητώντας να μη γίνει δεκτή η συμμετοχή του στις εκλογές. 
Όπως είπαν, «είναι πρώτη φορά στην ιστορία της εκπαίδευσης που κατεβαίνει ψηφοδέλτιο με τον όρο 'εθνικιστικό'»
(κι από ό,τι φάνηκε εκ των υστέρων, όχι και η τελευταία), κάτι που, όπως σημείωναν, «το απαγορεύει ο νόμος 1566/85».

Παράλληλα, εκπαιδευτικοί και συνδικαλιστές πραγματοποίησαν παρέμβαση στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και ζήτησαν να ακυρωθεί το ψηφοδέλτιο της Χ.Α. 
ενώ στηλίτευσαν τη στάση της Διεύθυνσης στο θέμα.

 Σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς, η αποδοχή του ψηφοδελτίου είχε γίνει κατά παράβαση της εγκυκλίου με την οποία προκηρύχθηκαν οι εκλογές, αφού τόσο το εν λόγω ψηφοδέλτιο όσο και οι αιτήσεις των δύο υποψηφίων του δεν κατατέθηκαν στους Συλλόγους Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Υπενθύμισαν δε ότι τα καταστατικά των Συλλόγων, αλλά και της ΔΟΕ, δεν επιτρέπουν τη φασιστική δράση. 
«Ένα τέτοιο ψηφοδέλτιο αντιβαίνει τους σκοπούς της εκπαίδευσης, τις αρχές της παιδαγωγικής επιστήμης, τους στόχους και τις αρχές λειτουργίας του συνδικαλιστικού κινήματος», 
τόνισαν, ενώ ήδη είχε ενημερωθεί για την ένσταση η ΔΟΕ και οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, για να πάρουν θέση.

Δεν ξέρω αν τότε πήρε τελικά θέση η ΔΟΕ, γνωρίζω όμως ότι οφείλουμε πρώτα από όλα να πάρουμε θέση όλοι εμείς, κι έπειτα να καταστήσουμε και στη ΔΟΕ σαφές, ότι αν δεν πάρει άμεσα θέση, αυτό θα σημαίνει αν μη τι άλλο ότι σιωπηρά ανέχεται ή και ότι επικροτεί τη φασιστική δράση αυτών των "συναδέλφων"

Ο ρόλος μας είναι να αποδεχόμαστε τους κοινωνικά στιγματισμένους μαθητές μας, και όχι τους διώκτες τους!

Εδώ για την κίνηση το 2014 στη Δυτική Θεσσαλονίκη, σήμερα που; ... http://www.avgi.gr/…/dechthekan-psephodeltio-me-ten-eponymi…

*Ο Σπύρος Πετρίτης είναι Θεατρολόγος και υπηρετεί ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός μέσω ΕΣΠΑ στη δημόσια Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση

με τα λόγια του Φιντέλ: Η “Κρίση των Πυραύλων” (1962)



Η “Κρίση των Πυραύλων” (1962) με τα λόγια του Φιντέλ

Επιμέλεια: Βαγγέλης Γονατάς //


Στην Κούβα υπήρξε μόνο ένας τύπος συναγερμού: O συναγερμός μάχης.
Φιντέλ

Συμπληρώνονται φέτος 54 χρόνια από την ονομαζόμενη “Κρίση των Πυραύλων”
(στην Κούβα προτιμούν “Κρίση του Οκτώβρη”), 
όταν η ανθρωπότητα βρέθηκε στα πρόθυρα μιας  πυρηνικής σύγκρουσης μεταξύ ΕΣΣΔ και ΗΠΑ τον Οκτώβρη του 1962, η οποία σύντομα θα εξελίσσονταν σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.
fidel22
Η Κούβα βρέθηκε στο επίκεντρο γιατί ήταν οι παραμονές της επικείμενης εισβολής στο νησί, 
αυτή την φορά απ ευθείας του στρατού των ΗΠΑ, 
καθώς η εμπειρία της προηγούμενης εισβολής μέσω μισθοφόρων αντεπαναστατών λίγους μήνες πριν, αποδείχθηκε ολέθρια για τους βορειοαμερικανούς. 
Τότε ήταν που η Κούβα υπέγραψε σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας με την ΕΣΣΔ, που περιλάμβανε  και εγκατάσταση  πυρηνικών όπλων στο νησί.
[…] Ποιες ήταν οι αιτίες για να ξεσπάσει η κρίση; 
O Χρουτσόφ είχε αντιληφθεί την ξεκάθαρη πρόθεση του Κένεντι να εισβάλει στην Κούβα πολύ σύντομα, είχαν προετοιμάσει τις πολιτικές και διπλωματικές συνθήκες, ειδικά μετά την συντριπτική ήττα της μισθοφορικής εισβολής στον Κόλπο των Χοίρων, συνοδευόμενη από αποβατικά  σκάφη του σώματος πεζοναυτών και ένα αεροπλανοφόρο των γιάνκις. 
Οι μισθοφόροι έλεγχαν τον εναέριο χώρο με πάνω από 40  αεροπλάνα, ανάμεσά τους βομβαρδιστικά Β-26, μεταγωγικά και άλλα υποστηρικτικά. 
Μια προηγούμενη αιφνιδιαστική επίθεση στην κεντρική αεροπορική βάση, δεν πέτυχε τα αεροσκάφη μας, αφού τα είχαμε διασκορπίσει σε διάφορα σημεία, αυτά που μπορούσαν να μετακινηθούν. 
Μετά βίας  χτύπησαν κάποια. Την ημέρα της προδοτικής εισβολής, τα σκάφη μας ήταν στον αέρα πριν το ξημέρωμα, με κατεύθυνση την Playa  Girón.  
Θα λέγαμε ότι μόνο ένας ειλικρινής βορειοαμερικάνος συγγραφέας περιέγραψε εκείνο το γεγονός σαν καταστροφή. Φτάνει να πούμε, ότι τελικά από εκείνη την περιπέτεια, μόνο 2-3 από τους εισβολείς μπόρεσαν να επιστρέψουν στο Μαιάμι.
Tα Πέντε σημεία του Φιντέλ (κτίριο στην Πλατεία της Επανάστασης, 1962)
Tα Πέντε σημεία του Φιντέλ (κτίριο στην Πλατεία της Επανάστασης, 1962)
Η εισβολή που προγραμματιζόταν από τις ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών ενάντια στο νησί θα είχε τεράστιες απώλειες, πολύ μεγαλύτερες από τους 50 χιλιάδες στρατιώτες που έχασαν στο Βιετνάμ. 
Δεν είχαν τότε, την εμπειρία που απέκτησαν πολύ αργότερα. […]
[…] Υπενθυμίζεται ότι στις 28 Οκτωβρίου του 1962 εγώ δήλωσα ότι δεν ήμουν σύμφωνος με την απόφαση
 –για την οποία δεν μας είχαν συμβουλευτεί και η Κούβα αγνοούσε– 
της ΕΣΔΔ να αποσύρει τα στρατηγικά της βλήματα, για τα οποία προετοιμάζονταν οι ράμπες εκτόξευσης, που θα ήταν συνολικά σαράντα δύο. 
Στον σοβιετικό ηγέτη εξήγησα ότι αυτό το βήμα δεν το είχε συζητήσει μαζί μας, βασική και αναγκαία προϋπόθεση των συμφωνιών μας. 
Αυτή η ιδέα συμπυκνώνεται σε μία φράση: 
“ Εσείς μπορείτε να με πείσετε ότι κάνω λάθος, όμως δεν μπορείτε να μου πείτε ότι κάνω λάθος, χωρίς να με πείσετε”, 
και απαρίθμησα πέντε Σημεία που παρέμειναν ανέγγιχτα:
  • Τερματισμός του οικονομικού Αποκλεισμού και όλων των μέτρων εμπορικής και οικονομικής πίεσης που εξασκούν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε όλα τα μέρη του κόσμου, ενάντια στην χώρα μας.
  • Τερματισμός όλων των υπονομευτικών δραστηριοτήτων, εκτοξεύσεων όπλων και εκρηκτικών, από αέρα και θάλασσα, οργάνωση μισθοφορικών επεμβάσεων, αποστολή κατασκόπων και σαμποτέρ, δράσεις που γίνονται από το έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών και κάποιων συνενόχων χωρών.
  • Τερματισμός των πειρατικών επιθέσεων, που γίνονται από τις υπάρχουσες βάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Πουέρτο Ρίκο.
  • Τερματισμός όλων των παραβιάσεων του θαλάσσιου και εναέριου χώρου μας από βορειοαμερικάνικα αεροπλάνα και πολεμικά πλοία.
  • Απόσυρση της Ναυτικής Βάσης του Γκουαντάναμο και επιστροφή του Κουβανικού εδάφους, που κατέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες.   
Η Κρίση του Οκτώβρη, Συναγερμός Μάχης
Η Κρίση του Οκτώβρη, Συναγερμός Μάχης
   
Δεν θα ήμουν ξεκάθαρος, αν δεν αναφέρω ένα πικρό στιγμιότυπο των σχέσεών μας με την ΕΣΣΔ. 
Αυτό προήλθε από την αντίδραση που είχαμε, όταν μάθαμε την απόφαση του Νικήτα Χρουτσόφ σε σχέση με την Κρίση του Οκτώβρη του 1962, από την οποία τον επόμενο Οκτώβρη συμπληρώνονται 51 χρόνια.
Όταν μάθαμε ότι ο Χρουτσόφ είχε συμφωνήσει με τον Kένεντι την απόσυρση των πυρηνικών βλημάτων από την χώρα, δημοσίευσα ένα κείμενο με τα 5 Σημεία που θεώρησα απαραίτητα για μια συμφωνία. 
Ο σοβιετικός ηγέτης γνώριζε ότι αρχικά εμείς, είχαμε προειδοποιήσει τον επικεφαλή Υποστράτηγο της σοβιετικής πυραυλικής άμυνας, ότι η Κούβα δεν ενδιαφερόταν να εμφανιστεί σαν μια εγκατάσταση πυραύλων της ΕΣΣΔ, δεδομένης της φιλοδοξίας της να αποτελέσει παράδειγμα για τις υπόλοιπες χώρες της Λατινικής Αμερικής, στον αγώνα για την ανεξαρτησία των λαών μας. 
Όμως, παρά ταύτα, ο επικεφαλής Υποστράτηγος αυτών των όπλων, ένας εξαιρετικός άνθρωπος, επέμενε ότι ήταν αναγκαίο να έχουμε κάποιο όπλο που θα έπειθε τους επιτιθέμενους. 
Αφού ο ίδιος επέμενε στο θέμα, του εξέφρασα ότι, αν εκείνοι το θεωρούσαν απαραίτητη αναγκαιότητα για την άμυνα του σοσιαλισμού, τότε επρόκειτο πια για άλλο πράγμα, διότι πάνω από όλα ήμασταν επαναστάτες. 
Του ζήτησα  2 ώρες, ώστε το Διευθυντήριο της Επανάστασής μας να πάρει μια απόφαση.
Συναγερμός Μάχης, το έθνος επί ποδός πολέμου
Συναγερμός Μάχης, το έθνος επί ποδός πολέμου
Ο Χρουτσόφ είχε φερθεί πολύ μεγαλόψυχα απέναντι στην Κούβα.
 Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες σταμάτησαν εντελώς να αγοράζουν την ζάχαρη και απέκλεισαν το εμπόριό μας, αυτός αποφάσισε να αγοράσει ότι είχε απομείνει και στις ίδιες τιμές. Όταν κάποιους μήνες μετά, εκείνη η χώρα διέκοψε να μας δίνει πετρέλαιο, η ΕΣΣΔ μας προμήθευσε τις αναγκαίες ποσότητες αυτού του ζωτικού προϊόντος, χωρίς το οποίο η οικονομία μας θα είχε υποστεί μεγάλη κατάρρευση: 
ένας αγώνας μέχρι θανάτου θα είχε επιβληθεί, αφού η Κούβα δεν θα παραδινόταν ποτέ. 
Οι μάχες θα ήταν πολύ αιματηρές τόσο για τους επιτιθέμενους, όσο και για μας. 
Είχαμε συγκεντρώσει πάνω από 300 χιλιάδες όπλα, συμπεριλαμβανομένων και των 100 χιλιάδων που είχαμε κρατήσει από την τυραννία του Μπατίστα.
Άρθρο στην Γκράνμα στις 14 Αυγούστου 2013

Πηγές στα ισπανικά:
Crisis de Octubre: Alarma de combate,   Ernesto Pérez Shelton και Eduardo Yasells Ferrer, Εκδόσεις Pablo de la Torriente, Αβάνα 1993 ,  επανεκδόθηκε το 2007 στην Αβάνα  από τις Εκδόσεις Casa Editora Abril .
Πηγές στα ελληνικά:

Απαντήσεις: στους προβοκάτορες Πετρόπουλο-Ψαρρά της «Εφημερίδα των Συντακτών»


Το ΚΚΕ, Κόμμα παντός Καιρού

από  Ριζοσπάστη 

Το Σάββατο 22 Οκτώβρη, το έντυπο «Εφημερίδα των Συντακτών» (των πρώην της «Ελευθεροτυπίας» που ήταν ΠΑΣΟΚ, αλλά που τώρα μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως μετακόμισε το μεγάλο τμήμα του ΠΑΣΟΚ) δημοσίευσε ένθετο για τη ζωή του Χαρίλαου Φλωράκη. 
Το ένθετο γράφτηκε από τους Γιώργο Πετρόπουλο και Δημήτρη Ψαρρά, που ανέλαβαν να «εξυμνήσουν» τον Χαρίλαο Φλωράκη (λες και η μνήμη του τους χρειαζόταν), δίνοντας στο γραπτό τους τον τίτλο «Επαναστάτης παντός καιρού».
Ο τίτλος του ένθετου δημιουργεί καταρχήν την εντύπωση στον αναγνώστη ότι σκοπός των δύο συγγραφέων ήταν να τιμήσουν τον πρώην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και μετέπειτα επίτιμο πρόεδρό του.
 Οσο όμως προχωράς στην ανάγνωση και ιδιαίτερα όταν φτάνεις στις τελευταίες σελίδες του κειμένου, 
διαπιστώνεις ότι ο κύριος σκοπός των δυο συγγραφέων ήταν αυτός που ο απονήρευτος αναγνώστης διαπιστώνει και ο κάθε γνωρίζων τους συγγραφείς επιβεβαιώνει: Το χτύπημα του ΚΚΕ.

Φυσικά, οι δύο συγγραφείς του ένθετου δεν πρωτοτυπούν. Σταθερή εδώ και χρόνια μέθοδος της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού στην επίθεση κατά του ΚΚΕ είναι η υποκριτική «εξύμνηση» ηγετικών ή άλλων στελεχών του, ώστε να ψαρεύουν σε θολά νερά: «Το καλό στέλεχος και το αντιδημοκρατικό ή σεχταριστικό ή δογματικό κόμμα». 
Αυτό ακριβώς κάνουν συχνά - πυκνά με τον Νίκο Ζαχαριάδη και τον Αρη Βελουχιώτη, 
άλλοι με τον Κώστα Καραγιώργη ή με τον Νίκο Πλουμπίδη, ακόμα και με τον Νίκο Μπελογιάννη.

Το ίδιο κάνουν και οι σημερινοί της «Εφημερίδας των Συντακτών» με τον Χαρίλαο Φλωράκη. 
Και μια που αποφάσισαν να γράψουν για τη ζωή του και να αναφερθούν σε τόσες ρήσεις του, ας έγραφαν και μια ακόμα, που μάλλον «ξέχασαν».
Τα λόγια του Χ. Φλωράκη για όλους εκείνους που «εξυμνούν» στελέχη για να χτυπήσουν το ΚΚΕ: «Αχ παιδί μου, "τιμάνε" τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς».

Το ίδιο κάνουν και οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ, κι εννοείται της κυβέρνησης, που επικαλούνται τον Μαρξ και τον Λένιν, καταθέτουν στεφάνια στους 200 της Καισαριανής, στη Μακρόνησο και στα Γιούρα, ενώ δίνουν γη και ύδωρ για τη στήριξη του συστήματος και χειροκροτούν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Βέβαια, η τέτοια μεθοδολογία τους, πέρα από τα πολλά άλλα, δείχνει και έλλειψη πολιτικής ηθικής. 
Γιατί επιχειρούν να μεταχειριστούν έναν ηγέτη του ΚΚΕ ως δεκανίκι τους, προκειμένου να υπηρετήσουν τον αντιΚΚΕ στόχο τους, τον οποίο δεν τολμούν να υπερασπίσουν ανοιχτά και παστρικά λόγω έλλειψης επιχειρημάτων και απλώς τον υπονοούν, προσπαθώντας να δημιουργήσουν συνειρμούς.

1. Την 100χρονη πορεία του ΚΚΕ χαρακτηρίζουν ο ηρωισμός και η αυτοθυσία μέσα σε όλες τις συνθήκες, οι ανατάσεις και τα πισωγυρίσματα, 
η ακλόνητη πεποίθηση ότι ο σοσιαλισμός θα θριαμβεύσει, γιατί το δίκιο βρίσκεται με το μέρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. 
Σ' αυτή την πορεία υπήρξαν σωστές και λαθεμένες 
(ποτέ από πρόθεση) 
επιλογές. 
Αλλά και όποτε υπήρξαν οι τελευταίες, ποτέ το ΚΚΕ δεν πέρασε στην αντίπερα όχθη, δεν ενσωματώθηκε στο αστικό πολιτικό σύστημα. 

Ηταν από την ίδρυσή του και παραμένει κόμμα διεθνιστικό και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και γνήσια πατριωτικό.

Η ιστορική διαδρομή του Χαρίλαου Φλωράκη είναι αναπόσπαστο τμήμα αυτής της μεγάλης και ηρωικής πορείας. 
Ματαιοπονούν όποιοι επιχειρούν να την αποκόψουν από τον κορμό της. 
Και αποδεικνύονται βαθιά ανιστόρητοι.

2. Το ΚΚΕ δεν ήταν ποτέ και δεν είναι αρχηγικό κόμμα. 
Η ύπαρξη του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού διασφαλίζει με απόλυτο τρόπο τη διαμετρικά αντίθετη λειτουργία του ΚΚΕ, σε σύγκριση με τα αστικά κόμματα. 
Γι' αυτό και η ευθύνη είναι συλλογική, είτε παίρνεται μία απόφαση που η ζωή αποδεικνύει ότι είναι λαθεμένη, είτε παίρνεται μία απόφαση που η ορθότητά της επίσης επιβεβαιώνεται.

Για παράδειγμα, η απόφαση της 8ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (1958) να διαλυθούν οι παράνομες Κομματικές Οργανώσεις στην Ελλάδα, ήταν απόφαση λαθεμένη, αλλά πάρθηκε συλλογικά. 
Δεν βρισκόταν στον Κ. Κολιγιάννη ολόκληρη η ευθύνη, παρά το γεγονός ότι είχε την πρώτη ευθύνη ως Γραμματέας της ΚΕ. 
Για την ανασυγκρότηση του ΚΚΕ, με τη δημιουργία των Κομματικών του Οργανώσεων, ηγήθηκε αργότερα η ΚΕ του Κόμματος και όταν Γραμματέας της έγινε ο Χαρίλαος Φλωράκης.

Το συλλογικό πλαίσιο, στο οποίο ο ίδιος ο Χ. Φλωράκης είχε εντάξει τον εαυτό του, ισχύει και λειτουργεί και για κάθε προηγούμενο ή μετέπειτα ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος. 

Ολοι τους, όπως έχουν το πρώτο μερίδιο της συμβολής στις επιτυχίες, έχουν και το πρώτο μερίδιο της ευθύνης για αποφάσεις που το Κόμμα (πάλι συλλογικά λειτουργώντας), και υπό το φως πλέον των αποτελεσμάτων, κρίνει ή και διορθώνει. 

Το ΚΚΕ έχει λύσει τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον ηγέτη και το συλλογικό καθοδηγητικό όργανο που αυτός ηγείται ως οργανικό μέλος του.

3. Η επίθεση, από την «Εφημερίδα των Συντακτών» και τους δύο συγγραφείς 
του ένθετου στο κείμενο1του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, βάλλει ευθέως εναντίον της στρατηγικής και του Προγράμματος του Κόμματος.

Αυτή η στρατηγική ενοχλεί την αστική τάξη και τους μηχανισμούς της, αυτή ενοχλεί τον ΣΥΡΙΖΑ, το φραξιονιστικό συνονθύλευμα, αυτή ενοχλεί και τους δύο συγγραφείς. 
Γι' αυτό το σκοπό έγραψαν και το συγκεκριμένο ένθετο, σε μια στιγμή μάλιστα που η επίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εντείνεται και η δυσαρέσκεια έως αγανάκτηση για την πολιτική της δεν ήταν ποτέ έως τώρα μεγαλύτερη στους εργαζόμενους μισθωτούς, στους αυτοαπασχολούμενους και σε άλλα λαϊκά στρώματα.

Ενοχλεί το γεγονός ότι το ΚΚΕ μελετά την Ιστορία του και την Ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος
 και βγάζει συμπεράσματα που είναι χρήσιμα για το παρόν και το μέλλον της ταξικής εργατικής πάλης και όχι για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των κάθε λογής αποστατών - οπορτουνιστών.

Ενοχλεί το γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει συλλογικά 
εκτιμήσει - αποφασίσει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό, ο οποίος είναι αναγκαίος, επίκαιρος και ρεαλιστικός.

Ενοχλεί το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ, 
-που το εγκατέλειψαν το 2012-, 
όλο και περισσότεροι το προσεγγίζουν ξανά, 
έχοντας αποκτήσει πείρα και αξιολογώντας θετικά τη θέση του Κόμματος να μην πάρει μέρος (παρά το εκλογικό κόστος) στην κυβέρνηση της λεγόμενης αριστεράς και σε κάθε κυβέρνηση διαχείρισης των συμφερόντων του κεφαλαίου. 
Πίστευαν, καλοπροαίρετα φυσικά, ότι αν το ΚΚΕ συμμετείχε, κάτι καλό θα γινόταν. 
Τώρα πολλοί αντιλαμβάνονται ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε περίπτωση να τραβήξει θετικά, λόγω δήθεν της πίεσης που θ' ασκούσε το ΚΚΕ. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σεβάστηκε το 36% του λαού, έστω και για την παροχή ψίχουλων. Το ΚΚΕ θα υπολόγιζε, αν συμμετείχε σε κυβέρνηση του κεφαλαίου με κάποιο ακόμα εκλογικό ποσοστό; 

Ετσι κι αλλιώς, αν το ΚΚΕ έπαιρνε μέρος σε μια τέτοια κυβέρνηση, θα γινόταν συνένοχο στη σφαγή του λαού, ανεξάρτητα από τις προθέσεις του. 

Το ΚΚΕ διακήρυξε και διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι φιλολαϊκή πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει, εφόσον τα κλειδιά της οικονομίας βρίσκονται στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων και στο κράτος τους και ταυτόχρονα η Ελλάδα στις διακρατικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τύπου ΕΕ και ΝΑΤΟ. 

Το ΚΚΕ οι αστοί το υπολογίζουν μόνο όσο είναι ισχυρό στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και σταθερά απέναντί τους.

Η «Εφημερίδα των Συντακτών» και οι Πετρόπουλος - Ψαρράς, αντί να εγκαλούν προβοκατόρικα το κείμενο του ΠΓ, 
θα έπρεπε να πούνε στους αναγνώστες τους αν έκανε σωστά ή λάθος το ΚΚΕ που δεν μπήκε στην κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ
αν δικαιώθηκε ή όχι.

Επειδή, βέβαια, πολύ θα ήθελαν τη συμμετοχή του ΚΚΕ σε αστικές κυβερνήσεις, 
ώστε να χαθεί ο πόλος ελπίδας και συσπείρωσης, 
γι' αυτό και επιτίθενται στο ΚΚΕ, βάλλοντας κατά της εκτίμησής του ότι ήταν λάθος η συγκρότηση του Συνασπισμού, που παραλίγο να στοιχίσει την ύπαρξη του ΚΚΕ. 
Κάτι που οι κομμουνιστές απέτρεψαν και για το οποίο ο Χ. Φλωράκης έδωσε όλες τις δυνάμεις του, ώστε το ΚΚΕ να διατηρήσει την αυτοτελή δράση του και να μη διαχυθεί μέσα στο Συνασπισμό. 

Για τη διάλυση του ΚΚΕ είχαν κάνει τότε όσα μπορούσαν οι της ΕΑΡ και οι από τα μέσα οπορτουνιστές του ΚΚΕ, οι σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ και όσοι από αυτούς πήγαν στη ΛΑΕ ή «βόσκουν» σε διαδικτυακά «λιβάδια», υπονομεύοντας το Κόμμα.

Το ΚΚΕ είναι Κόμμα παντός καιρού. 
Για να διατηρεί αυτά τα χαρακτηριστικά, 
που τα κατακτά μέσα από οδυνηρές εμπειρίες, 
είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ να έχει σταθερό, ισχυρό μέτωπο και αδιάλλακτη στάση ενάντια στον οπορτουνισμό. 
Δίχως αυτή την προϋπόθεση, 
δεν πρόκειται να νικηθεί η αστική τάξη και το πολιτικό της σύστημα, το κράτος της. 

Αυτή η διαχρονικά επιβεβαιωμένη αλήθεια ισχύει ακόμα περισσότερο, όταν το αστικό πολιτικό σύστημα έχει δυσκολίες, όπως σήμερα. 
Τις δυσκολίες αυτές του συστήματος έχει συμφέρον το εργατικό - λαϊκό κίνημα να τις οξύνει στο έπακρο 
και όχι να απλώνει στο σύστημα «χείρα βοηθείας» για να τις ξεπεράσει.
Παραπομπή:


Οι εμφάσεις και η διαμόρφωση του κειμένου, 
του Viva La Revolucion 

Για περισσότερα για την Κουκουεδολογία δες παλιότερο άρθρο του Αρη Σκιαδόπουλου  εδώ