18 Νοεμβρίου, 2016

kε Ομπάμα ευγνωμονούμε για την "βοήθειά" Σας:




Και μέρα που είναι, είπαμε να εξετάσουμε έξι διαφορετικές στρατιωτικές δικτατορίες ανά τον κόσμο, που οι ΗΠΑ οργάνωσαν, βοήθησαν, στήριξαν και μετά από χρόνια τελικά παραδέχτηκαν.
Ο παρεμβατισμός των ΗΠΑ σε όλη την υφήλιο, είναι ένα θέμα στο οποίο δε χωράει πολύ συζήτηση. Δεκαετίες συγκρούσεων, αποτρόπαιων καθεστώτων και αστάθειας, έχουν υποδαυλιστεί από αυτό που πολλοί μας καλούν να χαρακτηρίσουμε ως «φάρο της Δημοκρατίας». Και ενώ υπάρχουν απτές αποδείξεις για τη συμμετοχή των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών σε διάφορα πραξικοπήματα, επίσημα το κράτος των ΗΠΑ παραδέχεται τη συμμετοχή του μόνο σε λίγα από αυτά.
Και λέγοντας παραδοχή, εννοούμε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της ίδιας της CIA, τα οποία καταμαρτυρούν το βάθος της ανάμειξης που είχαν οι ΗΠΑ σε διάφορα πραξικοπήματα ανά τον κόσμο.
Ας δούμε ποια είναι αυτά:

Ιραν, 1953

Η παλιότερη ανατροπή εκλεγμένου προέδρου που έχουν παραδεχθεί οι ΗΠΑ. Δύο χρόνια μετά την εκλογή του, ο τότε πρωθυπουργός του Ιράν, Mohammed Mossadegh, λαμβάνει τη χειρότερη απόφαση της πολιτικής του καριέρας, εθνικοποιώντας την πετρελαϊκή βιομηχανία της χώρας, που μέχρι τότε βρισκόταν στα χέρια των Βρετανών και συγκεκριμένα στη γνωστή μας British Petroleum ή BP.
1
Η Μεγάλη Βρετανία, δε βλέπει με καλό μάτι αυτή τη κίνηση. Ξεκινάει ένα ναυτικό αποκλεισμό που διαρκεί δύο χρόνια και επιβάλει στη χώρα οικονομικές κυρώσεις. Όμως ο χρόνος περνάει και αρχίζει να γίνεται ξεκάθαρο πως μέσω των επίσημων διπλωματικών πιέσεων δε γίνεται η δουλειά της, οπότε ζητάει από τη σύμμαχο ΗΠΑ, να ανατρέψει τον εκλεγμένο πρωθυπουργό.
Οι ΗΠΑ, με πρόεδρο τον Άιζενχαουερ, δέχονται και η CIA θέτει σε κίνηση την επιχείρηση “TRAJAX” που περιλαμβάνει την ενίσχυση της προπαγάνδας ενάντια στον Mossadegh, δωροδοκίες μελών του κοινοβουλίου και την πρόκληση διαδηλώσεων και αναταραχών, καταλήγοντας έτσι στην πρώτη απόπειρα πραξικοπήματος, που αποτυγχάνει. Ο εκλεκτός των ΗΠΑ, ο γνωστός σε εμάς Σάχης του Ιράν, φεύγει στην Ιταλία. Όμως η CIA επιμένει. Ρίχνει περισσότερα λεφτά στην επιχείρηση, αρχίζει να δωροδοκεί τους στρατιωτικούς, ενώ μεγάλο μέρος της οικονομικής βοήθειας δίνεται σε απλούς εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, για να εξαπολύσουν ένα χάος στους δρόμους της χώρας. Με τη χώρα ουσιαστικά σε παράλυση, διοργανώνεται ένα αποτελεσματικό πραξικόπημα.
3


O Shaban Bimokh, γνωστός και ως Shaban o Ηλίθιος, ήταν γνωστός υποστηρικτής του Σάχη και γκάνγκστερ. Είχε υπό τις εντολές του τη συμμορία του και άλλους κακοποιούς και ήταν εξέχουσα φιγούρα του πραξικοπήματος

Ο εκλεγμένος πρωθυπουργός εκδιώκεται από το αξίωμά του και την ηγεσία αναλαμβάνει ο Σάχης του Ιραν για 26 χρόνια. Η πετρελαϊκή βιομηχανία επιστρέφει στα χέρια της BP και η “δημοκρατία” αποκαθίσταται στη χώρα.
2

Γουατεμάλα, 1954

Μετά το πραξικόπημα στο Ιράν, η CIA έχοντας μάθει από τα λάθη της, διοργανώνει ένα πιο αποτελεσματικό πραξικόπημαστη Γουατεμάλα, για να ρίξει την εκλεγμένη κυβέρνηση του Jacobo Arbenz, το 1954. Παρότι οι ΗΠΑ βλέπουν με καλό μάτι το φιλελεύθερο πρόεδρο της χώρας, ο οποίος αναδείχθηκε από τις τάξεις του στρατού της Γουατεμάλα, τα πράγματα πάνε κατα διαόλου, όταν αυτός αποφασίζει να κάνει κάποιες μεταρρυθμίσεις. Σε αυτές περιλαμβάνεται και μια μικρή αναδιανομή γης, η οποία όμως απειλούσε τις εκτάσεις που είχε στην κατοχή της η αμερικανική εταιρεία United Fruit Company.
4
Η CIA πιάνει δουλειά. Στρατολογεί και εκπαιδεύει ένα μικρό στρατό μισθοφόρων, τη διοίκηση των οποίων αναλαμβάνει ο εξόριστος Castillo Armas. Ο στρατός των μισθοφόρων εισβάλει στη χώρα, έχοντας την αεροπορική υποστήριξη 30 αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών. Ο πρέσβης των ΗΠΑ, συντάσσει μία λίστα με ονόματα αξιωματούχων και ιδιωτών, οι οποίοι δολοφονούνται και ο Armas αναλαμβάνει την εξουσία.
Από εκεί και ύστερα ξεκινάει μία εποχή τρόμου, κατά τη διάρκεια της οποίας ολόκληρη η χώρα, μετατρέπεται σε ένα σφαγείο. Ο εμφύλιος που ακολουθεί και διαρκεί περίπου 40 χρόνια, κοστίζει τη ζωή σε 200.000 ανθρώπους. Το αποκορύφωμα αυτού του πολέμου, είναι η γενοκτονία της αυτόχθονης φυλής των Ixil.
Σύμφωνα με έγγραφα της CIA, που αποχαρακτηρίστηκαν το 1999, η κυβέρνηση Ρήγκαν είχε γνώση για αυτές τις θηριωδίες ακόμα και όταν το 1981 παρείχε στρατιωτική βοήθεια στο καθεστώς, με τη μορφή οχημάτων, ανταλλακτικών για ελικόπτερα, καθώς και στρατιωτικών συμβούλων. Η ίδια η CIA δικαιολογεί αυτή τη βοήθεια, αναφέροντας: “Οι ισχυρισμοί του στρατού, πως ολόκληρη η φυλή των Ixil είναι υπέρ του EGP (Αντάρτικος Στρατός των Φτωχών), έχουν βάση και ως εκ τούτου είναι λογικό να μη δωθεί κανένα περιθώριο σε οποιονδήποτε, είτε είναι ένοπλος είτε άμαχος”.
5
Το 2013, ο δικτάτορας Efrain Rios Montt, που διέταξε αυτή τη σφαγή, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη από δικαστήριο της χώρας. Όμως οι συνεργάτες του στις ΗΠΑ, κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι.

Κονγκό, 1960

Το 1960 εκλέγεται πρωθυπουργός του Κονγκό, ο Patrice Lumumba. Το Κονγκό μόλις είχε κερδίσει την ανεξαρτησία του από το Βέλγιο, μετά από σκληρούς αγώνες και ο εκλεγμένος πρωθυπουργός είχε συμμετάσχει σε αυτούς. Η βελγική ηγεσία όμως, δεν ήταν έτοιμη ακόμα να παρατήσει μία χώρα με τόσους φυσικούς πόρους και που μέχρι πρότινος ήλεγχε.
Ζητάει τη βοήθεια της CIA η οποία διοργανώνει κάτι που πλέον είχε μάθει καλά. Πραξικόπημα.
Ο εκλεγμένος πρωθυπουργός ανατρέπεται από το ίδιο τον αρχηγό του στρατού του, τον Joseph-Desire Mobutu, ο οποίος παραδίδει το Lumumba σε μισθοφόρους του Βελγίου. Ο πρωθυπουργός εκτελείται, ο Mobutu αυτοανακηρύσσεται σε πρόεδρο, καταργεί τις εκλογές και επιβάλει μια δικτατορία που θα διαρκέσει 30 χρόνια.
100
Ο Lumumba ενώ είχε συλληφθεί
Η τυρανική διακυβέρνηση του Mobutu, συνοδεύεται από δημόσιους απαγχονισμούς των πολιτικών του αντιπάλων, βασανιστήρια καθώς και την υπεξαίρεση 5 δισ δολαρίων από τα ταμεία του Ζαϊρ, όπως είχε μετονομάσει τη χώρα και η οποία παραμένει, μία από τις φτωχότερες στον κόσμο.
6
Το προσωπικό παλάτι του δικτάτορα Mobutu
Σε όλο αυτό το διάστημα, οι ΗΠΑ δε σταματάνε να ενισχύουν το καθεστώς Mobutu. Για την ακρίβεια, το 50% όλης της στρατιωτικής βοήθειας που παρέχουν οι ΗΠΑ στην υποσαχάρια Αφρική, καταλήγει στο Κονγκό. Και παρόλο που ο πρόεδρος Κάρτερ προσπάθησε να εμφανιστεί αποστασιοποιημένος από το καθεστώς, είναι ο ίδιος που ανατρέπει ψήφισμα του αμερικανικού Κονγκρέσου για μείωση της στρατιωτικής βοήθειας στη χώρα της Αφρικής.

Δομινικανή Δημοκρατία, 1961

Η μικρή χώρα της Καραϊβικής μπορεί να χαρακητριστεί και ως πειραματόζωο της CIA. Μέχρι το 1961 την ηγεσία της χώρας, είχε ο δικτάτορας Rafael Trujillo, ο οποίος λειτουργούσε υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ. Όταν όμως αποφάσισε την εθνοκάθαρση χιλιάδων Αϊτινών, οι ΗΠΑ αποφάσισαν να οργανώσουν τη δολοφονία του, το 1961.
7
Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Trujillo τελικά, υποστήριξε πως δεν τον έβαλε κανένας να το κάνει, όμως αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της CIA, αποδεικνύουν πως αυτό δεν είναι αλήθεια. Για την ακρίβεια, η CIA είχε εξοπλίσει διάφορους αντιφρονούντες που πίστευε πως θα ήταν πρόθυμοι να δολοφονήσουν τον Trujillo, ανάμεσα σε αυτούς και τον εκτελεστή του.
Όμως τα πράγματα δε σταματάνε εδώ. Την εκτέλεση του Trujillo, ακολουθούν οι πρώτες ελεύθερες εκλογές στη χώρα μετά από 38 χρόνια και στην εξουσία έρχεται με δημοκρατικό τρόπο, ο Juan Bosch. Πέντε μόλις μήνες μετά, στρατηγοί της χώρας, με την υποστήριξη των ΗΠΑ (αν και αυτό δεν είναι επιβεβαιωμένο), ανατρέπουν τον Juan Bosch και επιβάλλουν στρατιωτική δικτατορία.
Ένα κύμα διαδηλώσεων και εντάσεων ξεσπά για να πνιγεί όμως στο αίμα λίγο αργότερα, όταν οι ΗΠΑ κάνουν στρατιωτική εισβολή για να χτυπήσουν όσους αντιδρούν στο πραξικόπημα. Παράλληλα γίνονται ξανά εκλογές ενώ η χώρα βρίσκεται υπό τη στρατιωτική κατοχή 40.000 αμερικανών στρατιωτών, συμμετέχοντας και διενεργόντας δολοφονίες υποστηρικων του ανατραπέντος προέδρου. Στην εξουσία τελικά έρχεται ο Joaquin Balaguer, ο οποίος είναι αποδεκτός από την Ουάσινγκτον.

Βραζιλία, 1964

Στη χώρα πρόεδρος εκείνη την εποχή, είναι Joao Goulart. O Goulart, δεν είναι κομμουνιστής. Για την ακρίβεια είναι ένας πλούσιος γαιοκτήμονας, ο οποίος είχε αποφασίσει να εφαρμόσει νεοφιλελεύθερες πολιτικές στη χώρα του. Το μεγάλο λάθος που έκανε όμως, είναι να προσπαθήσει να κρατήσει στάση ουδετερότητας εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου. Όπως έγραφε τότε ο πρέσβης των ΗΠΑ στη Βραζιλία: “η Βραζιλία θα γινόταν η Κίνα της δεκαετίας μας”.
Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Lyndon Johnson, αποφασίζει πως “πρέπει κάνουμε ό,τι μπορούμε και να είμαστε προετοιμασμένοι για τα πάντα”, λίγο πριν ξεσπάσουν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη χώρα. Σύμφωνα με αποχαρακτηρισμένα πάλι έγγραφα της CIA, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ χρηματοδότησαν την αντιπολίτευση, ενώ παρείχαν καύσιμα και όπλα στο βραζιλιάνικο στρατό για να διοργανώσει πραξικόπημα.
101
Στην εξουσία έρχεται τελικά ο στρατηγός Castelo Branco, ο οποίος επιβάλει μία δικτατορία που θα διαρκέσει 20 χρόνια και θα σημαδευτεί από ακραία αυταρχικότητα.

Χιλή, 1973

Το 1970 εκλέγεται πρόεδρος στη Χιλή, ο Salvador Allende. Οι ΗΠΑ που δεν ήθελαν ποτέ να δουν κάτι τέτοιο, αντιδρούν αμέσως. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Richard Nixon, διατάσσει τη CIA, να κάνει τη χιλιανή οικονομία να “ουρλιάξει” και η υπηρεσία πιάνει δουλειά, χρηματοδοτώντας τρεις διαφορετικές αντιπολιτευόμενες οργανώσεις στη χώρα, ενώ παράλληλα μεγάλοι εμπορικοί εταίροι των ΗΠΑ διακόπτουν κάθε επαφή με τη λατινοαμερικανική χώρα.
Ο καιρός όμως περνάει, και φαίνεται πως τα οικονομικά μέτρα δεν είναι αρκετά για να πέσει ο πρόεδρος. Οπότε η CIA καταφεύγει σε μεθόδους που γνωρίζει καλύτερα. Χρηματοδοτεί και εξοπλίζει στρατιωτικούς και το 1973 οργανώνεται πραξικόπημα κάτω από τις διαταγές του στρατηγού Augusto Pinochet. Η στρατιωτική δικτατορία του Pinochet θα διαρκέσει 16 χρόνια.
Όμως η βοήθεια της CIA, δε σταματάει εκεί. Οργανώνει και χρηματοδοτεί τον προπαγανδιστικό μηχανισμό που στηρίζει τη στρατιωτική δικτατορία. Πολιτικοί, κόμματα, συνδικάτα, φοιτητικοί σύλλογοι, όποιος είναι αρκετά συντηρητικός ώστε να στηρίξει μια στρατιωτική δικτατορία, χρηματοδοτείται αδρά για να την προπαγανδίζει. Στο μισθολόγιο μπαίνουν και υπάλληλοι της μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών της χώρας, ενώ το καθεστώς φυλακίζει, βασανίζει και δολοφονεί χιλιάδες αντιφρονούντες.
Για να προσθέσουν και μια δόση γραφικότητας στο χάος που επέβαλαν, οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν μέσω του Στέιτ Ντιπαρτμεντ, τη φοίτηση 100 σπουδαστών από τη Χιλή υπό τον Milton Friedman, “πατέρα” του νεοφιλελευθερισμού, στο πανεπιστήμιο του Σικάγο. Αυτά τα “Chicago Boys”, όπως έγιναν αργότερα γνωστοί, γύρισαν στη Χιλή και ξεκίνησαν ένα πρωτοφανές πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης της αγοράς, που σχεδόν κατέστρεψε τη χιλιανή οικονομία.

*για την Ελλάδα των συνταγματαρχών και της διχοτόμησης της Κύπρου το αφήνουμε για επόμενη ανάρτηση,,,

οι ερμηνείες των «μηνυμάτων» της επίσκεψης Ομπάμα k τα ιστορικά "ιδεώδη" τους


Το «μήνυμα»...
Μέσα 
στις διάφορες ερμηνείες των «μηνυμάτων» της επίσκεψης Ομπάμα,
 μια σειρά αστικά επιτελεία, με μπροστάρηδες Μέσα όπως η «Καθημερινή» και ο «ΣΚΑΪ», φαγώθηκαν 
να επαναλαμβάνουν ότι
 «το μήνυμα του Προέδρου Ομπάμα ήταν διττό και αδιαίρετο» και ότι «η κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει» 
πως ο Αμερικανός Πρόεδρος, εκτός από το κρατικό χρέος, «υπογράμμισε ταυτόχρονα την ανάγκη να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις και να γίνει πραγματικά φιλική η χώρα για επενδύσεις».
Υπάρχει δηλαδή καμιά...
 εκτίμηση 
ότι η κυβέρνηση «αγνοεί» το μήνυμα; 
Εδώ δεν προλαβαίνει να μαζεύει συγχαρητήρια από φορείς του εγχώριου κεφαλαίου, από εκπροσώπους ιμπεριαλιστικών οργανισμών, από παράγοντες της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας (και όχι μόνο), για το γεγονός ότι μπορεί και προχωρά αντιλαϊκά μέτρα και «μεταρρυθμίσεις» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, εκεί που τα άλλα αστικά κόμματα... δεν τράβαγαν πια.
«Η νυν ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να είναι πολύ δεσμευμένη (στο μνημόνιο) και εργάζεται πολύ πιο εποικοδομητικά απ' ό,τι προηγούμενες κυβερνήσεις», δήλωσε χαρακτηριστικά, μόλις προχτές, ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Γ. Ντάισελμπλουμ...
... είναι πως δεν υπάρχει πάτος!
Ακριβώς για τη διαμόρφωση «ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος», για την οποία μίλησε ο Ομπάμα 
- όπως και όλοι μα όλοι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, εγχώριου ή ξένου - η κυβέρνηση διατηρεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο που θέσπισαν οι προκάτοχοί της και προσθέτει συνεχώς νέα βάρη στο λαό και νέα προνόμια στο κεφάλαιο:
 Παραπέρα τσάκισμα του Ασφαλιστικού, νέα απογείωση της φοροληστείας σε βάρος του λαού και νέο ζεστό χρήμα, φορολογικά προνόμια και απαλλαγές στο κεφάλαιο, με τον «αναπτυξιακό νόμο», με κατάργηση φόρων στη βιομηχανία και άλλα εργαλεία, νέα χτυπήματα στα Εργασιακά κ.ο.κ.
Δεν τα ξέρουν όλα αυτά όσοι ζητούν από την κυβέρνηση να ακούσει τα «μηνύματα» και να τρέξει τις «μεταρρυθμίσεις»; 
Τα ξέρουν και τα παραξέρουν, αλλά κάνουν και τη δουλειά τους:
 Το κεφάλαιο ζητάει κι άλλα προνόμια για την ανάκαμψη των κερδών του, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι αυτή η πολιτική είναι για το λαό βαρέλι δίχως πάτο.
Η Ιστορία «αλά Ομπάμα»
«Τα ιδεώδη της αρχαίας Ελλάδας ενέπνευσαν τους πατέρες του αμερικανικού έθνους, καθώς μάχονταν για τη δημοκρατία, και με τη σειρά τους οι επαναστατικές μας ιδέες ενέπνευσαν τους Ελληνες, καθώς αγωνίζονταν για τη δική τους ελευθερία (...) 
Και με την έλευση του ψυχρού πολέμου ο Πρόεδρος Τρούμαν έταξε τις Ηνωμένες Πολιτείες στο πλευρό της Ελλάδας και είπε ότι "πιστεύω πως πρέπει να βοηθούμε τους ελεύθερους λαούς να χαράσσουν το πεπρωμένο τους, κατά τη δική τους ελεύθερη βούληση"»!!!
Κατά τον Μπ. Ομπάμα, που είπε τα παραπάνω, χρωστάμε και ευγνωμοσύνη στις ΗΠΑ και τον Τρούμαν γιατί μας ...βοήθησε να χαράξουμε το πεπρωμένο μας κατά τη δική μας ελεύθερη βούληση... 
Εδώ κι αν κακοποιείται η ιστορική αλήθεια! 
Γιατί ο Τρούμαν με το «Σχέδιο Μάρσαλ» και το «Δόγμα Τρούμαν» 
δεν έκανε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ' το να συνεισφέρει στην εδραίωση της εξουσίας της αστικής τάξης στην Ελλάδα, 
χείρα βοηθείας στον αγώνα της ενάντια στον ΔΣΕ, 
άρα ενάντια στο λαό της Ελλάδας. 
Πάντα με το βλέμμα στραμμένο στη διεθνή αντιπαράθεση
 σοσιαλισμού - καπιταλισμού 
εκείνα τα χρόνια...
Το αποτύπωμα
Ο νέος υπουργός Οικονομίας, Δ. Παπαδημητρίου, είπε μεταξύ άλλων για τις προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας:
«Το νέο αναπτυξιακό πρότυπο περιορίζεται από το ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο, όπως καθορίζεται από το μνημόνιο και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, που απαιτούν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. 
Η αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή απαιτεί υψηλούς φόρους που αποτρέπουν προσέλκυση επενδύσεων». 
Επομένως,
για να δημιουργηθεί επενδυτικό περιβάλλον, χρειάζεται να χαλαρώσουν οι δημοσιονομικοί στόχοι, ώστε με μεγαλύτερη ευχέρεια να παίρνονται μέτρα όπως η μείωση των φόρων για το κεφάλαιο.
 Σ' αυτήν την κατεύθυνση θέλουν να συμβάλουν η διευθέτηση του χρέους και η μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα. 
Τι σημαίνουν όμως αυτά για το λαό; 
Ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» και νέα αντιλαϊκά μέτρα, για να μπορεί ο προϋπολογισμός να στηρίζει επενδύσεις και αυτές να αποδίδουν στο έδαφος των αντεργατικών - αντιλαϊκών ανατροπών. 
Μετά απ' αυτά, μόνο ως πρόκληση και κοροϊδία μπορεί να ακούγεται η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι στόχος της κυβέρνησης είναι «τα οφέλη από την ανάπτυξη να έχουν αποτύπωμα στην καθημερινότητα, στις συνθήκες ζωής και εργασίας της κοινωνικής πλειοψηφίας». Το μόνο 
αποτύπωμα 
είναι αυτό της φτώχειας και της δυστυχίας που διευρύνονται για τα λαϊκά στρώματα.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

 1 787 Γεννιέται ο Γάλλος ζωγράφος και πρωτοπόρος της φωτογραφίας Λουί Νταγκέρ.
1830 Το Βέλγιο ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του από το Ηνωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρών (Ολλανδία).
1907 Γεννιέται ο Κουβανός κιθαρίστας και συνθέτης Κομπάι Σεγκούντο (πραγματικό όνομα Φρανσίσκο Ρεπιλάδο).
1916 Λήγει η μάχη του Σομ (Βορειοδυτική Γαλλία), η φονικότερη μάχη του Α' Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, μεταξύ Γάλλων - Βρετανών από τη μία και Γερμανών από την άλλη. Νίκησαν Γάλλοι - Βρετανοί. Οι απώλειες και από τις δύο πλευρές, πάνω από 1.000.000 νεκροί και τραυματίες.
1916 «Συμμαχικά» αγγλο-γαλλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στο Φάληρο υπό το μαζικό βομβαρδισμό του στόλου, βοηθώντας την κυβέρνηση Βενιζέλου να ανατρέψει τον βασιλιά Κωνσταντίνο, προκειμένου η Ελλάδα να μπει στον Α' Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ.
1918 Με το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βέλγοι ξαναπαίρνουν τις Βρυξέλλες, ύστερα από τέσσερα χρόνια κατοχής από τους Γερμανούς.
1922 Πεθαίνει ο Γάλλος συγγραφέας Μαρσέλ Προυστ.
1936 Η ναζιστική Γερμανία και η φασιστική Ιταλία αναγνωρίζουν την προσωρινή κυβέρνηση του στρατηγού Φράνκο στην Ισπανία.
1947 Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας αντιμετωπίζει νικηφόρα τη χειμερινή εκστρατεία των κυβερνητικών στρατευμάτων στην περιοχή Νιτρούζι.
1948 Η ενδοαστική κρίση, που είχε ξεσπάσει μετά την επιτυχία του ΔΣΕ στο Μάλι Μάδι, επιλύεται προσωρινά με τη συγκρότηση νέας κυβέρνησης Φιλελευθέρων - Λαϊκών, με πρωθυπουργό και πάλι τον Θ. Σοφούλη.
1952 Πεθαίνει ο Γάλλος κομμουνιστής ποιητής Πωλ Ελυάρ. Επισκεπτόμενος την ελεύθερη Ελλάδα το καλοκαίρι του 1949, θα γράψει στους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας: «Φεύγω και φυλάω στην καρδιά μου σαν διαμάντι την αξέχαστη θύμηση της σωματικής και ψυχικής σας υγείας, τον ενθουσιασμό σας, την αδελφοσύνη σας, την πίστη σας για τη νίκη. Το μέλλον είναι δικό σας...
Με σεβασμό σας χαιρετώ,
Πωλ Ελυάρ».
1957 Πεθαίνει ο καθηγητής Χαράλαμπος Θεοδωρίδης.
1962 Πεθαίνει ο Δανός φυσικός Νιλς Μπορ (βραβείο Νόμπελ Φυσικής, 1922).
1968 Με ανακοίνωσή του, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταγγέλλει την καταδίκη σε θάνατο του Α. Παναγούλη από τη δικτατορία.
1973 Διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για το ματοκύλισμα του Πολυτεχνείου. Σε ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τονιζόταν: «Το μαχητικό λαϊκό ξέσπασμα αυτών των ημερών έδειξε πόσο γυμνή από λαϊκό έρεισμα παραμένει η δικτατορία. Πόσο αβυσσαλέο μίσος για τους τυράννους και πόσος πόθος για τη λευτεριά, για την απαλλαγή από την αμερικανοκρατία, για την εθνική ανεξαρτησία, συμπυκνώθηκε στην ψυχή του λαού».
1985 Σε συμφωνία για την κατασκευή μόνιμης σύνδεσης μεταξύ των δύο ακτών της Μάγχης καταλήγουν, στο Λονδίνο, η Βρετανίδα πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν.
1985 Πεθαίνει ο ρεμπέτης Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας.


*Αλλάζουμε τον τρόπο δουλειάς μας*


*«- Τι λέει η απόφαση του Οργανωτικού Γραφείου;
- Αλλάζουμε τον τρόπο δουλειάς μας.
- Δηλαδή;
- Οι βασικές οργανωτικές μονάδες του Κόμματος, οι πυρήνες δηλαδή, θα πρέπει να βρίσκονται και να εργάζονται μέσα σε μια συγκεντρωμένη μάζα εργαζομένων. Κυρίως στον τόπο της εργασίας τους, συγκροτώντας πυρήνες εργοστασίων και δευτερευόντως στον τόπο της κατοικίας τους.
- Δηλαδή, εγώ με την Ελένη θα πρέπει να κάνουμε πυρήνα;
- Δεν αρκεί. Πρέπει να είστε τρεις. Ομως, πρέπει να προσπαθήσουμε να τον συγκροτήσουμε. Είναι το πρώτιστο καθήκον μας. Και όχι μόνο στο δικό σας εργοστάσιο. Σε κάθε επιχείρηση πρέπει να προσπαθήσουμε να συγκροτήσουμε πυρήνα.
- Μα με ποιους;
- Πρέπει να στρατολογήσουμε.
- Και ποιον θα στρατολογήσουμε, ρε συ; Τον Μανώλη τον Βενιζελικό;
- Φυσικά και τον Μανώλη. Καλός εργάτης. Τι κι αν ψήφιζε Βενιζέλο. Ποτέ δεν έπαιξε βρώμικο ρόλο στη δουλειά ή στο σωματείο. Όμως δεν αρκεί να συμφωνεί μαζί μας στα του σωματείου ή στους οικονομικούς αγώνες μόνο. Πρέπει να είναι διατεθειμένος να αλλάξει τον κόσμο μαζί μας...».
ένα μικρό δείγμα αυτής της δουλειάς μέσα από τα κείμενα της παράστασης:*
ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση για τα 98 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ το Σάββατο 26 Νοέμβρη

Πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση για τα 98 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ διοργανώνει η ΚΕ του Κόμματος το Σάββατο 26 Νοέμβρη στις 7 μ.μ. στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ (Λ. Ηρακλείου 145, Περισσός).
Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.
Θα ακολουθήσει μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο «Ο δρόμος μας ξεκινάει από τα εργοστάσια».
Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις.
Η μουσικοθεατρική παράσταση δημιουργήθηκε και στηρίζεται σε υλικό από το Αρχείο του ΚΚΕ. Υλικό που δείχνει ότι το Κόμμα μας, από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του, είχε σταθερό προσανατολισμό της ολόπλευρης δράσης του, με βασικό όπλο τον «Ριζοσπάστη», στην εργατική τάξη και πρώτ' απ' όλα στα εργοστάσια, εκεί όπου συντελείται η εκμετάλλευση, εκεί που οι εργάτες και οι εργάτριες μαζί με τη δουλειά τους από την οποία βγαίνουν τα κέρδη, έρχονται άμεσα σε διαπάλη - σύγκρουση με τους εκμεταλλευτές, τ' αφεντικά.