,,Αυτή είναι η φάτνη μου για φέτος…χρόνια μας πολλά,,

… γεννήθηκε, τα κατάφερε και ήρθε στον κόσμο ο γιός Του. 
Γεννήθηκε, λένε, σαν τούτες τις μέρες που κοντεύουν, πριν από πολλά χρόνια… τότε που ήταν δύσκολα τα πράγματα. 
Γεννήθηκε κυνηγημένος, έπρεπε να τον κρύψουν οι γεννήτορές του για να τον γλιτώσουν από την εξουσία… τότε ήταν η κρατική εξουσία των Ρωμαίων.
Γεννήθηκε, λένε, μια νύχτα παγωμένη και η μάνα του τον τύλιξε με πρόχειρα πανιά… δεν είχε τόπο να σταθεί μέσα στον ξένο στάβλο. 
Γεννήθηκε απάνω στο δρόμο για το μεγάλο φευγιό, πού να βρει τόπο να τον θέσει η λεχώνα ; Πώς να τον ζεστάνει;

Ήταν δύσκολα τα πράγματα τότε, έτσι λένε. Μην κοιτάτε σήμερα, πού έχουν περάσει 2017 χρόνια από εκείνη τη νύχτα…

Τότε καραβάνια ολόκληρα έφευγαν οι άνθρωποι από τις εστίες τους, κάπου εκεί στη Μέση Ανατολή, για να γλιτώσουν από τη νόμιμη βία. Νόμιμη ήταν η σφαγή των νηπίων αφού ήταν επιλογή των Αρχών του τόπου και τρέχαν οι δόλιοι μέσα στη νύχτα να βρουν ένα κομμάτι γης, μια δρασκελιά τόπο που να τον πουν δικό τους… μα παντού ήταν ξένοι… 

Πού να ακουμπήσουν οι άνθρωποι τις κουρασμένες τους ελπίδες, πού να γείρουν να αγκαλιάσουν τα παιδιά τους…;

Εκεί γεννήθηκε, ο μαύρος, ο ανατολίτης, ο φτωχός, ο ξένος, ο ξεριζωμένος… όμως μη λυπάστε… αυτά γινόντουσαν τότε, πριν πολλά – πολλά χρόνια. 

Τώρα είναι αλλιώς… εεε… δεν είναι?

Αυτή είναι η φάτνη μου για φέτος… χρόνια μας πολλά. 

Μας πήρε δύο χιλιάδες χρόνια για να μετατρέψουμε τον στάβλο σε δρόμο και τη φάτνη σε χαρτόκουτο. Του χρόνου τα Χριστούγεννα σίγουρα θα έχουμε περισσότερους χαρτοκουτάδες στους δρόμους… αν τους αφήσουμε να μας πάρουν το τελευταίο μας κεραμίδι…

«Ἡ Γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν
ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως
ἐν αυτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες
ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο
Σὲ προσκυνεῖν τὸν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης
καὶ Σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν
Κύριε δόξα Σοι»

(Τη φωτογραφία την ανήρτησα πρώτη φορά τα Χριστούγεννα του 2015… ας μη συζητήσουμε πόσο επίκαιρη είναι σήμερα… ας μη συζητήσουμε πόσο πιο επίκαιρη προβλέπεται να είναι του χρόνου.)

Σοφία Χουδαλάκη

22 Δεκεμβρίου στις 6:32 μ.μ.

Το πιο νέο Κόμμα στην ελληνική κοινωνία για το 2018

Σε μήνυμά της η ΚΕ του ΚΚΕ για το 2018, αναφέρει: 

«1. Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εύχεται καλή κι αγωνιστική χρονιά στους εργατοϋπαλλήλους, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολουμένους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, τους πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν μόνιμα ή παραμένουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας.

Το 2018 μπορεί να αποτελέσει μια χρονιά ανασύνταξης κι αντεπίθεσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ισχυροποίησης του ΚΚΕ. Το 2018, το Κόμμα μας συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής και δράσης, 100 χρόνια αγώνων και θυσιών, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, όλου του λαού από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Σήμερα, ο ελληνικός λαός και οι λαοί όλου του κόσμου μπορούν να δουν ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα δεν εξανθρωπίζεται μέσα από δήθεν "νέες συνταγές διαχείρισης", "νέα αναπτυξιακά μοντέλα", "νέες γεωστρατηγικές συμφωνίες και ισορροπίες".

Δεν γιατρεύεται από κυβερνήσεις και κόμματα που διαχειρίζονται την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η σήψη του σημερινού συστήματος φέρνει στους λαούς περισσότερη εκμετάλλευση, φτώχεια, ανεργία, πολέμους.

2. Η εμπειρία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που όχι μόνο δεν έβαλε φρένο στον αντιλαϊκό κατήφορο των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά τον συνέχισε με μεγαλύτερη ένταση και ταχύτητα, είναι διδακτική.

Καμία προσδοκία δεν μπορεί να υπάρχει στο λαό μας για τη δήθεν "μεταμνημονιακή εποχή" που θα φέρει "δίκαιη ανάπτυξη", όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση.

Έχουν ήδη δεσμευτεί για αντιλαϊκά μέτρα μετά το 2018, για ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2060. Έχουν ήδη συμφωνήσει σε ένα συμπληρωματικό μνημόνιο. Οι μνημονιακοί νόμοι δεν πρόκειται να καταργηθούν. Η επιτροπεία της ΕΕ, που ενισχύεται ακόμη περισσότερο κι αφορά σε όλα τα κράτη, θα είναι διαρκής.

Ζητάνε από τους εργαζόμενους υποταγή σε αυτά τα σχέδια, γι' αυτό προσπαθούν να χτυπήσουν τη μεγαλύτερη κατάκτηση της εργατικής τάξης, το δικαίωμα στην απεργία.

Γι' αυτό καταφεύγουν στον αυταρχισμό και τις προβοκάτσιες ενάντια σε όσους αγωνίζονται.

Ο ελληνικός λαός και η νεολαία, ιδιαίτερα όσοι αισθάνονται αριστεροί, μία διέξοδο έχουν: Να εγκαταλείψουν τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του, να συνταχθούν με το ΚΚΕ.

3. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, δεν πρέπει να γυρίσουν σε προηγούμενες παλιές επιλογές, σε κόμματα που έχουμε γνωρίσει πολύ καλά.

Καμιά εμπιστοσύνη στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που προσπαθούν να αναβαπτιστούν στη λαϊκή συνείδηση, λέγοντας ότι η "μνημονιακή στροφή" του ΣΥΡΙΖΑ δικαίωσε την πολιτική τους. Που προσπαθούν να εμφανιστούν ως εγγυητές των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων του κεφαλαίου, τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί δήθεν να ολοκληρώσει. Έχουν δεσμευτεί στην ίδια πολιτική, στο όνομα της "συνέχειας του κράτους".

Στην πραγματικότητα, η όποια ανάκαμψη της οικονομίας θα αφορά στα κέρδη των λίγων, στις επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων και όχι στη ζωή και τα δικαιώματα του λαού.

Όπως ακριβώς πληρώσαμε την κρίση τους, τώρα μας καλούν να πληρώσουμε και την ανάπτυξή τους.

4. Το ΚΚΕ απευθύνεται στο λαό και καλεί σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα, γιατί οι διεθνείς εξελίξεις, ιδιαίτερα στην περιοχή μας, μυρίζουν μπαρούτι.

Το ΚΚΕ καταδικάζει την απόφαση των ΗΠΑ για αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ και εκφράζει τη διεθνιστική του αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, που αντιμετωπίζει τις οδυνηρές συνέπειες της ισραηλινής κατοχής.

Ο κυβερνητικός στόχος, της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας, δεν αφορά ούτε στην ειρήνη, ούτε στην αλληλεγγύη των λαών. Αφορά στην αναβάθμιση της συμμετοχής του ελληνικού κεφαλαίου στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, στους ανταγωνισμούς για τη μοιρασιά των αγορών, στο πλιάτσικο που συντελείται στις πλάτες των λαών.

Άλλωστε, η εξωτερική πολιτική είναι συνέχεια της εσωτερικής πολιτικής. Το κυνήγι του κέρδους δεν οδηγεί μόνο στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, αλλά και στη συμμετοχή σε πολέμους και επεμβάσεις, στο πλευρό του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή.

Η κυβέρνηση επιδιώκει, αξιοποιώντας και τους τριγμούς που τη δεδομένη στιγμή υπάρχουν στις σχέσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ με την Τουρκία, να γίνει αυτή ο σημαιοφόρος τους στην περιοχή.

Γι' αυτό προχωρά σε συμφωνίες με τις ΗΠΑ για νέες στρατιωτικές βάσεις και αγορές πολεμικών αεροσκαφών. Γι' αυτό αναβαθμίζει τις σχέσεις με κράτη - δολοφόνους, όπως το Ισραήλ, που κλιμακώνει την επίθεση απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό. Γι' αυτό πουλάει όπλα σε κράτη όπως η Σαουδική Αραβία. Γι' αυτό διαθέτει 4 δισ. κάθε χρόνο για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, τη στιγμή που στραγγίζει τον ελληνικό λαό.

5. Ο ελληνικός λαός χρειάζεται να δυναμώσει τον αγώνα του ενάντια σε αυτούς τους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που, όπως και οι οικονομικές κρίσεις, είναι "νύχι - κρέας" με το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα.

Όχι μόνο γιατί δεν πρέπει να δεχτεί η χώρα μας να συμμετάσχει στο αιματοκύλισμα άλλων λαών, αλλά και γιατί αυτή η πολιτική ούτε τα κυριαρχικά δικαιώματα προστατεύει, ούτε προφυλάσσει από τον κίνδυνο να βρεθεί ο ίδιος ο ελληνικός λαός μπλεγμένος σε αυτό το μακελειό.

Αυτό αποδεικνύει και η επίσκεψη Ερντογάν, με την αναβάθμιση όλων των διεκδικήσεων της Τουρκίας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Και το αποτέλεσμα αυτό δεν μπορεί να "ξεπλυθεί" με τη διαφήμιση οικονομικών συμφωνιών, ανάμεσα σε τμήματα του ελληνικού και τουρκικού κεφαλαίου, απ' τις οποίες οι λαοί δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα.

Η σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας έχει αρκετά παραδείγματα για το πώς, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, οι συμμαχίες αναδιατάχθηκαν και οι δήθεν "στιβαροί σύμμαχοί" μας μετατράπηκαν σε πηγή για σύγχρονες τραγωδίες, που ο λαός τις πλήρωσε με το αίμα του.

Η πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις είναι αναπόσπαστα δεμένη με τον αγώνα για το ψωμί και το μεροκάματο, ενάντια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του όποιας αστικής απόχρωσης. Είναι δεμένη με τον αγώνα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα και την εξουσία του κεφαλαίου, που δεν διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα κατά των λαών, προκειμένου να ξεπεράσει οξυμένες αντιθέσεις και μεγάλα προβλήματα, να πετύχει τους στόχους του και να εξασφαλίσει την κυριαρχία του.

6. Το ΚΚΕ απευθύνεται σε εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, σε αγωνιστές, οι οποίοι δεν θέλουν να συμβιβαστούν με αυτήν την κατάσταση, δεν πιστεύουν στην κοροϊδία της "μεταμνημονιακής εποχής", αγανακτούν με τη φθορά συνειδήσεων, την ηττοπάθεια που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δεν θέλουν να δώσουν άφεση αμαρτιών στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δεν θέλουν να εγκλωβιστούν σε νέα αναχώματα τα οποία στήνονται και το μόνο που κάνουν, στο όνομα της "αριστεροσύνης" τους, είναι να κυνηγούν την ουρά τους.

Το 2018 μπορεί να αποτελέσει μια χρονιά συμπόρευσης με το ΚΚΕ, πρώτα απ' όλα μέσα στον αγώνα, το κίνημα, τους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές.

Εκεί μπορούμε να βρούμε κοινό βηματισμό, διέξοδο πάνω στο κρίσιμο ζήτημα: Στο πώς θα διαμορφωθεί μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, όχι μόνο για να αντισταθούμε στα μέτρα, να διεκδικήσουμε ανακούφιση από τα σημερινά οξυμένα προβλήματα, αλλά και για να διαμορφώσουμε προϋποθέσεις μιας ριζικής ανατροπής, που όλοι μας βλέπουμε ότι χρειάζεται.

Άλλωστε, σήμερα αποδεικνύεται περισσότερο από ποτέ ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, μικρότερο ή μεγαλύτερο, που να μη συνδέεται με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που έχει στην προμετωπίδα την επιδίωξη του κέρδους. Ο σοσιαλισμός είναι η μόνη ελπίδα της εργατικής τάξης, του λαού. Ο λαός γίνεται αφέντης της οικονομίας, παράγει για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό.

Γι' αυτήν τη νέα κοινωνία παλεύει το ΚΚΕ, για αυτό και στα 100 χρόνια ζωής του παραμένει το πιο νέο Κόμμα στην ελληνική κοινωνία».

,,ήταν Εκείνη που σαν καπνός μπορούσε να εισβάλλει στις πιο λεπτές χαραμάδες του Νου,,

Αγκάλιασα το μαξιλάρι μου, γύρισα μπρούμυτα - όπως κάνω ακόμα- και την είδα να ανοίγει την πόρτα.

Τα μαλλιά της έφταναν χαμηλά ως τη μέση της, οι σκιές χανόντουσαν μέσα στα μαύρα τους κύματα.

Τη θυμάμαι να κινείται μέσα στο σπίτι και εκείνη η ατελείωτη κόμη να την ακολουθεί παλλόμενη απαλά σε κάθε της βήμα.

Τη θυμάμαι να τεντώνει τον λευκό της λαιμό, να περνά τα δάχτυλα της πίσω στον αυχένα και ύστερα να μαζεύει ψηλά στο κεφάλι έναν υπέροχο κότσο, σαν στέμμα.

Κάτω από τη νύχτα των μαλλιών της ήταν μαζεμένη ολάκερη η φύση… ένα μέτωπο σαν ακρογιάλι και δύο αυστηρά τοξωτά φρύδια που έκρυβαν το μέλι των ματιών της… λίγο πιο κάτω το λεπτό της στόμα, που όταν άνοιγε τις νύχτες για να τραγουδήσει ριζίτικα γέμιζε το μικρό μας διαμέρισμα από τον κρύο αέρα του βουνού που αγκαλιάζει το πατρικό της σπίτι στα Λευκά Όρη.
Δεν σταματούσε ποτέ… τη θυμάμαι σε μια αέναη κίνηση, μαλακή σαν σύννεφο, ανθεκτική σα μέταλλο.

Σαν τις νεράιδες των παραμυθιών, μπορούσε να είναι παντού την ίδια στιγμή.

Μπορούσε να ζωγραφίζει με λαδομπογιές υπέροχους πίνακες, να μαγειρεύει κρητικές συνταγές, να ράβει τα ομορφότερα ρούχα, να μιλάει εξαιρετικά ελληνικά… τόσο που χρόνια μετά να μου λένε στα σχολεία που βρέθηκα ότι πρέπει να μάθω να μιλώ πιο απλοϊκά… αμαρτίες γονέων….
Το πρωί μύριζε σαπούνι και ελληνικό καφέ, το απόγευμα έφερνε στο σπίτι μας τις μυρωδιές του έξω κόσμου και τη νύχτα, όταν στεκόταν πάνω από το προσκεφάλι μου, μύριζε χιόνι, κυπαρίσσι και θάλασσα…

Μέχρι που πήγα στο σχολείο ένιωθα ότι αυτή δεν ήταν μια μαμά σαν όλες τις άλλες.

Αυτή η μαμά δεν ήταν άνθρωπος, ήταν αερικό… ήταν εκείνη που σαν καπνός μπορούσε να εισβάλλει στις πιο λεπτές χαραμάδες του νου, και να περιμένει ακίνητη τη στιγμή που θα την κοιτούσα στα μάτια να της μαρτυρήσω την αγωνία, τον φόβο, την αταξία μου… και εκείνη μετά να προσποιηθεί ότι δεν ήξερε τίποτα και να πιάσει το νήμα της κουβέντας από την αρχή, να υφάνει τη γαλήνη, την ψυχραιμία, τη λογική… 
Καλές Γιορτές μαμά καιμπαμπά…

οι Μπολσεβίκοι της Πάτρας δημιουργούν k Υπνωτήρια για Αστέγους?!! Μήνυμα ΠΕΛΕΤΙΔΗ:

,,Ο χώρος παρέχει την δυνατότητα διανυκτέρευσης, φαγητού και ζεστού μπάνιου.,,

Από τον Δήμο Πατρέων και τον Κοινωνικό Οργανισμό συνεχίζεται από το Σάββατο 30 Δεκέμβρη 2017 έως και 1η Γενάρη 2018 η λειτουργία του Άτυπου Υπνωτηρίου στο Παλαιό Αρσάκειο Πατρών για την φιλοξενία των Αστέγων κατά τις ώρες από τις 8:00 μ.μ. έως και τις 8:00 π.μ. 

Η προσέλευση στον χώρο θα γίνεται κατά τις ώρες 8:00 με 10:00 μ.μ.

Ο χώρος παρέχει την δυνατότητα διανυκτέρευσης, φαγητού και ζεστού μπάνιου.

https://www.facebook.com/patrasmunicipality/photos/a.603204656385736.1073741828.287627591276779/1833547373351452/?type=3&theater

https://www.facebook.com/patrasmunicipality/posts/1834543209918535

https://www.facebook.com/patrasmunicipality/posts/1834543209918535

ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ

22 ώρες · 

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

ΠΑΤΡΕΩΝ ΚΩΣΤΑ ΠΕΛΕΤΙΔΗ

Αγαπητοί Συνδημότες, Αγαπητές Συνδημότισσες, σας εύχομαι χρόνια πολλά!
Εύχομαι από καρδιάς υγεία και δύναμη σε όλους τους εργαζόμενους του Δήμου μας.
Οι πιο θερμές ευχές μας στον Πατραϊκό λαό, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους συνταξιούχους, που υποφέρουν από την καπιταλιστική κρίση, τα μνημόνια, την αντιλαϊκή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου.
Αυτές τις ημέρες, η σκέψη μας βρίσκεται στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα. Στους χιλιάδες συνδημότες μας που σιτίζονται από την Τράπεζα Τροφίμων και τα συσσίτια.
Στις οικογένειες που ζουν από τα προνοιακά επιδόματα.
Στους μαθητές του Λαϊκού Φροντιστηρίου του Δήμου και στα παιδιά που έχουν ανάγκη του δεκατιανού για να μην λιποθυμούν στα σχολεία.
Στις λαϊκές οικογένειες, που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια και την περιουσία τους από τους πλειστηριασμούς.
Η σκέψη μας βρίσκεται στους πρόσφυγες, θύματα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή μας.
Πιστεύουμε ότι με τη νέα χρονιά θα ενισχυθεί η αντίσταση ενάντια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που προστίθενται στα προηγούμενα, για να επιτευχθούν τα ματωμένα πλεονάσματα.
Μοναδική ελπίδα είναι η οργάνωση και η ανασύνταξη του Κινήματος, η ενίσχυση της Συμμαχίας όλων των αδικημένων, με σημαία την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Για να ξημερώσουν καλύτερες ημέρες, με τον λαό μας νοικοκύρη στον τόπο του.

Καλή Χρονιά!

Δήμαρχος Πατρέων

Κώστας Πελετίδης

https://www.facebook.com/patrasmunicipality/photos/a.603204656385736.1073741828.287627591276779/1834469193259270/?type=3&theater

,,για κάποιους τα «Χριστούγεννα» δεν έρχονται ποτέ.,,

Στολίσατε τις πλατείες σας και τις τσιμεντουπόλεις σας με λαμπιόνια.

Φορέσατε τα γιορτινά σας χαμόγελα.
Κρύψατε την αδιαφορία και τις τύψεις σας πίσω από τραπέζια αγάπης και φιλανθρωπίες μπροστά απ τις τηλεοπτικές κάμερες.
Όμως προχτές είδα την αλήθεια ,στο δακρυσμένο πρόσωπο της άνεργης μάνας .Της μάνας που αγκάλιαζε ,κλαίγοντας ,το παιδί της όταν είδε ότι το επίδομα της πρόνοιας (300 ευρώ) θα το πληρωθεί μετά τα Χριστούγεννα. …
Για κάποιους τα «Χριστούγεννα» δεν έρχονται ποτέ.
Τους τα έχετε κλέψει και αυτά…
Είναι αυτοί που δήθεν βοηθάτε ,με τις φιλανθρωπίες σας και τα ταμεία φτώχειας του ανάλγητου και κερδοσκοπικού σας κράτους, πετώντας τους κάποια ψίχουλα απ το ψωμί που εκείνοι ίδρωσαν για να φτιάξουν…….
Είναι αυτοί που ίδρωσαν για να χτίσουν τις βίλλες και τις μεζονέτες σας, και τώρα τους πετάξατε άστεγους στον δρόμο…..
Είναι αυτοί που δούλεψαν για να φτιάξουν τα πανάκριβα παιχνίδια των παιδιών σας και τώρα λένε στα δικά τους παιδιά ότι ο Αϊ Βασίλης δεν θα έρθει ούτε φέτος…..
Είναι οι άνεργοι που όταν έπαψαν να σας είναι χρήσιμα εργαλεία τους βγάλατε έξω απ τον κύκλο της ζωής…..
Είναι οι πατεράδες μας και οι μάνες μας ,οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας που δούλεψαν, πάλεψαν, πολέμησαν κι έχυσαν το αίμα και τον ιδρώτα τους για να βάλουν μια πέτρα πάνω στην άλλη σε αυτόν τον έρημο τόπο, και εσείς τους πετάξατε σαν στημένες λεμονόκουπες στις ουρές του ΙΚΑ ,των νοσοκομείων και των τραπεζών για να πάρουν τα ψίχουλα που τους πετάτε για σύνταξη. Για να πάρουν τα δικά τους χρήματα που τα καταχραστήκατε για να τα «παίξετε» στο χρηματιστήριου σας ή να τα «ποντάρατε» στα δομημένα σας ομόλογα.
Είναι οι νέοι που βλέπουν το αύριο με φόβο και ανασφάλεια. Αυτοί που βλέπουν στον ύπνο τους λογαριασμούς από πιστωτικές κάρτες και δάνεια. Χρέη που βαραίνουν το μέλλον τους και που τα φορτώθηκαν για να δανειστούν και αυτοί λίγες στιγμές ζωής απ το καπιταλιστικό σας όνειρο. Το όνειρο που γρήγορα τους έγινε εφιάλτης…..
Είναι όλοι αυτοί που:
Όταν σταματήσουν να σφίγγουν τα δόντια και αποφασίσουν να σφίξουν τις γροθιές τους…
Όταν πάψουν να ζητάνε και μάθουν να απαιτούν όσα τους κλέψατε….
Όταν καταλάβουν το ανίερο παιχνίδι που παίζεται με τις ζωές τους….
Όταν ενώσουν την οργή τους με την ταξική τους συνείδηση ……
…..θα έρθουν τα «Χριστούγεννα» για όλους!!!!!!!

Ντίνα Καπλάνη

Το Παιδί της Κοκκινιάς: Γιάννης Γιοκαρίνης !!

«Μια ζωή υπερασπιζόμουν τον κομμουνισμό. Στην Κοκκινιά μεγάλωσα, από εργάτη πατέρα και φτωχή οικογένεια»

Γ. Γιοκαρίνης: «Μια ζωή υπερασπιζόμουν τον κομμουνισμό»

Από Κατιούσα

Από την έντυπη έκδοση της κυπριακής εφημερίδας “Χαραυγή”, αντιγράφουμε την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε σήμερα ο αγαπημένος τραγουδοποιός Γιάννης Γιοκαρίνης, στον Σπύρο Σωτηρίου:

Ο Γιάννης Γιοκαρίνης δεν δηλώνει απλά νοσταλγός του ροκ εν ρολ αλλά… ζει ροκ εν ρολ! Συναντήσαμε τον Γιάννη στη μουσική σκηνή Εξάντας στη Λευκωσία λίγο πριν τη συναυλία μαζί με τους Λάκη Παπαδόπουλο, Γιάννη Μηλιώκα και Νίκο Ζιώγαλα, και κάναμε μια “ροκ” συζήτηση για όλους και για όλα. Για τα πανηγύρια, τα δημοτικά τραγούδια, τα βλάχικα, τον Μπαχ, τους Led Zepellin, τον Καζαντζίδη, το ΙΚΑ, την Ευλαμπία.

 Εξηγεί γιατί δεν ήθελε να μπει στο δίσκο η Ευλαμπία και γιατί αυτή η επιτυχία των ’80s βοήθησε να ακουστούν και τα υπόλοιπα τραγούδια του. 

Μιλά για την παρουσία του στο The Voice, ξεκαθαρίζοντας ότι συμμετείχε επειδή του το ζήτησε ο Μιχάλης Σταβέντο, και εξηγεί τη διαφωνία του με τον τρόπο που γίνονται τα talent shows. 

Τονίζει τη σημασία που έχει για τον ίδιο η μουσική και μας μιλά για το οικοπεδάκι στη Σαλαμίνα, για το σοβαρό ατύχημα που είχε με τη μοτοσικλέτα και γιατί δεν θα ξανακαβαλήσει τη μηχανή. 

Εξηγεί γιατί δεν έκοψε ποτέ το μαλλί του, τονίζοντας ότι κουβαλάει τη “χιπίλα” από τη δεκαετία του ’80. Μιλά με περηφάνια για τον γιο του, λέει την άποψή του για τους πολιτικούς και αυτοπροσδιορίζεται κομμουνιστής από τα γεννοφάσκια του. 

Παιδί της Κοκκινιάς, δηλώνει πως όταν έχει ένα καρβέλι ψωμί, θα δώσει το μισό σε αυτόν που δεν έχει.

Γιάννη θεωρείς ότι είσαι ταυτισμένος με το ροκ μιας άλλης δεκαετίας; Τι είναι το ροκ για σένα;

Λίγο και πολύ με το ροκ δεν υπάρχει. Ούτε υπάρχει δεκαετία, ότι είναι αλλιώτικο σήμερα το ροκ από άλλη δεκαετία. Το ροκ είναι ένα, η μουσική είναι μία και όλα τ’ άλλα είναι είδη της μουσικής. Έγω είμαι ένας άνθρωπος που έχω σπουδάσει κλασική μουσική αλλά με κερδίσανε και οι Led Zepellin, οι Deep Purple και οι Steppenwolf και τόσα άλλα συγκροτήματα που μου “μιλήσανε”, όπως μου “μίλησε” κι ο Μπαχ κι ο Μότσαρντ, όπως μου “μίλησε” κι ο Στέλιος ο Καζαντζίδης. Τ’ αυτιά τα έχω ανοιχτά για να ακούω. Θυμάμαι πιτσιρικάς που είχα πρόβλημα, κόμπλεξ και έλεγα δημοτικά τραγούδια, βλάχικα… μεγάλη αξία. Όταν έπαιξα σε πανηγύρι ως μουσικός, οργανοπαίχτης, κατάλαβα τι αξία και τι σπουδή είναι να παίζεις σε πανηγύρι. Μην κοιτάς που τώρα τα λέμε συναυλίες, έχουμε γίνει μοντέρνοι. Σημασία έχει να έχουμε ανοιχτά τ’ αυτιά μας και να ακούμε όλα τα είδη της μουσικής. Η μουσική είναι μία. Παραμένεις όμως νοσταλγός του ροκ εν ρολ. Είμαι και θα είμαι πάντα νοσταλγός του ροκ εν ρολ και όχι μόνο. Το ροκ εν ρολ είναι η ζωή μου. Ζω ροκ εν ρολ. Αυτός είμαι.

Ροκ εν ρολ είναι και σήμερα αυτό που περιγράφεις στα τραγούδια σου; “Το βραδάκι παντελόνι κολλητό φοράω… το garelli μας κοιτάζω και θυμώνω, μια εφτάμισι yamaha ζαχαρώνω”.

Όχι, δεν είναι μόνο η εμφάνιση. Είναι και αυτό αλλά δεν πα’ να φοράς αλυσίδες… άμα έχεις κολοκύθια στο κεφάλι θα είσαι κολοκυθάς!

Τι είναι για σένα αυτή η κουλτούρα του ροκ εν ρολ; Τι εκπροσωπεί;

Εγώ το είδα από τους χίπις που μεγάλωσα και έβλεπα. Ούτε η υπερβολή του “sex, drugs and rock ’n’ roll” είναι ροκ εν ρολ. Αυτά είναι υπερβολές. Το ροκ πλέον είναι λαϊκή μουσική. Το έχει αγκαλιάσει πολύ ο κόσμος παγκόσμια.

Είναι και λίγο μόδα σήμερα;

Όχι, και αυτοί που το κάνουν για μόδα, φαίνονται. Άλλοι το κάνουν και για να κονομήσουν. Το έχω βιώσει αυτό, το έχω δει. Σημασία έχει να είναι αληθινό.

Το The Voice πώς προέκυψε;

Ο Μιχάλης Σταβέντο μού είπε να πάω να τον βοηθήσω. Για τον Μιχάλη πήγα όμως, όχι για το Voice.

Και μετά από αυτό; Ένιωσες ότι ξαναβγήκες στο προσκήνιο;

Όχι. Βοηθάει όμως. Σε βλέπουν κι άλλοι άνθρωποι. Δεν κυνήγησα ποτέ μου το προσκήνιο. Δεν είμαι φιλόδοξος. Είμαι φίλος της τέχνης, όχι φίλος της δόξας. Μ’ αρέσει όταν περπατάω και με αναγνωρίζουν, είναι ωραίο. Γιατί δεν αναγνωρίζουν τον Γιάννη αλλά και το έργο του. Τους κόπους του Γιάννη και του κάθε Γιάννη που κουράζεται. 

Υπάρχει φαντάζομαι και μια αναγνώριση από τους πιο νέους. νεαροί που πιθανόν να μη σε γνώριζαν.

Και μεγάλοι άνθρωποι, που με είδαν ξανά και σημασία έχει ότι τους άρεσε αυτό που έκανα. Ήμουν ειλικρινής και δεν μάσησα τα λόγια μου για να υπερασπιστώ κάτι που θα έπρεπε. Δεν μ’ αρέσουν τα πρέπει.

Πώς σχολιάζεις όλο αυτό το πράγμα με τα talent shows;

Αυτά τα talent shows και τα φουρφουρίσματα γίνονται πιο πολύ για να κάνουν προβολή οι γνωστοί καλλιτέχνες. Πιο πολύ γίνεται για να κάνουν προβολή οι ίδιοι παρά για την προώθηση νέων ταλέντων. Πραγματικά έχω ακούσει πολύ καλές φωνές… Πού ’ν’ τες ρε αδελφέ;

Εννοείς και από αυτούς που είχες δουλέψει μαζί τους στο Voice;

Και πιο παλιά ακόμα. Αλλά και από αυτούς που γνώρισα εγώ. Σκέφτηκα και αποφάσισα μάλιστα να δώσω και τραγούδια σε κάποια παιδιά αλλά πώς; Ούτε ένα δίσκο δεν έχουν κάνει για αυτούς τους νέους καλλιτέχνες. Μόνο αυτά που θέλουν αυτοί. Κάνουν επιλογές. «Άντε να κάνουμε ένα δισκάκι σε αυτή την κοπελίτσα ή σ’ αυτό το παλικάρι επειδή πουλάει για τον Α ή Β λόγο». Πού ’ν’ τα αυτά τα παιδιά; Έχω ακούσει καταπληκτικές φωνές και έχω δει να λανσάρουν άλλα που δεν αξίζουν τόσο.

Γιατί γίνεται αυτό;

Διότι άλλα πράγματα βλέπουν ότι πουλάνε.

Είχες πει ένα τραγούδι, “Τα Αδέσποτα Παιδιά”, που λέει ο στίχος «είπα να γράψω ένα τραγούδι πληγωμένο». Συνήθως όμως τα τραγούδια σου δεν είναι λυπητερά.

Υπάρχουν κι άλλα πληγωμένα που δεν έχουν ακουστεί. Όπως υπάρχουν και κάποια άχρηστα τραγούδια που δεν έπρεπε να χρησιμοποιήσω καν. Κάποια στιγμή τότε με τις εταιρείες που με πίεζαν να βγάζω δίσκους και τους έκανα το χατίρι, βγήκαν τραγούδια που δεν θα τα άφηνα να βγουν.

Τραγούδια που έκαναν και επιτυχία;

Όχι, το καλό τραγούδι θα κάνει επιτυχία. Κοίτα τώρα πόσα χρόνια έχουν περάσει. 30 χρόνια και βλέπεις ότι τα τραγούδια αυτά έχουν ακόμα λόγο ύπαρξης και θα έχουν. Ακόμα και η Ευλαμπία που δεν ήθελα να μπει στο δίσκο.

Γιατί δεν ήθελες την Ευλαμπία στο δίσκο;

Γιατί την έκανα για καλαμπούρι. Όταν πρωτοπαίχτηκε, τη μυριζόμουνα την επιτυχία, αλλά δεν παύει να είναι ένα τραγούδι που έγινε για καλαμπούρι. Της φαντασίας μου είναι όλα αυτά που λέω στο τραγούδι… εκτός από το ΙΚΑ που το έχω βιώσει πιτσιρικάς, και με τη μάνα μου και μετά μόνος μου. Πήγαινα και περίμενα στην ουρά. Και τώρα είμαι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ αλλά δεν πάω ποτέ να εξυπηρετηθώ γιατί δεν με εξυπηρετεί. Υπήρχαν οι εικόνες από την ουρά του ΙΚΑ.

Νιώθεις ότι η Ευλαμπία επισκίασε την υπόλοιπη δουλειά σου, τα υπόλοιπα τραγούδια;

Όχι. Το βλέπω αλλιώς. Ισχύει κι αυτό αλλά υπάρχει κι η άλλη πλευρά. Αν δεν ήταν η Ευλαμπία, δεν θα ήξεραν “Το Παιχνίδι της Έμπνευσης”. Ένα τραγούδι πολύ ήσυχο, πολύ βαθύ. Ή δεν θα ήξεραν το “Φάουλ” ή το “Νοσταλγός του ροκ εν ρολ”. Η Ευλαμπία βοήθησε να ακουστούν και τα άλλα. Είναι γεγονός όμως ότι τα είχε επισκιάσει όλα τα υπόλοιπα. Τα έσκισε όλα η Ευλαμπία!

Γέμιζαν τα καράβια για να πάει ο κόσμος να ακούσει την Ευλαμπία στις συναυλίες σου στα νησιά.

Έχουν γίνει πολλές ιστορίες με την Ευλαμπία. Μέχρι και φαντάροι μού είπανε ότι τους έκαναν καψόνι με αυτό το τραγούδι. Τους έβαζαν να τη χορεύουν την Ευλαμπία. Ένα τραγούδι, όταν πιάσει γερά τα μυαλά των ανθρώπων, δεν τ’ αφήνει εύκολα.

Σημαίνει κάτι η Ευλαμπία; Είναι αυτοβιογραφικό;

Όχι…

Δεν βρήκες δηλαδή καμιά Ευλαμπία μπροστά σου στην ουρά του ΙΚΑ;

Όχι, ήταν η φαντασία μου.

 Μιας και μιλάμε για το ΙΚΑ, πώς βλέπεις τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα;

Το ψάρι από την κεφαλή μυρίζει. Κανονικά οι πολιτικοί έπρεπε να μας υπηρετούν. Γι’ αυτό τους πληρώνουμε. Βλέπεις να μας προσφέρουν καμιά υπηρεσία; Εγώ δεν βλέπω τίποτα και στενοχωριέμαι.

Εσύ αυτοπροσδιορίζεσαι ιδεολογικά σε κάποιο πολιτικό χώρο;

Μια ζωή υπερασπιζόμουν τον κομμουνισμό. Στην Κοκκινιά μεγάλωσα, από εργάτη πατέρα και φτωχή οικογένεια. Όταν έχω ένα καρβέλι ψωμί, θα σου δώσω το μισό άμα δεν έχεις. Σήμερα νομίζω το έχουμε ανάγκη να κοιτάξουμε και να βοηθήσουμε τον άνθρωπο.

Τους καλλιτέχνες με ποιο τρόπο τους επηρεάζει η κρίση; Τυγχάνουν και αυτοί εκμετάλλευσης όπως τις υπόλοιπες ομάδες της κοινωνίας;

Υπάρχουν και τα υπέρ και τα κατά. Το κακό είναι ότι η δισκογραφία έχει πεθάνει. Για να κάνεις ένα δίσκο, είναι σοβαρό πρόβλημα πλέον. Πα να πάρεις ένα cd, χρειάζεσαι 20 ευρώ. Πώς θα το πάρεις όταν έχεις μισθό 500 ευρώ το μήνα και έχεις τόσα έξοδα; Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν χρήματα να πάρουν γάλα στο σπίτι για το παιδί τους.

Όταν δεν τραγουδάς, με τι ασχολείσαι;

Με τον κήπο μου. Στη Σαλαμίνα έχω ένα οικοπεδάκι, έχω τα δεντράκια μου μέσα, βάζω τα μαρούλια μου, τις ντομάτες μου, έχω τις κοτούλες μου. Τα ευχαριστιέμαι αυτά.Έχω και τα περιστέρια μου που πετάνε και επιστρέφουν πίσω. Όλα όμως τα βλέπω με μουσική άποψη, ακόμα και τη φωνή του κόκορα και το φτερούγισμα των πουλιών.

Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεσαι επί σκηνής με επιτυχία με τον Λάκη Παπαδόπουλο, τον Γιάννη Μηλιώκα και τον Ζιώγαλα. Πού οφείλεται η επιτυχία; Είναι ο συνδυασμός των τεσσάρων ή ότι έρχεστε από άλλη δεκαετία την οποία λησμονεί ο κόσμος;

Είναι απλό το πράγμα. Όταν παίζουμε και οι τέσσερις βλέπεις ότι ξεκινά το πρόγραμμα και συνεχώς ανεβαίνει γιατί ακούς τραγούδια επιτυχίες από τέσσερις ανθρώπους. Είναι καταπληκτικό. Εγώ που παίζω το διασκεδάζω. Γιατί να μην το διασκεδάζει και αυτός που έρχεται να μας δει;

Ηλικιακά το ακροατήριό σας;

Θα δεις παιδάκια 10 χρονών που έρχονται με τπ μαμά και τον μπαμπά μέχρι παππούδες και γιαγιάδες στην ηλικία μου… αν και δεν έχω γίνει ακόμα παππούς.

Έχεις παιδιά;

Έχω ένα γιο από τον πρώτο μου γάμο.

Ακολουθεί τον δικό σου δρόμο, της μουσικής;

Όχι, έχει πάρει δυο πτυχία πανεπιστημίου και πάει για μεταπτυχιακό. Ακούει όμως μουσική και γράφει ποιήματα. Διαβάζει πολύ ο Ιάκωβος.

Δεν θα ήθελες να γίνει μουσικός;

Όχι, αυτό που μου αρέσει, όχι μόνο για τον γιο μου αλλά και για όλα τα παιδιά του κόσμου, είναι να κάνουν αυτό που τους αρέσει χωρίς να ενοχλούν κανένα. Αυτή είναι η αρχή μου.

Δέχεσαι τον χαρακτηρισμό “θρύλος” των ’80s;

Θρύλος είναι μόνο ένας, στον Πειραιά (γέλια)! Χαρακτηρισμοί, καλοί ή κακοί, είναι και αυτοί στο πρόγραμμα. Θεωρώ ότι είμαι εκτεθειμένος δημόσια. Θα δεχθώ και τον καλό και τον κακό χαρακτηρισμό γιατί πιστεύω στην άποψη του ανθρώπου. Πρέπει να έχει άποψη και να την λέει με αλήθεια. Εκνευρίζομαι όταν υπάρχουν ανακρίβειες και αναλήθειες, όταν λένε ψέματα προκειμένου να βγάλουν χαρακτηρισμούς π.χ. ένας δημοσιογράφος.

Είχες δηλώσει πως σου έχει λείψει η αλήθεια και την αναζητάς.

Μου έχει λείψει πολλές φορές η αλήθεια και όποτε μου λείπει παθαίνω πλάκα, έχω ανασφάλεια και προσπαθώ να μαζευτώ. Μου αρέσει η ειλικρίνεια, η αλήθεια σε όλα τα πράγματα.

«Κι εγώ στη θύρα εφτά μόνος να τραγουδώ…». Πας στο Καραϊσκάκη να δεις τον Ολυμπιακό;

Όχι. Ποτέ δεν ήμουν φίλαθλος. Και να χάσει ο Ολυμπιακός και να κερδίσει, το ίδιο μου κάνει. Δεν μπορεί κιόλας να κερδίζει συνέχεια.

Ποιες συνεργασίες αποτέλεσαν σταθμό στην καριέρα σου;

Σαββόπουλος, Βαγγέλης Γερμανός, οι SOS που ήταν ένα καταπληκτικό συγκρότημα που παίζαμε μαζί τη δεκαετία του ’80, οι Μουσικές Ταξιαρχίες. Δεν ήταν όμως μόνο αυτά.Έπαιξα με τον Γιώργο Ζαμπέτα ως μουσικός και ένιωθα ότι έπαιζα με τον Μικ Τζάγκερ! Γιατί το ροκ δεν είναι μόνο ένα δωδεκάμετρο. Ένιωσα πολύ ροκ όταν έπαιζα με τον Ζαμπέτα. Ένας καταπληκτικός καλλιτέχνης. Άσε που ήταν πολύ καλός μουσικός, οργανοπαίχτης. Έπαιρνε το μπουζούκι και σου έδινε ρυθμό, χαιρόσουν να τον ακούς να παίζει.

Τι όργανο έπαιζες τότε με τον Ζαμπέτα;

Αρμόνιο και πιάνο.

Ταυτίστηκες με αυτό το αρμόνιο.

Παίζω και τύμπανα και κιθάρα αλλά δεν έχω τέτοια άνεση όπως έχω στο πιάνο. Το κατέχω καλύτερα.

Νιώθεις ότι τραγουδάς πιο ωραία όταν έχεις μπροστά σου τα πλήκτρα;

Ναι, νιώθω πιο άνετος, έχω και σιγουριά. Όποια νότα θέλω την χτυπάω στο πιάνο, την ακούω, την έχω.

Δεν άλλαξε καθόλου η εξωτερική σου εμφάνιση από τότε που πρωτοεμφανίστηκες στο τραγούδι. Δεν βρέθηκε κάποιος όλα αυτά τα χρόνια, π.χ. μια γυναίκα, να σου πει “κόψε αυτό το μαλλί ρε Γιάννη”;

Όχι μόνο γυναίκα. Και άντρες μου το έχουν πει. Και τι έγινε; Δεν θα μου το επιβάλει κανένας αυτό. Κουβαλάω τη “χιπίλα” από τότε. Δεν μπορώ να το απαρνηθώ αυτό το πράγμα. Μόνο φαντάρος κουρεύτηκα, υποχρεωτικά.

Είχες ένα σοβαρό ατύχημα με τη μοτοσικλέτα πριν μερικά χρόνια;

Ένιωσα ότι την “έκανα” και ξαναγύρισα. Ήταν πολύ άσχημο αλλά ξεπεράστηκε.

Ξανακαβάλησες τη μηχανή;

Όχι δεν την ξαναπήρα. Μου λείπει και θα μου λείπει πάντα η μηχανή αλλά σέβομαι την αγωνία που πέρασε η γυναίκα μου και το φόβο που απέκτησε μετά από αυτό το ατύχημα. Δεν γουστάρω να την πιέζω. Προτιμώ να μην έχω μηχανή παρά να τρέμει η ψυχή της γυναίκας μου.

Έφταιγες εσύ στο ατύχημα;

Όχι, άλλος έφταιγε και εξαφανίστηκε από τη σκηνή.

Είναι διαφορετικό το ακροατήριο εδώ στην Κύπρο;

Το ακροατήριο δεν αλλάζει. Ο κόσμος έχει ανάγκη να ακούσει τραγούδια, μουσικές, να τραγουδήσει μαζί μας. Αυτό σέβομαι και εκτιμώ όπου και να παίξω. Είναι πολλές φορές συγκυρίες που κάνουν τη βραδιά την καλύτερη. Ένας άνθρωπος από το ακροατήριο όταν τραγουδάει μαζί μου την ώρα που παίζω, μου δίνει δύναμη για να “φτιαχτώ” και να “φτιάξω” άλλους εκατό, άλλους χίλιους.Ένας άλλος μπορεί να σου χαλάσει τη διάθεση και να μην έχει καλό αποτέλεσμα όλο το παίξιμο.

Γιάννη «χάθηκες» για μια δεκαετία περίπου. Γιατί;

Δεν έπαιζα καθόλου για 11 χρόνια. Δεν ήθελα να παίζω, είχα κουραστεί. Ένιωθα τις μπαταρίες μου πεσμένες και δεν ήθελα να κοροϊδεύω, πρώτα τον εαυτό μου και ύστερα τον κόσμο.

Με τον Σάκη Μπουλά τι σχέση είχατε;

Την καλύτερη. Χρυσό παιδί και μέγας καλλιτέχνης. Τέτοιο ταλέντο δεν βρίσκεις εύκολα. Πολύπλευρο ταλέντο. Μας έχει λείψει πολύ ο μπαγάσας.

,,Όμως ο μπαμπάς Δεν ερχόταν,,

Γλυκόπικρο . Αξίζει να το διαβάσετε, ίσως σας θυμίσει κάτι.....
Αυτός ο σιδηρόδρομος πάντως είναι ακόμη το απωθημένο του Νίκου μου κι ας έφτασε 65 χρονών 
Από το βιβλίο της Έλλης Αλεξίου "Προσοχή συνάνθρωποι"(1978),

Όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν

H Αγγελικούλα, μόλις άνοιξε τα μάτια της το πρωί, ξαναθυμήθηκε τη χθεσινή κουβέντα της μαμάς τους, ακριβώς όπως τους τα είχε πει αποβραδίς: 

«...γιορτές και να μη με ζητήσουν μήτε για πλύσιμο... μήτε για άσπρισμα... άλλο πια δεν έχει. Θα πάω να σταθώ στην οδός Αιόλου, να διακονέψω*...».

Πάντα της ξενοδούλευε, γιατί ο άντρας της -πλανόδιος ντενεκετζής που ήταν- τι να βγάλει, και πού να φτάσουν, μα τώρα που είχε απομείνει μονάχη, ακόμα χειρότερα. 

«Θα σταθώ στην οδός Αιόλου... και θα σας πάρω και σας. Τα σκολειά κλειστά είναι. Θα χαζέψετε και τον κόσμο... Θα δείτε τα πράματα που θα 'χουν απλωμένα από δω κι από κει... μπορεί να βρεθεί και κανείς χριστιανός να σας δώσει και καμιά δεκάρα...»

- Πότε, μαμά, θα πάμε στην οδός Αιόλου; ρώτησε η Αγγελικούλα.
- Θα λέμε και τα κάλαντα της εξορίας; ρώτησε κι ο Πέτρος τη μαμά του.
- Να τα λέτε.
Κι ο Πέτρος άρχισε να σιγοτραγουδά από κει που ήταν ξαπλωμένος:
Αρχημηνιά-ά κι α-αρχή χρο-νιά,
είν' ο μπαμπάς, χρόνους εννιά στη
μα- στη μαύ-ρην εξορία...
συ 'σαι αρχό- συ 'σαι αρχόντισσα κυρία...
- Θ' αργήσουμε, μαμά, ακόμα;
Η Αγγελικούλα βιαζότανε να φύγουν.
- Εμ τώρα είναι ακόμα πρωί... Καλά καλά δεν έφεξε. Θα πάμε άμα σφίξει ο κόσμος.
- Και πότε θα σφίξει ο κόσμος;
- Άμα βγει ο ήλιος.
- Κι αν δε βγει ο ήλιος, δε θα πάμε; ρώτησε ο Πέτρος.
- Τι να κάνουμε από τέτοιαν ώρα; Να ξεπαγιάσουμε άδικα;
- Τα παιγνίδια όμως, ας είναι και πρωί, δεν είναι στα τζάμια; ξανάπε ο Πέτρος. Αν μαζέψεις, μαμά, πολλά λεφτά, και μας δώσουν και μας από τα κάλαντα, θα μου πάρεις, μαμά, κείνο το σιδερόδρομο που σου 'λεγα;
Ήταν ένας σιδερόδρομος που έπιανε όλη τη βιτρίνα! Τα παιδιά, στα σκολειά, στα διαλείμματα, όλο για το σιδερόδρομο μιλούσαν. 

Διηγούνταν πώς κάνει γύρους. Πώς ανάβουν και σβήνουν τα ηλεκτρικά του. Πώς έχει σειρά τα βαγόνια. Ανεβοκατεβαίνει στα βουνά, χωρίς να γκρεμίζεται. Περνάει κι ένα ποτάμι πάνω από μια γέφυρα και ύστερα!... τρυπώνει σ' ένα τρυπημένο βουνό... και χάνεται!... Μα σε λίγο... να σου τον και ξετρυπώνει από την άλλη μεριά της βιτρίνας, και ξαναρχίζει τα ίδια...

- Αυτά τα παιγνίδια είναι ακριβά! Δεν μπορούμε να τ' αγοράσουμε μεις...
- Άμα πιάσουμε πολλά λεφτά;
- Όσα και να πιάσουμε... δεν μπορούμε.
- Πότε θα μπορέσουμε;
- Άμα έρθει ο μπαμπάς σου.
- Πότε θα 'ρθει ο μπαμπάς μου;
- Άμα τον αφήσουν οι κακοί ανθρώποι.
- Θα τον αφήσουν πριν από την Πρωτοχρονιά;
- Ναι... ναι... πριν από την Πρωτοχρονιά.
- Κι άμα έρθει, θα μου πάρει το σιδερόδρομο;
- Ναι... ναι...
- Να του το πεις όμως και συ...
- Ναι... ναι... θα του το πω.
Στην οδό Αιόλου κόντεψαν να χαθούν. O Πέτρος έψαχνε να βρει το σιδερόδρομο, κι η Αγγελικούλα είδε μια κούκλα, που στεκόταν πίσω από το τζάμι και κουνούσε το κεφάλι της δεξιά κι αριστερά, κι ανοιγόκλεινε τα μάτια της, και σταμάτησε, γιατί ήθελε να τη δει καλά.
- Αν δεν έχετε το νου σας, να το ξέρετε, πως θα χαθούμε. Εγώ θα στέκουμαι εδώ σε τούτη τη γωνιά. Μην ξεμακρύνετε... Και να 'στε πιασμένοι χέρι χέρι...
- Άντε να πάμε να βρούμε το σιδερόδρομο, είπε ο Πέτρος στην Αγγελικούλα, και ύστερα ξαναγυρίζομε.
Μπρος από τη βιτρίνα, που ήταν ο σιδερόδρομος, είχαν μαζευτεί ένα σωρό παιδιά. 
Κι όλα φώναζαν:

- Κοιτάτε! Τώρα θ' ανεβεί, θα το δείτε, σ' αυτό το ψηλό βουνό.
- Θα περάσει και το ποτάμι... πάνω από τη γέφυρα... - Κοίτα το μηχανικό πώς κάνει;
- Τώρα θ' ανάψει το πράσινο φως και θα σβήσει το κόκκινο.
- Θα μου τον αγοράσει ο μπαμπάς μου, είπε το παιδί ενός καθηγητή, τώρα στις γιορτές, που θα τους δώσουν δύο μισθούς...
- Εγώ θα πω στο νονό μου, είπε ένα αδυνατούλικο, χλομό αγοράκι, να μου τον αγοράσει, που είναι σωφέρης.*
- Η θεία μου η μικρή, είπε της μαμάς μου, πως θα βάλουν όλοι τους, ο θείος ο Νικόλας, κι ο θείος μου που 'χει το περίπτερο, να μου τον αγοράσουν..., είπε ένα άλλο παιδί.
- Εμάς, ξεθαρρεύτηκε ο Πέτρος, θα μας τον αγοράσει ο μπαμπάς μας...

Τα παιδιά στράφηκαν και πρόσεξαν τα δυο φτωχοντυμένα αδέλφια. O Πέτρος φορούσε μαύρο σακάκι μπαλωμένο στους αγκώνες και το γιακά, και στο λαιμό μαύρο κασκόλ, και καφέ γάντια, που βγαίναν όξω τα δυο πρώτα δάχτυλα. Η Αγγελικούλα δε φαινόταν τι φορούσε. Ήταν διπλοτυλιγμένη μέσα σ' ένα μποξά* σκούρο, σφιχτοδεμένο κάτω από τα χέρια, μ' ένα κορδόνι. Τα παπούτσια τους -αρβυλάκια- ήτανε βουτηγμένα στη λάσπη, καθώς είχαν κάμει πεζή* όλο το δρόμο, από του Ζωγράφου ως την οδό Αιόλου.

- Τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου;, ρώτησε τον Πέτρο το παιδί του καθηγητή.
- Είναι εξορία, μα θα 'ρθει πριν από την Πρωτοχρονιά.
- Ξέρεις πόσο κάνει ο σιδερόδρομος;, του λέει. Για να μου τον αγοράσει ο μπαμπάς μου, θα δώσει το μισό μισθό, απ' αυτόν που θα τους δώσουν για τις γιορτές.

Η Αγγελικούλα με τη μαμά και τον Πέτρο πήγαν και την άλλη μέρα στην οδό Αιόλου, και την παράλλη. O Πέτρος, κρατώντας την Αγγελικούλα από το χέρι, τραβούσε ίσια για τη βιτρίνα που ήταν ο σιδερόδρομος. Είχε το φόβο μην πάνε καμιά μέρα και βρούνε άδεια τη βιτρίνα. 

Κ' ύστερα; Σαν έρθει ο μπαμπάς; Αν είναι πουλημένος ο σιδερόδρομος;
Τα βράδια, άμα χτυπούσε η οξώπορτα της μάντρας, τ' αδέρφια συνερίζονταν* ποιο να προλάβει ν' ανοίξει πρώτο.

- Πώς θα καταλάβουμε πως είναι ο μπαμπάς μας;
- Από το γέλιο του.
- Εκείνος θα μας γνωρίσει;
- Ναι, ναι...
- Μα αφού δε μας ξέρει;
- Θα σας γνωρίσει από τη φωτογραφία που του στείλαμε.

Μα οι μέρες περνούσαν. Πέρασε κι η Πρωτοχρονιά. Κόντευαν τα Φώτα, κι ο μπαμπάς δεν ερχόταν. Ευτυχώς που κι ο σιδερόδρομος δεν είχε φύγει από τη βιτρίνα. 

Πολλά παιγνιδάκια, που κάνανε συντροφιά στο σιδερόδρομο, χάνονταν μέρα με τη μέρα. Κάτι σερβίτσια του τσαγιού, κάτι επιπλάκια, που στέκαν όρθια από δω κι από κει, μέσα στα κουτιά τους, πουλήθηκαν. 

Έλειψε κι η αρκούδα, που κοίταζε με τόση προσήλωση τα παιδιά, έφυγε και το αεροπλάνο, που κρεμόταν από ψηλά και, μόλις το κούρντιζαν, έφερνε γύρους. 

Όμως ο σιδερόδρομος έμενε πάντα στη θέση του. Μόνο πως άμα πέρασε η Πρωτοχρονιά, δεν περπατούσε πια. Είχε σταματήσει ακριβώς πάνω από τη γέφυρα. Και τα φώτα του δεν αναβοσβήνανε. Φαινόταν κι αυτός σα στενοχωρημένος.

- Αν ερχόταν ο μπαμπάς μας από την εξορία, είπε ο Πέτρος, θα μας τον είχε αγοράσει. Κανένας όμως μπαμπάς δεν ήρθε από την εξορία. Δεν τους άφησαν οι κακοί άνθρωποι.
- Εμένα δεν μου τον πήρε ο μπαμπάς, γιατί δεν τους δώσανε τον άλλο μισθό.
- O νονός μου, είπε και το αδυνατούλικο αγοράκι, είπε στη μαμά μου πως είναι καλύτερα να μου αγοράσει μια φανέλα, γιατί έχω πλευρίτη. Ξέρεις πώς πονάω, άμα παίρνω ανάσα;
- Η θεία μου η μικρή, κι ο θείος μου ο Νικόλας, κι ο άλλος που 'χει το περίπτερο, είπε και το άλλο παιδί, μ' αγόρασαν καλύτερα τούτο το παλτό... γιατί το περσινό μου ήταν λιωμένο, μα και δε με χωρούσε κιόλας. 

Κι ο σιδερόδρομος κι αυτός ήταν πολύ στενοχωρημένος. Γιατί αυτός είχε έρθει στον κόσμο, μόνο και μόνο για να δώσει χαρά στα παιδιά, και τώρα αντί χαρά, τους είχε δώσει στενοχώρια.

Για όλους ήτανε φέτος πολύ στενόχωρες οι γιορτές.
- Μα του χρόνου, θα δείτε, είπε η μαμά, στα δυο λυπημένα παιδιά της. Όλα θα 'χουν αλλάξει... θα 'χουν φύγει οι κακοί ανθρώποι, κι οι καλοί μπαμπάδες θα μας έχουν έρθει, θα 'χουν γεμίσει τα έρημα, τα ορφανεμένα μας τα σπίτια...
Από τη φίλη Cloe Pappa

Μαή Παπαγεωργίου

26/12/17

* οδηγός

* με τα πόδια 

Παρουσίαση κειμένου: 

Viva La Revolucion

,,βλέπουν ακόμη τον Στάλιν στον ύπνο τους,,

(Διαβάστε το παρακάτω άρθρο🤮 και προσπαθείστε να μαντέψετε🤔 σε ποιό έντυπο ''φιλοξενήθηκε'', χωρίς όμως να γκλουγκλάρετε)🤣

“Οι ρίζες του σταλινικού ολοκληρωτισμού
Εκατό χρόνια μετά τον Οκτώβριο του 1917 στη Ρωσία αρκετοί αριστεροί παραμένουν ακόμα εγκλωβισμένοι στους μύθους που τον πλαισίωσαν και αποτέλεσαν τον πυρήνα της ιδεολογίας του μαρξισμού-λενινισμού.
Αρνούνται να δουν τον ρόλο του Λένιν και του Κομμουνιστικού Κόμματος στην αποτυχία του «σοσιαλισμού» και στην εγκαθίδρυση του ολοκληρωτισμού.
Τον σταλινικό ολοκληρωτισμό έχουν αναλύσει εξαιρετικά σημαντικοί στοχαστές, όπως η Χάνα Αρεντ, ο Κώστας Παπαϊωάννου, ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο Κλοντ Λεφόρ, ο Φρανσουά Φιρέ, οι οποίοι έδειξαν πως οι ρίζες του ολοκληρωτισμού βρίσκονται στο Κομμουνιστικό Κόμμα και στη διακυβέρνηση του Λένιν μέχρι τον θάνατό του το 1924.
Πράγματι, μετά τον Οκτώβριο του 1917 ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι κατάφεραν να σφετεριστούν την εξουσία των σοβιέτ με χειραγώγηση και ποδηγέτηση, και να επιβάλουν με βία και τρομοκρατία την κομματική γραφειοκρατία και δικτατορία, την οποία ονόμασαν «δικτατορία του προλεταριάτου», «σοσιαλισμό» και «κομμουνισμό». Η αποδυνάμωση και η περιθωριοποίηση των σοβιέτ δεν οφείλεται σε καμία ιστορική και πολιτική αναγκαιότητα, όπως υποστηρίζουν οι αμετανόητοι λενινιστές, αλλά στις λενινιστικές μεθοδεύσεις και στις μπολσεβίκικες μηχανορραφίες.
Η αντιδημοκρατική συμπεριφορά του λενινισμού-μπολσεβικισμού εκδηλώθηκε σε πολλές περιπτώσεις: ανατροπή της προσωρινής κυβέρνησης, πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας, κατάργηση της Συντακτικής Συνέλευσης και των γενικών εκλογών, κατάργηση των ατομικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξόντωση των αντιφρονούντων και όλων των διαφορετικών πολιτικών δυνάμεων (Μενσεβίκοι, Σοσιαλεσέροι, Εργατική Αντιπολίτευση), καθώς και των κοινωνικών-πολιτικών κινημάτων (Κομμούνα της Κροστάνδης, κίνημα του Μάχνο).
Αξίζει να αναφερθεί ενδεικτικώς η εξέγερση της Κροστάνδης (1921) κατά την οποία οι εξεγερμένοι είχαν ως σύνθημα το «Ολες οι εξουσίες στα σοβιέτ και όχι στο Κόμμα». Αυτό όμως αποτελούσε εμπόδιο στα αυταρχικά γραφειοκρατικά σχέδια του Λένιν και γι’ αυτό ο τελευταίος διέταξε την ολοσχερή καταστολή της από τον Κόκκινο Στρατό. Ο απολογισμός ήταν πολλές χιλιάδες νεκροί και τραυματίες, 8.000 πρόσφυγες στη γειτονική Φινλανδία και εκκαθαρίσεις 15.000 ναυτών από τον στόλο.
Οι εξοντώσεις και οι εκκαθαρίσεις οφείλονταν στην έμμονη ιδέα του Λένιν ότι κατείχε την «επιστημονική αλήθεια» και ότι αυτή ήταν ο μοναδικός δρόμος για την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού. Αλλωστε στην αρχή που εμφανίστηκαν τα σοβιέτ (1905) ο Λένιν δεν μπορούσε να τα καταλάβει, διότι υπερέβαιναν και ανέτρεπαν το σχήμα που είχε στο μυαλό του: την «επαναστατική πρωτοπορία», δηλαδή το κόμμα, που θα εισήγε την «επαναστατική συνείδηση» στους εργάτες και θα οδηγούσε την «επανάσταση» στον νικηφόρο «σοσιαλισμό».
Για τον ιδρυτή του ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος η αυτοοργάνωση, η αυτενέργεια και η αυτόνομη δυναμική των εργατών και των άλλων κοινωνικών στρωμάτων ήταν εντελώς αδιανόητη. Οι λενινιστές, βεβαίως, επικαλούνται το «Κράτος και επανάσταση» (1917) στο οποίο ο Λένιν αναφέρεται με ευνοϊκό τρόπο στη βάση και στην αποδυνάμωση του κράτους. Είναι άλλωστε το μόνο έργο στο οποίο έχουμε τέτοιες ενδείξεις, αλλά παρέμεινε στο στάδιο των θεωρητικών διερευνήσεων, διότι μετά υπερνίκησε η κομματική γραφειοκρατική και αυταρχική αντίληψη που οδήγησε σε βίαιη καταστολή.
Φυσικά υπήρξαν τα συνθήματα «Ολη η εξουσία στα σοβιέτ» και «Σοσιαλισμός σημαίνει σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός», αλλά ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι αντί να εμπιστευθούν τα σοβιέτ και να προσπαθήσουν να τα κάνουν όργανα αποφάσεων και θέσπισης νόμων, προσπάθησαν να τα αποδυναμώσουν και να μεταφέρουν τα κέντρα της εξουσίας και των αποφάσεων στο κόμμα και στο κράτος. Κατάφεραν να ελέγξουν τα σοβιέτ και να τα χρησιμοποιήσουν ως κομματικά όργανα, ως εργαλεία των σκοπών τους, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση και τη γραφειοκρατικοποίησή τους, καθώς και τη γραφειοκρατικοποίηση όλου του κοινωνικο-πολιτικού βίου.
Οι αυταρχικές και αντιδημοκρατικές ενέργειες του Λένιν και των μπολσεβίκων, η παραγκώνιση των σοβιέτ και των άλλων πολιτικών δυνάμεων, ο σφετερισμός της εξουσίας προς όφελος της ολιγαρχίας του μπολσεβίκικου κόμματος, είχαν ολέθρια αποτελέσματα. Κατ’ αρχάς προκάλεσαν τον εμφύλιο πόλεμο και επέβαλαν κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Στη συνέχεια, οδήγησαν στο ανελεύθερο αυταρχικό καθεστώς της κομματικής γραφειοκρατίας που με τη σειρά του αποτέλεσε τη βάση και την προϋπόθεση για την ανάδυση και την εγκαθίδρυση του σταλινικού ολοκληρωτισμού. Την εξέλιξη αυτή, με ευθύνη του Λένιν και των μπολσεβίκων, είχε προβλέψει από πολύ νωρίς η Ρόζα Λούξεμπουργκ -επίσης μαρξίστρια κομμουνίστρια- σε δύο οξυδερκή κείμενά της, καθώς επίσης και ο Καρλ Κάουτσκι.
Ετσι, το μεγάλο έλλειμμα στη Ρωσία μετά τον Οκτώβριο του 1917 ήταν η ελευθερία και η άμεση δημοκρατία, και όχι, όπως λέγεται από τους αριστερούς, τα «ενδιάμεσα σώματα», τα απαραίτητα δήθεν για να λαμβάνουν γρήγορες αποφάσεις τις οποίες επέβαλλε η συγκυρία.
Συνεπώς, αυτό που οδήγησε στον αυταρχισμό, στη δικτατορία του Κομμουνιστικού Κόμματος και, τέλος, στον σταλινικό ολοκληρωτισμό δεν ήταν τα σοβιέτ, αλλά αντιθέτως η αδυναμία τους να αποσοβήσουν τη γραφειοκρατικοποίηση και τον λενινισμό. Ο Λένιν και ο μπολσεβικισμός ήταν η αιτία για την αποδυνάμωση των σοβιέτ, την εξαφάνιση της άμεσης δημοκρατίας, τη διόγκωση της κρατικής και κομματικής γραφειοκρατίας και την επιβολή τους επί της κοινωνίας. Οπως γράφει ο Καστοριάδης, ο Λένιν ήταν ο αληθινός δημιουργός του ολοκληρωτισμού.” 

Απ' τα σχόλια 

Σπύρος Σούρλας ΣΕΚ, Ξεκινημα ή Στοχος;

Stelios Kanakis Πρόκειται για "ανεξάρτητη" αντικομμουνιστική φυλλάδα, στο πολιτικό ρεπορτάζ της οποίας είναι φυτευτός από το Μαξίμου, ψυχασθενές ξεπουληταριό, γνωστό στην πιάτσα με το προσωνύμιο:
"Ο καημός της μάνας του, το άγος της γυναίκας του και η ντροπή των παιδιών του".

Διαχείριση

Joanne Daouros Το έγραψε η καινούργια εταιρία που έχει αναλάβει να "γυαλίσει " τα του Μαξίμου;😆

Παναγιώτης Αλεκος Αριστεροχωρι, κοψιδης;

Διαχείριση

Leonidas Papadimitriou ολα αυτα μυριζουν Μπαξεβανια μυρωδια

ιαχείριση

Βίκη Καχριμάνη Προκαλείς ,Ελένη,αλλά ευκολάκι μου φαίνεται...

Διαχείριση

Βίκη Καχριμάνη Σκέφτηκα εφσυν και ομολογώ οτι στη συνέχεια πήγα και το τσέκαρα,για να το επιβεβαιώσω...

Διαχείριση

Manolis Chorliafakis pu eine TORA AFTOS O CSEFTILAS O KASTORIADIS KE OI OMOIOI TU NA DH TI GINETE

Διαχείριση

Μαρια Μπαρκουζου ... μου φερνει για την των Συντακτων ....

αχείριση

Ζανα Μπεμπονη ΑααχχΠετροπουλεμου!!

Διαχείριση

Nathan Voice Kostas Mast Στο παραπάνω άρθρο, είναι ξεκάθαρη η αντιλενινιστικη θεση της εφημερίδας. Και επειδή η ιστορική εμπειρία είναι ξεκάθαρη, η αντιπαράθεση των σοβιέτ, που επιχειρείται απο τον αρθρογράφο, με τους μπολσεβίκους, ειναι ενα τέχνασμα, που σαν αφετηριακή αρχη, οδηγεί τον αναγνώστη, άμεσα στο συμπέρασμα, κόμμα γραφειοκρατικό, δικτατορικό, ολοκληρωτικό. Δηλαδή , αναπαράγει την αστική αντίληψη περι ελευθερίας, και δημοκρατίας, αταξικά, και χωρίς ιστορικό υπόβαθρο. Αγνοεί παντελώς τις ιστορικές συνθήκες, την βια των τσαρικών, την πολεμική επαναστατική κατάσταση των λευκών Ρώσων καπιταλιστών, την ωμή επέμβαση της Αντάντ στην υπόθεση της ρωσικής επανάστασης, το μποϋκοτάζ και την στρατιωτική πολιτική και οικονομική απομόνωση και αποκλεισμό, καθώς και την οικοδόμηση των σοσιαλιστικων σχέσεων στην παραγωγή και την ιδιοκτησία στην ΕΣΣΔ, που μόνο ο λαός θα μπορούσε να το κάνει. Αγνοεί όντως κινήματα , όπως είναι ο σταχανοβισμος, η προλεταριακή κουλτούρα και ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός. Ετσι η εφημεριδα αυτη, εμμεσως πλην σαφως , αποδεχεται μεσω του αρθρογραφου, την υποστηριξη ολων εκεινων των πρακτικων και πολιτικων , που πολεμησαν την ΕΣΣΔ οσα χρονια εκεινη υπηρξε. Αγνοεί σκόπιμα, τα επιτεύγματα της ΕΣΣΔ, την λαϊκή συμμετοχη και την περηφάνια του σοβιετικου λαου, για τα κατορθωματα και τις σοσιαλιστικες κατακτησεις στο καθημερινο επιπεδο ζωης, και εστιαζει στην κερδοφορα για τον καπιταλισμο εννοια της ελευθεριας και δημοκρατιας, χωρις δικαιωματα και κατακτησεις. Ενας εργατης ή ενας ανεργος ή ενας φτωχος αγροτης, σημερα στην Ελλαδα δεν θα ειχε τιποτα να χασει, αν διαγραφοταν το χρεος, αν κοινωνικοποιηθουν οι τραπεζες, αν γινουν λαικη περιουσια τα βασικα και συγκεντρωμενα μεσα παραγωγης, αν ειχε 7 ωρο, 35 ωρο, 5θημερο, συνταξη στα 55 και 60 χρονια, και ειχε παροχες σε υγεια, παιδεια περιθαλψη, συνταξη, διακοπες, πολιτισμος, αθλητισμο. Η σταλινικη λοιπον δημοκρατια, η "ολοκληρωτικη" κατα τον αρθρογραφο, η ανελευθερη, περιεχει ολα τα παραπανω.  Η ελευθερια λοιπον του αρθρογραφου, και της εφσυν , ειναι μια ελευθερια χωρις δικαιωματα, και χωρις κατακτησεις. Ενα αδειο πουκαμισο. Μια λογοτεχνική φούσκα χωρίς περιεχόμενο, μιας και συγκαλύπτει την δικτατορία των πολυεθνικών και των τραπεζιτών πάνω σε ολόκληρο τον κόσμο. Ενώ σήμερα ζούμε μια παγκοσμιοποιημενη δικτατορία, αντί να στρέφουν την κοινή γνωμη σε πολιτικές ρήξης με το σύστημα αυτό, ουσιαστικά το καθαγιάζουν.Μερικες παρατηρησεις. 1. ποιος ειπε οτι στα σοβιετ οι κομμουνιστες δεν ειχαν επιρροή και ηγετικο ρολο??? Εδω σημερα στον καπιταλισμο, οι κομμουνιστες δινουν το τονο στον συνδικαλισδμο, και στην διεκδικηση και κατακτηση (και ειναι και οι μονοι πλεον )2.Ποιος ειπε οτι ο Λενιν δεν καταλαβαινε τα σοβιετ το 1905??? ελεος ρε παιδια , απο λαθροχειρια αλλο τιποτα. Μαλιστα ο ιδιος ο Λενιν ειχε εκθιασει το ρολο τους στο "τι να κανουμε."3.Ποιος εμφυλιος πολεμος στη ρωσια??? Επαναστατικη κατασταση μεσω πολεμου, και οικονομικης κριση που οδηγησε στην επανασταση σαν ολοκληρωση της ταξικης συγκρουσης διαφορετικων κοινωνικων συμφεροντων. Ο αρθρογραφος, αρνειται να ονομασει τις ταξικες και κοινωνικες δυναμεις που ηγηθηκαν στην ταξικη συγκρουση στη Ρωσια το 1917. 4. Ειναι ενα αρθρο επιστημονικοφανη, αλλα καθολου ιστορικο, ενα αρθρο στρατευμενο στην υπηρεσια του συστηματος, που δημοσιεύεται , που αλλου? στην εφσυν...

Stelios Kanakis Θανάση, φαντάζομαι αναγνωρίζεις την... ούγια...

Διαχείριση

Manolis Chorliafakis GEIAAAAAAAAAAAASU RATHANASARAAAAAAA MESA EISE!!!!!!!!!!

Διαχείριση

Andreas Papadakis Συντάκτης:
Γιώργος Ν. Οικονόμου

Διαχείρι

Andreas Papadakis

Διαχείριση

Andreas Papadakis http://oikonomouyorgos.blogspot.gr/Διαχείριση

Γιώργος Ν. Οικονόμου

O Γιώργος Ν. Οικονόμου σπούδασε Μαθηματικά, Μουσική και Φιλοσοφία. yorgosoikonomou@yahoo.com

OIKONOMOUYORGOS.BLOGSPOT.PE

Manolis Chorliafakis KIALLOI SPUDASANE ALLO NA XRISIMOPOIHS TIS GNOSEIS KI ALLO NA TIS PROPAGANDIZHS POLIIII ALLO FILE

Διαχείριση

Amalia Tounta αυριανη μου μυριζει

Διαχείριση

Leonidas Papadimitriouhttp://laikhexousia.blogspot.gr/2017/12/blog-post_95.htmlΔιαχείριση

Και η ούγια να γράφει Καστοριάδης ...

LAIKHEXOUSIA.BLOGSPOT.COM

Θεώνη Καπλανίδου Για το άρθρο γράφτηκαν πολλά και εξαντλήθηκε το θέμα. Παρακολουθώντας, ωστόσο, τη συζήτηση πιο πάνω, θα ήθελα να επιμείνω λίγο στον "πλουραλισμό" και τη "δημοκρατία" (όροι που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον ως επιχείρημα). Και αναρωτιέμαι, τι αξία έχει ο ...Δείτε περισσότερα

Διαχείριση

Σπύρος Σούρλας Βρε ποιος πλουραλισμος.Ο τυπος δεν απαντησε σε οτιδηποτε ρωτηθηκε..Σταθερα επαναλαμβανε τα δηθεν περι 'ηπιοτητας' δεν εβγαλε κιχ για τους πρωτοκλασσατους της κωλοφυλλαδας που στηριζουν γκαιμπελιστικα το μορφωμα και γενικα ελεγε περι πλουραλισμού.Οπου διαβαζεις γενικευσεις περι νηφαλιότητας σε μια περιοδο οξειας καπιταλιστικης επιθεσης φύλαξε την πλατη σου σπο τα φασιστικα μαχαιρια της 'ηπιοτητας'...Ιστορικά τα ιδια εγιναν επι Εμπερτ Νοσκε και Freikorps.

Διαχείριση

Μιχαήλ Μαρμαράς Στην συγκεκριμένη "καλή" και "σοβαρή" εφημερίδα έχει και άλλα καλά, μην τα χάσετε:
https://www.efsyn.gr/arthro/h-tyflosi-toy-stalinismoyΔιαχείριση

H τύφλωση του σταλινισμού

Κατά κανόνα η ουτοπία-φαντασία που ενθουσιάζει τα μεγάλα πλήθη είναι μία υπέρβαση των ανθρωπίνων…

EFSYN.GR