06 Ιανουαρίου, 2017

ο Λένιν και ο che Για την Τρομοκρατία:


Ο Λένιν ήταν φανατικός πολέμιος της ατομικής τρομοκρατίας ως μορφής πάλης. Είναι χαρακτηριστική αυτή η πολεμική του στους σοσιαλιστές επαναστάτες, που δρούσαν με τις μορφές των πολιτικών δολοφονιών. Στο έργο του «Επαναστατικός τυχοδιωκτισμός», αποσπάσματα του οποίου παρουσιάζουμε, αναφέρει:

«Ας περάσουμε στο δεύτερο σημείο, στο ζήτημα της τρομοκρατίας.

Υπερασπίζοντας την τρομοκρατία, που η ακαταλληλότητά της έχει αποδειχθεί τόσο καθαρά από την πείρα του ρωσικού επαναστατικού κινήματος, οι σοσιαλιστές - επαναστάτες διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και δηλώνουν πως αναγνωρίζουν μόνον την τρομοκρατία που συνδυάζεται με τη δουλειά στις μάζες και γι' αυτόν το λόγο δεν τους αφορούν τα επιχειρήματα, με τα οποία οι Ρώσοι σοσιαλδημοκράτες αναιρούσαν (και αναίρεσαν για πολύ καιρό) τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας μεθόδου πάλης.(...)

Εμείς δεν επαναλαμβάνουμε τα λάθη των τρομοκρατών, δεν αποσπούμε κανέναν από τη δουλειά στις μάζες, βεβαιώνουν οι σοσιαλιστές - επαναστάτες, και ταυτόχρονα συνιστούν θερμά στο κόμμα πράξεις σαν τη δολοφονία του Σιπιάγκιν από τον Μπαλμασόφ, αν και ο καθένας ξέρει θαυμάσια και βλέπει πως η πράξη αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τις μάζες, ούτε και μπορούσε να έχει...

"Ποιον να χτυπάμε;" - ρωτάει το κόμμα των σοσιαλιστών - επαναστατών και απαντά:
 Τους υπουργούς και όχι τον τσάρο, γιατί "ο τσάρος δε θα εξωθήσει τα πράγματα στα άκρα"
 (!! από πού το έμαθαν;;), 
κι έπειτα "αυτό είναι και πιο εύκολο" (έτσι επί λέξει!):
 "Κανένας υπουργός δεν μπορεί να κλειστεί στο παλάτι, σαν σε φρούριο". 
Και η επιχειρηματολογία αυτή τελειώνει με τον ακόλουθο συλλογισμό, που αξίζει ν' απαθανατιστεί, σαν πρότυπο "θεωρίας" των σοσιαλιστών - επαναστατών.
 "Ενάντια στον όχλο, ο απολυταρχισμός έχει τους φαντάρους, ενάντια στις επαναστατικές οργανώσεις τη μυστική και φανερή αστυνομία, τι θα τον σώσει, όμως..." 
(ποιον, την απολυταρχία; Ο συντάχτης, χωρίς να το καταλάβει, συνταύτισε πια την απολυταρχία με τον υπουργό, που είναι ευκολότερο να χτυπηθεί!) "... 
από τα μεμονωμένα άτομα ή τους μικρούς ομίλους που ασταμάτητα και εν αγνοία μάλιστα του ενός από τον άλλο (!!) ετοιμάζονται για επίθεση και επιτίθενται; 

Καμιά δύναμη δε θα βοηθήσει απέναντι στο ασύλληπτο. Συνεπώς, το καθήκον μας είναι καθαρό: Να βγάζουμε από τη μέση κάθε αυταρχικό σατράπη της απολυταρχίας με το μοναδικό μέσο που μας άφησε (!) η απολυταρχία - το θάνατο".

Να καλείς σε μια τέτοια τρομοκρατία, όπως είναι η διοργάνωση αποπειρών δολοφονίας ενάντια σε υπουργούς από μεμονωμένα άτομα και από άγνωστους μεταξύ τους ομίλους,
 τη στιγμή που οι επαναστάτες δεν έχουν αρκετές δυνάμεις και μέσα για την καθοδήγηση της μάζας, που ήδη ξεσηκώνεται, - σημαίνει ότι όχι μόνο διακόπτεις μ' αυτόν τον τρόπο τη δουλειά μέσα στις μάζες, αλλά και προκαλείς άμεσα την αποδιοργάνωση της δουλειάς.

Εμείς, οι επαναστάτες (...) Πρέπει να δρούμε όλοι μαζί πιο ενεργητικά, πιο θαρραλέα και πιο οργανωμένα. 
Ενώ οι σοσιαλιστές - επαναστάτες συμπεραίνουν: "Πυροβόλα, ασύλληπτο άτομο, γιατί, αλίμονο, η μάζα θα αργήσει ακόμα, και γιατί ενάντια στη μάζα υπάρχουν φαντάροι". Αυτό πια είναι τελείως ανόητο, κύριοι (Β. Ι. ΛΕΝΙΝ: «Απαντα», τ. 6, σελ. 381 - 385, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»).

Οι επαναστάτες για τους "επαναστάτες"
«Το συνέδριο αποκρούει κατηγορηματικά την τρομοκρατία, δηλαδή το σύστημα των πολιτικών εκτελέσεων μεμονωμένων προσώπων σαν μέθοδο πολιτικής πάλης τελείως ακατάλληλη... 
(γιατί) καλλιεργεί και στους ίδιους τους επαναστάτες και στον πληθυσμό γενικά τις πιο στραβές αντιλήψεις για τα καθήκοντα και τις μεθόδους πάλης ενάντια στην απολυταρχία».
(ΛΕΝΙΝ, Απαντα τ. 7, σελ. 249).

«(...) Οι μεμονωμένες απόπειρες δολοφονίας, σαν επαναστατική τακτική, είναι άσκοπες και επιζήμιες. Μόνο το μαζικό κίνημα μπορεί να θεωρηθεί σαν πραγματική πολιτική πάλη (...)».
(ΛΕΝΙΝ, Απαντα, τ. 40, σελ. 312).
*

«Είμαστε ειλικρινά πεπεισμένοι ότι η τρομοκρατία είναι ένα αρνητικό όπλο, που δεν προσφέρει απολύτως ποτέ τα αναμενόμενα αποτελέσματα κι ότι μπορεί να απομακρύνει το λαό από ένα επαναστατικό κίνημα, αφού συνδέεται ολοκληρωτικά με αυτούς που επιδιώκουν ανθρώπινες απώλειες χωρίς προοπτική για τα προσδοκώμενα αποτελέσματα».
(Τσε Γκεβάρα, «Ο Ανταρτοπόλεμος», σελ. 127, εκδόσεις «Καρανάση», Αθήνα, 1982).

«Η δολοφονία και ο τυφλός τερορισμός (τρομοκρατία) δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Είναι προτιμότερο να γίνεται μαζική δουλειά, να εντυπώνεται το επαναστατικό ιδανικό, και να το κάνει να ωριμάσει για να μπορούν, στη δοσμένη στιγμή, να κινητοποιήσουν αυτές τις μάζες υποστηριζόμενες από τον επαναστατικό στρατό και να κάνουν να κλίνει η πλάστιγγα προς την πλευρά της Επανάστασης».
(Τσε Γκεβάρα, στο ίδιο, σελ. 118-119).

Γυρεύετε Ευαισθησία ;;

Από την κυβέρνηση που ενδιαφέρεται μόνο για τη χειραγώγηση και την ενίσχυση της αυταρχικότητας της δικαιοσύνης ώστε να ευθυγραμμίζεται με την κυβερνητική πολιτική ζητάμε ευαισθησία;;

Την ευαισθησία τους 
τη διαπιστώνουμε καθημερινά
-Στην καθυστέρηση με κάθε τρόπο της δίκης των δολοφόνων ναζιστών.
-Στη φτώχεια που δολοφονεί παιδιά απο κεριά και μαγκάλια
-Στις άθλιες συνθήκες κράτησης μανάδων και παιδιών στις φυλακές
Για να μη μιλήσουμε για τα παιδιά των προσφύγων που ζουν μέσα στο κρυο και στη λάσπη.

Παντελής ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ: Εσύ Φίλε, σικ αριστερέ:



Παντελής ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ

Αριστερά χωρίς σφυροδρέπανο; 
Σύμμαχοι με ευρωφασίστες; 
Αριστερά που ψηφίζει μνημόνια, καταδικάζοντας το Λαό σε αιώνια λιτότητα και αυτοκτονία; 
Αυτή είναι αριστερά; Ευχαριστώ δε θα πάρω... 

Οι αριστεροί είναι στο δρόμο και αγωνίζονται για το Λαό κι όχι στα ονόματα και στον κληρονομικό τους προορισμό ... «Ο παππούς μου στο βουνό, ή ο πατέρας μου στο Πολυτεχνείο». 
Μπούρδες!! Εσύ τι κάνεις... 

Ξέρεις, φίλε εξαπατημένε... Ποτέ σου μη σώσεις και ψηφίσεις πραγματική Αριστερά... 
αλλά οφείλεις ν' αντισταθείς, να βοηθήσεις τον εαυτό σου κι αυτούς που τρώνε τα χημικά για σένα και για όλους, καθημερινά με ανιδιοτέλεια... 
ενώ εσύ πάντα ήσουν ο Αριστερός, ο άκαπνος, της θεωρίας, ο «ξεχωριστός»... 

Κάνε μια προσπάθεια να γίνεις ένας απ' αυτούς τους απλούς αριστερούς, τους εργάτες, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους απολυμένους, να δεις που δε θα το μετανιώσεις. 
Θα νιώσεις λυτρωμένος... 

Φίλε, σικ αριστερέ, ΑΓΩΝΙΣΟΥ, για μια πραγματική Αριστερά του απλού κόσμου. 
Οχι άλλες ευρηματικές, δήθεν ευρωπαϊκές αριστερές τάσεις... 
(μας έχεις χορτάσει απ' τη Β' Πανελλαδική κι εντεύθεν... έκανες την Αριστερά 1.000 ψεύτικα κομματάκια). 

Σήκω λίγο από τον αγωνιστικό σου λήθαργο και δες πού είναι η ζωή και πού παίζεται... 
και μην ντρέπεσαι, δες μέσα στα φτωχά σπίτια τι συμβαίνει... 
Ακόμη κι αν εξαπατήθηκες, ακόμη κι αν το παιχνίδι το 'στησαν μη σκύψεις το κεφάλι... 

Σκύψε το κεφάλι, όταν θα έχεις άδικο...

 Εδώ όμως, το δίκιο είναι με το μέρος σου... 

Ψάξ' το..



Μήπως είσαι Φασίστας ; δες -κατά Ουμπέρτο Έκο- τα χαρακτηριστικά του "πρωτο-φασισμού"


Τα 14 τυπικά χαρακτηριστικά του
"Πρωτο-φασισμού" σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκο:

1. Η λατρεία της παράδοσης.
2. Η απόρριψη του ορθολογισμού και του μοντερνισμού.
3. Η καχυποψία απέναντι στη διανόηση, την κριτική σκέψη, την κουλτούρα
4. Η διαφωνία είναι προδοσία.
5. Ο φόβος του διαφορετικού.
6. Η επίκληση προς μια απογοητευμένη, ταπεινωμένη,
φοβισμένη μεσαία τάξη.
7. Η εμμονή με τις συνωμοσίες, ιδιαίτερα τις διεθνείς.
8. Η αίσθηση της ταπείνωσης απέναντι στη δύναμη
ή τον πλούτο του εχθρού.
9. Ο ειρηνισμός είναι συναλλαγή με τον εχθρό.
Η λύση θα έρθει με μια «τελική μάχη».
10. Ο «λαϊκός ελιτισμός»: ανήκουμε στον καλύτερο λαό του κόσμου,
τα μέλη του κόμματος είναι οι καλύτεροι πολίτες.
11. Η λατρεία του ηρωισμού και του θανάτου.
12. Η μετάθεση του πόθου για εξουσία στη σεξουαλική συμπεριφορά.
13. Τα άτομα ως άτομα δεν έχουν δικαιώματα,
ο Λαός γίνεται αντιληπτός σαν ποιότητα,
ο Ηγέτης είναι ο ερμηνευτής της κοινής βούλησης.
14. Φτωχό λεξιλόγιο χωρίς σύνθετη κριτική σκέψη