24 Ιανουαρίου, 2017

o Γιώργος Κωνσταντίνου στο Stigma-Radio:

Από: Stigma-Radio Zakynthos
Είπαν στον ΣΤΙΓΜΑ (24/1/17) Γιώργος Κωνσταντίνου (Πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Ζακύνθου, Δημοτικός Σύμβουλος):

«Από θαύμα μέχρι σήμερα δεν θρηνήσαμε δεύτερο άνθρωπο επειδή δεν έτυχε κάποιο επείγον περιστατικό.

Σχετικά με τα προβλήματα του Νοσοκομείου και παρά τις διαβεβαιώσεις, δεν βλέπουμε κάποια πρόοδο ως προς το άνοιγμα των χειρουργείων.
Ζητάμε από την 6η Υ.Π.Ε και το Υπουργείο Υγείας, να βρουν λύση στο θέμα των κλειστών χειρουργείων. Να κόψουν τον λαιμό τους να βρουν λύση. 
Ζητάμε εξοπλισμένα και επανδρωμένα ασθενοφόρα.


Μετά από πρωτοβουλίες του Εργατικού Κέντρου, υπάρχει ομόφωνο ψήφισμα του Περιφερειακού Συμβουλίου, που καταδεικνύει τα ζητήματα και ζητά την άμεση επίλυσή τους, όμως δεν έχουμε αντίστοιχο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου, γιατί διαφώνησε ο κ. Κασσιμάτης*, θεωρώντας ότι δεν τρέχει κάτι το σοβαρό.
Ο κ. Κασσιμάτης ζήτησε να έρθει στο Δημοτικό Συμβούλιο η Διοικήτρια του Νοσοκομείου κυρία Τσαρίδου, ώστε να μας ενημερώσει. 
Γιατί όμως δεν καλεί του Νοσοκομειακούς γιατρούς, που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τα προβλήματα; 
Οι γιατροί καταγγέλλουν ότι πιέζονται και εκβιάζονται για να κάνουν τους διασώστες σε ασθενοφόρα που κάνουν διακομιδές, κάτι που απαγορεύεται.


Είναι ειρωνεία το να λέμε ότι στη Ζάκυνθο έχουμε κηρυχτεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Στάχτη στα μάτια είναι αυτή η απόφαση, σε τίποτα δεν έχουν ωφεληθεί οι Ζακυνθινοί.
Τεράστιες οι ευθύνες τόσο της Δημοτικής Αρχής, όσο και της Κυβέρνησης για το θέμα των απορριμμάτων. 

Δεν θέλουν να βρουν λύση, η Δημοτική Αρχή είναι έρμαιο συμφερόντων, θέλει να παραχωρήσει τη χρήση της διαχείρισης σε ιδιώτες.


Το μοναδικό έργο που έγινε ποτέ στη Ζάκυνθο σχετικά με τα σκουπίδια, είναι ο Σκοπός. 
Στις Δημοτικές εκλογές του 1986 το ΚΚΕ πήρε την Προεδρία της ΤΕΔΚ, με αποτέλεσμα τότε να σχεδιαστεί το πρωτοποριακό έργο του ΧΥΤΑ στον Σκοπό, το μοναδικό έργο υποδομής που έγινε στο νησί. 
Όταν δεν εξαρτάσαι από συμφέροντα, μπορείς να κάνεις έργα. Η σημερινή Δημοτική Αρχή είναι δέσμια συμφερόντων. Πρόκειται για τη Δημοτική Αρχή που έχει χωροθετήσει τις περισσότερες περιοχές από κάθε άλλον Δήμο σε πανελλαδικό επίπεδο.


Αυτοί που επιμένουν και υποδεικνύουν ως λύση για τη διαχείριση των απορριμμάτων τον Σκοπό, είναι σύμβουλοι της πλειοψηφίας και σκόπιμα το κάνουν. 
Απλά πετάνε το μπαλάκι για να παραμένουμε σε ένα αδιέξοδο, αφού γνωρίζουν ότι στον Σκοπό δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτα.


Γιατί δεν εφαρμόζεται η ανακύκλωση που θα μείωνε τον όγκο των απορριμμάτων κατά 70%;
Στη Ζάκυνθο έχουμε κατά κύριο λόγο μικροκαλλιεργητές, αγρότες με μικρές εκτάσεις, αγρότες φτωχούς. 
Αν χαθεί η αγροτική παραγωγή της Ζακύνθου, θα χαθούν τα τοπικά μας προϊόντα, ο κόσμος θα ψωνίζει εισαγόμενα και θα επωφεληθούν οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ.


Οι αγρότες βιώνουν μια φοροεπιδρομή από την Κυβέρνηση, μια λεηλασία του εισοδήματός τους και το Εργατικό Κέντρο στηρίζει τον αγώνα τους.»
* επικεφαλής ΣΥΡΙΖΑ
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Για  την  δίωξη του Δημάρχου Πατρέων Πελετίδη:
25/1/2017 - 14:00

Μας εξαφανίζουν και μας κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα. Μας σκοτώνουν και μας βγάζουν τη γλώσσα.






Ένα έγκλημα εθνοτικών διαστάσεων συντελείται. 
Ένα νέο ολοκαύτωμα. 
Εξαφανίζουν έναν ολόκληρο λαό. Αργά αλλά σταθερά, με κάθε μέσο, σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής, κλέβουν ασύστολα, ξεπουλάνε, δολοφονούν κατά συρροή, εξαφανίζουν το παρόν μας, υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών μας. 
Οι απόμαχοι δουλειάς χρόνων καλούνται να ζήσουν με το φιλοδώρημα που τους απένειμαν για σύνταξη. Εξαθλιωμένοι, ξεκολλάνε απ’ το πετσί τους την όποια αξιοπρέπεια τους απέμεινε και την οποία έχτιζαν με τα χρόνια, έστω και λαθεμένα, για ένα κομμάτι ψωμί, που τους πετάνε ξεδιάντροπα, ένα κεραμίδι που καλούνται να υπερασπιστούν ως εμπράγματη απόδειξη της ζωής που τους πήραν και μια ταπεινή θεσούλα του παιδιού. 
Τις αποταμιεύσεις τους τόσων χρόνων, χρήματα της εργασίας τους και των κόπων τους τα εξαφάνισαν. 
Άλωσαν τα αποθεματικά των συνταξιοδοτικών ταμείων, τα τζογάρισαν στο χρηματιστήριο των αφεντικών τους, τα έκλεψαν, τα έφαγαν.
 Και τώρα τρώνε τις σάρκες των γερόντων. 
Και των παιδιών τους. Και των παιδιών των παιδιών τους.

Ανάμεσά μας, ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι, εκατοντάδες χιλιάδες υποαπασχολούμενοι, χιλιάδες ανήμποροι, καταθλιμμένοι, ψυχολογικά ράκη, ξοφλημένοι, ετοιμοθάνατοι, οδηγούνται πειθήνια σ’ ένα ιδιότυπο πρόγραμμα ευγονικής από την τάξη των αφεντικών, που τόσα χρόνια μας διαφεντεύει και διαμορφώνει τη συνείδησή μας. 

Λαοί που έχουν προγραφεί από τον παγκόσμιο καπιταλισμό κι οδηγούνται άγρια στον όλεθρο και στην εξαφάνιση. 
Άνευ δικαιώματος στα πανανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς παρόν, ζωή, ελπίδα, προοπτική. 
Κι όσοι δουλεύουμε ακόμη, δουλειά με την ώρα, τη μέρα, την ανάγκη του αφεντικού, όλο και λιγότερα χρήματα – ένα χαρτζιλίκι, χωρίς ανάσα, δίχως προοπτική ή μάλλον με τη δυστυχία του διπλανού μας να προβάλει ως η μέλλουσα θέση μας κι ας μην το αντιλαμβανόμαστε πολλοί.

Η δημόσια υγεία αποσαθρώθηκε, η πρόληψη χάθηκε, τα νοσοκομεία εγκαταλείφτηκαν, το εναπομείναν προσωπικό τους αγκομαχεί, γιατροί και νοσηλευτές ήρωες, φάρμακα εκλείπουν, θεραπείες που θα έσωζαν ζωές διακόπτονται, αναβάλλονται ή δεν εκκινούν ποτέ, επεμβάσεις δεν γίνονται. 
Απέλπιδες ασθενείς, συνοδοί και νοσηλευτικό προσωπικό στην αθλιότητα των εφημεριών και της γενικής λειτουργίας των νοσοκομείων. 
Μονάδες ΜΕΘ δεν λειτουργούν, ακόμη και πολύτιμα μηχανήματα απαξιώνονται, ασθενοφόρα σαράβαλα, ράντζα και ασθενείς παραπεταμένοι στην τύχη τους, στους πόνους και στην ανημποριά τους. Όσο περνάει ο καιρός, 
η περίπτωση να ψοφήσουμε – αν φτάσουμε ποτέ, σ’ έναν άθλιο διάδρομο νοσοκομείου, από ένα θολό στατιστικό ενδεχόμενο, γίνεται ολοένα και πιθανότερη για μας τους ίδιους, τα παιδιά μας, τους συγγενείς και τους φίλους μας. 
Ένας καιάδας για να ξεφορτώνονται το κουφάρι μας.

Η παιδεία σε διάλυση, πανεπιστήμια σκουπιδότοποι, πανεπιστημιακοί που διδάσκουν την προσευχή ως μέσο για την αύξηση της παραγωγικότητας (και υποδούλωσης), 
άλλοι που ανακαλύπτουν θεϊκούς τάφους κι όλοι μαζί να προσκυνούν το άθλιο σύστημα που τους ανέδειξε. 
Φοιτητές χωρίς μέλλον κι άλλες χιλιάδες παιδιά, εκατοντάδες χιλιάδες κι αυτά, αποδιωγμένα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, μετανάστες στον… καλύτερο καπιταλισμό, μιας και το χρηματιστήριο αξιών ζωής της ημεδαπής έχει πατώσει. 
Μαθητές που πεινάνε και δάσκαλοι εξαθλιωμένοι, συσσίτια από μεγαλοαστούς και τροφαντούς παπάδες, εταιρείες που προσφέρουν γεύματα αν αγοράσουμε το καθαριστικό τους, παιδάκια κατατρεγμένα, ξοφλημένα πριν ακόμη ζήσουν. 

Χιλιάδες παιδιά που σιτίζονται από την ελεημοσύνη μεγαλοκαρχαριών. Ένα θλιβερό σάντουιτς, ένα γιαούρτι, ίσως και γάλα. 
Από αυτούς που προηγούμενα κατάφεραν και απομύζησαν τη ζωή των γονιών τους. 
Τους δήμιούς τους! Τους… ευεργέτες. 
Και χιλιάδες άλλα παιδάκια διαμελισμένα από τις βόμβες των «συμμάχων» μας ή ξεβρασμένα άψυχα στις ακρογιαλιές μας, 
σ’ ένα ύστατο αγκάλιασμα με τους πνιγμένους γονείς τους, όπου, αντιθέτως, θα έπρεπε να παίζουν, να γελούν και να μαθαίνουν τις χαρές της θάλασσας.

Μερικοί οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία, ήδη. 
Κάτω στο δρόμο κάποιος ψάχνει στα σκουπίδια. 
Η γιαγιά μαζεύει τα πεταγμένα της λαϊκής αγοράς. Το παιδάκι λιποθυμά στο σχολείο. 
Μας προσφέρουν τα ληγμένα των σούπερ μάρκετ.

Απ’ τα ληγμένα της τέχνης, του πολιτισμού, του κοινωνικού εκμαυλισμού μας ξεκίνησαν. Θυμάστε; Γιατί αν πρόκειται να διακορεύσεις, να εκμαυλίσεις ένα λαό, απ’ τον πολιτισμό του αρχινάς.

Μας άμβλυναν την ικανότητα ανάγνωσης, μέχρι που μας κατέστησαν λειτουργικά αναλφάβητους. Αφεθήκαμε, δεν αντιδράσαμε. 
Μας αποξένωσαν από κάθε ίχνος αξιοπρέπειας, βάλθηκαν να μας καταντήσουν άθλια και θλιβερά χαμερπή. Να ψάχνουμε κάποιον που θα βγάλει «το φίδι απ’ την τρύπα».

Γι’ αυτό εξαφάνισαν τον πολιτισμό.
 Ένα άλλο έγκλημα που συντελείται χρόνια τώρα και λίγοι πήραν χαμπάρι. 
Η Τέχνη που, ως τέτοια, μπορεί να αφυπνίσει, να καλλιεργήσει συνειδήσεις, να ανατάσσει, να θέσει ερωτήματα, να εξυψώσει τον άνθρωπο, εξαφανίστηκε, διαβρώθηκε, εκμαυλίστηκε. 
Αποξενωθήκαμε από το Ωραίο, το Ηρωικό, το Μεγάλο, την αισθητική παιδεία και καλλιέργεια. 
Ότι απόμεινε χώθηκε στο βρακί της κάθε Καλομοίρας, σύρθηκε στην ιπτάμενη και ξεθυμασμένη λίμπιντο απόμαχων αεροσυνοδών, στην ξετσιπωσιά αγυρτών, στο θλιβερό τίποτα ανδρεικέλων, στις κραυγές υπανθρώπων.

Και να φανταστείς, αργεί ακόμη το τέρμα. 
Βρομίσαμε γιατί μετράμε το κόστος της θέρμανσης. Σε λίγο θα ζέχνουμε γιατί και το νερό θα γίνει εμπορευματικό είδος.
 Όπως κατάντησε ολάκερη η ζωή μας. Κι όσο αποτιμούσαν, στο βωμό του κέρδους τους, με την αρωγή ή την αδιαφορία μας, τα πανανθρώπινα αγαθά, τόσο έχανε την αξία της η ζωή μας. Μέχρι που δεν θ’ αξίζουμε, πια, ούτε φράγκο.

Δολοφονούν ένα ολόκληρο λαό. Γέροντες, μεσήλικες, νέους, παιδιά. Ξεπουλάνε τα πάντα. Εργατικά και πανανθρώπινα δικαιώματα, εθνικό πλούτο, ανθρώπους, ιδανικά, αξιοπρέπειες, το παρόν μας και το μέλλον μας, τις ζωές των παιδιών μας. Εκμαυλίζουν, τρομοκρατούν, απογοητεύουν και μας σέρνουν στον τάφο.

Η σαπίλα εισβάλλει από παντού στη ζωή μας. 
Ξεδιάντροπα, προκλητικά, το σύστημα αποβάλει τη «δημοκρατία» του, τη «δικαιοσύνη», την «ενημέρωση», τον «πολιτισμό», την αστική λογική του, οτιδήποτε το ενοχλούσε στην ισοπέδωση του λαού, κάθε τι που το φτιασίδωνε και αποκοίμιζε τους υπηκόους. Στέκεται γυμνό κι αποκρουστικό απέναντί μας.

Μας εξαφανίζουν και μας κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα. Μας σκοτώνουν και μας βγάζουν τη γλώσσα. 
Μας αφαιρούν τη ζωή, μαγαρίζουν και υποσκάπτουν το μέλλον των παιδιών μας και μας περιγελούν. Μας δολοφονούν και μας χλευάζουν. 
Μας προκαλούν κι ελεημονούν. Μια δωρεά, ένα συσσίτιο, μια υποτροφία, ένα ίδρυμα, μια ΜΚΟ.

Κι εμείς τους ανεχόμαστε. 
Κι αν δεν σκύβουμε το κεφάλι, αποστρέφουμε το βλέμμα. ΄Η πιανόμαστε από την επόμενη μαριονέτα που μας δείχνουν. Κι ας είναι ολοφάνερα ψευδεπίγραφη, ακόμη και γκρίζα ή και μαύρη. Από απάτη σε απάτη. Μέχρι το τέλος μας, που το έχουν ορίσει και προδιαγράψει αυτοί.

Κι όμως. Μας εξαφανίζουν, γιατί το επιτάσσουν τα κέρδη τους, 
αλλά μας φοβούνται. 
Αυτοί ξέρουν, γνωρίζουν τη δύναμή μας. 
Εμείς δεν πρέπει να την μάθουμε. 
Γι αυτό και μας λοιδορούν. Μας εξευτελίζουν. Στο δρόμο προς τον όλεθρο πρέπει να νιώθουμε άθλιοι, απελπισμένοι, δίχως ελπίδα κι ανάστημα. 

Αλλιώς, δεν θέλει πολύ – αυτοί το ξέρουν, να βρεθούν οι ίδιοι στο λάκκο που προορίζουν για μας.

Θέλει;

Viva La Revolucion:Πλήρες ιστορικό προβολών σελίδας: 502.418


Απ' τις 24/3/16 που ξεκινήσαμε να  Συλλέγουμε και να Προωθούμε εδώ και εδώ τις 
"πένες που Ζωγραφίζουν
για Ένα Κόσμο, για μια Κοινωνία που Ονειρευόμαστε και Παλεύουμε Παντού 
-και εδώ μέσα- 
Να Κατακτήσουμε 
Δεν περιμέναμε Αυτό το αποτέλεσμα. 
Η προσπάθειά μας δεν ήταν και χωρίς λάθη ή αστοχίες, αλλά και Αυτά θετικά το είδαμε, ήταν και είναι, για να Μαθαίνουμε.  
Ευχαριστούμε τους Φίλους που μας συμβούλευσαν και που Μας Συμβουλεύουν, οι Σκέψεις τους είναι καλοδεχούμενες.
Ευχαριστούμε 

και Συνεχίζουμε 
τώρα με Μεγαλύτερη Ευθύνη.  

Για να Γίνουμε Χρήσιμοι, Απαιτείται:


"......Με άλλα λόγια, απαιτείται -μαζί με το ταξικό αντανακλαστικό, την αυθόρμητη κομμουνιστική διάθεση και στάση ζωής- κι ένα ορισμένο επίπεδο διαλεκτικής υλιστικής σκέψης. 
Απαιτείται καλή γνώση των συλλογικά επεξεργασμένων συμπερασμάτων από την ιστορία του Κόμματος και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος σε συνδυασμό με ένα ελάχιστο αλλά ικανοποιητικό επίπεδο αφομοίωσης των θέσεων της διαλεκτικής-υλιστικής φιλοσοφίας, της μαρξιστικής ανάλυσης της καπιταλιστικής οικονομίας, των νομοτελειών της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας σε συνδυασμό με τα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα. 
Απαιτείται καλή γνώση των θέσεων και επεξεργασιών του Κόμματος για μια σειρά οικονομικά - κοινωνικά - πολιτικά ζητήματα......"

Στείλτε το σε Όσους Πανηγύρισαν κ κυρίως στα χρυσάβγουλα:

ΗΠΑ
Υποσχέσεις Τραμπ σε στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων για περιορισμό των κανονιστικών ρυθμίσεων και των φόρων


Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ υποσχέθηκε σήμερα στα διευθυντικά στελέχη 12 μεγάλων επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων της αμυντικής βιομηχανίας «Lockheed Martin» και της εταιρείας αθλητικών ειδών «Under Armour Inc», ότι η κυβέρνησή του θα περιορίσει κατά 75% τους κανονισμούς που διέπουν τις εταιρείες. «Πιστεύουμε ότι μπορούμε να περιορίσουμε τις ρυθμίσεις κατά 75%, ίσως και περισσότερο», είπε, προσθέτοντας ότι η ασφάλεια των εργαζομένων και η προστασία του περιβάλλοντος είναι εγγυημένες, χωρίς ωστόσο να δώσει περισσότερες διευκρινίσεις.

Μεταξύ των διευθυντών επιχειρήσεων που βρέθηκαν σήμερα στον Λευκό Οίκο ήταν οι Μαρκ Φιλντς («Ford»), Μέριλιν Χιούσον («Lockheed Martin»), Άλεξ Γκόρσκι («Johnson&Jonhnson»), Μάικλ Ντελ («Dell»), Ίλον Μασκ («SpaceX») και Κέβιν Πλανκ («Under Armour»). 

Αυτό τον εκβιασμό θα τον Αποδεκτούμε ;;


Σκηνικό εκφοβισμού και εκβιασμού του λαού στήνει η κυβέρνηση, προκειμένου να ολοκληρωθεί η «αξιολόγηση», προμηνύοντας νέο γύρο αντιλαϊκών περικοπών και μέτρων, πριν και μετά την ολοκλήρωση του «προγράμματος», το 2018.

Ήδη, για να «αναθερμάνει» τη διαπραγμάτευση, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, με επιστολή του προς το κουαρτέτο «ενημέρωσε τους θεσμούς ότι θα προσέλθει στο Γιούρογκρουπ της 26ης Ιανουαρίου με συγκεκριμένες θέσεις σε όλα τα εκκρεμή ζητήματα».

Ανάμεσα σε άλλα, συζητιούνται νέα μείωση στο αφορολόγητο μισθωτών και συνταξιούχων, παρεμβάσεις στα προνοιακά επιδόματα και αναβάθμιση του «δημοσιονομικού κόφτη».

Την ίδια ώρα, κυβέρνηση και ΝΔ τσακώνονται για το ποιος μπορεί να υλοποιήσει πιο αποτελεσματικά την αντιλαϊκή πολιτική των αναδιαρθρώσεων και κατευθύνσεων της ΕΕ, προς όφελος της καπιταλιστικής ανάκαμψης και κερδοφορίας.

ΚΚΕ: «Για το λαό είναι μια ακόμη απόδειξη της ανάγκης να γυρίσει την πλάτη και στους δύο και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, που είναι ο μοναδικός πραγματικός αντίπαλος της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής»

Aπό την 1η Σελίδα του Ριζοσπάστη