17 Νοεμβρίου, 2017

Ο σπόρος που έπεσε σαν σήμερα το 1918:

,,Να δείχνεις την προοπτική μες στο πιο βαθύ σκοτάδι, που θα το διαδεχτεί η αυγή,,

Έστιν ουν κόμμα…

Κόμμα είναι η οργανωμένη πρωτοπορία, το συνειδητοποιημένο κομμάτι της εργατικής τάξης που τραβάει μπροστά και ξέρει πως δεν αρκεί να μάχεσαι, αλλά να νικάς. 
Και αυτό απαιτεί να οργανώνεις την τάξη σου, τους αγώνες της, να μπαίνεις μπροστά, να μην αφήνεις τις ριζοσπαστικές διαθέσεις να ανεβοκατεβαίνουν σαν παλίρροια, ανάλογα με την αυθόρμητη συνείδηση. Να δένεις το ατσάλι και να στύβεις την πέτρα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, με τους πιο αρνητικούς συσχετισμούς. Να δείχνεις την προοπτική μες στο πιο βαθύ σκοτάδι, που θα το διαδεχτεί η αυγή.

Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, με βαθιές ρίζες στο λαό, τις διεκδικήσεις, τις παραδόσεις του. Όποια πέτρα και αν σηκώσεις σε αυτόν τον τόπο, σε όποια γωνιά του κι αν βρεθείς, είναι συνδεμένη με το ΚΚΕ, το ιστορικό του χνάρι, από τα βουνά του αντάρτικου, ως τις βραχονησίδες της εξορίας, απ’ τα μεγάλα αστικά κέντρα με τη συγκεντρωμένη αστική τάξη, ως την επαρχία με τους φτωχούς αγρότες και τους προλετάριους της υπαίθρου.

Το ΚΚΕ είναι συνδεμένο με κάθε σύγχρονη εργατική διεκδίκηση, με κάθε λαϊκό αγώνα, από τους πιο μεγάλους, ως τους πιο “μικρούς”, από το ένοπλο αντάρτικο της δεκαετίας του 40 -την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας- ως τις κινητοποιήσεις σήμερα, τις εργατικές απεργίες, τα αγροτικά μπλόκα, τις μαθητικές καταλήψεις, την άμεση κινητοποίηση ενάντια σε κάθε απόλυση, κάθε κρούσμα εργοδοτικής αυθαιρεσίας, οπουδήποτε υπάρχει εργαζόμενος λαός. Δίνει το χέρι του σε όποιον σηκώνεται, σε όποιον σηκώνει ανάστημα ενάντια στον κόσμο της εκμετάλλευσης και τη σαπίλα του.


Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης. Όσοι το χτύπησαν και το χτυπάνε ως σήμερα -και προφανώς με αυτό δεν εννοούμε όσους διαφωνούν μαζί του, είναι σαφής η διαφοροποίηση- στόχευαν σε αυτό το χαρακτηριστικό του, προσπάθησαν ακόμα και να το διαλύσουν κατά καιρούς, να το διαχύσουν σε μια ενωτική σούπα, να το μεταλλάξουν για να “προσαρμοστεί” στη νέα εποχή και τα δεδομένα της, να το κάνουν κάτι άλλο από αυτό που είναι, με όλες τις αδυναμίες του και τυχόν ανεπάρκειές του: η οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης και των αγώνων της. Γι’ αυτό το εχθρεύονται και το έχουν διαρκώς στο στόχαστρο, αλλιώς θα περίσσευαν οι “γλύκες” και τα καλά λόγια.

Αν το είχαν πετύχει λοιπόν, αν είχαν πετύχει να μην υπάρχει ΚΚ -όπως δεν υπάρχει στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, εξαιτίας της αντεπαναστατικής λαίλαπας- το βασικό καθήκον θα ήταν να το φτιάξουμε ξανά από την αρχή. 
Κι είναι ευτύχημα πως δε χρειάζεται σήμερα να ξεκινήσουμε από το μηδέν, πως το ΚΚΕ άντεξε και πήγε κόντρα στο ρεύμα της αντεπανάστασης, της ενσωμάτωσης, της (παλιάς και σύγχρονης) Πασοκιάς, πως τελικά δεν έγινε σαν τα μούτρα τους, μία από τα ίδια.

Αυτό δείχνει πως οι ρίζες του δέντρου είναι γερές, πως μπορεί ξανά να θεριέψει, να πετάξει φύλλα και να δώσει καρπούς, πως είναι αειθαλές, παντός καιρού, δεν το τρομάζει η βαρυχειμωνιά. 
Κι αυτό δεν έχει μόνο ιστορική αξία και διάσταση, περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, αλλά πρωτίστως για το μέλλον, για την προοπτική και για την επανάσταση που έρχεται…

Σήμερα το ΚΚΕ κλείνει 99 χρόνια αδιάλειπτης ύπαρξης και επαναστατικής δράσης, και στρέφει το βλέμμα του όχι μόνο στη μεγάλη επέτειο των δικών του εκατό χρόνων, αλλά σε αυτήν ακριβώς την προοπτική, για να μεγαλώσει το δέντρο και να καρπίσει ο σπόρος που έπεσε σαν σήμερα, το 1918, στα γραφεία του Πειραιά.

από   
*********************************



Συμπληρώνονται σήμερα 99 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ


Οι αντιπρόσωποι στο Ά Πανελλαδικό ΣυνέδριοΟι αντιπρόσωποι στο Ά Πανελλαδικό Συνέδριο
Ενενήντα εννιά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μέρα που στα γραφεία του Συνδέσμου Μηχανικών Εμπορικών Ατμοπλοίων (εκεί που αργότερα ήταν το ξενοδοχείο «Πειραιεύς») 
συγκεντρώθηκαν 37 αντιπρόσωποι από εργατικές και σοσιαλιστικές οργανώσεις. Τρεις μέρες αργότερα, η ίδρυση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ) ήταν γεγονός (4-10 Νοέμβρη με το παλιό ημερολόγιο, 17-23 με το νέο).
Η δημιουργία του ΣΕΚΕ, που λίγο αργότερα μετονομάστηκε σε ΚΚΕ, σήμανε την αφετηρία χειραφέτησης της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο και τα αστικά κόμματα. Για πρώτη φορά, εμφανίστηκε στην ελληνική κοινωνία ένα κόμμα που ανέγραψε στη σημαία του την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Στο ιδρυτικό του ψήφισμα διαβάζουμε:
«Το Σοσιαλιστικόν Εργατικόν Κόμμα της Ελλάδος βασίζεται επί των εξής θεμελιωδών αρχών:
1. Πολιτική και οικονομική οργάνωσις του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως για την κατάχτηση της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησην των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής δηλ. την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβιστικήν ή κομμουνιστικήν».
Η ίδρυση του ΣΕΚΕ ήρθε σαν «ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος στη χώρα μας, κάτω από την επίδραση της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917 στη Ρωσία» (από τον πρόλογο στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ, 2013).
Η επαναστατική θύελλα που ξεσήκωσε ο «Οκτώβρης» επέσπευσε την ίδρυση του ΣΕΚΕ, το οποίο διαφοροποιούμενο ριζικά από τα μέχρι τότε κόμματα, διακήρυξε από το ιδρυτικό του ψήφισμα ακόμα: 
«Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα δεν δύναται ποτέ να συμμετάσχει ή και να ενισχύσει οποιαδήποτε κυβέρνησιν της αστικής τάξεως και αποκρούει κάθε απόπειραν απομακρύνσεώς του από την πάλιν των τάξεων, με σκοπόν να διευκολυνθή η προσέγγισης των εργατών με τα αστικά κόμματα» (από τα πρακτικά του Α' Συνεδρίου του ΣΕΚΕ, έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, 1982).
Η ίδρυση του ΣΕΚΕ αποτέλεσε τομή στην ελληνική κοινωνία. Σηματοδότησε την εμφάνιση της ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης.
Εξέφραζε αντικειμενικά τη διαδικασία συνένωσης του μαρξισμού - λενινισμού με το εργατικό κίνημα. Με τις βασικές αρχές του προσέδωσε επαναστατική θεωρητική βάση και πολιτική γραμμή στα πιο δυναμικά τμήματα του εργατικού κινήματος, παρά τις αδυναμίες ή και θεωρητικές ανεπάρκειες στις πρώτες προγραμματικές προσεγγίσεις.
Το Α' Συνέδριο του ΣΕΚΕ ψήφισε μια σειρά στόχους πάλης πρωτοποριακούς, που αντιστοιχούσαν σε βασικές ανάγκες της εργατικής τάξης εκείνη την εποχή. Μια σειρά απ' αυτούς δεν έχουν υλοποιηθεί ακόμα και σήμερα, ενώ πολλές κατακτήσεις ανατράπηκαν.

Απ' την ιστορική ανάγκη στο χρέος για την εκπλήρωσή της

Η επικείμενη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ δεν αντιμετωπίζεται από τους κομμουνιστές σαν μια γραμμική αφήγηση της Ιστορίας. Χωρίς να ξεχνάμε ούτε ώρα από αυτήν την επική πορεία, η προσοχή είναι στραμμένη στα υψηλά καθήκοντα που χρεώνει η Ιστορία του Κόμματος, η ίδια η κοσμοθεωρία μας.
Οντας «στα γεμάτα» στην εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, το ΚΚΕ κυριαρχείται από το χρέος της ιστορικής του αποστολής, ως η οργανωμένη εμπροσθοφυλακή, η επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης.
Αυτό το χρέος αναδεικνύουν το σύνολο των εκδηλώσεων που έγιναν στα προηγούμενα τρία χρόνια.
Ηδη από το 2015, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ βρίσκονται στην τροχιά γιορτασμού των 100 χρόνων του ΚΚΕ, ενώ αυτήν την περίοδο ολοκληρώνονται οι εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια του «Οκτώβρη». Στο μεσοδιάστημα κάθε χρόνος είχε τη δική του σήμανση. Ενδεικτικά, το 2015 έγιναν οι εκδηλώσεις για τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, το 2016 οι εκδηλώσεις για τον ΔΣΕ και το 2017 για την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση.
Από το 2014 η ΚΕ του Κόμματος είχε ανακοινώσει το στόχο το 2018 να βρει το Κόμμα έχοντας κάνει ένα μεγάλο άλμα στην κομματική οικοδόμηση, την πολιτική - ιδεολογική ισχυροποίηση του ΚΚΕ στην εργατική τάξη.
Η έως τα τώρα Ιστορία δείχνει ένα Κόμμα που καταξιώθηκε με τις πρωτοπόρες ιδέες που έφερε στην ελληνική κοινωνία, μπόλιασε το εργατικό κίνημα με την πρωτοπόρα δράση του.
Συνέβαλε - κρατώντας ψηλά τη σημαία της ταξικής, της ασυμβίβαστης πάλης με την αστική εξουσία - και έδωσε μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος.
Με την καθοδήγηση του ΚΚΕ η εργατική τάξη, σε συμμαχία με την αγροτιά και άλλα λαϊκά στρώματα, αντιπάλεψε και συγκρούστηκε με την αστική τάξη και τις επιλογές της με τόλμη και αποφασιστικότητα. Σ' αυτήν την πορεία γράφτηκαν λαμπρές σελίδες αγώνων και κατακτήσεων (ο Μάης του '36, το ΕΑΜ, ο Δεκέμβρης του '44, ο ΔΣΕ κ.ά.).
Το Κόμμα στάθηκε όρθιο κρατώντας τη σημαία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού και όταν ήρθαν οι αντεπαναστατικές ανατροπές του '90 - '91.
Συνέβαλε με τις επεξεργασίες του στην πάλη για την αναζωογόνηση των ιδεών του σοσιαλισμού, μελέτησε τη διαδικασία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Αντεξε στον πιο σκληρό και αμείλικτο πόλεμο με την αστική τάξη και τους συμμάχους της, τον οπορτουνισμό.
Είναι όλη αυτή η πορεία που δικαιώνει την κεντρική επιδίωξη για παραπέρα ισχυροποίησή του, αξιοποιώντας όλη την πείρα της 100χρονης Ιστορίας του.
Είναι όλη αυτή η Ιστορία που δικαιώνει την επιμονή στην αποκάλυψη της σήψης και της σύγχρονης βαρβαρότητας, την προβολή του σοσιαλισμού - κομμουνισμού ως το μόνο ρεαλιστικό και ελπιδοφόρο μέλλον για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Το Κόμμα σήμερα επιθετικά προβάλλει την εκτίμηση ότι η Ελλάδα έχει μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες, που μπορούν να απελευθερωθούν μόνο με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής απ' την εργατική - λαϊκή εξουσία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής και της διανομής.
Προβάλλοντας σήμερα τις αντικειμενικές δυνατότητες ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, καθώς και το ότι πραγματικό εμπόδιο είναι η εξουσία των μονοπωλίων και οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το ΚΚΕ συμβάλλει στην αύξηση της απαιτητικότητας και μαχητικότητας ευρύτερων τμημάτων της εργατικής τάξης, κόντρα και στην επιδίωξη του οπορτουνισμού να εγκλωβίσει εργατικές μάζες στη λογική της διαχείρισης της φτώχειας.
Στη μακρόχρονη Ιστορία του έχουν αφήσει σημαντική παρακαταθήκη σύγχρονοι αγώνες, όπου η αποφασιστική παρέμβαση του Κόμματος στον προσανατολισμό αυτών των αγώνων άφησε πείρα χρήσιμη στην πορεία για την ανασύνταξη του κινήματος.
Η μέχρι τώρα πορεία βεβαιώνει πως ο χρόνος που βρίσκεται μπροστά, το 2018, δεν θα σημάνει μόνο την κορύφωση των μέχρι τώρα εκδηλώσεων, αλλά θα είναι και μια αφετηρία για νέα άνοδο, ανάταση του επαναστατικού κινήματος και της ταξικής πάλης.
Ο γιορτασμός των 100 χρόνων του ΚΚΕ δίνει την ευκαιρία να ξεδιπλωθεί μέσα στους χώρους δουλειάς μια πλατιά συζήτηση με θέμα τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, για τη λαϊκή ευημερία, με εργατική εξουσία.