28 Ιανουαρίου, 2018

Το Μανιφέστο των Μαθητών !!

Με μεγάλη συμμετοχή πραγματοποιήθηκε η Πανελλαδική Συνάντηση Συντονιστικών Επιτροπών Μαθητών, 15μελών και 5μελών μαθητικών συμβουλίων από όλη την Ελλάδα, μετά από κάλεσμα της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας.

Οι αγωνίες των μαθητών για την κατάσταση που βιώνουν για το μέλλον, η εμπειρία από τη δράση που αναπτύχθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, το σχολείο και η ζωή που πραγματικά έχουν ανάγκη βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνάντησης που φιλοξενήθηκε στο 4ο Γυμνάσιο Χαϊδαρίου.
Εκεί έφτασαν οι μαθητές με μία δυναμική πορεία που ξεκίνησε από τον σταθμό του μετρό Αγ. Μαρίνα. 
«Στον δρόμο του αγώνα και της ανατροπής μαζί με το λαό και κάθε μαθητής» αναγραφόταν στο κεντρικό πανό, με τους μαθητές να φωνάζουν συνθήματα και να μοιράζουν στους περαστικούς ενημερωτικό υλικό.


Η συνάντηση άνοιξε με χαιρετισμούς φορέων. 
Ο Δήμαρχος Χαϊδαρίου Μιχάλης Σελέκος καλωσόρισε τους μαθητές από όλη τη χώρα στο Χαϊδάρι και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη σημασία της σημερινής συνάντησης, της συλλογικής δράσης ενάντια στην κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της εκπαίδευσης, στον αγώνα για ολόπλευρη μόρφωση και ένα καλύτερο μέλλον.
Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Πειραιά Ηλίας Πατίδης σημείωσε ότι 
η σημερινή πανελλαδική συνάντηση δείχνει το δρόμο της συλλογικής δράσης ιδιαίτερα σε μία περίοδο που ετοιμάζονται νέα μέτρα στο χώρο της παιδείας.
Παίρνοντας το λόγο η Στέλλα Βαλαβάνη πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής και μέλος του ΔΣ της ΑΣΓΜΕ σημείωσε πως
 «το σχολείο που εξοντώνει» αντί να μορφώνει, το βιώνουν και οι μαθητές και οι γονείς και αναφέρθηκε στην πάλη του γονεϊκού κινήματος από κοινού με τους μαθητές για ένα σχολείο στο ύψος των σύγχρονων αναγκών.
Στους αγώνες που αναπτύχθηκαν από την αρχή της χρονιάς και στη συμπόρευση μαθητών και γονιών αναφέρθηκε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Γονέων Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων Μενέλαος Μενελάου.

Χαιρετισμό απηύθυνε επίσης εκ μέρους του Συλλόγου Φοιτητών Φιλοσοφικής Κωνσταντίνα Λιμπριτάκη η οποία μίλησε για τις κοινές αγωνίες μαθητών και φοιτητών που βιώνουν τα προβλήματα που δημιουργούν οι πολιτικές κυβερνήσεων και ΕΕ.

Με το σύνθημα 
«Θέλουμε σχολείο να μορφώνει και όχι να εξοντώνει» να δεσπόζει στο χώρο της συνάντησης, η συζήτηση ξεκίνησε με την εισήγηση από πλευράς Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας που καλωσόρισε τους εκατοντάδες μαθητές από όλη την Ελλάδα, τις Συντονιστικές Επιτροπές, τα 15μελή και 5μελή που συζήτησαν και αποφάσισαν να δώσουν δυναμικά το παρών. 

O Δημήτρης Βουρνάς, πρόεδρος του 15μελους συμβουλίου του ΕΠΑΛ Ζωγράφου, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας σημείωσε χαρακτηριστικά:
«Σήμερα είμαστε εδώ για να συζητήσουμε για όλα όσα αντιμετωπίζουμε στο σχολείο και τη ζωή μας, για να ανταλλάξουμε εμπειρίες από τους αγώνες που οργανώσαμε αλλά και για να ανταλλάξουμε ιδέες για το πώς θα κάνουμε τον αγώνα μας ακόμα πιο δυναμικό, πιο αποτελεσματικό». 
Ο ίδιος έκανε εκτενή αναφορά στη δράση που αναπτύχθηκε στο προηγούμενο διάστημα, στην κατάσταση που βιώνουν στα σχολεία και το σπίτι με τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση ενάντια στους μαθητές και τις οικογένειες τους.
«Μπροστά σε όλα αυτά είχαμε και έχουμε δύο επιλογές. Ή να τα δεχτούμε, να κάτσουμε στα αυγά μας και να κλαίμε τη μοίρα μας ή να οργανώσουμε τον αγώνα μας και να διεκδικήσουμε μόρφωση και ζωή με δικαιώματα. Διαλέξαμε και ξαναδιαλέγουμε το δεύτερο και καλά κάνουμε γιατί όπως λέει ένα σύνθημά μας, "Ρεαλισμός δεν είναι να κάτσουμε στα αυγά μας είναι να παλέψουμε τα δικαιώματά μας”», τονίστηκε εισηγητικά. (Διαβάστε ολόκληρη την εισήγηση στα Συνημμένα Αρχεία*)

Η συνάντηση συνεχίστηκε ως αργά το απόγευμα με τοποθετήσεις από τους μαθητές που είχαν φτάσει από διάφορες περιοχές της χώρας. 

Μεταξύ των συμμετεχόντων βρίσκεται και ο αντιπρόεδρος του Περιφερειακού Μαθητικού Συμβουλίου του Τορίνο Σιμόν Βιάλ ο οποίος απηύθυνε χαιρετισμό.
Περιέγραψε τις αλλαγές και τις περικοπές που βρίσκονται σε εξέλιξη και στην Ιταλία και είχαν σαν αποτέλεσμα μία δημόσια εκπαίδευση με μεγάλη διαρροή μαθητών, που γίνεται κάθε χρόνο ακριβότερη για τις οικογένειες. Στάθηκε ιδιαίτερα στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες των μαθητών στη γειτονική χώρα «για ένα εξ ολοκλήρου διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα, που βάζει στο επίκεντρο τις προσδοκίες των μαθητών και όχι τα κέρδη των πολυεθνικών», όπως τόνισε μεταξύ άλλων

Η Εισήγηση: 
*      
Χαιρετίζουμε και καλωσορίζουμε τους εκατοντάδες συμμαθητές μας από όλη την Ελλάδα, τις Συντονιστικές Επιτροπές, τα 15μελή και 5μελή όλης της χώρας που συζήτησαν και αποφάσισαν να δώσουν δυναμικά το παρόν στη μεγάλη αυτή συνάντηση των μαθητών.
 Σήμερα είμαστε εδώ μαθητές από το Κιλκίς και τη Θεσσαλονίκη μέχρι και το Ηράκλειο της Κρήτης. Από την Πρέβεζα μέχρι την Μυτιλήνη. Από δεκάδες γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Είμαστε εδώ από όλη την Ελλάδα όλοι εμείς που δεν μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια, που αγωνιζόμαστε για το δικαίωμά μας στη μόρφωση και τη ζωή. 
Η Συντονιστική Επιτροπή της Αθήνας πήραμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε τις συντονιστικές επιτροπές και τα σχολεία όλης της χώρας για πανελλαδικό συντονισμό σε μια χρονιά που ήδη μετράμε δεκάδες μαθητικούς αγώνες. 
Η σημερινή μας συνάντηση είναι ένα ακόμα αγωνιστικό πανελλαδικό ραντεβού που προστίθεται σε όλα τα προηγούμενα και θα μας βγάλει πιο δυνατούς και αποφασισμένους. 
Σήμερα είμαστε εδώ για να συζητήσουμε για όλα όσα αντιμετωπίζουμε στο σχολείο και τη ζωή μας, για να ανταλλάξουμε εμπειρίες από τους αγώνες που οργανώσαμε αλλά και για να ανταλλάξουμε ιδέες για το πως μπορούμε να κάνουμε τον αγώνα μας ακόμα πιο δυναμικό, πιο αποτελεσματικό. 
Είμαστε εδώ για να συζητήσουμε πώς θα συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά, πώς θα αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τα προβλήματα της καθημερινότητας, για το πως μπορούμε να ζωντανέψουμε τα σχολεία μας με δράσεις για θέματα που μας απασχολούν, με πρωτοβουλίες με βάση τα ενδιαφέροντά μας, την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα.
 Είμαστε εδώ για να συντονίσουμε τον αγώνα μας, για να ενώσουμε τη φωνή μας και να κάνουμε ξεκάθαρο στην κυβέρνηση, την Ευρωπαϊκή Ένωση και όσους τους στηρίζουν οτι δεν μασάμε τα παραμύθια που μας πουλάνε, οτι τη ζωή και τα όνειρά μας δε τους τα χαρίζουμε, οτι δεν κάνουμε βήμα πίσω από όσα μας αξίζουν και μας στερούν. 
Οτι και μέσα από τη σημερινή μας πανελλαδική συνάντηση ακόμα πιο δυνατά θα ακουστεί πως αγωνιζόμαστε για σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει! 
Η σημερινή μας συνάντηση γίνεται σε μια χρονιά με πολλούς μαθητικούς αγώνες. Από την πρώτη μέρα που άνοιξαν τα σχολεία ήρθαμε μπροστά σε μια κατάσταση που καμία σχέση δεν είχε με τα ψέματα που έλεγαν η κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας πως τάχα τα σχολεία λειτουργούν κανονικά και πως δεν υπάρχουν προβλήματα.  
Γιατί είναι πρόβλημα τα σχολεία μας να μην έχουν τα απαραίτητα για να λειτουργήσουν, να μας στοιβάζουν στις τάξεις, να συγχωνεύουν σχολεία, να μην έχουμε θέρμανση, να μας κόβουν τις εκδρομές. 
Γιατί είναι πρόβλημα να κοντεύει να τελειώσει η χρονιά και ακόμα σε πολλά σχολεία να λείπουν καθηγητές και βιβλία. 
Γιατί είναι πρόβλημα οι μαθητές των ΕΠΑΛ να ζούμε με την αγωνία αν η ειδικότητά μας θα λειτουργήσει και τελικά πολλοί να αναγκαζόμαστε να αλλάξουμε ή σχολείο ή ειδικότητα. 
Γιατί είναι πρόβλημα οι γονείς μας να πληρώνουν έναν σκασμό λεφτά για τη μόρφωσή μας, ακόμα και για τον εξοπλισμό των σχολείων μας, να πηγαίνουμε σε ένα σχολείο- εξεταστικό κέντρο, σε ένα σχολείο της παπαγαλίας που δεν μας μορφώνει ουσιαστικά. 
Γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε πως η ζωή μας είναι ένα ατέλειωτο τρέξιμο από το σχολείο στο φροντιστήριο και μετά στο σπίτι. 
Θέλει να πούμε και άλλα ο κύριος Γαβρόγλου γιατί δυστυχώς ο κατάλογος των εμποδίων που συναντάμε για να μορφωθούμε δεν έχει τελειωμό... 
Και το λέμε αυτό γιατί ο κύριος υπουργός ήταν προκλητικός όταν μετά τις κινητοποιήσεις μας βγήκε και είπε ότι οι μαθητές δεν έχουμε αιτήματα προσπαθώντας να υποτιμήσει και να γελοιοποιήσει όσα διεκδικούμε. 
Μάλιστα έφτασε στο σημείο να πει πως όσα ζητάμε είναι οραματικά. 
Δηλαδή είναι ένα όραμα να απαιτούμε το 2018 να μην κρυώνουμε στις τάξεις μας; 
Είναι όραμα να διεκδικούμε ένα σχολείο που θα μας μορφώνει; 
Είναι όραμα να υπάρχουν υποδομές, καθηγητές και βιβλία; 
Όχι κύριε Γαβρόγλου αυτά και πολλά άλλα είναι οι ανάγκες των μαθητών και με τον αγώνα μας θα βρούμε το δίκιο μας! 
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει να παίρνει και άλλα μέτρα ενάντια σε μας και τις οικογένειές μας. 
Στους γονείς μας μειώνουν τους μισθούς, πολλοί από μας έχουμε γονείς άνεργους, απλήρωτους, άλλοι ζούμε από τις συντάξεις της γιαγιάς και του παππού μας που και αυτές τις μειώνουν.
 Έχουν φορτώσει στις πλάτες των οικογενειών μας φόρους και χαράτσια. 
Βγάζουν στο σφυρί τα σπίτια χιλιάδων οικογενειών με τους πλειστηριασμούς. 
Βλέπουμε τους πατεράδες και τις μανάδες μας να κοιτάνε κάθε μέρα τι θα κόψουν για να τα βγάλουμε πέρα. 
Μπροστά σε όλα αυτά είχαμε και έχουμε δυο επιλογές. 
Ή να τα δεχτούμε, να κάτσουμε στα αυγά μας και να κλαίμε τη μοίρα μας 
ή να οργανώσουμε τον αγώνα μας και να διεκδικήσουμε μόρφωση και ζωή με δικαιώματα. 
Διαλέξαμε και ξαναδιαλλέγουμε το δεύτερο και καλά κάνουμε γιατί όπως λέει και ένα σύνθημα μας 
ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΥΓΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ! 
Για αυτό και εμείς για όλα αυτά συζητήσαμε στα σχολεία, στις τάξεις μας, στα 15μελή και 5μελή μας, σε πολλές πόλεις φτιάξαμε τις συντονιστικές επιτροπές μας, οργανώσαμε τον αγώνα μας, κάναμε δεκάδες κινητοποιήσεις στο υπουργείο, σε δημαρχεία, σε διευθύνσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οργανώσαμε στις 30 Οκτώβρη μεγάλες μαθητικές πορείες σε πάνω από 44 πόλεις σε όλη την Ελλάδα, φτιάξαμε μαθητικές εφημερίδες, κάναμε συναυλίες, εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας στον παλαιστινιακό λαό. 

Αγωνιστήκαμε χέρι – χέρι με τους μετανάστες και πρόσφυγες συμμαθητές μας που τίποτα δεν μας χωρίζει μεταξύ μας, γιατί έχουμε τα ίδια όνειρα, τις ίδιες ανησυχίες. 
Οργανώσαμε δράσεις αλληλεγγύης, καλοδεχτήκαμε στα σχολεία και τις γειτονιές μας τα προσφυγόπουλα που είναι παιδιά – θύματα ενός πολέμου που γίνεται για τα συμφέροντα και τους τσακωμούς των λίγων. 
Απαιτήσαμε και απαιτούμε να εξασφαλιστεί η ουσιαστική τους μόρφωση με ευθύνη του κράτους. 

Γίναμε ασπίδα προστασίας για αυτά τα παιδιά κόντρα στους φασίστες της Χρυσής Αυγής που προσπαθούν να σπείρουν το ναζιστικό τους δηλητήριο και να μας παρουσιάσουν για εχθρό τον πρόσφυγα και μετανάστη συμμαθητή μας. Είναι κότες με περικεφαλαία, κάνουν τους νταήδες στους αδύναμους και τους κυνηγημένους, επιτίθονται σε όποιον αγωνίζεται για το δίκιο του. 
Είναι με το σύστημα που προκαλεί όλη την αδικία που ζούμε και βλέπουμε γύρω μας. Πολλές φορές πήραν την απάντηση που έπρεπε από τους μαθητές και τους εργαζόμενους και θα την ξαναπάρουν. 
Οι φασίστες και το ρατσιστικός τους δηλητήριο δεν έχουν καμία θέση στα σχολεία και τις γειτονιές μας. 
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ κάθε είδους ρατσιστική και φασιστική αντίληψη, να τους απομονώσουμε, να μην έχουν λόγο πουθενά! 
Εμείς αγωνιζόμαστε για το σχολείο που αξίζει σε μας και τα παιδιά όλου του κόσμου. 
Απέναντι σε όλα αυτά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ χρησιμοποίησε πολλά κολπάκια για να μην μας βρει απέναντί της. 
Μας λέει οτι και καλά είναι εδώ για να ακούσει τις αγωνίες και τα αιτήματα μας. 
Όμως σε κάθε μας κινητοποίηση στο υπουργείο ο υπουργός παίζει κρυφτό μαζί μας και αντί για αυτόν συναντάμε αστυνομία, κλειστές πόρτες και λαμαρίνες... 
Προσπαθούν να μας πείσουν οτι δουλεύουν για το καλό μας στην πραγματικότητα όμως η σημερινή κυβέρνηση είναι άξιος συνεχιστής των προηγούμενων κυβερνήσεων και μαζί με τους συνεργάτες τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάνουν χειρότερο το σχολείο και τη ζωή μας. 
Εφαρμόζουν και ψηφίσουν όλους τους νόμους που εξοντώνουν τη ζωή μας, έβαλαν και την παιδεία στο μνημόνιο, μας λένε πως για τα σχολεία μας δεν έχουν λεφτά αλλά μέσα σε μια νύχτα βρήκαν δισεκατομμύρια για τα F16 και το ΝΑΤΟ που δολοφονεί λαούς και παιδιά στην ηλικία μας με αποτέλεσμα να φεύγουν κυνηγημένα από τις χώρες τους. 
Τα παίρνουν από εμάς και τις οικογένειες μας και τα δίνουν στου πλούσιους κάνοντας τους ακόμη πλουσιότερους. 
Για τα σχολεία μας για παράδειγμα δεν δίνουν αφορολόγητο πετρέλαιο στους εφοπλιστές για τα πλοία τους όμως το δίνουν.
 Προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν.
 Όταν οργανώνουμε τον αγώνα μας στέλνουν στα σχολεία μας αστυνομία και εισαγγελείς, σέρνουν συμμαθητές μας που αγωνίζονται στα δικαστήρια. 
Σε αυτά φυσικά έχουν μαζί τους και διευθυντές και κάποιους καθηγητές. 
Απέναντι σε όλα αυτά εμείς δεν τσιμπήσαμε, δεν φοβηθήκαμε. Διεκδικήσαμε και διεκδικούμε το σχολείο που έχουμε ανάγκη, ζωή με δικαιώματα. Δεν τους κάναμε τη χάρη να μείνουμε φρόνιμοι όπως θα ήθελε η κυβέρνηση και όσοι τη στηρίζουν. 

Σε όλα αυτά δεν ήμαστε μόνοι μας. 
Έχουμε δίπλα μας πολλούς γονείς, εργαζόμενους, αγωνιστές καθηγητές, φοιτητές που έχουμε κοινό συμφέρον και αυτό για μας είναι πολύ σημαντικό γιατί μπορεί να δυναμώσει ακόμα περισσότερο τη φωνή μας, να κάνει ακόμα πιο δυνατό τον αγώνα μας. 
Και σε όσους μας λένε πως με τον αγώνα δεν βγαίνει κάτι και πως δεν θα καταφέρουμε τίποτα να τους θυμίσουμε πως ό,τι κατακτήσαμε το κερδίσαμε με τους αγώνες μας. 
Δική μας κατάκτηση είναι η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων, η επαναφορά των επαναληπτικών εξετάσεων, με τους αγώνες αναγκάσαμε την κυβέρνηση να μην κλείνει ειδικότητες, τμήματα και τομείς σε πολλά ΕΠΑΛ της χώρας όπως είχε ανακοινώσει ότι θα κάνει. 
Ακόμα και στην προσπάθεια της να ποινικοποιήσει τους μαθητικούς αγώνες, εμείς μαζί με τους εργαζόμενους απαντήσαμε με ακόμα πιο δυναμικές κινητοποιήσεις αναγκάζοντάς την να πάρει πίσω καταδίκες συμμαθητών μας.
 
Οι αγώνες μας όμως μας έχουν αφήσει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. 
Όπως για παράδειγμα πως απέναντι σε όσα αντιμετωπίζουμε δεν έμεινε ο καθένας μόνος του, ότι συλλογικά συζητήσαμε και διεκδικήσαμε, ότι ξεχωρίζουμε ποιο είναι το δίκιο μας και το παλεύουμε, ότι δεν είμαστε ευκολόπιστοι στα παραμύθια τους, 
ότι ο συντονισμός των σχολείων μας αγκαλιάζει περισσότερα σχολεία και τα αιτήματά μας φτάνουν όλο και σε περισσότερους.
 Ακόμα και το γεγονός πως η κυβέρνηση καθυστερεί να φέρει για ψήφιση το νομοσχέδιο που θα κάνει το σχολείο μας ακόμα πιο σκληρό εξεταστικό κέντρο, που αφαιρεί γνώση από τα σχολεία μας, που θα μας αναγκάσει να βάλουμε πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη έχει να κάνει με την ανησυχία της για τους αγώνες μας όλο αυτό το διάστημα. 
Καλά κάνει λοιπόν και ανησυχεί η κυβέρνηση και το υπουργείο γιατί οι μαθητές θα απαντήσουμε στους σχεδιασμούς τους με ακόμα πιο μαχητικούς και μαζικούς αγώνες για το σχολείο και τη ζωή που μας αξίζει.
Γιατί αυτό που έχουμε ανάγκη και διεκδικούμε είναι ένα σχολείο που θα μας μορφώνει χωρίς διακρίσεις, ένα σχολείο χωρίς εμπόδια για τους μαθητές. 
Αγωνιζόμαστε για ένα σχολείο που θα μας δίνει ολόπλευρη γνώση 
και όχι ένα σχολείο εξεταστικό μαραθώνιο που το ζητούμενο είναι η παπαγαλία, που μας γεμίζει άγχος αντί να μας μορφώνει πραγματικά. 
Ένα σχολείο στο οποίο θα είμαστε δημιουργικοί και όχι αριθμοί ονομάτων για τα απουσιολόγια. 
Ένα σχολείο που θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει, που δε θα κοιτάει την τσέπη των γονιών μας, για παιδεία που δεν θα είναι εμπόρευμα, αλλά θα είναι δημόσια και δωρεάν για όλους μας. 
Αγωνιζόμαστε για τη ζωή και το μέλλον μας που δεν χωράει στους ουρές της ανεργίας, στις ακριβές σπουδές στη δουλειά με ψίχουλα. 
Συνεχίζουμε τον αγώνα μας για ακόμα πιο δυναμικά, πιο αποφασισμένοι κόντρα σε παλιά και νέα προβλήματα. 
Ετοιμάζουμε νέους μαθητικούς αγώνες και είμαστε πιο έτοιμοι από πριν για να αντιμετωπίσουμε και τα κολπάκια της κυβέρνησης που ετοιμάζεται να φέρει το νέο νομοσχέδιο που τσακίζει ακόμα περισσότερο τα δικαιώματά μας. 
Ξέρουμε όμως ότι μας μετράει άσχετα αν το παραδέχεται. 
Ανησυχεί γιατί ξέρει πως θα μας βρει απέναντί της για αυτό μπορεί να προσπαθήσει να παρουσιάσει το νομοσχέδιο με ωραία λόγια για να μας πείσει να κάτσουμε στα αυγά μας, ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε είναι μανούλα σ΄αυτά. 
Από την άλλη και άλλα κόμματα όπως η Ν.Δ. πιέζει για να εφαρμοστούν γρηγορότερα όλα αυτά που θα χειροτερέψουν τη ζωή και το σχολείο μας. 

Εμείς λοιπόν και από εδώ σήμερα δηλώνουμε πως κορόιδα δεν πιανόμαστε, ξέρουμε πως οι νόμοι τους είναι κόντρα στις ανάγκες μας όσα ωραία λόγια και αν μας πουν. 

Η Συντονιστική Επιτροπή της Αθήνας προτείνουμε λοιπόν οι μαθητές όλης της Ελλάδας να είμαστε σε ετοιμότητα. 
Μόλις κατατεθεί το νομοσχέδιο οργανώνουμε τη συζήτηση σε κάθε σχολείο και τάξη και ετοιμάζουμε την αγωνιστική μας απάντηση. 
Παράλληλα οργανώνουμε μαθητικές κινητοποιήσεις για όλα τα προβλήματα που έχουμε ΤΩΡΑ στα σχολεία μας για τις ελλείψεις, την θέρμανση, τη μετακίνηση, τις κατεστραμμένες υποδομές για όλα όσα μας βάζουν εμπόδιο στο δικαίωμά μας στη μόρφωση. 
Οργανώνουμε δράσεις αλληλεγγύης για τον Παλαιστινιακό λαό και την 16χρονη Αχεντ Ταμίμι που τη συνέλαβε ο Ισραηλινός στρατός γιατί αγωνίστηκε για τη λεφτεριά του λαού της. Επίσης προτείνουμε στις 21 Μάρτη που είναι η Παγκόσμια μέρα κατά του ραστισμού σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας να οργανώσουμε δράσεις κατά του ρατσισμού και του φασισμού. 
Δράσεις αλληλεγγύης με τους πρόσφυγες και μετανάστες συμμαθητές μας κόντρα στους φασίστες και τις σάπιες ιδέες τους. 
Από αύριο κιόλας το μήνυμα του αγώνα θα φτάσει παντού σε κάθε σχολείο σε όλη την Ελλάδα.
 Όλοι εμείς που είμαστε σήμερα εδώ να μπούμε αποφασιστικά μπροστά στο ζωντάνεμα όλης της ζωής στο σχολείο, των 5μελών και 15μελών, των Γενικών Συνελεύσεων των μαθητών, ώστε να έχουν λόγο και δράση για όλα όσα μας απασχολούν. 
Συνεχίσουμε ακόμα πιο δυναμικά γιατί ξέρουμε πως μόνο με τον αγώνα μας μπορούμε να μπλοκάρουμε τα χειρότερα που μας ετοιμάζουν.  
Μόνο με τον αγώνα μας μπορούμε να εξασφαλίζουμε ένα σχολείο που θα μας μορφώνει πραγματικά χωρίς να μας εξοντώνει. 
Οι μαθητές θα είμαστε στους δρόμους, στον αγώνα για τα δικαιώματά μας όπως και οι παλιότερες γενιές μαθητών το 1998, το 2001, το 2003, το 2007 , το 2011 μέχρι και σήμερα γιατί μπορεί οι γενιές να αλλάζουν αλλά οι ανάγκες και ο αγώνας μας θα είναι πάντα εδώ!

Απ' το 902.gr

Τότε που ο Χίτλερ παρέδιδε την Α. Μακεδονία k την Θράκη στον Μπόρις Γ’ της Βουλγαρίας:

Στείλτε το:
 Στους Απογόνους Του 
"πατριώτες" ,"μακεδονομάχους"


Απ' την Μηχανή του Χρόνου

Από:
Καλημέρα σας και καλό ΣαββατοΚύριακο!!!
Στον τοίχο μου δεν έκανα αναρτήσεις, δεν ασχολήθηκα με τις γελοιότητες των "μακεδονομάχων". 
Το σχόλιο όμως αυτό του Μπογιό δεν μου επέτρεψε να αποφύγω τον πειρασμό και να το δημοσιεύσω. Εσείς δείτε το και με κρίνετε!!!
" Επαναλάμβάνω (για μια ακόμα φορά) -

-- Πρώτον:
 Σε αυτή την σελίδα φασίστες, ναζί, κρυφοφασίστες και κρυφοναζί δεν είναι ευπρόσδεκτοι. 
Σαφές; Σαφές.
-- Δεύτερον: 
Εσύ που θέλεις να διαδηλώσεις την όποια άποψή σου για το Μακεδονικό - και επειδή δεν είσαι φασίστας - εσύ πρώτος θα έπρεπε να ζητάς τον διαχωρισμό των ναζί από τον υπόλοιπο κόσμο. 
Εσύ πρώτος θα έπρεπε να μην αποδέχεσαι το ξέπλυμά τους με μάσκα τον δικό σου πατριωτισμό. 
Εσύ πρώτος θα έπρεπε να μην επιτρέπεις να σε χρησιμοποιούν σαν φερετζέ για να κρύβουν το ποιοί είναι. 
Εσύ πρώτος θα έπρεπε να επικροτείς οτιδήποτε βοηθά στην αποκάλυψη του ψευτοπατριωτισμού των ναζήδων και να μην αντιδράς, λες και μιλάει κανείς για σένα, όταν μιλάει για τους ναζί. 
Γιατί αυτό ακριβώς θέλουν οι ναζί, οι απόγονοι των γερμαντυμένων και οι συνεργάτες των Βούλγαρων κομιταζήδων επί κατοχής. Να σε χρησιμοποιήσουν σαν προκάλυμμα. Κι εσύ πρέπει να τους το απαγορεύσεις. 
Σαφές; Σαφές. Και κατανοητό ελπίζω.
-- Τρίτον, 
διάφοροι το "γυρίζουν" λέγοντας "ας ήσασταν εσείς εκεί (σσ: οι κομμουνιστές), για να περιφρουρήσετε εσείς την διαδήλωση από τους ναζί, τους φασίστες κλπ".
 
Απάντηση: 
Οχι, αδερφέ, δεν θα είμαστε εμείς εκεί για να περιφρουρήσουμε τη δική σου διαδήλωση. Και δεν θα είμαστε γιατί έχουμε άλλη άποψη για την αντιμετώπισή του Μακεδονικού. Και την έχουμε εξηγήσει χίλιες φορές. 
Δεν σου αρέσει; Δεν συμφωνείς; Δικαιωμά σου. Και εμάς δικαίωμά μας να μην μας αρέσει και να μην συμφωνούμε με τη δική σου άποψη. 
Δικαίωμά μας να μην συμβαδίζουμε με ό,τι συνιστά αναποδογύρισμα της έννοιας πατριωτισμός σε εθνικισμό και σοβινισμό. Αλλά όπως εμείς δεν σε λέμε "προδότη" για την άποψή σου - με την οποία διαφωνούμε και δεν θα παραιτηθούμε από την προσπάθεια να σε πείσουμε γι' αυτό - έτσι κι εσύ μην τολμήσεις να μιλήσεις με τέτοιους (χρυσαυγίτικους, τελικά) όρους απέναντί μας. 
Επομένως: 
Δικαίωμά σου να διαδηλώσεις για την άποψή σου. Αλλά και υποχρέωσή σου - ταυτόχρονα - εσύ να περιφρουρήσεις την άποψή σου και τις εκδηλώσεις σου από τους φασίστες εφόσον δεν είσαι φασίστας. 
Το γεγονός, όμως, ότι δεν τα καταφέρνεις, μήπως πρέπει να σε προβληματίσει για την ορθότητα των απόψεών σου; 
Σαφές; Σαφές.
-- Τέταρτο: 
Εσύ που ακόμα παριστάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Τι δεν καταλαβαίνεις; 
Λοιπόν, τέρμα τα ήξεις αφίξεις, τέρμα τα "σάπια". 
Πάρτε θέση στο συγκεκριμένο: 
ΟΙ ναζί, οι εθνικιστές, οι ακροδεξιοί, καπελώνουν τον πατριωτισμό των ανθρώπων. Οι διοργανωτές είναι συγκεκριμένοι. 
Οι ακροδεξιοί καθορίζουν το πλαίσιο, τα συνθήματα, το κλίμα, δίνουν τον τόνο.
 Οπως ακριβώς έγινε στη Θεσ/νικη και με τους εκεί διοργανωτές, με τον καραβανά ομιλητή, με τις ιαχές κατά των "γυφτοσκοπιανών", με τους εμπρησμούς στο κτίριο, με τον βανδαλισμό στο μνημείο του Ολοκαυτώματος. 
Αυτό λέει η ανάρτηση αποκαλύπτοντας το "ποιόν" των διοργανωτών. 
Πάρτε θέση! 
Τους θέλετε αυτούς δίπλα σας; 
Θα γίνετε το υπόστρωμα για να πετύχουν το ξέπλυμά τους; 
Πάρτε θέση! 
Σαφές; 
 Σαφές."

το αντιΚΚΕ μένος,Τυφλώνει:


Αποσπάσματα για την: 
Βασικό κοινό χαρακτηριστικό των σχετικών τοποθετήσεων είναι η προσπάθειά τους να στρέψουν «το ΚΚΕ ενάντια στο ΚΚΕ», θεωρώντας ότι μπορούν να αξιοποιήσουν γι' αυτόν το σκοπό την αυτοκριτική προσέγγιση από το ΚΚΕ της 100χρονης Ιστορίας του. 
Χαρακτηριστικός γι' αυτήν την προσπάθεια είναι και ο τίτλος του άρθρου παρουσίασης (βλ. διαστρέβλωσης) της Διακήρυξης στη ...γνωστή «Εφημερίδα των Συντακτών» («73 χρόνια όλο λάθη, 27 χρόνια όλα σωστά»).
Τόσο σε αυτό το άρθρο, όσο και σε άλλες παρόμοιες παρεμβάσεις και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης «φορτώνεται» στο ΚΚΕ μία σχηματική και αντιεπιστημονική προσέγγιση της Ιστορίας του, σύμφωνα με την οποία όλα ήταν λάθος μέχρι ενός σημείου και όλα σωστά από ένα σημείο και μετά.
Κατανοούμε ότι η υιοθέτηση ενός τέτοιου αντιεπιστημονικού σχήματος θα ήταν πολύ βολική για την οπορτουνιστική πολεμική τους απέναντι στο ΚΚΕ, αλλά δυστυχώς γι' αυτούς δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. 
Η Διακήρυξη (όπως και όλα τα σχετικά κείμενα του ΚΚΕ) προσεγγίζει την Ιστορία του ΚΚΕ με τα εργαλεία του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού και όχι με την ιδεαλιστική μέθοδο, που εξαρτά τα πάντα από τις προσωπικές ικανότητες και διαθέσεις των εκάστοτε ηγετών.
Προσπαθεί να δει τους παράγοντες που επέδρασαν στη διαμόρφωση βαθύτερων στρατηγικών θέσεων και αντιλήψεων, τον τρόπο που αυτές συνέβαλαν στη μία ή στην άλλη συγκεκριμένη πολιτική επιλογή και να τις κρίνει με κριτήριο τις συνέπειες που είχαν στην ταξική πάλη. 
Δεν παρασύρεται σε δογματικές λογικές «μαύρου - άσπρου», «δαιμονοποίησης - αγιοποίησης» προσώπων ή περιόδων, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι δεν τοποθετείται με συγκεκριμένο τρόπο για περιόδους ή στελέχη της Ιστορίας του.
Παράλληλα, προσεγγίζει την 100χρονη πορεία του Κόμματος όχι ως μία συγκόλληση λανθασμένων και σωστών αποφάσεων, αλλά ως μία ηρωική πορεία αγώνων, επαναστατικής ταξικής πάλης για τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία, την αναγκαιότητα και επικαιρότητα της οποίας δεν αποκήρυξε ποτέ το ΚΚΕ - εν αντιθέσει με άλλους - στην 100χρονη πορεία του. 
Οπως άλλωστε αναφέρεται και στη Διακήρυξη:
«Σε ολόκληρη την ιστορική του διαδρομή, παρά τις όποιες αδυναμίες και τα λάθη του, το ΚΚΕ δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου (...) 
Υπήρξε πάντοτε κόμμα της αγωνιστικής δράσης, με βαθιές ρίζες στην εργατική τάξη και γενικότερα στα λαϊκά στρώματα, με προσήλωση στον αγώνα για το σοσιαλισμό».
Αν δεν τυφλώνονταν από το αντι-ΚΚΕ μένος τους, θα έβλεπαν 
για παράδειγμα τις αναφορές της Διακήρυξης στην ηρωική πάλη του ΚΚΕ από τα πρώτα του «μπουσουλήματα» για την εδραίωση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κόμματος Νέου Τύπου (τα οποία πολλοί από τους αρθρογράφους επικριτές του αποκηρύσσουν), 
στην πολύμορφη (πολιτική, ιδεολογική, συνδικαλιστική) παρέμβασή του από τα πρώτα του βήματα στην εργατική τάξη, κόντρα στην προσπάθεια χειραγώγησής της από το αστικό πολιτικό σύστημα και τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και του συμβιβασμού, 
στην προσπάθεια αποκάλυψης του χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, στη μετάφραση και προβολή του έργου των κλασικών του μαρξισμού, 
στις πρώτες ερευνητικές προσπάθειες μαρξιστικής προσέγγισης της ελληνικής Ιστορίας, στη σταθερή ανάδειξη των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, στη σύγκρουση με όλες τις μορφές της δικτατορίας του κεφαλαίου.
Ακόμα πιο συγκεκριμένα, θα έβλεπαν τις αναφορές στη σταθερή υπεράσπιση της ΕΣΣΔ, στην πάλη απέναντι σε όλες τις (δημοκρατικές και φασιστικές) αστικές κυβερνήσεις, στον πρωτοπόρο ρόλο των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΟΠΛΑ και την ηρωική πάλη του ΔΣΕ, αργότερα στην αντιδικτατορική πάλη κ.λπ. 
Αλήθεια, όλες αυτές οι αναφορές της Διακήρυξης μπορούν να φέρουν τον τίτλο «73 χρόνια όλο λάθη», όπως προσπαθεί να μας πείσει η «Εφημερίδα των Συντακτών»; 

Τι αντικομμουνιστική τύφλωση είναι αυτή;

Αντίστοιχη τύφλωση
 
(για να έρθουμε και στην πιο πρόσφατη περίοδο) φαίνεται ότι έχει και το «ΠΡΙΝ», όταν στο αντίστοιχο άρθρο του εστιάζει λίγο - πολύ στο ότι «η αυτοκριτική κατόπιν εορτής που γίνεται δεν ψάχνει τις αιτίες».
Για μια σειρά ζητήματα συμμαχιών και στάσης απέναντι στις αστικές κυβερνήσεις, έχουμε τοποθετηθεί εδώ και καιρό ως Κόμμα, και μάλιστα με την πολιτική μας δράση και τις προγραμματικές επεξεργασίες από το 15ο Συνέδριο. 
Είναι, βέβαια, κατανοητή η αμηχανία του συγκεκριμένου χώρου.
 Σε σχέση με το αν αναζητούμε τις αιτίες, αλήθεια δεν διάβασαν στη Διακήρυξη την εκτίμηση ότι «το ΚΚΕ δεν ήταν ιδεολογικά και πολιτικά κατάλληλα προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει την ορμητική πολιτική συγκρότηση του σοσιαλδημοκρατικού ρεύματος ως ΠΑΣΟΚ»; 
Δεν διάβασαν τον προσδιορισμό της «γενικότερης προγραμματικής αντίληψης του ΚΚΕ για τα στάδια και τις αντίστοιχες συμμαχίες» ως πηγή των λανθασμένων επιλογών της συγκρότησης του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου» και της συμμετοχής στο σχηματισμό των αστικών κυβερνήσεων Τζανετάκη και Ζολώτα; 
Πέραν τούτων, δεν ξέρουν ότι ήδη έχει ξεκινήσει η πιο επισταμένη συλλογική μελέτη της πιο πρόσφατης Ιστορίας του Κόμματος, που θα οδηγήσει στον Γ' Τόμο του Δοκιμίου Ιστορίας του;
Όσο γι' αυτούς που κουτοπόνηρα επικαλούνται τον Χαρίλαο Φλωράκη, τους υπενθυμίζουμε ότι ο πρώην ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος έπαιξε ενεργό ρόλο στην προσπάθεια διατήρησης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές και την αποχώρηση του οπορτουνιστικού συρφετού από το Κόμμα. 
Στήριξε αποφασιστικά την αποχώρηση του ΚΚΕ από το Συνασπισμό και την πορεία προγραμματικής ανασυγκρότησης, που ξεκίνησε μετά το 13ο Συνέδριο και τη διάσπαση.
Η στάση του ΚΚΕ και η στάση των επικριτών του
Αυτό που τους ενοχλεί δεν είναι άλλο από την ενίσχυση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ, η οποία δεν θα μπορούσε να λάβει χώρα χωρίς την αυτοκριτική προσέγγιση της ίδιας της Ιστορίας του. 
Οπως σημείωνε και ο Λένιν:
 «Δεν πρέπει να κρύβουμε τα λάθη μας μπροστά στον εχθρό. Οποιος το φοβάται αυτό, δεν είναι επαναστάτης. Αντίθετα, αν δηλώσουμε ανοιχτά στους εργάτες: "Μάλιστα, κάναμε λάθη", αυτό σημαίνει ότι στο μέλλον τα λάθη αυτά δεν θα επαναλαμβάνονται (...)»1.
Οπως κάθε στρατός, έτσι και ο εργατικός «επαναστατικός στρατός» είναι καταδικασμένος σε συνεχόμενες ήττες, αν δεν μάθει να διδάσκεται από τα λάθη του. 
Οπως σημειώνεται και στον Πρόλογο του Β' Τόμου Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ:
«Η επανεκτίμηση θέσεων και πολιτικών επιλογών, που προκύπτει από την αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας, δε συνιστά λαθολογία, δεν ανοίγει δρόμο στον αναθεωρητισμό και οπορτουνισμό.
 Οδηγεί σε επαναστατικού χαρακτήρα διόρθωση λαθών.
 Μηδενισμό και απογοήτευση παράγει η λαθολογία, δηλαδή η χρησιμοποίηση των λαθών για άρνηση της ηρωικής ιστορίας της ταξικής πάλης στην Ελλάδα με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, για εγκατάλειψη ιδεολογικών αρχών, για αιτιολόγηση οπορτουνιστικών επιλογών»2.
Η «επαναστατικού χαρακτήρα διόρθωση λαθών» είχε σημαντική συμβολή στην πορεία αποκατάστασης του επαναστατικού χαρακτήρα του ΚΚΕ από τη δεκαετία του 1990 μέχρι τις μέρες μας. 
Αποτέλεσε απαραίτητο εφόδιο για τη στάση του Κόμματος απέναντι στο θεμελιώδες ζήτημα της αστικής διακυβέρνησης, για την ικανότητα και αντοχή του να πηγαίνει (ιδιαίτερα την κρίσιμη περίοδο 2012 - 2015) «κόντρα στο ρεύμα» των αυταπατών περί δυνατότητας φιλολαϊκής κυβερνητικής διαχείρισης του καπιταλισμού, για την ενίσχυση της παρέμβασης του ταξικού εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, κόντρα στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και του συμβιβασμού που εκφράζει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Αλήθεια, ποια είναι η «πράξη» όλων αυτών που ψέγουν το ΚΚΕ και προσπαθούν με το ζόρι να του «φορτώσουν» την - εντελώς ξένη σε αυτό - λογική της λαθολογίας; 
Ενα μέρος τους ανήκει σε αυτούς που συμμετέχουν ή στηρίζουν ανοιχτά και απροσχημάτιστα τη σημερινή αντιλαϊκή κυβέρνηση και το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων (π.χ. κυβερνητικά στελέχη, αρθρογραφία στην «Εφημερίδα των Συντακτών»). 
Ενα άλλο μέρος τους - το οποίο καμώνεται ότι ασκεί κριτική από επαναστατική σκοπιά - αποτελείται από αυτούς που αμέσως μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές της περιόδου 1989-1991 πέταξαν στο «καλάθι των αχρήστων» τον λενινισμό, το Κόμμα Νέου Τύπου, το σφυροδρέπανο, τον «κομμουνιστικό» τίτλο κ.λπ., 
ενώ το κρίσιμο διάστημα των προηγούμενων χρόνων έδρασαν ανοιχτά ως συμμαχική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, συμβάλλοντας τόσο στην άνοδο του τελευταίου σε θέσεις κυβερνητικής διαχείρισης του ελληνικού καπιταλισμού όσο και (τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του) στη στήριξη της αστικής διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την τρόικα.
Τελικά, έχει δίκιο το πρώην κεντρικό στέλεχος του ΝΑΡ όταν σημειώνει σε άρθρο σχολιασμού της Διακήρυξης: 
«Υπάρχει ένας δείκτης, αρκεί να τον παρακολουθείς. Είναι εκείνο το παλιό "η ζωή θα δείξει", δηλαδή το κριτήριο της πράξης».

Μόνο που αυτό που δείχνει η ζωή είναι ότι το ΚΚΕ έχει καθιερωθεί με τη στάση του 
ως εκείνη η σταθερή δύναμη που βρίσκεται απέναντι στο κεφάλαιο και σε όλες τις κυβερνήσεις που διαχειρίζονται τον ελληνικό καπιταλισμό και τις συλλογικές τύχες της αστικής τάξης, 
ενώ οι διάφορες οπορτουνιστικές δυνάμεις έχουν καθιερωθεί ως εκείνες που συνέβαλαν - περισσότερο ή λιγότερο ανοιχτά - στην εξαπάτηση του λαού, έστρωσαν το χαλάκι στη νέα σοσιαλδημοκρατία...

Σημειώσεις:

1. Β. Ι. Λένιν, Απαντα, τ. 44, σελ. 33.

2. «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τ. Β', 1949-1968», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2011, σελ. 15.
Για να Δεις όλο το Άρθρο 
πήγαινε στον: Ριζοσπάστη


Παρουσίαση κειμένου: 
Viva La Revolucion