22 Ιουνίου, 2018

Η "ΖΑΙΟ"ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙ ΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑΚΗ ΖΩΝΗ ΣΤΕΛΝΕΙ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ !!


ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ:
Η κυβέρνηση να παραχωρήσει οριστικά την Παραλιακή Ζώνη και να σταματήσει τις εγκλήσεις κατά του δήμου


Την απαράδεκτη τακτική των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών, που αντί να ασχολούνται με την προώθηση της νομοθετικής πράξης για την οριστική παραχώρηση της Παραλιακής Ζώνης στο Δήμο Πατρέων, φροντίζουν να στέλνουν πρόστιμα και εντολές για αποχή από κάθε δραστηριότητα του δήμου στην περιοχή και να εγκαλούν με εισαγγελικές παραγγελίες, καταγγέλλει ο δήμαρχος της πόλης Κώστας Πελετίδηςμε επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και την υφυπουργό Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου.  
Στην επιστολή ο δήμαρχος, αναφέρει τα εξής:
«Ενώ από το Γενάρη του 2015 η κυβέρνησή σας εξέφρασε τη θέληση να ικανοποιήσει το χρόνιο αίτημα του πατραϊκού λαού, την παραχώρηση της Παραλιακής Ζώνης στο Δήμο Πατρέων και ενώ βρισκόμαστε στην τελική φάση νομοθετικής διάταξης για την ολοκλήρωση της οριστικής παραχώρησης, οι ενέργειες των υπηρεσιών του υπουργείου, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις δεσμεύσεις σας.
Τους τελευταίους μήνες, με απίστευτη επιμέλεια οι υπηρεσίες του υπουργείου έχουν σταματήσει κάθε άλλη εργασία και φροντίζουν να μας στέλνουν πρόστιμα, εντολές για αποχή από κάθε δραστηριότητα του δήμου στην Παραλιακή Ζώνη.
Μας εγκαλούν με εισαγγελικές παραγγελίες.
Με έγγραφό τους στις 15-6-2018 μας καλούν σε ακρόαση, όπως συνημμένα σας γνωστοποιούμε, για τις "αμαρτίες" που έχουμε κάνει στην Παραλιακή Ζώνη. Δεν αναγνωρίζουν την προσωρινή σύμβαση παραχώρησης ούτε την πολιτική σας βούληση με την προώθηση νομοθετικής πράξης για την οριστική παραχώρηση.
Πιστεύουμε ότι το υπουργείο με τις υπηρεσίες του, αντί να αναλώνονται σε "υπεράσπιση" του Δημοσίου από το Δημόσιο, γιατί και ο δήμος Δημόσιο είναι, ας προχωρήσουν, όσο γίνεται πιο γρήγορα στην οριστική λύση.
Αντί του δρόμου των διώξεων, των προσπαθειών διαφόρων κρατικών οργάνων, με την ανοχή των πολιτικών προϊσταμένων τους, να ακυρώσουν αποφάσεις του δήμου μας, υπάρχει και ο δρόμος της δημιουργίας, της ζωής. Έχουμε πάρα πολλά να κάνουμε προς όφελος του πατραϊκού λαού.
Γνωρίζουμε ότι η αρρώστια αυτού του συστήματος θέλει ριζική θεραπεία, αργά ή γρήγορα ο λαός θα βρει το φάρμακο».

ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΚΛΕΒΑΝ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ - ΕΝΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ:

Ένα από αυτά τα παιδιά είναι ο Άλεξ Λόπεζ. Ήταν 13 χρο­νών όταν έφυγε το 1962 και σή­με­ρα σε ηλι­κία 69 ετών δίνει συ­νέ­ντευ­ξη στην Gran­ma In­ter­na­tio­nal.

Επιχείρηση Πίτερ Παν – Η “αρπαγή” 14.000 ανήλικων παιδιών από την Κούβα



Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Η επι­χεί­ρη­ση Πίτερ Παν ξε­κί­νη­σε από την κυ­βέρ­νη­ση των ΗΠΑ, στο τέλος του 1960, σαν μια προ­σπά­θεια να σα­μπο­τά­ρει την κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση, που είχε θριαμ­βεύ­σει το 1959. Ίσως το όνομα που επι­λέ­χθη­κε για την επι­χεί­ρη­ση Πίτερ Παν, να ται­ριά­ζει με την κω­δι­κή ονο­μα­σία που χρη­σι­μο­ποιεί­ται για το Μαϊ­ά­μι: ”Η χώρα του Ποτέ ποτέ” (γνω­στή για όσους διά­βα­σαν το πα­ρα­μύ­θι του Πίτερ Παν).

• Άρχισε μια τε­ρά­στια εκ­στρα­τεία στα μέσα ενη­μέ­ρω­σης, κυ­ρί­ως στο ρα­διό­φω­νο Swan – ένα αντε­πα­να­στα­τι­κό ρα­διο­τη­λε­ο­πτι­κό ορ­γα­νι­σμό στην υπη­ρε­σία των υπη­ρε­σιών πλη­ρο­φο­ριών των ΗΠΑ που μπο­ρού­σε να ακου­στεί στην Κούβα – που στόχο είχε να τρο­μά­ξει τις μη­τέ­ρες κα­λώ­ντας τες να μην επι­τρέ­ψουν να τους κλέ­ψουν οι κομ­μου­νι­στές τα παι­διά τους.

• Στό­χος ήταν να πεί­σουν όσους πε­ρισ­σό­τε­ρους γο­νείς να στεί­λουν τα παι­διά τους στις ΗΠΑ, δια­δί­δο­ντας πλα­στές ει­δή­σεις για έναν υπο­τι­θέ­με­νο νόμο που θα ψη­φι­ζό­ταν δί­νο­ντας στο επα­να­στα­τι­κό κρά­τος την κη­δε­μο­νία όλων των ανη­λί­κων παι­διών. Με­τα­ξύ Δε­κεμ­βρί­ου 1960 και Οκτω­βρί­ου του 1962, 14.000 παι­διά έφυ­γαν από την Κούβα και πέ­ρα­σαν απέ­να­ντι στο Μαιά­μι.

• Στην Κούβα δρού­σε ο πρά­κτο­ρας της CIA José Pu­jals Mederos, ο οποί­ος έγρα­ψε τον ψεύ­τι­κο νόμο και τον ει­σή­γα­γε στη χώρα, με την υπο­στή­ρι­ξη και άλλων Αμε­ρι­κά­νων πρα­κτό­ρων όπως ο James Baker και ο ιε­ρέ­ας Bryan O. Walsh.

Αυτή η ομάδα κα­τα­σκεύ­α­ζε πλα­στά δια­βα­τή­ρια και βίζες εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι την τότε νο­μο­θε­σία, για ασυ­νό­δευ­τα ανή­λι­κα παι­διά- πρό­σφυ­γες, που επέ­τρε­ψε την με­τά­βα­ση τους στις ΗΠΑ.

• Τα παι­διά που βρέ­θη­καν στην Αμε­ρι­κή πε­ρί­με­ναν χρό­νια για την οι­κο­γε­νεια­κή επα­νέ­νω­ση και πολλά πα­ρου­σί­α­σαν ψυ­χο­λο­γι­κά τραύ­μα­τα από την σω­μα­τι­κή και συ­ναι­σθη­μα­τι­κή εξά­ντλη­ση στους αυ­το­σχέ­διους και ακα­τάλ­λη­λους κα­ταυ­λι­σμούς, όπου δεν τους δό­θη­κε καμία επαγ­γελ­μα­τι­κή ια­τρι­κή προ­σο­χή. Οι ανα­λυ­τές επι­ση­μαί­νουν ότι οι γο­νείς δεν είχαν σκε­φτεί την επα­νέ­νω­ση με τα παι­διά τους στις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες, αλλά στην Κούβα, μετά την γρή­γο­ρη ανα­τρο­πή της επα­να­στα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης.

Τα παι­διά μετά από πε­ρι­πέ­τειες σε στρα­τό­πε­δα και ιδρύ­μα­τα δό­θη­καν για υιο­θε­σία.
Άλεξ Λόπεζ, ένας από τις 14.000

Ένα από αυτά τα παιδιά είναι ο Άλεξ Λόπεζ. Ήταν 13 χρο­νών όταν έφυγε το 1962 και σή­με­ρα σε ηλι­κία 69 ετών δίνει συ­νέ­ντευ­ξη στην Gran­ma In­ter­na­tio­nal.


-Οι πρώ­τες μέρες ήταν δύ­σκο­λες, εξι­στο­ρεί με­τα­ξύ των άλλων o Lopez στην ηλε­κτρο­νι­κή έκ­δο­ση της επί­ση­μης εφη­με­ρί­δας της Κού­βας, ζού­σα­με σε σκη­νές σε ένα στρα­τό­πε­δο και με με­γα­λύ­τε­ρα αγό­ρια, όπου βα­σί­λευε η κα­τά­χρη­ση και η εχθρό­τη­τα. Οι υπο­τι­θέ­με­νοι προ­στά­τες μας, κα­θο­λι­κοί ιε­ρείς και μο­να­χές, ήταν δύ­σκο­λο να ελέγ­ξουν 500 εφή­βους, με­τα­ξύ 12 και 18 ετών, που στε­γά­ζο­νταν στο στρα­τό­πε­δο. Εκεί πα­ρου­σιά­στη­καν όλα τα είδη της σω­μα­τι­κής βίας, ακόμη και σε­ξουα­λι­κής κα­κο­ποί­η­σης από τους ίδιους τους ιε­ρείς.
Στις σο­σια­λι­στι­κές χώρες έμαθε για την Κούβα.
–Αυτές οι εμπει­ρί­ες με­γά­λω­σαν την αγάπη μου για την Κούβα, και μόλις ολο­κλή­ρω­σα τις πα­νε­πι­στη­μια­κές μου σπου­δές στον τομέα του του­ρι­σμού, δη­μιούρ­γη­σα το τα­ξι­διω­τι­κό πρα­κτο­ρείο In­ter­plan­ner για ομα­δι­κά τα­ξί­δια από τις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες στα σο­σια­λι­στι­κά κράτη της Ανα­το­λι­κής Ευ­ρώ­πης. Δη­μιούρ­γη­σα στε­νούς δε­σμούς με τα Κέ­ντρα Κου­βα­νι­κής Φι­λί­ας σε αυτές τις χώρες, όπου αγό­ρα­σα βι­βλία και δί­σκους μου­σι­κής, και μά­θαι­να τις ει­δή­σεις της Επα­νά­στα­σης.

-Με δε­δο­μέ­νη την σχέση μου με τις χώρες του Σο­σια­λι­στι­κού συ­να­σπι­σμού, η απο­στο­λή της Κού­βας στα Ηνω­μέ­να Έθνη εν­δια­φέρ­θη­κε για την δου­λειά μου κατά τη διάρ­κεια της διοί­κη­σης του Τζίμι Κάρ­τερ (1977-1981) που επέ­τρε­ψε τα τα­ξί­δια στο νησί να είναι κάπως πιο εύ­κο­λα. Μί­λη­σα με τους δι­πλω­μά­τες της Κού­βας σχε­τι­κά με το εν­δε­χό­με­νο του­ρι­στι­κό ξε­κί­νη­μα με την Κούβα. Η επι­στρο­φή ήταν πάντα στα σχέ­διά μου, αλλά δεν σκέ­φτη­κα ποτέ ότι θα το κάνω με την πρό­σκλη­ση της επα­να­στα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης.

Ο Φι­ντέλ ήθελε να τον απο­κα­λού­με με το μικρό του όνομα. Σαν φίλο.
Οι απευ­θεί­ας πτή­σεις είχαν απα­γο­ρευ­θεί, έτσι πε­τά­ξα­με από τον Κα­να­δά το 1978. Η πρώτη ομάδα απο­τε­λού­νταν από κα­θη­γη­τές και ερ­γα­ζό­με­νους στο Πα­νε­πι­στή­μιο Martyrs Keith. Προς έκ­πλη­ξή μου, σε αυτό το τα­ξί­δι συ­νά­ντη­σα τον ηγέτη Φι­ντέλ Κά­στρο. Μας επι­σκέ­φθη­κε στο ξε­νο­δο­χείο Ρι­βιέ­ρα. Μι­λού­σα με τους του­ρί­στες στην κύρια εί­σο­δο, όπου μας πε­ρί­με­νε το λε­ω­φο­ρείο μας. Ξαφ­νι­κά πα­ρα­τή­ρη­σα ότι κά­ποιοι στην ομάδα άλ­λα­ξαν τις εκ­φρά­σεις του προ­σώ­που τους, ανοί­γο­ντας με έκ­πλη­ξη τα μάτια τους. Νό­μι­ζα ότι είχα πει κάτι λάθος στην αγ­γλι­κή γλώσ­σα, αλλά τότε ένιω­σα κά­ποιον να με αγ­γί­ζει στον ώμο, σαν ένας φίλος, και όταν γύ­ρι­σα έμει­να πάρα πολύ έκ­πλη­κτος, άφω­νος. Ήταν ο Φι­ντέλ!

Ο Φι­ντέλ μας υπο­δέ­χτη­κε με απλό­τη­τα και είπε ότι θα πρέ­πει να τον απο­κα­λού­με με το μικρό του όνομά, σαν φίλο. Εν­δια­φέρ­θη­κε να ακού­σει εάν οι ακα­δη­μαϊ­κοί περ­νά­νε καλά στην Κούβα και αν το του­ρι­στι­κό πρό­γραμ­μα διε­ξά­γε­ται χωρίς δυ­σκο­λία. Δεν είχα ποτέ οποια­δή­πο­τε προ­βλή­μα­τα, όχι μόνο με αυτή την ομάδα αλλά και με οποια­δή­πο­τε άλλη έφερα εδώ.

Ο Ρί­γκαν μας έκλει­σε το γρα­φείο

-Ο του­ρι­σμός για Κούβα αντι­με­τω­πί­ζει εμπό­δια από τις δια­φο­ρε­τι­κές διοι­κή­σεις στις ΗΠΑ.Ένα από τα με­γα­λύ­τε­ρα ήταν όταν κατά τη διάρ­κεια της Προ­ε­δρί­ας του Ronald Rea­gan (1981-1989) μας διέ­τα­ξαν να κλεί­σει το γρα­φείο μου στην Ουά­σιγ­κτον μέσα σε 24 ώρες. Έπρε­πε να κλεί­σου­με μια νό­μι­μη, κα­θιε­ρω­μέ­νη εται­ρεία!

Ευ­τυ­χώς, κρα­τή­σα­με τις επα­φές μας και όταν υπήρ­ξε αλ­λα­γή στον Λευκό Οίκο, με τη διοί­κη­ση του George H.W. Bush, ήμα­σταν σε θέση να απο­κα­τα­στή­σου­με τις ανταλ­λα­γές, κα­ταρ­χήν με πολ­λούς πε­ρισ­σό­τε­ρους πε­ριο­ρι­σμούς από ότι όταν ξε­κί­νη­σα το γρα­φείο. Είναι πάντα ένα με­γά­λο πρό­βλη­μα να εξα­σφα­λί­σεις τα τρα­πε­ζι­κά εμ­βά­σμα­τα για την Κούβα και αυτό μπο­ρεί να εμπο­δί­σει όποιον θέλει να δου­λέ­ψει με την Κούβα.

30 ακυ­ρώ­σεις ομα­δι­κών τα­ξι­διών επί Τραμπ

-Τώρα με τη διοί­κη­ση του Ντό­ναλντ Τραμπ, είναι σχε­δόν αδύ­να­το να βρε­θεί μια Αμε­ρι­κά­νι­κη τρά­πε­ζα να με­τα­φέ­ρει χρή­μα­τα εκ­δρο­μέ­ων στην Κούβα. Σο­βα­ρό πρό­βλη­μα είναι και η τα­ξι­διω­τι­κή οδη­γία που εκ­δό­θη­κε από το Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ, που ισχυ­ρί­ζε­ται ότι η Κούβα δεν είναι μια ασφα­λής χώρα και ότι εάν οποιο­δή­πο­τε ατύ­χη­μα ή ασθέ­νεια πα­ρου­σια­στεί εδώ, καμία ασφα­λι­στι­κή εται­ρεία δεν θα ανα­λά­βει την ευ­θύ­νη.

Για το λόγο αυτό, το 2017, εί­χα­με 30 ακυ­ρώ­σεις ομα­δι­κών τα­ξι­διών, επει­δή κα­νείς δεν θέλει να τα­ξι­δέ­ψει σε μια δήθεν επι­κίν­δυ­νη πε­ριο­χή, πολύ λι­γό­τε­ρο όταν το ανα­κοι­νώ­νει μια κυ­βερ­νη­τι­κή υπη­ρε­σία . Βρί­σκουν δι­καιο­λο­γία τις υπο­τι­θέ­με­νες «ηχη­τι­κές» επι­θέ­σεις. Μπορώ να σας πω ότι, αν υπήρ­χαν, εγώ θα είχα ήδη κου­φα­θεί. Το μόνο που ακού­με στην Κούβα είναι η ζω­ντα­νή μου­σι­κή από τα συ­γκρο­τή­μα­τα στο δρόμο.



Ο Τραμπ εξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα της Μα­φί­ας της Φλό­ρι­ντα

-Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ο Πρό­ε­δρος Τραμπ εξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα μιας πολύ μι­κρής ομά­δας Κου­βα­νών που μέ­νουν στη Φλό­ρι­ντα και έχουν δη­μιουρ­γή­σει έναν τύπο μα­φί­ας που ζει και δη­μιουρ­γεί προ­σω­πι­κές πε­ριου­σί­ες εγεί­ρο­ντας εμπό­δια στις δι­με­ρείς σχέ­σεις. Υπάρ­χουν εκα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια δια­θέ­σι­μα για χρη­μα­το­δό­τη­ση εκ­στρα­τειών κατά της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης και αυτοί τα εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται. Πι­στεύω όμως πως δεν έχουν με­γά­λη επί­δρα­ση στον Αμε­ρι­κά­νι­κο λαό.

Δεν μπο­ρού­σα ποτέ να φα­ντα­στώ ότι θα ζήσω μια επί­σκε­ψη από έναν Πρό­ε­δρο των ΗΠΑ στην Κούβα, αλλά το είδα με τον Μπα­ράκ Ομπά­μα. Ανα­γνώ­ρι­σε ότι η πο­λι­τι­κή του οι­κο­νο­μι­κού απο­κλει­σμού δεν είχε το επι­θυ­μη­τό απο­τέ­λε­σμα, όσον αφορά την ανα­τρο­πή της επα­νά­στα­σης, και ως εκ τού­του, ανα­ζή­τη­σε άλλες στρα­τη­γι­κές.

Οι Γιάν­κη­δες επο­φθαλ­μιούν την δύ­να­μη της Κού­βας.

-Δεν πραγ­μα­το­ποί­η­σε τις δι­με­ρείς συ­νο­μι­λί­ες ο Ομπά­μα λόγω καλής θέ­λη­σης ή από έρωτα για την Κούβα. Στην τα­κτι­κή του πε­ριε­λάμ­βα­νε τη δη­μιουρ­γία μιας ατμό­σφαι­ρας επα­να­προ­σέγ­γι­σης και άμε­σες συ­νο­μι­λί­ες με­τα­ξύ των δύο κυ­βερ­νή­σε­ων. Υπο­σχέ­θη­κε βο­ή­θεια στην νε­ο­λαία για να “αλ­λά­ξει” την Κούβα. Ίσως μια κα­νο­νι­κή σχέση θα μπο­ρού­σε να επι­τευ­χθεί με την απο­κα­τά­στα­ση των δι­πλω­μα­τι­κών σχέ­σε­ων, αλλά η τρέ­χου­σα διοί­κη­ση έχει αναι­ρέ­σει ότι είχε συμ­φω­νη­θεί. Οι δια­φο­ρές ανά­με­σα στην Κούβα και τις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες δεν πρό­κει­ται να λυ­θούν, επει­δή οι ΗΠΑ έχει εμ­μο­νή να ελέγ­ξει και να αποι­κί­σει την Κούβα, όπως ακρι­βώς συ­νέ­βη με το Που­έρ­το Ρίκο. Το βλέπω ως μια μοι­ραία έλξη. Οι Γιάν­κη­δες επο­φθαλ­μιούν την δύ­να­μη της Κού­βας.

Δύ­σκο­λο να δια­φη­μι­στείς σε ένα τέ­τοιο εχθρι­κό πε­ρι­βάλ­λον.

-Είναι δύ­σκο­λο να δια­φη­μι­στείς σε ένα τέ­τοιο εχθρι­κό πε­ρι­βάλ­λον. Πα­ρα­κάμ­πτω τα εμπό­δια, προ­σαρ­μό­ζο­μαι στις πε­ρι­στά­σεις. Αφιε­ρώ­νω ώρες από την ζωή μου να συ­νο­μι­λώ, να έχω διά­λο­γο, με τους αν­θρώ­πους. Πα­ρου­σιά­ζω τον εαυτό μου σε επαγ­γελ­μα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις, πα­νε­πι­στή­μια και άλλες ομά­δες για να τους προ­σελ­κύ­σω. Προ­ω­θού­με την εται­ρία στο δια­δί­κτυο και χρη­σι­μο­ποιού­με τις εμπει­ρί­ες εκεί­νων που έχουν επι­σκε­φτεί την Κούβα, δε­δο­μέ­νου ότι είναι πάντα για αυ­τούς μια ευ­χά­ρι­στη έκ­πλη­ξη.


Αβά­σι­μος φόβος για τον κομ­μου­νι­σμό.

-Πολ­λοί άν­θρω­ποι έρ­χο­νται με ένα αβά­σι­μο φόβο για τον κομ­μου­νι­σμό. Έχουν ακού­σει πα­ρά­λο­γες από­ψεις, σκέ­ψεις ότι ο άν­θρω­πος θα επο­πτεύ­ε­ται αυ­στη­ρά και θα πα­ρα­κο­λου­θεί­ται συ­νε­χώς από κα­τα­σκό­πους. Νο­μί­ζουν ότι δεν υπάρ­χει ελευ­θε­ρία να περ­πα­τή­σει κα­νείς στους δρό­μους.

Εξηγώ ότι πρό­κει­ται για ένα μέρος με ένα λει­τουρ­γι­κό σο­σια­λι­στι­κό σύ­στη­μα, πολύ δια­φο­ρε­τι­κό από άλλα κοι­νω­νι­κά συ­στή­μα­τα σε όλο τον κόσμο. Όταν επι­στρέ­φουν, λένε πως ποτέ δεν φα­ντα­ζό­ταν την Κούβα σαν τόσο ασφα­λή χώρα, με κα­νέ­ναν απο­λύ­τως κίν­δυ­νο. Επι­στρέ­φουν σπίτι τους εν­θου­σια­σμέ­νοι, έχο­ντας μάθει την ύπαρ­ξη καλά εκ­παι­δευ­μέ­νων, καλά ενη­με­ρω­μέ­νων αν­θρώ­πων, οι οποί­οι ξέ­ρουν πώς να διευ­θε­τή­σουν προ­βλή­μα­τα. Αυτή η γέ­φυ­ρα της φι­λί­ας είναι αυτή που απαι­τεί κα­θη­με­ρι­νή ερ­γα­σία.

Φι­ντέλ: Αυτό ήταν το σπίτι σας ακόμη και όταν λεί­πα­τε.

-Η αγάπη μου για την Κούβα είναι πάντα με­γά­λη. Θυ­μά­μαι τα παι­δι­κά μου χρό­νια που κα­τό­πιν τα στε­ρή­θη­κα και η επαφή μου με την Κούβα με βο­ή­θη­σε να τα ανα­κτή­σω. Δεν είναι εύ­κο­λη η ζωή του με­τα­νά­στη. Δεν ξέρω ακρι­βώς αν είμαι Αμε­ρι­κά­νος η Κου­βα­νός. Αμε­ρι­κα­νο­κου­βα­νός δεν μπο­ρεί να είμαι. Αυτό δεν είναι εθνι­κό­τη­τα. Πήρα για πρώτη φορά και τους θε­τούς μου γο­νείς στην Κούβα που επι­θυ­μούν να ξα­νάρ­θουν. Θυ­μά­μαι πάντα τα λόγια του Φι­ντέλ για μας, τα παι­διά που φύ­γα­με κάτω από αυτές τις συν­θή­κες. «Ακόμη και τότε που δεν εί­σα­σταν πα­ρό­ντες εδώ να ξέ­ρε­τε πως αυτό ήταν σπίτι σας. Εδώ είναι ο τόπος που μπο­ρεί­τε να κλί­νε­τε την κε­φα­λή σας».


Οι γο­νείς του Άλεξ, έπε­σαν θύμα μιας ανε­λέ­η­της εχθρι­κής προ­πα­γάν­δας πως οι κομ­μου­νι­στές θα τους πά­ρουν τα παι­διά τους.Τα έχου­με και μεις γνω­ρί­σει και τα ακού­με ακόμη και σή­με­ρα στην Ελ­λά­δα. Ο ίδιος έχασε την φυ­σι­κή του οι­κο­γέ­νεια και μια φυ­σιο­λο­γι­κή και ευ­τυ­χι­σμέ­νη ζωή σε μια σο­σια­λι­στι­κή κοι­νω­νία. Αυτό που έχει εν­δια­φέ­ρον στην πε­ρί­πτω­σή του Άλεξ είναι πως η αγάπη του για την Κούβα, η επαγ­γελ­μα­τι­κή του δρα­στη­ριό­τη­τα στην χώρα της “ελευ­θε­ρί­ας” και της “με­γα­λύ­τε­ρης δη­μο­κρα­τί­ας” είναι υπό διωγ­μόν. Το Εμπάρ­γκο και ο σκο­τα­δι­σμός καλ­λιερ­γεί­ται στο μέ­γι­στο βαθμό στις ΗΠΑ για να υπο­τα­χθεί η Κούβα και οι άν­θρω­ποι που την αγα­πούν να σιω­πή­σουν.

_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Πάνος Αλε­πλιώ­της