,,Πώς μπορείς να μην αγανακτείς; Πώς μπορείς και κοιμάσαι ήσυχος τον ύπνο του δικαίου; Πώς μπορείς να λες “και τι μπορώ να κάνω εγώ;” Πώς μπορείς να μη βλέπεις το κεφαλάκι του δικού σου παιδιού μέσα στα σάβανα που κλαίει η Παλαιστίνια μάνα; Πώς μπορείς και δε βλέπεις το αίμα τους στα χέρια σου;
Οι συνεργάτες του Ηρώδη είναι μπροστά σας – Παλαιστίνη 2018: Οι ήρωες-μάρτυρες της κάθε Παρασκευής
Κάθε Παρασκευή οι φίλοι μου Παλαιστίνιοι ποστάρουν καπνούς και απελπισμένη έφοδο. Ηρωισμό και σφεντόνες. Θάνατο και σημαίες.
Αυτά άλλωστε είναι και τα μόνα που τους μείνανε. Είναι η μέρα της διαδήλωσης της “Μεγάλης Επιστροφής”. Στα σύνορα της πολύπαθης Γάζας. Για μια πατρίδα που χάσανε.
Για μια χώρα που υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Κι ελεύθεροι σκοπευτές και στοχευμένες βολές, με στόχο τα παιδιά.
Κι εκείνοι ξαναπάνε.
Κι ύστερα το Σάββατο… κηδείες παιδιών κι εφήβων… ακρωτηριασμοί κι αναπηρίες… υπομονή κι επιμονή… Δεν έχουν άλλο δρόμο… μέχρι να τους “δεις” ακόμα κι εσύ …
Εσύ που τώρα γιορτάζεις τα Χριστούγεννα και λες ιστορίες για τον αρχαίο Ηρώδη. Αλλά δεν προλαβαίνεις να δεις τι γίνεται τώρα στην πατρίδα του Χριστού και πόσο βαρβαρότερος είναι ο νέος Ηρώδης. Τώρα που το Χριστό δεν τον κυνηγάνε πια μόνο οι στρατιώτες του Ηρώδη, αλλά και πολλοί άλλοι φασίστες υπάνθρωποι, τουρίστες που θέλουν να μάθουν να κυνηγάνε χριστούς.
Μαζί με τα παιδάκια των Εβραίων που γίνονται από τα γεννοφάσκια τους “χριστοκυνηγοί” με Καλάζνικωφ. Παιδάκια που τραγουδάνε «Αύριο δεν έχει σχολείο στη Γάζα, γιατί δεν έχει άλλα παιδιά».
Εσύ που βλέπεις σαν μια ακόμα είδηση την “τριμερή” Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ” για τα πετρέλαια και για του “αφέντη το φαΐ”.
Εσύ που ίσως και να σε ικανοποιεί η κολεγιά μ’ έναν “ισχυρό παίχτη της περιοχής” κι η υλοποίηση των εντολών του μεγάλου αφεντικού.
Αφού άλλωστε το κάνει ο ρεαλιστής καραγκιοζάκος σου, που παριστάνει τον αριστερό πρωθυπουργό: “Καλύτερα να τάχουμε καλά με τον ισχυρό”.
Ρώτα τον: στην τριμερή συνάντηση, οι δύο ελληνοκυπριοδεξιοί του είπαν τίποτα του φασίστα για την Παλαιστίνη, για την αδικία, για το έγκλημα, για το καινούριο ολοκαύτωμα;
Μπα. Τα χαμόγελά τους άλλα δείχνουν.
Εσύ που δεν απαντάς ποτέ στην ερώτηση: “Εσύ με ποιόν είσαι ρε;”.
Με τους Ρωμαίους ή με το Σπάρτακο;
Με το Ρήγα Φεραίο και τον Παπαφλέσσα, ή με τους Τούρκους και το Πατριαρχείο;
Με τους αντάρτες ή με τους Γερμανοτσολιάδες;
Με το Ισραήλ ή με την Παλαιστίνη;
Τι ήσουν ρε στην… προηγούμενη ζωή σου;
Νοικοκύρης αδιάφορος και χέστης ή κουκουλοφόρος; Βλέπεις μεγάλη διαφορά στο αποτέλεσμα;
Μίλα ρε…
Πώς μπορείς να μην αγανακτείς; Πώς μπορείς και κοιμάσαι ήσυχος τον ύπνο του δικαίου; Πώς μπορείς να λες “και τι μπορώ να κάνω εγώ;” Πώς μπορείς να μη βλέπεις το κεφαλάκι του δικού σου παιδιού μέσα στα σάβανα που κλαίει η Παλαιστίνια μάνα; Πώς μπορείς και δε βλέπεις το αίμα τους στα χέρια σου;
Μίλα ρε στο γιο σου και στην κόρη σου αν τολμάς… και πέστους αυτά τα “μοντέρνα” που τσαμπουνάς σ’ εμάς τους άλλους, τους “τρελούς” κι “ονειροπόλους”… Αυτούς που όπως λες παλεύουν για το “αδύνατο” και τη “δευτέρα παρουσία”… Πες στα παιδιά σου τι θα πει “ρεαλισμός”, “συσχετισμός” και “στρατηγική συμμαχία”. Τι είναι “προτεραιότητα”, “ίσες αποστάσεις” και τι “δύση και ανατολή”… Εξήγησέ τους “γιατί δεν γίνεται αλλιώς”…
Και στο τέλος πες τους ότι εσείς στην οικογένειά σας είσαστε καλοί χριστιανοί και καλά Χριστούγεννα… φιλάκι …
Μην ξεχάσετε να βγάλετε στην πίτα κι ένα κομμάτι του Χριστού… που τον σκοτώνετε κάθε Παρασκευή…Μάνος ΔούκαςΥ.Γ. Δείτε τις φωτογραφίες με τη σειρά… είναι όλες του φίλου μου Ahmed Khaled Al Najjar… Οι πρώτες από την πορεία της μεγάλης επιστροφής… μετά από τις “προετοιμασίες” των Ισραηλινών… κι ύστερα απ’ τις κηδείες… Κι η τριμερής συνάντηση…
