ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΑΙΝΙΑ: "Το Τελευταίο Σημείωμα" (The Last Note) του Παντελή Βούλγαρη !!

«Οταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά δεν πεθαίνει ποτέ...», έγραφε ένα απ' τα δεκάδες σημειώματα τα σκορπισμένα κοντά στα άψυχα κορμιά των 200 κομμουνιστών - κρατούμενων στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου - που εκτελέστηκαν από τους ναζί κατακτητές την 1η Μάη του 1944 στην Καισαριανή. 
Και πραγματικά, το απαράμιλλο μεγαλείο που απέπνεε αυτός ο ανθός του Κομμουνιστικού Κόμματος με την περήφανη, την όρθια στάση του εμπνέοντας ένα πλήθος καλλιτεχνικών έργων εκείνη την περίοδο, εξακολουθεί, 73 χρόνια μετά, να συγκινεί την τέχνη, όπως έδειξε η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Το Τελευταίο Σημείωμα» σε σενάριο της Ιωάννας Καρυστιάνη και του ίδιου του σκηνοθέτη.

Το εγχείρημα ήταν τολμηρό, ειδικά γιατί το θέμα της ταινίας προϋποθέτει, εκτός από την καλή γνώση της ιστορίας και των μέσων της κινηματογραφικής τέχνης - που ο Παντελής Βούλγαρης αναμφισβήτητα διαθέτει - σοβαρή εξοικείωση με την κομμουνιστική ιδεολογία και δράση. 

Παρά τις δυσκολίες της, η ταινία δικαίωσε τη φιλοδοξία των δημιουργών της: Να ξυπνήσει τη διάθεση για να ψάξουμε περισσότερο την πρόσφατη ιστορία της ταξικής πάλης στη χώρα μας, ν' αναζητήσουμε στην αγωνιστική κληρονομιά των γονιών και των παππούδων μας, στις πιο πολύτιμες παρακαταθήκες του χτες, απαντήσεις και αναλογίες για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε το σήμερα.

Και μόνο γιατί - σε καιρούς που ο κινηματογράφος βρίθει από ανώφελες έως βλαβερές χολιγουντιανές υπερπαραγωγές - οι εμπνευστές της ταινίας αναγνωρίζουν και αποδίδουν στην τέχνη την κοινωνικά χρήσιμη λειτουργία της, τους αξίζει έπαινος. Πολύ περισσότερο που το έργο παίρνει θέση και σ' ένα ακόμη πιο κρίσιμο ζήτημα της πολιτικής και ιδεολογικής διαπάλης, τη διεθνή εκστρατεία του κεφαλαίου για ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό.

Απέναντι στον κόσμο του κυνισμού, της βαρβαρότητας, της κτηνωδίας που αντιπροσωπεύουν οι δυνάμεις του χιτλεροφασισμού, η ταινία ορθώνει έναν κόσμο αλληλεγγύης, ήθους, εντιμότητας, αξιοπρέπειας και βαθιάς ανθρωπιάς που φτάνει έως την ύστατη θυσία, χωρίς να κρύβει ότι βασικοί φορείς των ανώτερων αυτών ψυχικών δυνάμεων του ανθρώπου είναι οι κομμουνιστές, με επικεφαλής το στέλεχός τους Ναπολέοντα Σουκατζίδη, με κομματική αποστολή διερμηνέα του στρατοπέδου, ατσαλωμένο - όπως οι περισσότεροι από τους 200 - στα μεταξικά στρατόπεδα εξορίας και προπαντός στο μεγάλο ταξικό σχολειό της Ακροναυπλίας.

Αυτό, άλλωστε, είναι το περιεχόμενο και το βαθύτερο μήνυμα της ταινίας, που προεκτείνεται στο σήμερα: Η θεμελιωμένη στα πιο προωθημένα ανθρώπινα ιδανικά ηθική υπεροχή των λαϊκών αγωνιστών είχε τη δύναμη να σμπαραλιάσει, να συντρίψει, να εκμηδενίσει το μύθο του αήττητου, σιδερόφρακτου χιτλερικού οικοδομήματος, τη σάπια τενεκεδένια «υπεροχή» της «ανώτερης άριας φυλής», μια υπεροχή για την οποία καυχιέται άλλωστε στην αρχή της ταινίας ο Γερμανός διοικητής του στρατοπέδου, ο Φίσερ.

Με άλλα λόγια, «Το Τελευταίο Σημείωμα», χωρίς να έχει την πρόθεση να διδάξει ιστορία, σέβεται την ιστορικά χρήσιμη αλήθεια της. Οι δεσμώτες του Χαϊδαρίου δεν αποτελούν ένα παραδομένο στο έλεος της ταπείνωσης, του άγριου βασανισμού και της αγωνίας από το καθημερινό προσκλητήριο του θανάτου, μπουλούκι, αλλά μια συγκροτημένη κοινότητα, όπου καθένας δεν νιώθει μόνος, καθώς βρίσκει στα σπλάχνα της ανθρώπινη ζεστασιά και αμέριστη φροντίδα, παρηγοριά και συμπαράσταση για να νικά τον πόνο, το φόβο, την απελπισία, την παραίτηση και να ωριμάζει, να γίνεται ολοένα πιο άξιος αγωνιστής. 

Οι κρατούμενοι ετοίμασαν και χάρισαν ένα μακρύ παντελόνι στο δεκατριάχρονο σύντροφό τους με τα κοντά παντελονάκια, που ανδρώθηκε δίπλα τους και θα πάρει τη θέση τους, όταν αυτοί θα λείψουν.

Οργανωτής όλης αυτής της δουλειάς είναι το Κόμμα, που ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του ηλικιωμένου και έμπειρου ανώνυμου καθοδηγητή. 

Η κομματική ηλικία του - καθόλου τυχαία - ταυτίζεται με τα χρόνια της μέχρι τότε ζωής του Κομμουνιστικού Κόμματος (1918 - 1944): «Εικοσιπέντε χρόνια αγώνα και θυσίας δεν πήγαν χαμένα. Πεθαίνω σαν άνθρωπος... Για μια δίκαιη κοινωνία...» λέει, όταν μαθαίνει για την επικείμενη εκτέλεση των 200 κομμουνιστών. 

Αυτός, δηλαδή το Κόμμα, είναι που - έχοντας στήσει έναν παράνομο μηχανισμό άμεσης πληροφόρησης για τα επίκαιρα πολιτικά γεγονότα - εμψυχώνει τους κρατούμενους με τις ειδήσεις για την προέλαση του Κόκκινου Στρατού και τις επιτυχίες των ΕΑΜικών και ΕΛΑΣίτικων δυνάμεων ενάντια στα κατοχικά στρατεύματα. 

Αυτός πάλι, με τις εύστοχες παρεμβάσεις του και τις νηφάλιες συμβουλές του, στηρίζει κάθε βήμα τους, εμποδίζοντάς τους να λυγίσουν, αποτρέποντας ακόμη και τον ίδιο τον Σουκατζίδη να παραιτηθεί από διερμηνέας, κάτω από την αφόρητη συνειδησιακή πίεση του σκληρού και άχαρου, μα καίριου αυτού ρόλου.

Ολοι οι ήρωες του Χαϊδαρίου, άλλωστε, αποδίδονται ρεαλιστικά στην ταινία. Δεν δείχνονται σαν υπερφυσικά, υπεράνθρωπα όντα, αλλά σαν κανονικοί, όπως κι εμείς άνθρωποι, υποφέρουν, λαχταρούν τις μικροχαρές, ερωτεύονται, παλεύουν με τις αντιφάσεις τους, αγαπούν με πάθος τη ζωή και γι' αυτό πεθαίνουν γι' αυτήν. Για να την ημερέψουν, να την ομορφύνουν.

Η ταινία, λιτή και αφαιρετική, δείχνει απλή και ευκολοδιάβαστη, μα δεν καταναλώνεται εύκολα στο σύνολό της. Μια πιο ολοκληρωμένη κατανόηση και απόλαυσή της έχει απαιτήσεις για οξυμένη παρατηρητικότητα, ιστορική γνώση και κινητοποίηση της σκέψης. 

Για παράδειγμα, χρειάζεται ένταση της προσοχής για να αντιληφθεί κανείς την αντίθεση ανάμεσα στους ανοργάνωτους κρατούμενους - που με σκοπό τον τέλειο εξευτελισμό τους οδηγούνται με τα εσώρουχα στην εκτέλεση, ένας τους μάλιστα εκλιπαρεί κλαίγοντας να τον λυπηθούν - και στους διακόσιους κομμουνιστές, που την παραμονή της εκτέλεσής τους πλένονται, χτενίζονται, φορούν τα «καλά» τους και ρίχνονται σε ένα τρικούβερτο, ολονύχτιο χορό, περιφρονώντας κι εξευτελίζοντας όχι μόνο τους κατακτητές, αλλά τον ίδιο το θάνατο. 

Με τα πρόσωπα σκοτεινά μέσα στην τρομερή τους προσπάθεια, αδέκαστα όμως και αποφασισμένα, και τα κορμιά συντονισμένα στο ρυθμό λεβέντικων παραδοσιακών τραγουδιών, σαν άξιοι κληρονόμοι της προγονικής φωτιάς για ανυποταγή, φεύγουν πάνοπλοι για την εκστρατεία της ζωής ενάντια στο θάνατο, σ' αυτήν τη συγκλονιστική σκηνή της ταινίας.

«Πρωτομαγιά. Γειά σας όλοι. Πάμε στη μάχη», όπως έγραφε στο τελευταίο του σημείωμα ένας ακόμη εκτελεσμένος ήρωας της Καισαριανής. 

Και πραγματικά, στη σκηνή της εκτέλεσης, θα ταίριαζε μια πιο επική κινηματογραφική έκφραση αυτού του ηρωισμού, γιατί τέτοιος και μόνο τέτοιος ήταν στην πραγματικότητα, μεγαλειώδης και επικός. 

Οι κομμουνιστές του Χαϊδαρίου, διαλεχτά στελέχη του πιο συνειδητού τμήματος της εργατικής τάξης, ήξεραν πως δεν ήταν τυχαία η επιλογή τους για εκτέλεση, ούτε η μέρα που αυτή πραγματοποιήθηκε. Ηξεραν όλοι τους ότι αυτήν την κρίσιμη ώρα δεν είχαν κανένα δικαίωμα να εκφράσουν την ατομικότητά τους. 

Με την υποδειγματική στάση τους όφειλαν να στείλουν μήνυμα όχι μονάχα στην οικογένειά τους, ούτε καν μόνο στον ελληνικό λαό, που μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ μάχονταν ολοένα και πιο αποφασιστικά το φασίστα κατακτητή, αλλά στην παγκόσμια εργατική τάξη. 

Είναι το μήνυμα της αναπότρεπτης νίκης της στον τιτάνιο κι ασυμφιλίωτο αγώνα της, που θα καταργήσει τη βαρβαρότητα της ταξικής αδικίας και εκμετάλλευσης, όποια έκφραση κι αν αυτή παίρνει. 

Το μήνυμα της ακλόνητης βεβαιότητάς τους ότι το ιδανικό της κοινωνικής απελευθέρωσης δεν αποτελεί ουτοπία, αλλά επιστημονικά θεμελιωμένη και πρακτικά επιβεβαιωμένη αναγκαιότητα της ιστορίας. Αυτή η βεβαιότητα έθρεψε τέτοιους γενναίους επαναστάτες και θα εξακολουθεί πάντα ν' αναθρέφει, ώσπου η ανθρωπότητα να εξανθρωπιστεί. 

Η εικόνα της τελευταίας ομάδας των εκτελεσμένων, που πέφτουν στη γη με αλύγιστη την υψωμένη σιδερένια τους γροθιά, αυτό είναι το τελευταίο σημείωμα των διακοσίων, η διαθήκη που μας εμπιστεύτηκαν.

Στα πλούσια συναισθήματα που διεγείρει η ταινία, σπουδαία είναι η συμβολή των ηθοποιών και ειδικά του πρωταγωνιστικού δίδυμου, του Ανδρέα Κωνσταντίνου στο ρόλο του Ναπολέοντα Σουκατζίδη και του Αντρέ Χένικε στο ρόλο του Καρλ Φίσερ, ενώ καθόλου δεν υπολείπεται και η ερμηνεία του Τάσου Δήμα στο ρόλο του «καθοδηγητή».

Ε. Μ.

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9560240

ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΟ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΠΑΣΟΚ κλπ ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ-ΣΥΜΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ !!

 ...μα καλά από το ΚΚΕ θα περιμένουμε να μας σώσει; Η ερώτηση είναι λάθος. Αν περιμένουμε σωτήρες χαθήκαμε. Ο ίδιος ο λαός πρέπει να πάρει την εξουσία στα χέρια του μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα.

2 - 3 Μάρτη 2019

Σελ. /40

Δυναμώνουμε την ελπίδα για το λαό. Δυναμώνουμε το ΚΚΕ!

Δηλώσεις συμπόρευσης και στήριξης του ΚΚΕ στις εκλογές του Μάη

Θεόδωρος ΜΑΝΙΩΤΗΣ
Αρχιπύραρχος (Ταξίαρχος) ε.α.


Προσπαθώντας να εκπληρώνω όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά ως απλός πυροσβέστης αλλά και από θέσεις ευθύνης τα καθήκοντά μου, πίστευα ότι από την πλευρά μου έπραττα αυτό που η συνείδησή μου πρότασσε ως κύριο και βασικό. 

Να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στον ελληνικό λαό και τη χώρα μου. Αρκετές φορές όμως συγκρούστηκα με τον ίδιο μου τον εαυτό, προσπαθώντας να κατανοήσω όλες αυτές τις πολιτικές που εφαρμόζονταν όσον αφορά τη δασοπροστασία και όχι μόνο. 

Πολιτικές που τις είχα στηρίξει με την ψήφο μου, αλλά στην ουσία με τα καταστροφικά αποτελέσματα που έφερναν, ακύρωναν όχι μόνο τη δική μου προσφορά, αλλά και των χιλιάδων συναδέλφων μου που πάλευαν υπό αντίξοες συνθήκες στα μέτωπα των πυρκαγιών, και κυρίως όλων όσοι είχαν χάσει τη ζωή τους κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. 

Τον δασικό πλούτο της χώρας μας, ακόμη και αν εμείς οι πυροσβέστες τον σώζαμε από τις φλόγες με λειψά μέσα και δυνάμεις, αλλά με περισσή αγάπη για τη φυσική μας κληρονομιά, οι αντιδασικοί τους νόμοι και οι άπειρες ρυθμίσεις τους τον χάριζαν κομμάτι - κομμάτι σε διάφορα οικονομικά συμφέροντα. 

Εμείς παλεύαμε για να σώσουμε το φυσικό μας περιβάλλον και να το παραδώσουμε στον ελληνικό λαό όσο το δυνατόν με λιγότερες απώλειες και όλοι αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα μέχρι τα σήμερα, με «νόμιμο» πάντα τρόπο, αποχαρακτήριζαν δασικές εκτάσεις, νομιμοποιούσαν αυθαίρετα μέσα στα δάση, αποδέχονταν τίτλους ιδιοκτησίας της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δικαίωναν καταπατητές, χάριζαν και ξεπουλούσαν χιλιάδες στρέμματα δασικής γης για αναπτυξιακούς πάντα λόγους. 

Οταν άρχισα όμως να μην πιστεύω τα ψεύτικα δάκρυά τους μπροστά στις ανείπωτες καταστροφές που δημιουργούσαν οι αντιλαϊκές τους πολιτικές, τότε ήταν που άρχισα να εμπιστεύομαι κάθε μέρα και περισσότερο τις κρυστάλλινες θέσεις και τον αγώνα του ΚΚΕ για τα προβλήματα συνολικότερα που αντιμετωπίζει ο λαός μας. 

Χωρίς κανέναν ενδοιασμό πλέον, δηλώνω την αμέριστη στήριξή μου στο ιστορικό και ηρωικό κόμμα της εργατικής τάξης και ζητώ από τους συναδέλφους μου να κάνουν τον ίδιο στοχασμό για τη θέση που πρέπει να πάρουν απέναντι στη σημερινή κατάσταση, αν θέλουν πραγματικά να ατενίζουν με ελπίδα το μέλλον.

Αντώνιος ΜΠΑΛΟΥΡΗΣ
Αντιστράτηγος ε.α. του Πυροσβεστικού Σώματος

Πιστεύω ακράδαντα ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στην όποια επιλογή κρίνει αυτός σωστή με τα δικά του προσωπικά κριτήρια. 

Οπως πεποίθησή μου είναι επίσης πως έχει και την υποχρέωση, πρώτα και κύρια απέναντι στον εαυτό του, να κρίνει εκ του αποτελέσματος τις επιλογές του και να βγάζει τα απαραίτητα συμπεράσματα. 

Αν η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και κυρίως όλοι εμείς οι άνθρωποι των λαϊκών οικογενειών το κάναμε αυτό, οι περισσότεροι θα βρισκόμασταν σίγουρα αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον εαυτό.

 Γιατί; Γιατί απλά δίναμε και δίνουμε απερίσκεπτα πάντα στη λογική του λιγότερου κακού ή του καινούργιου, του άφθαρτου, του τίμιου, του ανεξάρτητου και μία σειρά παρόμοιων παραλλαγών, χώρο και πολύ χρόνο μάλιστα, σε κόμματα και κυβερνήσεις που μας τα έστηνε με πολύ πονηρό τρόπο μπροστά μας η αστική τάξη, για να έχουμε την ψευδαίσθηση της δημοκρατικής επιλογής. 

Ο αντίπαλος των λαϊκών τάξεων δεν είναι τυχαίος φυσικά. Εχει άπειρες δυνατότητες και ισχυρά κίνητρα για να το κάνει και για τον λόγο αυτόν απλώνει τα πλοκάμια του και ρίχνει τα πολιτικά του δολώματα μπροστά στον λαό με όλες αυτές τις παραλλαγές, αξιοποιώντας τα ΜΜΕ που είναι στην ιδιοκτησία του. 

Από την «αριστερή» τους εκδοχή, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, με όλα τα ενδιάμεσα κεντρώα, σοσιαλιστικά, κεντροαριστερά, δεξιά, κεντροδεξιά, ακροδεξιά, μέχρι και τη φασιστική έκδοση της Χρυσής Αυγής. 

Στην ανάγκη αποσύρει κάποια και ανασυνθέτει από τα συντρίμμια τους μέχρι να δημιουργήσει τη νέα «ελπίδα» για τον λαό, αυτό που βλέπουμε να γίνεται και στις μέρες μας στην πιο χυδαία του μορφή.

 Τι όμως επιδιώκει να πετύχει με όλες αυτές τις προσπάθειες; Ποιος είναι ο στρατηγικός του στόχος που τον αναγκάζει συνεχώς να προσπαθεί να παραπλανήσει τον λαό; 

Τι είναι αυτό που φοβάται, αλήθεια; 

Η απάντηση είναι ότι τρέμει στην ιδέα μην τυχόν και αφουγκραστεί και επιδιώξει ο λαός μας τη μόνη οριστική διέξοδο που υπάρχει από αυτήν τη χαμοζωή και που δεν είναι άλλη από την πρόταση για τη Λαϊκή Εξουσία του ΚΚΕ. 

Από τη στιγμή λοιπόν που γνώρισα τον πραγματικό μου ταξικό αντίπαλο, επιλέγω και τον πραγματικό του εχθρό, που είναι μόνο το ΚΚΕ, για να συμπαραταχτώ μαζί του και να δηλώσω την αμέριστη στήριξή μου σε όλες τις εκλογικές μάχες.

Γιάννης ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Πρώην μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δήμος Λυκόβρυσης - Πεύκης

Εχω διαφορετική αριστερή πολιτική καταγωγή και όταν λέω αριστερή δεν εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. 

Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι τον Γενάρη του '15 ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ πιστεύοντας πως έστω και κάτι θα μπορούσε να αλλάξει προς το καλύτερο. 

Εκλεινα τα μάτια, μέχρι που αυτά άνοιξαν κι έμειναν ορθάνοιχτα μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που από «Οχι» έγινε «Ναι».
Τα τελευταία δύο χρόνια έχω αρχίσει κι ακούω τι λέει το Κομμουνιστικό Κόμμα, με τη λέξη «ακούω» υπογραμμισμένη. 

Τον πρώτο χρόνο αραιά διαβάζοντας μία στα τόσα τον «Ριζοσπάστη» και τον τελευταίο χρόνο πιο ενεργά, σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο, καθώς όσο περνάει ο καιρός πείθομαι ολοένα και παραπάνω σχετικά με την πολιτική πρόταση του Κόμματος.

Πιστεύω πως υπάρχουν δύο επικαθορίζοντα σημεία στην πολιτική συγκυρία σήμερα. 

Το πρώτο έχει να κάνει με την παγίωση και τον εμπλουτισμό όλου του μνημονιακού οπλοστασίου. Το δεύτερο αφορά στην πλήρη πρόσδεση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό άρμα του ΝΑΤΟ.

Τις συνέπειες των μνημονίων τις ζούμε και αν δεν αλλάξουν τα πράγματα θα συνεχίζουμε να τις ζούμε επ' αόριστο.

 Φτώχεια, ανεργία κι εξαθλίωση. Τις συνέπειες του ότι η χώρα έχει μετατραπεί σε αμερικανικό αεροπλανοφόρο, φοβάμαι πως δεν τις έχουμε αντιληφθεί ακόμα (...) Και γι' αυτούς που νομίζουν πως το ΝΑΤΟ είναι εγγυητής της ασφάλειας και της ειρήνης, να θυμίσω την Κύπρο το '74, το «Σισμίκ» το '87, τα Ιμια το '96, καθώς και επίσης το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία και μια σειρά από άλλες χώρες.

Να σημειώσω επίσης πως παρά τη σιγή ασυρμάτου της κυβέρνησης και όλων των άλλων κομμάτων, πλην του Κομμουνιστικού, αποσιωπούνται συντεταγμένα οι συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις, η αμφισβήτηση των συνόρων μας, όχι μόνο από την Τουρκία, αλλά και από την Αλβανία, καθώς και από την ΠΓΔΜ.

(...) Μπροστά σε μια τέτοια πραγματικότητα είναι σαφές πως η χώρα πρέπει να τραβήξει έναν διαφορετικό δρόμο: Το δρόμο της απεμπλοκής από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και να μπει σε μια πορεία ανοικοδόμησης μέσα από τη λαϊκή εξουσία, επαναστησίματος της παραγωγής και κάλυψης των σύγχρονων αναγκών του λαού μας όσον αφορά την Υγεία, την Εκπαίδευση, κ.τ.λ.

Εδώ μπορεί να πει κάποιος, μα καλά από το ΚΚΕ θα περιμένουμε να μας σώσει; Η ερώτηση είναι λάθος. Αν περιμένουμε σωτήρες χαθήκαμε. Ο ίδιος ο λαός πρέπει να πάρει την εξουσία στα χέρια του μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα.

(...) Και όπως στην κεντρική πολιτική σκηνή, ακριβώς και στον δήμο μας ο λόγος όλων των άλλων παρατάξεων είναι ίδιος, ξύλινος κι ανούσιος. Συνοψίζω: Καθαρή πόλη, χρηστή διαχείριση, φιλική προς το περιβάλλον, έξυπνη πόλη, κοινωνία των πολιτών, καινοτομία, αειφορία και μια σειρά από άλλες λέξεις, φράσεις κι έννοιες οι οποίες στην πραγματικότητα δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα.

Ο δήμος γίνεται πεδίο εφαρμογής και το Δημοτικό Συμβούλιο ιμάντας μεταβίβασης της πολιτικής του φιλελευθερισμού. Η έννοια Τοπική Αυτοδιοίκηση τείνει να χάσει κι αυτή το νόημά της (...)

Ευτυχώς όμως υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα: Στην Πάτρα, στην Καισαριανή, στην Πετρούπολη, στο Χαϊδάρι, στην Ικαρία, δίνεται καθημερινά αγώνας για την πρωτοβάθμια Υγεία, για την ανεργία, για ΣΣΕ, όλα αυτά όμως αποκρύπτονται συστηματικά γιατί αυτοί οι δήμαρχοι είναι κομμουνιστές.

Εχουμε επίγνωση της πραγματικότητας, ότι τα δύσκολα, σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, δεν θα σταματήσουν. Εχουμε επίσης την επίγνωση ότι ανοίγει μια νέα σελίδα στην πολιτική ιστορία της χώρας, η σελίδα του μαζικού, ανυποχώρητου αγώνα των εργαζομένων και του λαού μας απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα. Τώρα ήρθε η ώρα της αντεπίθεσης, τώρα ξεκινάει ο αγώνας στα εργοτάξια, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς γενικότερα και σε όλα αυτά πρωταγωνιστής είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα. Μπορούμε να τα καταφέρουμε και θα τα καταφέρουμε.


Δημήτριος ΧΑΝΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Αντιπύραρχος (Αντισυνταγματάρχης) ε.α.

Βλέποντας τη σημερινή κατάσταση έτσι όπως αποτυπώνεται σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ζωής της χώρας και το πώς διαμορφώνεται το βιοτικό επίπεδο των απλών ανθρώπων, αλλά και η κατάσταση στις διεθνείς εξελίξεις και κυρίως στην περιοχή των βορειοανατολικών συνόρων μας, συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι δεν μπορεί πλέον να μένει κανείς αδιάφορος γιατί νιώθει προδομένος από τις εκάστοτε πολιτικές του επιλογές. 

Το γεγονός ότι πολλοί από όλους εμάς, που μετράμε συνεχώς ζημιές από όλους αυτούς που μας χτύπησαν διαχρονικά την πλάτη, τάζοντάς μας χρυσά κουτάλια με την είσοδό μας στην ΕΟΚ, μετέπειτα ΕΕ. Ειρήνη, ασφάλεια και ανεξαρτησία μέσα στο «συμμαχικό» πλαίσιο του ΝΑΤΟ. 

Οτι θα έμενε για πάντα ο φασισμός και οι εκφραστές του στη λήθη της Ιστορίας. Υπερηφάνεια και αξιοπρεπή ζωή για την τρίτη ηλικία. Εθνικό σύστημα Υγείας για όλους. Πρόσβαση στη δωρεάν Παιδεία για όλα τα ελληνόπουλα. Νέες θέσεις εργασίας για τους ανέργους και γενικότερα για τα παιδιά μας. Εργασιακές συνθήκες με ασφάλεια και αξιοπρεπείς μισθούς. Προστασία των δασικών μας οικοσυστημάτων και ασφάλεια των πολιτών από τις φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές και μία σειρά άλλες «φιλολαϊκές παροχές».

 Ατενίζοντας πλέον τα συντρίμμια όλων αυτών των υποσχέσεων και για ποιων τα συμφέροντα συνεργάστηκαν κρυφά και φανερά όλοι αυτοί οι σωτήρες που πλουσιοπάροχα μας τις έδιναν, πρέπει αντιθέτως να μας πεισμώσουν για να κάνουμε την αντεπίθεσή μας. 

Εγώ προσωπικά έμαθα από τη φύση της εργασίας μου, ότι την ώρα της μάχης με τη φωτιά και γενικότερα όταν αντιμετωπίζεις κατά πρόσωπο τον κίνδυνο, ψάχνεις να βρεις την κατάλληλη επιλογή για να τα αντιμετωπίσεις πιο αποτελεσματικά και με τις δυνατόν μικρότερες απώλειες. 

Ε, αυτό έκανα κι εγώ τούτη την ώρα που βρίσκομαι αντιμέτωπος με όλα αυτά τα αδιέξοδα. Εκανα τη σωστή επιλογή να συνταχθώ με το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που από τη μέρα της ίδρυσής του έχει σημαία του και παλεύει με άπειρες θυσίες για να γίνουν πράξη όλα αυτά που όλοι οι άλλοι απλά τα χρησιμοποίησαν ως δόλωμα.


Πέτρος ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ
Πρώην μέλος ΣΥΡΙΖΑ Ν. Μάκρης

Μέσα από την εμπειρία μου στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ καλώ τους φίλους που συμπορευτήκαμε εκεί και τώρα βρίσκονται σε αδιέξοδο βλέποντας τις ελπίδες τους να διαψεύδονται, σε απόγνωση και εξαθλιωμένοι, με τους υποκατώτατους μισθούς και συντάξεις της «πρώτη φορά Αριστεράς», έναν κόσμο που αισθάνεται ότι χρησιμοποιήθηκε από κάποιους απλά και μόνο για να έρθουν στην εξουσία (μέσα σε αυτούς και εγώ), να αλλάξουν ρότα ακολουθώντας την πορεία που οδηγεί στο ένα και μοναδικό κόμμα που μπορεί να εκφράσει γνήσια την Αριστερά, το ΚΚΕ, που ακόμα και μέσα από τα λάθη του, τα στραβά και τις αδυναμίες του, αλλά και μέσα από τη συνέπεια λόγων και έργων, τη θαρραλέα αυτοκριτική του και κυρίως μέσα από τα 100 χρόνια Ιστορίας αγώνων και θυσιών, εξακολουθεί να υπάρχει και να υπερασπίζεται, να αγωνίζεται για τα συμφέροντα της λαϊκής τάξης. 

Ετσι, μπορεί να αποφύγει κανείς και τις παγίδες που στήνει το ίδιο το σύστημα προσπαθώντας να εγκλωβίσει έναν κόσμο σε μνημονιακά σχήματα - αναχώματα (βλέπε ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λπ.) θολώνοντας με αυτόν τον τρόπο το τοπίο και οδηγώντας έναν κόσμο γνήσια αριστερό σε αδιέξοδο και παραίτηση, με κύριο στόχο την αποδυνάμωση του ΚΚΕ, τον μόνο γνήσιο εκφραστή των συμφερόντων και των αναγκών του λαού. Σήμερα το ΚΚΕ απλώνει το χέρι του σε όποιον συνεχίζει να αισθάνεται αριστερός, σε όποιον θέλει να είναι νοικοκύρης στον τόπο του, σε όποιον δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για μια Ελλάδα χωρίς βάσεις και πυρηνικά, χωρίς μνημόνια και «εταίρους», χωρίς τον ανά πάσα στιγμή κίνδυνο εμπλοκής της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, χωρίς φτώχεια, δυστυχία και εξαθλίωση. Και μας καλεί όλοι μαζί να οικοδομήσουμε την κοινωνία που ονειρευόμαστε χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο... για να «λάβουν τα όνειρα εκδίκηση»...


Παναγιώτης ΣΑΡΜΑΤΖΗΣ
Πρώην πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Παιανίας

Το ΚΚΕ είναι το κόμμα που στηρίζει όλους τους εργαζόμενους, τη λαϊκή οικογένεια, την αγροτιά, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, τους βιοπαλαιστές, τους μεροκαματιάρηδες, τη νεολαία, και το αποδεικνύει καθημερινά στην πράξη, στα σωματεία, στους χώρους δουλειάς, στο δρόμο. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ (με τις αυταπάτες που καλλιέργησε και τα ψέματα που είπε στους εργαζομένους) έκανε τεράστια ζημιά στο κίνημα, που είχε κάποια δυναμική πριν από τις εκλογές του 2015. 

Γιατί λοιπόν ο Τσίπρας να μην είναι το αγαπημένο παιδί του ξένου και εγχώριου κατεστημένου και κεφαλαίου, αφού ουσιαστικά περνάει μνημόνια και μέτρα χωρίς να ανοίγει μύτη;

Ναι, θα ψηφίσω και θα στηρίξω ΚΚΕ και σε αυτές τις εκλογές, και θα συμμετέχω στις δράσεις του, επειδή τόσα χρόνια στις πορείες και στους αγώνες, στο δρόμο, έχω δει το έργο του, έχω βρεθεί πλάι - πλάι με στελέχη του και συντρόφους - τίμιους συνδικαλιστές που δεν κοροϊδεύουν και αγωνίζονται για το «εμείς» και όχι για το «εγώ», δίχως προσωπικό συμφέρον, απλούς ανθρώπους, με στάση ζωής, που σε κοιτάζουν ντόμπρα στα μάτια και χαίρεσαι να συζητάς μαζί τους, γιατί δεν προσποιούνται και ακούς πάντα αλήθειες απ' αυτούς.

Το ΚΚΕ, πάντα, με την ίδια δυναμική, και πριν τον ΣΥΡΙΖΑ και επί ΣΥΡΙΖΑ και μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, θα στέκεται εμπόδιο στα σχέδια των μονοπωλίων, του ξένου και ντόπιου κατεστημένου.

 Θα ψηφίσω και θα αγωνιστώ με το ΚΚΕ για να μπορώ να κοιτάξω στα μάτια τα παιδιά μου όταν θα μεγαλώσουν και να τους πω «ο πατέρας σας αγωνίστηκε για να ζήσετε σε έναν καλύτερο κόσμο, όπου θα υπάρχει σταθερή δουλειά, δημόσια Παιδεία, δημόσια Υγεία, δικαιοσύνη, ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, και δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».


Φωτεινή ΜΠΑΤΡΑΛΗ
Προϊσταμένη του Τμήματος Παιδείας και μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων του δήμου Πετρούπολης

Είναι τιμή για εμάς, τους δημοτικούς υπαλλήλους, να ηγείται του ψηφοδελτίου της «Λαϊκής Συσπείρωσης» ο Βαγγέλης Σίμος! 

Σεμνός αγωνιστής, πρωταγωνιστής στους λαϊκούς αγώνες, συμπαραστάτης στα καθημερινά προβλήματα του πετρουπολιώτικου λαού αλλά και των δημοτικών υπαλλήλων τα δύσκολα χρόνια της «κρίσης» (που δημιούργησαν συγκεκριμένες πολιτικές), με δείγματα γραφής τα τελευταία χρόνια στη διοίκηση του δήμου μας!

Η συμπόρευση με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, είναι χρέος και υποχρέωση καθενός από εμάς. 

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η επανεκλογή της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Πετρούπολη είναι αναγκαία προκειμένου να βρίσκει αντίσταση η κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και για να συνεχιστεί το έργο που έχει ξεκινήσει στην πόλη μας. Επίσης, είναι επιτακτική η ενίσχυση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Περιφέρεια, με τον Γιάννη Πρωτούλη, κόντρα στην αριστερά του κυβερνητισμού και της εξουσίας, την τάχα αριστερά των υπηρετών του διεφθαρμένου συστήματος και της παραχάραξης ιδεολογιών.

Με χαρά και περηφάνια συντάσσομαι μαζί τους και εύχομαι καλό αγώνα!!!


Ιορδάνης ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
Πρώην πρόεδρος του Ερασιτέχνη Πανιώνιου ΓΣΣ

Τα χρόνια της κρίσης με έκαναν να καταλάβω πως η πολιτική αντίληψη και στάση που είχα υποστηρίζοντας μέχρι τότε το ΠΑΣΟΚ, ήταν λάθος. Εχοντας διατελέσει πρόεδρος του ερασιτέχνη Πανιώνιου από το 1999 έως το 2003, διαπίστωσα πως αν δεν συμβιβαστείς με το κατεστημένο δεν έχεις θέση στο χώρο. 

Αντίστοιχα μηνύματα είχα ήδη λάβει και αγωνιζόμενος μέσω του κινήματος των ΑμεΑ, καθώς την περίοδο 1988 - 2000 διετέλεσα πρόεδρος στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του ΚΑΣΠ (Κέντρο Αποκατάστασης Σπαστικών Παιδιών) και πρόεδρος στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, μέλος της διοίκησης της ΕΛΕΠΑΠ (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας και Αποκατάστασης Αναπήρων) 2000 - 2006.
Δυστυχώς, τα δικαιώματα των νέων στη ζωή και τον αθλητισμό δεν είναι δεδομένα. Αντίθετα, αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης και ψηφοθηρίας από αυτούς που τους κλέβουν κάθε μέρα τη ζωή και τους υποθηκεύουν το μέλλον. 

Προσέγγισα επομένως πολιτικά το ΚΚΕ, αντιλαμβανόμενος το αυτονόητο: Δεν είναι λύση να προσπαθείς να φτιάξεις το σάπιο, λύση είναι να αγωνιστείς για να το ξεριζώσεις. Γι' αυτόν το λόγο συμμετέχω και συμπορεύομαι με το συνδυασμό της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο δήμο Νέας Σμύρνης, με επικεφαλής τον Γιάννη Κιουλάνη.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α. ΜΠΑΛΟΥ ΣΤΑ "ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ" ΤΟΥ ΕΜΙΡΗ* ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ !!

Η «Λαϊκή Συσπείρωση»:

«Η κυρία Κράτσα, υποψήφια περιφερειάρχης Ιονίων Νησιών με τη ΝΔ, στην πρόσφατη εκδήλωση της παρουσίασης της υποψηφιότητάς της στην Κεφαλονιά, εντόπισε τα "μεγάλα" και "ζωτικά" προβλήματα του συγκεκριμένου νομού και των Ιονίων Νησιών συνολικότερα. 

Αυτά είναι "….η προώθηση της καινοτομίας, η προσαρμοστικότητα και οι επενδύσεις στις νέες τεχνολογίες… η βαριά φορολογία που έβαλε φρένο σε μεγάλες επενδυτικές δυνατότητες (;), η χαμηλή θέση της Περιφέρειας στην ανταγωνιστικότητα του τουρισμού, η διάβρωση των ακτών, η ενίσχυση της εξωστρέφειας κ.ά.".

Η κυρία Κράτσα αφού ανακάλυψε ξαφνικά να "...νιώθει ότι οφείλει στα Επτάνησα…" δεσμεύτηκε να "…τα οδηγήσει στην εξωστρέφεια και σε ευρωπαϊκούς δρόμους…", ενώ εμφαντικά δήλωσε ότι επενδύσεις όπως αυτή του Εμίρη Αλ Θάνι από το Κατάρ που ναυάγησε, δεν θα την άφηνε να πάει χαμένη.

Ως "Λαϊκή Συσπείρωση" μέχρι σήμερα και με βάση τα βάσανα που βιώνει ο λαός των νησιών μας και ιδιαίτερα η σεισμόπληκτη Κεφαλονιά, είχαμε την εντύπωση ότι τα βασικά προβλήματά του ήταν οι τραγικές συνθήκες και η μεγάλη έλλειψη προσωπικού στις βασικές υποδομές και υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, τα ερείπια και οι διαλυμένες σεισμόπληκτες υποδομές (δημόσια κτίρια, δρόμοι, εργατικές κατοικίες κ.ά.), τα ανύπαρκτα έργα αντισεισμικής, αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής προστασίας και ασφάλειας, οι υποβαθμισμένες υπηρεσίες και υποδομές στον Αθλητισμό - Πολιτισμό, οι προβληματικές και πανάκριβες ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, τα τσακισμένα δικαιώματα και οι εξανεμισμένες αμοιβές των εργαζομένων, οι εργασιακές σχέσεις γαλέρας που βιώνουν, η ενεργειακή φτώχεια και η δυσβάσταχτη κρατική και δημοτική φορολογία που τους έχει επιβληθεί, με το μενού να περιλαμβάνει ακόμη και για ελάχιστα ποσά πλειστηριασμούς και κατασχέσεις κ.ά.

Το γεγονός ότι όλα τα παραπάνω προβλήματα και προτεραιότητες δεν εντάσσονται στην ατζέντα της κ. Κράτσα, καταδεικνύει εκκωφαντικά για ποια "ανάπτυξη" μιλάει και ποιος πραγματικά την ενδιαφέρει. Την ενδιαφέρει η ανάπτυξη των εμίρηδων, των μεγάλων ενεργειακών κολοσσών που έχουν βάλει πόδι στην περιοχή, των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων στον τουρισμό, στα απορρίμματα, στο νερό κ.ά., που μέσα από τους όρους του ανταγωνισμού που θα τους εξασφαλίσει η κ. Κράτσα θα συνθλίψουν κάθε λαϊκή ανάγκη στις μυλόπετρες της κερδοφορίας τους. 

Το "όραμα" της κ. Κράτσα είναι η επιτομή του προγράμματος της ΝΔ που την εξειδικεύει περιφερειακά και αποτελεί στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου και της ΕΕ. Με αυτήν την έννοια η "…τεράστια προστιθέμενη αξία στα Επτάνησα…" που θα δώσει η κ. Κράτσα κατά τον Βουλευτή της ΝΔ κ. Κεφαλογιάννη, παίρνει συγκεκριμένο περιεχόμενο, που είναι η θυσία των λαϊκών αναγκών για τα κέρδη των λίγων και χορτάτων. 

Τίποτα καινούργιο λοιπόν δεν έρχεται να προσθέσει. Στις ίδιες ράγες πορεύτηκαν η προηγούμενη περιφερειακή αρχή της ΝΔ και η σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑΕ. 

Παρά τις επιμέρους διαφορές τους ενώνονται στο κύριο, στην υπηρέτηση πρώτα των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και για το λαό τα περισσεύματα. Για αυτό και οι αντιπαραθέσεις τους είναι αποπροσανατολιστικές και έχουν να κάνουν με τη διεκδίκηση της διαχειριστικής καρέκλας.

Ο λαός όταν ακούει από τους τοπικούς εκπροσώπους των κυβερνήσεων που ευθύνονται για όλα τα δεινά που του έχουν συσσωρεύσει ότι θα "...δώσουν στα Επτάνησα τη χαμένη τους υπερηφάνεια…" πρέπει να τους τιμωρήσει.

Να τραβήξει το δικό του δρόμο, αυτόν της διεκδίκησης των αποκλειστικά δικών του αναγκών που θυσιάζονται για τα "υπερήφανα" κέρδη της πλουτοκρατίας. Η απάντηση να είναι μία. Ισχυρό λαϊκό κίνημα, ισχυρή η "Λαϊκή Συσπείρωση" για ισχυρή Λαϊκή Αντιπολίτευση για να είναι τελικά ισχυρός ο λαός και οι εργαζόμενοι απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται».

Η απάντηση της κ. Κράτσα, σύμφωνα με την enimerosi.com :«Η Λαϊκή Συσπείρωση πέφτει για ακόμη μία φορά θύμα ψευδών κι ανύπαρκτων ειδήσεων που διέσπειρε ο Περιφερειάρχης εκπρόσωπος του καταρρέοντος κ. Τσίπρα και τις οποίες έχω διαψεύσει» είπε.
Τονίζοντας ότι θέματα όπως η αντιμετώπιση της ανεργίας, των τεράστιων προβλημάτων της υγείας, της παιδείας, των κοινωνικών υπηρεσιών, των υποδομών κ.ά. αποτελούν σαφέστατα πρώτη προτεραιότητα. Προσθέτοντας, ωστόσο, ότι, πλην αυτών, «οι ξένες και εγχώριες επενδύσεις στο Ιόνιο, είναι επιτακτική ανάγκη για την ανάπτυξη της οικονομίας των νησιών μας, επιφέροντας πολλαπλά οφέλη στην κοινωνία μας... Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και δεν αξίζουν σχολίων ούτε τώρα ούτε στο μέλλον.»

Σχολιάζοντας τις δηλώσεις-απάντηση της κυρίας Ρόδης Κράτσα στην κριτική της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για τις θέσεις που η κ. Κράτσα διατύπωσε σε πρόσφατη ομιλία της στην Κεφαλονιά, η επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων Αλεξάνδρα Μπαλού αναφέρει:

Κυρία Κράτσα, δε συνηθίζουμε ούτε να παραποιούμε ούτε να μαθαίνουμε μέσω τρίτων τις πολιτικές θέσεις και τοποθετήσεις των πολιτικών μας αντιπάλων. Όπως θα προσέξατε, είναι ακριβώς οι δηλώσεις σας που σχολιάσαμε. Γι' αυτό και τις βάλαμε σε εισαγωγικά. Τα ίδια σας τα λόγια, λοιπόν, σχολιάσαμε.

Στην απάντησή σας αναγνωρίζετε τα προβλήματα του λαού τα οποία η «Λαϊκή Συσπείρωση» με την κριτική της ανέδειξε ως κυρίαρχα. Η διαφορά είναι ότι ο συνδυασμός σας δεν μπορεί να υπηρετήσει τη λύση τους, επειδή ο ίδιος δεν τα έχει σε προτεραιότητα.

Γνωρίζετε, άλλωστε, ότι κατά τη γνώμη μας τα βάσανα του λαού είναι η άλλη όψη των μπίζνες των μεγαλοεπενδυτών, που πολλοί συνδυασμοί μεταξύ των οποίων  και ο δικός σας, θεωρούν πανάκεια.

Θα συνεχίσουμε να σχολιάζουμε τις απόψεις των άλλων συνδυασμών, γιατί η πολιτική αντιπαράθεση αποκαλύπτει τις θέσεις του καθένα μας και συμβάλλει στο ανέβασμα του πολιτικού επιπέδου, στην ενημέρωση και την ώριμη κρίση του λαού.

Φανταζόμαστε ότι δε θεωρείτε προβοκάτσια την πολιτική αντιπαράθεση με επιχειρήματα. Επίσης, ελπίζουμε ότι δε θα επιθυμούσατε να εισάγετε ένα επίπεδο συζήτησης τύπου Τσίπρα-Μητσοτάκη στη Βουλή.

Από zantepress24.gr

Η Λαϊκή Συσπείρωση εκφράζει την αλληλεγγύη της για το Νοσοκομείο Ζακύνθου με χαιρετισμό από την υπ. Περιφερειάρχη Αλεξάνδρα Μπαλού.

Χαιρετίζουμε τον δίκαιο αγώνα του ζακυνθινού λαού. Αταλάντευτα διεκδικούμε μαζί σας την πρόσληψη του αναγκαίου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, έτσι ώστε:

Πρώτον, να λειτουργήσει η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

Δεύτερον, να επαναλειτουργήσει η παιδιατρική κλινική.

Τρίτον, να στελεχωθεί το ΕΚΑΒ.

Γνωρίζετε την προσπάθεια της κυβέρνησης, της διοίκησης του νοσοκομείου κι όσων τους ‘’κάνουν πλάτες’’. Για να μην κάνουν το αυτονόητο και επιβεβλημένο που απαιτούμε, δηλώνουν ότι θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, υποτίθεται, με τη συνδρομή ιδιωτών παιδιάτρων ή με μεταφορά ασθενών σε άλλα νοσοκομεία.

Ακόμη και τη μεταφορά προσωπικού από νοσοκομείο σε νοσοκομείο σκαρφίστηκαν! Απέναντι στον εμπαιγμό αυτό, απέναντι στα ημίμετρα, ο αγώνας όλων μας πρέπει να δυναμώσει.

Η επικίνδυνη κατάσταση για την υγεία και τη ζωή του λαού της Ζακύνθου και των παιδιών του, έχει διαμορφωθεί από όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια. 

Είναι το ολέθριο αποτέλεσμα των περικοπών στους προϋπολογισμούς που αφορούν τις ανάγκες του λαού, ακόμα και τις πιο ζωτικές.

Είναι συνέπεια της περίφημης προώθησης της επιχειρηματικότητας στην Υγεία, η οποία αποτελεί κεντρική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών φορέων που, ενώ την υπηρετούν πιστά, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη δραματική κατάσταση, κάθε φορά που αδικαιολόγητα χάνονται ανθρώπινες ζωές και ο λαός αντιδρά. 

Δεν μας ξεγελούν.

Ο κυβερνητικός σχεδιασμός για τη λειτουργία των δημόσιων μονάδων προβλέπει επιχειρηματικά κριτήρια και υιοθετεί τη λογική ‘’κόστους-οφέλους’’! Έκφραση του ίδιου σχεδιασμού είναι οι ενοποιήσεις νοσοκομειακών μονάδων, η υποστελέχωσή τους και τα γυμνά από προσωπικό και υποδομές, όπως όλοι γνωρίζουμε, Κέντρα Υγείας.

Στη Ζάκυνθο και σε κάθε νησί ,η πολιτική αυτή αυξάνει δραματικά τις πιθανότητες να χάνονται ζωές που μπορούν να σωθούν και αυτό κάνει αυτήν την πολιτική εγκληματική. Ευθύνη μεγάλη έχει κατά τη γνώμη μας και η τοπική Διοίκηση, ο Δήμος δηλαδή και η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων.

Αφενός εξαντλούνται σε ό,τι τους αναλογεί από τις αρμοδιότητες, καθώς και σε ψηφίσματα. Αφετέρου, όταν δεν προωθούν προτάσεις για ιατρικό τουρισμό, αναμασούν τους σχεδιασμούς και τα αμαρτωλά επιχειρήματα της κυβέρνησης και της διοίκησης του νοσοκομείου του νησιού.

Πίσω και μακριά από τη διεκδίκηση της ικανοποίησης των αναγκών του λαού.Κάθε άλλο παρά άμοιροι ευθυνών είναι! 

Με σταθερό κριτήριο ,τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, η Λαϊκή Συσπείρωση συμπορεύεται στον αγώνα σας και καταθέτει τις δυνάμεις της για την κλιμάκωσή του. Τον αγώνα αυτό, που μας αφορά όλους, μπορούμε να τον κερδίσουμε!

‘’η θέλησή μας βράχος!’’

Από Λαϊκή Συσπείρωση

*Ο Τίτλος της Ανάρτησης, του blog.