09 Απριλίου, 2019

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ: Άραγε Ποία Είναι η Βούληση της Ε.Ε. ?

Το Viva La Revolucion Σας Ενημερώνει για την Υγεία: Δείτε τι Γίνεται στη Σουηδία και ποίες οι αποφάσεις της Ε.Ε.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
-Κεντρική κατεύθυνση της ΕΕ η εμπορευματοποίηση της Υγείας  
Περιοδεία στο Νοσοκομείο «Αγία Όλγα» πραγματοποίησε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και εκ νέου υποψήφιος
«Στη Σουηδία, το μοντέλο που ήδη προωθείται στα νοσοκομεία της χώρας προβλέπει 6 λεπτά προετοιμασία του ασθενή, 6 λεπτά εξέταση, 6 λεπτά διάγνωση. Δίπλα στο ιατρικό συμβούλιο υπάρχει και ο οικονομολόγος, για να "κόβει" ασθενείς και ιατρικές πράξεις που υπερβαίνουν τον προϋπολογισμό του νοσοκομείου. Σήμερα οι πολίτες της Σουηδίας αναφέρουν την κατάσταση στην Υγεία ως το νούμερο 1 πρόβλημα. Κι αυτή είναι γενική κατεύθυνση για όλες τις χώρες της ΕΕ: Εντατικοποίηση της δουλειάς, ελαστικές σχέσεις απασχόλησης, μισθοί πείνας για τους εργαζόμενους και η προστασία της ζωής, της υγείας του λαού στο ζύγι του "κόστους - οφέλους"».
Αυτές και άλλες εικόνες από το άμεσο και ακόμα πιο ζοφερό μέλλον στο χώρο της Υγείας, αφού ήδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί (και) τη συγκεκριμένη αντιλαϊκή κατεύθυνση μέσω και των 10λεπτων εξέτασης και διάγνωσης που προβλέπονται στις πολυδιαφημισμένες ΤΟΜΥ, μετέφερε σήμερα κατά τη διάρκεια περιοδείας του στο Νοσοκομείο «Αγία Ολγα» ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και εκ νέου υποψήφιος, επικεφαλής κλιμακίου του ΚΚΕ όπου συμμετείχε και ο υποψήφιος δήμαρχος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στη Ν. Ιωνία, Κώστας Κατιμερτζόγλου.
Στη συζήτηση με τους εργαζόμενους κυριάρχησαν το αίσχος των ατομικών συμβάσεων (σίτιση, φύλαξη κ.ά.), η ασυδοσία του εργολάβου σε βάρος των 70 καθαριστριών, η έλλειψη μόνιμου προσωπικού (ιδιαίτερα ειδικευόμενων) και κρατικών πόρων, που προκαλούν αλυσιδωτές συνέπειες σε ασθενείς και εργαζόμενους. 
Η δουλειά, όπως λένε, τριπλασιάστηκε ιδιαίτερα μετά και το κλείσιμο του 7ου ΙΚΑ και του Νοσοκομείου Πατησίων επί συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση διερρήγνυε τα ιμάτιά του για το κλείσιμό τους και σήμερα ως κυβέρνηση συνεχίζει το ίδιο έργο, κλείνοντας κλινικές, τμήματα, ιδιαίτερα στην Περιφέρεια.
«Αυτόν το δρόμο τον αφήνει ο ένας και τον πιάνει ο άλλος. Το δημόσιο νοσοκομείο αλλάζει σταδιακά χαρακτήρα. Οι απανωτές περικοπές από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ στους κρατικούς προϋπολογισμούς των δημόσιων νοσοκομείων, του ΕΟΠΥΥ, το σμπαράλιασμα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς κρύβουν από πίσω τους σχεδιασμούς δεκαετιών, με στόχο να μετατραπούν τα νοσοκομεία σε αυτοτελείς επιχειρήσεις, να βαθύνει παραπέρα η εμπορευματοποίηση της Υγείας. Ήδη το δημόσιο νοσοκομείο έχει βγάλει δόντια και δαγκώνει. Θα πληρώνεις ακόμη και τον αέρα που αναπνέεις», σημείωσε ο Κ. Παπαδάκης, εξηγώντας ότι το νοσοκομείο-επιχείρηση θα είναι εξ ορισμού υποστελεχωμένο, το προσωπικό θα ξεζουμίζεται, οι υπηρεσίες που θα προσφέρει θα είναι προβληματικές. Ενώ πρόσθεσε ότι σ' αυτό το νήμα εμπλέκονται πλέον δήμοι και Περιφέρειες.
«Η ΕΕ έχει ξεκινήσει την επίθεση. Αν δεν συγκρουστούμε με την εμπορευματοποίηση της Υγείας, με τη λογική του "κόστους - οφέλους", θα φτάσουμε σ' έναν κυνισμό και μια βαρβαρότητα δίχως τέλος. Το ζήτημα είναι πολιτικό, είναι θέμα οικονομίας, εξουσίας. Απέναντι σ' αυτά πρέπει να σταθούμε όρθιοι και προετοιμασμένοι. Να πάρουμε μέτρα. Ισχυρό ΚΚΕ παντού, λοιπόν. Αυτό πρέπει να είναι το κριτήριο και το μήνυμα, που είναι χρέος όλων να διαδοθεί όσο γίνεται πιο πλατιά, για να δοθεί ώθηση στη λαϊκή αντεπίθεση», υπογράμμισε.
3 / 3

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΧΡΩΜΑΤΟΨΙΑ ΤΩΝ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ»!!

Το Viva La Revolucion Σας Ενημερώνει:
Όταν ακούς κάποιον να σου λέει ότι στους δήμους και στις περιφέρειες δεν πρέπει να υπάρχουν «χρώματα», το πρώτο που πρέπει να σκεφτείς είναι ποιο «χρώμα» θέλει να σου κρύψει!
Πρόκειται για κάποιου είδους ιδιόμορφης «πολιτικής
αχρωματοψίας» που βλέπει μόνο συγκεκριμένα χρώματα.
Έχοντας μπει στην τελική ευθεία για τις εκλογές του Μαΐου συνωστίζονται οι «αυτοδιοικητικοί», οι «ανεξάρτητοι», οι «ακομμάτιστοι» διεκδικώντας την ψήφο του πατραϊκού λαού.
Ο Ν. Παπαδημάτος κατάφερε να βγει φωτογραφία με τον Κ. Μητσοτάκη, η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι όποιος ψηφίζει Γ. Ρώρο ψηφίζει Τσίπρα, το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Γ. Αλεξόπουλος έχει συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιό του όλο τον μηχανισμό του κόμματος, ο Ν. Νικολόπουλος είναι ένας ακομμάτιστος αρχηγός κόμματος!!
Τι τους ενώνει :
- Όλοι τους, όταν τα κόμματά τους ψήφιζαν μνημόνια εφάρμοζαν και εφαρμόζουν αντιλαϊκές πολιτικές που φτωχοποίησαν τον λαό, δεν έλεγαν και ούτε σήμερα λένε μισή κουβέντα. Στηρίζουν αυτές τις επιλογές προσπαθώντας να τις εξωραΐσουν.Το πρωί λοιπόν ως κομματικά στελέχη στηρίζουν τα κόμματά τους που π.χ. μείωσαν κατά 60% την κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους, περιφέρειες και το απόγευμα είναι «αυτοδιοικητικοί που δεν ξέρουν τίποτα για όλα αυτά!!
- Όλοι μαζί σχεδόν με τα ίδια επιχειρήματα επιτίθενται στη Δημοτική Αρχή που είναι κομματική, δογματική κτλ.
Πρόκειται για μια αγωνιώδη προσπάθεια αποπροσανατολισμού, με την οποία θέλουν να κρύψουν τις ευθύνες τους για τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και να αντιστοιχίσουν την ψήφο του πατραϊκού λαού με βάση κομματικές προτιμήσεις . Τόσο ακομμάτιστοι είναι.
Η στόχευσή τους είναι διπλή.
Πρώτον να αποκρύψουν ότι η Λαϊκή Συσπείρωση είναι η μόνη παράταξη που έχει πετύχει μια πολύ μεγάλη διεύρυνση συμπεριλαμβάνοντας στα ψηφοδέλτιά της υποψηφίους που έχουν διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και που τώρα συστρατεύονται με τη Δημοτική αρχή. 
Η λίστα των υποψήφιων που έχει ανακοινωθεί μέχρι τώρα αποδεικνύει αυτή τη μεγάλη διεύρυνση.
Δεύτερο, να περιορίσουν το πλατύ ρεύμα στήριξης που χαίρει η Δημοτική Αρχή.
Γιατί την ίδια ώρα που ούτε οι ίδιοι δεν πείθουν ακόμα και το κομματικό τους ακροατήριο η Λαϊκή Συσπείρωση κερδίζει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του πατραϊκού λαού ανεξάρτητα κομματικών επιλογών.
Προτείνουν λοιπόν οι « αυτοδιοικητικοί», οι «ανεξάρτητοι», οι «ακομμάτιστοι» ως κριτήριο ψήφου την κομματική προέλευση των πολιτών. Μιλάμε για την αποθέωση του παλαιοκομματισμού σε ιλουστρασιόν έκδοση.
Η Λαϊκή Συσπείρωση λέει: ψήφισε με βάση ποιοι έκαναν τη μεγάλη προσπάθεια να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες σου.
Ψήφισε με κριτήριο το ανασκευασμένο σχολείο του παιδιού σου. Τις παιδικές κατασκηνώσεις που συμμετέχει δωρεάν, με το ότι δεν πληρώνεις τροφεία στους παιδικούς σταθμούς , τη δημιουργία πάρκων, πλατειών, παιδικών χαρών όπου κάνεις τη βόλτα σου, τα γήπεδα όπου πλέον μπορείς να κάνεις αθλητισμό, το θέατρο και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που παρακολούθησες στη γειτονιά σου και τόσα άλλα.

Ψήφισε με κριτήριο ποιος σεβάστηκε και το τελευταίο ευρώ που είχε στη διάθεσή του για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του λαού.
Ψήφισε αυτούς που έβαλαν εμπόδια στις αντιλαϊκές πολιτικές , που αγωνίστηκαν για «δουλειά για όλους, δουλειά για δικαιώματα», που δεν ήταν τα καλά παιδιά του συστήματος υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντά σου και όχι τα συμφέροντα των λίγων.
Ψήφισε αυτούς που σχεδιάζουν μια σειρά έργων που είναι σε εξέλιξη ή προγραμματίζονται για να αλλάξουν την Πόλη, να γίνει η Πάτρα πόλη που θα τη χαίρονται οι Πατρινοί.
Η Δημοτική Αρχή ποτέ δεν χώρισε τον λαό με βάση την κομματική του επιλογή, το έργο της αφορά όλο τον λαό.
Ο λαός και πείρα και κρίση έχει, είδε τη μεγάλη προσπάθεια και στηρίζει τη Δημοτική Αρχή. Θα δώσει μια ηχηρή απάντηση στις 26 Μαΐου δίνοντας στη Λαϊκή Συσπείρωση τη δύναμη να συνεχίσει το έργο της.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΛΑΡΜΑΣ Γραμματέας συλλόγου Δ/Ν Πάτρας, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την Λαϊκή Συσπείρωση.

Η ΛΑΪΚΗ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΣΤΗ ΕΕ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΩΝ ΒΑΣΤΑΖΩΝ ΤΗΣ

,,Σχολιάζοντας οι διάφοροι αρθρογράφοι τις αιτίες που οδήγησαν στις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος στη Γαλλία και το «τι φταίει στις σημερινές κοινωνίες των χωρών της Ευρώπης», καταλήγουν σε απαντήσεις που βγάζουν από το στόχαστρο του λαού και της νεολαίας τον πραγματικό εχθρό, δηλαδή το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του σε κάθε χώρα, και την ΕΕ ως ένωση των καπιταλιστικών κρατών.,,

Η λαϊκή δυσαρέσκεια στην ΕΕ, οι αιτίες και ο αποπροσανατολισμός της...
Αστικές «συμβουλές» για την υπονόμευση του κινήματος
Copyright 2018 The Associated
Το προηγούμενο διάστημα, με αφορμή τις κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων» στη Γαλλία, αναπτύχθηκε αρθρογραφία και ρεπορτάζ σε πολλές εφημερίδες και μέσα ενημέρωσης.
Στελέχη αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, δημοσιογράφοι, καθηγητές πανεπιστημίου και πολιτικοί αναλυτές, ανησυχώντας για την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής και για τις αντιδράσεις, τις κινητοποιήσεις και απεργίες που - παρά τις όποιες αδυναμίες - εμφανίζονται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, τοποθετήθηκαν για την ερμηνεία των γεγονότων, επιζητώντας με βάση αυτήν να εξαχθούν συμπεράσματα που να οδηγήσουν σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια την όποια κινητοποίηση μαζών εμφανίζεται.
Φυσικά τα διάφορα ερωτήματα που τέθηκαν αποκτούσαν μια ιδιαίτερη «απόχρωση» ανάλογα με την οπτική γωνία κάθε αρθρογράφου, όμως κοινός τους τόπος ήταν ότι επιχείρησαν να βάλουν «σκιάχτρα» στη θέση του πραγματικού εχθρού, να κρύψουν το ρόλο του οργανωμένου ταξικού εργατικού κινήματος και τους όρους για να δυναμώνει η κοινωνική συμμαχία ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, σε κάθε χώρα και στην ΕΕ συνολικά.
Κρύβοντας τον πραγματικό αντίπαλο
Σχολιάζοντας οι διάφοροι αρθρογράφοι τις αιτίες που οδήγησαν στις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος στη Γαλλία και το «τι φταίει στις σημερινές κοινωνίες των χωρών της Ευρώπης», καταλήγουν σε απαντήσεις που βγάζουν από το στόχαστρο του λαού και της νεολαίας τον πραγματικό εχθρό, δηλαδή το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του σε κάθε χώρα, και την ΕΕ ως ένωση των καπιταλιστικών κρατών.
Υποστηρίζουν ότι υπαίτιος είναι «η κυβερνητική νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριάρχησε στην ΕΕ τα προηγούμενα χρόνια» και εκφράστηκε και με τις μεταρρυθμίσεις του Μακρόν στη Γαλλία. Μιλούν για «στροφή» της ΕΕ σε μια «νεοφιλελεύθερη, μη δημοκρατική και γραφειοκρατική αρχιτεκτονική», που φέρνει τη «λιτότητα», «παρεκκλίνοντας από τις ιδρυτικές της αρχές». Και συμπληρώνουν ότι σε ένα τέτοιο περιβάλλον τα αστικά κόμματα και οι αστοί πολιτικοί σε επίπεδο ΕΕ και κάθε κράτους - μέλους «δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν με επάρκεια στο ύψος των καιρών», καθώς και ότι αυτό φθείρει το κύρος των θεσμών της και των θεσμών των καπιταλιστικών κρατών.
Η πολιτική όμως που εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες της ΕΕ έχει στον πυρήνα της την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων σε κάθε κράτος - μέλος της.
 Τα μέτρα που τσάκισαν και τσακίζουν εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις στην Ελλάδα και σε μια σειρά από άλλες χώρες της ΕΕ δεν ήταν αποτέλεσμα απλά της «νεοφιλελεύθερης πολιτικής που επιβλήθηκε στην ΕΕ από τη Γερμανία». 
Ηταν ανάγκη για την αστική τάξη κάθε κράτους - μέλους της ΕΕ για να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό με τα άλλα καπιταλιστικά κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο. Φυσικά αυτό δεν έγινε χωρίς την όξυνση του ανταγωνισμού εντός της ΕΕ, όπου κάποια καπιταλιστικά κράτη βγήκαν λιγότερο και άλλα περισσότερο κερδισμένα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο μεγάλος χαμένος ήταν η εργατική τάξη και ο λαός σε κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ. 
Αυτή είναι η αιτία που αυξάνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια και η διαμαρτυρία σε αρκετά κράτη της ΕΕ.
Εξάλλου, η ΕΕ δεν «εκτροχιάστηκε» τις τελευταίες δεκαετίες από τις ράγες κάποιων υποθετικά «φιλολαϊκών» αρχών και αξιών με τις οποίες ιδρύθηκε. 
Πάντα ο χαρακτήρας της ήταν αντιλαϊκός, γιατί είναι μια ένωση των κρατών των εκμεταλλευτών του λαού, με σκοπό να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους ενάντια σε άλλα καπιταλιστικά κράτη, εντείνοντας το τσάκισμα των εργαζομένων και της νεολαίας.
Η ΕΕ στηρίζει τη δικτατορία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα και γι' αυτό δεν εξανθρωπίζεται, δεν ήταν και δεν μπορεί να γίνει φιλική για τους εργαζόμενους και το λαό.
Συσκοτίζοντας το ρόλο του οργανωμένου ταξικού εργατικού κινήματος
Κοινός τόπος πολλών αρθρογράφων ήταν το γενικό τους «ανάθεμα» στο οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα και η ταυτόχρονη υπερπροβολή υποθετικά νέων «κινημάτων καταναλωτών», «κινημάτων της υπαίθρου ενάντια στην πόλη», «οικολογικών κινημάτων» και «κινημάτων της νεολαίας ενάντια στις παλαιότερες γενιές». 
Στη θέση δηλαδή της πιο καθοριστικής δύναμης, που μπορεί με αποφασιστικότητα και σε όλα τα μέτωπα να συγκρουστεί με την αστική τάξη και την εξουσία της, προτάσσουν ένα θολό άθροισμα δυνάμεων και «κινημάτων» που είναι ακίνδυνα για τον ταξικό αντίπαλο. 
Ενώ δεν έλειψαν και οι προτάσεις για «αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες», για οργάνωση του κινήματος μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ως η «σύγχρονη απάντηση» στη «γραφειοκρατία των παραδοσιακών» συνδικάτων.
Καθόλου τυχαία, φυσικά, οι αρθρογράφοι που «κόπιασαν» για να κρύψουν τον πραγματικό αντίπαλο έχυσαν πολύ μελάνι για πείσουν ότι πλέον είναι «παρωχημένο» να μιλάμε για την εργατική τάξη, ότι είναι «παρωχημένη» η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, ότι είναι «παρωχημένη» η γραμμή πάλης που στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.
Σκόπιμα θέλουν να μείνει έξω από την ατζέντα της συζήτησης ότι το πιο βασικό στοιχείο για να δυναμώσει σήμερα η πάλη του λαού και της νεολαίας είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, του βασικού εχθρού της εξουσίας των εκμεταλλευτών. 
Δεν θέλουν να στραφεί η προσοχή των εργαζομένων στο ότι σήμερα είναι ανάγκη να ανεβαίνει ο βαθμός οργάνωσής τους στα σωματεία και στα συνδικάτα, η συμμετοχή τους στις διαδικασίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
 Οτι είναι ανάγκη να κερδίζει έδαφος η αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης σε ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους, η πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες ενάντια στις επιδιώξεις της αστικής τάξης. 
Να δυναμώνει η κόντρα με τις ρεφορμιστικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που είναι υπεύθυνες για τον εκφυλισμό πολλών σωματείων σήμερα.
 Να βελτιώνεται ο συσχετισμός υπέρ των ταξικών δυνάμεων. Ενα τέτοιο οργανωμένο εργατικό κίνημα μπορεί να έχει αντοχή στις πιέσεις και τα διλήμματα της αστικής τάξης, θα μπορεί να αποτελεί τον πυρήνα ισχυροποίησης του αγώνα συνολικά του λαού και της νεολαίας.
Αποπροσανατολίζοντας από τους όρους για το δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας ενάντια στον ταξικό εχθρό
Οι προσπάθειές τους για τον αφοπλισμό του εργατικού - λαϊκού κινήματος βρίσκουν την ολοκλήρωσή τους με την αποθέωση της πολιτικής συμμαχίας κάθε είδους συστημικών δυνάμεων, ως όρο για ένα «αποτελεσματικό κίνημα», σε αντιπαράθεση με τη συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων που αντικειμενικά έχουν συμφέρον από την πάλη ενάντια στην αστική εξουσία. 
Διακηρύσσουν ότι η «επιτυχία» ενός κινήματος βρίσκεται στο να είναι «πολυσυλλεκτικό κίνημα» πολλών και φαινομενικά ετερόκλητων πολιτικών δυνάμεων. 
Λένε ότι δυναμική έχει ένα κίνημα που παρουσιάζει «ιδεολογική πολυμορφία» και χωράει τους πάντες, εννοώντας με αυτό τις διάφορες δυνάμεις που έδρασαν στο «κίνημα των κίτρινων γιλέκων», που - όπως και οι ίδιοι παραδέχονται - εκτείνονται από αναρχικές ομάδες και το κόμμα του Μελανσόν μέχρι και το ακροδεξιό κόμμα της Λεπέν.
Το κίνημα όμως που μπορεί να είναι πραγματικά αποτελεσματικό είναι αυτό που συγκροτείται από κοινωνικές δυνάμεις που έχουν κοινό συμφέρον ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους. 
Είναι η Κοινωνική Συμμαχία σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση της εργατικής τάξης, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, με τη συμμετοχή και των νέων και των γυναικών αυτών των κοινωνικών δυνάμεων. Ενα οργανωμένο κίνημα στους χώρους δουλειάς, στους χώρους μάθησης, στις γειτονιές, στους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους στις πόλεις, το οποίο δεν θα στοχεύει μονάχα τους πολιτικούς εκφραστές της αστικής εξουσίας, τις κυβερνήσεις της, ή θα ματαιοπονεί αναζητώντας μια βελτίωση της ΕΕ, αλλά θα υιοθετεί ριζοσπαστικούς στόχους πάλης που θα βοηθούν να οξυνθούν η αντιπαράθεση και η σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων σε κάθε χώρα και την ΕΕ ως ιμπεριαλιστική ένωση.
Νέες δυνατότητες
Καταλήγοντας, τα γεγονότα με τα «κίτρινα γιλέκα», οι απεργιακές κινητοποιήσεις που εκδηλώνονται σε μια σειρά από κράτη - μέλη της ΕΕ, αρκετές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα που σε πολλές χώρες μάχονται κόντρα στον πραγματικό αντίπαλο, δείχνουν ότι κάτω από την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια εμφανίζονται δυνατότητες να φουντώσει η αμφισβήτηση της αστικής πολιτικής, η αμφισβήτηση της λογικής ότι η παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη είναι μονόδρομος, να δυναμώσει η αντίσταση στην επίθεση του κεφαλαίου.
Το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί και πρέπει, τόσο στην Ελλάδα όσο και σ' όλη την Ευρώπη, να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Να αξιοποιήσει τις φυγόκεντρες τάσεις στην ΕΕ. Να συνδέσει την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με την πάλη για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα. Η κοινωνία μπορεί να ζήσει χωρίς τους καπιταλιστές, να βάλει σε κίνηση την παραγωγή, τις υπηρεσίες με άλλες κοινωνικές σχέσεις.
Οι λαοί όλων των κρατών - μελών της ΕΕ μπορούν και πρέπει να βαδίσουν το δρόμο της ανατροπής σε κάθε χώρα, για να ανοίξει ο δρόμος για την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Του
Λουκά ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ*
* Ο Λουκάς Αναστασόπουλοςείναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ