Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ και το ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΤΗΣ Ε. ΑΚΡΙΤΑ

 

Νίκος Μπογιόπουλος: Κρίμα, αγαπητή Έλενα…



Με αιχμηρό και έντονο ύφος απάντησε ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος στην Έλενα Ακρίτα με αφορμή την παρακάτω ανάρτηση της στο Facebook που έγινε μετά την τοποθέτηση του Δ.Κουτσούμπα στη Βουλή.





Σημείωση 1η: Το πρόβλημα ξεκινάει από την επιλογή να θες να τους τσουβαλιάσεις όλους.

 Διότι όταν επιχειρείς να τσουβαλιάσεις πράγματα που δεν τσουβαλιάζονται, αναγκάζεσαι να εμφανίζεις ακόμα και τον Τσαουσέσκου σαν… “τέκνο” του Στάλιν ώστε μετά να ζητάς να… απολογηθεί (!) το ΚΚΕ (!!), για βιασμό της Κομανέτσι που η ίδια, όμως, τον…. διαψεύδει. Μύλος…

Αλλά, ας τα πάρουμε με τη σειρά: Να απολογηθεί το ΚΚΕ (και η ΕΣΣΔ) για τον Τσαουσέσκου για ποιο πράγμα;

Που ο Τσαουσέσκου ήταν το αγαπημένο παιδί της GATT στην οποία προσχώρησε το 1971; 

Που ήταν το αγαπημένο παιδί της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ , όπου και προσέφυγε το 1972; 

Που ήταν το αγαπημένο παιδί της Δύσης με τις κοινοπραξίες των πολυεθνικών στο έδαφος της Ρουμανίας ήδη από 1966 με την Ρενό και από το 1968 με την Pepsi Cola; Που ήταν τόσο αγαπημένο παιδί της Δύσης ώστε στον πόλεμο των 6 Ημερών το 1967 να είναι η μοναδική “σοσιαλιστική” χώρα που δεν διέκοψε διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ και ένα χρόνο μετά ακολουθούσε το δόγμα της Δύσης όσον αφορά την καταδίκη της Σοβιετικής Ενωσης για τα γεγονότα στην Τσεχοσλοβακία; 

Που ήταν τόσο αγαπημένο παιδί της Δύσης που έσπευδε ο Νίξον το 1969 στη Ρουμανία με τον Τσαουσέσκου να τον υποδέχεται πρωτοπανηγυριώτης με παραδοσιακούς ρουμανικούς χορούς; 

Για ποιο πράγμα να απολογηθεί το ΚΚΕ; Για τις σχέσεις του λεγόμενου “ΚΚΕ εσωτερικού” με το Βουκουρέστι και τον Τσαουσέσκου;

Σημείωση 2η: Να απολογηθεί το ΚΚΕ για τα “ανείπωτα μαρτύρια που πέρασε επί χρόνια η μεγάλη Νάντια Κομανέτσι στα χέρια του γιού του Τσαουσέσκου” και για τον βιασμό της Κομανέτσι από τον γιό του Τσαουσέσκου; 

Σύμφωνοι, να… απολογηθεί. Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι είναι βέβαιο ότι το ΚΚΕ… οφείλει να απολογηθεί για κάτι τέτοιο, πρέπει να απολογηθεί (το ΚΚΕ!) για έναν “βιασμό” που τον έχει αρνηθεί η ίδια η Κομανέτσι; 

Να απολογηθεί το… ΚΚΕ για έναν “βιασμό” που η ίδια η Κομανέτσι τον αρνείται, διαψεύδοντας (https://www.theguardian.com/sport/london-2012-olympics-blog/2011/dec/14/50-olympic-moments-nadia-comaneci) ακόμα και την μάνα της, επειδή αυτή η διάψευση καταγράφεται στα “ψιλά” των… δημοκρατών της ενημέρωσης; Η’ μήπως θα πρέπει να απολογηθεί το ΚΚΕ για και τα ανάποδα; 

Επειδή, δηλαδή, η Κομανέτσι, που μπορεί να είχε μαυρίσει η ζωή της στην Ρουμανία, όπως λέει, αλλά για τον βιαστή της (για τον οποίο, μάλιστα, οφείλει να απολογηθεί το… ΚΚΕ) ισχυρίζεται όταν μιλάει γι’ αυτόν ότι – η Καθημερινή τα γράφει – της “φαινόταν καλό παιδί” και ότι “εγώ είχα ακούσει ότι βοήθησε πολύ κόσμο”;… Γιατί απ’ όλα να… απολογηθεί το ΚΚΕ; Που την βίασε (;), που δεν την βίασε (;) ή που της φαινόταν καλό παιδί;…

Σημείωση 3η: Να απολογηθεί το… ΚΚΕ και για τα “σεξουαλικά σκάνδαλα που έγιναν επί Στάλιν στα μπαλέτα Μπολσόι” και όλα τα υπόλοιπα “φρικαλέα”. Σύμφωνοι, να… απολογηθεί (το… ΚΚΕ). 

Μόνο που όλα αυτά – όποιος θέλει μπορεί να δει και το σχετικό ντοκιμαντερ Bolshoi Babylon – αφορούν σε ζητήματα που συγκλόνισαν το Μπολσόι καμιά 60αριά χρόνια μετά τον θάνατο του Στάλιν. Και καμιά 30αριά χρόνια μετά από την πτώση της ΕΣΣΔ…

Σημείωση 4η: Κρίμα κυρία Ακρίτα, κρίμα αγαπητή Ελενα…

----------------------------------------------

Αλιεύτηκε από aftodioikisi.gr
ZanteRevolucion-Viva La Revolucion

«Δεν θα δεχτούμε την Αστυνομία στα Πανεπιστήμια» Καθηγητές ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ

 

 

Στο πλευρό των φοιτητών τάσσονται οι καθηγητές του ΑΠΘ κι του ΠΑΜΑΚ, στέλνοντας μήνυμα από τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά από την πρυτανεία ότι «Δεν δεχόμαστε την αστυνομία στα Πανεπιστήμια».

Καθηγητές από το τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας, το τμήμα αρχιτεκτονικής, φιλολογικής, νομικής, πολιτικών επιστημών και άλλες σχολές από το ΠΑΜΑΚ και το ΑΠΘ, κρατώντας πανό στέλνουν το μήνυμα ότι οι «οι φοιτητές θυσιάζονται με δύσκολες συνθήκες για να σπουδάσουν, δεν θα ξυλοκοπούνται κιόλας στο δημόσιο πανεπιστήμιο. 

Δεν θα το δεχτούμε. Θα είμαστε κοντά τους. Η αστυνομία δεν καμιά δουλειά στο πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο χαίρει ασύλου σε όλο τον κόσμο από τον 17ο αιώνα και νωρίτερα. Μόνο οι δικτάτορες έβαλαν Αστυνομία στα πανεπιστήμια. Ξυλοκόπησαν τους φοιτητές για μια νόμιμη διαμαρτυρία, ήταν αίσχος αυτό που έγινε προχθές».

Αμέσως μετά τις δηλώσεις των καθηγητών οι φοιτητές ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και φώναξαν συνθήματα κατά της κυβέρνησης και της αστυνομίας.

Πηγή: ThessToday.gr

Από: ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ 

Ο Σπύρος Μελετζής συζητά με τον Γιάννη Ζέβγο στη Βίνιανη της Ευρυτανίας...

Η Τέχνη στον Αντιστασιακό Αγώνα! - Ο Σπύρος Μελετζής συζητά με τον Γιάννη Ζέβγο στη Βίνιανη της Ευρυτανίας...

Απ το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Η ιστορική φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή : ο Γιάννης Ζέβγος μιλάει στο Εθνικό Συμβούλιο στις Κορυσχάδες της Ευρυτανίας

Ο αλησμόνητος Σπύρος Μελετζής ο θρυλικός φωτογράφος της Αντιστασιακής εποποιίας, σε μία μοναδική εξομολόγηση από μία συζήτησή του - "κατάθεση ψυχής" με τον εμβληματικό Γιάννη Ζέβγο, ανώτατο στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, με αντικείμενο την Τέχνη στον Αγώνα και τα καθήκοντα που επωμίζονταν οι αντιστασιακοί!

Η συζήτηση διεξήχθη το 1944 στη Βίνιανη της ανταρτομάνας Ευρυτανίας, όπου έδρευε η ΠΕΕΑ. Εκεί είχε και το φωτογραφικό του εργαστήριο ο Σπ. Μελετζής. Αφορμή για τη συζήτηση μεταξύ των δύο συναγωνιστών, του καλλιτέχνη και του πολιτικού, ήταν μια "ολοζώντανη" φωτογραφία που είχε τραβήξει ο Μελετζής στις Κορυσχάδες της Ευρυτανίας στο Εθνοσυμβούλιο της Αντίστασης και που απεικόνιζε τον Γιάννη Ζέβγο να μιλάει με την ένταση και την αγωνία, αποτυπωμένη στο πρόσωπό του και στην κίνηση των χεριών του!

Παρενθεσιακά και για την Ιστορία να σημειώσουμε ότι ο σπουδαίος λαϊκός αγωνιστής Γιάννης Ζέβγος (πραγματικό όνομα Γιάννης Ταλαγάνης) δολοφονήθηκε λίγα χρόνια αργότερα, στις 20 Μαρτίου 1947, στη Θεσσαλονίκη μέρα μεσημέρι, μετά από μία καταγγελία που είχε συντάξει και που θα απευθύνονταν στη Διεθνή Ερευνητική Επιτροπή του ΟΗΕ σχετικά με τις διώξεις και την τρομοκρατία που είχε εξαπολύσει το μοναρχοφασιστικό καθεστώς εναντίον των αντιστασιακών και δημοκρατικών πολιτών.

Το σημερινό μας θέμα το ιχνηλατήσαμε από το βιβλίο/φωτογραφικό λεύκωμα του ίδιου του Μελετζή που κοσμεί και την προσωπική μας βιβλιοθήκη και φέρει τον τίτλο : "Αντάρτες στα βουνά"! Σας το παρουσιάζουμε μέσα από τις ηλεκτρονικές σελίδες του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Κατά τη μεταφορά διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου.

Ιδού:

------------------------------------------------------

Φωτογράφισα την τελετή του αγιασμού, την ορκωμοσία, τους ομιλητές έναν έναν, καθώς και ομαδικά και γενικά όλη την εργασία του Εθνικού Συμβουλίου. Έτσι γνωρίστηκα με όλους σχεδόν τους ανθρώπους απ' όλη την Ελλάδα που εκείνη την εποχή έπαιζαν πρωτεύοντα ρόλο στην κινητοποίηση του Ελληνικού λαού για το ξεσκλάβωμά του.

Όταν γύρισα στη Βίνιανη και εμφάνισα τα φιλμς και είδα πως είχα γενικά επιτυχίες, η χαρά μου ήταν τόσο μεγάλη που συγχώρεσα και τον Βρετάκο και γίναμε φίλοι γιατί κατάλαβε το λάθος του.

Μια μέρα ήρθε ο Γιάννης Ζεύγος, μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε, στο εργαστήρι μου για να δη τι έβγαλα απ' το Εθνοσυμβούλιο. Έμεινε αρκετή ώρα και μιλήσαμε για ποίηση, για τέχνη και λίγο για πολιτική.

Τότε μου είπε ο Ζεύγος:

-"Μελετζή, άσε την ποίηση και την πολιτική. Εσύ είσαι καλλιτέχνης, κοίταξε να αξιοποιήσης το ταλέντο σου μόνο στην τέχνη. Η αντίσταση έχει ανάγκη από τους καλλιτέχνες. Αυτοί με την τέχνη τους αύριο, όχι μόνο θ' αποθανατίσουν τον αγώνα που κάνει σήμερα ο λαός μας για το ξεσκλάβωμά του, αλλά και σήμερα με την τέχνη τους ενθουσιάζουν και συμβάλλουν στο καθημερινό ανέβασμα της πάλης. Η τέχνη, συναγωνιστή Μελετζή, έχει υψηλή αποστολή. Εσύ σαν συνειδητός καλλιτέχνης προσπάθησε να την υπηρετήσης πιστά. Η αντίσταση περιμένει πολλά από σένα, προσπάθησε να φανείς αντάξιος".

Στα λόγια αυτά του συναγωνιστή Ζεύγου ενοιωθα πως το πάτωμα άρχισε να βουλιάζη κάτω από τα πόδια μου. Το μυαλό μου για μια στιγμή, σαν νάχε πάρει μέσα σ' ένα δευτερόλεπτο χίλιες στροφές, ζαλίστηκε και σταμάτησε. Ευθύνες, καθήκοντα, υποχρεώσεις πρόβαλαν μπροστά μου σαν θεόρατα βουνά και μου φώναζαν: "Αμ τι νόμισες λοιπόν, πως ο αγώνας είναι παιγνίδι; Χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά και κόπος και θυσίες και στερήσεις". Ένοιωσα για μια στιγμή να λούζη κρύος ιδρώτας όλο μου το σώμα. Τα λόγια του Ζεύγου τάνοιωσα σαν πυρακτωμένη λάβα μέσα στην καρδιά και το νου μου, σαν δύναμη καταλύτρα που μέσα σ' ένα ανοιγόκλεισμα του ματιού μ' εξουθένωσαν και με παρέλυσαν τελείως. Μα την ίδια στιγμή με ξανάπλασαν και μ' έκαναν ένα καινούργιο άνθρωπο. Τότε κι εγώ, σαν την Σαμαρείτιδα όταν βρέθηκε μπροστά στο Χριστό και κατάλαβε πως έχει κοντά της ένα πολύ μεγάλο προφήτη, τού ζήτησε να της δώση να πιή από το δικό του νερό της ζωής, έτσι κι' εγώ ένοιωσα πως είχα κοντά μου ένα πνευματικό άνθρωπο βαθυστόχαστο και θέλησα να ωφεληθώ από την πείρα και τις γνώσεις που είχε.

Αρχίσαμε λοιπόν μια συζήτηση πάνω στην τέχνη. Ο Ζεύγος τότε, με όλη εκείνη την Χριστιανική του καλωσύνη και πραότητα που τον διέκρινε και τον έκανε να ξεχωρίζη ανάμεσα σ' όλους τους ανθρώπους που γνώρισα στην Ελεύθερη Ελλάδα, μου είπε:

-"Ο αγώνας, συναγωνιστή Σπύρο, για έναν τίμιο αγωνιστή, για έναν λαϊκό ηγέτη είναι μια ανάγκη, μια υποχρέωση, ένα καθήκον, ένας σκοπός που βάζει στη ζωή του. Είναι αυτό το ίδιο το νόημα της ζωής γι' αυτόν. Δεν μπορεί να λες πως είσαι ηγέτης, πως εκφράζεις και αντιπροσωπεύεις τις λαχτάρες και τους πόθους μιας μερίδας λαού και να μη μπαίνης μπροστά εσύ, ο ηγέτης και να παλεύης μαζί τους για τη λύση των προβλημάτων τους. Ένας λαϊκός αγωνιστής είναι πρωτοπόρος, αυτός μπαίνει μπροστά κι' ανοίγει τον δρόμο κι' αυτός ο δρόμος είναι παντού και πάντα δύσκολος. Πολλές φορές είναι αυτό που είπε ο μεγάλος της αγάπης Θεός, ο Χριστός, ότι "Ο καλός τσοπάνος θυσιάζει και τη ζωή του για να σώση τα πρόβατά του". Η δουλειά λοιπόν του ηγέτη, αγαπητέ Σπύρο, είναι γεμάτη ευθύνες γιατί δεν παλεύει για το άτομό του αλλά για τις μάζες που αντιπροσωπεύει. Κι' αλλοίμονο αν τις προδόση, αλλοίμονο αν τις ξεγελάση με κούφια λόγια και ψευτιές όπως κάνουν οι αστοί ηγέτες. Τότε καλλίτερα ν' ανοίξη η γης και να τον καταπιή παρά να παρασύρη τόσο κόσμο και να τον προδώση".

 

Ο Άρης με αντάρτες στη Βίνιανη της Ευρυτανίας

"Μα ας έρθουμε στο κύριο θέμα μας την τέχνη. Όπως λοιπόν ο λαϊκός αγωνιστής, ο πρωτοπόρος, αρχίζει και οργανώνει τον αγώνα με λίγα στην αρχή άτομα και σιγά σιγά μέσα στην πορεία της πάλης όλο και συγκεντρώνει πιο πολλά για να φθάση ως το παλλαϊκό ξεσήκωμα που είναι ο αντικειμενικός σκοπός του, το ίδιο πρέπει να κάνη και η τέχνη. Ο καλλιτέχνης αρχίζοντας από τα απλά και μεμονωμένα πορτραίτα των αγωνιστών, πρέπει να προσπαθήση να φθάση ως τη μαζική σύνθεση. Μέσα σ' αυτή τη σύνθεση πρέπει ν' αντιπροσωπεύεται και να εκφράζεται όλος ο αγώνας που κάνει σήμερα ο Ελληνικός λαός για το ξεσκλάβωμά του."

Και επειδή τα κατάλαβα και δεν τα κατάλαβα καλά καλά όσα μου έλεγε τον παρεκάλεσα να τα απλουστεύσουμε όλα αυτά πιο πολύ.

Πήραμε λοιπόν και κριτικάραμε την φωτογραφία που μιλά στο Εθνοσυμβούλιο, την παραθέτω μέσα στο λεύκωμά μου.

-"Κοίταξε, Σπύρο", μου είπε. "Εδώ έπιασες αυτά που λέμε τώρα και μάλιστα κάτι παραπάνω. Η όλη στάση δείχνει μια κίνηση και μια προσπάθεια για βάδισμα προς τα μπρος. Στις συσπάσεις του προσώπου μου, βλέπεις, είναι αποτυπωμένες οι αγωνίες όχι μονάχα οι δικές μου αλλά του λαού που εκφράζω. Μα η πιο μεγάλη αξία σ' αυτή τη φωτογραφία είναι η κίνηση και η έκφραση του χεριού μου. Αυτή η κίνηση που έχουν τα δάχτυλα μου ξεχωριστά το καθένα αποτελούν ένα σύνολο δυνάμεων που συνδιασμένα και πειθαρχημένα όλα σε μια γενική δυναμική τοποθέτηση είναι έτοιμα για δράση. Έπιασες σε έκφραση και σε κίνηση, ας πούμε, έναν λαϊκό αγωνιστή. Μέσα στο κίνημά μας όμως σήμερα έχουμε χιλιάδες αγωνιστές. Προσπάθησε λοιπόν να συνειδητοποιήσης αυτό το μεγάλο νόημα που κλείνει ο αγώνας μας σήμερα και σαν καλλιτέχνης να το δώσης με την φωτογραφική σου τέχνη."

Ο Σπύρος Μελετζής στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας

Η συζήτησή μας κράτησε πάνω από δυό ώρες και έγινε αφορμή να συνδεθούμε πολύ ψυχικά και πνευματικά. 

Όταν μ' αποχαιρέτησε και έφυγε αντί να νοιώθω ένα ξαλάφρωμα μέσα μου, άρχισαν να με βασανίζουν χίλιες σκέψεις. Μα ήταν δυνατόν ποτέ εγώ, ένας φωτογράφος, να μπορέσω να πραγματοποιήσω τέτοια έργα όπως τα οραματίζονταν ο συναγωνιστής Ζεύγος; 

Μπορούσα ποτέ εγώ να συνθέσω αντάρτες και λαό σ' έναν πίνακα, όχι βέβαια ζωγραφικό, αλλά φωτογραφικό και να δώσω κίνηση και έκφραση στα πρόσωπα όπως τα έβλεπε ο Ζεύγος; 

Ή ήταν δυνατόν με μια συζήτηση που κάναμε, όσο και να ήταν γόνιμη, να αποχτήσω τόσες γνώσεις που θα μου έδιναν κάποια δυνατότητα για ένα τόσο σοβαρό και υπεύθυνο έργο;

Σήμερα, αν βρισκόμουνα κάτω από παρόμοιες συνθήκες, ίσως θα μπορούσα να πραγματοποιήσω κάτι παραπάνω και σε σύνθεση και σε κίνηση, αλλά τότε νομίζω πως δεν θα το μπορούσα. Σ' όλο αυτό το μακρόχρονο διάστημα, δηλαδή από την απελευθέρωση ως σήμερα, δεν σταμάτησα τις μελέτες μου πάνω στην τέχνη και ιδίως στην αρχαία ελληνική γλυπτική, κίνηση, έκφραση, αρμονία, σύνθεση, γραμμή και σαν φωτογράφος που είμαι μελέτησα και φωτισμό. 

Αλλά τότε δεν είχα ιδέα από τίποτε. Έτσι άφησα να μ' οδηγή μόνο το αίσθημα στην κάθε φωτογραφία που τραβούσα και να προσπαθώ όσο μπορούσα ν' αποτυπώνω αυτό το ηρωικό μεγαλείο που κυριαρχούσε και λαμποκοπούσε στα μάτια των αγωνιστών.

blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Η αμοιβή των Επιλογών σας...

 Η αμοιβή

-Όταν ψηφίζατε κατά 94% τα κόμματα της «Ευρώπης» τι ακριβώς ελπίζατε;;

-Όταν κατά 94% ψηφίζατε τα κόμματα του 3ου μνημονίου, τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν στις τελευταίες εκλογές ψηφίσατε κατά 94% τα κόμματα που πανηγύριζαν για τις «μεταρρυθμίσεις» τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν δηλώσατε «αγανακτισμένοι» και βγήκατε σε δρόμους και σε πλατείες, "πάνω και έξω από κόμματα και συνδικαλισμούς" κατά των μνημονίων, της Μέρκελ και της "κακής" ΕΕ, τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν ψηφίζατε κατά 61,31% ΟΧΙ που αποδεχθήκατε ότι είναι... ΝΑΙ και σε δυο μήνες ψηφίζατε «τους ΝΑΙ» κατά 94%, τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν αντιστεκόσασταν στις ιδιωτικοποιήσεις και στον νεοφιλελευθερισμό και μετά χειροκροτήσατε όλοι μαζί κατά 94% την cosco, την ΤΡΕΝΟΣΕ και τις λοιπές «αδελφές» τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν διαλύονταν και ιδιωτικοποιούνταν η ΔΕΗ, η ΔΕΔΔΗΕ ο ΟΤΕ κλπ και με μνησικακία ορισμένοι τρίβατε τα χέρια γιατί θα πεθάνει η κατσίκα του γείτονα εργαζόμενου και θα κοπούν οι «παχυλοί» μισθοί των ΔΕΚΟ τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν ψηφίζατε κατά 94% κόμματα που παρέδωσαν τις εθνικές οδούς και τα διόδια στους εργολάβους που εισέπρατταν προκαταβολικά και μετά διπλά, τι ακριβώς ελπίζατε;

-Όταν και στις τελευταίες εκλογές ψηφίζατε κατά 94% κόμματα «ευρωπαϊκά» που ιδιωτικοποιούν, «μεταρρυθμίζουν» «ρυθμίζουν» με νεοφιλελεύθερα ή αντι νεοφιλελεύθερα συνθήματα πουλώντας αυταπάτες και διατηρώντας άθικτη τη μνημονιακή νομοθεσία τι ακριβώς ελπίζατε;

-Τέλος, από αυτούς που είπαν, κατά Σαμαράγκου, τη μάνα σας που@@@ και την ιδιωτικοποιούν με τις ψήφους σας, τι ακριβώς ελπίζετε;

Δεν ξέρατε τι αμοιβή θα λαμβάνατε από όλες αυτές τις παραχωρήσεις, εκχωρήσεις, «αναθέσεις» και παράδοσης δικαιωμάτων στα κόμματα της, κατά 94%, προτίμησή σας;

Δείτε την αμοιβή σας μόνο σε μια στιγμή, σε έναν μικρόκοσμο της πανδημίας και της «Μήδειας»: Θάνατοι, διάλυση, νοσοκομεία στην «εντατική», διακοπές ηλεκτροδότησης, διακοπές υδροδότησης, διακοπές συγκοινωνιών και μεταφορών, ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, ανεργία, περικοπές, πείνα… είναι τα νομίσματα της πληρωμής σας.

…και με όσα χάνονται από εσάς να γίνονται πάλι νέος πλούτος της άρχουσας τάξης για να θρηνείτε παθητικά που οι πλούσιοι και πάλι γίνονται πλουσιότεροι!

Αυτή είναι η αμοιβή σας…

Μη ψάχνετε αλλού; Τα κόμματα του 94% είναι ο αντίπαλός σας, αυτό φταίει και όχι η φύση, το χιόνι, η βροχή, τα... δέντρα, οι ιοί, οι «άλλοι» εργαζόμενοι, ο γείτονας και τα δικαιώματα που είχατε και χάσατε.

Και αντί να περιμένετε τις εκλογές, δήθεν για να τους τιμωρήσετε, βγείτε από τώρα στον αγώνα για τα δικαιώματά σας. Διαφορετικά η αμοιβή σας θα είναι και πάλι ίδια.

Ιδού ο δρόμος.

Στέργιος Βασιλείου

προβλήματα από τη μήδεια 902.gr

Αυτός ο «γύψος» κάτι μου θυμίζει

.Σεμίνα Διγενή
Η Σεμίνα Διγενή γράφει για κάποιους επώδυνους συνειρμούς, που προκαλούν οι κυβερνητικές επιλογές και ψάχνει ερμηνεία της «κοινωνικής ειρήνης»

Σιωπή νεκροταφείου, σιγή ασυρμάτου, μούγκα στη στρούγκα, άχνα, τσιμουδιά, βούβα, τουμπεκί, φίμωμα, mute, τι βολεύει; Πώς σας εξυπηρετεί να σας αντιμετωπίζουμε; Τι δε θέλετε να ακούμε; Τι δε θέλετε να λέμε; Τι δε θέλετε να καταλαβαίνουμε;

Ο μαφιόζικος κώδικας της σιωπής λέγεται «ομερτά», πώς σας φαίνεται αυτό; Πείτε μας τι θεωρείτε πρέπον και τι δεν διαταράσσει την «κοινωνική ειρήνη» που οραματίζεστε;

Θέλετε για παράδειγμα να συνεχίσετε στο όνομά της, να προσλαμβάνετε αστυνομικούς για τα πανεπιστήμια, θέλετε να αναβάλλουμε πιθανές αρρώστιες μας, για να μην πιέζεται το σύστημα, (που ασχολείται μόνο με τον κορονοϊό), θέλετε να αγοράζετε όπλα, να ξεπουλάτε τη δημόσια γη, θέλετε με τη φορολογία μας να κάνετε δώρα σε κανάλια για να σας λιβανίζουν και μεγαλοεπιχειρηματίες για να σας στηρίζουν, θέλετε να πειστούμε ότι δεν κολλάει ο ιός στα σχολεία και στα ΜΜΜ, αλλά μόνο όπου διαμαρτύρεται ο κόσμος;

Προτιμάτε να μη μιλάμε, που ακόμη διαφεύγουν ναζί εγκληματίες, τη στιγμή που δεν ακούγεται κιχ για όσα βρωμερά καταγγέλλονται καθημερινά για συμπεριφορές φίλων σας; Θέλετε να γίνουμε, όπως έλεγαν στην αρχαιότητα, «αφωνότεροι ιχθύος»; Σας ενοχλούν όσα αποκαλύπτονται σε twitter, instagram, facebook; Θα προτιμούσατε να μην αποκαλύπτονται; Να συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις; Να σιωπούμε, να μην διαμαρτύρεται και να μην αντιστέκεται κανείς, όταν εν μέσω πανδημίας, προχωράτε ταχύτατα μέτρα και πολιτικές που υποβαθμίζουν τις σπουδές και το μέλλον φοιτητών και μαθητών; Αυτή είναι η κοινωνική σας ειρήνη; Γιατί σε εμάς αυτό θυμίζει πόλεμο.

Το έχουμε ξαναζήσει το φίμωμα. Αυτό θέλετε; Έ... αυτό δεν γίνεται! Όπως δεν γινόταν και παλιότερα. Τότε που ο γύψος δεν ήταν μόνο οικοδομικό υλικό.
Όλο και συχνότερα, οι επιλογές σας μας οδηγούν σε αντίστοιχους συνειρμούς. Αλήθεια, σας έχει μιλήσει κάποιος για την «αιδήμονα σιγή;». Είναι αυτή, η οποία πρέπει να τηρείται από τους ενόχους, από όλους εκείνους δηλαδή με τις λερωμένες φωλιές.

Για δείτε το. Προτεινόμενη για σας.
Τρομονόμος και στον πολιτισμό

Οσο για τις αντιδραστικές διατάξεις του εκπορευόμενου από την Ευρωπαϊκή Ένωση νόμου για τα ΜΜΕ, με τις οποίες συγκεκριμενοποιείται και εμπλουτίζεται η εφαρμογή του «τρομονόμου» στον πολιτισμό, να τις αποσύρετε άμεσα.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που καταψήφισε ήδη στη Bουλή τις διατάξεις, καταγγέλλοντας ότι στο όνομα της υποκίνησης σε βία ή μίσος και πρόσκλησης σε τρομοκρατικό έγκλημα, έρχονται να απαγορεύσουν στο Διαδίκτυο κάθε έργο με προοδευτικό, ριζοσπαστικό περιεχόμενο, επισείοντας βαριές ποινές φυλάκισης για τους καλλιτέχνες δημιουργούς του, ακόμη και για τους χρήστες που το αναρτούν, όπως ήδη συμβαίνει σε άλλες χώρες.

Κάτω από την καίρια και μαζική αντίδραση των καλλιτεχνών η κυβέρνηση αναγκάστηκε να ελιχθεί με αναδιατύπωση των συγκεκριμένων άρθρων, που δεν αλλάζει, ωστόσο, την ουσία τους. Καλλιτέχνες, αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι, να καταδικάσουμε τη νέα αυτή αυταρχική και τρομοκρατική επίθεση της κυβέρνησης. Απαιτούμε την ολοσχερή απόσυρση των συγκεκριμένων άρθρων, προσυπογράφοντας μαζικά το ψήφισμα των σωματείων και δυναμώνοντας τον αγώνα για τα δικαιώματά μας.

https://www.ethnos.gr/apopseis/145711_aytos-o-gypsos-kati-moy-thymizei