Εμπρός, λοιπόν, όλοι εσείς που κάποτε μαζί ονειρευτήκαμε
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ό,τι πιο εκφυλισμένο παρουσιάστηκε στον χώρο της αριστεράς, διαλύθηκε. Το ένα σκέλος της εγχώριας, αμαρτωλής και δόλιας σοσιαλδημοκρατίας δεν υπάρχει πια, τουλάχιστον όπως το ξέραμε. Της σοσιαλδημοκρατίας που ιστορικά εκμαυλίζει συνειδήσεις, δολοφονεί κομμουνιστές και εκκολάπτει τον φασισμό. «Πρωτοκλασάτα» στελέχη που καλά-καλά ακόμη κι ο ίσκιος τους δυσκολεύεται να τα ακολουθήσει, αποχωρούν.
Ακολουθούν άλλα στη συνέχεια, κάποια αιωρούνται στο κατώφλι και το ολόγραμμα που τους άλωσε το κόμμα, αυτή η χίμαιρα λαϊκού εφοπλιστή, το αλλαλάζον κύμβαλο καμώνεται πως οδηγεί το ναυάγιο.
Και στο βάθος ο παλιός «ηγέτης» που κίνησε τα νήματα να καραδοκεί.
Και κανείς – ιδίως οι άμοιροι οπαδοί, δεν αντιλαμβάνεται πού διαφέρουν.
Όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα.
Η τάξη που τους διαφεντεύει φαίνεται να ανησυχεί.
Γίνεται προσπάθεια να αναστηθεί το έτερο σκέλος των ζόμπι, του Πασόκ.
Ο δεύτερος πόλος του δικομματισμού πρέπει (για αυτούς) να υπάρξει.
Έλα όμως που σε εποχές έντασης της κρίσης του καπιταλισμού η σοσιαλδημοκρατία τείνει να εξαφανιστεί μη έχοντας χώρο και εξ αυτού, λόγο (αυτό το δηλώνουν κυνικά οι ίδιοι οι καπιταλιστές) να υπάρξει και ο υπό διαμόρφωση ακροδεξιός πόλος δε λέει να φτουρήσει.
Είναι ολίγον ζοφερά τα πράγματα.
Είναι ολίγον ζοφερά τα πράγματα.
Η κρίση θα βαθύνει, δικομματισμός δεν διαμορφώνεται εύκολα, κινδυνεύουν ο λαός να αφυπνιστεί.
Μπορεί οι φίλοι και οπαδοί του πρώην ΣΥΡΙΖΑ να παρακολουθούν αποσβολωμένοι, πολλοί από αυτούς, τα τεκταινόμενα του χώρου τους και χρόνια παροπλισμένοι από τη δύναμή τους αλλά η διέξοδος από την περιστασιακή υπαρξιακή τους κρίση είναι μπροστά.
Υπάρχει ένα Κόμμα στέρεο οργανωτικά σε αρχές, ξεκάθαρο, με αξίες και ιδανικά, διαμορφωμένη πολιτική τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, στόχο το γκρέμισμα αυτού του άρρωστου και απάνθρωπου συστήματος και όπλο την επιστημονική θεωρία του Μ/Λ.
Αυτό το Κόμμα και τον κόσμο που το ακολουθεί είναι που τρέμει το σύστημα και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι.
Όλη η «φασαρία» για να μη φτάσει ο λαός σ’ αυτό το Κόμμα γίνεται και εκεί στοχεύουν ο Κασελάκηδες, Φίληδες και λοιποί/λοιπές ηγετίσκοι και ηγετίσκες. Άλλωστε και με πολλές ευκαιρίες τελευταία το δηλώνουν ξεκάθαρα.
Εμπρός, λοιπόν, όλοι εσείς που κάποτε μαζί ονειρευτήκαμε πως θα «γενούμε άλλοι», να γίνουμε!
Δεν θα ‘χει «πλάκα» (τρόμο γι’ αυτούς) στις ευρωεκλογές να είναι δεύτερο κόμμα το ΚΚΕ;