Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αντίσταση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αντίσταση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

07 Ιουλίου, 2018

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ «ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ» ΤΟΥ ΑΡΗ


ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΤΣΑΡΟΥ
Η «δήλωση μετανοίας» του Αρη και η αλήθεια
Μια συγκλονιστική γραπτή μαρτυρία βασισμένη σε αφήγηση του καπετάν Διαμαντή
Το τελευταίο διάστημα παραδόθηκε στο Αρχείο του ΚΚΕ ένα συγκλονιστικό κείμενο. Συγγραφέας του είναι ο Πάνος Τσαρός από τη Στυλίδα, παλαίμαχος κομμουνιστής και στέλεχος του Κόμματος, ο οποίος δεν βρίσκεται πια στη ζωή. 
Η αξιοπιστία του συγγραφέα, καθώς και των άλλων προσωπικοτήτων που επικαλείται (καπετάν Διαμαντής, Θανάσης Τσαρός - Γαβριώτης κ.ά.), δίνει στο κείμενο την αξία ντοκουμέντου, παρότι αυτό αποτελεί προσωπική του μαρτυρία.
Το κείμενο του σ. Π. Τσαρού αφορά στην περιβόητη «δήλωση μετανοίας» του Αρη Βελουχιώτη, όταν ήταν πολιτικός κρατούμενος το 1939 στην Κέρκυρα, και έρχεται να αναδείξει τον πραγματικό λόγο και τις συνθήκες μέσα στις οποίες ο Αρης «αποκήρυξε» τότε «τον κομμουνισμό»
Ρίχνοντας φως σε άγνωστες πλευρές της υπόθεσης, ο συγγραφέας ανατρέπει τα περί δήλωσης του Αρη, που οι μεν κομμουνιστές αντιμετωπίζουμε επί δεκαετίες με λύπη και αμηχανία (κάποτε και επικρίνοντας τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ), οι δε αντικομμουνιστές την επισείουν χαιρέκακα, προκειμένου να πλήξουν το ηθικοπολιτικό κύρος του ΚΚΕ.
Σχετικά με τους τελευταίους (και έχοντας μεγάλη πείρα από τους αντικομμουνιστές σε όλη τη διαδρομή του) ο Πάνος Τσαρός έγραψε: «... Από εδώ θα βγούνε ορισμένα σωστά συμπεράσματα (...) για τις σκόπιμες διαστρεβλώσεις που θέλουν να παρουσιάσουν ορισμένοι αντικομμουνιστές - αντιμαρξιστές, όχι για να βοηθήσουν το ΚΚΕ και τη γνήσιά του ιστορία, αλλά να βοηθήσουν την αντίδραση για να το συκοφαντεί, να διασπά την ενότητά του, να παραποιεί τα γεγονότα, να διαστρεβλώνει την αλήθεια για την ιστορία του».
Σε τι αφορούσαν τα προηγούμενα, που ο Π. Τσαρός θέλησε να ξεκαθαρίσει με το κείμενό του; Αφορούσαν στα γεγονότα που, όπως έγραψε, «μας αφηγήθηκε ο Διαμαντής, παρουσία του Πελοπίδα, του Βλαχάβα και του Θ. Γκουζέλου, όταν ανταμώσαμε στο σπίτι μας το Δεκέμβρη του 1946, στην περίοδο του ΔΣΕ». Δηλαδή, στο γεγονός ότι ο Αρης Βελουχιώτης, όντας κρατούμενος στην Κέρκυρα, υπέγραψε «δήλωση μετανοίας» κατ' εντολήν του Μιχάλη Τυρίμου.

Οπως είπε ο Τυρίμος στον Βελουχιώτη, εφάρμοζε σχετική εντολή του Ν. Ζαχαριάδη. Η «εντολή» συνίστατο στην ανάγκη να βγει ο Αρης από τη φυλακή, για να συμβάλει στην ανασυγκρότηση του ΚΚΕ, που η δικτατορία Μεταξά είχε πλήξει, έχοντας συλλάβει πλειάδα στελεχών του και αποδιαρθρώσει τις Κομματικές Οργανώσεις του. Γι' αυτό και χρειαζόταν να υπογράψει ο Αρης μια εικονική δήλωση μετανοίας!...
Ο Αρης πειθάρχησε στην «εντολή», αφού εντολέας, όπως του ειπώθηκε, ήταν ο Ζαχαριάδης, ενώ ο Τυρίμος που τη «μετέφερε» ήταν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Παλλαϊκού Μετώπου. Σε κάθε περίπτωση, ο Αρης δεν μπορούσε παρά να τη θεωρήσει ως εντολή του Ν. Ζαχαριάδη, μην γνωρίζοντας βέβαια ότι τέτοια εντολή δεν υπήρχε.
Εδώ χρειάζεται να αναφερθεί ότι, το ίδιο διάστημα που υπέγραψε ο Αρης τη «δήλωση μετανοίας» (8 Ιούνη 1939) και μια άλλη συμπληρωματική της πρώτης (27 Ιούνη 1939), υπέγραψε δήλωση μετανοίας (Ιούνης 1939) και ο ίδιος ο Μιχ. Τυρίμος.1 Ομως, η δήλωση του Τυρίμου δεν ήταν εικονική, ήταν πραγματική. Κι όταν βγήκε από τις φυλακές της Κέρκυρας, μετά από ένα διάστημα πρωτοστάτησε στην ίδρυση της λεγόμενης «Προσωρινής Διοίκησης».
Επρόκειτο για ένα όργανο της Ασφάλειας του Μανιαδάκη, που παρουσιαζόταν ως καθοδηγητικό όργανο του ΚΚΕ, εκδίδοντας ταυτόχρονα και πλαστό «Ριζοσπάστη». Ετσι, οι κομμουνιστές βρέθηκαν μπροστά σε δύο καθοδηγητικά όργανα και σε δύο «Ριζοσπάστες».
 Το ένα ήταν η λεγόμενη «Παλιά ΚΕ», συνέχεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, που αποτελούνταν από τίμια στελέχη του Κόμματος και που συνέχιζε να τυπώνει τον γνήσιο «Ριζοσπάστη». 
Το άλλο όργανο - στο οποίο είχαν εμπλακεί και τίμιοι κομμουνιστές, δίχως να το καταλαβαίνουν, φυσικά - είχε καθοδηγητικό νου τον Τυρίμο, δηλαδή τον Μανιαδάκη και τους ασφαλίτες Παξινό, Χαραλαμπίδη κ.ά.
Ο Διαμαντής, λοιπόν, «μας αφηγήθηκε όλη την υπόθεση του Τυρίμου»,έγραψε ο Π. Τσαρός. Και αναφέρει ότι ο Διαμαντής, ανάμεσα σε άλλα, διηγήθηκε ότι κατ' εντολήν του Τυρίμου (που επικαλούνταν τον Ζαχαριάδη) υπέγραψαν δηλώσεις και άλλοι κρατούμενοι. Οσον αφορά τη «δήλωση» του Αρη, ο Διαμαντής τόνισε:
«Μια τέτοιου είδους εντολή είναι και για τον Θανάση Κλάρα (Αρη) που ποτέ δεν είχε δοθεί, που αργότερα έγινε αντιληπτό από τον Κλάρα, όταν προσπάθησαν να τον δέσουν με την "Προσωρινή Διοίκηση", αλλά ήταν πλέον αργά, εδώ το επιβεβαίωσε [ο Τυρίμος] στην ανάκριση που του έκανε ο Βελουχιώτης, ότι τον είχαν εξαπατήσει και αυτόν, καθώς και άλλα στελέχη. Για αυτό και η αγανάκτηση του Αρη ήταν δικαιολογημένη».
«Στην ηγεσία του ΚΚ αυτή η υπόθεση έγινε γνωστή από έκθεση που είχε κάνει ο Διαμαντής με τον Γαβριώτη [Θανάση Τσαρό] και δόθηκε στο ΠΓ και προσωπικά στον Ιωαννίδη», γράφει ο Πάνος Τσαρός.
Σημειώνεται ότι αυτή η έκθεση δεν έχει βρεθεί στο Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ.
Πώς ο Τυρίμος έπεσε στα χέρια του ΕΛΑΣ
Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Τυρίμος πέρασε στην υπηρεσία της Γκεστάπο, η οποία τον «δραπέτευσε» στη Μέση Ανατολή, όπου έγινε διπλός πράκτορας (της Γκεστάπο και της Ιντέλιντζενς Σέρβις). Μετά την απελευθέρωση, ήρθε στην Ελλάδα, όντας στην υπηρεσία των Αγγλων.
Τα παραπάνω αναφέρει στο κείμενό του ο Π. Τσαρός. Ας δούμε πώς περιγράφει ο ίδιος τα σχετικά με τη σύλληψη του Τυρίμου, στα οποία ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές.
Μετά τη Συμφωνία της Καζέρτας, όπως δείχνουν τα γεγονότα που ακολουθούν, αντιπροσωπεία του ΕΛΑΣ και της Πολιτοφυλακής πήγε στο ξενοδοχείο «Παλίρροια» της Χαλκίδας, όπου είχε εγκατασταθεί η αγγλική διοίκηση, και ζήτησε από τον Αγγλο ταγματάρχη να παραδώσει στον ΕΛΑΣ 40 ταγματασφαλίτες, που αποδεδειγμένα είχαν πάρει μέρος σε εγκλήματα κατά του λαού. Επικεφαλής της αντιπροσωπείας ήταν ο Γιώργος Βρεττάκος, παλιό κομματικό στέλεχος, Ακροναυπλιώτης και διοικητής της Ανωτέρας Διοίκησης Αττικο-Βοιωτίας - Εύβοιας της Πολιτοφυλακής.
Στο ξενοδοχείο «Παλίρροια», όπου ο Αγγλος ταγματάρχης προθυμοποιήθηκε να τους κεράσει, τους καφέδες σερβίρισε ντυμένος με στολή μάγειρα «μιλώντας άριστα τα ελληνικά» ο Μ. Τυρίμος. «Ο Βρεττάκος αμέσως γνώρισε το πρόσωπο αυτό του μάγειρα και ο μάγειρας γνώρισε τον φιλοξενούμενο επισκέπτη, αλλάζοντας μόνο ματιά χωρίς να δώσουν παραπέρα γνωριμία. Μόλις έφυγε ο μάγειρας (...) ο Βρεττάκος άρχισε να ρωτάει τον ταγματάρχη, πώς βρέθηκε στο συμμαχικό στρατό ο μάγειρας αυτός και ποιος είναι, και πώς λέγεται. Ο Εγγλέζος ταγματάρχης ταράχτηκε και άρχισε να λέει: Ο μάγειρας είναι Κύπριος λέγεται Γεωργιάδης και τον στείλανε από το επιτελείο τους (...) Είναι πάρα πολύ καλός μάγειρας. Ο Βρεττάκος (...) με αγριεμένο ύφος λέει στον ταγματάρχη από αυτή τη στιγμή ο μάγειράς σου συλλαμβάνεται και να τον φωνάξεις αμέσως εδώ να τον περιλάβει η φρουρά μας».
Μπροστά στην επιμονή του Βρεττάκου, ο ταγματάρχης φώναξε τον Τυρίμο και ακολούθησε ο εξής διάλογος με τον Βρεττάκο:
«Βρεττάκος - Νόμισες αλλάζοντας το επίθετό σου και τα αφεντικά σου θα χάσουμε τα ίχνη σου; (...) Είσαι προδότης του λαού και τη ζημιά που έχεις κάνει στο Κόμμα και στο κίνημα ήρθε η ώρα να τα πληρώσεις (...) Γεωργιάδης (Τυρίμος) - Γιώργη εγώ δεν πρόδωσα κανέναν, από το 1939 που απολύθηκα από την φυλακή έφυγα στην Αίγυπτο και ήρθα τώρα (...) δουλεύω για ένα κομμάτι ψωμί. Βρεττάκος: Θα τα πούμε όχι εδώ, αλλά με τα θύματά σου (...) σε αυτούς θα δώσεις λόγο».
Ο Αγγλος ταγματάρχης αντέδρασε, όμως κατάλαβε την αποφασιστικότητα του ΕΛΑΣ και τελικά δέχτηκε να διατεθεί ένα δωμάτιο, όπου ο ΕΛΑΣ έκλεισε τον Τυρίμο φρουρούμενο, ενώ το ξενοδοχείο είχε ήδη περικυκλωθεί από ένα ΕΛΑΣίτικο τάγμα. Στη συνέχεια, ο Τυρίμος οδηγήθηκε στη διοίκηση Πολιτοφυλακής. Εκεί ήρθε τηλεφωνική διαταγή από τον Αρη Βελουχιώτη, να μεταφερθεί αμέσως ο Τυρίμος στη Θήβα, όπως και έγινε.
Ο Πάνος Τσαρός γράφει:
«Είχα την τύχη να βρεθώ στην φρουρά με επικεφαλής τον Θανάση Γαβριώτη[Θανάση Τσαρό] που συνοδεύσαμε τον Τυρίμο μέχρι τη Θήβα».
Στη Θήβα ανέκριναν τον Τυρίμο οι Αρης, Διαμαντής και Αχιλλέας. Από την ανάκριση προέκυψαν και οι δύο εκθέσεις του Τυρίμου, που βρίσκονται στο Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ. Σε αυτές ο Τυρίμος εξηγεί αναλυτικά το ρόλο που έπαιξε ο ίδιος και άλλοι πράκτορες της Ασφάλειας στη συγκρότηση της «Προσωρινής Διοίκησης».
Το κείμενο του Πάνου Τσαρού πλουτίζει την ιστοριογραφία της περιόδου 1939 - 1945.
Σημείωση:
1. Ο Μιχάλης Τυρίμος στη δήλωση μετανοίας του δηλώνει «μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ». Είναι γεγονός ότι ο Τυρίμος εκλέχτηκε στην ΚΕ του Κόμματος στο 5ο και 6ο Συνέδριό του. Δεν έχουμε βρει μέχρι σήμερα κανένα στοιχείο που να αναφέρει ότι μετά το 6ο Συνέδριο ο Τυρίμος προσελήφθη στο ΠΓ.

Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ*
*Ο Μ. Μαΐλης είναι μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

20 Ιουνίου, 2018

ΕΤΣΙ "ΑΛΥΣΟΔΕΣΑΝ" ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΣΟΡΤΣΙΛ-ΧΙΤΛΕΡ !!

ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Το "αλυσόδεμα" της Ελλάδας ο πρώτιστος στόχος
Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και επιδιώξεις τους καθόριζαν από την πρώτη στιγμή του πολέμου τη στρατηγική και τακτική των Αγγλων και μπροστά στην εκπλήρωσή τους δεν είχαν τον παραμικρό δισταγμό
2ο-30-10-96_2.jpg (18535 bytes)
Ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, ο Γ. Παπανδρέου και ο Βρετανός στρατηγός Σκόμπι μπροστά στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη
Η διατήρηση και η παραπέρα ενίσχυση των πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών θέσεων, που είχε η βρετανική αυτοκρατορία προπολεμικά σ' όλο τον κόσμο, ήταν ο βασικός, στρατηγικός στόχος του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού από την πρώτη μέρα που τα σύννεφα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου άρχισαν να εμφανίζονται στον ουρανό της Ευρώπης. Αυτός ο στόχος καθόριζε τις επιμέρους κινήσεις και την τακτική της. Και όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, όπως και σ' όλη τη διάρκειά του, η σφραγίδα του στρατηγικού αυτού στόχου μπαίνει βαριά σε όλες τις ενέργειες των Αγγλων. Ο πόλεμος δεν είναι παρά η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα και η νίκη κατά του φασιστικού τέρατος, η αναγκαία προϋπόθεση, για την παγκόσμια ενίσχυση του βρετανικού αυτοκρατορικού λέοντα.
Η Ελλάδα, χώρα μισοαποικιακή και βαθιά εξαρτημένη, με το βρετανικό κεφάλαιο να κατέχει δεσπόζουσα θέση στην αμέσως πριν τον πόλεμο περίοδο, αποτελούσε έναν από τους βασικούς στόχους της βρετανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. "Η βρετανική αυτοκρατορία, έγραφε ο Τσόρτσιλ προς τους Αμερικανούς το 1943, δεν μπορεί να εγκαταλείψει τις θέσεις της στη Μεσόγειο, δεν πρέπει να χάσει την Ελλάδα, γιατί αργότερα θα χάσει την Ιταλία και την Τουρκία".
Η τακτική του "διαίρει και βασίλευε"
Τρία ολόκληρα χρόνια, από το 1941 έως την απελευθέρωση, η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση αντιμετωπίζει καθημερινά την υποκριτική, διπρόσωπη και ύπουλη τακτική των Εγγλέζων. Τυπικά ήταν σύμμαχοι στο μεγάλο και κοινό αντιφασιστικό αγώνα. Στην πραγματικότητα, όμως, οι διαθέσεις και η πρακτική τους κλιμακώνονταν από μη φιλικές, μέχρι απροκάλυπτα εχθρικές. Εκαναν ό,τι μπορούσαν και πέρναγε από το χέρι τους, για να σκάψουν το λάκκο του ΕΑΜ. Η γνωστή και από παλιότερα τακτική τους του "διαίρει και βασίλευε" γνώρισε νέες μέρες... δόξας. Η συκοφαντία και η εχθρική προπαγάνδα, μαζί με τις ραδιουργίες και τις ίντριγκες, ήταν οι πλέον συνηθισμένες μεθοδεύσεις τους. Στα πλαίσια αυτά συνεργάστηκαν και αξιοποίησαν τον τότε βασιλιά Γεώργιο Β', τον αστικό πολιτικό κόσμο της χώρας, ακόμη και συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών, όπως ο επίσκοπος Δαμασκηνός. Ενίσχυαν πολύμορφα, με όπλα, λίρες και άλλα εφόδια, άλλες αντάρτικες ομάδες (π.χ. ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ), για να αποδυναμώσουν την επιρροή του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ στο λαό και να τον στρέψουν ενάντια στην ΕΑΜική Αντίσταση, ενώ την ίδια στιγμή στερούσαν από την τελευταία και τα πλέον στοιχειώδη για τη διεξαγωγή του αντιφασιστικού αγώνα. Εφτασαν για την προώθηση των σκοπών τους, μέχρι και στη συγκρότηση ανάλογων οργανώσεων και ένοπλων ομάδων, ενώ δε δίστασαν να προχωρήσουν σε συνεργασία με τα Τάγματα Ασφάλειας και τους Χίτες, ακόμη και με τους Γερμανούς κατακτητές.
Η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, όμως, παρ' όλα όσα μετέρχονταν οι Εγγλέζοι, κατορθώνει να αναδειχτεί στη μοναδική ουσιαστικά αντιφασιστική και απελευθερωτική δύναμη στη χώρα. Η επιρροή της στο λαό δυναμώνει ραγδαία και σύντομα γίνεται η ψυχή και η συνείδηση του αγωνιζόμενου έθνους, η ελπίδα για ένα μεταπελευθερωτικό, λαοκρατικό αύριο της ανοικοδόμησης και της αναγέννησης. Η πλειοψηφία του αστικού πολιτικού κόσμου, που συνεργάζεται με τους Εγγλέζους, στηρίζοντας στους τελευταίους τους δικούς της, ιδιοτελείς στόχους, αδυνατεί να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη συνεχώς επιρροή και κύρος του ΕΑΜ. Και καθώς, η στροφή του πολέμου, που σημαδεύτηκε από την ηρωική μάχη του Στάλιγκραντ (2 Φλεβάρη 1943), έχει πλέον ολοκληρωθεί και ο Κόκκινος Στρατός σημειώνει τη μία νίκη μετά την άλλη, ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός καταλαβαίνει πως πρέπει να χρησιμοποιήσει τα "μεγάλα μέσα" και προσανατολίζεται ανάλογα.
Αποφασίζεται η επέμβαση
Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του ίδιου του Ουίν. Τσόρτσιλ, η ιδέα της επέμβασης γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1943, στη διάρκεια της συνδιάσκεψης Τσόρτσιλ - Ρούσβελτ στο Κεμπέκ του Καναδά, όταν είδαν πως οι θέσεις του ΕΑΜ, για ομαλές και σύμφωνες με τη θέληση του λαού μεταπελευθερωτικές εξελίξεις, έχουν κερδίσει σημαντικές θέσεις και ο αστικός πολιτικός κόσμος της χώρας αδυνατεί να χειραγωγήσει τις εξελίξεις. Γράφει σχετικά ο Τσόρτσιλ: "Ηταν η πρώτη σκέψη, ότι ήμασταν υποχρεωμένοι να επέμβουμε στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας τη στιγμή της απελευθέρωσης". Και λίγο μετά, με ημερομηνία 29 Σεπτεμβρίου 1943, γράφει πως είναι απαραίτητο να σταλούν 5.000 Βρετανοί στρατιώτες, "εάν οι Γερμανοί εγκαταλείψουν την Ελλάδα, με τεθωρακισμένα αυτοκίνητα και πυροβόλα...". Ενώ, σε τηλεγράφημά του προς τον υπουργό Εξωτερικών, Αντονι Ιντεν, το Νοέμβρη του 1943 σημειώνει: "Θα πρέπει το χτύπημα, για να είναι αποφασιστικό, να καταφερθεί κατά του ΕΛΑΣ την κατάλληλη στιγμή".
Ηδη, από την άνοιξη του 1943, έχει σχηματιστεί - και με τη σύμφωνη γνώμη και τη συνεργασία των Εγγλέζων - η κατοχική κυβέρνηση Ράλλη. Βασικοί της στόχοι είναι η δημιουργία και η συγκρότηση των περιβόητων Ταγμάτων Ασφαλείας και η ένταση του αντικομμουνισμού, των διώξεων και των δολοφονιών αντιστασιακών στελεχών. Κι ενώ, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ προχωρούσαν στον αφοπλισμό των ιταλικών δυνάμεων κατοχής και ενίσχυαν τον εξοπλισμό και το αξιόμαχο του αντάρτικου κινήματος, οι Γερμανοί οργανώνουν σε όλη σχεδόν την Ελλάδα εκκαθαριστικές επιχειρήσεις (Οκτώβρης του 1943 έως το Φλεβάρη του 1944) και ταυτόχρονα, οι δυνάμεις του Ζέρβα - υποκινούμενες από τους Βρετανούς - επιτίθενται ενάντια σε τμήματα του ΕΛΑΣ στην Ηπειρο. Την ίδια στιγμή (Νοέμβρης του 1943), ο πράκτορας των Εγγλέζων, Νεοζηλανδός λοχαγός Ντόναλντ Στοτ πραγματοποιούσε στο σπίτι του διορισμένου δημάρχου Αθήνας, Αγ. Γεωργάτου, δύο χωριστές και αποκαλυπτικές για το περιεχόμενό τους συσκέψεις. Μία, με τον εξουσιοδοτημένο από το Βερολίνο Γερμανό αξιωματικό Λόος και μία, με τους ηγέτες των δωσιλογικών εθνικιστικών οργανώσεων, των Ταγμάτων Ασφαλείας, της Χωροφυλακής, της Αστυνομίας Πόλεων, του ΕΔΕΣ Αθήνας, (Παπαγεωργίου, Παπαθανασόπουλου, Βεντήρη, Γρίβα, κλπ.). Η πρώτη αποσκοπούσε στη διερεύνηση των δυνατοτήτων χωριστής αγγλογερμανικής συμφωνίας, με σκοπό την παύση του πολέμου, ώστε να σταματήσει η προέλαση του σοβιετικού "Κόκκινου Στρατού" στο ανατολικό μέτωπο. Η δεύτερη, στην οποία παραβρέθηκε και αξιωματικός της Γκεστάπο, στόχευε στο ξεπέρασμα των διαφορών, που έχουν μεταξύ τους οι δωσιλογικές οργανώσεις και στη συνένωσή τους στην ομοσπονδιακή οργάνωση, Πανελλήνιος Απελευθερωτικός Σύνδεσμος. Κατέληξε δε στη σύνταξη και υπογραφή συμφώνου αντικομμουνιστικής συνεργασίας, που υπέγραψαν όλοι οι μετέχοντες αντιπρόσωποι. Ταυτόχρονα, η βρετανική διπλωματία ερχόταν σε επαφή με την τουρκική κυβέρνηση και παζάρευε μαζί της την είσοδο της Τουρκίας στο πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων (και ειδικότερα των Αγγλων...), με αντάλλαγμα την παραχώρηση της Λήμνου και έξι νησιών των Δωδεκάνησων.
Τα σχέδια των Εγγλέζων, όμως, δεν καρποφορούν σε όση έκταση επιθυμούσαν. Εμφανώς απογοητευμένος ο Τσόρτσιλ σημειώνει στα απομνημονεύματά του, για τα σχετικά αποτελέσματα της διάσκεψης της Τεχεράνης (1 Δεκέμβρη του 1943): "Οι αποφάσεις της Τεχεράνης επηρέασαν έμμεσα τη θέση της Ελλάδας... Οι σύμμαχοι δε θα αναλάβουν ποτέ πια μεγάλη απόβαση στη χώρα αυτή, αλλά και ήταν απίθανο να σταλούν αξιόλογες βρετανικές δυνάμεις στην περίπτωση γερμανικής αποχώρησης". Το γεγονός, όμως, αυτό δεν πτοεί τους εκπροσώπους της βρετανικής αυτοκρατορίας. Μέσα στο 1944 ενέτειναν την εφαρμογή των διχαστικών ενεργειών τους και εκμεταλλευόμενοι και τα τραγικά λάθη της ηγεσίας του κινήματος (συμφωνία του Λιβάνου, της Καζέρτας, κλπ.) δημιούργησαν προϋποθέσεις για την ανοιχτή, ένοπλη επέμβασή τους στην Ελλάδα και τη βίαιη επιβολή των αντιλαϊκών και διχαστικών επιδιώξεων και στόχων τους.


ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ
Τα εγκληματικά, διχαστικά σχέδια σε πλήρη δράση
2o-30-10-96-KKE_3.jpg (17671 bytes)
Πρώτες μέρες της Απελευθέρωσης και η αντικομμουνιστική τρομοκρατική μανία των Χιτών εκδηλώνεται, για την ώρα, στη γιγαντοαφίσα του Στάλιν
Τα πρώτα βρετανικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στις ακτές της δυτικής Πελοποννήσου, στις αρχές του Οκτώβρη 1944, αφού ο ΕΛΑΣ είχε απελευθερώσει το νότιο τμήμα της χώρας και τα τελευταία τμήματα των χιτλερικών εγκατέλειπαν την περιοχή της πρωτεύουσας. Είναι ολοφάνερο, πως η απόβαση αυτή δεν εξυπηρετούσε κανέναν απολύτως στόχο, σχετικό με τον πόλεμο κατά της Γερμανίας. Γεγονός, που αποδείχνεται τόσο από τη συμφωνία Βρετανών - Γερμανών, σχετικά με την ανεμπόδιστη αποχώρηση των τελευταίων από την Ελλάδα, όσο και από ανάλογη δήλωση του Τσόρτσιλ, που έγινε στις 8 Δεκέμβρη 1944 στη βρετανική Βουλή: "Τα αγγλικά στρατεύματα πραγματοποίησαν εισβολή στην Ελλάδα, η οποία δεν υπαγορευόταν από πολεμική αναγκαιότητα, επειδή η κατάσταση των Γερμανών στην Ελλάδα είχε καταστεί απελπιστική". (Δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ, α` τόμος, σ. 485).
Στις 15 Οκτώβρη - τρεις μέρες μετά την απελευθέρωση της Αθήνας - έρχεται στην πρωτεύουσα ο στρατηγός Σκόμπι και τις ίδιες μέρες αποβιβάστηκαν στο Πασαλιμάνι και άλλα αγγλικά στρατεύματα.

Το σχέδιο "Μάνα"
Οι ενέργειες, όμως, αυτές ήταν ενταγμένες στο σχέδιο επέμβασης στην Ελλάδα, το οποίο ήταν από καιρό επεξεργασμένο και είχε την κωδική ονομασία "Μάνα". Για το σχέδιο αυτό σημειώνει ο Τσόρτσιλ στα απομνημονεύματά του: "Το σχέδιο συνίστατο βασικά στην κατάληψη των Αθηνών και του αεροδρομίου των από μια ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών, στο να εγκαταστήσουμε 4 σμήνη καταδιωκτικών, να εκκαθαρίσουμε το λιμάνι Πειραιώς, για την αποβίβαση μεταγενεστέρως ενισχύσεων... Η καθυστέρησις που εσημείωσαν οι Γερμανοί στην εκκένωσιν των Αθηνών μάς υποχρέωσε να τροποποιήσουμε το σχέδιό μας. Τίποτε δεν έδειχνε μια προσεχή αναχώρησιν της φρουράς, δυνάμεων 10.000 ανδρών και γι' αυτόν τον λόγο, στις 13 Σεπτέμβρη ετηλεγράφησα στο στρατηγό Ουίλσον, για να του είπω να ετοιμάσει μια προκαταρκτική κάθοδο στην Πελοπόννησο, απ' όπου ο εχθρός ήδη υποχωρούσε προς τη διώρυγα της Κορίνθου. Από τα μεσάνυχτα της 13ηςτου Σεπτεμβρίου τα στρατεύματα του "Μάνα" ετέθησαν σε 48ωρη επιφυλακή. Διοικητής ήταν ο στρατηγός Σκόμπι... ".
Ηδη, από τις 12 Σεπτέμβρη και πάλι στις 22 του ίδιου μήνα, ο Γ. Παπανδρέου, φοβισμένος από τις παλλαϊκές διαστάσεις, που έπαιρνε η απελευθερωτική δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, αλλά και η ορμητική προέλαση του σοβιετικού στρατού στα Βαλκάνια, τηλεγραφούσε στον Τσόρτσιλ: "... Ενώπιον της διαμορφωθείσης κρίσιμου καταστάσεως, τα πολιτικά μέσα προς αντιμετώπισίν της δεν είναι πλέον επαρκή. Μόνον η άμεσος παρουσία επιβλητικών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και μέχρι των τουρκικών ακτών ημπορεί να μεταβάλει την κατάστασιν... ". (από το βιβλίο του Ν. Κεπέση: "Ο Δεκέμβρης του 1944", σ. 41).
Οι πρώτες μέρες της απελευθέρωσης
Στις 18 Οκτώβρη έρχεται στην Αθήνα η κυβέρνηση της "Εθνικής Ενότητας". Ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, στη μεγαλειώδη συγκέντρωση του αθηναϊκού λαού, που έγινε στην πλατεία Συντάγματος, διακήρυξε ξανά ότι η κυβέρνηση έχει πρόγραμμα την οικονομική ευημερία και την κοινωνική δικαιοσύνη, την εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού και των Σωμάτων Ασφαλείας από τους συνεργάτες των κατακτητών, την επιβολή σκληρών κυρώσεων κατά των προδοτών της πατρίδας, την αποκατάσταση κράτους δικαίου, που θα προασπίζει τα δικαιώματα του λαού, κλπ. Πομπώδεις διακηρύξεις και μεγαλοστομίες, που διαψεύστηκαν οικτρά τις αμέσως επόμενες μέρες, καθώς σε ριζικά αντίθετη κατεύθυνση ήταν τα έργα τόσο του ιδίου όσο και των Εγγλέζων.
Να, πώς συνοψίζει τα γεγονότα των πρώτων μεταπελευθερωτικών ημερών και μέχρι το Δεκέμβρη, ο Ν. Κεπέσης, στο βιβλίο του "Ο Δεκέμβρης του 1944": "Παρ' όλ' αυτά και μόνο από τη μελέτη των γεγονότων της περιόδου εκείνης, χωρίς τη βοήθεια των στοιχείων απ' τα παρασκήνια, που ήλθαν στο φως της δημοσιότητας μεταπολεμικά, βγαίνει το συμπέρασμα, ότι η ανίερη συμμαχία των Αγγλων, της Δεξιάς και του Παπανδρέου, με την καθοδήγηση των πρώτων, δρούσε με βάση ένα "σχέδιο ενέργειας". Το σχέδιο εκείνο, επεξεργασμένο, όπως φαίνεται, από πριν από τους Αγγλους βασικά, προσαρμοζόταν κάθε τόσο, κάτω από την πίεση των πραγμάτων, χωρίς όμως να παρεκκλίνει από τη βασική του κατεύθυνση.
Το σχέδιο εκείνο, όπως συνάγεται από τη μελέτη όλων των γεγονότων, που διαδραματίστηκαν και τα ζήσαμε, απόβλεπε κυρίως στα εξής:
α. Εξοπλισμός των παρακρατικών οργανώσεων της Δεξιάς, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν συνεργάτες των καταχτητών.
β. Ενίσχυση των θέσεών τους μέσα στα Σώματα Ασφαλείας, ενώ θα έπρεπε να εκκαθαρισθούν από τα δοσίλογα στοιχεία, όπως προβλέπανε οι συμφωνίες στο Λίβανο και την Καζέρτα.
γ. Τρενάρισμα της δίκης των μεγαλοδοσιλόγων, για να μη βγούνε στη φόρα τόσα και τόσα "άπλυτα".
δ. Οργάνωση προκλήσεων ενάντια στο λαό και το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ από τις τρομοκρατικές, παρακρατικές οργανώσεις της Δεξιάς, με δολοφονικές και άλλες έκνομες ενέργειες.
ε. Περιορισμό, βαθμιαία, των δικαιωμάτων του ΕΛΑΣ, όπως θα δούμε συγκεκριμένα παρακάτω, μέχρι και του σημείου να αξιώσουν το μονομερή αφοπλισμό και τη διάλυσή του".

Η συμφωνία Τσόρτσιλ - Χίτλερ

2o-30-10-96-EAM_1.jpg (21146 bytes)
Λαϊκά δικαστήρια και παραδειγματική τιμωρία των συνεργατών του κατακτητή, απαιτούσε ο λαός, αλλά οι Εγγλέζοι και ο Γ. Παπανδρέου είχαν άλλα σχέδια...
Το πλέον, ίσως, χαρακτηριστικό παράδειγμα και απόδειξη συνάμα της ακραία ιδιοτελούς, βαθιά αντιλαϊκής και παντελώς ανήθικης στάσης και τακτικής του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού αποτελεί η σχετική με την Ελλάδα συμφωνία του, με τον Χίτλερ. Προκειμένου να διευκολύνει το "πέρασμα" της Ελλάδας στη βρετανική σφαίρα επιρροής και να δυσκολέψει την προέλαση του σοβιετικού "Κόκκινου Στρατού", ο Ουίνστον Τσόρτσιλ δε δίστασε να κάνει κάτι μοναδικό στα χρονικά του πολέμου, ενώ αυτός ακόμη συνεχιζόταν.
Να, πώς περιγράφει το γεγονός ο Αλμπερτ Σπέερ, υπουργός της Πολεμικής και Βιομηχανικής Παραγωγής του Χίτλερ, σε συνέντευξή του στον Β. Μαθιόπουλο, που είχε δημοσιευτεί στο "Βήμα" στα 1976 (Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του ίδιου "Ο Δεκέμβριος του 1944"):
"Είμαι αυτήκοος μάρτυρας ενός γεγονότος, που μας είχε προκαλέσει πολύ μεγάλη εντύπωση το φθινόπωρο του 1944. Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι ο στρατηγός Γιοντλ, αρχηγός του Γενικού (γερμανικού) Επιτελείου, ήρθε μια μέρα και μου ανέφερε ότι επήλθε συμφωνία σε υψηλό επίπεδο μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας, που αφορούσε την Ελλάδα. 
Η συμφωνία αυτή, πρωτοφανής μέχρι τότε και όπως γνωρίζω ΜΟΝΑΔΙΚΗ σε όλο τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, αφορούσε - όπως, τουλάχιστον, μου είπε ο Γιοντλ - την εκκένωση της Ελλάδας από τα γερμανικά στρατεύματα χωρίς βρετανική ενόχληση. 
Η συμφωνία αυτή έγινε στη Λισαβόνα και το ποιος είχε την πρωτοβουλία δεν ξέρω, αλλά πιστεύω ότι δεν έγινε σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά πολύ ψηλότερα, για να μην υπάρξουν ακριτομυθίες. 
Η πληροφορία για το περίεργο αυτό "τζέντλεμαν αγκρίμεντ" μεταξύ Λονδίνου και Βερολίνου προκάλεσε σε όσους το έμαθαν κατάπληξη. Και, πράγματι, οι Αγγλοι την τήρησαν. Τα γερμανικά πολεμικά και μεταγωγικά σκάφη φορτώθηκαν στρατό από τα ελληνικά νησιά - που εκκένωσαν - πέρασαν, το φθινόπωρο του 1944, ανενόχλητα μπροστά από τα μάτια των Βρετανών και ανάμεσα από τα βρετανικά υποβρύχια στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. 
Το τίμημα της συμφωνίας, κατά τη γνώμη μου, ήταν να παραχωρήσουν οι Γερμανοί τη Θεσσαλονίκη στους Αγγλους αμαχητί και μ' αυτόν το τρόπο η Ελλάδα να περιέλθει στο δυτικό στρατόπεδο. Και, βέβαια, ο Χίτλερ θα διατηρούσε ανέπαφες τις δικές του δυνάμεις, που κατείχαν το ελληνικό χώρο".
Πενήντα και πλέον χιλιάδες Γερμανοί στρατιώτες - χώρια οι 20.000, που έμειναν στην Κρήτη για αρκετό καιρό μετά την απελευθέρωση της χώρας - με όλον το βαρύ οπλισμό τους, κατάφεραν έτσι να αποχωρήσουν από την Ελλάδα, με μόνο αντίπαλο τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Δυνάμεις, που χρησιμοποιήθηκαν στους επόμενους μήνες, όχι μόνο στο ανατολικό μέτωπο, αλλά και στο δυτικό, απέναντι στις βρετανικές και αμερικανικές δυνάμεις. Στοιχείο, που ήταν προφανώς σε γνώση της βρετανικής ηγεσίας, αλλά δε στάθηκε δυνατό να εμποδίσει την άθλια συμφωνία. Είναι κι αυτό ένα γεγονός, που φανερώνει πόσο ήταν αποφασισμένος να κάνει οτιδήποτε ο Τσόρτσιλ, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ιμπεριαλιστικές βρετανικές επιδιώξεις και στόχους.
Περισσότερα για την Ιστορία Δες το αφιέρωμα του Ριζοσπάστη 
Εδώ

19 Μαΐου, 2018

Μια εξαιρετικά Αποκαλυπτική 'Εκθεση, που βρέθηκε σε φάκελο της Ελληνικής Χωροφυλακής της κατοχικής περιόδου !!

Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ 
Μια έκθεση ντοκουμέντο - απάντηση για τη δράση των δοσίλογων και άλλων αστικών μηχανισμών την περίοδο της Κατοχής


Μια εξαιρετικά αποκαλυπτική έκθεση, που βρέθηκε σε φάκελο της Ελληνικής Χωροφυλακής της κατοχικής περιόδου

Ολο και πιο συχνά, τελευταία, σε μια σειρά έντυπα, από την προεξάρχουσα στον τομέα αυτόν εφημερίδα «Δημοκρατία», αλλά και φασιστικές φυλλάδες όπως ο «Στόχος», η «Ελεύθερη Ωρα», με ειδικά αφιερώματα και προσφορές επιδιώκουν να διαστρεβλώσουν την Ιστορία και να επαναθεμελιώσουν τα γνωστά επιχειρήματα της περιόδου του εμφυλίου πολέμου περί «κομμουνιστικών εγκλημάτων» την περίοδο της Κατοχής.
Την ίδια στιγμή ηρωοποιούν τους αστικούς κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς που έδρασαν σε συνεργασία με τους ναζί αλλά και σε σύνδεση με την αστική κυβέρνηση του Καΐρου, ενάντια στο ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, το ΚΚΕ, συνολικά ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, μηχανισμούς υπεύθυνους για εγκλήματα ενάντια συνολικά στο λαό.
Ο βίος και η πολιτεία τους είναι λίγο - πολύ γνωστά. Κι όμως, πολλά δεν έχουν ακόμα ειπωθεί, ακόμα περισσότερα δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας.
Πρόσφατα, έφτασε στον «Ριζοσπάστη» ένας ογκώδης φάκελος, «ξεχασμένος» για δεκαετίες στο σπίτι ενός ανώτατου αστυνομικού υπαλλήλου, ένας φάκελος με καταγραφές από αυτήν ακριβώς τη δεκαετία του '40.
Απ' αυτόν τον φάκελο, που στο εξώφυλλό του φιγουράρει ο τίτλος «Ελληνική Χωροφυλακή», ανασύρουμε σήμερα ένα πολυσέλιδο έγγραφο, που μέσα από τις 3.500 περίπου λέξεις του, ο συγγραφέας του παρουσιάζει με στεγνή υπηρεσιακή γλώσσα τον βίο και την πολιτεία όλων εκείνων που στα κατοπινά χρόνια ονομάστηκαν «εθνικός κορμός»: Τα Τάγματα Ασφαλείας, η «Χ», ο ΕΔΕΣ, η «Ειδική Ασφάλεια», η «Μπουντ» κ.ά.


Το έγγραφο που υπάρχει στον Γενικό Φάκελο 10, Ειδικό Φάκελο 6 της Ελληνικής Χωροφυλακής, είναι μια από τις εκθέσεις που συντάσσει συγκεκριμένος πράκτορας τακτικά, όπως προκύπτει από τις σημειώσεις στο περιθώριό του, και αφορούν σε μία όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμη ενημέρωση των παραληπτών, ενόψει εξελίξεων που τρέχουν εκείνη την περίοδο. Ο ίδιος απευθύνεται στο «Κέντρο» και υπογράφει ως «Χ». Το «Κέντρο» σημειώνει στο τέλος του κειμένου χειρόγραφα: «Την έκθεση που μας στείλατε προσθέσαμε ακόμα μερικά και τα στείλαμε κάτω από τον Ρ». Ο παραλήπτης «Ρ» σημειώνει στο περιθώριο της πρώτης σελίδας «κατά τις 25 Αυγούστου καλό θα είναι να ετοιμασθή πάλι μια έκθεση που θα σταλή τέλη Αυγούστου».
Είναι Αύγουστος του 1944. Η χώρα κυβερνάται από τον Ράλλη, οι Γερμανοί ετοιμάζουν την αποχώρησή τους. Η αστική τάξη και οι σύμμαχοί της μέσα κι έξω από τη χώρα ανησυχούν για τη διάδοχη κατάσταση και ζητούν με συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο απαντήσεις από τους πράκτορές τους στην κρατική μηχανή, για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Ανάμεσα στις ερωτήσεις που ζητούν απάντηση, μία αφορά τις διαθέσεις του λαού για τα Τάγματα Ασφαλείας κι άλλη μία ζητά εκτίμηση για το μέγεθος της επιρροής του ΕΑΜ.
Ο πράκτορας που συντάσσει τη συγκεκριμένη έκθεση στις 10 Αυγούστου παραθέτει γεγονότα που δεν αφήνουν αμφιβολία για το τι συμβαίνει. Αναφέρει ποιος συνεργάζεται με ποιον για την εξόντωση των κομμουνιστών και, το σημαντικότερο, προειδοποιεί ξανά και ξανά τους «έξω» να πάρουν έγκαιρα αποστάσεις από τη διαμορφούμενη κατάσταση, καθώς κινδυνεύουν να τους πάρει όλους μαζί η μπάλα, δηλαδή η ογκούμενη λαϊκή οργή. Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο να επισημαίνει πως πρόσφατες - τότε - δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου έδωσαν αέρα στα πανιά των ταγματασφαλιτών και επαναλαμβάνει την πρότασή του να υπάρξει ανοιχτή καταγγελία των Ταγμάτων Ασφαλείας.



Συγκλονιστικό είναι το τμήμα της έκθεσης που αναφέρεται στη δολοφονία της Ηλέκτρας Αποστόλου (ίσως είναι η πρώτη φορά που συναντάμε σε κρατικό έγγραφο την ομολογία για το ποιοι και πώς ακριβώς την κατακρεούργησαν). Οπως συγκλονιστικές είναι και οι αναφορές στα ολοκαυτώματα σε χωριά και στο πλιάτσικο στο οποίο επιδίδονται Ευζώνοι και Τάγματα Ασφαλείας, αλλά και τις προβοκάτσιες για να εμφανιστούν οι σφαγές ως έργο του ΕΛΑΣ.
Μέσα από το κείμενο η εθνικοφροσύνη ζέχνει από πάνω έως κάτω. Και μέσα στη μαυρίλα προβάλλει ο σωτήρας του λαού, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, και ταυτόχρονα ο τιμωρός των Ταγμάτων.
Κρίναμε σκόπιμο να παραθέσουμε ολόκληρο το κείμενο, η μελέτη του οποίου έχει να δώσει πλήθος απαντήσεων τόσο για την άσκηση της αστικής εξουσίας την περίοδο της Κατοχής, όσο και για τις ανησυχίες της αστικής τάξης για τη μετακατοχική περίοδο. Και, βεβαίως, θα συνεχίσουμε την παράθεση και άλλων στοιχείων από τον ενδιαφέροντα πράγματι αυτόν φάκελο.
Στην παρουσίαση του κειμένου διατηρείται η ορθογραφία του πρωτότυπου.
Στο κέντρο ο Κουίσλινγκ πρωθυπουργός Ι. Ράλλης. Δεξιά ο υπουργός Εσωτερικών Αν. Ταβουλάρης. Ανάμεσά τους διακρίνεται Γερμανός αξιωματικός και αριστερά ο προδότης συνταγματάρχης Ι. Πλυντζανόπουλος μπροστά στον «Αγνωστο Στρατιώτη» στην πλατεία Συντάγματος στις 4.1.1944


Ενας από τους άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας του Ι. Ράλλη υποβάλλει σε σωματική έρευνα, για λογαριασμό των Γερμανών, Ελληνα πολίτη στην Αθήνα, αφού πρώτα τον διέταξε «ψηλά τα χέρια»
«Τσολιάδες» του Ι. Ράλλη συνοδεύουν Ελληνες αγωνιστές που έπιασαν σε μπλόκο της Αθήνας, για να τους παραδώσουν στα Ες - Ες
Ο Ι. Πλυτζανόπουλος κι άλλοι αξιωματικοί των Σωμάτων Ασφαλείας στην πλατεία Συντάγματος
Ανακοίνωση - διαταγή του αρχηγού των Ταγμάτων Ασφαλείας, στο πρωτοσέλιδο του «Βήματος»  
«Γενική Εκθεσις της καταστάσεως εις τας Αθήνας»
Το πλήρες κείμενο της έκθεσης που συντάσσει κρατικός υπάλληλος τον Αύγουστο του 1944, απαντώντας σε ερωτήσεις της «υπηρεσίας»

«10 Αυγούστου 1944
Η κατάστασις καθορίζεται γενικώς από την εντύπωσιν, που δημιουργείται εις όλους, ότι δεν μας χωρίζει πλέον μεγάλο διάστημα από την στιγμήν που οι Γερμανοί θα αναγκασθούν οπωσδήποτε ν' αφίσουν την Ελλάδα είτε έπειτα από Συμμαχική κρούση εναντίον τους είτε λόγω των γενικώτερων πολιτικών και πολεμικών εξελίξεων όπως διαμορφώνονται τελευταία.
Από την εισαγωγή, ακόμα, της έκθεσης εκφράζονται οι ανησυχίες για τις μετά την Κατοχή εξελίξεις...
Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει μίαν μεγάλην νευρικότητα ιδιαίτερα εις τους κύκλους της κυβερνήσεως Ράλλη και γενικώς εις όλους εκείνους που έβλεπαν στο πρόσωπο της Γερμανικής κατοχής μια προστασία. Ετσι οι κύκλοι αυτοί κινούνται ζωηρά αφ' ενός για να δημιουργήσουν δυνάμεις που θα αντικαταστήσουν τους Γερμανούς και αφ' ετέρου χρησιμοποιούν όλες τις ένοπλες δυνάμεις τους εις διαρκείς επιχειρήσεις εντός και εκτός των Αθηνών με τον σκοπόν να εκδημενίσουν ή να αδυνατίσουν την εναντίον των απειλήν εκ μέρους του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ.
Εις την προσπάθειά τους αυτήν ενισχύονται από τα γερμανικά SS που λαμβάνουν μέρος σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις διότι και οι Γερμανοί πιστεύουν ότι και δι αυτούς σοβαρός κίνδυνος που μπορεί να τους παρεμποδίσει σε κάποιο μέτρο τις κινήσεις της αποχωρήσεώς των, είναι γενικώτερα ο λαός και η οργάνωσις του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ.
Η τρομοκράτησις του λαού γενικώς, και η εξασθένησις των δυνάμεων του ΕΑΜ ειδικώτερον, δια συνεχών επιθέσεων εναντίον των συνοικιών της πόλεως, είναι το σχέδιον επί του οποίου βαδίζουν οι Γερμανοί, οι ένοπλες δυνάμεις του Ράλλη, καθώς και οι εθνικιστικές οργανώσεις.

Ο τρόπος κατά τον οποίον εκτελούνται αι κοιναί αυταί επιδρομαί Γερμανών, Ταγμάτων Ασφαλείας, Μηχανοκινήτου τμήματος Αστυνομίας - Μποραντάδων - Χωροφυλακής, Ειδικής Ασφαλείας, και των λεγομένων Εθνικιστικών οργανώσεων, εφ' όσον στρέφονται γενικώς εναντίον όλου του λαού έχουν δημιουργήσει τελευταίως ιδίως εις Αθήνας ένα πραγματικό μίσος της μεγάλης πλειοψηφίας του Αθηναϊκού λαού εναντίον των συνεργαζομένων με τους Γερμανούς Ταγμάτων, Ειδικής κ.λπ. ενώ αφ' ετέρου έχει επέλθει στενωτάτη ψυχική ένωσις του λαού και των οργανώσεων ΕΑΜ - ΕΛΑΣ που καθοδηγούν αποτελεσματικώς την άμυναν του λαού εναντίον των Γερμανών και των συνεργατών των (δηλαδή αντίθετον του επιδιωκομένου αποτελέσματος).
Κρίνοντες αντικειμενικώς την κατάσταση θα είμεθα εκτός πάσης πραγματικότητος εάν υποτιμούσαμεν το βαθύτατο μίσος του λαού εναντίον των Γερμανών και των συνεργατών των (Ταγμάτων, Ειδικής, Εθνικιστικών και φασιστικών οργανώσεων).
Ο συντάκτης του κειμένου μιλάει για «βαθύτατο μίσος» του λαού για τους συνεργάτες των Γερμανών
Τα σχέδια των επιχειρήσεων συντάσσονται από το Επιτελείον των Ταγμάτων Ασφαλείας υπό την ηγεσίαν του Γερμανού Ταγματάρχου Ασφαλείας και τάξεως εις την Ελλάδα Μπος.
Τα μπλόκα
Αι επιχειρήσεις πέρνουν συνήθως δύο μορφάς. Είναι επιχειρήσεις κατά τας οποίας τα τμήματα του ΕΛΑΣ και οι κάτοικοι δεν προβάλουν ουδεμίαν αντίστασιν. Εις την περίπτωσιν αυτήν όλος ο άρρην πληθυσμός από 14 ετών και άνω συναθροίζεται εις μέρος που υποδεικνύουν οι Γερμανοί και τα Τάγματα με τηλεβόα, αφού από τας 4 το πρωί έχουν αποκλείσει στενώτατα με δύναμιν 1.000 - 2.000 ανδρών τον συνοικισμόν. Η προσέλευσις εις τον υποδεικνυόμενον χώρον - συνήθως η πλατεία της συνοικίας ή ο Κινηματογράφος - είναι δι' όλους υποχρεωτική και εις την σχετικήν ειδοποίησιν ανακοινώνουν ότι όποιος ευρεθεί εις το σπίτι θα τυφεκίζεται επί τόπου. Αφού συναθροισθούν όλοι οι άρρενες αρχίζει ο έλεγχος ταυτοτήτων, ενώ καταδόται προερχόμενοι από τις φασιστικές και τις λεγόμενες εθνικιστικές οργανώσεις - ΟΕΔΕ, ΕΕΕ, ΜΠΟΥΝΤ (οργανώσεις φίλων του Χίτλερ), Χ, ΡΑΝ, και από το τμήμα του ΕΔΕΣ που συνεργάζεται μετά της Ειδικής Ασφαλείας - κάνουν την διαλογήν των κατοίκων. Οι καταδόται αυτοί ζώντες εις τας συνοικίας γνωρίζουν τους αναμεμιγμένους εις τας εθνικοαπελευθερωτικάς οργανώσεις. Κατά την διαλογήν αυτήν λαμβάνουν χώραν σκιναί βαρβαρότητος, δέρονται οι συλλαμβανόμενοι ενώπιον όλου του πλήθους υπό την κοινήν αγανάκτησιν όλων. Με τον τρόπον αυτόν συλλαμβάνονται κάθε φορά περί τα 200 άτομα (τελευταίως πάνω από 1.000) τα οποία αφού βασανισθούν επί τόπου διά ξυλοδαρμού και της υποχρεώσεως να κρατούν επί ώρας ολοκλήρους υψηλά τα χέρια οδηγούνται με αυτοκίνητα εις το Γουδί ή παραλαμβάνονται αμέσως παρά των Γερμανών που τους κλείνουν στο Χαϊδάρι ή τους στέλλουν κατευθείαν εις τον σταθμόν προς αποστολήν στην Γερμανίαν διά καταναγγαστικά έργα. Κατά τας τελευταίας επιδρομάς εις συνοικισμός Βύρωνος και περιοχάς Νέας Σμύρνης, Αγιος Σώστης, Δουργούτι, Κουκάκι κ.λπ. συνελήφθησαν άνω των 1.000 εις τον Βύρωνα και άνω των 5.000 εις τας άλλας περιοχάς. Πολλαί δεκάδες ετυφεκίσθησαν επί τόπου. Εις το Δουργούτι έβαλαν φωτιά χρησιμοποιούντες ειδικήν σκόνην και έκαψαν τον συνοικισμόν. Την επομένην ημέραν (10 Αυγούστου) ευρέθησαν πολλά πτώματα απηνθρακωμένα, μικρά παιδιά, ασθενείς, γραίαι. Κατά πληροφορίαν μη διασταυρωθείσαν ακόμη, οι συλληφθέντες χτες το πρωί 5.000 άνδρες οδηγήθησαν εις τον σιδηροδρομικόν σταθμόν και απεστάλησαν εις την Γερμανίαν (όταν θα λάβετε την παρούσαν έκθεσιν θα σας έχωμεν γνωρίσει τηλεγραφικώς αν αληθεύει αυτό).
Πλιάτσικο

Επανερχόμεθα εις τον τρόπον που γίνονται αι τρομοκρατικαί επιδρομαί.
Εν τω μεταξύ ομάδες των Ταγμάτων εισέρχονται δι έρευναν εις τα σπίτια της συνοικίας. Οι άρρενες που συλλαμβάνονται εντός των οικιών εκτελούνται αμέσως επί τόπου.
Εχει διαπιστωθή και επισήμως πλέον ότι κατά την διάρκειαν της ερεύνης εις τα σπίτια οι άνδρες των Ταγμάτων και της Ειδικής λεηλατούν εις πλείστας περιπτώσεις τα πάντα. Κακομεταχειρίζονται τις γυναίκες και τα παιδιά και τους γέροντας.
Ενας πληροφοριοδότης μας ηρώτησε έναν εύζωνα εάν είναι αληθινά αυτά που διαδίδει ο κόσμος εις βάρος τους. Ο εύζωνας απήντησε ως εξής: «Για το πλιάτσικο λες; Δεν φταίμε εμείς. Ο μπαρμπα-Γιάννης μας (πρόκειται περί του περιφήμου Διοικητού των Ταγμάτων Ασφαλείας Πλυντζανόπουλου Ι. Αντ/ρχου) έχει διατάξει να ξαλαφρώνουμε και λιγάκι τα σπίτια που είναι ύποπτα».
Στο σημείο αυτό άρχισε να απαριθμή τα κλοπιμαία της προηγούμενης ημέρας που έκλεψε αυτός: Ενα βάζο βούτυρο. Ενα ζευγάρι παπούτσια, ένα ρολόι που το πούλησε 20 εκατομμύρια, ένα ξυράφι, ένα ζεύγος ματογυάλλια, ένα κομπινεζόν, μια γυναικεία κιλόττα ζέρσεϋ, ένα σακκάκι καπαρντίνας και μερικά ψιλά, χωρίς ν' αναφέρη το ακριβές ποσόν. Διεμαρτύρετο ο ίδιος διότι ο λοχαγός του του πήρε από τα χέρια 12 ζεύγη σόλες υποδημάτων που είχε βρει σ' ένα μπαούλο χωρίς να του δώση μερίδιο. Ακόμη παρεπονείτο διότι άλλοι συνάδελφοί του στάθηκαν πιο τυχεροί και πήραν και χρυσαφικά (επιδρομή Καισαριανής 1-8-44).
Αυτά γίνονται κατά τα επισήμους επιχειρήσεις, ενώ πλείσται όσαι κλοπαί, διαρρήξεις, ληστίαι εκ μέρους των Ευζώνων και της Ειδικής αναγράφονται καθημερινώς εις τα δελτία των αστυνομικών τμημάτων.
Ετσι εξηγείται το βαθύτατο μίσος του λαού εναντίον των οργάνων των Γερμανών και πρέπει να συμπεράνει κανείς ότι ο λαός σε καμμία περίπτωση δεν θα ήταν διατεθυμένος να συγχωρήση τα υποκείμενα αυτά, τα οποία ουδείς ιδεολογικώς σκοπός οδήγησεν εις την κατάταξί των εις τα Τάγματα παρά μόνον η τάσις προς ληστίαν, αρπαγήν και λεηλασίαν.
Η λαϊκή αντίσταση

Αλλην εικόνα παρουσιάζουν αι επιχειρήσεις εις την περίπτωσιν κατά την οποία τα ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ αποφασίζουν να αντεπιτεθούν κατά των επιδρομέων Γερμανών, Ταγμάτων, Ειδικής, Μηχανοκινήτου, Εθνικιστικών ομάδων.
Εις την περίπτωσιν αυτήν λαμβάνουν χώραν πραγματικαί μάχαι που ως επί το πλείστον καταλήγουν εις βάρον των επιτιθεμένων. Στερούμενα τελείως ηθικού τα τμήματα αυτά πανικοβάλλονται όταν συναντήσουν αντίστασιν εκ μέρους τμημάτων του ΕΛΑΣ. Πολλάκις αποθούνται από τας συνοικίας με απωλείας 30-50 νεκρών, ενώ ο λαός πανηγυρίζει την νίκη των αμυνομένων.
Ο ίδιος ο λαός όπου προβάλλεται αντίστασις υπό ενόπλων τμημάτων του ΕΛΑΣ συμμετέχει ενεργώς εις τας επιχειρήσεις. 
Οι ίδιοι οι εύζωνοι αναφέρουν χαρακτηριστικώς ότι τους κτυπούν από τα παράθυρα με πέτρες, τους ρίχνουν διάφορα αντικείμενα και λένε πως δεν πολεμούνε μόνον με τους άνδρες του ΕΛΑΣ αλλά και με γυναίκες και παιδιά και προσθέτουν ότι δεν ξέρεις από πού σου έρχεται η απειλή. Γυναίκες βοηθούν τα αμυνόμενα τμήματα του ΕΛΑΣ φέρουν τροφή, νερό, σφαίρες.
Σε δεκαπέντε αράδες το μεγαλείο ενός λαού που έδινε και τη ζωή του για να χτυπήσει τον κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του
Ιδιαιτέραν εντύπωσιν προξενεί εις τον λαό η αυτοθυσία των αμυνομένων διά την υπεράσπισιν του συνοικισμού. Ουδέποτε οι άνδρες των ΕΛΑΣ αφήνονται να πέσουν ζωντανοί ες τα χέρια των εχθρών Γερμανών, Ταγμάτων, Ειδικής, Εθνικιστών, γιατί γνωρίζουν ότι θα υποστούν αφάνταστα βασανιστήρια και τέλος θα φονευθούν κατά τρόπον απάνθρωπον. Υπάρχουν δεκάδες εξακριβωμένων περιπτώσεων που κυκλωθείσαι ομάδες του ΕΛΑΣ αφού εξήντλησαν και την τελευταίαν τους σφαίρα και αφού κατέστρεψαν τον οπλισμόν διά να μη πέσει εις χείρας των αντιπάλων τους ηυτοκτόνησαν ή επεχείρησαν διάσπασιν του κλοιού με το ξίφος στας χείρας και εύρισκον τοιουτοτρόπως τον θάνατον. Μετά το πέρας των επιτυχών αμυντικών επιχειρήσεων γίνεται πάνδημος συγκέντρωσις των κατοίκων. Ψάλεται ο Εθνικός ύμνος, εκφωνούνται πατριωτικοί λόγοι και ολόκληρος ο λαός συνοδεύει τους νεκρούς. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα Τάγματα και οι Γερμανοί δεν κάνουν καμμία διάκρισιν μεταξύ ενόπλων ομάδων και αμάχου πληθυσμού και βάλλουν αδιακρίτως εναντίον όλων με όλμους κ.λπ. με τραγικά αποτελέσματα, τον φόνον δεκάδων γυναικών, παιδιών, γερόντων κ.λπ.


Εκτός των επιχειρήσεων αυτών γίνονται κάθε ημέρα ομαδικαί έρευναι των πολιτών εις τους κεντρικούς δρόμους των Αθηνών υπό των οργάνων της Ειδικής. Αποκλείονται δρόμοι, ερευνώνται οι ταξειδεύοντες με τα τραμ και όσοι συλλαμβάνονται διότι δεν έχουν ταυτότητα του 1944 παραδίδονται εις τους Γερμανούς και μεταφέρονται εις Γερμανίαν.
Το βαθύτατον μίσος του λαού
Με όλας αυτάς τας ενεργείας των τα Τάγματα Ασφαλείας και η Ειδική, το Μηχανοκίνητο (της Γενικής Ασφαλείας) και οι ομάδες των Εθνικιστών έχουν δημιουργήσει το βαθύτατον μίσος του λαού και θα απετέλη πολιτικόν σφάλμα η σιωπή του εξωτερικού επί των ενεργειών των Γερμανών και Ταγμάτων.
Η αυτή κατάστασις εις εντονότερον μάλιστα βαθμόν έχει δημιουργηθεί και εις την ύπαιθρον, όπου επιχειρούν από κοινού οι Γερμανοί, τα Τάγματα, Αραβες και Λευκορώσοι.
Εχομεν υπ' όψιν μας την πρόσφατον επιδρομήν Γερμανών - Ταγμάτων κατά των χωριών Γελατάρι και Λιατάνη των Θηβών, η οποία έγινε την 30-7-1944. Επέπεσαν εναντίον των φιλήσυχων χωρικών και αφού εβίασαν κτηνωδώς όλας τα παρθένους και τας υπάνδρους γυναίκας, έκαψαν τα χωριά αυτά. Οι άνδρες των Ταγμάτων διεκρίθησαν εκεί εις κτηνωδίαν περισσότερον και των Γερμανών. Οι κάτοικοι των Θηβών εξηγέρθησαν εναντίον των οργίων τούτων των ανδρών των Ταγμάτων και παρουσιασθέντες με επιτροπάς εις τον Γερμανόν Φρούραρχον Θηβών εζήτησαν την αυστηρήν τιμωρίαν και την απομάκρυνσιν των Ταγμάτων Ασφαλείας εκ της περιοχής.
Αλλο ζήτημα που εξάπτει την κοινήν γνώμην εναντίον των Ταγμάτων, της Ειδικής και των εθνικιστικών οργανώσεων είναι το ζήτημα των φρικιαστικών βασανιστηρίων εις τα οποία υποβάλλονται οι συλλαμβανόμενοι ύποπτοι κατ' αυτούς πολίται ή αποδεδειγμένως ανήκοντες εις εθνικοαπελευθερωτικάς οργανώσεις. Η γνωσθείσα λεπτομερής περίπτωσις των βασανιστηρίων του αρχηγού Ταξιαρχείας του ΕΛΑΣ ιατρού Ν. Σιγανού είναι χαρακτηριστική (αποστέλλομεν περιγραφικήν επιστολήν).
Κατά τον ίδιον τρόπον εις τα οικήματα της Γκεστάπο, εις την ειδικήν ασφάλειαν, εις τα υπόγεια των οικιών των αρχηγών των εθνικιστικών οργανώσεων, όπως του ευέλπιδος Παπαγεωργίου εις το Παγκράτι, εις το Γουδί όπου εδρεύει Τάγμα Ασφαλείας βασανίζονται κατά τρόπον μεσαιωνικόν εκατοντάδες πολίται, ακόμη δε και γυναίκες.
Ετσι κατακρεούργησαν την Ηλέκτρα
Η ανατριχιαστική περιγραφή της εξόντωσης της Ηλέκτρας
Ηλθομεν εις επαφήν με αξιωματικόν Ταγματάρχην της Χωροφυλακής υπηρετούντα εις την Ειδικήν Ασφάλειαν, ο οποίος μας περιέγραψε την φρίκην των βασανιστηρίων αυτών:
Την 27ην Ιουλίου συνελήφθη υπό ομάδος της Ειδικής του Παρθενίου η γνωστή κομμουνίστρια Ηλέκτρα Σιδερίδου. Η Σιδερίδου ήτο στέλεχος του ΚΚΕ από το 1920. Οδηγήθη εις το ξενοδοχείον Κρυστάλ πλησίον της Ειδικής Ασφαλείας. Ερωτηθείσα διά την ταυτότητάν της απήντησε ότι ονομάζεται Ηλέκτρα Σιδερίδου και ότι εργάζεται πολιτικώς διά την ελευθερίαν και την ζωήν του Ελληνικού λαού και δεν προσέθεσε τίποτα άλλο. Επί 24 ώρες υπεβλήθη εις τα πλέον απάνθρωπα βασανιστήρια χωρίς να βγάλη ούτε τον ελάχιστον γογγυσμόν. Εδάρη με το μαστήγιον επί 4 συνεχείς ώρας υπό εναλλασομένων βασανιστών. Κατόπιν της έβγαλαν τα νύχια των χεριών και των ποδιών. Υστερα εμόφυρτον και με ανοικτάς πληγάς της έρριξαν αλάτι εις όλο της το σώμα. Υστερα με καμμένο σίδηρο της έκαψαν το σώμα και με οινόπνευμα της άναψαν τα τριχωτά και απόκρυφα μέρη του σώματος. Ημιθανή την πήραν, με το αυτοκίνητο δήθεν για να την μεταφέρουν εις το νοσοκομείον και καθ' οδόν την αποτελείωσαν και την εγκατέλειψαν επί του πεζοδρομείου της οδού Γ. Σ/βρίου. Η αστυνομία που ανεύρε το πτώμα ανέφερε την επομένη εις το δελτίον της ότι «ευρέθη πτώμα γυναικός 40 ετών τελείως παραμορφωμένον εκ των κακώσεων». Εξηκριβώθη ότι ανήκε εις την γνωστήν κομμουνίστριαν Ηλέκτραν Σιδερίδου.
Πτώματα φρικωδώς παραμορφωμένα
Προ 10 περίπου ημερών συνελήφθη από όργανα της Ειδικής Ασφαλείας ο «τσιλιαδόρος» ενός ασυρμάτου μου Α.Α. ηλικίας 16 ετών ο οποίος εκτελεί την υπηρεσίαν αυτήν πλησίον μας από τον Ιανουάριον. Συνελήφθη κατά την ώραν της υπηρεσίας του και οδηγήθη εις την Ειδικήν Ασφάλειαν ως μη δυνηθείς να δικαιολογήσει επαρκώς την εκεί παραμονή του. Εκεί εδάρη με μάστιγα και εκακοποιήθη αρκετά χωρίς να υπάρχη κανένα επιβαρυντικόν στοιχείον εις βάρος του. Ενώ τον έδερναν με την μάστιγα τον ηρώτων μήπως εργάζεται εις συμμαχικήν αποστολήν. Ο σκοπός των είναι προφανής δοθέντος ότι έχομεν πολλάς περιπτώσεις καταδόσεως από όργανα της ασφαλείας συμμαχικών αποστολών. Ο συλληφθείς μας περιέγραψε όσα είδε κατά την ολιγόωρον διαμονή του εις την Ειδικήν Ασφάλειαν. Διά να του τσακίσουν το ηθικόν τον έβαλαν μερικές ώρες μαζί με δύο κρατούμενους τους οποίους είχαν βασανίσει προηγουμένως και συνέχισαν και μπροστά του τα βασανιστήρια των. Του ενός το πρόσωπον και η κεφαλή ήταν πρισμένη και τελείως παραμορφωμένη και του άλλου το σώμα ιδίως εις την πλάτην, το στήθος και τα χέρια δεν υπήρχε καθόλου δέρμα, εκρέμετο δε από το ένα χέρι μια λωρίς δέρματος. Εις το δωμάτιον των βασανιστηρίων ήσαν κρεμασμέναι 10 μάστιγες αριθμημένες από το 1-10. Τον τσιλιαδόρον μας τον εκτύπησαν με την υπ' αριθ. 3 μάστιγα. Μερικές από τις μάστιγες αυτές είναι συρμάτινες. Κατόρθωσα με μια έγκαιρη ενέργεια μέσω καταλλήλου προσώπου να τον βγάλω από την Ειδική αμέσως σχεδόν και χωρίς να ομολογήση τίποτα.
Καθώς μας ανέφερε ο Ταγματάρχης της Χωροφυλακής και καθώς αναφέρεται εις τα αστυνομικά δελτία καθημερινώς ανευρίσκονται πτώματα φρικωδώς παραμορφωμένα έξωθεν της Ειδικής Ασφαλείας, έξωθεν των κρατητηρίων του ευέλπιδος Παπαγεωργίου, στελέχους της οργανώσεως Χ - ΡΑΝ. Συνήθως φέρουν την επιγραφήν ότι «έτσι τιμωρούνται υπό τον Εθνικιστών οι Βούλγαροι προδόται και τα όργανα της Μόσχας».
Η ένοπλη απάντηση
Τα τρομοκρατικά αυτά μέτρα και αι ιεροεξεταστικαί αυταί μέθοδοι προκαλούν αντίποινα εκ μέρους των ανδρών του ΕΛΑΣ. Ανδρες του ΕΛΑΣ οπλισμένοι επιπίπτουν αιφνιδιαστικώς κατά ομάδων της Ειδικής ή εθνικιστικών ομάδων τας νυκτερινάς ώρας εις τα κέντρα όπου συχνάζουν.
Εις τας 28-7-44 ομάς του ΕΛΑΣ με αυτόματα εισήλθεν εις ταβέρναν του Μεταξουργείου όπου διεσκέδαζε η ομάς του γνωστού αρχηγού εκτελεστικής ομάδος της Ειδικής Πανωλιάσκου και εφόνευσε 6 άνδρες της ομάδος μεταξύ των οποίων τον Ανθυπασπιστήν της Ειδικής και όργανον της Γκεστάπο Κενελοσίτσην βαρυνόμενον με δεκάδας εκτελέσεων Ελλήνων πατριωτών. Ετραυμάτισεν βαρέως τον αρχηγόν της ομάδος Πανωλιάσκο επισημασμένον όργανον των Γερμανών όστις έχει εις το παθητικόν του το γεγονός ότι εκρέμασεν κατ' εντολήν των Γερμανών ιδιοχείρως πέντε Ελληνας επιστήμονας και εξετέλεσε ιδιοχείρως περί την μίαν εκατοντάδαν Ελλήνων.
Κατά τον ίδιον τρόπον ομάς του ΕΛΑΣ επετέθη κατά του ομαδάρχου της Ειδικής Χανιώτη εις τα Πατήσια, κατά της ομάδος του Παπαγεωργίου εις Παγκράτι. Επίσης εξετελέσθη υπό του ΕΛΑΣ ο υπαρχηγός της Γερμανοελληνικής οργανώσεως ΕΕΕ Βασίλειος Σκανδάλης. Καθημερινώς δε εκτελούνται ακριβώς εκείνοι οίτινες λαμβάνοντες όπλα και δύναμιν από τους Γερμανούς και εν στενώ συνεργασία με αυτούς καταπολεμούν την υπέροχον αντίστασιν του Ελληνικού λαού.
Τας τελευταίας ημέρας εξετελέσθησαν οι κάτωθι αξιωματικοί:
Λοχαγός Πυρ/κου Αποστολίδης (7-8-44). Ταγματάρχης διαχειρίσεως Καπράλος, Ταγ/χης Μαυρομάτης (6-8-44). Υποσμηναγός Θειακάκης. Αντ/ρχης Πυρ/κου Κασσίμης, Ιλαρχος Θαλασσινός (1-8-44).
Διά τα ακριβή αίτια των τελευταίων εκτελέσεων δεν έχω ακόμη πληροφορίες, καθώς επίσης και διά την θέσιν και δράσιν των ανωτέρω αξιωματικών.
Προ 15 περίπου ημερών εξετελέσθη από όργανα της Γκεστάπο ή της Ειδικής Ασφαλείας εις το Παγκράτι ο Αξιωματικός της Χωροφυλακής Σιδεράτος. Αυτό είναι εξακριβωμένον και η εδώ προπαγάνδα απέδωσε την δολοφονίαν αυτήν εις τον ΕΛΑΣ.
Προ αρκετών μηνών εδολοφονήθη από όργανα της Ειδικής Ασφαλείας ο Αξιωματικός της Αστυνομίας Πόλεων Κουρεμένος πλησίον της πλατείας Μοναστηράκι. Και την δολοφονίαν αυτήν απέδωσαν εις τους κομμουνιστάς και το ΕΑΜ. Ο Κουρεμένος ήταν ΕΑΜίτης.
Είναι πολύ πιθανόν κάτι παρόμοιον να συμβαίνει και τώρα με τας δολοφονίας των αξιωματικών δοθέντος ότι διά μερικούς τουλάχιστον εξ αυτών πληροφορούμαι σχεδόν εξηκριβωμένως ότι ήσαν εκ των ησύχων και τιμίων Ελλήνων αξιωματικών. Αυτό δε έρχεται εις μίαν παράλληλον γραμμήν με την προσπάθεια που καταβάλεται από τους Γερμανοράλληδες από 15 περίπου ημερών να στρέψουν το σώμα των Ελλήνων αξιωματικών εν τω συνόλω του εναντίον του ΕΑΜ.
Εν πάσει περιπτώσει μέχρι πρότινος οι εκτελούμενοι από τον ΕΛΑΣ ανήκον εις την κατηγορίαν που ανωτέρω ανέφερα των συνεργαζομένων με Γερμανούς και τον Ράλλη.
Χαρακτηριστικόν των εκτελέσεων υπό του ΕΑΜ είναι το γεγονός ότι ελλείπει κάθε στοιχείο κακώσεως ή βασανισμού διότι αι εκτελέσεις δεν γίνονται κατόπιν συλλήψεως εφ' όσον ο ΕΛΑΣ δεν διαθέτει μέσα προς σύλληψιν και ανάκρισιν. Αλλο στοιχείον είναι ότι οι εκτελούμενοι έχουν πάντοντε ταυτότητα Γερμανικήν, είναι οπλισμένοι πάντοτε με Γερμανικά όπλα των οποίων κάνουν χρήσιν με το μειονέκτημα δι' αυτούς ότι αιφνιδιάζονται.
Προβοκάτσιες
Τοιουτοτρόπως όλα όσα αναφέρει καθ' εκάστην εσπέραν ο ραδιοσταθμός Αθηνών περί εκτελέσεων, βασανιστηρίων τρομοκρατίας ασκούμενης υπό των κομμουνιστών είναι απ' άκρου εις άκρον ψευδή και συμβαίνει ακριβώς το αντίθετον απ' ό,τι διακηρύσει ο ραδιοσταθμός Αθηνών.
Εκαιγαν, λήστευαν και ύστερα προσπαθούσαν να ρίξουν την ευθύνη στις δυνάμεις της Αντίστασης
Τρομοκρατίαν υφίσταται ολόκληρος ο Αθηναικός λαός εκ μέρους των Γερμανών και των οργάνων των. Μαρτύρια και απανθρώπους κακώσεις υφίστανται οι Ελληνες πολίται που αγωνίζονται εναντίον των κατακτητών. (Σας δίδω ακόμη ένα παράδειγμα του οποίου έχω προσωπικήν αντίληψιν: Προ 20 περίπου ημερών εις μίαν συνοικίαν των Αθηνών έγινε επιδρομή ευζώνων. Τα σπίτια εληστεύθησαν και οι ένοικοι εκακοποιήθησαν αδιακρίτως. Μεταξύ αυτών εληστεύθη και το σπίτι ενός συνεργάτου μου. Την επομένην ημέραν ο ραδιοσταθμός Αθηνών εις το καθημερινόν δελτίον του ανέφερεν: «Τρομοκράται της ΟΠΛΑ επέδραμον εις την συνοικίαν (...) και ελήστευσαν τον κόσμον». Ηλθεν ο συνεργάτης μου και μου ανέφερε το παρα πάνω γεγονός και το περίπου ανακοινωθεν του ραδιοσταθμού μειδιών).
Η επιστράτευση
Αλλο στοιχείο που χαρακτηρίζει την κατάστασιν εις Αθήνας τας τελευταίας ημέρας είναι η εγκρηθείσα από τους Γερμανούς επιστράτευσις δι' ατομικών προσκλήσεων. Τας προσκλήσεις υπογράφει ο γνωστός διοικητής Τάγματος Ασφαλείας Ιωαν. Πλυντζανόπουλος. Οι προσκαλούμενοι εκλέγονται κατόπιν προτάσεων των ιθυνόντων τα Τάγματα, Ειδικήν, Εθνικιστικάς οργανώσεις κ.λπ. Οι καλούμενοι προσέρχονται εις τα Τάγματα όπου φορούν την στρατιωτικην στολήν. Σκληραί ποιναί απειλούνται δια τους καλουμένους και μη προσερχομένους ως και τους συγγενείς των. Κατά πληροφορίαν εκ της Διοικήσεως των Ταγμάτων επί χιλίων προσκληθέντων προσήλθον 760 περίπου.
Ο λαός ανησυχεί πολύ διά την επιστράτευσιν αυτήν και βλέπει ότι αυτή είναι Γερμανικόν τέχνασμα που αποβλέπει εις δύο σκοπούς:
1) Εις την συγκέντρωσιν Ελλήνων τους οποίους οι Γερμανοί θα αποστείλουν διά τεχνάσματος εις Γερμανίαν διά καταναγκαστικά έργα.
2) Εξοπλίζοντες τούτους θα εντίνωσιν την εξόντωσιν του Αθηναϊκού λαού πιθανώτατα δε θα τους χρησιμοποιήσουν διά τους ειδικούς των στρατιωτικούς σκοπούς αποστέλλοντες αυτούς εις Βαλκανικόν ή άλλον μέτωπον αφού τους οπλίσουν και τους πλαισιώσουν με αξιωματικούς Γερμανούς και όργανα εις τα οποία έχουν μεγάλην εμπιστοσύνην.
Καταβάλλεται προσπάθεια από τους Ραλληκούς κύκλους διά την παροχήν όπλων προς εξοπλισμόν 20.000 ανδρών.
Παρά την επί του προκειμένου διαφώτισιν που κάμνουν οι εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις είναι επιτακτική ανάγκη ίνα οι ραδιοφωνικοί σταθμοί των Συμμάχων διαφωτίζουν το ζήτημα και εκπέμψουν το σύνθημα «κανείς Ελλην να μην δεχθή να επιστρατευθή διότι η επιστράτευσις αυτή εξυπηρετεί μόνον τους Γερμανούς».
Επίσης να τονισθούν οι σκοποί της Γερμανικής αυτής επιστρατεύσεως όπως εξετέθησαν ανωτέρω. Η προπαγάνδα των Εθνικιστικών οργανώσεων που λαμβάνουν ενεργότατον μέρος διά την επιτυχίαν της επιστρατεύσεως ότι τάχα η επιστράτευσις αυτή αποβλέπει μόνον εις την τήρησιν της τάξεως και εις την πάταξιν των κομμουνιστών είναι αυτόχρημα εγκληματική προπαγάνδα που ευνοεί τα Γερμανικά σχέδια της επιστρατεύσως του λαού διά την Γερμανία ή διά τα μέτωπα.
Η προδοσία αύτη της Κυβερνήσεως Ράλλη και Εθνικιστικών οργανώσεων αν εγκαίρως δεν αποκαληφθή υπό τον Συμμαχικών σταθμών και δεν καυτηριασθή θα αποτελέσει βαρύτατον πλήγμα κατά του Ελληνικού λαού, που θα θυσιάση νέες χιλιάδες τέκνων του εις τον Χιτλερικόν Μινώταυρον με το σύνθημα της αμύνης κατά του κομμουνισμού το οποίον τόσο ακριβά μέχρι σήμερον επλήρωσε και πληρώνει.
Η υπ' αριθ. πρωτ 73 απόρρητος προσωπική διαταγή του Υφυπουργού Εθικής Αμύνης Διαλέτη «περί απροθυμίας αξιωματικών τινών να αναλάβωσιν υπηρεσίας εις τα Τάγματα Ευζώνων», την οποίαν σας αποστέλλομεν, είναι πολύ χαρακτηριστική της προσπαθείας την οποία κάνει η κυβέρνησης του Ράλλη διά να πάρη με το μέρος της τους Ελληνες αξιωματικούς και διά του τρόπου αυτού κατορθώση να παρουσιάση την όλην πολιτικήν της ως Ενθνοσωτήριον. Οπως σας ετηλεγράφησα ήδη από σας και τους άλλους μεγάλους συμμάχους μας εξαρτάται η επιτυχία ή αποτυχία αυτή του Ράλλη.
«Πάρτε αποστάσεις»
Τελειώνων την έρευναν αυτήν διά την κατάστασιν που επικρατεί εις τας Αθήνας τελευταίως διατυπώνω και πάλιν την γνώμην αποτελεί σφάλμα πολιτικόν η ευμενής υπέρ των Ταγμάτων και της Ειδικής ουδετερότης των κύκλων του εξωτερικού και η μη χωρίς αναβολήν αποκήρυξις τούτων αποξενώνει τελείως τους φίλους μας του εξωτερικού από τα πλατύτατα στρώματα του Ελληνικού λαού.
«Σφάλμα πολιτικό η ευμενής υπέρ των Ταγμάτων ουδετερότης»
Τούτο επιβάλλεται να γίνει και διά τας οργανώσεις ΟΕΔΕ, Χ, ΡΑΝ, ΕΕΣ, ΜΠΟΥΝΤ και το τμήμα του ΕΔΕΣ που συνεργάζεται στενά με την Ειδική ασφάλεια.
Επίσης το ζήτημα της επιστρατεύσεως εφ' όσον αύτη προπαγανδίζεται υπό των Εθνικιστικών οργανώσεων Χ, ΡΑΝ, ΕΔΕΣ, ΕΔ που διατείνονται ότι εκφράζουν τας γνώμας της κυβερνήσεως Παπανδρέου την οποία υποστηρίζουν διά του τύπου των και των τοιχογραφειών ενέχει μεγάλον κίνδυνον επιτυχίας, ήτις δεν θα είναι επιτυχία διά την τήρησιν της τάξεως και την πάταξιν του κομμουνισμού, αλλά Γερμανική επιτυχία κατά του Ελληνικού λαού και του Συμμαχικού αγώνος.
Νομίζομεν ότι οι στρατικοί κύκλοι του ΕΔΕΣ, της Χ, όπως ο κ. Διαλέτης και οι περί αυτών ανώτεροι αξιωματικοί, οίτινες εισηγούνται την επιστράτευσιν διαπράττουν βαρύτατον σφάλμα πιστεύοντες ότι οι Γερμανοί τους παραχωρούν άδειαν προς επιστράτευσιν και οπλισμόν για την τήρησιν της τάξεως και όχι για να εξυπηρετήσουν τα ιδικά των πολιτικά και στρατιωτικά σχέδια εις βάρος του Ελληνικού λαού και των Συμμάχων.
Δι' αυτό φρονώ αδιστάκτως ότι πρέπει αμέσως να λάβουν θέσιν κατά της επιστρατεύσεως οι συμμαχικοί ραδιοσταθμοί.
Αι διάφοροι διακοινώσεις που κατά καιρούς εκπέμπονται από τους Συμμαχικούς ραδιοσταθμούς και αφορούν την εν Ελλάδι πολιτικήν κατάστασιν ακούονται με πολύν προσοχήν εδώ και το περιεχόμενόν των διαδίδεται αστραπιαίως εις όλον τον κόσμο.
Τα διαγγέλματα αυτά επιρρέαζουν εις τον μέγιστον βαθμό όλους αυτούς που είναι κοντά εις την Κυβέρνησιν Ράλλη και την βοηθούν εις την εφαρμοζόμενην πολιτικήν της.
Αποθρασύνθηκαν
Είναι απολύτως χαρακτηριστικόν ότι μετά την διάσκεψιν του Λιβάνου η τρομοκρατία εκ μέρους των Ταγμάτων - Ειδικής κ.λπ. ενετάθη εις τον μέγιστον βαθμόν και αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνον εις την τακτικήν που εφηρμόσθη έκτοτε από την Ελληνικήν κυβέρνησιν του εξωτερικού και τους Συμμάχους έναντι αυτών.
Ενώ κατά την περίοδον που εγίνοντο οι συνεδρίσεις εις τον Λίβανον όλοι εκείνοι που συνεργάζονται με τους Γερμανούς, λόγω της αναμενόμενης Εθνικής ενότητος, κατήχοντο από φόβου και σκεπτικισμού εις σημείον ώστε να λαμβάνουν χώραν λιποταξίαι προς τους αντάρτες, αδιαφορία και άρνησις εκτελέσεως των διαταγών των ηγετών των, αμέσως κατόπιν και ιδίως αφότου ο Ελλην Πρωθυπουργός Παπανδρέου εξαπέλυσεν την φράσιν «ουδεμίαν ανελάβομεν υποχρέωσιν αποκηρύξεως των Ταγμάτων», τα Τάγματα Ασφαλείας, Ειδική ασφάλεια, συνεργαζόμεναι οργανώσεις ανεθάρρησαν και ανέλαβον νέαν επίθεσιν εναντίον του Ελληνικού λαού στηριζόμενοι εις την ευμενή αυτή ουδετερότητα του Καΐρου εκλαμβάνοντες αυτήν, και πολύ δικαίως ως έγκρισιν εν λευκώ των αντεθνικών και εγκληματικών ενεργειών των.
Εδώ ο Ράλλης με κατάλληλον τρόπον διαδίδει ότι ευρίσκεται εν στενή επαφή με το εξωτερικόν και ότι η πολιτική του εγκρίνεται απολύτως από εκεί. Διά το ζήτημα αυτό σας έχω γράψει και εις άλλας εκθέσεις και με τηλεγραφήματά μου εφρόντισα να σας ενημερώσω.
Εξ αιτίας της φαινομένης αυτής διπροσωπίας του εξωτερικού, που ενισχύεται από την σιωπήν ή τον χλιαρόν τρόπον, με τον οποίον θίγονται τα ζητήματα των εδώ Κουίσλινγκ, η κατάστασις εδώ διαρκώς θα χειροτερεύη, διά τον λόγον δε αυτόν είναι ανάγκη όπως και ανωτέρω αναφέρω να δοθή από το εξωτερικόν λύσις ριζική και ευθεία διά της αποκηρύξεως μετά παρρησίας των Κουίσλινγκ και της πολιτικής των. Μόνον αυτό θα θέση τέρμα εις την παρ' αυτών εκμετάλλευσιν της κατά την περίοδον αυτήν ουδετέρας ή χλιαράς στάσεως του εξωτερικού έναντι των Ελληνικών ζητημάτων».