Patria o Muerte * Πα­τρί­δα ή Θά­να­τος: Αλήθεια για ποια Πατρίδα ?

Ποιός είναι στ’ αλήθεια πατριώτης;

Aυτός ?

ή Αυτός ?

***

Ας ξαναθυμηθούμε: «Αγα­πά­με την Ελ­λά­δα και το λαό της πε­ρισ­σό­τε­ρο από τους κα­τη­γό­ρους μας… Ακρι­βώς αγω­νι­ζό­μα­στε για να ξη­με­ρώ­σουν στη χώρα μας κα­λύ­τε­ρες μέρες, χωρίς πείνα και πό­λε­μο… και, όταν χρεια­στεί, θυ­σιά­ζου­με και τη ζωή μας… Ετσι αγα­πά­με εμείς την Ελ­λά­δα, με την καρ­διά μας και με το αίμα μας».

ΑΠΟ ATEXNOS3 ΣΤΟ ΦΕΒ 8, 2018

ΑΠΟ­ΨΕΙΣ

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Με αφορ­μή τις τε­λευ­ταί­ες εξε­λί­ξεις για το ζή­τη­μα του ονό­μα­τος της «Μα­κε­δο­νί­ας» και τα εθνι­κι­στι­κά συλ­λα­λη­τή­ρια σε Θεσ­σα­λο­νί­κη και Αθήνα, επα­νήλ­θαν δυ­να­μι­κά στο προ­σκή­νιο του δη­μό­σιου δια­λό­γου μια σειρά έν­νοιες, όπως αυτές του «πα­τριω­τι­σμού», της «πα­τρί­δας», της «εθνι­κής ενό­τη­τας». Τα αστι­κά κόμ­μα­τα, από τον κυ­βερ­νη­τι­κό συ­να­σπι­σμό των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ μέχρι τη ΝΔ και τη να­ζι­στι­κή εγκλη­μα­τι­κή Χρυσή Αυγή, επι­δί­δο­νται ξανά στο γνώ­ρι­μο τους παι­χνί­δι των αλ­λη­λο­κα­τη­γο­ριών περί «εθνι­κής προ­δο­σί­ας», μειο­δο­σί­ας κλπ. Πρό­κει­ται για χι­λιο­παιγ­μέ­νο έργο.

Στην εποχή μας- εποχή κυ­ριαρ­χί­ας του μο­νο­πω­λια­κού κα­πι­τα­λι­σμού, δη­λα­δή του ιμπε­ρια­λι­σμού- το ολο­κλη­ρω­τι­κό πέ­ρα­σμα της αστι­κής τάξης στην αντί­δρα­ση σφρα­γί­ζει ανε­ξί­τη­λα κάθε πεδίο εσω­τε­ρι­κής αλλά και εξω­τε­ρι­κής κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κής και πο­λι­τι­κής κα­τά­στα­σης. Σε αυτό το ιστο­ρι­κό πλαί­σιο και στις δε­δο­μέ­νες συν­θή­κες της τα­ξι­κής κοι­νω­νί­ας μπο­ρεί και πρέ­πει να ερ­μη­νευ­τεί η έν­νοια του «πα­τριω­τι­σμού». Με απλού­στε­ρα λόγια, σε μια τα­ξι­κή κοι­νω­νία όπως αυτή που ζούμε, ο πα­τριω­τι­σμός έχει τα­ξι­κό πρό­ση­μο και πε­ριε­χό­με­νο. Κάθε κοι­νω­νι­κή τάξη αντι­με­τω­πί­ζει την έν­νοια της πα­τρί­δας μέσα από το πρί­σμα των ει­δι­κών της συμ­φε­ρό­ντων.

Είναι αδύ­να­το και συ­νά­μα πα­ρά­λο­γο- από κάθε άπο­ψη- να μιλά κά­ποιος για πα­τριω­τι­σμό πέρα και έξω από το τα­ξι­κό πλαί­σιο της κοι­νω­νί­ας. Εκ­με­ταλ­λευ­τές και εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι δεν έχουν την ίδια πα­τρί­δα. Η «πα­τρί­δα» του κε­φα­λαί­ου, της αστι­κής τάξης, δεν είναι άλλη από το κέρ­δος. «Το κε­φά­λαιο», ση­μεί­ω­νε ο Λένιν,«θέτει τη δια­φύ­λα­ξη της συμ­μα­χί­ας των κα­πι­τα­λι­στών όλων των χωρών ενά­ντια στους ερ­γα­ζό­με­νους πάνω από τα συμ­φέ­ρο­ντα της πα­τρί­δας, του λαού και από οτι­δή­πο­τε άλλο». Έτσι, για τους κα­πι­τα­λι­στές, η έν­νοια της πα­τρί­δας υπάρ­χει στο βαθμό που τους προ­σφέ­ρει τη διευ­κό­λυν­ση να διαιω­νί­ζουν τη δική τους ύπαρ­ξη ως τάξη εκ­με­ταλ­λευ­τών.

Η ελ­λη­νι­κή ιστο­ρία του 20ου αιώνα βρί­θει πα­ρα­δειγ­μά­των όπου οι έν­νοιες «πα­τριω­τι­σμός» και «εθνι­κό συμ­φέ­ρον» χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν από την αστι­κή τάξη και τους πο­λι­τι­κούς της εκ­προ­σώ­πους προ­κει­μέ­νου να ικα­νο­ποι­ή­σουν τα δικά τους- τα­ξι­κά- συμ­φέ­ρο­ντα.

• 
  

  Μι­κρα­σια­τι­κή εκ­στρα­τεία: Όταν οι επι­διώ­ξεις της ελ­λη­νι­κής άρ­χου­σας τάξης οδή­γη­σαν στην τρα­γω­δία του 1922.
  Για την «πα­τρί­δα» και τα«εθνι­κά συμ­φέ­ρο­ντα» έστελ­νε, το 1919, η κυ­βέρ­νη­ση Ελ.Βε­νι­ζέ­λου τους έλ­λη­νες στρα­τιώ­τες να συμ­με­τά­σχουν στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή επί­θε­ση ενά­ντια στη νεαρή Σο­βιε­τι­κή Ρωσία.

• Για την «πα­τρί­δα» και τα «εθνι­κά συμ­φέ­ρο­ντα» – στο όνομα της «Με­γά­λης Ιδέας»– έλαβε χώρα η μι­κρα­σια­τι­κή εκ­στρα­τεία το 1919 που κα­τέ­λη­ξε με την τρα­γω­δία του 1922.

• Την «πα­τρί­δα» και τα «εθνι­κά συμ­φέ­ρο­ντα» επι­κα­λού­νταν ο φα­σί­στας-δι­κτά­το­ρας Με­τα­ξάς για τη δη­μιουρ­γία ενός κρά­τους στα πρό­τυ­πα της χι­τλε­ρι­κής Γερ­μα­νί­ας, ενώ τις ίδιες έν­νοιες επι­κα­λού­νταν το αστι­κό πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό, των Τσο­λά­κο­γλου και των Ράλ­λη­δων, όταν συ­νερ­γά­ζο­νταν με τους κα­τα­κτη­τές Ναζί. Στο όνομα του «εθνι­κού συμ­φέ­ρο­ντος» ο «Γέρος της Δη­μο­κρα­τί­ας» Γε­ώρ­γιος Πα­παν­δρέ­ου αι­μα­το­κυ­λού­σε, απο κοι­νού με τους βρε­τα­νούς ιμπε­ρια­λι­στές, την Αθήνα το Δε­κέμ­βρη του ’44.

• Στο όνομα της «πα­τρί­δας» και των «εθνι­κών συμ­φέ­ρο­ντων»στάλ­θη­καν οι έλ­λη­νες στρα­τιώ­τες στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πό­λε­μο της Κο­ρέ­ας το 1950-53.

• Την «πα­τρί­δα» και τα «εθνι­κά συμ­φέ­ρο­ντα» επι­κα­λού­νταν οι απρι­λια­νοί πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες όταν εγκα­θι­στού­σαν τη Χού­ντα των συ­νταγ­μα­ταρ­χών τον Απρί­λη του 1967.

• Στο όνομα της «πα­τρί­δας» και των «εθνι­κών συμ­φέ­ρο­ντων»η Ελ­λά­δα έγινε μέλος των ιμπε­ρια­λι­στι­κών ορ­γα­νι­σμών (ΝΑΤΟ, ΕΕ), πα­ρεί­χε βο­ή­θεια και ποι­κί­λες διευ­κο­λύν­σεις στον Πό­λε­μο του Κόλ­που (1991), στο ΝΑ­ΤΟϊ­κό σφα­γείο της Γιου­γκο­σλα­βί­ας (1999), στους αμε­ρι­κα­νο­να­τοϊ­κούς πο­λέ­μους σε Αφ­γα­νι­στάν (2001), Ιράκ (2003), Λιβύη (2011), Συρία (2011-12). Στο όνομα της εξυ­πη­ρέ­τη­σης των «εθνι­κών συμ­φέ­ρο­ντων» οι αστι­κές κυ­βερ­νή­σεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και σή­με­ρα ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ) δί­νουν γη και ύδωρ στους ευ­ρω­α­τλα­ντι­κούς φο­νιά­δες, πα­ρα­χω­ρούν στρα­τιω­τι­κές βά­σεις, αε­ρο­δρό­μια, λι­μά­νια, εμπλέ­κο­ντας τη χώρα ολο­έ­να και βα­θύ­τε­ρα στο κου­βά­ρι των εν­δοι­μπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών σε Βαλ­κά­νια και Μέση Ανα­το­λή.

Τις ίδιες έν­νοιες- της πα­τρί­δας, του πα­τριω­τι­σμού, του εθνι­κού συμ­φέ­ρο­ντος- επι­κα­λεί­ται η άρ­χου­σα αστι­κή τάξη και το πο­λι­τι­κό της προ­σω­πι­κό όταν πρό­κει­ται να επι­βά­λει αντι­λαϊ­κά-αντερ­γα­τι­κά μέτρα, μνη­μό­νια διαρ­κεί­ας, μη­χα­νι­σμούς δη­μο­σιο­νο­μι­κής επι­τή­ρη­σης. Στο όνομα του «εθνι­κού συμ­φέ­ρο­ντος», οι κα­τα­σταλ­τι­κοί μη­χα­νι­σμοί του κρά­τους ξυ­λο­φορ­τώ­νουν ερ­γά­τες, απερ­γούς, συν­δι­κα­λι­στές, μα­θη­τές, συ­ντα­ξιού­χους, αγρό­τες όταν αυτοί «ση­κώ­νουν κε­φά­λι» ενά­ντια στην κα­πι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα.

Έτσι οριο­θε­τεί η αστι­κή τάξη κάθε κρά­τους τον «πα­τριω­τι­σμό» της- κό­βο­ντας και ρά­βο­ντας τον στα μέτρα των συμ­φε­ρό­ντων της. «Πα­τριω­τι­κό» και «εθνι­κά συμ­φέ­ρον» είναι ότι συμ­φέ­ρει τη διαιώ­νι­ση της εξου­σί­ας των μο­νο­πω­λί­ων. Στο πλαί­σιο αυτό- και προ­κει­μέ­νου να κα­τα­φέρ­νει να εξα­πα­τά όσο πε­ρισ­σό­τε­ρο γί­νε­ται το λαό- ο αστι­κός πα­τριω­τι­σμός εμ­φα­νί­ζει δύο όψεις, οι οποί­ες και εναλ­λάσ­σο­νται ανα­λό­γως των πε­ρι­στά­σε­ων.

Οι δύο αυτές όψεις είναι, απ’ τη μια πλευ­ρά ο εθνι­κι­σμός και απ’ την άλλη ο κο­σμο­πο­λι­τι­σμός. Πρό­κει­ται για τις δύο όψεις του ίδιου νο­μί­σμα­τος. Το πα­ρά­δειγ­μα της ονο­μα­σί­ας της ΠΓΔΜ και των σχέ­σε­ων της Ελ­λά­δας με το γει­το­νι­κό κρά­τος είναι εν­δει­κτι­κό της χρή­σης του δι­πό­λου εθνι­κι­σμού-κο­σμο­πο­λι­τι­σμού από την ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη. Η φαι­νο­με­νι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση εθνι­κι­σμού-κο­σμο­πο­λι­τι­σμού έχει στόχο να απο­προ­σα­να­το­λί­σει το λαό, εγκλω­βί­ζο­ντας τον στην «ονο­μα­το­λο­γία», την ίδια ώρα που έλ­λη­νες κε­φα­λαιο­κρά­τες κά­νουν «μπίζ­νες» στην ΠΓΔΜ με αθρόα εξα­γω­γή κε­φα­λαί­ων ενώ, ταυ­τό­χρο­να, προ­ω­θού­νται τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια για έντα­ξη της χώρας στον ευ­ρω­α­τλα­ντι­κό άξονα.

Ποιά είναι, λοι­πόν, η στάση της κυ­ρί­αρ­χης ελ­λη­νι­κής αστι­κής τάξης στο θέμα της ΠΓΔΜ; Την απά­ντη­ση τη δί­νουν οι αριθ­μοί: Σε 477,3 εκα­τομ. ευρώ ανέρ­χε­ται το ύψος του επεν­δε­δυ­μέ­νου ελ­λη­νι­κού κε­φα­λαί­ου στην ΠΓΔΜ κατά την πε­ρί­ο­δο 1997-2015, ενώ η Ελ­λά­δα κα­τα­τάσ­σε­ται στην 3η θέση με­τα­ξύ των χωρών προ­έ­λευ­σης άμε­σων ξένων επεν­δύ­σε­ων στη γει­το­νι­κή χώρα από το 1997 (Ρι­ζο­σπα­στης, 6-7 Γε­νά­ρη 2018).

«Ποιος είναι λοι­πόν πα­τριώ­της; Αυτοί ή εμείς; Το κε­φά­λαιο δεν έχει πα­τρί­δα και τρέ­χει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρ­χου­νε τέ­τοια. Γι’ αυτό δε νοιά­ζε­ται κι ούτε συ­γκι­νεί­ται με την ύπαρ­ξη των συ­νό­ρων και του κρά­τους. Ενώ εμείς, το μόνο πού δια­θέ­του­με, είναι οι κα­λύ­βες μας και τα πε­ζού­λια μας. Αυτά αντί­θε­τα από το κε­φά­λαιο που τρέ­χει, οπού βρει κέρδη, δε μπο­ρούν να κι­νη­θούν και πα­ρα­μέ­νουν μέσα στη χώρα που κα­τοι­κού­με. Ποιος, λοι­πόν, μπο­ρεί να εν­δια­φερ­θεί κα­λύ­τε­ρα για την πα­τρί­δα του; Αυτοί που ξε­πορ­τί­ζουν τα κε­φά­λαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που πα­ρα­μέ­νου­με με τα πε­ζού­λια μας εδώ;»

– Άρης Βε­λου­χιώ­της, Λόγος στη Λαμία, 22 Οκτώ­βρη 1944.

Ο πα­τριω­τι­σμος της ερ­γα­τι­κής τάξης

Στον αντί­πο­δα του αστι­κού πα­τριω­τι­σμού στέ­κε­ται ο τα­ξι­κός πα­τριω­τι­σμός- αυτός της ερ­γα­τι­κής τάξης και των σύμ­μα­χων στρω­μά­των της. Από το έργο των Μαρξ- Έν­γκελς-Λέ­νιν συ­νά­γε­ται το συ­μπέ­ρα­σμα ότι η εθνι­κή και κοι­νω­νι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση δεν απο­τε­λεί εθνι­κό, αλλά κοι­νω­νι­κό κα­θή­κον της ερ­γα­τι­κής τάξης που αφορά όλες τις χώρες και για την πραγ­μά­τω­ση του απαι­τεί­ται η αλ­λη­λεγ­γύη και συ­νερ­γα­σία (θε­ω­ρη­τι­κή και πρα­κτι­κή) των ερ­γα­ζο­μέ­νων όλων των χωρών.

Και αυτό διότι η νίκη της ερ­γα­τι­κής τάξης μιας χώρας και η απο­τί­να­ξη των δε­σμών της κα­πι­τα­λι­στι­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης δε μπο­ρεί να έρθει χωρίς την αλ­λη­λεγ­γύη του διε­θνούς προ­λε­τα­ριά­του. Να γιατί,κα­νέ­νας δε μπο­ρεί να είναι αλη­θι­νός πα­τριώ­της αν δεν είναι ταυ­τό­χρο­να αλη­θι­νός διε­θνι­στής.

«Η πα­τρί­δα, δη­λα­δή το δο­σμέ­νο πο­λι­τι­κό, πο­λι­τι­στι­κό και κοι­νω­νι­κό πε­ρι­βάλ­λον, είναι ο πιο ισχυ­ρός πα­ρά­γο­ντας στην τα­ξι­κή πάλη του προ­λε­τα­ριά­του», ση­μεί­ω­νε ο Λένιν, γι’ αυτό και το «προ­λε­τα­ριά­το δεν μπο­ρεί να αντι­με­τω­πί­ζει με αδια­φο­ρία και απά­θεια τις πο­λι­τι­κές, κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­στι­κές συν­θή­κες της πάλης του, συ­νε­πώς δεν μπο­ρεί να του είναι αδιά­φο­ρη και η τύχη της χώρας του. Μα η τύχη της χώρας του δεν μπο­ρεί να τον εν­δια­φέ­ρει παρά στο βαθμό που αφορά την τα­ξι­κή πάλη, και όχι εξαι­τί­ας κά­ποιου αστι­κού «πα­τριω­τι­σμού, που είναι τε­λεί­ως ανάρ­μο­στος να προ­φέ­ρε­ται από χεί­λια σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών». (Λένιν, «Απα­ντα», τ. 17, σελ. 194).

Σε αντί­θε­ση λοι­πόν με τον πα­τριω­τι­σμό του κε­φα­λαί­ου που συ­νο­ψί­ζε­ται στη λέξη «κέρ­δος», ο πα­τριω­τι­σμός της ερ­γα­τι­κής τάξης, ο πα­τριω­τι­σμός των κομ­μου­νι­στών στο­χεύ­ει στην κα­τάρ­γη­ση της εκ­με­τάλ­λευ­σης αν­θρώ­που από άν­θρω­πο, στη δη­μιουρ­γία μιας πα­τρί­δας πραγ­μα­τι­κά ελεύ­θε­ρης, απαλ­λαγ­μέ­νης από την κα­τα­πί­ε­ση της εκ­με­ταλ­λεύ­τριας αστι­κής τάξης.

«Εμείς αγα­πά­με τη γλώσ­σα μας και την πα­τρί­δα μας» έγρα­φε ο Λένιν και προ­σέ­θε­τε, «εμείς πο­νά­με πε­ρισ­σό­τε­ρο από κάθε άλλον, όταν βλέ­που­με και αι­σθα­νό­μα­στε σε τι βία, κα­τα­πί­ε­ση και εξευ­τε­λι­σμό υπο­βάλ­λουν την όμορ­φη πα­τρί­δα μας. Εί­μα­στε γε­μά­τοι από αί­σθη­μα εθνι­κής υπε­ρη­φά­νειας, γιατί και το με­γα­λο­ρω­σι­κό έθνος δη­μιούρ­γη­σε επα­να­στα­τι­κή τάξη, γιατί και αυτό απέ­δει­ξε ότι είναι ικανό να δώσει στην αν­θρω­πό­τη­τα με­γά­λα πρό­τυ­πα αγώνα για την ελευ­θε­ρία και το σο­σια­λι­σμό». (Λένιν, «Απα­ντα», τ. 26, σελ. 105).

Το σύν­θη­μα «Πα­τρί­δα ή Θά­να­τος» (Pa­tria o Muerte)* του Τσε και των κου­βα­νών επα­να­στα­τών – ένα σύν­θη­μα που σκό­πι­μα δια­στρε­βλώ­νε­ται σή­με­ρα από διά­φο­ρους- είχε αμι­γώς τα­ξι­κό πρό­ση­μο, ήταν άρ­ρη­κτα δε­μέ­νο στις αρχές και τις αξίες του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού. Στη λέξη «πα­τρί­δα» αντι­κα­το­πτρί­ζο­νταν η πα­τρί­δα των ερ­γα­τών, των φτω­χών αγρο­τών, η σο­σια­λι­στι­κή Κούβα. (Patria o Muerte! Η δια­φο­ρά τα­ξι­κού και αστι­κού πα­τριω­τι­σμού).

Η ιστο­ρία του 20ου αιώνα είναι πλού­σια σε πα­ρα­δείγ­μα­τα που μας δι­δά­σκουν πως στην κόκ­κι­νη ση­μαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο – την τόσο μι­ση­τή και συ­κο­φα­ντη­μέ­νη από τους αστούς- αντι­κα­το­πτρί­ζε­ται ο πα­τριω­τι­σμός όλου του κό­σμου. Από τους μπολ­σε­βί­κους της Με­γά­λης Οκτω­βρια­νής Σο­σια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης μέχρι τους εθε­λο­ντές μα­χη­τές του ισπα­νι­κού εμ­φυ­λί­ου και από τους αντάρ­τες του ΕΛΑΣ μέχρι τον ηρω­ϊ­κό αγώνα του ΔΣΕ, εκα­τομ­μύ­ρια κομ­μου­νι­στών, πρω­το­πό­ρων τέ­κνων της ερ­γα­τι­κής τάξης και του λαού, απέ­δει­ξαν στην πράξη τη δια­λε­κτι­κή σχέση πα­τριω­τι­σμού-διε­θνι­σμού.

Μια σχέση που είναι σφρα­γι­σμέ­νη με τη θυσία όσων έδω­σαν τη ζωή τους για να ξη­με­ρώ­σουν κα­λύ­τε­ρες μέρες, χωρίς εκ­με­τάλ­λευ­ση αν­θρώ­που από άν­θρω­πο. Στα συ­γκλο­νι­στι­κά λόγια του αλύ­γι­στου κομ­μου­νι­στή, γέν­νη­μα-θρέμ­μα της ηρω­ϊ­κής πο­ρεί­ας του ΚΚΕ, Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη στη δεύ­τε­ρη απο­λο­γία του, συ­νο­ψί­ζε­ται ο πιο αγνός, ο πιο κρυ­στάλ­λι­νος τα­ξι­κός πα­τριω­τι­σμός: «Αγα­πά­με την Ελ­λά­δα και το λαό της πε­ρισ­σό­τε­ρο από τους κα­τη­γό­ρους μας… Ακρι­βώς αγω­νι­ζό­μα­στε για να ξη­με­ρώ­σουν στη χώρα μας κα­λύ­τε­ρες μέρες, χωρίς πείνα και πό­λε­μο… και, όταν χρεια­στεί, θυ­σιά­ζου­με και τη ζωή μας… Ετσι αγα­πά­με εμείς την Ελ­λά­δα, με την καρ­διά μας και με το αίμα μας».

___*** οι πάνω φωτο προστέθηκαν απ΄το blog ____________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Νίκος Μότ­τας Γεν­νή­θη­κε το 1984 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Είναι υπο­ψή­φιος δι­δά­κτο­ρας (Phd) Πο­λι­τι­κής Επι­στή­μης, Διε­θνών Σχέ­σε­ων και Ιστο­ρί­ας. Σπού­δα­σε Πο­λι­τι­κές Επι­στή­μες από το Πα­νε­πι­στή­μιο Westminster του Λον­δί­νου και είναι κά­το­χος δύο με­τα­πτυ­χια­κών τί­τλων (Master of Arts) στις δι­πλω­μα­τι­κές σπου­δές (Πα­ρί­σι) και στις διε­θνείς δι­πλω­μα­τι­κές σχέ­σεις (Πα­νε­πι­στή­μιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δη­μο­σιευ­θεί σε ελ­λη­νό­φω­να και ξε­νό­γλωσ­σα μέσα.

Αγαπημένοι ΟνοματοΜάχοι: Επί μακεδονικού εδάφους, Όλοι Μαζί, το χώμα της Μακεδονίας είναι δικό τους και δικό μας!

Στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης υπήρχε το στρατόπεδο Στρεμπενιώτη. Στην Καλαμαριά το στρατόπεδο Νταλίπη.

Στρεμπενιώτης, Νταλίπης, Κύρου, Γκόνος, Γκογκολάκης κ.α. και φυσικά ο καπετάν Κώττας ήταν μακεδονομάχοι, αγαπημένοι ονοματομάχοι (τέτοιοι είστε! μάχεστε για το όνομα,βλέπετε το δέντρο, χάνετε το δάσος).
Μάλιστα ο ξακουστός Κώττας όταν τον πήγαν για κρεμάλα οι Τούρκοι απαίτησε να του λύσουν τα χέρια. Ανέβηκε μόνος του στο ικρίωμα και φώναξε:Да живее гръцко Ντα ζίβι Γκ(ά)ρτσκο! (Ζήτω το ελληνικό), και
κλώτσησε μόνος του το υποπόδιο.

Αυτοί οι μακεδονομάχοι ήταν σλαβόφωνοι με ελληνική όμως συνείδηση. Στα συλλαλητήρια σας αυτούς δεν τους μνημονεύσατε και πολύ. Δεν ήταν λοιπόν μόνο ο Μελάς.

Οι Βούλγαροι τους λέγανε Γραικομάνους (μανιώδεις Έλληνες)..
Οι περισσότεροι σλαβόφωνονοι στην μεριά της ελληνικής Μακεδονίας δεν είχαν όλοι καθαρή συνείδηση για το πού ανήκουν σε μια εποχή γενικά πολύ ρευστή. Και γινονοτυσαν μπαλάκι πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Το 19ο αι. όλοι αποκαλούν όλους τους σλαβόφωνους ¨Βούλγαρους¨ (εξ ου κι οι ονοματομάχοι εθνικιστές της Αθήνας όταν παίζουν με ομάδα της Θεσσαλονίκης φωνάζουν ¨Βούλγαροι¨).
Το 1913 η Μακεδονία (ΟΧΙ όλη) προσαρτάται στο ελληνικό βασίλειο. Το 1913 είναι η χρονιά που όλη η γεωργραφική περιοχή της Μακεδονίας διαμελίζεται.

Για αυτό και οι ονοματομάχοι εθνικιστές της Αθήνας φωνάζουν : ¨Ελλάδα είναι μέχρι τη Λαμία, απο κει και πάνω είναι Βουλγαρία¨. 

Γιατί προσαρτήθηκε αργότερα και είχε πολλούς σλαβόφωνους. Και σαν γνήσιοι πατριώτες που κρατούν ελληνικές σημαίες δε θεωρούν τους Μακεδόνες Έλληνες.

Μέχρι το 1919 (Νειγύ) στη Δυτ. Μακεδονία τα 3/4 του πληθυσμού είναι σλαβόφωνοι. Υπολογίζεται ότι 53.000 Σλαβόφωνοι και 348.000 Τουρκόφωνοι εγκατέλειψαν τη Μακεδονία και τη Θράκη μετά το Α΄ΠΠ και τις υποχρεωτικές ανταλλαγές πληθυσμών.

Τα κενά υπερκάλυψαν οι σχεδόν 1εκ. Μικρασιάτες πρόσφυγες που κατοίκησαν και κατοικούν στη Μακεδονία και τη Θράκη, αλλά δεν κρατάει η σκούφια τους από την αρχαία Μακεδονία και δυστυχώς για σας τους ονοματομάχους δεν μπορείτε να τους χρησιμοποιείτε σαν γνήσιους απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων.
Όπως δεν μπορείτε να βρείτε μέσα σε αυτό το μωσαικό των λαών της Μακεδονίας κανένα ¨γνήσιο¨απογονο κανενός. Και είναι και τόσο γελοίο να ψάχνεις απογόνους μετά από 2500 χρόνια...

Το 1930 στη Φλώρινα υπήρχαν περ 76.500 σλαβόφωνοι σε σύνολο περ 126000 κατοίκων...
Οι σλαβόφωνοι κάτοικοι της ελληνικής Μακεδονίας κυνηγήθηκαν απάνθρωπα ειδικά από την δικτατορία του Μεταξά, με σκοπό την περιθωριοποίησή τους.
Το 1940 ο αριθμός τους έχει μειωθεί σημαντικά, εντάσσονται οι περισσότεροι στον ΕΛΑΣ και αργότερα στον ΔΣΕ.
Για αυτό και οι ονοματομάχοι εθνικιστές λένε τους κομμουνιστές ¨εαμοβούλγαρους¨.
Μετά το Β ΠΠ πλέον τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει.
Δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος ούτε μακεδονική γλώσσα ούτε μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα.
Υπάρχει μια Μακεδονία ως γεωγραφικός προσδιορισμός την οποία μοιράζονται τρεις (και 4 μη σας πω) λαοί. Και καλά κάνουν.

Τα σύνορα αυτά που ισχύουν από το 1913 χαράχτηκαν με αίμα. Με το αίμα των λαών της Μακεδονίας. 
Για αυτό το πιο σημαντικό από το όνομα είναι τα τρία Σ.
Σύνορα, Σύνταγμα, Σύμβολα.
--Μόνο όταν αυτά εξασφαλιστούν -ότι δε θα ναι διαποτισμένα με αλυτρωτισμούς- εξασφαλίζουμε εμείς τα σύνορά μας.
--Μόνο όταν δε θα λέτε το αλυτρωτικό η ¨Μακεδονία είναι μία και ελληνική¨, εξασφαλίσουν αυτοί τα σύνορά τους.

Οπότε
«Επί μακεδονικού εδάφους, όλοι μαζί, το χώμα της Μακεδονίας είναι δικό τους και δικό μας!(..)» (από το σχόλιο της Έρης Ρίτσου, κόρης του Γ. Ρίτσου για τη Ρωμιοσύνη που ακούστηκε στο συλλαλητήριο της Κυριακής).

ΥΓ: Στην ΠΓΔΜ αλλάζουν τα ονόματα όπως θέλετε κι εσείς κι όπως θέλει και το ΝΑΤΟ με σκοπό να ενταχθεί το κρατίδιο αυτό στο ΝΑΤΟ (που δε θέλουμε εμείς με τα τρία Σ), αλλά ο πρωθυπουργός τους δηλώνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να απαλοιφεί η παράγραφος του αλυτρωτισμού από το Σύνταγμά τους.

Τι πετύχατε λοιπόν;

Μια τρύπα στο νερό.

Thesska Katerina

__

Σχόλιο του blog για το "Τι πετύχατε λοιπόν;" της Kατερίνας: 

...Άλλο από το να ξεπλύνετε την εγκληματική νεοναζιστική συμμορία που τής κάνατε παρέα και το "θέλημα" να σας δείχνει στις φωτογραφίες της  αύριο στο δικαστήριο για να αποφύγει την καταδίκη για τα εγκλήματά της ?

Όταν Σε χρησιμοποιούν οι φασίστες,,Ψάξου,, "πίσω" μας, Είναι τα παιδιά μας,,

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις  την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική»(Καβάφης). 

********************** 

 Απ' τη σελίδα της x/α:

Μερικές φωτο απ' την σελίδα της σφσας Ράνιας για την "αγάπη" των υπανθρώπων παλιότερα και τώρα:  

k οι Διαφορές 

και Βίντεο 

Μιχαλολιάκος: "είμαστε η σπορά των Nικημένων του 1945 "

όταν ο Μιχαλολιάκος αυτοαποκαλύπτεται !!

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: Ναί στο Ξεπούλημα Νησιών Βραχονησίδων !!

Μιχαλο'φύρερ: Μοναδική αυτοΑποκάλυψη

ο αρχηγός της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης στη βουλή στη φούρια του -Εκτός απ' ότι Συμπάσχουν- του ξέφυγε κ έτσι αποκάλυψε Ποιοί επιτέθηκαν στο Π.Α.ΜΕ έξω απ' την βουλή με αποτέλεσμα το θάνατο του εργάτη οικοδόμου, μέλους του KKE και του ΠΑΜΕ, στελέχους του παραρτήματος οικοδόμων Βύρωνα, Δημήτρη Κοτζαρίδη, στις 20 Οκτ 2011, Είπε : "το γνωρίζουμε πολύ καλά και το είδαμε όταν οι έλληνες πατριώτες κρατώντας ελληνικές σημαίες διαμαρτυρόμενοι έξω απ την βουλή" Δείτε ποιοι ήταν οι "έλληνες πατριώτες" που "διαμαρτύρονται στο Βίντεο Εδώ:

και απροκάλυπτα εδώ:

Τα Χρυσαυγουλα θέλουν να Μας σύρουν σε πόλεμο με τα Σκόπια για να τα απελευθερώσουμε !

*****************

 

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Τη ζωή σου μην την εξευτελίζεις.  Η ζωή θα σε πει «σύντροφο».

Εξηγούμαστε: 
Ζούμε σε εποχές που η σοφιστεία της «γνώμης» – που ποτέ δεν βασανίστηκε να μετατραπεί σε γνώση – σε συνδυασμό με τα ασφαλή χαρακώματα των διαγωνιζόμενων στην ατάκα του πληκτρολογίου και του φεισμπουκικού πολυξερισμού, προκαλούν κατάγματα στην κοινή λογική. 
Σε τέτοιες συνθήκες δεν μένει άλλος δρόμος από εκείνον του Μπερανζέ στον «Ρινόκερο» του Ιονέσκο.  Απέναντι, λοιπόν, στον παροξυσμό που «μακεδονολογεί» ασυστόλως, καταθέτουμε δυο – τρεις σκέψεις: 
    

α) Εκτός από το «Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική», υπάρχει και ο υπεράνω κομμουνιστικής υποψίας Διονύσιος Σολωμός: «Εθνικόν είναι το αληθές», έλεγε. 
Ποιο είναι το αληθές; Εχουμε γράψει και ξαναγράψει(http://www.imerodromos.gr/apo-tin-varntaska-sti-natofrosyn…/).Και γιατί να είναι αλήθεια η δική σου αλήθεια, θα πει κάποιος. 
Δικαίωμά του. 
Θα πρέπει, όμως, πρώτα – πριν από τις κατάρες περί «εθνομηδενισμού» και τα παλιά εκείνα ωραία που έλκουν την καταγωγή τους από τις άρες των γερμανοτσολιάδων κατά των «ΕΑΜοβούλγαρων» – να γνωρίζει σε τι αντιτίθεται. 
Δηλαδή, να διαβάσει, να μάθει και κατόπιν ας αντιπαρατεθεί όσο θέλει. 
Είναι, δε, υποχρέωσή του να μάθει εφόσον δεν είναι φασίστας. Μόνο οι φασίστες αρνούνται να μάθουν. 
Διότι πολύ απλά δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια. Ούτε η αντικειμενική αλήθεια, ούτε η αλήθεια του πολιτικού τους αντιπάλου. Σε αυτούς είναι αρκετό το αλάθητο του γκεμπελισμού τους. 
    β) Παρατήρηση πρώτη: 

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις  την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική»(Καβάφης). 

Παρατήρηση δεύτερη:  
Με αφορμή τα συλλαλητήρια ακούμε τους δικολάβους να αναμηρυκάζουν την ίδια αγυρτεία: 
«Μα γιατί λέτε πως όσοι συμμετέχουν είναι φασίστες;»! 
Κι, όμως, ποτέ δεν είπαμε κάτι τέτοιο. 

Τι είπαμε; Οτι όσοι ήταν στα συλλαλητήρια δεν είναι φασίστες, αλλά – και το επαναλαμβάνουμε – σε αυτά τα συλλαλητήρια όλοι όσοι είναι φασίστες ήταν εκεί! 
Τι είπαμε; Οτι το 44% που ψήφισε τον Χίτλερ το ’33 δεν ήταν όλοι ναζί. Ο Χίτλερ, όμως, ήταν ναζί! 
Τι είπαμε; Οτι οι 350.000 που ψήφισαν τους χρυσαυγίτες δεν είναι όλοι ναζί. Οι χρυσαυγίτες, όμως, είναι όλοι ναζί. 

Αλήθεια, εσένα που δεν είσαι φασίστας, που δεν είσαι ναζί, το γεγονός ότι η άποψή σου για το «Μακεδονικό» χωράει τον φασίστα, χωράει τον ναζί, δηλαδή τον προδότη αυτού του τόπου που όταν χρειάστηκε να σωθεί και η Μακεδονία, και η Θεσσαλία, και η Πελοπόννησος και όλη η Ελλλαδα αυτος ήταν γερμανοντυμένος, δεν σε προβληματίζει; 
Δεν σε προβληματίζει, τελικά, ότι κάτι μπορεί να τρέχει με την ορθότητα μιας άποψης που την κάνουν σημαία τους οι εξ ορισμού πατριδοκάπηλοι, οι κατ’ εξοχήν πατριδέμποροι, οι ναζί και οι φασίστες; 
Δεν σε προβληματίζει ότι μια άποψη που ποζάρει σαν «πατριωτική» γίνεται σημαία των εθνικιστών; 
Δεν σε προβληματίζει η αναξιοπιστία των «πατριωτών» που την προωθούν, μήπως η άποψη που έχεις (σου έχουν) διαμορφώσει μπορεί και να μην είναι και τόσο σωστή, όσο νομίζεις; 
Δεν σε κάνει να αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να βρίσκεσαι δίπλα σε κάποιον που κουβαλάει τον αγκυλωτό σταυρό και να φωνάζεις μαζί του το ίδιο σύνθημα; 
Δεν σε αναγκάζει – εσένα που δεν είσαι φασίστας, αλλά ούτε και ακροδεξιός – αντί να ψάχνεις προδότες, να ψάξεις ποιο λάκκο μπορεί να έχει η φάβα σε μια θέση που σε φέρνει να είσαι σε ένα συλλαλητήριο μαζί με τον Σαμαρά που έθεσε… πατριωτικά όλη την Ελλάδα υπό το αγγλικό δίκαιο; 
Να είσαι μαζί με τον Γεωργιάδη, τον – κατά δήλωσή του – μνημονιακότερο του Τόμσεν, τον μέχρι χτες στέλεχος του ΛΑ.Ο.Σ από όπου εξυμνούσε τους Χίτες; 
Δεν σε βάζει σε σκέψεις ότι είσαι αντάμα με τους ΝΑΤΟικότερους των ΝΑΤΟικών, την ώρα που το πρόβλημα για το οποίο διαδηλώνεις είναι γέννημα και δημιούργημα του ΝΑΤΟ; 
Μήπως στον ίδιο ΝΑΤΟικό πάγκο με τον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται και οι ΝΑΤΟικοί «κατεργάρηδες» με τους οποίους μαζί διαδηλώνεις; 
    
γ) «…η ζωή θα σε πει σύντροφο…», έλεγε ο Γιάννης Ρίτσος. 
Αλλά κάποιοι (κάνουν ότι) δεν καταλαβαίνουν τι διέπραξε στην Αθήνα ο κύριος Μίκης Θεοδωράκης. 
Κρύβονται πίσω από ένα μεγαλειώδες έργο που δεν φταίει σε τίποτα για το γεγονός ότι ο ίδιος ο δημιουργός του του φέρθηκε με τρόπο που δεν είχαν φανταστεί ούτε καν οι διώκτες αυτού του έργου: 

Το μετέτρεψε, το παραχώρησε σαν ηχητική υπόκρουσηγια Κασιδιάρηδες, για Τζήμερους, για Σκαλούμπακες – σπορές του αρχιβασανιστή της Μακρονήσου, για ΟΝΝΕΔιτες (Μαρινάκης), για σκοταδιστές Μητροπολίτες τύπου Πειραιώς και για αποβράσματα της χούντας τύπου Αμβρόσιου

Πως, αλήθεια, προστατεύεται αυτό το έργο από το σφετερισμό, από την καπηλεία, αν κάνουμε ότι δεν είδαμε πως κάτω από την εξέδρα με ομιλητή τον κύριο Θεοδωράκη ήταν η «σπορά» αυτών που δολοφόνησαν τονΜπελογιάννη. 

Που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη. Που σκότωσαν τον Τάσο Τούση. Που δολοφόνησαν τον Ελη. Που εκτέλεσαντον πιο ωραίο ανθό της «Ρωμιοσύνης». 

Που έστησαν το θυσιαστήριο της Καισαριανής, που μάτωσαν την Κοκκινιά, την Καλογρέζα, τον Χορτιάτη, το Δίστομο, που ρήμαξαν τη Δραπετσώνα. 

Αυτό το έργο είναι τόσο δικό μας όσο και το αίμα εκείνων που χύθηκε για να υπάρξει αυτό το έργο.
 Και θα το διασώσουμε αμόλυντο και αμαγάριστο γιατί το οφείλουμε σε εκείνους που πέθαναν για να γεννηθεί. 
Θα κρατηθεί αλέρωτο αυτό το έργο γιατί είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορεί να το «κοντύνει» ούτε καν το ασύγγνωστο ατόπημα του ίδιου του κυρίου Θεοδωράκη. 
Τόσο ασύγγνωστο, δε, το ατόπημα όσο πιστοποιούν οι παρακάτω εικόνες.Πράγμα που εξίσου καλά με εμάς το καταλαβαίνουν – κι αυτό είναι το δυστύχημά τους – κι εκείνοι που παριστάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν. 

    Υστερόγραφο: Για όσους, δε, θα συνεχίζουν να παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ας ρίξουν μια ματιά και στο παρακάτω. 
Τι είναι; 
Πρόκειται για την – μετά συλλαλητήριο – αναφορά του κυρίου Θεοδωράκη στο ότι οι χρυσαυγίτες κι αυτοί «πατριώτες» είναι, ε, μόνο που είναι με λίγο «εριστικό τρόπο»… Λογικό, επομένως, να αξιοποιείται ο κύριος Μίκης Θεοδωράκης από  την επίσημη ιστοσελίδα των ναζί. 
Πώς; 

Σαν μάρτυρας υπεράσπισης του «πατριωτισμού» των ναζί! 

Θλίψη… :

Απ' τη σελίδα της x/α

Από τη σελίδα του Νίκου Μπογιόπουλου στο facebook

*************************

Στα νεοΝαζί στείλτε Αυτό:

Κυριακή 12 Ιούλη 2015 -  

Σελίδα 19

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη για τη Χρυσή Αυγή και τη δίκη των στελεχών και μελών της

«Η Χρυσή Αυγή από την άποψη της ιδεολογίας, της οργάνωσης και των εκδηλώσεών της είναι ένα κακέκτυπο του Χιτλερισμού - Ναζισμού. Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ, ότι ο Ναζισμός μπορεί να στηρίζεται στη φασιστική θεωρία του Μουσολίνι, όμως στην πράξη εξελίχθηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ σε μια τεράστια εγκληματική μηχανή, που ξεπερνά σε βαρβαρότητα όλες τις απάνθρωπες πράξεις μέσα στην παγκόσμια Ιστορία. Ο Χίτλερ, καλλιεργώντας συστηματικά τα εγκληματικά ένστικτα των οπαδών του, δημιούργησε μιαν απάνθρωπη μηχανή φόβου, πόνου και θανάτου με την ομαδική εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων χωρίς διάκριση εθνοτήτων, φυλών και ηλικιών.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο φασισμός όσο και ο ναζισμός είχαν ως βασικό τους στόχο την εξόντωση του κομμουνισμού. Δεν υπολόγισαν όμως σωστά τη θέληση των λαών και την απόφαση της Ιστορίας να είναι ο κομμουνισμός ο νεκροθάφτης τους. Μπροστά σ' αυτή την τιτάνια μάχη ανάμεσα στους δύο θανάσιμους εχθρούς, η προσπάθεια ορισμένων μαύρων πολιτικών αντιπάλων σήμερα να εξομοιώσουν αυτούς τους δύο, καταντά γελοία και βλάσφημη απέναντι στους χιλιάδες νεκρούς, που με επικεφαλής τον Κόκκινο Στρατό έμπηξαν την κόκκινη σημαία στην καρδιά του τέρατος στο Βερολίνο, στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Η σημαντική ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής οφείλεται στη βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση που πλήττει τη χώρα και το λαό μας τουλάχιστον τα πέντε τελευταία χρόνια σε συνδυασμό με την αδυναμία της πολιτικής εξουσίας που αντί να βρει λύσεις στα μεγάλα προβλήματα που μας καταδυναστεύουν, μας οδηγεί σε όλο και βαθύτερες δοκιμασίες. Εννοείται ότι δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε και την πολύπλευρη στήριξη που είχε η Χρυσή Αυγή από μηχανισμούς του συστήματος και από διάφορα συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδος.

Για όποιον έχει μελετήσει την σύγχρονη Ιστορία και ειδικά της Γερμανίας, αυτή η ανοδική πορεία της Χρυσής Αυγής είναι πανομοιότυπη με την άνοδο και την πλήρη επικράτηση του Χίτλερ, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τη βαθιά εθνική, οικονομική και κοινωνική κρίση στη δεκαετία του 1920-1930 και την αγωνία και το θυμό του γερμανικού λαού εκείνης της εποχής.

Ενα από τα κύρια ιδεολογικά όπλα του Γερμανού δικτάτορα υπήρξε η φυλετική του θεωρία, ο ρατσισμός. Η Χρυσή Αυγή τον μιμείται και σ' αυτό το σημείο σπέρνοντας το μίσος κατά των ξένων μεταναστών με πράξεις βίαιες, που προσβάλλουν το λαό και τη χώρα μας και που έχουν ως βάση τη φυλετική θεωρία του Ναζισμού.

Για την κατάκτηση της απόλυτης εξουσίας, ο Χίτλερ επέλεξε έναν διπλό δρόμο: Την παράνομη τρομοκράτηση και τη νόμιμη συμμετοχή στο ανώτατο όργανο εξουσίας, τη γερμανική βουλή.

Και στο σημείο αυτό η τακτική της Χρυσής Αυγής είναι πανομοιότυπη με εκείνη των Χιτλερικών - Ναζιστών.

Οι Γερμανοί είχαν οργανώσει Ομάδες Εφόδου, στην αρχή άοπλες και στη συνέχεια με οπλισμό και στρατιωτική πειθαρχία. Ξεκίνησαν με μερικές εκατοντάδες για να φτάσουν στα δύο εκατομμύρια την εποχή της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία. Οι ομάδες αυτές κατ' αρχήν έκαναν τη εμφάνισή τους με καθημερινές στρατιωτικού τύπου παρελάσεις, για να φτάσουν αργότερα σε επιθέσεις, ξυλοδαρμούς και καταστροφές μαγαζιών και Συναγωγών. Ακόμα και σε φόνους.

Το ίδιο και η Χρυσή Αυγή οργάνωσε τις δικές της Ομάδες Εφόδου με ομοιόμορφες στολές και στρατιωτική πειθαρχία, με στρατιωτικά γυμνάσια, στρατιωτικές παρελάσεις και βίαιες ενέργειες, ξυλοδαρμούς, καταστροφές, μαχαιρώματα και τέλος με φόνους, όπως αυτός του Παύλου Φύσσα.

Από ένα σημείο και πέρα άρχισαν να εξοπλίζονται με πολεμικά όπλα και να εξελίσσονται σε τακτικό στρατό με εκπαίδευση αξιωματικών. Αυτός ο μεγάλος εξοπλισμός φανερώνει τις διασυνδέσεις τους με σημαντικά ελληνικά και προ παντός ξένα κέντρα ναζιστικής ιδεολογίας.

Οπως προαναφέραμε, στο δρόμο προς την κατάκτηση της απόλυτης δικτατορικής εξουσίας και κατά το παράδειγμα του Χίτλερ, σχημάτισαν κόμμα ακολουθώντας το νόμιμο τρόπο της εισόδου στη Βουλή των Ελλήνων με στόχο να καταλύσουν με τη βοήθεια των Ομάδων Εφόδου, οι οποίες όπως φαίνεται προκαλούν δέος και εντυπωσιάζουν ορισμένα στρώματα της Κοινωνίας, ώστε να αυξάνεται η εκλογική τους δύναμη.

Προς την κατεύθυνση αυτή βοηθούν, όπως είπαμε, και οι τραγικές συνθήκες μέσα στις οποίες έχουν ρίξει το λαό μας οι σύγχρονες πολιτικές συγκυρίες.

Η λύση θα ήταν να περιλάβουν οι συντάκτες του σημερινού Συντάγματος ένα άρθρο που να απαγορεύει την οποιασδήποτε μορφής δημόσια έκφραση της ναζιστικής εγκληματικής ιδεολογίας και πρακτικής, δεδομένου ότι και η χώρα μας υπήρξε θύμα της ναζιστικής θηριωδίας. Η παράλειψη ενός τέτοιου άρθρου οδηγεί σε τραγικο-κωμικές καταστάσεις όπως η τωρινή παρουσία βουλευτών που έρχονται από τις φυλακές σιδηροδέσμιοι για να αγορεύσουν και να ψηφίσουν.

Προσωπικά θεωρώ την κατάσταση αυτή ως βλασφημία (με τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό) απέναντι στην ιερότητα αυτού του ανώτατου οργάνου της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Βουλής των Ελλήνων.

Στην περίοδο 1967 - 1974 βιώσαμε την τραγωδία της στρατιωτικής δικτατορίας.

Θα πρέπει όμως να υπογραμμίσω στο σημείο αυτό, ότι η δικτατορία που οραματίζονται οι κατηγορούμενοι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής θα ήταν δεκάδες φορές χειρότερη. Γιατί ο Παπαδόπουλος είχε μοναδικό του στήριγμα τις ένοπλες δυνάμεις, ενώ η Χρυσή Αυγή έχει, όπως και ο Χίτλερ, και την συμπαράσταση πολλών εξαπατημένων Ελλήνων ψηφοφόρων.

Αθήνα 20/4/2015

Μίκης Θεοδωράκης».

***********************************

Αν θες περισσότερα κάνε κλικ Εδώ