Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολιτισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολιτισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

14 Φεβρουαρίου, 2018

ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΛΗ: ΟΙ ΔΥΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ-ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

 Κώστας Βάρναλης: Η βουβή επέτειος



Χρονογραφημα του Κ.Βάρναλη στο «Ρίζο της Δευτέρας» στις 28/10/1947 για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. 

Τόσο επίκαιρο τώρα και με την έξαρση του αλυτρωτισμού, από όλες τις μεριές... 
Του αλυτρωτισμου, που πάντα συγκαλύπτει τη αληθινή μήτρα του κακού...
...Λοιπόν. Τότες κ’ εμείς οι αριστεροί δημοσιογράφοι και διανοούμενοι πήραμε στα σοβαρά (όπως κι ο λαός) τον πόλεμο κατά των “βαρβάρων επιδρομέων”. 
Και γράφαμε πύρινα άρθρα εναντίον τους- εναντίον του “φασισμού”. 
Μα το είπαμε: 
ο δικός μας ο φασισμός, τέκνο και ομοίωμα του ιταλικού και του γερμανικού, δεν του καλάρεσε να βρίζουμε το “σύστημα”. 
Κι ένα βράδυ (χειμώνας ήτανε) μας μαζέψανε στη Γενική Ασφάλεια τους ξεροκέφαλους αριστερούς που χαλούσαμε τη “δουλειά”. 
Ήτανε (όσο θυμάμαι) ο Καρβούνης, ο Κορδάτος, ο Κορνάρος, ο Πανσέληνος, ο Μέξης, ο Σπ. Θεοδωρόπουλος. 
Και ξαφνικά για λίγες ώρες μονάχα μας φέρανε ωραίον, κομψόν και γόητα, με ύφος “υπεράνω όλων” μας, τον κ. Καραγάτση. Μα ως το βράδυ τον αφήσανε.
Το άλλο βράδυ μας ξαναπήγανε στη Διεύθυνση της Γεν. Ασφαλείας, όπου μας παρουσιάσανε στον κ. Παξινό. 
Εκεί πήραμε το “πρώτο βάπτισμά” μας στο νόημα του “αλβανικού έπους”. 
Ο κ. Διευθυντής, κοφτά και μελετημένα μας είπε να μην κάνουμε τον έξυπνο στα άρθρα μας βρίζοντας το φασισμό
(έτσι βρίζαμε έμμεσα και την 4η Αυγούστου. Και σ’ αυτή την άποψη δεν είχε άδικο ο κ. Διευθυντής)
 και πως δεν φταίει καθόλου ο φασισμός για τον πόλεμο.
Με άλλα λόγια, εννοούσε πως έφταιγε ο ιταλικός λαός που μας μισούσε ή που είχε καταχτητικές βλέψεις, 
λες κ’ οι λαοί αισθάνονται ή ενεργούνε μοναχοί τους κ’ είναι υπεύθυνοι αυτοί για ό,τι αγαπούνε ή μισούνε και για ό,τι κάνουνε 
-όπως τα ομαδικά εγκλήματα εναντίον των αμάχων.
Κι αφού μας ενουθέτησε και μας έκανε προσεχτικούς για το μέλλον μάς άφησε “λέυτερους”, δηλ. μας “εδέσμευσε” τη σκέψη και τη γλώσσα. 
Έπρεπε δηλ. κ’ εμείς να βοηθήσουμε τον ξένο φασισμό να κατεβεί και να θρονιαστεί άνετα στην Ελλάδα δίπλα στο ντόπιο....


Άπαιχτος 
☺☺☺
Mα Εγώ βρίζω τού Απάντησα γελώντας, 
τούς τότε Ρωμαίους πλουτοκράτες, 
Όχι τούς τώρα Έλληνες πλουτοκράτες.
 Εκείνοι ήταν τέρατα' 
οι δικοί μας είναι εν τάξει πατριώτες μεγάλοι και καλοί χριστιανοί...
***
Μ΄άλλα λόγια οι δύο διευθυντές της Ασφάλειας και τής αστικής εφημερίδας,

 θέλανε ο πρώτος να μή ερεθίζουμε τούς εξωτερικούς εχθρούς 
κι' ο δεύτερος τούς εσωτερικούς.

Ας χάνεται η πατρίδα, αλλ' όχι το σύστημα.

Θέλετε τώρα άλλην εξήγηση τού τί σημαίνει γι' αυτούς ο όρος "Αλβανικό έπος" ;

*****************************

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ 

Γεννήθηκε σα σήμερα το 1884



Πάντα οι νικημένοι έχουνε τ’ άδικο.
Και τ’ άβουλο πλήθος πάει ταχτικά με τους νικητές.
Ως τώρα η ιστορία του Κόσμου είναι ιστορία των Νικητών.
Λεφτεριά θα πει δύναμη.
Οι λαοί πιστεύουνε πιότερο τ’ αφτιά τους παρά τα μάτια τους.
Πιότερο το Μύθο παρά τα γεγονότα.
Πιότερο τη φαντασιά τους παρά την κρίση τους.
ΜΩΜΟΣ: Δεν μπορούνε να σωθούν οι ψυχές από τίποτα,
όσο παραμένει όξω τους η αιτία του Κακού.
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: Ποια;
ΜΩΜΟΣ: Η Ανισότητα.

“Το φως που καίει”



Με τις ανάλογες παρεμβολές-επεξεργασία για να φαίνεται η δημοσίευση της εφημερίδας απ' το blog. 
Αλιεύτηκε από την σ.: 
Ελενη Μαρκακη


02 Δεκεμβρίου, 2017

Μια Εικόνα,,όταν Ανακατευόμαστε,,


Μια εικόνα…
μπροστά μου μια παρέα νηπίων, τεσσάρων-πέντε χρονών.
Μια παρέα κοριτσιών που βολτάριζαν πιασμένες χέρι-χέρι λίγα μέτρα μπροστά από τις μητέρες τους.
Τρία δικά μας παιδιά, που το ένα είχε τα έντονα σκιστά μάτια των ασιατών, το άλλο το σοκολατένιο δέρμα των αφρικανών και το τρίτο τα όμορφα καστανά μαλλιά των ντόπιων. 

Περπατούσαν χοροπηδώντας και τιτιβίζοντας μέχρι που λύθηκε η αλογοουρά της μιας μικρής και η παρέα στάθηκε για να τη βοηθήσει να τη δέσει ξανά.
Τότε γυρίζει η μια και λέει στην άλλη:
«
Τι ωραία που είναι τα μαλλιά σου που είναι σαν τα μακαρόνια ίσια, τα δικά μου είναι σαν τις βίδες»
«
Όχι- όχι, εμένα μου αρέσουν τα μαλλιά σου που είναι έτσι σγουρά, εσένα τα μαλλιά σου είναι σαν παιχνίδια που στριφογυρίζουν»
Μια εικόνα, που αν δεν ντρεπόμουν τις μητέρες τους, θα την φωτογράφιζα για να σας δείξω πόσο όμορφοι είμαστε οι άνθρωποι όταν ανακατευόμαστε…
Ο μεγαλύτερος πλούτος, η πηγή κάθε μεγάλου, ωραίου και Ανθρώπινου είναι το ανακάτεμα, η μίξη των πολιτισμών, η μίξη των χρωμάτων, των φυλών, της κουλτούρας.

Έρχομαι από τα Χανιά, από την πόλη των Ενετών, των Οθωμανών, των Σαρακηνών κουρσάρων και των Αράβων. Από την πόλη που ο μιναρές στέκεται δίπλα στον σταυρό.
Ζω στην Κέρκυρα, στην πόλη που σφράγισαν οι Βρετανοί, οι Ενετοί, οι Γάλλοι.
Στην πόλη που σε μια απόσταση πενήντα μέτρων υπάρχει η αγγλικανική εκκλησία, ο καθολικός Ντόμος και η ορθόδοξη Αγία Παρασκευή.
Σε μια πόλη που την ίδια ώρα που γεύεσαι το ντόπιο σοφρίτο ακούς από το απέναντι παράθυρο όπερα και από τον κάτω όροφο τα τραγούδια του Μίκυ.
Όλα μαζί, συνθέτουν εμάς, εμάς που μπορούμε να διαλέγουμε τα πιο όμορφα κομμάτια της ανθρώπινης δημιουργίας και να φτιάχνουμε νέα, δικά μας πράγματα, ακούσματα, πολιτισμούς.


Σοφία Χουδαλάκη 
25 Νοεμβρίου '17

29 Σεπτεμβρίου, 2017

,,να Εξηγήσουμε την Εποχή μας,,


Από:
Ilias Prokopiou


Θ’ ΑΡΘΕΙ ΚΑΙΡΟΣ…

Θ’ άρθει καιρός 
που οι άνθρωποι 
θα ξύνουν το κεφάλι τους 
από αμηχανία, 
προσπαθώντας να εξηγήσουν 
την εποχή μας.
Πως δηλαδή υπάρχει 
ταυτόχρονα,
τόση ευφυΐα και τόση βλακεία,
τόσος πλούτος και τόση φτώχεια,
τόση σπατάλη και τόση στέρηση,
τόση πονηριά και τόση αφέλεια…
………………………………………………!!!


23 Ιανουαρίου, 2017

Ίδρυμα «Στ. Νιάρχος» πηγή φωτός και πολιτισμού ;;

Παρεμβάσεις του κεφαλαίου στον Πολιτισμό: Το παράδειγμα του Κέντρου Πολιτισμού
 «Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος»


Στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης ένα πλήθος επιχειρηματικών ομίλων επιδιώκουν με χορηγίες και δωρεές - σταγόνες στον ωκεανό του πλούτου που έχουν συσσωρεύσει από την εκμετάλλευση των εργαζομένων - να αποκαταστήσουν την αιματοβαμμένη φύση του κεφαλαίου στη λαϊκή συνείδηση, καλλιεργώντας ταυτόχρονα μέσα από κάθε λογής προγράμματα την αντίληψη ότι κοινωνική πρόοδος χωρίς το κεφάλαιο είναι αδύνατον να υπάρξει. 
Αναφερόμενοι στον τομέα του Πολιτισμού δε θα μπορούσε να παραλειφθεί το παράδειγμα της Κίνησης Πολιτών «Διάζωμα», που έχει αναλάβει την προστασία των αρχαίων θεάτρων μέσω χορηγιών από ιδιωτικές οργανώσεις (όπως τα ιδρύματα Ωνάση, Μποδοσάκη, «Στ. Νιάρχος», ΣΕΒ κ.λπ.), επιχειρηματικούς ομίλους (τράπεζες, βιομηχανίες τροφίμων και ποτών, φαρμακοβιομηχανίες, επιχειρήσεις τηλεπικοινωνίας κ.ά.), δημόσιους φορείς, ειδικά της Τοπικής Διοίκησης, και απλούς πολίτες και η οποία διασυνδέεται άμεσα με τα σχολεία. 
Για τους πραγματικούς στόχους ανάλογων παρεμβάσεων μιλάει το παράδειγμα των μαθητών ενός σχολείου που εμπνεόμενοι από το κοινωνικό όραμα μιας βιομηχανίας - εταιρικού μέλους του «Διαζώματος» - έγραψαν σενάριο για τη συμβολή της στην αποκατάσταση και ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Ως ανταμοιβή, είχαν την ...τύχη να συνομιλήσουν με τον πρόεδρο της εταιρείας και να διδαχτούν από την πείρα της ζωής και της σταδιοδρομίας του «κατάλληλες στάσεις ζωής», σύμφωνα με το δελτίο Τύπου του σχολείου...

Με λίγα λόγια, καπιταλιστικό κράτος και επιχειρηματικοί όμιλοι συνεργάζονται αγαστά για να επιτευχθεί η ταξική συνεργασία και συναίνεση στη διαιώνιση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, υλικής και πνευματικής. Ετσι και η ναυαρχίδα του Ιδρύματος «Στ. Νιάρχος», το Κέντρο Πολιτισμού στο Φαληρικό Δέλτα, έρχεται επάξια να εκπροσωπήσει την κυρίαρχη αστική αντίληψη για το ρόλο της Τέχνης να κατευνάζει, να παρηγορεί και ευχάριστα να αποκοιμίζει συμφιλιώνοντας ταξικά τους καταπιεσμένους με τους καταπιεστές τους. 
Οι μέχρι σήμερα ανοιχτές στους πολλούς δραστηριότητές του, όπως το γιορταστικό πρόγραμμά του για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά με τις συναυλίες κλασικής μουσικής, τα γκαλά όπερας από τη Λυρική, τις αναγνώσεις χριστουγεννιάτικων ιστοριών από επώνυμους καλλιτέχνες, το στολισμένο περιβάλλον, τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις, τη λίμνη, τα βεγγαλικά, πρόσφεραν απλόχερα στο λαϊκό κόσμο που συνέρρεε με τα παιδιά του μια γεύση από το λαμπερό και πολυτελή κόσμο της τάξης των αστών, στον οποίο μπορεί να συμμετέχει και ο απλός λαός, μια αίσθηση σφρίγους και ακμής ενός συστήματος που κάτω από το λούστρο του σπαράζεται από ανταγωνισμούς και σαπίζει.

Ένας ιδιωτικός οργανισμός που θα απολαμβάνει τα προνόμια του Δημοσίου χωρίς τις υποχρεώσεις του

Δεν είναι πλέον μακριά η ημερομηνία που θα ολοκληρωθεί η παράδοση του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» (ΚΠΙΣΝ) στο ελληνικό κράτος. Ηδη το έργο βρίσκεται στο τελικό στάδιο των δοκιμαστικών χρήσεων για να διαπιστωθεί η καλή λειτουργία του. Σύσσωμος ο αστικός Τύπος πανηγυρίζει για το καινούργιο πολιτιστικό κέντρο, επισημαίνοντας τη «μεγάλη προσφορά» του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» (ΙΣΝ), τις αρχιτεκτονικές του αρετές και τη σπουδαία αναβάθμιση του αστικού τοπίου της περιοχής. Ελάχιστες μέχρι τώρα είναι οι φωνές που αμφισβητούν το πόσο δωρεάν είναι η «δωρεά» και επισημαίνουν την παρέμβαση που γίνεται από το ΙΣΝ, ενός ιδιωτικού φορέα, στη διάρθρωση και λειτουργία όχι μόνο του οργανισμού του ΚΠΙΣΝ αλλά και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ) και της Εθνικής Βιβλιοθήκης Ελλάδος (ΕΒΕ). Για τους διαφημιστές όμως του μύθου περί καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο και αγαθοποιά οράματα, τέτοια θέματα πρέπει να αποκρύβονται από το φτωχό λαό. Το μόνο που τους προβληματίζει είναι το κατά πόσον το ελληνικό κράτος θα μπορέσει να διαχειριστεί αποτελεσματικά ένα τέτοιο έργο, υπαινισσόμενοι πως θα ήταν προτιμότερο να μείνει στα χέρια του Ιδρύματος «Στ. Νιάρχος».

Από μια πρώτη ματιά στο νόμο που κυρώνει τη σύμβαση ανάμεσα στο Ελληνικό Δημόσιο (ΕΔ) και το Ιδρυμα αποκαλύπτονται οι ασφυκτικοί όροι με τους οποίους το δεύτερο επιβάλλει τις απαιτήσεις του και ελέγχει την υλοποίησή τους. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 29 της σύμβασης, αν αυτή λυθεί για μια σειρά λόγους - ανάμεσά τους και η μη συμμόρφωση με τους κανόνες που επιβάλλει το ΙΣΝ - τότε αυτό δικαιούται να πάρει πίσω όλα τα χρήματα που έχει «δωρίσει» και μάλιστα προσαρμοσμένα ετησίως με βάση το ποσοστό αύξησης του τιμάριθμου και εντός αποκλειστικής προθεσμίας τριών μηνών. Μετά την πάροδο της προθεσμίας τρέχουν τόκοι υπερημερίας.

Η διατυμπανιζόμενη αποξένωση του Ιδρύματος από το Κέντρο Πολιτισμού μετά από την παράδοση του έργου στο Δημόσιο είναι λόγια του αέρα. Το ΙΣΝ θα είναι τόσο αποξενωμένο ώστε θα διατηρεί ακέραιο το δικαίωμά του να ελέγχει όποτε θέλει τα οικονομικά και τη λειτουργία του Κέντρου Πολιτισμού «Σταύρος Νιάρχος», επεκτείνοντας μάλιστα την παρέμβασή του - μέσω του Κέντρου Πολιτισμού - στη λειτουργία της Λυρικής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης, εφόσον προηγουμένως διαπιστώσει ότι οι δύο οργανισμοί πληρούν τους όρους για να εγκατασταθούν σε αυτό. Ανάμεσα στους όρους είναι και η αναπροσαρμογή των κανονισμών λειτουργίας τους σύμφωνα με τις υποδείξεις του Ιδρύματος. Μάλιστα, στη σύμβαση της δωρεάς υπάρχουν προσαρτημένα σχετικά σχέδια και για τους δύο οργανισμούς, που δεν κατατέθηκαν στη Βουλή.

Με βάση τη σύμβαση το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» είναι μια ανώνυμη εταιρεία, η οποία δεν υπάγεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, στο δημόσιο λογιστικό, στις εθνικές διατάξεις περί εκπόνησης μελετών, παροχής υπηρεσιών, εκτέλεσης έργων και διενέργειας προμηθειών του Δημοσίου και τις διατάξεις για την πρόσληψη προσωπικού στο δημόσιο τομέα και θα λειτουργεί ως φορέας ιδιωτικού δικαίου. Με άλλα λόγια, έχουμε ένα φορέα που ανήκει στο κράτος, ο οποίος όμως είναι πλήρως εκτός κανόνων λειτουργίας του Δημοσίου. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο ιδιωτικός αυτός οργανισμός απολαμβάνει όλα τα προνόμια των κρατικών φορέων - χωρίς τις υποχρεώσεις τους - και ακόμη περισσότερα, αφού απαλλάσσεται από κάθε φορολογική επιβάρυνση, πλην ΦΠΑ. 
Μάλιστα, αν κάποιος τρίτος, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, αποφασίσει να κάνει δωρεά προς το ΚΠΙΣΝ, την ΕΛΣ ή την ΕΒΕ, απαλλάσσεται επίσης από κάθε φόρο για τη συγκεκριμένη δωρεά, το ποσόν της δωρεάς αφαιρείται από το εισόδημα του δωρητή και ο δωρητής «απαλλάσσεται από τα τεκμήρια απόκτησης περιουσιακών στοιχείων» (άρθρο 28).

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η ΕΛΣ όσο και η ΕΒΕ θα πληρώνουν για τη χρήση του χώρου και τον εξοπλισμό που θα τους παραχωρηθεί, καθώς και για τη συντήρησή τους. Σε απλά ελληνικά, η ΕΛΣ και η ΕΒΕ θα πληρώνουν νοίκι με ετήσια μάλιστα αναπροσαρμογή του. Μετά την 68η συνάντηση της ειδικής συμβουλευτικής επιτροπής του Ελληνικού Δημοσίου με το Ιδρυμα «Στ. Νιάρχος», που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 12/12/16 και με βάση τα όσα επισήμανε ο πρόεδρος της ΕΛΣ, Αθανάσιος Θεοδωρόπουλος, η ΕΛΣ θα πρέπει να καταβάλει στο ΚΠΙΣΝ για τη χρήση του χώρου το ποσό των 5,6 εκατομμυρίων ευρώ, ποσό που είναι αδύνατο να καλυφθεί από τον προϋπολογισμό του ΥΠΠΟΑ, ο οποίος για το 2017 προβλέπει τη διάθεση μόλις 95,8 εκατομμυρίων για το σύνολο των 60 περίπου εποπτευόμενων από αυτό φορέων. Αντικειμενικά, η ΕΛΣ εξωθείται στην ανάπτυξη επιχειρηματικών πρωτοβουλιών και στην αναζήτηση κεφαλαιούχων «χορηγών» - επενδυτών με τα ανάλογα ανταλλάγματα, που συνήθως δεν είναι μόνο οικονομικά.

Συμβολή στην αποτελεσματικότερη επιχειρηματική λειτουργία δημόσιων οργανισμών

Ειδικότερα στην περίπτωση του Ιδρύματος «Στ. Νιάρχος» εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς, ποιο είναι τελικά το όφελος που θα αποκομίσει το ίδιο το Ιδρυμα από αυτήν την ακριβή επένδυση των 617 εκατομμυρίων ευρώ στο Φαληρικό Δέλτα; 
Η απάντηση δεν είναι εύκολη, καθώς οι ουσιαστικότερες πλευρές του όλου εγχειρήματος δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί. 
Οσοι ωστόσο έχουν υπόψη τους την κατά καιρούς κρίσιμη ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση ανάλογων «ευαγών ιδρυμάτων» του κεφαλαίου στην κοινωνική ζωή διαφόρων χωρών (με πρώτο το ίδρυμα Φορντ, παράρτημα - βιτρίνα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου με πολιτιστική δράση και στην Ελλάδα την περίοδο της δικτατορίας) δεν μπορεί παρά να είναι επιφυλακτικοί απέναντι σε τέτοιου είδους «ευεργεσίες».

Σε ένα πρώτο επίπεδο το Ιδρυμα «Στ. Νιάρχος» έρχεται να εξυπηρετήσει την κατεύθυνση μονοπωλιακών ενώσεων, όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση, για τοποθέτηση μέρους των κερδών σε κοινωνικούς τομείς του κράτους, όπως ο Πολιτισμός. Η διείσδυση του κεφαλαίου σε δομές και υπηρεσίες του αστικού κράτους με την ανάληψη πρωτοβουλιών άμεσα απ' αυτό, αποτελεί μάλιστα μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να προσαρμοστεί ο κρατικός τομέας στις τρέχουσες ανάγκες του κεφαλαίου.

Άλλωστε, όλα αυτά τα χρόνια το Ιδρυμα «Στ. Νιάρχος» εκτός από την κατασκευή των νέων εγκαταστάσεων της Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης έχει χρηματοδοτήσει πολλές άλλες μικρότερες ή μεγαλύτερες δράσεις στους τομείς του Πολιτισμού, της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας ασκώντας καθοδηγητικό ρόλο στον αναπροσανατολισμό κρατικών οργανισμών, ώστε να λειτουργήσουν αποτελεσματικότερα «επιχειρηματικά», με μικρότερο δηλαδή κόστος και μεγαλύτερα οφέλη για τα γενικότερα ιδεολογικά - πολιτικά κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα. 
Βασικά στοιχεία αυτής της αναδιάρθρωσης των κρατικών κοινωνικών υπηρεσιών είναι η εισαγωγή νέων τεχνολογιών στην οργάνωσή τους, η αξιοποίηση νέων τεχνικών προσέλκυσης «πελατών», η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και η εξοικείωση των εργαζομένων σε αυτές με την ελαστική και την «εθελοντική» εργασία, προπαντός όμως η αποτελεσματικότερη συνεισφορά τους στην ιδεολογική χειραγώγηση, στην προσαρμογή και την υποταγή πλατιών λαϊκών στρωμάτων - ειδικά της νεολαίας - στις στρατηγικές προτεραιότητες της αστικής τάξης, μέσα και από τη συγκρότηση κοινωνικών δικτύων.

Κοινωνικές δικτυώσεις με στόχο τη νεολαία που γεννούν πολλά ερωτήματα

Ανάλογους στόχους φαίνεται να υπηρετεί και η ΜΚΟ του Ιδρύματος «Στ. Νιάρχος» Future Library με αντικείμενο την «προώθηση της καινοτομίας, της δημιουργικότητας και της κοινωνικής δικτύωσης». 
Στο πρόγραμμά της - στο οποίο εντάσσονται 150 διασυνδεδεμένες μεταξύ τους δημόσιες και δημοτικές Βιβλιοθήκες της χώρας, ανάμεσά τους και η Εθνική Βιβλιοθήκη - ορίζεται ως σκοπός της «η ενίσχυση στη συνείδηση των πολιτών της σπουδαιότητας των βιβλιοθηκών ως κέντρων μάθησης, χώρων δημιουργικότητας και αλληλεπίδρασης ιδεών». Ενα ευπρόσδεκτο θα σκεφτεί κανείς εγχείρημα, αφού το δίκτυο των βιβλιοθηκών μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της φιλομάθειας, διευκολύνοντας την πρόσβαση στη γνώση και το βιβλίο ενός ευρύτερου και προπαντός νεανικού κοινού μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή και του διαδικτύου. Δυστυχώς, όμως, όλα αυτά τα πλεονεκτήματα αφορούν ένα περιορισμένο, με υψηλά μορφωτικά εφόδια αναγνωστικό κοινό.

Για τον πολύ κόσμο οι βιβλιοθήκες μετατρέπονται σε χώρους ανάπτυξης μιας σειράς άλλων δραστηριοτήτων για κάθε ηλικία, φαινομενικά θετικών, που ωστόσο συγκλίνουν στη διαμόρφωση της βολικής για την αστική εξουσία στάσης ζωής και συνείδησης του ημιμαθούς και διά βίου ημιαπασχολούμενου κυνηγού δεξιοτήτων, ενός προσαρμοστικού και αφοσιωμένου στα κάλπικα αστικά ιδεώδη πολίτη, όπως π.χ. οι δράσεις για το περιβάλλον, που καθόλου άσχετες δεν είναι με την προώθηση της πράσινης οικονομίας.
 Από το όλο πρόγραμμα δε λείπουν οι οργανωμένες συζητήσεις ή τα σεμινάρια προβολής των ιμπεριαλιστικών στρατηγικών επιδιώξεων και προπαγάνδας αστικών ιδεολογημάτων πάνω σε επίμαχα θέματα, όπως το Προσφυγικό, ο πόλεμος, η Ευρωπαϊκή Ενωση κ.ά. 
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα αγώνων ρητορικής (debate) για νέους που οργάνωσε η Δημοτική Βιβλιοθήκη της Ηλιούπολης με θέμα: «Είναι ευθύνη της Δύσης να επιβάλει τις ανθρωπιστικές αξίες της στον υπόλοιπο κόσμο». 
Στο περίγραμμα αυτό αναπροσαρμόζεται και το αντικείμενο εργασίας των βιβλιοθηκονόμων, που χρησιμοποιούνται πια ως εμψυχωτές και οργανωτές προγραμμάτων, ενώ οι αποτελεσματικότεροι από αυτούς στέλνονται για σεμινάρια στο εξωτερικό. 
Μια ανάλογη «κοινωνική δικτύωση» στον τομέα της Παιδείας αυτή τη φορά προωθεί και το επίσης χρηματοδοτούμενο από το Ιδρυμα «Στ. Νιάρχος» πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων «Ανοιχτά σχολεία», σύμφωνα με το οποίο ορισμένα σχολεία παραμένουν ανοιχτά τις απογευματινές ώρες και τα Σαββατοκύριακα με σκοπό να προσελκύσουν με την ανάπτυξη διαφόρων προγραμμάτων τους μαθητές, τους γονείς και τους κατοίκους της γειτονιάς.

Όσα μέχρι εδώ αναφέρθηκαν συνιστούν βέβαια ορισμένες όψεις του ζητήματος, που η εικόνα του δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. 
Πολλά ερωτήματα παραμένουν ακόμη αναπάντητα. 
Είναι οπωσδήποτε θέμα που προκαλεί ανησυχία για την τύχη του θησαυρού της συγκεντρωμένης στις βιβλιοθήκες μας πνευματικής μας κληρονομιάς, οι σχέσεις που κατά καιρούς αναπτύσσει η ΜΚΟ Future Library με ορισμένους μονοπωλιακούς κολοσσούς στους τομείς της επικοινωνίας και του διαδικτύου που εκδηλώνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ζητήματα πνευματικής ιδιοκτησίας ως πάροχοι ή χρήστες περιεχομένου, όπως η «Google» ή η «Vodafone», αλλά και η σύνδεσή της με το ίδρυμα των ιδιοκτητών της «Microsoft», Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς.

Ίσως ακόμη πιο σοβαρό ζήτημα είναι το ότι μια σειρά ιδιωτικές οργανώσεις, που αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί το Ιδρυμα «Στ. Νιάρχος», συγκροτούν κοινωνικά δίκτυα, κατευθύνουν δραστηριότητες και συζητήσεις, συγκεντρώνουν και οργανώνουν εργατικά, λαϊκά στρώματα με ειδική στόχευση στη νεότερη γενιά τους και όλα αυτά με τη σφραγίδα του αστικού κράτους, στρατολογώντας μάλιστα ειδικευμένους εργαζόμενους σε αυτό. Για το πώς χρησιμοποιούνται σε κρίσιμες πολιτικές φάσεις τα ανθρώπινα αυτά δίκτυα υπάρχει ήδη μια πείρα στη χώρα μας. Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από τότε που το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ καλούσε τους ακροατές του να εκτονωθούν στο κίνημα των πλατειών.

Όσοι παρ' όλα αυτά εξακολουθούν να μαγεύονται από το θαυμαστό κόσμο του Πάρκου και να θεωρούν το Ιδρυμα «Στ. Νιάρχος» πηγή φωτός και πολιτισμού,
ας αναρωτηθούν, γιατί από τις εγκαταστάσεις του ο Ομπάμα απηύθυνε τον ύμνο του για την αστική Δημοκρατία ενάντια στον «ολοκληρωτισμό» και το «σιδηρούν παραπέτασμα», 
που στο όνομά της και χάρη σ' αυτήν 
διογκώνονται οι ταξικές ανισότητες και γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα και οι ωμότερες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όπως αυτές που πληθαίνουν στη γύρω μας περιοχή;


11 Ιανουαρίου, 2017

κάποια πράγματα δεν μπορούν ν' αγνοηθούν ακόμα κι από Βασιλικές Ακαδημίες:




Ειδήσεις τέχνης και πολιτισμού.....
1η: Στο "Κάστρο Μιχαϊλόφσκι" στο Λένινγκραντ (Αγία Πετρούπολη) 

με παράδοση από πολύ παλιά γινόταν, 
εκτός των άλλων, ο πρωτοχρονιάτικος χορός της Ρώσικης αριστοκρατίας. 
Μετά την Επανάσταση το "Κάστρο" λειτούργησε σαν Μουσικό Θέατρο για όλο το Λαό. 
Μετά τις ανατροπές και μέχρι σήμερα επανήλθε στη παλιά του λειτουργία, για τη νέα Ρώσικη αριστοκρατία.
*****
2η: Η Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου εγκαινιάζει στις 11 Φεβρουαρίου έκθεση, για τα 100 χρόνια της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης, με τίτλο: "Επανάσταση: Ρώσικη Τέχνη !917-1932"
 Η αναφορά ξεκινάει από τον Καντίνσκι και καταλήγει στο Σοσιαλιστικό Ρεαλισμό.,,,,,,
κάποια πράγματα δεν μπορούν ν' αγνοηθούν ακόμα κι από Βασιλικές Ακαδημίες.....

04 Δεκεμβρίου, 2016

τα Παιδιά Μας με χρώματα και μουσικές Ενώνουν τις φωνές Τους: 23 Δεκέμβρη-18:30 στο 7ο Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας

School Art Festival: 

,,θέλουμε να εκφραστούμε μέσα από τη μουσική, το θέατρο, το σκίτσο, τις νέες τεχνολογίες – video, την ποίηση και όλα τα είδη τέχνης,,
,,θέλουμε να δημιουργήσουμε, αλλά συναντάμε αμέτρητα εμπόδια για να το κάνουμε. Από το ασφυκτικό καθημερινό πρόγραμμα, από το σπίτι στο σχολείο και μετά στο φροντιστήριο, μέχρι τις ελλείψεις υποδομών στα σχολεία και τις γειτονιές μας,,

School Art Festival: 

23 Δεκέμβρη από τις 18:30 στην Πολυγωνική αίθουσα του 7ου Γυμνασίου Ν.Ιωνίας (Εμμ. Παππά 6 & Φιλελλήνων)

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ, ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ… ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ!
Από την αρχή της χρονιάς οι μαθητές αποδείξαμε πως δεν εγκαταλείπουμε τα όνειρα και τις ανάγκες μας για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα. Σε κάθε σχολείο και κάθε γειτονιά συζητήσαμε, ανταλλάξαμε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας, οργανώσαμε τον αγώνα μας, πλημμυρίσαμε τους δρόμους με τα πανό, τα συνθήματά μας…
Δεν σταματήσαμε, δεν σταματάμε…
ο αγώνας μας συνεχίζεται γιατί όλα όσα κάνουν το σχολείο και τη ζωή μας χειρότερη παραμένουν, είναι εδώ…
Εδώ όμως είμαστε και εμείς! Ακόμα πιο αποφασισμένοι να συνεχίσουμε! …
Kαι στους δρόμους να ξαναβγούμε, αλλά και μέσα από την πολιτιστική μαθητική δημιουργία να προβάλουμε τις ανάγκες μας για ένα σχολείο που δε θα μας εξοντώνει αλλά θα μας μορφώνει πραγματικά, για ένα σχολείο που θα δίνει βήμα στην ανάγκη μας για δημιουργία, στην ουσιαστική επαφή μας με τις τέχνες, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Να διεκδικήσουμε χώρους και υποδομές για τις πολιτιστικές και αθλητικές σχολικές ομάδες.
23 Δεκέμβρη από τις 18:30 στο 7ο Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας με χρώματα και μουσικές ενώνουμε τις φωνές μας, 
εκφράζουμε τις ανησυχίες, τα όνειρα και τις διεκδικήσεις μας για όσα μας ανήκουν και μας στερούν οι κυβερνήσεις και οι συνεργάτες τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αλλού…
Δεν τους χαρίζουμε τα όνειρά μας!
Συνεχίζουμε τον αγώνα μας με πολλές μορφές και τρόπους!
Σε κάθε σχολείο συζητάμε και οργανώνουμε τη συμμετοχή μας στο μεγαλύτερο μαθητικό πολιτιστικό φεστιβάλ πριν κλείσει η χρονιά!
Θα είμαστε εκεί όλοι οι μαθητές και οι πολιτιστικές μαθητικές ομάδες:
  • που δεν εγκαταλείπουμε τα όνειρα και τις ανάγκες μας για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα
  • που θέλουμε να εκφραστούμε μέσα από τη μουσική, το θέατρο, το σκίτσο, τις νέες τεχνολογίες – video, την ποίηση και όλα τα είδη τέχνης.
  • που θέλουμε να δημιουργήσουμε, αλλά συναντάμε αμέτρητα εμπόδια για να το κάνουμε. Από το ασφυκτικό καθημερινό πρόγραμμα, από το σπίτι στο σχολείο και μετά στο φροντιστήριο, μέχρι τις ελλείψεις υποδομών στα σχολεία και τις γειτονιές μας, αλλά και το γεγονός πως για να ασχοληθούμε με τα ενδιαφέροντά μας πρέπει οι οικογένειες μας να δώσουν ένα σκασμό λεφτά.
  • που θέλουμε μέσα από τις μελωδίες μας, αλλά και κάθε είδος τέχνης να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στα χιλιάδες προσφυγόπουλα που είναι εγκλωβισμένα χωρίς τη θέλησή τους στη χώρα μας και παράλληλα να υψώσουμε τείχος στους φασίστες και το ναζιστικό τους δηλητήριο, να δημιουργήσουμε και να αγωνιστούμε ενάντια στον πόλεμο.
23 Δεκέμβρη οργανώνουμε τη δική μας γιορτή δημιουργίας, προβάλλουμε το καλλιτεχνικό μας έργο και αποδεικνύουμε και μ’ αυτό τον τρόπο ότι οι μαθητές δρούμε συλλογικά, στον αγώνα, στο μάθημα, στο τραγούδι, στη ζωή!
ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!!!
Δηλώσεις συμμετοχής σχολείων, ομάδων, μαθητών:
e-mail: mathitesgr1@gmail.com
fb: mathites.gr
Τηλέφωνο: 6979363230, 6986191801
Δηλώσεις συμμετοχής μέχρι 15/12.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
Από εδώ μπορείτε να κατεβάσετε την ανακοίνωση

08 Νοεμβρίου, 2016

η "άλλη" Ζάκυνθος: η Ζάκυνθος του Πολιτισμού στον "Αυριακό"



ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΣΗ ΖΑΚΥΘΟΣ 
ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΙΕΚ ΑΝΕΒΑΖΟΥΝ ΤΟ… AMERICAN DREAM | 5 ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ ΤΟΥ TENNESSEE WILLIAMS ΣΤΟΝ ΑΥΡΙΑΚΟ





Μια δύσκολη και απαιτητική παράσταση ανέβηκε το βράδυ της Παρασκευής στον ιστορικό χώρο του Αυριακού, στο Βανάτο. 
Μια παράσταση με πολλές ιδιαιτερότητες και πολύπλευρη σημασία για το νησί μας, 
αφού οι ηθοποιοί που ερμήνευσαν τους ρόλους ήταν όλοι απόφοιτοι του Τμήματος «Υποκριτικής Θεάτρου και Κινηματογράφου» του ΙΕΚ Ζακύνθου. 
Κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Κώστα Καποδίστρια και του Νίκου Σκουλά, ηθοποιοί κάθε ηλικίας και εμπειρίας, έδωσαν τον καλύτερό τους αυτό, κατέθεσαν την ψυχή τους, έβαλαν όλες τις δυνάμεις τους για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των 5 μονόπρακτων έργων του Τένεσι Ουίλιαμς που με τόλμη ανέβασε το «Θέατρο τση Ζάκυνθος – Επαγγελματική Σκηνή». 

Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η πρώτη αυτή φουρνιά επαγγελματιών, πλέον, ηθοποιών, του ΙΕΚ, αποτελεί μία ακόμη καλλιτεχνική παρακαταθήκη του νησιού, σε μια εποχή όπου ο τουρισμός υπερκαλύπτει σχεδόν κάθε άλλη κύρια ή δευτερεύουσα απασχόληση των Ζακυνθινών. 
Αποδεικνύεται έτσι ότι η μακραίωνη θεατρική παράδοση του τόπου συνεχίζεται, ανανεώνεται με νέο αίμα, πολλή αγάπη και μεράκι, παρά τα όποια σκαμπανεβάσματα που βίωσε στο παρελθόν.

Γκρεμίζοντας το Αμερικάνικο Ονειρο

Άνθρωποι «κομματιασμένοι» από τη ζωή. 
Άλλοι έχασαν την ελπίδα τους για πάντα, άλλοι είναι βασανισμένοι από την «προσωπική τους ιστορία», 
άλλοι βαλτωμένοι σε μια καθημερινότητα που πνίγει τα αισθήματα και τις σκέψεις τους. 
Όλοι τους «φτωχοδιάβολοι», που προσπαθούν να κρατήσουν την αξιοπρέπεια ή ακόμη και την αθωότητά τους, όταν γύρω τους τα πάντα έχουν αποδομηθεί. 
Ιστορίες μιας άλλης χώρας και κουλτούρας αλλά τόσο οικείες σήμερα. 
Η απόγνωση, η απελπισία, ο πόνος, η μοναξιά, η αποτυχία, δεν γνωρίζουν σύνορα και εποχές. «Λαίδη Φθεϊροσόλ», «Χαιρετισμούς από τη Βέρθα», «Μίλα μου σαν τη βροχή», «Μην κλαις μωρό του Ρούνι», «Προς κατεδάφισιν». 

Πέντε μονόπρακτα του Τένεσι Ουίλιαμς, που συνθέτουν συνολικά την παράσταση «Αμερικάνικο Ονειρο» και που ερμήνευσαν με πάθος και απίθανη προσήλωση από τους ηθοποιούς, στο μικρό και εξίσου απαιτητικό χώρο του «Αυριακού».

Το θέατρο ως πάθος 
Ανασφάλεια. Αυτό είναι το κυρίαρχο συναίσθημα όλων των αποφοίτων μιας μικρής περιφερειακής σχολής αλλά, όπως λένε, τα τοπικά θεατρικά σχήματα μπορούν να απορροφήσουν αυτούς τους αποφοίτους που, διαφορετικά, θα έφταναν σε απόγνωση.
 «Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Κ. Καποδίστριας, ο Θ. Καμπίτσης, ο Μπ. Σιγούρος 
και όλοι όσοι έχουν δημιουργήσει τα θεατρικά σχήματα της Ζακύνθου, διαφορετικά θα είμαστε σε αδιέξοδο», λέει η «βετεράνος» ηθοποιός των ερασιτεχνικών ζακυνθινών σχημάτων, Αθηνά Κακολύρη, που παίρνει μέρος στην παράσταση. 

«Το θέατρο δεν είναι μόνο διέξοδος, είναι πάθος, είναι δημιουργία, είναι ζωή. Το θέατρο είναι η ζωή μου, αν μου λείψει, θα πεθάνω», συμπληρώνει.










Το θέατρο ως ζωή
Οι νεότερες γενιές των ηθοποιών γνωρίζουν καλά τι τις περιμένει με την επιλογή τους αυτή. 
Ο χώρος είναι από τους πρώτους που πλήττονται σε κάθε οικονομική κρίση, πόσω δε μάλλον σε αυτή που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. 
Η Σοφία Δικοπούλου, νεαρή, μορφωμένη και άρτι αποφοιτήσασα ηθοποιός του ΙΕΚ, επιμένει πως η επιλογή του θεάτρου ως τρόπο έκφρασης έρχεται από μια εσώτερη ώθηση που οφείλεται στην αγάπη για τις τέχνες γενικότερα. «Στο θέατρο καταθέτεις την ψυχή σου, την καρδιά σου, το νου σου, το ίδιο σου το σώμα. Το αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Ένα χαρτί δεν σε κάνει ηθοποιό. Η αγάπη σε κάνει», λέει με πάθος. «Αλλά δεν ζούμε από αυτό, εννοείται, αλλά δεν σταματάς. Αυτό που καταθέτεις στο κοινό, σε κρατάει ζωντανό», συμπληρώνει. 
Για όλους αυτούς τους ηθοποιούς, ο χώρος του Αυριακού ήταν μια απρόσμενα ζεστή «αγκαλιά» που άνοιξε ο δάσκαλός τους στη σχολή και στο σανίδι, Κώστας Καποδίστριας
«Μας έδωσε το χώρο αυτό όχι μόνο για να παρουσιάσουμε την παράσταση αλλά και για να πραγματοποιήσουμε την υποχρεωτική μας πρακτική εξάσκηση, να πάρουμε το πτυχίο μας, μέσα από ένα άρτιο αποτέλεσμα. Μας ένωσε σε μία δυνατή ομάδα», λέει η Σοφία. «Αγγίξαμε τα όρια του επαγγελματισμού σε αυτή την παράσταση».

Φόβος, ευθύνη και εμπιστοσύνη
«Το βάρος του ονόματος του Τένεσι Ουίλιαμς, άλλους τους τρόμαξε, άλλους όχι. Προσωπικά εμένα, όχι», λέει η Αθηνά Κακολύρη. «Τρομάζω μέχρι να καταφέρω αυτό που θέλει ο συγγραφέας», λέει. 

Για τη νεότερη στο χώρο, Σοφία Δικοπούλου, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. «Εμένα με τρομάζει, το παραδέχομαι. Αλλά ο σκηνοθέτης βοηθά, μας δίνει τη γραμμή μέσα από την οποία θα προσεγγίσουμε το έργο, γιατί εμείς δεν το γνωρίζουμε».

Αμεσότητα
Τα μονόπρακτα παρουσιάζονται σε ένα μικροσκοπικό χώρο ιδιαίτερο, λόγω της τεράστιας εγγύτητας ηθοποιών και κοινού, που βρίσκονται σε απόσταση εκατοστών μεταξύ τους και στο ίδιο επίπεδο. 
Καθοριστική ήταν επομένως η συμβολή της σκηνογράφου, Θάλειας Ξενάκη. «Ηταν η πρώτη φορά που βρέθηκα δίπλα στο σκηνοθέτη, από τις αρχές της προετοιμασίας της παράστασης. Ο χώρος είχε πολλές ιδιαιτερότητες αλλά εμένα μου αρέσουν αυτά τα ‘σκοτεινά’ έργα», λέει η κ. Ξενάκη.
«Επρεπε να χωρέσουμε με τον πιο λιτό και περιεκτικό τρόπο πέντε διαφορετικά σκηνικά που να στέκουν, να υπηρετούν τα ανάγκες των μονόπρακτων και να είναι λειτουργικά για όλους τους ηθοποιούς, ανάλογα με τη σκηνοθεσία».

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
«Είμαστε ένα εργαστήρι έρευνας και μελέτης του Επτανησιακού θεάτρου αλλά στρεφόμαστε προς κάθε παράλληλη μορφή του παγκόσμιου θεάτρου. 
Φέτος, με κέντρισε ο Ουίλιαμς ώστε να συνδυάσω πολλά πράγματα: την πρακτική της τάξης του ΙΕΚ και το ανέβασμα μιας παράστασης που να αξιοποιεί τα δυναμικό των αποφοίτων. 
Με το υλικό που διέθετα, η καλύτερη επιλογή στη διανομή ήταν τα συγκεκριμένα μονόπρακτα. 
Και νομίζω ότι πέτυχα να βρω τους ρόλους που ταίριαζαν για τον κάθε μαθητή. 
Το ότι καταφέραμε και βγάλαμε σε τρεις μήνες αυτή τη δουλειά είναι σημαντικό, αφού δεν μιλάμε για πεπειραμένους επαγγελματίες ηθοποιούς. 
Τα εμπιστεύομαι πάρα πολύ αυτά τα παιδιά. Είναι το μέλλον μας και είμαι πολύ αισιόδοξος γι’ αυτά. 
Πάντως, ό,τι θεατρική παράταση ανεβαίνει στη Ζάκυνθο είναι καλή. 
Η Ζάκυνθος δεν είναι απλά ένα θεατρικό φυτώριο, είναι η πατρίδα του νεοελληνικού θεάτρου, όταν παράλληλα το σήμα κατατεθέν του ζακυνθινού λαού είναι οι Ομιλίες».

ΝΙΚΟΣ ΣΚΟΥΛΑΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
«Επιλέξαμε έναν πολύ αγαπημένο συγγραφέα ο οποίος δεν παρουσιάζει ακριβώς ήρωες στα έργα του, αφού, αυτό που φαίνεται, δεν είναι ακριβώς αυτό που είναι, κάτι που συνηθίζεται στις δυτικές κοινωνίες. 
Ο Τένεσι Ουίλιαμς δεν ασχολιόταν με τους ανθρώπους της επιφάνειας, αλλά, ακόμη και αν καταπιανόταν με αυτούς, τους ‘κυνηγούσε’. Οι ήρωές του γκρεμίζουν το Αμερικάνικο Ονειρο
Το νόημα αυτών των μονόπρακτων είναι ότι δεν μπορούμε να μένουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων και, κάποια στιγμή, πρέπει να δοκιμάσουμε να μπούμε στη θέση του Αλλου. 

Οσο για την παράσταση καθαυτή, είναι πολύ σημαντικό ότι παίζουν νέοι ηθοποιοί, που, για τους περισσότερους είναι η πρώτη τους επαγγελματική παράσταση. 
Στις εποχές που ζούμε, η στήριξη ανθρώπων που με τη σειρά τους στηρίζουν την τέχνη, είναι κάτι πολύ σημαντικό, μέσα από μια θεατρική σκηνή που δημιουργήθηκε για να αναδείξει και να γνωρίσει στους Ζακυνθινούς το θέατρο και που έχει ανεβάσει σπουδαία έργα».

Το «American Dream» θα παρουσιάζεται στον «Αυριακό», κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο, μέχρι τα Χριστούγεννα.
Σκηνοθεσία: Κώστας Καποδίστριας – Νίκος Σκουλάς
Σκηνικά-Κοστούμια: Θάλεια Ξενάκη
Μουσική: Διονύσης Μπουκουβάλας
Εμφανίζονται οι ηθοποιοί: Μαρία Ευαγγέλου, Ανατασία Παπαδημητρίου-Μαυροπόδη, Αλέξανδρος Πασχάλης, Αθηνά Κακολύρη, Ελένη Παλιογιάννη, Ιωάννα Ευαγγελινέλη, Τώνια Κακολύρη, Βάσια Αρβανιτάκη, Νίκος Μίχος, Ειρήνη Μποτώνη, Ηλίας Θεοδόσης, Ηλίας Σαραντίδης και Σοφία Δικοπούλου.