ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: ΤΟ "ΤΙΜΕ" ΦΑΝΕΡΩΝΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΤΟΥ 1942 !!

,,εξέφραζε ολοκάθαρα και την εκτίμηση για τον Στάλιν: “Στάλιν: ο σωτήρας του Δυτικού πολιτισμού”.,,

Σαν σήμερα, στις 4 Ιανουαρίου του 1943, πριν 76 χρόνια, το γνωστό περιοδικό «ΤΙΜΕ», κυκλοφόρησε έχοντας στο εξώφυλλό του τη μορφή του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Στάλιν. 

Ήταν αφιερωμένο σ’ αυτόν σαν “Άνθρωπος της χρονιάς 1942”. 

Ένα εξώφυλλο με μια ωραία εικόνα του σοβιετικού ηγέτη κι ένα συνοδευτικό κείμενο γεμάτο αναφορές και συνειρμούς που θα έκαναν τους σημερινούς «ιστορικούς» και«δημοσιολόγους» της θεωρίας των δύο άκρων να κοκκινίζουν από αντικομουνιστική κι αντισοβιετική ιερή μανία εναντίον του περιοδικού. Μέχρι και “Σωτήρα του Δυτικού πολιτισμού” τον αποκαλούσαν.

Μάνος Δούκας

Όχι. Δεν είχε “κολλήσει” προσωπολατρία το περιοδικό. Ούτε είχε αρχίσει να αλληθωρίζει φιλοσοβιετικά.

Το κλίμα στην παγκόσμια κοινή γνώμη

Ήταν τότε που όλη η ανθρωπότητα είχε μείνει με κομμένη την ανάσα μπροστά στην επική άμυνα και αντεπίθεση της ΕΣΣΔ απέναντι στο Χίτλερ. 

Ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Χίτλερ προχωρούσε παντού ακάθεκτος. 

Κατάπινε χώρες – ακόμα και υπερδυνάμεις σαν τη Γαλλία – με μια χαψιά. Είχε προχωρήσει μέσα στην ΕΣΣΔ, μέχρι τα πρόθυρα της Μόσχας, του Λένινγκραντ και του Στάλιγκραντ και του Καυκάσου, σ’ όλο το τεράστιο ανατολικό μέτωπο.

Ο κόσμος ήταν παγωμένος και ανήσυχος. Απλοί άνθρωποι και ηγέτες της αντιχιτλερικής συμμαχίας, περίμεναν με ανυπομονησία μια κάποια νίκη. Κι αυτή πιά την περίμεναν από τον κόκκινο στρατό. Αφού το ανατολικό μέτωπο ήταν εκεί που φαινόταν από τότε ότι κρίνεται ο πόλεμος. 

Από τη μάχη της Μόσχας, που ο κόκκινος στρατός έδειξε πρώτη φορά τα δόντια του, αλλά τίποτα δεν είχε κριθεί ακόμα. Από τις δυνάμεις που ήταν αντιμέτωπες. Από το ότι οι Γερμανοί είχαν στην ανατολή το 75% του στρατού τους.

Μη ξεχνάμε ότι στη Δύση, πριν το 1941, οι ηγέτες κι οι μυστικές υπηρεσίες, «μπουκωμένες» από τις προπαγάνδες των αντισοβιετικών κάθε είδους (Γκαίμπελς, Τρότσκι, Χέρστ, κλπ) , πίστευαν ότι η ΕΣΣΔ θα αντέξει την επίθεση του Χίτλερ μερικές μόνο εβδομάδες, όπως ισχυριζόταν κι ο ίδιος Χίτλερ. 

Ότι μόλις ξεκινήσει η επίθεση οι λαοί κι οι εθνότητες της ΕΣΣΔ θα αποσχιστούν από την ΕΣΣΔ. 

Ότι κάποιο πραξικόπημα θα ανατρέψει το Στάλιν (αυτό που ετοίμαζε η Γκεστάπο με τους τροτσκιστές) και θα γίνει στη Ρωσία κυβέρνηση φιλοχιτλερική. Ότι η οικονομία δεν θα αντέξει. 

Κι ότι ο στρατός είναι «διαλυμένος» και χωρίς ικανή ηγεσία, λόγω των λεγόμενων «εκκαθαρίσεων του 1936».

Και μετά διαψεύστηκαν οικτρά. Διαψεύστηκαν ως προς την αντοχή της ΕΣΣΔ, ως προς τις δυνατότητες της οικονομίας της, ως προς την ενότητα και την ομοψυχία του λαού της στην υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας.

«Και μετά οι λαοί αποκτήσανε Στάλιγκραντ” (Φ. Αγγουλές).

Η μάχη του Στάλιγκραντ είχε αρχίσει στα τέλη Ιούνη του 1942.

Στο ΤΙΜΕ, είχαν “σοβιετικό” εξώφυλλο και τον προηγούμενο μήνα (14 Δεκεμβρίου του 1942), που ήταν αφιέρωμα – σε ποιόν άλλον – στον Ζούκωφ.

Η επιλογή τους δικαιώθηκε όταν 5 μέρες μετά την κυκλοφορία του περιοδικού (στις 19/11/1942) ξεκίνησε η μεγάλη αντεπίθεση του κόκκινου στρατού, από βορά και νότο του μετώπου του Στάλιγκραντ, που οδήγησε στην περικύκλωση της Γερμανικής στρατιάς του Φ. Πάουλους κι όλος ο κόσμος περίμενε την παράδοσή τους ή την όποια άλλη πιθανή εξέλιξη.

Με την είσοδο της νέας χρονιάς, στις 4 Ιανουαρίου 1943, (όπως είδαμε), το περιοδικό ανακήρυξε τον Στάλιν άνθρωπο της χρονιάς 1942. Πριν βγει ο μήνας, η στρατιά του Φον Πάουλους είχε παραδοθεί. Το γόητρο και το περίφημο «αήττητο» της Γερμανικής Βέρμαχτ είχε γίνει κουρέλια.

Στις 22 Φεβρουαρίου 1943, πάλι το ΤΙΜΕ είχε πρωτοσέλιδο τον σοβιετικό στρατιωτικό F. Golikov, διευθυντή της υπηρεσίας πληροφοριών του σοβιετικού στρατού και τίτλο « πόσα ποτάμια πρέπει να περάσει ο κόκκινος στρατός», προαναγγέλλοντας επί της ουσίας την επική επέλαση του κόκκινου στρατού από τη Μόσχα και το Στάλιγκραντ μέχρι το Βερολίνο. Πράγματι, χρειάστηκαν πολλές διαβάσεις μεγάλων ποταμών στον κόκκινο στρατό, μέχρι να μπει στο Βερολίνο.

Έλεγε το άρθρο του ΤΙΜΕ, με αφορμή την αρχή της κούρσας του κόκκινου στρατού να σπρώξει τους ναζί έξω από τα σοβιετικά σύνορα : «Ήταν δύσκολο να κατανοήσουμε ποιες νέες νίκες θα φαινόταν δυνατές στο τέλος της περασμένης εβδομάδας. Αυτή η περασμένη εβδομάδα ήταν η πιο ευτυχισμένη εβδομάδα του πολέμου για το στρατό της Ρωσίας. Οι θρίαμβοι της εβδομάδας ήταν φοβεροί. Νέες δυνατότητες ξεδιπλώθηκαν, οι οποίες πριν από ένα μήνα θα φαινόταν μάλλον αποκυήματα αισιόδοξης φαντασίας». Πίσω από τον σοβιετικό αξιωματούχο έχουν σχεδιαστεί οι αιχμές των σοβιετικών αντεπιθέσεων για την απώθηση των εχθρών Αντίστοιχο εξώφυλλο είχε το LIFE, κι ήταν ολόκληρο αφιερωμένο στην ΕΣΣΔ, στις 29 Μαρτίου 1943. Πάλι με τη φωτογραφία του Στάλιν.

Τέσσερεις μήνες με εξώφυλλα παρμένα από το ανατολικό μέτωπο.

Παγκόσμια ανακούφιση και αναγνώριση

Το εξώφυλλο αυτό λοιπόν με τον “άνθρωπο της χρονιάς Στάλιν”, ήταν ουσιαστικά ένα “ουφ” ανακούφισης, της παγκόσμιας κοινής γνώμης, που αντιλαμβανόταν ή ένοιωθε απλώς τη στροφή του πολέμου. 

Ένοιωθε τη νίκη των συμμάχων. Ένοιωθε ότι ο πόλεμος από κει και πέρα θα γύριζε ανάποδα. Ότι από δω και πέρα αρχίζει το κυνήγι των ναζί μέχρι το Βερολίνο. 

Θαύμαζε τον ηρωισμό, την αντοχή και τις δυνατότητες της σοβιετικής οικονομίας. Τιμούσε τα εκατομμύρια των νεκρών. 

Αλλά ταυτόχρονα αναγνώριζε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή η ΕΣΣΔ πολεμάει μόνη της για λογαριασμό όλου του κόσμου. Αυτό εξέφραζε ολοκάθαρα και η εκτίμηση για τον Στάλιν: “Στάλιν: ο σωτήρας του Δυτικού πολιτισμού”.

Ίσως λίγοι διορατικοί μπορούσαν τότε να φανταστούν τι θα έγραφε το ΤΙΜΕ μερικά χρόνια αργότερα (μετά το 1945). 

Κι ακόμα λιγότεροι ότι θα υπήρχαν κάποιοι που θα τολμούσαν να αποπειραθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορία του Β’ παγκοσμίου πολέμου και να εξισώσουν τον Χίτλερ με το Στάλιν και τον ναζισμό με τον κομμουνισμό.

Ας ξαναδιαβάσουν λοιπόν τα δικά τους γραπτά, όπως έχουν αποτυπωθεί στην ιστορία με ανεξίτηλα γράμματα.

Το περιοδικό ΤΙΜΕ, είχε κι άλλες φορές στο εξώφυλλο τον Στάλιν ή άλλους σοβιετικούς ηγέτες του στρατού (π.χ. το στρατάρχη του πυροβολικού Βορονόφ). 

Παραθέτω παρακάτω μερικά τέτοια παραδείγματα, ασχολίαστα.

Μάνος Δούκας

"Δεν έχω ούτε μια άσπρη τρίχα στη ψυχή μου. Ούτε σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας" (Μαγιακόφσκι).

Διαβάστε περισσότερα

ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΜΕΤΡΌ ? -ΔΕΣ ΤΟ ΜΕΤΡΌ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ !!

Δεν είναι κι εύκολο λέει να γίνει ένα μετρό ... Ποιος είπε πως είναι δύσκολο ; 

Αρκεί την εξουσία να την έχει ο λαός! 

Το 1931 πάρθηκε η απόφαση , δυο χρόνια μετά άρχισαν οι εργασίες και τρία μόλις χρόνια αργότερα στις 15 Μαΐου του 1935 μπήκε σε λειτουργία στα πρώτα 15χλμ και στους πρώτους 13 σταθμούς! 

Μιλάω για το Μετρό της Μόσχας! 

Ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα από τα καλύτερα του κόσμου! 

Η Οκτωβριανή επανάσταση στη Σοβιετική Ένωση είχε διανύσει τα πρώτα της 18 χρόνια! 

Το νέο πολιτικό σύστημα είχε αφήσει άναυδο όλο τον κόσμο και ο καπιταλισμός ένοιωθε την γη να τρέμει κάτω απ τα πόδια του !

 Πέντε χρόνια αργότερα η πρώτη σοσιαλιστική χώρα δέχτηκε την επίθεση των Ναζί!
Ήταν η απάντηση του καπιταλισμού στο νέο που ήδη είχε γεννηθεί και έκανε τα πρώτα του βήματα!
25 εκατ νεκρούς άφησε η Σοβιετική Ένωση στα πεδία των μαχών δηλαδή το 14% του πληθυσμού της !
Το μετρό δεν σταμάτησε να επεκτείνεται και κατά την διάρκεια του πολέμου 

Οι σταθμοί του λειτουργούσαν σαν κέντρα πρώτων βοηθειών για τον πληθυσμό της Μόσχας !

Όταν ο λαός το θελήσει τα θαύματα είναι στην ημερήσια διάταξη ! 

Αρκεί ο ίδιος να έχει την εξουσία !

Φωτογράφος: David Burdeny

Konstantinos Mpourxas

60 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΥΒΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ -ΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ !!

Από Ατέχνως»

 Του Νίκου Μότ­τα

-Εξή­ντα χρό­νια συ­μπλη­ρώ­νο­νται την 1η Γε­νά­ρη από τη μέρα που οι αντάρ­τι­κες ομά­δες των μπαρ­μπού­δος έμπαι­ναν θριαμ­βευ­τι­κά στην πρω­τεύ­ου­σα Αβάνα, γκρε­μί­ζο­ντας τη λα­ο­μί­ση­τη δι­κτα­το­ρία του Φ.Μπα­τί­στα. 

Η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση απο­τέ­λε­σε γε­γο­νός-ορό­ση­μο για την ιστο­ρία του 20ου αιώνα, ση­μα­το­δο­τώ­ντας την γέν­νη­ση του πρώ­του σο­σια­λι­στι­κού κρά­τους στην Αμε­ρι­κα­νι­κή ήπει­ρο και ευ­ρύ­τε­ρα στο δυ­τι­κό ημι­σφαί­ριο.

Ο θρί­αμ­βος της Επα­νά­στα­σης στην Κούβα – όπως και 42 χρό­νια πριν απ’ αυτήν η Με­γά­λη Οκτω­βρια­νή Σο­σια­λι­στι­κή Επα­νά­στα­ση στη Ρωσία – απέ­δει­ξε στην πράξη ορι­σμέ­νες αλή­θειες:

– Ότι το βάρ­βα­ρο κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα δεν είναι ανί­κη­το, πως η κα­θε­στη­κυία τάξη πραγ­μά­των μπο­ρεί να ανα­τρα­πεί.

– Ότι η ανα­τρο­πή του κα­πι­τα­λι­σμού δε μπο­ρεί, σε καμία πε­ρί­πτω­ση, να έρθει με «ει­ρη­νι­κά μέσα» και αυ­τα­πά­τες περί «κοι­νο­βου­λευ­τι­κού δρό­μου προς το σο­σια­λι­σμό». Επι­βε­βαιώ­νο­ντας έτσι, για άλλη μια φορά στην ιστο­ρία, τα λόγια του Μαρξ πως «η βία είναι η μαμή κάθε πα­λαιάς κοι­νω­νί­ας που κυο­φο­ρεί μέσα της μια και­νού­ρια» (1). 

Η κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση, μας εξη­γεί ο Τσε, «παίρ­νει τον Μαρξ από το ση­μείο εκεί­νο στο οποίο ο ίδιος εγκα­τέ­λει­ψε την επι­στή­μη για να φέρει στον ώμο το επα­να­στα­τι­κό του­φέ­κι» (2) .

– Ότι ο ένο­πλος λαός, που έχει συ­νει­δη­το­ποι­ή­σει για ποιόν σκοπό αγω­νί­ζε­ται, είναι σε θέση να τσα­κί­σει τυ­ράν­νους, δι­κτά­το­ρες και ιμπε­ρια­λι­στές. 

«Δι­δά­ξα­με – γρά­φει ο Τσε- την έλ­λει­ψη φόβου για τον εχθρό και την κα­τα­δυ­νά­στευ­ση. Δι­δά­ξα­με ότι τα όπλα στα χέρια του λαού απο­τε­λούν ανώ­τε­ρη δύ­να­μη από μι­σθο­φο­ρι­κούς στρα­τούς» (3). Και, πράγ­μα­τι, η πα­νω­λε­θρία των μι­σθο­φό­ρων της CIA στον Κόλπο των Χοί­ρων το 1961 απο­τε­λεί χει­ρο­πια­στή από­δει­ξη του ότι καμία ιμπε­ρια­λι­στι­κή δύ­να­μη, όσο ισχυ­ρή κι’ αν είναι, δε μπο­ρεί να κα­θυ­πο­τά­ξει έναν επα­να­στα­τη­μέ­νο λαό απο­φα­σι­σμέ­νο να ζήσει ελεύ­θε­ρος από τα εκ­με­ταλ­λευ­τι­κά δεσμά.

– Ότι η ύπαρ­ξη ενός Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κά ατσα­λω­μέ­νου στη βάση της μαρ­ξι­στι­κής-λε­νι­νι­στι­κής κο­σμο­θε­ω­ρί­ας, είναι προ­α­παι­τού­με­νο ώστε να βα­δί­σει ένας λαός το δρόμο της σο­σια­λι­στι­κής προ­ο­πτι­κής. 

Κατά την Επα­νά­στα­ση του 1959 μπο­ρεί να μην υπήρ­χε ακόμη το ΚΚ Κού­βας, υπήρ­χαν ωστό­σο οι πο­λι­τι­κοί του πρό­δρο­μοι (Κί­νη­μα της 26ης Ιούλη, Λαϊκό Σο­σια­λι­στι­κό Κόμμα). Η ίδρυ­ση του Ηνω­μέ­νου Κόμ­μα­τος της Σο­σια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης το 1962 και η με­τε­ξέ­λι­ξη του σε Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα Κού­βας στις 3 Οκτώ­βρη 1965 έδω­σαν σάρκα και οστά στην πο­λι­τι­κή πρω­το­πο­ρία του ερ­γα­ζό­με­νου λαού, κα­θο­δη­γώ­ντας μέχρι σή­με­ρα την πο­ρεία της σο­σια­λι­στι­κής οι­κο­δό­μη­σης.

– Ότι – όπως πε­ρί­τρα­να επι­βε­βαί­ω­σε και η Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση το 1917- είναι εφι­κτή η οι­κο­δό­μη­ση του σο­σια­λι­σμού σε μια χώρα, χωρίς την ανα­μο­νή για την πα­γκό­σμια επα­νά­στα­ση. 

Η σο­σια­λι­στι­κή επα­νά­στα­ση μπο­ρεί να νι­κή­σει σε οποια­δή­πο­τε χώρα έχουν δια­μορ­φω­θεί οι ανα­γκαί­ες υλι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τον σο­σια­λι­σμό. 

Στην πε­ρί­πτω­ση της Κού­βας οι βά­σεις για το ξε­κί­νη­μα της σο­σια­λι­στι­κής οι­κο­δό­μη­σης είχαν ήδη τεθεί τον Μάη του 1961, όταν και ο Φι­ντέλ Κά­στρο ανα­κή­ρυ­ξε τον σο­σια­λι­στι­κό χα­ρα­κτή­ρα της Επα­νά­στα­σης.

«Λοι­πόν ναι! Το κα­θε­στώς μας είναι σο­σια­λι­στι­κό!… Θέ­λου­με ένα Σύ­νταγ­μα που να μην είναι αστι­κό που να αντα­πο­κρί­νε­ται δη­λα­δή στα συμ­φέ­ρο­ντα εκ­με­τάλ­λευ­σης μιας τάξης σε βάρος του λαού. Θέ­λου­με ένα Σύ­νταγ­μα που να αντα­πο­κρί­νε­ται σε ένα και­νού­ριο κοι­νω­νι­κό σύ­στη­μα, όπου να μην υπάρ­χει εκ­με­τάλ­λευ­ση αν­θρώ­που από άν­θρω­πο. Αυτό το και­νού­ριο σύ­στη­μα λέ­γε­ται σο­σια­λι­σμός» – Φι­ντέλ Κά­στρο, 1 Μάη 1961 (4).

Η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση απέ­δει­ξε και κάτι άλλο, εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κό. 

Τις τε­ρά­στιες δυ­να­τό­τη­τες της σο­σια­λι­στι­κής οι­κο­δό­μη­σης που συ­νο­ψί­ζο­νται σε μια σειρά σπου­δαί­ες κοι­νω­νι­κές κα­τα­κτή­σεις (συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης μιας ευ­ρεί­ας κλί­μα­κας αγρο­τι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης) πρω­τό­γνω­ρες για την ερ­γα­τι­κή τάξη των χωρών της Αμε­ρι­κα­νι­κής ηπεί­ρου. 

Πρό­κει­ται για κα­τα­κτή­σεις που, ση­μειω­τέ­ον, έλα­βαν χώρα εν μέσω πολύ με­γά­λων δυ­σκο­λιών, ιμπε­ρια­λι­στι­κής πε­ρι­κύ­κλω­σης, απει­λών και τρο­μο­κρα­τί­ας, στο πλαί­σιο του γε­νο­κτο­νι­κού οι­κο­νο­μι­κού και εμπο­ρι­κού απο­κλει­σμού που επέ­βαλ­λε η κυ­βέρ­νη­ση των ΗΠΑ το 1962 και το οποίο συ­νε­χί­ζει να υφί­στα­ται. 

Η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση πα­ρέ­λα­βε μια χώρα- κυ­ριο­λε­κτι­κά αποι­κία των ΗΠΑ- με πολύ χα­μη­λό επί­πε­δο πα­ρα­γω­γι­κών δυ­νά­με­ων και τη με­τέ­τρε­ψε στα­δια­κά, με την κα­θο­ρι­στι­κή οι­κο­νο­μι­κή συμ­βο­λή της Σο­βιε­τι­κής Ένω­σης, σε ένα κρά­τος με υψη­λού επι­πέ­δου, προ­σβά­σι­μες σε όλο το λαό, δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας, Παι­δεί­ας, Πρό­νοιας, Αθλη­τι­σμού, Πο­λι­τι­σμού κλπ.

Οι σπου­δαί­ες κα­τα­κτή­σεις της σο­σια­λι­στι­κής οι­κο­δό­μη­σης στην Κούβα ενο­χλούν – και θα συ­νε­χί­σουν να ενο­χλούν- τους πάσης φύσης απο­λο­γη­τές του κα­πι­τα­λι­σμού. 

Και αυτό διότι στις κα­τα­κτή­σεις του κου­βα­νι­κού λαού- όπως και σε άλλες πε­ρι­πτώ­σεις σο­σια­λι­στι­κής οι­κο­δό­μη­σης που γνω­ρί­σα­με τον 20ο αιώ­να- απο­τυ­πώ­νε­ται με ξε­κά­θα­ρο τρόπο η ανω­τε­ρό­τη­τα του σο­σια­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος. 

Να, λοι­πόν, τι ση­μαί­νει Σο­σια­λι­σμός:



ΣΤΗΝ ΠΑΙ­ΔΕΙΑ

Πριν την Επα­νά­στα­ση του 1959, το πο­σο­στό του κου­βα­νι­κού πλη­θυ­σμού που γνώ­ρι­ζε γραφή και ανά­γνω­ση κυ­μαί­νο­νταν από 60% έως 76%. Στην κου­βα­νι­κή ύπαι­θρο, το 40% του πλη­θυ­σμού ήταν βυ­θι­σμέ­νο στον αναλ­φα­βη­τι­σμό. 

Η «εκ­στρα­τεία ενά­ντια στον αναλ­φα­βη­τι­σμό» – η πλέον ορ­γα­νω­μέ­νη προ­σπά­θεια μα­ζι­κής εκ­παί­δευ­σης στην ιστο­ρία – που έλαβε χώρα επί 12 μήνες, κατα το έτος 1961, αύ­ξη­σε το πο­σο­στό της μόρ­φω­σης σε εθνι­κό επί­πε­δο στο 96%. Πε­ρισ­σό­τε­ροι από 707.000 ενή­λι­κες έμα­θαν γραφή και ανά­γνω­ση.

Σή­με­ρα, σύμ­φω­να με στοι­χεία της UN­ESCO, η Κούβα δια­τη­ρεί ένα από τα χα­μη­λό­τε­ρα πο­σο­στά αναλ­φα­βη­τι­σμού πα­γκο­σμί­ως, ευ­ρι­σκό­με­νη στην πρώτη δε­κά­δα των χωρών με το υψη­λό­τε­ρο πο­σο­στό εγ­γρά­μα­του πλη­θυ­σμού (99,8%). 

Αντί­στοι­χα, μια σειρά κα­πι­τα­λι­στι­κές χώρες στην Αμε­ρι­κα­νι­κή ήπει­ρο, βρί­σκο­νται σε αρ­κε­τά χα­μη­λό­τε­ρη θέση από την Κούβα: Με­ξι­κό (94,5%), Γουα­τε­μά­λα (81,3%), Κόστα Ρίκα (97,4%), Δο­μι­νι­κα­νή Δη­μο­κρα­τία (92%), Κο­λομ­βία (94,2%).

Σύμ­φω­να με έκ­θε­ση της Πα­γκό­σμιας Τρά­πε­ζας το 2014, η Κούβα δια­θέ­τει το κα­λύ­τε­ρο εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα στη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή. Το πε­ρα­σμέ­νο έτος, το 24% του ετή­σιου κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού δα­πα­νή­θη­κε για την πε­ραι­τέ­ρω βελ­τί­ω­ση του δη­μό­σιου και δω­ρε­άν συ­στή­μα­τος Παι­δεί­ας. 

Το αντί­στοι­χο πο­σο­στό που δα­πά­νη­σε η κυ­βέρ­νη­ση των ΗΠΑ δεν ξε­πέ­ρα­σε το 6,3%.

ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Το κου­βα­νι­κό εθνι­κό σύ­στη­μα Υγεί­ας- δω­ρε­άν και προ­σβά­σι­μο για το σύ­νο­λο του λαού- έχει χα­ρα­κτη­ρι­στεί από την UNESCO ως «πα­ρά­δειγ­μα προς μί­μη­ση» για όλες τις χώρες του κό­σμου. 

Στο πλαί­σιο αυτό, την τε­λευ­ταία 20ε­τία, η Κούβα απο­τε­λεί προ­ο­ρι­σμό για πε­ρί­που 20.000 αλ­λο­δα­πούς ασθε­νείς (κυ­ρί­ως από Κα­να­δά, Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή και Ευ­ρώ­πη) κάθε χρόνο, οι οποί­οι εμπι­στεύ­ο­νται την ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή τους πε­ρί­θαλ­ψη στα χέρια κου­βα­νών για­τρών.

Η Κούβα πρω­το­πο­ρεί πα­γκο­σμί­ως στην αντι­με­τώ­πι­ση ασθε­νειών που σχε­τί­ζο­νται με τον καρ­κί­νο, ενώ έχει εξαι­ρε­τι­κά υψη­λούς δεί­κτες σε μια σειρά το­μείς της Ια­τρι­κής, από την καρ­διο­λο­γία μέχρι τις με­τα­μο­σχεύ­σεις ορ­γά­νων. 

Σε ότι αφορά τις ανά­γκες σε φάρ­μα­κα και εμ­βό­λια, το 90% αυτών πα­ρά­γε­ται στην Κούβα.

Το 1960, το προσ­δό­κι­μο ζωής στην Κούβα ήταν τα 64 χρό­νια. 

Το 2016 το αντί­στοι­χο πο­σο­στό άγ­γι­ζε τα 79,7 έτη, υψη­λό­τε­ρο κατά τέσ­σε­ρα χρό­νια σε σχέση με το αντί­στοι­χο προσ­δό­κι­μο ζωής στο σύ­νο­λο της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής (75,5 χρό­νια). 

Στις ΗΠΑ, το προσ­δό­κι­μο ζωής είναι 78,7 έτη (2016).

Το πε­ρα­σμέ­νο έτος, το 27% του ετή­σιου κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού (πάνω από 10,7 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια) δα­πα­νή­θη­κε για βελ­τιώ­σεις και εκ­συγ­χρο­νι­σμούς του Εθνι­κού Συ­στή­μα­τος Υγεί­ας.

Η Κούβα έχει το με­γα­λύ­τε­ρο αριθ­μό για­τρών, σε ανα­λο­γία με τον πλη­θυ­σμό της, από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο. 

Από το 1990 έως το 2003, ο αριθ­μός των για­τρών αυ­ξή­θη­κε κατά 76%, των οδο­ντιά­τρων κατά 46% και των νο­ση­λευ­τών κατά 16%.

 Κατά την ίδια πε­ρί­ο­δο η πλη­θυ­σμια­κή κά­λυ­ψη του κοι­νω­νι­κού θε­σμού του «οι­κο­γε­νεια­κού για­τρού» αυ­ξή­θη­κε κατά 52,2%, αγ­γί­ζο­ντας το 99,2% το 2003. 

Το Νο­έμ­βριο του 2008, η Κούβα είχε πε­ρισ­σό­τε­ρους από 70.000 για­τρούς. 

Την ίδια στιγ­μή που οι ιμπε­ρια­λι­στές «εξά­γουν» οπλι­κά συ­στή­μα­τα που προ­ο­ρί­ζο­νται για δο­λο­φο­νι­κές επεμ­βά­σεις και πο­λέ­μους, η Κούβα εξά­γει… για­τρούς και νο­ση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό, σε μια σειρά κρα­τι­κά προ­γράμ­μα­τα πε­ρί­θαλ­ψης και υγεί­ας σε 75 χώρες, από τη Νότια Αμε­ρι­κή μέχρι την Αφρι­κή.

Το 2017 το πο­σο­στό της βρε­φι­κής θνη­σι­μό­τη­τας στην Κούβα βρέ­θη­κε σε ιστο­ρι­κό χα­μη­λό, με μόλις 4,1 θα­νά­τους ανα 1000 γεν­νή­σεις! 

Πρό­κει­ται για το μι­κρό­τε­ρο, με δια­φο­ρά, πο­σο­στό σε όλη την Αμε­ρι­κα­νι­κή ήπει­ρο, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των ΗΠΑ (6 τοις χι­λί­οις) και του Κα­να­δά (5 τοις χι­λί­οις).

ΕΡ­ΓΑ­ΣΙΑ – ΚΟΙ­ΝΩ­ΝΙ­ΚΗ ΠΡΟ­ΝΟΙΑ

Το 2017 το πο­σο­στό ανερ­γί­ας στην Κούβα υπο­λο­γί­ζο­νταν σε πε­ρί­που 2%, πα­ρου­σιά­ζο­ντας τά­σεις μεί­ω­σης. Το χα­μη­λό­τε­ρο πο­σο­στό της τε­λευ­ταί­ας 15ε­τί­ας ήταν το 2008 (1,6%). 

Τέ­τοια πο­σο­στά ανερ­γί­ας φα­ντά­ζουν, ασφα­λώς, απρό­σι­τα για τις κα­πι­τα­λι­στι­κές χώρες:

 Στην Ελ­λά­δα το αντί­στοι­χο πο­σο­στό κι­νή­θη­κε στο 20,8% (Νο­έμ­βρης 2017), στην Ε.Ε. στο 7,3%, ενώ στον “κα­πι­τα­λι­στι­κό πα­ρά­δει­σο”, τις ΗΠΑ, πε­ρισ­σό­τε­ροι από 16 εκα­τομ­μύ­ρια είναι άνερ­γοι η υπο­α­πα­σχο­λού­νται (Bureau of Labor Statistics).

«200 εκα­τομ­μύ­ρια παι­διά σε όλον τον κόσμο θα κοι­μη­θούν απόψε στο δρόμο. Κα­νέ­να από αυτά δεν είναι στην Κούβα». 

Η φράση αυτή, που πα­λαιό­τε­ρα εμ­φα­νί­ζο­νταν σε γι­γα­ντο­α­φί­σες στους δρό­μους της Αβά­νας, είναι αλη­θής. Στην σο­σια­λι­στι­κή Κούβα το πο­σο­στό των αν­θρώ­πων που δεν έχουν στέγη είναι πρα­κτι­κά μη­δε­νι­κό, καθώς δεν υπάρ­χει κου­βα­νός που να μένει στο δρόμο. 

Αντί­θε­τα, στην Ε.Ε. ο αριθ­μός των αν­θρώ­πων που ζουν στο δρόμο υπο­λο­γί­ζε­ται σε πε­ρισ­σό­τε­ρα από 5 εκα­τομ­μύ­ρια. 

Στις ΗΠΑ ο αντί­στοι­χος αριθ­μός των αστέ­γων υπο­λο­γί­ζε­ται με­τα­ξύ 1,6 – 3,5 εκα­τομ­μύ­ρια, στη Γερ­μα­νία πε­ρί­που 860.000 και στη Μ.Βρε­τα­νία σε 300.000.

Η κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση στην Κούβα απο­τε­λεί ανα­φαί­ρε­το δι­καί­ω­μα, καθώς από την επι­κρά­τη­ση της Επα­νά­στα­σης το 1959 το κρά­τος εγ­γυά­ται την δω­ρε­άν και κα­θο­λι­κή ασφά­λι­ση όλων των κου­βα­νών. 

Σή­με­ρα, η κυ­βέρ­νη­ση δα­πα­νά πε­ρισ­σό­τε­ρα από 6 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια από τον ετή­σιο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό για προ­γράμ­μα­τα κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης, ποσό το οποίο ανα­μέ­νε­ται να δι­πλα­σια­στεί μέχρι το 2030. 

Αντί­θε­τα, στις γει­το­νι­κές ΗΠΑ το 15% του πλη­θυ­σμού πα­ρα­μέ­νει ανα­σφά­λι­στο ενώ του­λά­χι­στον ένα 5% προ­σφεύ­γει στην ιδιω­τι­κή ασφά­λι­ση.

ΑΘΛΗ­ΤΙ­ΣΜΟΣ – ΦΥ­ΣΙ­ΚΗ ΑΓΩΓΗ

Στο πλαί­σιο της ολό­πλευ­ρης ανά­πτυ­ξης της προ­σω­πι­κό­τη­τας των νέων, η σο­σια­λι­στι­κή οι­κο­δό­μη­ση στην Κούβα έδωσε ιδιαί­τε­ρο βάρος και στους το­μείς του Αθλη­τι­σμού και της Φυ­σι­κής Αγω­γής. 

Κα­θό­λου τυ­χαία, η μικρή Κούβα των 11 εκα­τομ­μυ­ρί­ων κα­τοί­κων έχει να επι­δεί­ξει ση­μα­ντι­κό­τα­τες επι­τυ­χί­ες σε διε­θνείς διορ­γα­νώ­σεις: 

1η θέση το 1991 και 2η θέση το 1971 στους Πα­να­με­ρι­κα­νι­κούς Αγώ­νες, 2η στο σύ­νο­λο των με­ταλ­λί­ων (συ­νο­λι­κά 2026, 875 χρυσά, 593 αση­μέ­νια, 558 χάλ­κι­να), έχο­ντας αφή­σει πίσω υπερ­δυ­νά­μεις όπως ο Κα­να­δάς, η Βρα­ζι­λία και η Αρ­γε­ντι­νή.

Η ίδια Κούβα βρί­σκε­ται στην 20η θέση πα­γκο­σμί­ως στον κα­τά­λο­γο των πε­ρισ­σό­τε­ρων με­ταλ­λί­ων σε θε­ρι­νούς Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες, έχο­ντας πε­ρισ­σό­τε­ρους από 112 πα­γκό­σμιους πρω­τα­θλη­τές σε πε­ρί­που 12 ατο­μι­κά αθλή­μα­τα.

ΔΗ­ΜΟ­ΚΡΑ­ΤΙΑ – ΣΥΜ­ΜΕ­ΤΟ­ΧΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Μια απ’ τις πλέον συ­νη­θι­σμέ­νες συ­κο­φα­ντί­ες ενά­ντια στην Κούβα είναι τα περί «έλ­λει­ψης δη­μο­κρα­τί­ας» και «δι­κτα­το­ρι­κού κα­θε­στώ­τος» όπου- όπως ισχυ­ρί­ζο­νται οι απο­λο­γη­τές του κα­πι­τα­λι­σμού- 

«δεν γί­νο­νται εκλο­γές». Πρό­κει­ται ασφα­λώς για ψέμα, μιας και στην Κούβα γί­νο­νται εκλο­γές και μά­λι­στα με δια­δι­κα­σί­ες μα­κράν δη­μο­κρα­τι­κό­τε­ρες από αυτές του καθ’ ημάς αστι­κού κοι­νο­βου­λευ­τι­σμού.

Ο λαός της Κού­βας συμ­με­τέ­χει σε όλο το φάσμα της πο­λι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής ζωής, χωρίς κοι­νω­νι­κούς, φυ­λε­τι­κούς ή άλ­λους απο­κλει­σμούς, μέσα από μορ­φές λαϊ­κής εξου­σί­ας που ξε­κι­νούν από τη γει­το­νιά (το­πι­κά Λαϊκά Συμ­βού­λια) και φτά­νουν ως την Εθνο­συ­νέ­λευ­ση. 

Ακόμη όμως κι’ αν αυτή η εξή­γη­ση δεν είναι αρ­κε­τή για να κα­τα­νοη­θεί το πως αντι­λαμ­βά­νε­ται η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση τη δη­μο­κρα­τία, ας δούμε την δια­δι­κα­σία που ακο­λου­θή­θη­κε κατά την συ­ζή­τη­ση της πρό­σφα­της Συ­νταγ­μα­τι­κής Ανα­θε­ώ­ρη­σης: 

Σε διά­στη­μα τριών μηνών έγι­ναν σε όλη την επι­κρά­τεια 133.000 δια­βου­λεύ­σεις, συμ­με­τεί­χαν 9 εκα­τομ­μύ­ρια κου­βα­νοί και κα­τα­τέ­θη­καν 783.000 προ­τά­σεις για τη βελ­τί­ω­ση του προ­σχε­δί­ου του Συ­ντάγ­μα­τος. Η δια­δι­κα­σία αυτή επέ­φε­ρε αλ­λα­γές στα 2/3 του πε­ριε­χο­μέ­νου του προ­τει­νό­με­νου Συ­ντάγ­μα­τος και το νέο επι­και­ρο­ποι­η­μέ­νο κεί­με­νο εγκρί­θη­κε από την Εθνο­συ­νέ­λευ­ση στα μέσα Δε­κέμ­βρη. Την τε­λι­κή ωστό­σο έγκρι­ση του νέου Συ­ντάγ­μα­τος θα τη δώσει ο κου­βα­νι­κός λαός σε δη­μο­ψή­φι­σμα που έχει προ­γραμ­μα­τι­στεί για τις 24 Φλε­βά­ρη 2019. Να για τι εί­δους δη­μο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες μι­λά­με!

60 ΧΡΟ­ΝΙΑ ΜΕΤΑ…

Στην 60χρο­νη – μέχρι σή­με­ρα- ιστο­ρία της, η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση κα­τά­φε­ρε να στα­θεί όρθια περ­νώ­ντας μέσα από δε­κά­δες εμπό­δια και αντι­ξο­ό­τη­τες. 

Η σο­σια­λι­στι­κή Κούβα στά­θη­κε όρθια απέ­να­ντι στις πο­λυ­πλό­κα­μες επι­θέ­σεις των ιμπε­ρια­λι­στών, άντε­ξε και συ­νε­χί­ζει να αντέ­χει επί μισό και πλέον αιώνα τον απάν­θω­πο, ασφυ­κτι­κό οι­κο­νο­μι­κό απο­κλει­σμό των ΗΠΑ, απέ­κρου­σε σειρά αντε­πα­να­στα­τι­κών ενερ­γειών και μη­χα­νο­ρα­φιών της CIA και των μι­σθο­φό­ρων της.

Η ερ­γα­τι­κή τάξη και ο λαός της Κού­βας, υπό την ηγε­σία του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, κα­τά­φε­ραν να μεί­νουν όρ­θιοι στα χρό­νια των αντε­πα­να­στα­τι­κών ανα­τρο­πών, χά­νο­ντας τον πο­λυ­τι­μό­τε­ρο σύμ­μα­χο και αρωγό τους, την Σο­βιε­τι­κή Ένωση. 

Παρά τις δυ­σα­νά­λο­γα με­γά­λες αντι­ξο­ό­τη­τες, όταν η κόκ­κι­νη ση­μαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο υπο­στέλ­λο­νταν στη Μόσχα και οι ύαι­νες του ιμπε­ρια­λι­σμού πα­νη­γύ­ρι­ζαν το «τέλος της Ιστο­ρί­ας», κάπου αλλού, σε μια γωνιά της Κα­ραϊ­βι­κής, συ­νέ­χι­ζε να ανε­μί­ζει η ση­μαία της σο­σια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης.

Πρω­το­μα­γιά στην Αβάνα

Σή­με­ρα, η στή­ρι­ξη και αλ­λη­λεγ­γύη απέ­να­ντι στον κου­βα­νι­κό λαό δεν αφορά μόνο τους κομ­μου­νι­στές, τους οπα­δούς της σο­σια­λι­στι­κής και κοι­νω­νι­κής επα­νά­στα­σης. Αφορά την ερ­γα­τι­κή τάξη σε κάθε γωνιά του κό­σμου. 

Αφορά όλους όσους συ­νει­δη­το­ποιούν ότι είναι ιστο­ρι­κή ανα­γκαιό­τη­τα να εντα­θεί η πάλη ενά­ντια στο σάπιο κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα και την ιμπε­ρια­λι­στι­κή τάξη πραγ­μά­των. 

Η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση απο­τε­λεί σύμ­βο­λο και ταυ­τό­χρο­να μια δια­δι­κα­σία που συ­νε­χί­ζει να εξε­λίσ­σε­ται, με επι­τυ­χί­ες, θε­τι­κά βή­μα­τα αλλά και πι­σω­γυ­ρί­σμα­τα.

Κα­νείς δεν είναι σε θέση να γνω­ρί­ζει την εξέ­λι­ξη των πραγ­μά­των σε βάθος χρό­νου. 

Στο πρό­σω­πο της σο­σια­λι­στι­κής Κού­βας, που αντέ­χει και αγω­νί­ζε­ται κό­ντρα στο ρεύμα των και­ρών, αντι­κα­το­πτρί­ζε­ται μια αλή­θεια: ότι η εποχή μας, παρά τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές και τον προ­σω­ρι­νό αρ­νη­τι­κό συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­με­ων, πα­ρα­μέ­νει εποχή πε­ρά­σμα­τος από τον κα­πι­τα­λι­σμό στον σο­σια­λι­σμό.

Σή­με­ρα, 60 χρό­νια από το θρί­αμ­βο της Επα­νά­στα­σης, ο λαός της Κού­βας χρειά­ζε­ται όσο ποτέ άλ­λο­τε την ολό­πλευ­ρη στή­ρι­ξη και αλ­λη­λεγ­γύη μας προ­κει­μέ­νου να συ­νε­χί­σει να βα­δί­σει στο δρόμο της σο­σια­λι­στι­κής-κομ­μου­νι­στι­κής προ­ο­πτι­κής, σε πεί­σμα όσων θέ­λουν να βά­λουν φρένο στην εξέ­λι­ξη της Ιστο­ρί­ας.

1. Κ. Μαρξ, Κε­φά­λαιο, Τόμος 1ος, σελ. 776, εκδ. Σύγ­χρο­νη Εποχή.
2. Ε. Γκε­βά­ρα, Ση­μειώ­σεις για τη Με­λέ­τη της ιδε­ο­λο­γί­ας της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης, 1960, Verde Olivo: https://​guevaristas.​org/​1967/​10/​09/​notes-​cuban-​revolution/
3. Ε. Γκε­βά­ρα, Τι μά­θα­με και τι δι­δά­ξα­με: Οι πρώ­τες σκέ­ψεις για την Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση, 1959, Patria.
4. Φι­ντέλ Κά­στρο: Η Επα­νά­στα­ση της Κού­βας, Εκδ. Ψύ­χα­λου, σελ. 388-391.

_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Νίκος Μότ­τας Γεν­νή­θη­κε το 1984 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Είναι υπο­ψή­φιος δι­δά­κτο­ρας (Phd) Πο­λι­τι­κής Επι­στή­μης, Διε­θνών Σχέ­σε­ων και Ιστο­ρί­ας. Σπού­δα­σε Πο­λι­τι­κές Επι­στή­μες στο Πα­νε­πι­στή­μιο Westminster του Λον­δί­νου και είναι κά­το­χος δύο με­τα­πτυ­χια­κών τί­τλων (Master of Arts) στις δι­πλω­μα­τι­κές σπου­δές (Πα­ρί­σι) και στις διε­θνείς δι­πλω­μα­τι­κές σχέ­σεις (Πα­νε­πι­στή­μιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δη­μο­σιευ­θεί σε ελ­λη­νό­φω­να και ξε­νό­γλωσ­σα μέσα.

ΚΟΥΒΑ Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ: ΤΩΡΑ ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ και ΤΩΝ ΩΟΘΗΚΩΝ !!

Έρευνες γίνονται επίσης για τη θεραπεία της καρδιακής ισχαιμίας, ένα φάρμακο κατά της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και τη θεραπεία της εγκεφαλικής ισχαιμίας.

 

Ο πρωτοπόρος ρόλος της κουβανικής ιατρικής στον τομέα της καταπολέμησης του καρκίνου αναδεικνύεται για μια ακόμα φορά, καθώς το Κέντρο Γενετικής Μηχανικής και Βιοτεχνολογίας (CIGB) στην Αβάνα ετοιμάζει ένα νέο θεραπευτικό εμβόλιο κατά των όγκων στις ωοθήκες και το ήπαρ. 

Αυτή τη τη στιγμή το φάρμακα βρίσκεται στο δεύτερο στάδιο κλινικών ερευνών για να διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητά του, καθώς χορηγείται σε 30 ασθενείς με προχωρημένο στάδιο καρκίνο και περιορισμένο προσδόκιμο ζωής. 

Όπως εξηγεί ο Χεράρντο Γκιγέν, επικεφαλής των βιοϊατρικών ερευνών: “Μετά από σχεδόν πέντε χρόνια διαπιστώσαμε την αύξηση του προσδόκιμου ζωής αυτών των ασθενών, κάποιοι από τους οποίους ζουν ακόμα, μέχρι και την πλήρη υποχώρηση των όγκων σε τέσσερις από αυτούς”.

Παρά την επιτυχία της κλινικής δοκιμής, είναι απαραίτητο να αξιολογηθούν ακόμα πολλές παράμετροι από τους ειδικούς και τις αρμόδιες ρυθμιστικές αρχές πριν τεθεί σε κυκλοφορία το φάρμακο. 

Ανάμεσα στα σχέδια του CIGB περιλαμβάνεται και η επεξεργασία νέας φόρμουλας για το Heberprot-P, θεραπεία κατά τους έλκους του ποδιού των διαβητικών, που αποτελεί από τα πιο προβεβλημένα προϊόντα της κουβανικής φαρμακοβιομηχανίας και διατίθεται ήδη σε 20 χώρες.

 Έρευνες γίνονται επίσης πάνω σε ένα συνθετικό πεπτίδιο για τη θεραπεία της καρδιακής ισχαιμίας, ένα φάρμακο κατά της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και τη θεραπεία της εγκεφαλικής ισχαιμίας.

Η Κούβα έχει ήδη σημαντικές επιτυχίες στον αντικαρκινικό τομέα, όπως με το εμβόλιο CIMAVAX-EGF κατά του καρκίνου του πνεύμονο και το Heberferon κατά του καρκίνου του δέρματος, ενώ έχει δημιουργήσει αποτελεσματικά εμβόλια κατά της ηπατίτιδας Β και της μηνιγγίτιδας.

 Ένα άλλο δημοφιλές σκεύασμα, με κτηνιατρική εφαρμογή αυτή τη φορά, είναι το Gavac, εμβόλιο κατά των τσιμπουριών των βοοειδών.

Τα προϊόντα βιοτεχνολογίας και φαρμακευτικής ανήκουν στα βασικά εξαγώγιμα προϊόντα της χώρας.

Από: it.granma.cu

Κατιούσα

Ο ΡΩΣΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΜΙΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ 1928!!

Ρωσία: Μπάλα στα δίχτυα και απογείωση των ορίων συνταξιοδότησης

Από Κατιούσα

προσεύχονται... να Μην τους πάρουν ...χαμπάρι,,

Η συζήτηση είχε ανοίξει εδώ και πολλά χρόνια για να προετοιμάσει το έδαφος, και είχε μάλιστα πρόσφατα αναζωπυρωθεί. Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης παρέμεναν ίδια από το 1928, στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες κι ήταν ένα από τα τελευταία κατάλοιπα του σοβιετικού παρελθόντος. 

Σταδιακά τα όρια ηλικίας θα αυξάνονται, φτάνονται τα 66 για τους άνδρες και τα 63 για τις γυναίκες σε μια τάση εξίσωσης των δύο φύλων προς το χειρότερο. 

Κι η κατάλληλη σιτγμή γι’αυτή την απόφαση της κυβέρνησης Μεντβέντεφ ήταν κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ που ήταν ο καλύτερος επικοινωνιακός αντιπερισπασμός. Φάτε θεάματα, με λιγότερο άρτο (παρότι σε μια προσπάθεια να χρυσωθεί το χάπι, η κυβέρνηση εξήγγειλε μικρές αυξήσεις στις συντάξεις, σε ετήσια βάση).

Το βασικό επιχείρημα γι’αυτή την απόφαση είναι πως το 1928 που είχαν καθοριστεί τα συγκεκριμένα όρια, το μέσο προσδόκιμο ζωής ήταν κατά πολύ χαμηλότερο. 

Αυτό είναι όμως το πρόσχημα, καθώς διαπράττεται μια διπλή λαθροχειρία. Αφενός τα όρια αυτά ίσχυαν σε όλη τη σοβιετική περίοδο, μολονότι το μέσο προσδόκιμο είχε ανέβει εντυπωσιακά στην ΕΣΣΔ. 

Αφετέρου η νίκη της αντεπανάστασης επέφερε ένα πισωγύρισμα με καταστροφικές συνέπειες κι όρους “γενοκτονίας”, μειώνοντας δραματικά το προσδόκιμο, το οποίο μόλις τα τελευταία χρόνια ανακάμπτει, χωρίς όμως αυτό ν’ανοίξει κάποια συζήτηση για πιθανή μείωση των ορίων ηλικίας.

Αυτά εξάλλου είναι απλά προσχήματα. Το βασικό είναι η απόδειξη για τη σχέση του συστήματος της εκμετάλλευσης με το βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα που αναλαμβάνει ο λαός. 

Ο ρωσικός καπιταλισμός καταργεί μια κατάκτηση του 1928. Αν οι λαοί δε βάλουν φρένο, με τη δική τους αντεπίθεση, η αντεπανάσταση θα μας πάει πολύ πιο πίσω, σε έναν εργασιακό μεσαίωνα.

ΣΕ 64 ΧΩΡΕΣ: ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ !!

407.000 Κουβανοί γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό έχουν προσφέρει ιατρική βοήθεια σε 64 χώρες σε όλο τον κόσμο, σώζοντας από το 1999 έως το 2017 πάνω από 6 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. 

Κούβα: Εκεί που οι λέξεις δεν χάνουν τη σημασία τους!

H Κούβα συνεχίζει να εργάζεται, όπως εμπνεύστηκε από τον ιστορικό ηγέτη της Επανάστασης, τον Φιντέλ Κάστρο: «να μοιράζεται αυτό που έχει». Βοηθά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για να επιτύχει τον στόχο: «Υγεία για Όλους»

Ίρις Αμάραντου


Η Κούβα στην 71η Γενική Συνέλευση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.), έθεσε στη διάθεση του Οργανισμού όλες τις εμπειρίες της, το εξειδικευμένο προσωπικό, τα ιατρικά πανεπιστήμια, τα φαρμακευτικά και βιοτεχνολογικά προϊόντα, για να βοηθήσει στην επίτευξη του στόχου του: «Υγεία για Όλους».

Ο υπουργός Υγείας της Κούβας, Δρ Roberto Morales, μιλώντας στη Συνέλευση, επεσήμανε πως η Κούβα συνεχίζει να εργάζεται, όπως εμπνεύστηκε απ’ τον ιστορικό ηγέτη της Επανάστασης, τον Φιντέλ Κάστρο: «να μοιράζεται αυτό που έχει».

Φοιτητές σε Ιατρική Σχολή της Κούβας

Στην εποχή που για πολλούς ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο είναι αδύνατη η πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα, 407.000 Κουβανοί γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό έχουν προσφέρει ιατρική βοήθεια σε 64 χώρες σε όλο τον κόσμο, σώζοντας από το 1999 έως το 2017 πάνω από 6 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. Σημαντικά είναι τα επιτεύγματα του συστήματος υγειονομικής φροντίδας στο νησί, όπως το προσδόκιμο ζωής (78,45 χρόνια) και το συνεχώς μειούμενο ποσοστό παιδικής θνησιμότητας (4,0 ανά 1.000 γεννήσεις).

Η Κούβα καθημερινά αποδεικνύει πως όχι μόνο προστατεύει τη ζωή των κατοίκων της, αλλά εκφράζοντας τη διεθνιστική της αλληλεγγύη, στέλνει επαγγελματίες για να βοηθούν χώρες που το έχουν ανάγκη.

Στις 23 Μάη στην Κούβα, γιορτάστηκε η 55η επέτειος από την έναρξη των διεθνών ανθρωπιστικών αποστολών. Ήταν το 1963 που η πρώτη μπριγάδα αποτελούμενη κυρίως από ιατρικό προσωπικό, προσέφερε βοήθεια στην Αλγερία, η οποία είχε πρόσφατα ανεξαρτητοποιηθεί από τη Γαλλία. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν πολλές αποστολές που πρόσφεραν βοήθεια σε εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο.

Κουβανοί γιατροί και ασθενείς απολαμβάνουν μια δραστηριότητα σε κοινότητα της Μοζαμβίκης που φέρει το όνομα του Φιντέλ

Οι αποστολές δεν περιορίζονται μόνο στην παροχή ιατρικής βοήθειας. Οι γιατροί αξιοποιώντας τις γνώσεις τους και την εμπειρία τους έχουν βοηθήσει στην ίδρυση Σχολών Ιατρικής σε χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Το 2005 μετά το πέρασμα του τυφώνα «Κατρίνα» και τις καταστροφές που προκάλεσε, η κυβέρνηση της Κούβας αποφάσισε τη δημιουργία του «Τμήματος Χένρι Ριβ», που ειδικεύεται στις καταστροφές και τις σοβαρές επιδημίες.

Ο Φιντέλ Κάστρο μιλάει στους πρώτους γιατρούς – μέλη του Τμήματος Χένρι Ριβ, στις 19 Σεπτεμβρίου 2005. Οι 1.586 γιατροί είχαν στη διάθεσή τους 36 τόνους φαρμάκων και διαγνωστικού υλικού για τη θεραπεία των θυμάτων του τυφώνα Κατρίνα στις Ηνωμένες Πολιτείες

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας το 2017 βράβευσε το «Τμήμα Χένρι Ριβ» τιμώντας το έργο των γιατρών – μελών του για την καταπολέμηση του ιού Έμπολα στη Σιέρρα Λεόνε, τη Λιβερία και τη Γουινέα. Η Κούβα την περίοδο έξαρσης του ιού το 2015, έστειλε περισσότερους από 250 γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό για παροχή βοήθειας.

Οι πρώτοι Αμερικανοί γιατροί που σπούδασαν δωρεάν στην Κούβα μαζί με καθηγητή της Σχολής (2007)

— Μέχρι σήμερα 33.974 επαγγελματίες υγείας από 135 χώρες, έχουν αποφοιτήσει από Κουβανικές Ιατρικές Σχολές, οι 28.579 από το ELAM (Ιατρικό Πανεπιστήμιο στην Αβάνα), στο οποίο τώρα παρακολουθούν μαθήματα 4.690 φοιτητές από 112 χώρες.

— Ξεπερνούν τις 4.000 οι απόφοιτοι γιατροί που κατάγονται από χώρες της Αφρικής.

— 170 Αμερικανοί πολίτες έχουν λάβει το πτυχίο τους από το Κουβανικό Ιατρικό Πανεπιστήμιο.

Η ΚΟΥΒΑ ΣΤΟΝ ΟΗΕ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ (vid)

Μια τρομερή σκηνή στον ετοιμοθάνατο ΟΗΕ:
Η εκπρόσωπος της Κούβας στην Ουνέσκο, με δάκρυα στα μάτια, βάζει στη θέση του τον ξιπασμένο Ισραηλινό εκπρόσωπο, που με σηκωμένο το δάκτυλο κατά τη διάρκεια της εισήγησής του στη συζήτηση για δύο καταδικαστικές για το Ισραήλ προτάσεις και κατά παράβαση του κανονισμού που προφανώς γνωρίζει αλλά περιφρονεί, ζητά από το σώμα να σηκωθεί και να κρατήσει ενός λεπτού σιγή για το ολοκαύτωμα. 
Οι πρέσβεις αλληλοκοιτάζονται και ευγενικά σηκώνονται, σεβόμενοι τα θύματα του ναζισμού, με κάποια αμηχανία. Το λεπτό περνά, ο Ισραηλίτης τελειώνει την ομιλία του μέσα σε εθνικιστικό παραλήρημα.
Και θα ήταν ένας εξοργιστικά καταχρηστικός επικοινωνιακός θρίαμβος γι αυτόν, αν δεν είχε την ατυχία να είναι η σειρά τής πρέσβειρας της Κούβας να πάρει το λόγο μετά απ’ αυτόν:

«Μόνο ο πρόεδρος έχει τη δικαιοδοσία να ζητήσει ενός λεπτού σιγή. Είναι απαράδεκτο να προσπαθεί να επηρεαστεί η απόφασή μας με τέτοιο τρόπο και να μετατρέπεται η υπόθεση σε πολιτικό τσίρκο », βροντοφωνάζει η υπέροχη Κουβανή! ...«Αλλά, αφού μπήκαμε σ’ αυτή την διαδικασία, ζητώ με τη σειρά μου από το σώμα να τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή για τους νεκρούς Παλαιστινίους που έπεσαν θύματα της ισραηλικής βίας όλα αυτά τα χρόνια». 

Οι εκπρόσωποι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και βεβαίως με προθυμία οι περισσότεροι σηκώθηκαν ανακουφισμένοι, αφήνοντας σύξυλο τον, αγενή και υπερόπτη Σιωνιστή, που νόμισε ότι τους είχε όλους στο χεράκι του. Δυστυχώς γι αυτόν η Κούβα του Φιντέλ υπάρχει ακόμη.

Πηγή vid :https://www.facebook.com/LRTurque/videos/2097292043827958/?hc_ref=ARRFWD-efZlkKIEru4f9UtFe7lDmLWxF0bD2CHFmkdOsz3Jh1hTl-kqg22R0bJWkaao

Xenia Nikolaidou

ΑΠ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΦΙΝΤΕΛ ΣΤΗΝ ΕΣΣΔ !!

Το 1963, ταξιδεύοντας γύρω από την ΕΣΣΔ, ο Φιντέλ Κάστρο κατευθύνθηκε προς τον υδροηλεκτρικό σταθμό Bratsk. 

Ξαφνικά το τρένο μπλοκαρίστηκε από πλήθος υλοτόμων που ήθελαν να δουν τον ηγέτη της Κούβας. Ο Φιντέλ βγήκε στον προθάλαμο με τον χιτώνα του και γύρισε στους ανθρώπους. 

Ξαφνικά κάποιος από το πλήθος του παρέδωσε ένα καπιτονέ μπουφάν και φώναξε: 'Εδώ είναι η Σιβηρία, φορέστε το γρήγορα'. 
'Δεν έχω τίποτα σε αντάλλαγμα,' είπε ο Φιντέλ, ψάχνοντας στις τσέπες του. 

Ξαφνικά βρήκε τρία πούρα στην τσέπη του παντελονιού και τα παρέδωσε στο πλήθος. 

Κάθε υλοτόμος έκανε μόνο μια τζούρα δίνοντας το πούρο στον επόμενο. 

Με δάκρυα στα μάτια ο Φιντέλ είπε. 'Κανένας στη Δύση δεν θα συμπεριφερόταν έτσι, όποιος παίρνει τα πούρα, τα κρύβει στην τσέπη του. Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο ρωσικός λαός είναι ακατάβλητος ...'

Nikos Kaftos

All Power to the Soviets

wanted to see the Cuban leader. Fidel went out into the vestibule in one of his tunic and turned to the people. Suddenly someone from the crowd handed him a quilted jacket and shouted: "Here is Siberia, put on more quickly."
"I have nothing in return," said Fidel, digging in his pockets. Suddenly he found three cigars in his trouser pocket and handed them over to the crowd. Each lumberjack did only one puff and handed the cigar to the next one. Tears shone in Fidel's eyes. "No one in the West would have behaved like that. Everyone, whoever gets the cigars, hid them in his pocket. Now I understand why the Russian people are invincible... "