Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Manos Doukas. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Manos Doukas. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

21 Μαρτίου, 2019

ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ Η ΑΝΑΓΚΗ, ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ: “ΩΣ ΕΔΩ ΑΛΗΤΕΣ” -Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΣΕΕ!!

Κρίση στη ΓΣΕΕ: Πού είναι το περίεργο; Εδώ και 100 χρόνια “τσακώνονται” οι “Παναγόπουλοι” με τους “Πέρρους”.
21-03-2019
Μάνος Δούκας

100 χρόνια ζωής της ΓΣΕΕ, από το 1919 μέχρι το 2019, είναι όλα χρόνια σύγκρουσης του ταξικού εργατικού κινήματος με τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων της αστικής τάξης και τα τσιράκια τους στα συνδικάτα. Σύγκρουσης και με τις δοτές διοικήσεις της ΓΣΕΕ που προκύπταν μέσα από νοθείες και πραξικοπήματα. Αλλά και με όσα από αυτά τα τσιράκια παριστάνουν ότι κρατούν ίσες αποστάσεις. Ποτέ δεν ήταν “περίεργος” αυτός ο “καυγάς”. Καλύτεροι χαρακτηρισμοί είναι να πει κανείς “αναγκαίο”, “αναπόφευκτο”, “επιβεβλημένο”, μέχρι και “εντελώς φυσικό”.



ΚΡΙΣΗ ΠΡΩΤΗ: ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ…
Το 1918 ιδρύεται η ΓΣΕΕ και συγχρόνως το ΚΚΕ. Στο ιδρυτικό συνέδριο της ΓΣΕΕ επικράτησε (158 – 21) η γραμμή της πάλης των τάξεων, σε βάρος της βενιζελικής και της αναρχοσυνδικαλιστικής τάσης, που ήθελαν το διαχωρισμό της πολιτικής από το συνδικαλισμό. Στη διοίκηση όμως, με κάποιες παραχωρήσεις των “ταξικών”, στο όνομα της “ενότητας”, εκλέχτηκαν 6 Βενιζελικοί και 5 σοσιαλιστές. Γρήγορα οι 5 σοσιαλιστές συλλαμβάνονται και φυλακίζονται από το κράτος και οι Βενιζελικοί τους καθαιρούν από τη διοίκηση. Αλλά το Εθνικό συμβούλιο της ΓΣΕΕ καθαιρεί τους 6 Βενιζελικούς κι αναθέτει τη διοίκηση στους 5 σοσιαλιστές. Οι 5 σοσιαλιστές συλλαμβάνονται ξανά και στέλνονται εξορία. Απελευθερώνονται ξανά, με πανελλαδική απεργία.


ΚΡΙΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: ΜΙΑ ΝΟΘΕΙΑ ΜΕΣΩ… ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑΣ
Η δικτατορία Θεόδωρου Πάγκαλου, θέτει εκτός νόμου το ΚΚΕ. Ακολουθούν συλλήψεις και εξορίες σε νησιά, με πρώτους τους αγωνιστές συνδικαλιστές εργάτες. Εν όψει του 3ου Συνέδριου της ΓΣΕΕ (1926), διακηρύσσει σαν στόχο την «αποκομμουνιστικοποίηση» της ΓΣΕΕ. Οι ταξικές δυνάμεις όμως έχουν πάλι πλειοψηφία σχεδόν 60%. Η κυβέρνηση συλλαμβάνει 110 (!!!) από τους 278 “ταξικούς”, τους αμπαρώνει σ’ ένα πλοίο και τους κρατάει ανοιχτά του Πειραιά… μέχρι να λήξουν οι αρχαιρεσίες στη ΓΣΕΕ! Οπότε το 278 – 179, γίνεται 168 – 179. Ακολουθεί όργιο διαγραφών σωματείων και ομοσπονδιών που ελέγχονταν από τις ταξικές δυνάμεις. Στο 4ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ (1928), πάλι οι ταξικοί είναι 230, έναντι 136 συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατών. Με κυβερνητικές παρεμβάσεις και μεθοδεύσεις διαγράφηκαν… 213 (από τους 230 !!!) αντιπρόσωποι και μαζί τους 300 σωματεία με 75.000 μέλη, που υπερασπίζονταν την ταξική γραμμή στο κίνημα.

ΚΡΙΣΗ ΤΡΙΤΗ: Η “ΕΝΩΤΙΚΗ ΓΣΕΕ” ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΙΩΝΥΜΟ…
Οι αποκλεισμένες αυτές Ομοσπονδίες αντιδρούν. Το 1929, οργανώνουν Συνέδριο για την ίδρυση της Ενωτικής ΓΣΕΕ (Εν ΓΣΕΕ). Πήραν μέρος 142 οργανώσεις, με μεγαλύτερες τις Ομοσπονδίες Καπνεργατών, Τύπου, Βιομηχανίας Χάρτου, Επισιτισμού, Δέρματος, Μηχανουργών, Οικοδόμων κ.ά. Συνολικά εκπροσωπούνταν οι 35.000 από τους 50.000 συνδικαλιστικά οργανωμένους εργάτες στη χώρα. Από την αρχή η Εν. ΓΣΕΕ παίρνει “κεφάλι” στους αγώνες και στους αριθμούς των σωματείων και εργατών που συσπειρώνει.


Η κυβέρνηση Βενιζέλου, ψηφίζει το αντικομουνιστικό «ιδιώνυμο», δικάζει και θέτει εκτός νόμου την Εν ΓΣΕΕ, «επειδή εργάζεται κατά του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος». Αυτή συνέχισε να λειτουργεί παράνομα και αύξησε την επιρροή της μέσα στους εργάτες. Ακόμα και στο 7ο Συνέδριο της κυβερνητικής ΓΣΕΕ, το 1934, το 1/3 των συνέδρων υποστήριξε τις προτάσεις της Ενωτικής για την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος. Έτσι τον Ιούλη του 1936 η καθεστωτική ΓΣΕΕ υποχρεώνεται να συμφωνήσει στη σύγκληση συνεδρίου για την αποκατάσταση των δημοκρατικών λειτουργιών. Αλλά έρχεται η δικτατορία του Μεταξά. Οπότε… τέλος κι ο συνδικαλισμός κι η δημοκρατία.

ΚΡΙΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: ΑΝ Η ΕΡΓΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ 5 ΣΤΟΥΣ 7, ΤΟΤΕ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΟ…
Τη δικτατορία Μεταξά, ακολουθεί η κατοχή κι ο εμφύλιος. Στη διάρκεια της κατοχής, ιδρύεται και ανδρώνεται το εργατικό ΕΑΜ που οργανώνει επιτυχημένες κινητοποιήσεις και απεργίες, όπως π.χ. η ακύρωση της πολιτικής επιστράτευσης, αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους κλπ. Ταυτόχρονα τον έλεγχο της ΓΣΕΕ συνεχίζουν να έχουν οι Μεταξικοί και με την έγκριση των Γερμανών. Τον Οκτώβρη του 1944, με την απελευθέρωση, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ. Οι διορισμένοι του Μεταξά και των Γερμανών, συλλαμβάνονται από τον ΕΛΑΣ, που παραδίνει το κτίριο της ΓΣΕΕ στο ΕΑΜ. Το Γενάρη του 1945 όμως, η κυβέρνηση Πλαστήρα παύει τη διοίκηση της ΓΣΕΕ ως συμμετέχουσα στην «ανταρσία» και διορίζει πάλι τους κατοχικούς συνδικαλιστές. Ιδιαίτερο ρόλο στην “αναδιοργάνωση” παίζουν οι Βρετανικές δυνάμεις.



Στο 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ (1946), παρ’ όλες τις προσπάθειες της αντίδρασης και των Άγγλων, η ΕΡΓΑΣ παίρνει 5 από τα 7 μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ και το “γιορτάζει”, με μεγάλη συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων εργατών στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Όμως το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε το 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Η εκλεγμένη διοίκηση καθαιρείται και συλλαμβάνονται τα μέλη της. Ο γραμματέας της Μήτσος Παπαρήγας δολοφονείται στα μπουντρούμια της Ασφάλειας στην Μπουμπουλίνας. Ακολουθεί το 1948, το 9ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Η πιο «αισχρή θεατρική παράσταση» (Πράβδα). Το συνέδριο έγινε παρουσία εκπροσώπων των πρεσβειών ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας.

ΚΡΙΣΗ ΠΕΜΠΤΗ: ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ, ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ
Η ζωή στο μετεμφυλιακό κράτος συνεχίζεται χωρίς… εκπλήξεις. Στο 10ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, οι αντιπρόσωποι έπρεπε να υπογράφουν «πιστοποιητικά φρονημάτων». Μέχρι και το 15ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, δεν υπάρχει ούτε ίχνος οποιασδήποτε αντιπολίτευσης. Γινότανε «η αναμέτρηση των δυνάμεων του ελεύθερου συνδικαλισμού με τον κομμουνισμό» όπως έλεγαν.

Αλλά μέχρι το 15ο συνέδριο, οι ταξικές δυνάμεις αντιδρούν. Συγκροτούν την κίνηση των «115 Συνεργαζόμενων Εργατοϋπαλληλικών Οργανώσεων» («115-ΣΕΟ»), που μαζικοποιείται γρήγορα και φτάνει και τις 680. Το 1964 – 65, η κυβέρνηση του «Κέντρου» “ρίχνει” δικαστικά την ηγεσία της ΓΣΕΕ και βάζει τους δικούς της. Φυσικά οι “115” πάλι αποκλείστηκαν από τη διοίκηση. Στο 15ο συνέδριο λοιπόν μια από τα ίδια. Κρατικός παρεμβατισμός, δράση του «μαύρου μετώπου», διαγραφές, αποκλεισμοί συνέδρων αλλά και ολόκληρων μαζικών οργανώσεων, οδήγησαν σε άλλο ένα νόθο συνέδριο. Οι 205 αντιπρόσωποι των ταξικών δυνάμεων (ΔΣΚ) και του “κέντρου, αποχώρησαν, καταγγέλλοντας το Συνέδριο ως «νόθο και παράνομο». Αυτοί που αποχώρησαν από το Συνέδριο εκπροσωπούσαν 160.000 μέλη, ενώ αυτοί που έμειναν εκπροσωπούσαν περίπου 68.000 μέλη. Έτσι, μέχρι και τη χούντα του 1967, η μαύρη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με τη χρήση του αντικομουνιστικού κράτους, έκανε ό,τι ήθελε στα συνδικάτα.

ΚΡΙΣΗ ΕΚΤΗ: Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ…
Μετά τη Χούντα, οι εργατοπατέρες χρησιμοποιούν πιο πολύ τα “σωματεία σφραγίδες”. Στο 18ο συνέδριο της ΓΣΕΕ (1976), το 50% των αντιπροσώπων ήταν πλασματικοί, αφού προερχόμενοι από σωματεία των 10 και των 20 μελών. Στο 19ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ (1978), πηγή της πλαστής πλειοψηφίας ήταν κάπου 2.000 σωματεία – σφραγίδες. Έτσι φτιάχνουν μια ΓΣΕΕ που στήριζε ακόμα και τον αντεργατικό νόμο 330/76 που χτυπούσε το δικαίωμα στην απεργία, κατοχύρωνε το λοκ άουτ κι απαγόρευε την πολιτική απεργία. Αλλά χαιρέτιζε και την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Ήταν τότε που μεσουρανούσαν ο Καρακίτσος, ο Λάσκαρης κι οι δηλώσεις τους για την… κατάργηση της πάλης των τάξεων.

Το ταξικό κίνημα πάλι αντιδρά σ’ αυτή την κατάσταση, συγκροτώντας τα συντονιστικά ΣΕΔΟ και ΣΑΔΕΟ, εκτός ΓΣΕΕ φυσικά και κόντρα σ’ αυτήν. Κήρυξαν ακόμα και απεργίες (σε μια τέτοια απολύθηκα κι εγώ – εργαζόμενος φοιτητής – από την “MINOΣ- ΜΑΤΣΑΣ”). 

Αυτά λειτούργησαν μέχρι το 1981, που βγήκε το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ που το 1985, με απευθείας παρέμβαση και με δικαστικές αποφάσεις, καθαίρεσε την αιρετή διοίκηση της ΓΣΕΕ και στη θέση της διόρισε συνδικαλιστές πιστούς στην κυβέρνηση και το κεφάλαιο, επειδή η ΠΑΣΚΕ, έχασε την πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ και η κυβέρνηση εκείνο τον καιρό σκόπευε να περάσει σειρά από αντιλαϊκά μέτρα, κυρίως την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που απαγόρευσε τις αυξήσεις στους μισθούς και στον ιδιωτικό τομέα. Προκαλείται ρήγμα στην ΠΑΣΚΕ και καθαιρείται ο δοτός πρόεδρος. Αλλά επανέρχεται με δικαστική απόφαση. Όλες οι παρατάξεις πλην ΠΑΣΚΕ δεν αναγνωρίζουν τη νέα διοίκηση και αποχωρούν από τη ΓΣΕΕ. Τα συνέδρια μετά το 1983, το 23ο Συνέδριο (1986) και το 24ο (1988), πραγματοποιήθηκαν μόνο με τη συμμετοχή της ΠΑΣΚΕ.

ΚΡΙΣΗ ΕΒΔΟΜΗ: ΠΑΛΙ “ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ”, ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ “ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ”.

Από τη δεκαετία του ‘90, μέχρι και σήμερα, οι πλειοψηφίες των εργατοπατέρων στη διοίκηση της ΓΣΕΕ, συγκροτούνται από συνεργασίες, των εντεταλμένων της ΕΕ. Διοικήσεις που λάνσαραν καινούριες λέξεις και έννοιες, όπως “Κοινωνικοί εταίροι”, “διαπραγμάτευση”, “ο καπιταλισμός που το κεφάλαιο κι η εργασία μοιράζονται τα οφέλη”, “η απεργία έφαγε τα ψωμιά της”, “αποτελεσματικότητα του καπιταλισμού”, “ενεργός γήρανση”, κλπ, Για να έρχεται η ΕΕ με τη σειρά της να θεσμοθετεί “κοινωνικούς διαλόγους”, “Σύμφωνα Εμπιστοσύνης”, “ελαστική εργασία”, “νοικιασμένους” εργαζόμενους, κλπ.
Φυσικά – παλιά τους τέχνη κόσκινο – η νοθεία συνεχίζεται, εκμοντερνίζεται και όσο πιο πολύ απομονώνονται από την εργατική τάξη, τόσο πιο πολύ την χρειάζονται και αναγκάζονται να την κάνουν απροκάλυπτα. Οι ταξικές δυνάμεις πάλι είναι εδώ. Ίδρυσαν το ΠΑΜΕ, σαν συντονισμό σωματείων, εργατικών κέντρων κι ομοσπονδιών, με ταξικό προσανατολισμό. Σαν ανάγκη ανασύνταξης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.
 Στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ το Νοέμβρη του 2016, συμμετείχαν 536 συνδικαλιστικές οργανώσεις: 12 Ομοσπονδίες, 15 Εργατικά Κέντρα, 457 Συνδικάτα και 52 Επιτροπές Αγώνα. Αυτοί όλοι σήμερα μαζί με την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους είναι που λένε: «Ως εδώ. Δε θα ξανακάνετε νόθο συνέδριο με αντιπροσώπους τους υπαρχηγούς των καπιταλιστών».



ΕΠΟΜΕΝΩΣ…
Η μάχη αυτή ανάμεσα στους “Πέρρους” και τους “Παναγόπουλους” κρατά 100 χρόνια. Και δεν είναι απόφαση κάποιων ανθρώπων. Είναι ανάγκη και ιστορία. Η σταθερή αντίσταση που προβάλλει το ΠΑΜΕ στη νοθεία και τον εκφυλισμό είναι ωριμότητα, της τάξης που ανήκουμε και υπηρετούμε.

Η ουσία της αντιπαράθεσης είναι 100 χρόνια ίδια. Επιδιώκουν την «αποκομμουνιστοποίηση», την «κατάργηση της πάλης των τάξεων», την αφυδάτωση της ΓΣΕΕ από κάθε ταξικό προσανατολισμό.


Η μάχη του συσχετισμού στη ΓΣΕΕ κι οι μεθοδεύσεις της αντίδρασης, ήταν πάντα σε άμεση συνάρτηση με τους στόχους που επιδίωκε κάθε φορά η πολιτική της. Ανάλογα και η τακτική των ταξικών δυνάμεων, σαν απάντηση.

Οι καπιταλιστές ποτέ δε σταματούν την επίθεση. Κι οι εργάτες όποτε σταμάτησαν τη δική τους επίθεση ή χαλάρωσαν τον αγώνα τους, το πλήρωσαν με αίμα. Δεν κωλώσανε οι ταξικοί στις χούντες και στην κατοχή, τώρα που υπάρχει το ΠΑΜΕ θα κωλώσουν;

Όλοι, χρόνια τώρα περιμέναμε ότι κάπου θα σκάσει το “ως εδώ αλήτες”. Το επιβάλλει η ιστορία. Το προστάζει η ανάγκη. Κι η ιστορία κι η ανάγκη δεν αφήνουν χρωστούμενα. Το ΠΑΜΕ, αν ήθελε να εκφράζει και τις δύο, επιβαλλόταν να αντιδράσει όπως αντέδρασε και αντιδρά.

Κι εσύ όπως καταλαβαίνεις, ανεξαρτήτως της συνέχειας αυτής της αντιπαράθεσης, πρέπει να απαντήσεις στο κύριο ερώτημα: με ποια τάξη πηγαίνεις και ποια αφήνεις; Μετά όλα είναι ξεκάθαρα στα μάτια σου.

12 Μαρτίου, 2019

ΟΙ "ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ" ΤΗΣ "Χ/Α" ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙΣ "ΑΛΥΤΡΩΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ" ?!!


Τουλάχιστον τρία ηγετικά στελέχη του παραρτήματος της Χρυσής Αυγής Κύπρου (ΕΛΑΜ) δεν έχουν υπηρετήσει στρατιωτική θητεία έχοντας εξασφαλίσει απαλλαγή για λόγους υγείας. Την ίδια ώρα οργανώνουν στρατιωτικού τύπου κατασκηνώσεις, απαιτούν αναβάθμιση των ενόπλων δυνάμεων της Κύπρου και πραγματοποιούν εκδηλώσεις με στρατιωτικές στολές και παρατάξεις.

Όπως αποκαλύπτει σήμερα η κυπριακή εφημερίδα "Πολίτης" δεν έχουν υπηρετήσει στρατιωτική θητεία ο Πρόεδρος του ΕΛΑΜ και πρώην σωματοφύλακας του Ν. Μιχαλολιάκου, Χρήστος Χρίστου, ο εκπρόσωπος τύπου και υποψήφιος Ευρωβουλευτή Γεάδης Γεάδη, και το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, Επικεφαλής του ΕΛΑΜ Λευκωσίας και δημοτικός σύμβουλος Γιώργος Χατζηιωάννου, γνωστός ως Si Fu. Τις τελευταίες ημέρες η Πρόεδρος του Κινήματος Αλληλεγγύη, ευρωβουλευτής, Ελένη Θεοχάρους και το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ, με δημόσιες δηλώσεις τους καλούν το ΕΛΑΜ να απαντήσει, πως και γιατί, στελέχη του απαλλάχθηκαν της στράτευσης, χωρίς ωστόσο να υπάρχει ανταπόκριση από την θυγατρική της Χρυσής Αυγής στη Κύπρο.

Δες Επίσης:
Από Manos Doukas - Στέργιος Βασιλείου.

3 λεπτά
"ΤΡΕΧΑΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ … ΛΥΚΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ".
ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΗΚΕ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΤΟ «ΑΡΙΣΤΕΡΟΧΩΡΙ».

«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύναμη αντιφασιστική που μπορεί να καθοδηγήσει όλο το αντιφασιστικό κίνημα» ... λένε οι Συριζαίοι και ονειρεύονται ένα προεκλογικό "αντιφασιστικό και μπλα μπλα μπλα μέτωπο". Αλλά αν δικάζανε τους υπεύθυνους της αναβίωσης του φασισμού στη χώρα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν από τους βασικούς κατηγορούμενους, μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τα κανάλια, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές κλπ. Γιατί οι κυβερνήτες του ΣΥΡΙΖΑ και της χώρας, είναι οι τελευταίοι που μπορούν να μιλάνε για αντιφασισμό. Να γιατί :
Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ Χ.Α.
Έχουν την πλήρη ευθύνη που αποφυλακίστηκαν οι μισοί βουλευτές της Χρυσής Αυγής, εξαιτίας της παρέλευσης του 18μηνου, γιατί δεν βρήκαν … κατάλληλη αίθουσα για τη δίκη. Είναι υπεύθυνοι γιατί καθυστερεί η δίκη τόσο πολύ.
Είναι πολιτικοί προϊστάμενοι της δικαιοσύνης που αφήνει ελεύθερο το Ρουπακιά, αθωώνει τον Κασιδιάρη ό,τι κι αν κάνει, αθωώνει το Μιχαλολιάκο, αθωώνει το Μπαρμπαρούση για μια επίθεση στη λαϊκή που την είδε όλη η Ελλάδα στην τηλεόραση. Και μη μου πει κανείς "ανεξάρτητη δικαιοσύνη". Αφού είναι κυβέρνηση ας νομοθετήσουν. Ας ψηφίσουν νόμους που να παρεμποδίζουν αυτές τις αθωώσεις, αναστολές και αποφυλακίσεις όλων των επιτήδειων.
ΟΙ “ΑΠΟΨΕΙΣ” ΚΙ ΟΙ ΤΕΛΕΤΕΣ.
Είναι δικός τους ο Παρασκευόπουλος, τέως Υπουργός δικαιοσύνης που έχει την ευθύνη της αποφυλάκισης του Ρουπακιά και που μιλούσε για «σύγκλιση και με τη Χρυσή Αυγή, αν συμμορφωθεί!».
Είναι δικός τους ο Μπαλαούρας που έκανε δηλώσεις συμπάθειας στη ΧΑ.
Δικός τους είναι κι ο πρόεδρος της Βουλής ο Ν. Βούτσης, που όταν ήθελε να περάσει τον εκλογικό νόμο και χρειαζόταν 200 ψήφους μιλούσε για "ευπρόσδεκτες ψήφους της Χρυσής Αυγής".
Είναι αυτοί που ξέπλυναν τη Χρυσή Αυγή, με φωτογραφίες, παρέα με τους Παππάδες και τους Κασιδιάρηδες, στο Καστελόριζο, στην υποδοχή του Αγίου Φωτός, στην υποδοχή των οστών πεσόντων της Κύπρου, σε κάθε ευκαιρία.
Η ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
Είναι αυτοί που είχανε στήριγμα τον Καμμένο. Αυτόν που έφυγε από την συγκυβέρνηση, λόγω ακροδεξιότερων απαιτήσεων που είχε κι έτρεξε αμέσως να γίνει αρχηγός ακροφασιστικού κόμματος. Αφού πρώτα, με το ακροδεξιό του κριτήριο, στήριζε την ακροδεξιά “αριστερά” τους.
Είναι αυτοί που είχαν σύμμαχο και συνεταίρο τον Καμμένο για τέσσερα χρόνια. Όχι το φασίστα που έφυγε νωρίς, αλλά το φασίστα που έμεινε μέχρι τις παραμονές των εκλογών.
Είναι αυτοί που έχουν υπουργούς την Παπακώστα (“οι πρόσφυγες είναι σαν τις κατσαρίδες”) και τον Μπόλαρη (που κυνηγούσε οροθετικούς), μαζί με όλους τους δεκάδες παλαιοδικοματικούς υπουργούς τους.
ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ.
Είναι αυτοί που διατήρησαν το τείχος του Έβρου, τη Μόρια και τα άλλα στρατόπεδα στα νησιά. Αυτοί που εφάρμοσαν τα Δουβλίνα κι υπέγραψαν τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας. Υπεύθυνοι για την κατά γράμμα εφαρμογή των αντιμεταναστευτικών νόμων της ΕΕ που εγκλωβίζουν στη χώρα μας χιλιάδες πρόσφυγες, τους κρατάν εδώ στα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» χωρίς ελπίδα και δημιουργούν προβλήματα ζωής και σε αυτούς και στους νησιώτες. Που δεν τους δίνουν χαρτιά να πάνε να βρούνε τις άλλες μισές τους οικογένειες όπου είναι κι όπου θέλουν.
Είναι κυβέρνηση στη χώρα όπου η δικαιοσύνη αθώωσε τους πιστολέρο της Μανωλάδας. Που η επιθεώρηση εργασίας και το ΙΚΑ έχουν ξεχάσει να περάσουν από κει και η κυβέρνηση έχει ξεχάσει να επανεκδώσει χαρτιά στους μετανάστες, δυο χρόνια τώρα μετά από τότε που τους τα έκαψαν μαζί με τον καταυλισμό τους οι μπράβοι των αφεντικών της φράουλας.
ΜΕ «ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΑ» ΜΑΤ ΚΑΙ ΑΥΡΕΣ.
Είναι αυτοί που έχουν «κρυφό καμάρι» την αστυνομία και τέσσερα χρόνια ξέχασαν να ψάξουν τι έχει ο κόσμος «τούμπανο» για το 4ο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας. Αυτοί που ακόμα περιορίζονται να βγάζουν «αντιρατσιστικές» ανακοινώσεις κάθε φορά που βγαίνει από κει μέσα ένας νεκρός ή βασανισμένος μετανάστης. Λες και κυβερνάει κάποιος άλλος. Είναι αυτοί που έχουν αναβαθμίσει τα ΜΑΤ και τις Αύρες, σε πρεσβευτές άσκησης κυβερνητικής πολιτικής στο δρόμο. Κι όποιον πάρει ο χάρος.
"ΣΤΡΑΤΗΓΕ ΜΟΥ : ΙΔΟΥ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΑΣ", ΛΕΝΕ ΠΑΛΙ "ΟΙ ΜΕΝΤΕΣΕΔΕΣ".
Είναι αυτοί που δικαιώνουν την πολιτική της λιτότητας, των μνημονίων, της εκμετάλλευσης, των προνομίων στο κεφάλαιο, της υποτέλειας στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, στις ΗΠΑ. Είναι αυτοί που κάνουν ό,τι τους λέει ο Τράμπ και παίρνουν βραβεία γι’ αυτό. Είναι αυτοί που φέρνουν νέες βάσεις και πυρηνικά στη χώρα. Νέες αλυσίδες εξάρτησης. Νέους κινδύνους πολεμικής εμπλοκής. Είναι αυτοί που δικαιώνουν τους προπάτορες της ΧΑ στο μετεμφυλιακό κράτος που έλεγαν στον Βαν Φλιτ "ιδού ο στρατός σας". Το ίδιο λένε σήμερα κι αυτοί στον Παιατ.
ΠΟΤΙΣΑΝ ΤΗ ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ.
Είναι αυτοί που υπηρέτησαν τη μάνα του φασισμού : την οικονομία της αγοράς, του καπιταλισμού, της ανταποδοτικότητας, των ευκαιριών. Κλώσησαν τα αυγά του φιδιού, συνεχίζοντας να κάνουν κριτήριο των πάντων το κέρδος και το κόστος. Αν όλα μετριούνται έτσι, τότε οι ανάπηροι, οι άρρωστοι, οι αδύναμοι, οι φτωχοί, οι μαθητές κι οι σπουδαστές, πάντα όλοι αυτοί είναι "κόστος" για την οικονομία και την "κοινωνία" (όπως την αντιμετωπίζουν αυτοί). Άρα ; Την άλλη μισή σκέψη την διατυπώνει ο Μιχαλολιάκος και μιλά πολύ ... "φυσιολογικά" για τον «καιάδα».
Κι έσπειραν έτσι απογοήτευση κι απελπισία στους αριστερούς. Έκαναν την ελπίδα κάποιων οπαδών τους να γίνει εφιάλτης ενσωμάτωσης. Συνέβαλλαν αποφασιστικά στη δεξιά στροφή ολόκληρης της κοινωνίας, πρώτα από όλα με τη μετατόπιση του δικού τους κόμματος πολλά μίλια δεξιότερα από ότι έλεγαν (καμία έκπληξη δεν ήτανε αυτό για μένα) κι απ’ ότι πίστευαν οι οπαδοί τους.
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Είναι αυτοί που θεωρούν στρατηγικό σύμμαχο το Ισραήλ και πουλάνε την Παλαιστίνη μαζί με κάθε έννοια ηθικής που είχε απομείνει στους οπαδούς τους.
Είναι ο Τσίπρας που πήγε από τους πρώτους σε επίσκεψη στην Ουκρανία να νομιμοποιήσει ένα εντελώς φασιστικό καθεστώς.
Είναι αυτοί που στα πλαίσια της ΕΕ, έχουν καταπιεί τον αντικομουνισμό, τη θεωρία των δύο άκρων και την ανοχή στις φασιστικές κυβερνήσεις στην Ουκρανία, Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία και γενικά στην ακροδεξιά. Την ανοχή στη δημιουργία μνημείων στη μνήμη των SS και των δωσίλογων αυτών των χωρών και στην καταστροφή αντιφασιστικών μνημείων, μνημείων προς τιμή της αντιφασιστικής νίκης, στη φυλάκιση ανταρτών κλπ.
Είναι αυτοί … (Βαρέθηκα … Δε γράφω άλλα)…
ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΩΡΑ ;
Τι θέλουν τώρα λοιπόν παραμονές των εκλογών ; Να τους πιστέψει ένας αριστερός ΠΡΩΗΝ ψηφοφόρος ΤΟΥΣ, όταν του λένε για πολλοστή φορά “ΤΡΕΧΑΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ. ΛΥΚΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ”; Να τρέξουμε όλοι μαζί να σώσουμε το κοπάδι του ΣΥΡΙΖΑ ; Καλή και φιλότιμη, αλλά απελπισμένη η προσπάθεια. Τους διαφεύγουν δυο τρεις λεπτομέριες :
1. Δεν είναι πιά πολλοί αυτοί που θα θυσίαζαν τη λογική τους και το συναίσθημά τους, μόνο και μόνο για να μη πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ κάτω από το 20%.
2. Στο λαϊκό μύθο οι χωριανοί δεν μπήκαν στον κόπο να αντιδράσουνε, επειδή τους καλούσε ένας ψεύτης κατ’ εξακολούθηση. Που να ξέρανε κιόλας ότι αυτός είναι που άνοιξε την πόρτα για να μπει ο λύκος ! Γιατί «λύκος στα πρόβατα» μπορεί να ήρθε, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ του κράτησε ανοιχτή την πόρτα για να μπει. Επομένως είναι ο τελευταίος που μπορεί να τον αντιμετωπίσει.
3. Ο φασισμός αντιμετωπίζεται από το μαζικό εργατικό λαϊκό κίνημα και την μαζική αγωνιστική με αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό δράση του. Από την ένταση των αγώνων και την επαναφορά - ανάδειξη των αξιών του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης, του σοσιαλισμού- κομμουνισμού. Κι αυτοί από αυτό το κίνημα κι από αυτές τις αξίες, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όχι μόνο έξω, αλλά είναι και απέναντι.

01 Μαρτίου, 2019

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ... ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ...


«Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα» του Δημήτρη Μπάτση.
Την 1 Μαρτίου του 1952, βγήκε η απόφαση της "Δεύτερης δίκης Μπελογιάννη" κι ήταν "Νίκος Μπελογιάννης, Δημήτρη Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος, Ηλίας Αργυριάδης, εις θάνατον". 
Τα είπαμε αυτά. (http://www.katiousa.gr/…/ki-aftoi-gelane-i-defteri-diki-to…/). Η εκτέλεση έγινε στις 30 Μάρτη.
Εδώ θα σας μιλήσω μόνο για τον Δημήτρη Μπάτση ... τον οικονομολόγο της "παρέας" ... που 5 χρόνια νωρίτερα, είχε γράψει ένα μνημειώδες έργο με τίτλο "Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα" ...
Προσέξτε τους τίτλους των ενοτήτων του βιβλίου ...
"Α. Η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών δυνάμεων της χώρας για τη δημιουργία ενεργειακής βάσης και βαριάς βιομηχανίας . ..
Β. Το οικονομικό σχέδιο για την δημιουργία και για την ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας ...
Γ. Εκβιομηχάνιση και βιωσιμότητα" ...
Και δείτε όλο τον πίνακα περιεχομένων στις φωτογραφίες.
Το έγραψε το 1947 ... εν μέσω εμφυλίου ... πολεμούσε κι έγραφε … σχεδίαζε τη νίκη … τα όνειρα των κομμουνιστών δεν τα περιορίζει τίποτα και κανείς ... ονειρεύονται ακόμα και την ώρα που δίνουν τη ζωή τους γι’ αυτά τα όνειρα ... την ώρα που φτιάχνουν όνειρα για τη ζωή όλου του λαού τους ...
Τα όνειρα των κομμουνιστών δεν είναι "ροζ συννεφάκια" .... και σίγουρα δεν είναι ρεαλισμοί της ενσωμάτωσης και της διαχείρισης ... έχουν πολύ πρακτική αξία ... έχουν στόχευση προς όφελος του λαού ... έχουν επιστημονικό υπόβαθρο ... με πίνακες ... με χάρτες ... όλη η πλούσια χώρα μας ... πού έχει ... τι έχει ... και πώς αυτό το κάθε ορυκτό στηρίζει ποιο τομέα της βιομηχανία ...
Ο Μπάτσης με το βιβλίο του συντρίβει τη θεωρεία της "ψωροκώσταινας" ... δείχνει τις δυνατότητες της χώρας και του λαού ... δείχνει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης ...
Η πρόταση των κομμουνιστών πάντα είναι επιστημονική, εφαρμόσιμη και ρεαλιστική ... πάντα με την προϋπόθεση της λαϊκής εξουσίας ...
"Να τι μπορούσε να γίνει" ... είναι σαν να λέει ο Μπάτσης σ’ αυτούς που κυβέρνησαν και έφεραν την πλήρη αποβιομηχάνιση της χώρας ... να ποια πολιτική χρειαζόταν ... να ποια πολιτική χρειάζεται ... τώρα ... ακόμα ...
Ίσως οι λόγοι που εκτελέστηκε ο Μπάτσης, στην πραγματικότητα να ήταν αυτοί ... έπρεπε να σταματήσει να γράφει και να μιλάει γι’ αυτά ...
Το βιβλίο του κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Κέδρος".
Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ Δ. ΜΠΑΤΣΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ.
Η εισαγωγή του ίδιου του συγγραφέα Δ. Μπάτση στην πρώτη έκδοση του βιβλίου.
«Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με την βέβαιη προοπτική, πως παρ’ όλα τα εμπόδια και παρ’ όλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο Ελληνικός Λαός, που πάντα αγωνίζεται ηρωικά, θα ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα τον δρόμο, για μια ελεύθερη δημοκρατική ανοδική πορεία, και θα αρχίσει, με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια ορμή και αυτοθυσία, να χτίσει την ερειπωμένη από την ναζιστοφασιστικη κατοχή και τον οικτρό εμφύλιο, πατρίδα.
Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη μόνον τότε που η ανοικοδόμηση αυτή γίνει από το Λαό και για το Λαό.
Θα σπάσουν τα δεσμά και θα αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει ο δρόμος για να λυτρωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας.
Και ο δρόμος αυτός μας οδηγεί στην ορθολογιστική οργάνωση και στη σχεδιασμένη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας, στη δημιουργία ανώτερης τεχνικής βάσης, στη γοργή συσσώρευση των οικονομικών μέσων για ν’ ανθήσει και σ’ εμάς γερή, προοδεμένη κοινωνική ζωή. Μόνον τότε θα δημιουργηθούν και θα εξασφαλιστούν όλες οι προϋποθέσεις για μια ακόμα πιο ψηλή κοινωνική επιδίωξη: τη σοσιαλιστική κοινωνία.
Για το χτίσιμο αυτής της νέας Ελλάδας δουλεύουν σήμερα, μέσα σε τραγικές πραγματικά συνθήκες και αψηφώντας κάθε κίνδυνο, όλοι οι επιστήμονες που βλέπουν μπροστά, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι των επιστημών, πλάι και μαζί με τον αδάμαστο Ελληνικό Λαό, προσφέροντας ακόμη και την ζωή τους, ότι πολυτιμότερο δηλαδή έχουν, προσπαθώντας έτσι να στεριώσουν, όσο το δυνατό περισσότερο, την νίκη του.
Σε όλους αυτούς τους πραγματικούς ηρωικούς αγωνιστές, προσφέρω και εγώ την μικρότατη αυτή συμβολή.
Δημήτρης Μπάτσης
Αθήνα, ΕΜΠ , Ιούνιος 1947»
Σχόλια
  • Haroula Tzamourani Πρέπει να το αγοράσετε και να το διαβάσετε.
    1
  • Niko Karaiskos Δεν ξέρω αν το έγραψα πάλι σε δική σου ανάρτηση αλλά είναι φωτεινό παράδειγμα μιας εγγενούς αδυναμίας της κομμουνιστικής ιδεολογίας και, κατ' επέκταση, της πολιτικής. Το ότι παράγεται από αστούς και στηρίζεται σε αστούς. Περισσότερα, υπό συζήτηση.
    1
  • Niko Karaiskos Όσο για τη συγκεκριμένη υπόθεση, αποτελεί σενάριο για θρίλερ πρώτης γραμμής και ξεσκεπάζει ρόλους που θάφτηκαν. Όπως του "...γέρου της δημοκρατίας", του Σ. Βενιζέλου και πολλών άλλων. Αει στο.....
    2
  • ΧΑΡΗΣ ΦΙΛΝΤΙΣΗΣ Ο Λένιν ήταν γιος διευθυντή σχολείου, ο Μαρξ ήταν γιος δικηγόρου. Ο Μπάτσης ήταν δικηγόρος . Ανήκαν στην αστική τάξη; Ήταν βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές; Από πότε η κομμουνιστική ιδεολογία στηρίζεται στους αστούς; Η αστική τάξη και το πολιτικό προσωπείο της δεν πρωτοστάτησαν στις διώξεις, φυλακίσεις και εξορίες των κομμουνιστών; Ξέρεις πολλούς αστούς σαν τον Ένγκελς; Περισσότερα, υπό συζήτηση.
    1
    Απόκρυψη 15 απαντήσεων
    • Μαγνήτης Μιχάλης "...Ο Δ. Μπάτσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916. Ήταν γιός του βασιλόφρονος ναυάρχου Α. Μπάτση που καταγόταν από τα Ψαρά και της Αν. Πρίντεζη, από τη Σύρο. Κατά τα αναμενόμενα, φοίτησε σε καλά σχολεία, έμαθε τις ξένες γλώσσες του, σπούδασε νομικά και άνοιξε το δικηγορικό γραφείο του. Ήταν, δηλαδή, ένας εκλεκτός γόνος της άρχουσας τάξης.
      Ήταν κοσμικός με ευρύτατες κοινωνικές σχέσεις, είχε παντρευτεί την κόρη του υπουργού του Λαϊκού κόμματος (βασιλικό κόμμα) με την οποία είχε χωρίσει και μετά παντρεύτηκε κόρη βιομηχάνου την Λίλιαν..." Δεν ξέρω αν ήταν μεγαλοαστός, προλετάριος πάντως δεν ήταν! Όπως αντίστοιχα για την εποχή τους, δεν ήταν προλετάριοι, ούτε ο Μαρξ, ούτε ο Ένγκελς(!) και θα έλεγα ούτε ο Ουλιάνωφ! Αυτό που διαφεύγει από τον Niko Karaiskos, είναι ότι την εποχή που θεμελιώθηκε η κοσμοθεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού - κομμουνισμού, η μόρφωση αποτελούσε κοινωνικό προνόμιο των ανώτερων κοινωνικών τάξεων, ενώ στο προλεταριάτο κυριαρχούσε ο αναλφαβητισμός! Το ίδιο περίπου ισχύει και για την Ελλάδα του μεσοπολέμου, του εμφυλίου και την δεκαετία του '50! Τουτέστιν, ακόμη κι αν στην συνείδηση και το μυαλό τους οι προλετάριοι εκείνων των εποχών, μπορεί να κατανοούσαν και να ονειρεύονταν μια κοινωνία ισότητας, δλδ αταξική, τους ήταν αδύνατο να το γράψουν αυτό στο χαρτί, να το κάνουν βιβλίο, επιστημονική θεωρία! Συνεπώς, υπήρξε αντικειμενική ιστορική αναγκαιότητα, η κοσμοθεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού - κομμουνισμού να συλληφθεί ως ιδέα και να θεμελιωθεί, από ανθρώπους που δεν ανήκαν στην εργατική τάξη και το προλεταριάτο ως προς την κοινωνική τους θέση, αφιέρωσαν όμως όλη τους την ζωή και όλο το μυαλό και το έργο τους, στην υπόθεση της απελευθέρωσης των προλεταρίων! Ευτυχώς!!!
      2
    • ΧΑΡΗΣ ΦΙΛΝΤΙΣΗΣ Άρχουσα τάξη είναι η αστική. Αυτό το "γόνος της άρχουσας τάξης" είναι ανερμάτιστο. Οι ανωτέρω δεν ανήκαν στην αστική τάξη πλην του Ένγκελς και επίσης δεν υποστήριξα ότι ήταν προλετάριοι. Η τοποθέτησή μου έχει να κάνει με το ότι "Η κομμουνιστική ιδεολογία παράγεται από αστούς και στηρίζεται σε αστούς". Θα συμφωνήσω στο Ευτυχώς.
    • Niko Karaiskos Μαγνήτης Μιχάλης, με όλο το σεβασμό, δε μου διαφεύγει καθόλου και δε μιλάω ούτε για το 19ο ούτε και για τον 20ο αιώνα. Το κοινωνικό και το εκπαιδευτικό σύστημα, ακόμα δεν έχει επιτρέψει να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα επέτρεπαν στην εργατική τάξη να βγάλει διανοούμενους. Στις ελάχιστες εξαιρέσεις τους αστικοποιεί και αυτό είναι ακομα χειρότερο. Πείτε μου ένα διανοούμενο της αριστεράς του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα που δεν είχε αστική (μεγαλοαστική θα έλεγα) καταγωγή.
      1
    • ΧΑΡΗΣ ΦΙΛΝΤΙΣΗΣ Αν και περί στήριξης των αστών στην κομμουνιστική ιδεολογία δεν έγινε αναφορά, σε παραπέμπω στους εκατοντάδες ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών που στηρίζουν το Κ.Κ.Ε. Όλοι αυτοί έχουν αστική καταγωγή; Αναφέρομαι βέβαια στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.
    • Μαγνήτης Μιχάλης Niko Karaiskos Χμμμ χωρά πολύ συζήτηση στις μέρες μας για το τι και ποιος είναι αριστερά και αριστερός, όπως και για το πως ορίζεται η διανόηση και ποιος είναι και ποιος δεν είναι διανοούμενος. Εκ του προχείρου όμως, θα σας έλεγα δύο πολύ γνωστούς πανεπιστημιακούς, που δεν έχουν μεγαλοαστική καταγωγή, τον κ. Μαργαρίτη και τον κ. Ρούση.
    • Μαγνήτης Μιχάλης ΧΑΡΗΣ ΦΙΛΝΤΙΣΗΣΆρχουσα τάξη, είναι όντως η αστική! Με την διαφορά ότι δεν άρχει και δεν επιβάλλεται στις άλλες τάξεις μόνη της. Στηρίζεται και σε άλλες κοινωνικές τάξεις, που την υπηρετούν και ονειρεύονται την προαγωγή τους σε αστούς! Επιπλέον, θα πρέπει ν' αναλογιστεί κανείς, ότι ακόμη και μέσα στην ίδια την αστική τάξη, υπάρχει διαστρωμάτωση. Δεν είναι όλοι οι αστοί στο ίδιο επίπεδο. "Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις..." έγραψαν οι Μαρξ και Ένγκελς στο Κομμουνιστικό μανιφέστο....
    • ΧΑΡΗΣ ΦΙΛΝΤΙΣΗΣ Αν η εργατική τάξη ονειρεύεται να γίνει αστική τότε μιλάμε για "λούμπεν" τάξη. Άτομα λούμπεν υπάρχουν, τάξεις όχι. Επίσης η υποβόσκουσα ή έκδηλη αντίληψη, των ατόμων της μικροαστικής τάξης ότι θα γίνουν αστοί είναι a priori καταδικασμένη. Σε σχέση με την εργατική τάξη δεν μπορεί να γίνει αστική στον καπιταλισμό και βέβαια υπηρετεί τους αστούς οι οποίοι την εκμεταλλεύονται και γι αυτό πρέπει να αγωνιστεί για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.
    • Μαγνήτης Μιχάλης ΧΑΡΗΣ ΦΙΛΝΤΙΣΗΣΠροφανώς και δεν μιλάμε για την εργατική τάξη, αν και το όνειρο του να γίνουν αστοί, υπάρχει σε πολλούς εργάτες. Μιλάμε για τα μικροαστικά στρώματα και τους μισθωτούς εκείνους, που οι αποδοχές τους, τους τοποθετούν πολύ ψηλότερα από το προλεταριάτο στην ταξική διαστρωμάτωση. Η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, είναι προφανώς η ικανή και αναγκαία συνθήκη για την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού!
    • ΧΑΡΗΣ ΦΙΛΝΤΙΣΗΣ Πιστεύω ότι ήταν μια γόνιμη ανταλλαγή απόψεων. Χάρηκα για το διάλογο!
    • Μαγνήτης Μιχάλης ΧΑΡΗΣ ΦΙΛΝΤΙΣΗΣΠαρομοίως! Καλή συνέχεια!
    • Giorgos Parliaros Ξεχνάμε μία βασική αρχή. Οι τάξεις είναι δύο. Η αστική και η Εργατική. τα μικροαστικά στρώματα είναι διαρρέοντα στρώματα που η πλειοψηφία τους καταλήγει στη εργατική τάξη και ελάχιστοι περνούν στην αστική. Το καθήκον της εργατικής τάξης είναι να ελευθερώσει την πατρίδα της που ποτέ δεν της ανήκε γιατί της την είχαν πάρει οι κοσμοπολίτες χωρις πατρίδα καπιταλιστές και να γίνει `Αρχουσα Τάξη μέχρι την πραγματική κατάργηση των τάξεων. Αυτά λέει ο Μαρξ . Δεν υπάρχει μικροαστική ιδεολογιά, είναι ο λεγόμενος οππορτουνισμός. Υπάρχει μόνο εργατική πολιτική οικονομία και αστική.`Ολα τ`άλλα είναι καροσκοπισμός.
    • Μαγνήτης Μιχάλης Giorgos Parliaros"...Απ' όλες τις τάξεις που σήμερα βρίσκονται αντιμέτωπες με την αστική τάξη, μόνο το προλεταριάτο είναι τάξη αληθινά επαναστατική.
      Οι υπόλοιπες τάξεις χάνονται κι εξαφανίζονται από τη μεγάλη βιομηχανία, ενώ το προλεταριάτο είναι το πιο χαρακτηριστικό προϊόν της.
      Οι μεσαίες τάξεις, ο μικρός βιομήχανος, ο μικρέμπορας, o βιοτέχνης, ο αγρότης, όλοι αυτοί πολεμούν την αστική τάξη για να διατηρήσουν την ύπαρξή τους σαν μεσαίες τάξεις και να σωθούν απ' τον αφανισμό. Δεν είναι λοιπόν επαναστατικές αλλά συντηρητικές.
      Κάτι παραπάνω, είναι αντιδραστικές, γιατί ζητούν να στρέψουν προς τα πίσω τον τροχό της ιστορίας.
      Αν είναι επαναστατικές, είναι σχετικά με το επικείμενο πέρασμά τους στο προλεταριάτο, και τότε δεν υπερασπίζουν τα σημερινά, αλλά τα μελλοντικά τους συμφέροντα, εγκαταλείπουν τη δική τους άποψη για να πάνε με την άποψη του προλεταριάτου..."
      Κ. Μαρξ - Φ. Ένγκελς "Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος" (Αστοί και Προλετάριοι σελ. 13)
    • ΧΑΡΗΣ ΦΙΛΝΤΙΣΗΣ Παραθέτω:«Εδώ πρέπει να βάλεις στον εαυτό σου όχι μόνο το ερώτημα αν έχουμε πείσει την πρωτοπορία της επαναστατικής τάξης, αλλά ακόμη και το ερώτημα αν οι ιστορικά ενεργητικές δυνάμεις όλων των τάξεων, όλων απολύτως των τάξεων μιας δοσμένης κοινωνίας, χωρίς καμία εξαίρεση, είναι διαταγμένες έτσι, ώστε η αποφασιστική μάχη να είναι πια εντελώς ώριμη - έτσι ώστε (1) όλες οι εχθρικές προς εμάς ταξικές δυνάμεις να τα έχουν αρκετά χαμένα, να έχουν αρκετά φαγωθεί αναμεταξύ τους, αρκετά εξασθενίσει από έναν αγώνα ανώτερο από τις δυνάμεις τους, έτσι ώστε (2) όλα τα ταλαντευόμενα, διστακτικά, ασταθή, ενδιάμεσα στοιχεία, δηλαδή Η ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ, η μικροαστική δημοκρατία σε διάκριση από την αστική τάξη, να έχουν αρκετά ξεσκεπαστεί μπροστά στο λαό, να έχουν αρκετά ρεζιλευτεί με τη χρεοκοπία τους στην πράξη, έτσι ώστε (3) στο προλεταριάτο να έχει αρχίσει και να αναπτύσσεται εντατικά μια μαζική τάση για υποστήριξη πιο αποφασιστικών, απεριόριστα τολμηρών, επαναστατικών ενεργειών ενάντια στην αστική τάξη. Τότε η επανάσταση θα είναι πιο ώριμη, τότε η νίκη μας, αν έχουμε υπολογίσει σωστά όλους τους όρους που σημειώσαμε και περιγράψαμε σύντομα παραπάνω και αν έχουμε διαλέξει σωστά τη στιγμή, η νίκη μας είναι εξασφαλισμένη».
      Β. Ι. Λένιν: «Άπαντα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», τ. 41, σελ. 79 Ο Μαρξ τόνιζε ότι οι «ΜΕΣΑΙΕΣ ΤΑΞΕΙΣ… γίνονται επαναστατικές εν όψει του επικείμενου περάσματός τους στο προλεταριάτο».
      Κ. Μαρξ: «Κριτική του προγράμματος της Γκότα», Σύγχρονη Εποχή, 1994, σελ. 24.
      Τα ανωτέρω περί μικροαστικής τάξης (Λένιν) ή μεσαίων τάξεων (Μαρξ).
      Ο πατέρας του Μπάτση ήταν βασιλόφρων και ναύαρχος. Δηλαδή όποιου ο πατέρας είναι βασιλόφρων αυτός de facto ανήκει στην αστική τάξη; Άρα το 30% που ψήφισε "βασιλιά" το 1974 ανήκει στην αστική τάξη; Η αναφορά μου ήταν στην μικροαστική αντίληψη ατόμων και όχι στην ιδεολογία της μικροαστικής τάξης.
      1
    • Giorgos Parliaros Συμφωνώ απόλυτα. Δεν υπάρχει καμία διαφωνία. Στο μόνο που επιμένω είναι στο αν πρέπει να θεωρούνται οι μικροαστοί σαν ξεχωριστή τάξη. Πιστεύω ότι είναι θέμα μεταφράσεων γιατί στη πολιτική οικονομία παρουσιάζονται σαν στρώματα που ανεβοκατεβαίνουν συνήθως προς τα κάτω.
    • Μαγνήτης Μιχάλης ΧΑΡΗΣ ΦΙΛΝΤΙΣΗΣ Η τοποθέτηση του Μπάτση ως "γόνου της άρχουσας τάξης", γίνεται γιατί ο βασιλόφρων ναύαρχος πατέρας του, είναι υψηλόβαθμο στέλεχος του μηχανισμού επιβολής της αστικής εξουσίας! Δεν ήταν όλοι οι βασιλόφρονες υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί στο δημοψήφισμα του '74. Αλλά είναι προφανές, ότι όλοι οι βασιλόφρονες, είναι υποστηρικτές του αστικού συστήματος, ανεξαρτήτως της τάξης στην οποία ανήκουν. Αυτό όμως, είναι μια άλλη συζήτηση....
  • Micky Tsorbatzoglou Υπάρχει σε pdf?
  • Giorgos Parliaros Ο Μπάτσης που για αρκετά χρόνια τον ξεχάσαμε λίγο και όχι ίσως αυτόν αλλά το έργο του εκτελέστηκε για δύο λόγους. Ο πρώτος, γιατί πρόδωσε την τάξη του όντας αστός, γιός βασιλόφρωνα ναυάρχου που αν και στο τέλος υπέκυψε είχε κάνει το έγκλημα να μιλήσει για τον πλούτο αυτής της χώρας και για το πως έπρεπε να διαχειρισθεί από τον Λαό και προς ώφελος του Λαού του ίδιου. Αυτός ήταν ο δεύτερος λόγος και ο πιό βασικός που εκτελέστηκε.
  • Panagiotis Chiotis Μάνο σ'ευχαριστούμε που μας "ανοίγεις τα μάτια"
  • Giorgos Parliaros `Ετσι περάσαμε στην εποχή της Ψωροκώσταινας , της φτωχής χώρας που έχει ανάγκη από κάθε είδους προστάτες, συμμάχους που μας βοηθούν, ο πλούτος της χώρας κρύφτηκε εκτός απ'αυτόν που΄είχαν ανάγκη εκείνη τη στιγμή οι διάφορες πολυεθνικές (βλέπε ΠΕΣΙΝΕ Βωξίτης δηλαδή) και διάφορα άλλα. Γίναμε χώρα μεταναστών για να ξαναφτιάξουμε την Γερμανική οικονομία ,με αγροτική οικονομία που την έσβησαν και αυτη οταν δεν την χρειάζονταν οι διάφοροι ευεργέτες που θα μας τάιζαν με χρυσά κουτάλια.Το έργο του Μπάτση εξαφανίστηκε.Το βιβλίο επειδή το ήξερα απο΄τον πατέρα μου έφαγα χρο΄νια πολλά να το βρώ. Και το βρήκα σε τιμή απαγορευτική για τη μεγάλη πλειοψηφιά του κόσμου. Ακόμα η τιμή του είναι πολύ μεγάλη. Τώρα όμως δεν έχει πια σημασία. Η Ε.Ε. και ειδικά η Γερμανιά ποσπαθώντας να απεγκλωβισεί ενεργιακα απο τον μεγαλο της ανταγωνιστή, την καπιταλιστική Ρωσία ανακάλυψε τάχα τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας ,τόν έβαλε στα Μνημόνια ,τόν έκανε Ευρωπαική ιδοκτησία μέσω των λακέδων της καθε λογής χρώματος του δημοκρατικού τόξου με επακόλουθο αυτή η χώρα έχοντας τον πλούτο ,το επιστημονικό δυναμικό και όλες τις προυποθέσεις να είναι μια ευτυχισμένη χώρα, να είναι πραγματικά Ψωροκώσταινα για το Λαό της και να έχει χάσει απίστευτα χρόνια ευημερίας και να έχει κάνει απίστευτες θυσίες, με μεγάλη ευθύνη του ίδιου του λαού βέβαια. Αποτέλεσμα ο Μπάτσης εκτελέστηκε ,ο Λαός τώρα έμαθε και το ζήτημα είναι αν θα θελήσει να πάρει στα χέρια του τον δικό του πλούτο ή θα συνεχίσει να είναι ο συνηθισμένος Ραγιάς.Η ανάρτηση είναι συνέχεια της προηγούμενης μου ανάρτησης που απο λάθος έσπασε στα δυό.
    2