Για να σου δείξει κάποιος τα δόντια του, εσύ πρέπει πρώτα να του τρίξεις τα δικά σου.
Η άνοιξη , δεν μυρίζει άνοιξη, χρόνια τώρα..
Μυρίζει αίμα.
Ο κλέφτης των παραμυθιών μας, δεν χωράει στην βαγδάτη.
Η πόλη γέμισε κλέφτες.
Πάνω απ΄τα κεφάλια δεν πετάνε μαγικά χαλιά, παρά μονάχα ο θάνατος.
Βλέπω τα παιδιά.
Κι αναρωτιέμαι:
" Πόσα μπλουτζήν μου έσβησαν τη χαρά των προεφηβικών τους χρόνων;;
Πόσα μπουφάν μου γκρέμισαν το πατρικό τους;
Πόσα καλλυντικά μου- made in usa- έφτιαξαν τις οβίδες που ανάγκασαν τους πατεράδες τους να τα κουβαλήσουν στους ώμους πεζή, μέσα απ΄τα βουνά της Τουρκίας;;
Πόσες οι ευθύνες μου για τα γυμνά κορμάκια που " κατοίκησαν¨στον πάτο του Αιγαίου;
Πόση η ενοχή μου μου για τα λουκέτα των σχολείων;
Αναρωτιέμαι. Και ντρέπομαι. Και φοβάμαι.
Φοβάμαι τόσο να ζω σ έναν κόσμο που το χαμόγελο λέγεται:
" δείξε μου τα δόντια σου"...
Υ.Γ. Μη με ρωτήσετε για ποιούς και για ποιά.
Είτε Παλαιστίνη το λένε, είτε Συρία, είτε Πακιστάν, είτε Αφγανιστάν , είτε Γιουγκοσλαβία είτε Ελλάδα, το ίδιο είναι.
Οι άνθρωποι, είναι παντού άνθρωποι. Και τα παιδιά, είναι παντού, παιδιά.
Η πολιτική ετυμηγορία εκατομμυρίων Βρετανών, αν και αποτέλεσε ηχηρό πολιτικό μήνυμα, δεν έφερε κάποια ουσιαστική ανατροπή προς όφελος των εργαζομένων.
Γιατί το λέμε αυτό;
Η Βρετανία έγινε η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα που οι εργοδότες της, επιβάλλουν τις συμβάσεις των «μηδενικών ωρών»! Πρόκειται για «θέσεις εργασίας» που ανανεώνονται στην κυριολεξία με την …ώρα,
αφού οι εργαζόμενοι υπογράφουν ιδιωτικά συμφωνητικά ωρών, τα οποία φυσικά δεν προσφέρουν καμιά απολύτως εξασφάλιση.
Οι εργοδότες στη Μεγάλη Βρετανία χρησιμοποιούν ολοένα και περισσότερο τις συγκεκριμένες συμβάσεις.
Ο αριθμός των Βρετανών που δηλώνουν ότι εργάζονται με συμβάσεις «μηδενικών ωρών», αυξήθηκαν κατά 20% σε ετήσια βάση, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που ανακοινώθηκαν.
Συγκεκριμένα με βάσει τα επίσημα αρχεία της βρετανικής Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ONS), 903.000 άτομα, που αντιστοιχούν στο 2,9% του εργατικού δυναμικού στη Βρετανία, εργάζονταν με τέτοιου είδους συμβάσεις το δεύτερο τρίμηνο του 2016, συγκριτικά με 747.000, ή 2,4%, ένα χρόνο νωρίτερα.
Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων που συνάπτουν τέτοια συμβόλαια είναι κυρίως φοιτητές, μαθητές ή μακροχρόνια. Σύμφωνα με την ONS, πάνω από το ένα τρίτο των εργαζομένων που απασχολούνται με συμβάσεις μηδενικών ωρών είναι ηλικίας 16-24.
Ωστόσο σχεδόν το ήμισυ της αύξησης που καταγράφηκε τα τελευταία χρόνια στον αριθμό αυτών των εργαζομένων αφορά άτομα ηλικίας 25-64 ετών.
Άνθρωποι που έχουν μείνει χωρίς εργασία για μεγάλο χρονικό διάστημα, εξαναγκάζονται στην υπογραφή των «ωριαίων συμβάσεων», προκειμένου να εισπράξουν λίγες λίρες.
«Είναι ανησυχητικό που μεγάλο μέρος της αύξησης καταγράφεται ανάμεσα σε εργαζομένους μεγαλύτερης ηλικίας, κάποιοι εκ των οποίων ίσως δυσκολεύονται με τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό εάν το εισόδημά τους διαφοροποιείται, καθώς δεν έχουν εγγυημένες ώρες εργασίας», ανέφερε ο Κόνορ Ντ’ Άρσι, αναλυτής στο ινστιτούτο Resolution Foundation.
Επί της ουσίας πρόκειται για ανθρώπους που δεν ξέρουν αν την επόμενη ώρα, μέρα ή στην καλύτερη περίπτωση μήνα θα έχουν εργασία.
Η περιβόητη «ευελιξία» σε όλο το μεγαλείο της. Τα αφεντικά ορίζουν τις τύχες και τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, με την ώρα!
Σε ανακοίνωσή του για το πόρισμα των «ειδικών» για τα Εργασιακά και τον «υπο-κατώτερο» μισθό τοΓραφείο Τύπου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ μεταξύ άλλων τονίζει:
«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι διάφοροι "ειδικοί", που πίνουν νερό στο όνομα του "ευρωπαϊκού κεκτημένου" και της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ρίχνουν διαρκώς στις μυλόπετρες τα δικαιώματα των νέων εργαζομένων.
Το λεγόμενο "πόρισμα των ειδικών", που είδε το φως της δημοσιότητας και αποτελεί τη βάση της κυβέρνησης για τις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς, δίνει το πράσινο φως στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε νέο χτύπημα των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων νομοθετώντας τις ομαδικές απολύσεις, βάζοντας περαιτέρω εμπόδια στην προκήρυξη απεργιών, συνεχίζοντας το "ξήλωμα" των κλαδικών συμβάσεων κ.ά.
Ανάμεσα στα άλλα, όχι μόνο αποδέχεται την απαράδεκτη διαίρεση και το διαχωρισμό των εργαζομένων σε "παλιούς" και νέους, αλλά την ενισχύει προκλητικά με την πρόταση να διαμορφωθεί ένας μικρότερος κατώτερος μισθός ("υπο-κατώτερος" μισθός).
Η σύσταση του πορίσματος είναι σαφής: "Ο «υπο-κατώτερος» μισθός για τους νέους θα αντικατασταθεί από έναν υπο-κατώτερο μισθό με βάση την εργασιακή εμπειρία". (...).
Η εφαρμογή του υπο-κατώτερου μισθού σημαίνει μισθός μικρότερος ακόμα και από τα ψίχουλα των 511 ευρώ μεικτά, που παίρνει σήμερα ένας εργαζόμενος κάτω των 25 ετών, για όσους δεν έχουν εργασιακή εμπειρία ή φαίνεται να μην έχουν επειδή δουλεύουν σε καθεστώς ανασφάλιστης εργασίας», σημειώνει το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ και τονίζει:
«Το διαχωρισμό τον παρουσίαζαν ως λύση για την τεράστια ανεργία των νέων. Διαψεύδονται οικτρά από την πραγματικότητα και τα ποσοστά ανεργίας στους νέους που παραμένουν.
Η αλήθεια είναι ότι θέλουν να γίνει κανόνας η άθλια κατάσταση που έχουν ήδη δημιουργήσει.
Επίσης να διευκολυνθεί η αντικατάσταση σε πολλές περιπτώσεις των "παλιών" με νέους ηλικιακά εργαζόμενους, αφού τους είναι πιο "φθηνοί" και ευέλικτοι.
Οι παλαιότεροι θυμούνται τα κροκοδείλια δάκρυα όλων των αστικών κομμάτων -και του ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση- για τη "γενιά των 700 ευρώ".
Σήμερα προσπαθούν να ρίξουν τις απαιτήσεις των νέων ακόμη πιο χαμηλά.
Όχι μόνο δεν έχουν καταργήσει κανέναν αντεργατικό νόμο, αλλά ούτε πρόκειται με τα πορίσματά τους.
Αντιθέτως, έχουν δώσει εξετάσεις για την κατοχύρωση των κεκτημένων του κεφαλαίου.
Ενισχύουν παραπέρα τους όρους εργασιακής ζούγκλας στους νέους, δημιουργούν προϋποθέσεις για τις επόμενες ανατροπές, πατώντας σε όσες έγιναν έως τώρα.
Οι εργαζόμενοι νέοι και παλιοί μαζί με τους ανέργους πρέπει να δώσουν αποφασιστικά τη μάχη της υπεράσπισης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων τους.
Να παλέψουν μέσα από τα σωματεία τους και τους συλλόγους για σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
Κατώτερο μισθό για όλους χωρίς ηλικιακούς ή άλλους διαχωρισμούς 751 ευρώ.
Σταθερή δουλειά, με δικαιώματα για όλους. Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.
Επαναφορά και υπογραφή των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, για την αναπλήρωση των απωλειών των εργαζομένων τα χρόνια της κρίσης.
Με αγώνες που θα σπάνε τα δεσμά της εκμετάλλευσης και με τόλμη θα ανοίγουν τους δρόμους του μέλλοντος.
Αγώνες που θα διεκδικούν έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, μια κοινωνία που τον πλούτο της θα τον καρπώνονται αυτοί που τον παράγουν».
Η κοκορομαχία στη Βουλή για τη διαφθορά, που το μόνο που προσέφερε ήταν ο αποπροσανατολισμός και το αναμάσημα γνωστών ζητημάτων και υποθέσεων, ίσως να έκρυψε σε ένα βαθμό την προβοκάτσια σε βάρος του ΚΚΕ που επιχειρήθηκε από τον κ. Τσίπρα. Ποια ήταν αυτή η προβοκάτσια; Η προσπάθεια να αποδώσει -ούτε λίγο ούτε πολύ- στον Χ. Φλωράκη την υπόθεση Καλογρίτσα. Λέγοντας:
«Δεν το ήξερα ότι η διαπλοκή σε αυτόν εδώ τον τόπο είχε το όνομα Καλογρίτσας. Δεν το ήξερα. Νόμιζα ότι είχε άλλα ονόματα. Αλλά εν πάση περιπτώσει, τον κ. Καλογρίτσα μάλλον τον ξέρουν καλύτερα δικοί σας συνεργάτες από ό,τι εμείς. Βεβαίως, ήταν φίλος του αείμνηστου Χαρίλαου Φλωράκη».
Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, λοιπόν, δεν υπάρχουν τα γνωστά σε όλους κονέ στελεχών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με το συγκεκριμένο επιχειρηματία, δεν υπάρχουν οι φωτογραφίες από εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ο κ. Καλογρίτσας ήταν «πρώτο τραπέζι πίστα», δεν υπάρχει η γνωστή διαδρομή του συγκεκριμένου επιχειρηματία, δεν υπάρχει τίποτα απ’ όλα αυτά… Υπάρχει μόνο η γνωριμία του Καλογρίτσα με τον Χ. Φλωράκη και με κάποιους συνεργάτες του Μητσοτάκη. Έλεος! Γι’ αυτό και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απάντησε: «Κύριε Τσίπρα, η αθλιότητα δυστυχώς δεν έχει όρια.
Επικαλεστήκατε μέχρι και τον Χαρίλαο Φλωράκη, βέβαια αν ζούσε θα σας καταχέριαζε πολύ καλά εδώ μέσα, όπως μόνο αυτός ήξερε.
Τι ακριβώς επικαλείστε;
Όσους πάλεψαν το σύστημα που εσείς τώρα υπηρετείτε;
Τι ζητάτε ακριβώς;
Πιστοποιητικά πριν τριάντα χρόνια για να δικαιολογήσετε τα σημερινά ύποπτα κονέ σας, τις ύποπτες συναλλαγές σας τα τελευταία χρόνια με τον Καλογρίτσα, δεν ξέρω ποιον άλλον, όλους τους υπόλοιπους;
Να δικαιολογήσετε τη σημερινή σας πολιτική;
Αυτοί που βρίσκονταν είτε ως στελέχη του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου μετά το 1991, είτε ως στελέχη του ΠΑΣΟΚ, επίσης μετά το 1991 και όλες τις επόμενες δεκαετίες, είτε ως στελέχη ύστερα του ΣΥΡΙΖΑ του σημερινού είναι όλοι αυτοί που βρίσκονταν πλάι από τότε και σε συνέχεια και μαζί με τον κάθε αριστερό δήθεν Καλογρίτσα της τάξης σας...
Βάζει η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες.
Λίγη τσίπα, λοιπόν, κ. Τσίπρα, δεν βλάφτει, αντίθετα καλό θα σας κάνει, όσο καλό μπορεί να σας κάνει σ' αυτόν το μεγάλο κατήφορο που ήδη έχετε πάρει».
Ο ένας (πλασάρει ότι) είναι παιδί των καταλήψεων και των κινημάτων, αλλά βγάζει στο σφυρί τα σπίτια των οφειλετών και ό,τι έχει μείνει όρθιο από τις λαϊκές-εργατικές κατακτήσεις.
Ο άλλος πλασάρει το προφίλ του αυτοδημιούργητου από τζάκι, με τα τρία πτυχία, αλλά δεν ξέρει να ξεχωρίσει το Μοντεσκιέ από το Ρουσό με το Κοινωνικό Συμβόλαιο.
Ο μεν ανέφερε τη Ζίμενς και το ηθικό πλεονέκτημα της ΔΦΑ, που δεν έχει παλιώσει (δηλ φθαρεί, με όρους πολιτικού κόστους) αλλά πρόλαβε να κλείσει εξωδικαστική συμφωνία για το ζήτημα και να το κουκουλώσει.
Ο… δεν φοβάται μη τυχόν γίνει Λαϊκή Δημοκρατία η χώρα, λες και τόσα χρόνια αντί για μνημόνια ψηφίζει πενταετή πλάνα σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα, για να βρούνε διαφορές μεταξύ τους, στο ύφος και την ηθική, γιατί επί της ουσίας είναι σύμφωνοι και βαδίζουν χέρι-χέρι (έστω και χωρίς τον Καρατζαφέρη).
Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το σύστημα.
Γι’ αυτό “πάνε πακέτο”, λειτουργούν συμπληρωματικά και προϋποθέτουν ο ένας την ύπαρξη του άλλου, για να στήσουν το ψεύτικο δίλημμα, που θα εγκλωβίσει τις λαϊκές συνειδήσεις.
Όσο για τους κοινοβουλευτικούς τους λόχους, δεν είναι καν περιφερόμενοι θίασοι, αλλά κλακαδόροι (σαν τους κομπάρσους στο τηλεοπτικό “Πάμε Πακέτο” που χειροκροτούν σαν κουρδισμένοι τις κρύες, προκάτ ατάκες των αρχηγών τους, έχοντας πλήρη συναίσθηση πως χωρίς αυτούς, μπορεί να μην τους ήξερε ούτε ο θυρωρός που δεν έχει η πολυκατοικία τους.
Την κατάλληλη απάντηση σε αυτή τη σκιαμαχία, που παραπέμπει συνειρμικά σε Θέατρο Σκιών, την έδωσε χτες ο επικεφαλής της ΚΟ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, με τους στίχους του Βάρναλη:
O τυφώνας Μάθιου που ξεκίνησε από την Καραϊβική και είναι ακόμα σε εξέλιξη (έχει περάσει ήδη απέναντι στη Φλόριντα) κυριάρχησε αυτήν την εβδομάδα στην ειδησεογραφία της περιοχής. Παρ ότι η ετήσια αυτή επίθεση της φύσης στους φτωχούς αποτελεί σχεδόν μετεωρολογική ρουτίνα, οι μνήμες από τον πολύνεκρο τυφώνα Κατρίνα που σάρωσε και την Νέα Ορλεάνη στις ΗΠΑ, είναι ακόμα σχετικά νωπές. Επιπλέον, ο τυφώνας Μάθιου αποδεικνύεται ο ισχυρότερος της δεκαετίας σε ένταση και διάρκεια, με ταχύτητες ανέμου 225 έως και 300 χιλιόμετρα και μετακινούμενος κατά 15 περίπου χιλιόμετρα την ώρα.
Τα δυτικά ΜΜΕ ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με τον τυφώνα όταν αυτός πέρασε στο έδαφος των ΗΠΑ, φτιάχνοντας ένα κλίμα γενικού συναγερμού, παγκόσμιας συγκίνησης και θαυμασμού για το σχέδιο εκκένωσης στην πολιτεία της Φλόριντα, στην οποία τις πρώτες ώρες του τυφώνα, 600.000 οικογένειες έμειναν χωρίς ρεύμα.
Μέχρι εκείνη την στιγμή, οι “ιθαγενείς” της Καραϊβικής ήταν τα απολύτως αναλώσιμα συνήθη θύματα. Έτσι, τα 9 αρχικά θύματα σε Αϊτή και Άγιο Δομίνικο (το διπλανό νησί στην Κούβα), έγιναν χαλαρά 339 σήμερα το πρωί,700 το βράδυ, και … έχουμε μέλλον. Σε αυτές τις χώρες οι αρχές έκαναν έκκληση στον πληθυσμό να προστατευτεί όπως μπορεί.
Αντίθετα στην Κούβα, ακόμα και τα δυτικά μέσα μετέδωσαν ότι μετακινήθηκαν πάνω από 300.000 κάτοικοι στις νοτιοανατολικές επαρχίες, αριθμός που σύμφωνα με τα κουβανικά ΜΜΕ φτάνει σχεδόν το 1.000.000, αν συνυπολογιστούν οι κεντρικές επαρχίες που εκκενώθηκαν προληπτικά. Μιλάμε δηλαδή, για περίπου το 10% του πληθυσμού της χώρας.Στην Κούβα δεν αναφέρθηκε μέχρι τώρα καμία απώλεια ανθρώπινης ζωής, αντίθετα καταγράφηκαν σοβαρές υλικές ζημιές στην παράκτια πόλη Μπαρακόα, στο Γκουαντάναμο και στο Σαντιάγκο.
Και αυτό δεν γίνεται πρώτη φορά. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι τόσο οι αρχές όσο και ο πληθυσμός είναι εκπαιδευμένοι στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Σε 1-2 ώρες εκκενώνονται πόλεις ολόκληρες, 200.000 κατοίκων και όλοι ξέρουν που θα πάνε (σε καταφύγιο ή συγγενείς) και πως.
Τι είναι όμως αυτό που κάνει την διαφορά σε αυτή την χώρα; Γιατί αν πούμε απλά ο σοσιαλισμός, αυτό το κείμενο είναι απλά περιττό. Αυτό που ξεχωρίζει πάντα λοιπόν, σε οποιαδήποτε κινητοποίηση του κουβανικού λαού, είναι οι CDR (Επιτροπές Υπεράσπισης της Επανάστασης). Με άλλα λόγια, η καθολική οργάνωση των κατοίκων σε επίπεδο γειτονιάς, ανά χίλιους περίπου κάτοικους. Αυτό σημαίνει οργάνωση ανά δρόμο ή τετράγωνο ή συγκρότημα κτιρίων, ακόμα και κτίριο.
Ναι, αυτές οι Επιτροπές παίζουν σοβαρότατο ρόλο σε τέτοιες καταστάσεις. Γιατί έχουν γνώση του χώρου ευθύνης τους, των ανθρώπων, αυτών των πραγμάτων που δεν μπορούν να γνωρίζουν οι αρχές. Κάθε υπηρεσία ή οργανισμός στην Κούβα όταν θέλει κάτι στην ή για την γειτονιά, θα απευθυνθεί πρώτα στις CDR.
Aυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση με το κράτος και τα διοικητικά όργανα, που ανεβάζει τόσο την απαίτηση , όσο και την προσφορά και την αποτελεσματικότητα εκατέρωθεν.
Ωστόσο, πίσω από την υποδειγματική κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού και της Πολιτικής Προστασίας (Defensa Civil/Πολιτική Άμυνα) ξεπροβάλλει ένα Κράτος, ένα καθεστώς που σέβεται τον άνθρωπο, την εργασία, την περιουσία (συλλογική και ατομική) και πάνω απ’ όλα την ζωή του. Αυτό φαίνεται από πολλά και μικρά και μεγάλα, που στην Κούβα είναι αυτονόητα ενώ εδώ είναι απλώς …αδιανόητα.
Έτσι, τρεις μέρες πριν το χτύπημα του τυφώνα, ο ίδιος ο αρχηγός του Κράτους, ο πρόεδρος Ραούλ Κάστρο, βρισκόταν στις ανατολικές επαρχίες, στο Σαντιάγκο, επιβλέποντας την προετοιμασία των οργανισμών της Πολιτικής Προστασίας, δηλώνοντας ότι στην φάση εκείνη η προετοιμασία ήταν το πάν.
Οι γραμματείς των επαρχιακών οργανώσεων του κόμματος είχαν τεθεί επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας, στην οποία έπαιρναν μέρος όλες οι εργατικές, μαζικές, επιστημονικές, κρατικές, στρατιωτικές οργανώσεις και οργανισμοί.
Δεκάδες συνεργεία και οχήματα των κουβανικών “ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ” είχαν μεταφερθεί στις υποψήφιες να πληγούν περιοχές από τις άλλες επαρχίες της χώρας και άλλα τόσα ήταν ήδη φορτωμένα στα τρένα για να μεταφερθούν σιδηροδρομικών αν θα υπήρχε ανάγκη.
Στα βίντεο που κυκλοφόρησαν στα κοινωνικά δίκτυα, μπορεί να δει κανείς ρεπορτάζ της κουβανικής τηλεόρασης, όπου συνεργεία των δήμων ή άλλων οργανισμών, ξηλώνουν και μεταφέρουν για φύλαξη σε ασφαλές μέρος, πάνελ από φωτοβολταϊκά, ταμπέλες, πινακίδες, ακόμα και τις λάμπες από τους δρόμους.
Εντυπωσιακή ήταν και η προετοιμασία στους χώρους δουλειάς και κατοικίας για την ασφάλεια των κτιρίων, χρησιμοποιώντας απίθανα υλικά και πατέντες γι αυτό το σκοπό.
Στην παραλιακή πόλη Μπαρακόα (αρχαιότερη πόλη της Κούβας), στην πόλη και γενικότερα στην επαρχία του Γκουαντάναμο, στο Σαντιάγκο και αλλού, οι ζημιές ήταν από σοβαρότατες έως τεράστιες. Στην Μπαρακόα κόπηκε ο μόλος, κομμάτια του οδικού δικτύου, καταστράφηκε ένα μέρος του αεροδιαδρόμου, το νερό από την θάλασσα εισέβαλε δεκάδες μέτρα μέσα στην πόλη γκρέμισε σπίτια και κτίρια. Ενδεικτικό της δύναμης του νερού είναι ότι έσπρωξε ένα σιδερένιο κοντέινερ κατά ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Σχεδόν σε όλα τα κτίρια, ο τυφώνας ξήλωσε τις σκεπές.
“Όπου φτωχός και η μοίρα του”, συνηθίζεται να λέγεται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Όμως όταν οι φτωχοί έχουν πάρει την μοίρα στα χέρια τους και έχουν οργανωθεί σε άρχουσα τάξη, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.
Η αποκατάσταση έχει ήδη αρχίσει, ο κόσμος δείχνει την αλληλεγγύη του στον γείτονα, τον συνάδερφο, τον συμπατριώτη.
Όπως γίνεται σε κάθε τυφώνα στην Κούβα, σε λίγους μήνες θα αρχίσουν να παραδίδονται τα πρώτα καινούργια σπίτια στους πληγέντες.
Και “με κουφώματα αλουμινίου” όπως είχε γράψει η Γκράνμα για τα σπίτια που οικοδομήθηκαν και παραδόθηκαν μετά τον τυφώνα Κατρίνα.
