Για Να μην ξεχνάμε: όταν ακούγονται γλυκανάλατες θεωρίες

«Τρείς μέρες κράτησε η σφαγή στη Βιάννο. Εκτελέστηκαν πάνω από 400 άνθρωποι, 

κάηκαν 980 σπίτια, 

έγκυες ξεκοιλιάστηκαν, 

παιδιά βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν, 

γέροντες στήθηκαν στον τοίχο». 

Όσο και αν η παθητική φωνή «γράφει» όμορφα σε ένα κείμενο, στη συγκεκριμένη περίπτωση οδηγεί σε έναν «υπό-τονισμό» του υποκειμένου. 

Δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο, κρύβει το υποκείμενο. 

Θεωρώ πιο λογικό να πούμε : 

«Εκτέλεσαν πάνω από 400 ανθρώπους, έκαψαν 980 σπίτια, ξεκοίλιασαν έγκυες, βασάνισαν και δολοφόνησαν παιδιά, έστησαν γέροντες στον τοίχο».

-Ποιοι; 

Η λογική ερώτηση - όταν χρησιμοποιείς ενεργητική φωνή - είναι, ποιοι τα έκαναν όλα αυτά;

-Οι ναζιστές τα έκαναν.

-Γιατί; Μήπως, επειδή ήταν πόλεμος;

-ΟΧΙ, δεν τα έκαναν επειδή ήταν πόλεμος, 

εξάλλου ο πόλεμος δεν περιλαμβάνει τον άμαχο πληθυσμό. 

Δεν αφορά ούτε τις εγκύους, ούτε τα νήπια, ούτε την αγροτική παραγωγή, ούτε το κάψιμο των χωριών.

-Τότε, γιατί τα έκαναν όλα αυτά;

-Διότι ήταν εθνικιστές, φασίστες, ρατσιστές, ναζιστές.

Διότι, πίστευαν στην ανωτερότητα του αίματος. 

Διότι έκριναν τους ανθρώπους ανάλογα με την καταγωγή τους, τη φυλή τους, το χρώμα τους ή τη θρησκεία τους. 

Δεν τα έκαναν όλα αυτά, και άλλα πολλά, επειδή ήταν Γερμανοί… εξάλλου οι Γερμανοί δεν ήταν όλοι ναζιστές ούτε ήταν οι μοναδικοί ναζιστές που υπήρχαν. 

Να μην ξεχνάμε ότι είχαμε και μεις εδώ τους δικούς μας, τους ντόπιους ναζιστές, 

που έκαναν αντίστοιχα εγκλήματα (μη ξεχνάμε γειτονιές όπως η Κοκκινιά). 

Όλα αυτά τα έκαναν ως ναζιστές, ως εθνικιστές, ως ρατσιστές.

Όταν ακούγονται γλυκανάλατες θεωρίες περί αγνής εθνικιστικής αγάπης χωρίς φασισμό, 

είναι σα να λέει κανείς ότι μπορεί να φτιάξει ομελέτα χωρίς να σπάσει αυγά…

Σοφία Χουδαλάκη 

15 Σεπτεμβρίου στις 3:07 μ.μ.

(Η ανάρτηση είναι η ίδια με πέρυσι, δεν έχει αλλάξει τίποτα εξάλλου)

το Δημιούργημα της Σαπίλας:

Μερικές φιλελεύθερες ιστορίες

Aπό το πρωί διαβάζουμε με πάθος πρωτόγνωρο όλες τις επιστημονικές αναλύσεις που γραφτήκαν μέσα στο αχάραγο για τις χτεσινές γερμανικές εκλογές και κυριώς για την άνοδο του ακροδεξιού κόμματος AfD (Αlternative for Germany), του οποίου ξενοφοβικού κόμματος τα ποσοστά προκάλεσαν σε όλους τους δημοσιογράφους ΣΟΚ!

Είναι αυτοί οι δημοσιογράφοι βέβαια που καιρό τώρα αναπαρήγαγαν fake news για εν δυνάμει τρομοκράτες πρόσφυγες που θα κατακλύσουν την Ευρώπη με σκοπό να εξισλαμίσουν την πατρίδα μας την Ευρωπαϊκή Ένωση και γράφαν για ομαδικούς βιασμούς σε γερμανικές πλατείες, οι οποίες αποδειχτήκαν (και αυτοί) hoax.
Ανάμεσα λοιπόν σε απίστευτα ψεύδη και συγκλονιστικά σοκ, οι αναλύσεις απογειώνονται στην στρατόσφαιρα και διαβάζουμε σκληρές αλήθειες οι οποίες δεν γίνεται να αμφισβητηθούν.

Έτσι μαθαίνουμε ότι η άνοδος της ακροδεξιάς στην πλευρά της πρώην Ανατολικής Γερμανίας οφείλεται στο κομμουνιστικό καθεστώς του παρελθόντος.
Και είναι πράγματι υψηλού επιπέδου αυτή η προσέγγιση ώστε δεν μπορεί παρά να αγνοηθεί η ταυτόχρονη αύξηση νεοναζιστικών και ακροδεξιών κομμάτων και φωνών σε Η.Π.Α., Αυστρία, Σουηδία, Φινλανδία και Ελλάδα, χώρες οι οποίες όπως όλοι γνωρίζουμε ήταν κρυφά μέλη της Κομιντέρν και αποτελούν τις τελευταίες Σοβιετίες στον πλανήτη.

Τα στοιχεία σε αυτές τις περιπτώσεις αν πρέπει να μελετηθούν εκτενέστερα ειναι συντριπτικά.

Στην Ελλάδα η άνοδος της Χρυσής Αυγής και η εισοδός της στο ελληνικό κοινοβούλιο, οφείλεται στην επικράτηση του Δημοκρατικού Στρατού στα βουνά του Γράμμου το 1949 και στην εγκαθίδρυση κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού η οποία δίδαξε στον ελληνικό λαό να τεμπελιάζει και να κατουράει στην θάλασσα, όπως άλλωστε είχε πρώτος σημειώσει ο μεγάς διδάσκαλος του Γένους, Χρήστος Χωμενίδης.

Στην Αυστρία, η παρολίγον επικράτηση του ρατσιστικού FPO, οφείλεται αναμφίβολα στην νίκη των Βιετκόνγκ το 1975 κάτα των αμερικανικών απελευθερωτικών δυνάμεων.

Στην Γαλλία, η Μαρί Λεπέν κατάφερε να γίνει αντιπολίτευση και καταλύτης σε αυτό ήταν η “Μεγάλη Πορεία” του Μάο Τσε Τουνγκ το 1935 στην Κίνα.

Χιλιάδες παραδείγματα απλής λογικής τα οποία ερμηνεύουν ουσιαστικά την μαζική αύξηση της ακροδεξιάς και του ρατσισμού στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Και όπως σημείωσε και ο αντιπρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Άδωνης Γεωργιάδης, για την τρίτη θέση στις γερμανικές εκλογές ενός ακροδεξιού κόμματος φταίνε…οι μετανάστες.

Για τα τις εκτελέσεις αμάχων από τους Ναζί φταίνε οι αντάρτες.
Για την κρίση φταίει που δεν περάσαμε Διαφωτισμό.
Και για την φτώχεια πάντα θα φταίνε οι φτωχοί που δεν θέλουν να γίνουν πλούσιοι.

Από N. του Χάρη Ζάβαλου

**************

Η άνοδος του ναζισμού και τα αποτελέσματά της:

*********

AfD – αυτό θέλουν οι Γερμανοί (;)

Οι δημοσκόποι κάνουν λόγο για ποσοστό-έκπληξη της Αλτερνατίβας για τη Γερμανία. Αλήθεια; Ήταν τόσο δύσκολο να συνδέσουν τα σχόλια φυλετικού και ταξικού μίσους σε άρθρα μεγάλων γερμανικών ιστότοπων με τις δημόσιες θέσεις των υποψηφίων της Αλτερνατίβας; Ας δούμε ποιες είναι αυτές οι θέσεις…

του Βασίλη Ασβεστόπουλου

Αλήθεια, με ποιες θέσεις ταυτίζονται οι Γερμανοί που επέλεξαν ως τρίτο κόμμα την Αλτερνατίβα;

Σύμφωνα με τις προβλέψεις των δημοσκόπων το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό που πέτυχε η «Αλτερνατίβα για τη Γερμανία» αποτελεί έκπληξη. Αλήθεια;

Τι έκαναν οι δημοσκόποι όταν κάτω από άρθρα, δημοσιευμένα σε ιστότοπους μεγάλων γερμανικών μέσων, εμφανιζόταν εκατοντάδες σχόλια φυλετικού και ταξικού μίσους;

Ήταν τόσο δύσκολο να τα συνδέσουν με τις δημόσιες θέσεις των υποψηφίων της Αλτερνατίβας;

Ο επικεφαλής του προεκλογικού αγώνα της Αλτερνατίβας, Αλεξάντερ Γκάουλαντ, προερχόμενος από τα σπλάχνα της χριστιανοδημοκρατίας με κυβερνητικά πόστα δεκαετιών δηλώνει υπερήφανος για τα επιτεύγματα του Γερμανικού Στρατού (Βέρμαχτ) στους δύο παγκόσμιους πολέμους.

Υποψήφια του κόμματος σε κατάσταση μέθης, αρνούμενη να κατέβει από ταξί, κλώτσησε αγρίως έναν αστυνομικό και τον έστειλε στο νοσοκομείο. Κανένα πρόβλημα για τους υποστηρικτές και ψηφοφόρους του ακροδεξιού μορφώματος.

Η συν-επικεφαλής του Γκάουλαντ, Αλίς Βάιντελ, ζει με την σύντροφό της και τα δύο παιδιά τους στην Ελβετία για την αποφυγή φορολογίας και τάσσεται ανοιχτά υπέρ της κατάλυσης του πολιτεύματος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας. Όταν της ζητήθηκε να σχολιάσει τις θέσεις του Γκάουλαντ, σχετικά με ένα σεξιστικό-ρατσιστικό παραλήρημά του, ως απάντηση επέλεξε την φυγή από το στούντιο. Την επόμενη μέρα παρουσίαζε τον εαυτό της ως θύμα των δημοσιογράφων.

Βέβαια όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στην τοποθέτηση του Στέφαν Σάιλ, υποψήφιου βουλευτή στο Καϊζερσλάουτερν, ο οποίος είπε ότι η Πολωνία ήθελε να εισβάλει το 1939 στην Γερμανία και ανάγκασε έτσι τον «φιλειρηνιστή» Χίτλερ να αμυνθεί.

Άλλοι πάλι, εκ των υποψηφίων, θεωρούν το ολοκαύτωμα ως έναν αστικό μύθο (fake news). Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι υπάρχει υποψήφιος με το «γερμανικό» όνομα Ντουμπράφκο Μάντιτς που λέει: «η διαφορά μας από το ναζιστικό κόμμα NPDδεν είναι τόσο ιδεολογική αλλά έγκειται περισσότερο στο γεγονός ότι εμείς είμαστε κόμμα αστών».

Φυσικά υπάρχουν και υποψήφιοι που μόλις βλέπουν σκουρόχρωμα άτομα τους δίνουν μπανάνες για να τους γελοιοποιήσουν.

Ο γιος του ιστορικού βιογράφου του Χίτλερ Γιόαχιμ Φεστ, Νίκολαους Φεστ, έχει δηλώσει πως σκοπεύει να κλείσει κάθε τζαμί στην Γερμανία.

Όσοι εγχώριοι ακροδεξιοί επικροτούν τα παραπάνω δείγματα γραφής (υπάρχουν πολύ περισσότερα) ας έχουν στο νου τους ότι ένας από τους εκπροσώπους τύπου του κόμματος της Αλτερνατίβας είναι ο κύριος Μίχαελ Κλονόφσκι, γνωστός για τη θέση του ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν καμία σχέση με την αρχαιότητα αλλά είναι, σύμφωνα με λεγόμενά του, Αλβανότουρκοι απατεώνες που δεν έχουν να δείξουν κανένα θετικό επίτευγμα.

Για το τέλος να σημειώσουμε ότι η Αλτερνατίβα προήλθε από στελέχη των φιλελευθέρων και χριστιανοδημοκρατών και έχει ωθήσει ήδη τα κόμματα αυτά να υιοθετήσουν τις θέσεις της.

από Κατιούσα 

*******

Φασισμός. Πρόβλημα της Ευρώπης;

Κώστας Λουλουδάκης Ιουλιανός

25/9/17

Αργά, αλλά σταθερά, οι εκφραστές του φασισμού αναδύονται σχεδόν σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι κι αλλιώς ο φασισμός έχει πολύ βαθιές ρίζες στην Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι η ιδεολογική πατρίδα του! 

Όπως έγραφε ο γκουρού του νεοφιλελευθερισμού Ludwig Heinrich von Mises «κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο φασισμός έχει ήδη καταξιωθεί στην ιστορία ως ο σωτήρας του ευρωπαϊκού πολιτισμού (…) διότι κατάφερε να διασώσει την ατομική ιδιοκτησία και το δικαίωμα στηνανταλλαγή»! 

Αναντίρρητα ο ηγέτης της αναβίωσης του οικονομικού φιλελευθερισμού Λούντβιχ φον Μίζες γνώριζε καλύτερα από όλους μας την λογική των "ελεύθερων αγορών"...Οι φασίστες, σήμερα , επηρεάζουν δεκτικά και εκπαιδευμένα (από τα αστικά κόμματα και τα μίντια) ακροατήρια, σε θέματα όπως: εθνική- «καθαρή»- ταυτότητα, μετανάστευση, ξενοφοβία, ασφάλεια, ανεργία, και, βέβαια, αντικομουνισμός. 

Ο λόγος των φασιστών μπορεί να ελκύει πελάτες δυσαρεστημένους και ηλίθιους, αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός πως ο φασισμός είναι η επικράτηση συγκεκριμένων, επιθετικών παραγωγικών σχέσεων που εξασφαλίζουν την ταξική, ολοκληρωτική και βίαιη εξουσία των φορέων της αγοράς και του καπιταλισμού. Φασισμός είναι ο ολοκληρωτισμός της καπιταλιστικής κοινωνίας. Ένα παλαιότερο άρθρο μου στον Ημεροδρόμος :

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ολλανδία, ο φασισμός ασκεί νέα επίδραση στην Ευρώπη λόγω των οικονομικών αβεβαιοτήτων και της κατάρρευσης του μεταπολεμικού «κράτους πρόνοιας».

 Ιστορικά τους υποστηριχτές των φασιστών αποτελούσαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι δημόσιοι υπάλληλοι, μερίδα των αγροτών, στρατιωτικοί. 

Όλα εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που ονομάζουμε μεσαία τάξη και τα οποία συνωστίζονται στο τεράστιο γραφειοκρατικό μηχανισμό του κράτους και στις υπηρεσίες.

 Επιπρόσθετα, η άνοδος του φασισμού συνδέεται με την αντικομμουνιστική δραστηριότητα της ΕΕ, που πλέον έχει αναγορεύσει σε επίσημη πολιτική την εξίσωση του φασισμού – ναζισμού με τον κομμουνισμό.

Ο φασισμός, όμως, δεν θέριεψε σε μία νύχτα μα αποτελεί τμήμα και μάλιστα σημαντικό, της Ευρωπαϊκής Ιστορίας από τον καιρό που κυρίαρχο στοιχείο της πολιτικής των μητροπολιτικών ευρωπαϊκών κρατών ήταν ο ρατσισμός σε βάρος των αποικιοκρατούμενων λαών ή των λαών αποικιακής προέλευσης μα και από την εποχή που ο Γάλλος αυτοκράτορας Ναπολέων Γ’ πάντρεψε το αυταρχικό κράτος με την ελευθερία των εμπορικών ανταλλαγών.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση της «φιλελεύθερης ιδεολογικής συναίνεσης», είναι κληρονόμος ενός οικονομικού συστήματος που με μεγάλη αποτελεσματικότητα θεωρητικοποίησε πρακτικές και υιοθέτησε πολιτικά καθεστώτα που λειτούργησαν ως αδιαμφισβήτητα σημεία αναφοράς για τον φασισμό, τα οποία επιπρόσθετα επιδόθηκαν σε ευρείας κλίμακα εκτοπισμό, αποδεκατισμό και εξόντωση των λαών επιβάλλοντας την απόλυτη εξουσία του ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο.

Όσο και αν η Ευρώπη απεχθάνεται τον αυτοκριτικό απολογισμό της ιστορίας της για να προβαίνει σε αποποίηση των ευθυνών της, πρέπει να γίνει κατανοητό πως ο φασισμός δεν υπήρχε μοναχά μια πραγματικότητα και μια ανερχόμενη ιδεολογία εμπεδωμένη μόνο στα χρόνια του μεσοπολέμου. Ούτε και άλλαξαν πολύ τα πράγματα με την συντριβή της φασιστικής Γερμανίας και του ναζισμού.

Αρκεί να σκεφτούμε πως ο φασίστας Jean-Marie Le Pen λάμβανε το 14,39% του εκλογικού σώματος της Γαλλίας στις 24 Απριλίου 1988, εποχή που χαρακτηρίζεται ως χρυσή για τον καπιταλισμό στην ευρωπαϊκή ένωση, χωρίς οικονομικές καταστροφές ή ανασφάλειες για τα κοινωνικά στρώματα και πολύ πριν οι «ξένοι» οι «λαθρομετανάστες» κάνουν την εμφάνιση τους στα καθαγιασμένα ευρωπαϊκά εδάφη.

Την ίδια εποχή ο νέο-ναζιστής Αλέν ντε Μπενουά παρουσίαζε τον ιδεολογικό πυρήνα του νέου φασισμού: 

 «Ποτέ μέσα στην ιστορία τους η Γαλλία και η Ευρώπη δεν διατέλεσαν κάτω από τόσο βαθιά κατοχή, όσο σήμερα. Η κατοχή δεν συνοδεύεται πλέον κατανάγκην από το θόρυβο της μπότας. Η κατοχή δεν είναι πλέον μόνο εδαφική και στρατιωτική. Μπορεί να είναι επίσης οικονομική, πολιτισμική, ιδεολογική, πνευματική και ψυχική. Είναι δυνατόν να ασκείται με όρους επίδρασης στην κοινωνική δομή, με ποικίλους εξαναγκασμούς και εξαρτήσεις. Ναι, ποτέ άλλοτε η Γαλλία δεν υπήρξε τόσο λίγο γαλλική. Ποτέ η Ευρώπη δεν υπήρξε τόσο λίγο ευρωπαϊκή» (Ιος Το θινκ τανκ του σύγχρονου ρατσισμού Ελευθεροτυπία (5 Μαρτίου 2000).

Μα ένα πανόραμα των ευρωπαϊκών χωρών θα αποκαλύψει πως η εκλογική επίδραση του φασισμού είχε και έχει εντυπωσιακές επιδόσεις σε μια σειρά χώρες όπως στην Ιταλία, στο Βέλγιο στην Ολλανδία στις Σκανδιναβικές χώρες στην Αυστρία.

Όσον αφορά στην Αυστρία με αφορμή, όπως και στην Ολλανδία, την διεκδίκηση της Προεδρίας από τους φασίστες του «Κόμματος των Ελευθέρων» (FPÖ) όλοι έκαναν σαν να έπεσαν από τα σύννεφα! 

 Μα ας προχωρήσουμε σε μια διαφωτιστική περιγραφή και απεικόνιση της κοινωνικής πραγματικότητας στην Αυστρία.

Στην Αυστρία η πολιτική είναι περιχαρακωμένη από τις ελίτ. 

Εκτός του FPÖ υπάρχει το επιχειρηματικό και φανατικά καθολικό κόμμα ÖVP και το σοσιαλδημοκρατικό SPÖ. 

 Τα δυο αυτά κόμματα κυριαρχούν σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Φροντίζουν τις εταιρικές σχέσεις κράτους- ιδιωτών. 

Οι ελίτ των επιχειρηματιών που ανήκουν και στα δυο κόμματα 

μαζί με τους αρχηγούς των ελεγχόμενων εργατικών συνδικάτων κανονίζουν τις εργατικές αμοιβές και την αναλογικότητα των θέσεων εργασίας. 

Στον τεραστίων διαστάσεων δημόσιο τομέα της Αυστρίας οι υπαλληλικές θέσεις μοιράζονται αναλογικά ανάμεσα στα κομματικά μέλη.

Την δεκαετία του 1960 αρχηγός των φασιστών FPÖ ήταν ο αξιωματικός των SS Andon Reinthaler. Τον διαδέχτηκε ο επίσης αξιωματικός των SS Friedrich Peter (πέθανε το 2005) μέλος των παραστρατιωτικών ομάδων θανάτου της ναζιστικής Γερμανίας και στενός συνεργάτης των κυρίαρχων κομμάτων καθώς και σε αυτόν κατέφευγαν για να αποκτήσουν κάποιο πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων. 

Ακόμα χειρότερα, από το 1979 το φασιστικό κόμμα FPÖ είναι μέλος της Φιλελεύθερης Διεθνούς! Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 το φασιστικό κόμμα FPÖ πέρασε στα χέρια του νεοναζιστή Jorg Haider. Αυτός με στιλ γιάπικο και χαλαρό εξήρε «την επιτυχημένη εργασιακή πολιτική» του Γ’ Ράιχ, εκδήλωσε τον θαυμασμό του για τους βετεράνους των Ες-Ες, «εκείνους τους ακέραιους ανθρώπους, που παρέμειναν πιστοί μέχρι και σήμερα στις πεποιθήσεις τους, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα», εισήγαγε την ξενοφοβία στις πολιτικές εκστρατείες με συνθήματα όπως «Stop der Uberfremdung» («σταματήστε την επέλαση των ξένων»), με τη λέξη «uberfremdung» να παραπέμπει κατευθείαν στο λεξιλόγιο των ναζί και δήλωνε «πως οι μαύροι κάνουν μόνον ως λαθρέμποροι ναρκωτικών και παιδεραστές».

Στις εκλογές του Οκτωβρίου του 1999 οι φασίστες- «Κόμμα της Ελευθερίας» (FPÖ)- του Jorg Haider πετυχαίνουν ποσοστό 26,9% . Αμέσως μετά πολλοί οικονομολόγοι φιλελεύθεροι και ελίτ των επιχειρηματιών ταυτίζονται με τον φασίστα Χάιντερ λόγω της έντονης αντικορπορατιστικής κριτικής του και την νεοφιλελεύθερη προσέγγιση της οικονομίας. 

Μάλιστα η μεγαλύτερη εφημερίδα της Αυστρίας η Neue Kronen Zeitung μετατράπηκε σε υποστηριχτή του φασίστα J. Haider και τον χαρακτήριζε ως «την φωνή του απλού ανθρώπου» κατά των κομματικών μηχανισμών. Ο φασισμός έχει ήδη μεταλλαχθεί την εποχή εκείνη και έχει πάρει σύγχρονες μορφές που δύσκολα αναγνωρίζονται ιδίως αν στο μυαλό μας έχουμε τα στερεότυπα του ναζισμού . Οι νεοφασίστες απευθύνονται πλέον στην πελατεία τους όχι με πολιτικό λόγο, μα ούτε με ρατσιστικά συνθήματα.

 Ο Jorg Haider ήταν ίσως ο πρώτος που χρησιμοποίησε τα νεα φασιστικά τεχνάσματα: εμφάνισε ως δυνατή μια πολύ απλή πολιτική, χωρίς βέβαια να απλοποιεί τις συνθήκες και τους συσχετισμούς. Υιοθέτησε κλασικά εξωτερικά στοιχεία της αριστερής ιδεολογίας όπως τον αντιαμερικανισμό, και τον αντικαπιταλισμό. Έπαυσε να εμφανίζεται ως εκπρόσωπος κάποιου κόμματος και αυτοπροσδιορίστηκε ως υπεράνω κομμάτων. Αυστριακός στην περίπτωση μας, και πολλά αλλά. 

Μα ας μην ξεχνάμε τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ από το 1972 μέχρι το 1981 και 9ο πρόεδρο της Αυστρίας από 1986 έως το 1992, φασίστα Kurt Josef Waldheim. Στην Αυστρία υπάρχει ένα δηλητηριασμένο κληροδότημα που είναι σε συνάφεια με το ναζισμό-φασισμό. Στην ουσία στην Αυστρία ο κορπορατισμός και ο φασισμός είναι ταυτολογία.

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως οι φασίστες δεν εκτρέφονται πλέον με σβάστιγκες και το βάδισμα της χήνας, αλλά τα πρότυπα αναφοράς ξεκινούν στο Χρηματιστήριο του Παρισιού του Λονδίνου και από τις μεγάλες αίθουσες των λόμπι στις Βρυξέλλες.

Οι κοινωνικές ανισότητες, οι καταστροφές από τον καπιταλιστικό άνισο τρόπο παραγωγής, το πνίξιμο των δημοκρατικών θεσμών στο όνομα της ελευθερίας των αγορών είναι εστίες που τροφοδότησαν την εξάπλωσή του φασισμού γιατί του επέτρεψαν, με μια επίφαση «αντιφιλελευθερισμού», να εκφέρει μίγμα από αντιλήψεις συμβατές με το εθνολαϊκίστικο και ξενοφοβικό πρόσταγμα του.

Το «μυστικό» της επιτυχίας του φασισμού μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, δηλαδή εμφύλιος οικονομικός πόλεμος των επιχειρηματικών ελίτ και της άρχουσας τάξης, είναι φαινόμενο ιστορικό. Η αντίθετη τάξη, η μισθωτή εργασία δηλαδή, μπλέκεται και αυτή στα γρανάζια αυτού του εμφυλίου. Θα ήταν ωστόσο ανοησία εάν πιστεύουμε πως η μισθωτή εργασία είναι ένα ενιαίο συνειδητό σύνολο. Είναι σαφέστατος ο διαχωρισμός ανάμεσα στην ταξική στην εθνική και στην ατομική συνείδηση.

Η ανεργία, ο αποκλεισμός από το δικαίωμα της εργασίας, ο αποκλεισμός από την οικονομική ζωή, η εξαθλίωση, η πείνα, η καταπίεση και ο φόβος, είναι παράγοντες αρνητικοί, και επομένως δεν μπορούν να λειτουργήσουν υπέρ της ενότητας, της αλληλεγγύης, ανάμεσα στην εργατική τάξη. 

Στο στάδιο αυτό η πλειοψηφία των πάντα εκμεταλλεύσιμων μισθωτών- εργατών οδηγείται στην σιωπή, στην παραίτηση στην υποταγή. Η ανεύρεση του μεροκάματου γίνεται σε αυτό το στάδιο ο στόχος ζωής. Προέχει η επιβίωση που με την σειρά της θα προκαλέσει ανοχή και ανεκτικότητα στον αντιδραστικό λαϊκισμό, που καλλιεργεί τη συνείδηση ότι για όλα φταίνε οι μετανάστες. 

Καθόλου τυχαία οι φασίστες δεν αυτοπροβάλλονται ως ύστατη λύση και ως ανάχωμα απέναντι σε μια υποτιθέμενη ισλαμοποίηση της κοινωνίας…

Ο φασισμός είναι το δημιούργημα, 

«είναι η σαρξ εκ της σαρκός, ενός πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος που για την αυτοπροστασία των δομών του και για την αναπαραγωγή του, 

μετατρέπει την ίδια τη βρωμιά του σε κοπριά με την οποία καλλιεργεί στα κεφαλαιοκρατικά θερμοκήπια 

τους Φρανκενστάιν, τους εντεταλμένους να υπηρετούν τη σαπίλα που τους δημιούργησε».(Ν. Μπογιόπουλος: Φασισμός: Σαρξ εκ της σαρκός τους Ριζοσπαστης 11 Σεπ 2012):

Φασισμός: Σαρξ εκ της σαρκός τους

Είναι

η υπονόμευση του συλλογικού και η θρησκεία του άφατου ατομισμού που στην οικονομία λατρεύει τον «ιδιώτη» και στην πολιτική διακηρύττει το θατσερικό δόγμα «η κοινωνία δεν είναι τίποτα, το άτομο είναι το παν».

*

Είναι

το εγκατεστημένο ανταγωνιστικό μοντέλο συμβίωσης που αναπαράγει το πρότυπο «ο άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο»και σε συνθήκες κρίσης διαποτίζει τον κοινωνικό ιστό με το δηλητήριο «ο θάνατός σου η ζωή μου».

*

Είναι

η παραχάραξη της έννοιας «αλληλεγγύη» σε φαρισαϊκή «φιλανθρωπία», η προσπάθεια γελοιοποίησης ή και αντιποίησης του «ο ένας για όλους και όλοι για έναν», που στρώνει το έδαφος στη λογική «ο καθένας για την πάρτη του» και «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

*

Είναι

η κρατική επιχορήγηση του «κοινωνικού αυτοματισμού» που αναγορεύει το «φραγγέλιο» σε «λύση» και δημιουργεί το περιβάλλον που εισάγει το μικροαστισμό στο ιδεολογικό κατακάθι, που ανάγει το λιντσάρισμα σε απενοχοποιημένη «πολιτική δράση».

*

Είναι

η ελεεινολόγηση του «άλλου» και του «διαφορετικού» που εκείνοι που τον φέρανε εδώ, αυτοί που τον εκμεταλλευτήκανε, αυτοί που τον θέλουνε για δούλο τους, τώρα θα τον κλείσουνε με «φράκτες» και σε στρατόπεδα για να «επανακαταλάβουνε τις πόλεις μας».

*

Είναι

η στοχοποίηση του αδύναμου ως εύκολου στόχου και ως ιδανικού αποδιοπομπαίου αντιπάλου.

*

Είναι

η κοινωνική και πολιτική αγριότητα που γυρεύει εξαγνισμό και νομιμοποίηση υποκρινόμενη ότι ασκείται στο όνομα του «υπέρτερου συμφέροντος», του «λαού», της «κοινωνίας».

*

Είναι

ο κατακερματισμός και η προώθηση της αντιπαλότητας μεταξύ των θυμάτων της κοινωνίας, ο διαχωρισμός τους σε αντιτιθέμενες μερίδες «κανιβάλων» που διαποτίζονται από την αρχή «χάνεις - κερδίζω», «αφανίζεσαι - υπάρχω», «πεθαίνεις - ζω».

*

Είναι

η διαστρέβλωση, το ψέμα, η ιστορική αφασία και ο γκεμπελισμόςως μόνιμων μεθόδων άσκησης και επιβολής πολιτικής.

*

Είναι

η ενοχοποίηση του μαζικού κοινωνικού, ταξικού, πολιτικού αγώνα και η ιταμή διασύνδεσή του - με στόχο την άνωθεν υποκατάστασή του - με τα «τάγματα εφόδου» των λούμπεν της ακροδεξιάς τρομοκρατίας.

*

***

Με δυο λόγια:

Η φασιστική - νεοναζιστική συμμορία των τραμπούκων του υποκόσμου που υποδύεται το πολιτικό κόμμα,

είναι

το δημιούργημα της σαπίλας, είναι η σαρξ εκ της σαρκός, ενός πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος που για την αυτοπροστασία των δομών του και για την αναπαραγωγή του, μετατρέπει την ίδια τη βρωμιά του σε κοπριά με την οποία καλλιεργεί στα κεφαλαιοκρατικά θερμοκήπια τους Φρανκενστάιν, τους εντεταλμένους να υπηρετούν τη σαπίλα που τους δημιούργησε.

"Έτσι θα νικήσω τον Καρκίνο" Η εξομολόγηση μιας πάσχουσας σ.:

,,Κι εκεί άρχισε ένα θαύμα , που μου έδωσε ώθηση , δύναμη, χαρά, αισιοδοξία, κουράγιο, ελπίδα κι αλήθεια σας λέω, ακόμη κι αν κάνουν λάθος και φύγω αύριο το πρωί από αυτό τον κόσμο, θα φύγω γεμάτη, ευτυχισμένη και ήρεμη. 

Γιατί πήρα και πολλά καλά από αυτό το πρόβλημα υγείας, και πήρα πολλά μαζεμένα.

Δικαιώσατε, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, ότι έχω δίκιο σε αυτό που πιστεύω και πολεμάω από τότε που άρχισα να ωριμάζω σαν άνθρωπος,,

Συγνώμη που δεν κατάφερα να το ανεβάσω χθες αυτό, αλλά έκλεισα βιαστικά, καθ ότι αυτοί που μου βγάζουν τη στολή του ρόμποκοπ για να πέσω στο κρεββάτι, αγανάκτησαν και δεν με άφησαν να τελειώσω. 

Οπότε ακολουθεί σεντόνι σήμερα, το έχω ανάγκη εγώ και το οφείλω σε όλους αυτούς που δεν καταφέρνω να απαντήσω και να ενημερώσω, γιατί μου ήταν δύσκολο στα χάλια που ήμουν πριν, ενώ τώρα, δεν καταφέρνω και προσπαθώ να βρω μια ώρα ησυχίας, γιατί αυτά τα λόγια βγαίνουν μέσα από τη καρδιά μου και δεν γράφονται σε δυο λεπτά. 

Και φτάσαμε στο δια ταύτα λοιπόν και με πετάξανε έξω από το νοσοκομείο πια, προφανώς με σιχάθηκαν, οπότε κι εγώ σκεφτείτε τώρα, 15 μέρες ακινησίας πάνω σε ένα κρεββάτι και ατελείωτες ώρες , να σκέφτομαι, να σκέφτομαι ..... 

Επόμενο ήταν να την πληρώσετε τη νύφη. 

Ένα καλοκαίρι λοιπόν μες τους πόνους και κανείς να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει. 

Μια το ένα πλευρό , μια το άλλο , μια η μέση μου , μια η πλάτη μου και να έχω και αγαπημένους ανθρώπους στο σπίτι, που έναν ολόκληρο χειμώνα έκανα όνειρα και τους περίμενα να αγκαλιαστούμε και να τους δείξω την αγαπημένη μου Κρήτη, να κολυμπήσουμε μαζί στη θάλασσα, να χαρούμε τη παρουσία ο ένας του άλλου κι εγώ αντί αυτού, να καταπίνω αντιφλεγμονώδη, να μην μπορώ να χαρώ τίποτα σχεδόν, να προσπαθώ να κρυφτώ να μην καταλάβουν το μέγεθος των πόνων μου .

Και έφτασε η ώρα που έμεινα μόνη μου και πήγα στο γιατρό και μετά τις εξετάσεις, έπεσε η χειροβομβίδα με τα λόγια του γιατρού επί λέξη :

_ Κα Θωμαις μου οι εξετάσεις σας μου δείχνουν δυστυχώς σοβαρές αλλοιώσεις στα κόκαλα. Σας ενόχλησε ποτέ το στήθος σας, ή εντοπίσατε κάτι ανησυχητικό;;" 

_Ναι, τις τελευταίες μέρες πιάνω κάτι και συχνά έχω πόνους στη μασχάλη.

"Για μένα καρκίνος στο στήθος με μετάσταση στη σπονδυλική στήλη Κα Θωμαις μου. 

Τρέξτε γρήγορα , μην καθυστερείτε καθόλου και μην φοβηθείτε όλα τα παλεύουμε"

Γύρισα ως συνήθως να κοιτάξω το Νίκο και τότε τρόμαξα πραγματικά. Η κολόνα του σπιτιού μου, ο βράχος μας, είχε στη κυριολεξία πετρώσει. Κοιτούσε το γιατρό με τρόμο και είχε γίνει ολόκληρος περίπου κιτρινομωβ.

Αυτό χωρίς να το συνειδητοποιήσω εκείνη τη στιγμή , με ωφέλησε. 

Η προσοχή μου και όλη μου η αγωνία για το πρόβλημα έπεσε στον Νίκο. Στην επιστροφή στο σπίτι έβαλε τα κλάματα και αναρωτήθηκε, 

"μα κι αυτό σε μας;;"

_Αγάπη μου του λέω τι το διαφορετικό έχουμε εμείς;; 

Σκέψου πόσα χειρότερα υπάρχουν και σκέψου κάτι απλό, ευτυχώς δεν είμαι καρκινοπαθής, με φριχτούς πόνους σ αυτή τη κατάσταση και να είμαι σε μια βάρκα στο Αιγαίο, να προσπαθούμε να σωθούμε κι από το πόλεμο".

Συζητώντας και με τη βοήθεια της τετραγωνισμένης λογικής της «Κάτιας μου», που έπαιξε τον αποφασιστικότερο ρόλο, αποφασίσαμε να μείνουμε στη Κρήτη, για πολλούς και σοβαρούς λόγους. 

Η δεύτερη που συναίνεσε από μακριά και με έκανε να πάρω την τελειωτική απόφαση, ήταν η άλλη τετραγωνισμένη φίλη μου , «Η Σοφούλα μου».

Το ΠΑΓΝΗ είναι από τα καλύτερα ογκολογικά ανά το πανελλήνιο, γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό άψογοι, υπάρχουν όλα τα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, η δουλειά του Νίκου κοντα, γιατί πόσο καιρό θα σου δίνουν άδειες και πόσο συχνα θα πρέπει να ακολουθω μια θεραπεία που θα μου είναι δύσκολο να ανεβαίνω στην Αθήνα γι αυτό;;;; 

Τέλος θα είχαμε και κόσμο να μας στηρίξει , να μην είμαστε μόνοι μας , που είναι βασικότατο. 

Κι εκεί άρχισε ένα θαύμα , που μου έδωσε ώθηση , δύναμη , χαρά, αισιοδοξία, κουράγιο, ελπίδα κι αλήθεια σας λέω, ακόμη κι αν κάνουν λάθος και φύγω αύριο το πρωί από αυτό τον κόσμο, θα φύγω γεμάτη, ευτυχισμένη και ήρεμη. Γιατί πήρα και πολλά καλά από αυτό το πρόβλημα υγείας, και πήρα πολλά μαζεμένα.

Διακαιώσατε , άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, ότι έχω δίκιο σε αυτό που πιστεύω και πολεμάω από τότε που άρχισα να ωριμάζω σαν άνθρωπος. 

Υπάρχουν άνθρωποι καλοί και είναι πολλοί, απλά οι κακοί κάνουν θόρυβο και σαματά και αφήνουν πληγές, γι αυτό νομίζουμε ότι είναι περισσότεροι.

Υπάρχουν αυτοί που είναι καλοί και που μπορεί να μην ταιριάζουμε μαζί τους σε όλα, να μην καταλαβαινόμαστε απόλυτα, να έχουμε διαφορετικό τρόπο έκφρασης, να μας νευριάζουν , να, να , να.....

Αλλά η καλοσύνη είναι κάτι το διαφορετικό, τελείως διαφορετικό. 

Είναι αυτό που βλέπεις σε έναν άνθρωπο που δεν ξέρεις ή που δεν πολυ «γουστάρεις» , γιατί είναι άξεστος , ανάγωγος , γκρινιάρης, μίζερος κλπ. και σου σπάει τα νεύρα και ξαφνικά αυτός ο άνθρωπος 

αρχίζει να τρέχει για σένα μόνο και μόνο επειδή τον χρειάζεσαι χωρίς να σκέφτεται τίποτε άλλο, χωρίς να υπολογίζει προσωπικό συμφέρον και κανένα κόστος μόνο και μόνο για να σου συμπαρασταθεί.

Αυτό με έκανε να τα χάσω στη κυριολεξία. 

Μου θύμισε μικρή στη γειτονιά , όταν εμείς τα παιδιά παίζαμε και τρέχαμε ευτυχισμένα, ενώ οι γυναίκες τα βράδια του καλοκαιριού έβγαιναν με τη δύση του ήλιου στα πεζουλάκια και μαζεύονταν όλες μαζί και άρχιζαν το κουτσομπολιό και περνούσε και η Κατίνα (λέω τώρα ένα όνομα στη τύχη) και την περνούσαν από τη κρησάρα και να η Κατίνα έτσι και να αλλιώς και κοίτα πως κουνάει τα πισινά και κοίτα τι φοράει η ξετσίπωτη και την άλλη μέρα πάθαινε κάτι η Κατίνα και τρέχανε όλες σας τρελές να την προστρέξουν και να την κανακέψουν σαν μάνες.

Και πάμε στους δικούς μου τώρα , αξίζει η υπομονή σας.

Μπήκα στο νοσοκομείο υπό την συνοδεία του άντρα μου και δύο λατρεμένων μου φίλων εδώ στο Ηράκλειο, του Μίλτου και της Άννας. Η Άννα έμεινε μαζί μου όλη τη νύχτα χωρίς να φύγει από πάνω μου λεπτό, με τα όμορφα καταγάλανα ματάκια της να με κοιτάνε με τόση αγάπη <3, προσπαθώντας να με εμψυχώσει και θυμίζοντας μου, πως θα πρέπει να είμαι δυνατή και χαρούμενη και αισιόδοξη , για να μπορέσω να το τσακίσω το τέρας. 

« Όπως το τέρας του καπιταλισμού Μαίτσα μου» χαχαχα. 

Εκεί μου την έδωσε. 

Το τέρας του καπιταλισμού είναι που δημιουργεί και τον καρκίνο. Και άρχισα να γκαζώνω σκεπτόμενη πόσες γυναίκες δεν είχαν τη τύχη τη δική μου, υποφέροντας μόνες , φτωχές και έρημες, βουλιάζοντας στην απελπισία και τους πόνους. 

Ο Μίλτος ήρθε στο νοσοκομείο μαζί μου, κάνοντας μια υπέρβαση πολύ σοβαρή, γιατί έχοντας χάσει τη γυναίκα του από καρκίνο, δεν άντεχε τα νοσοκομεία καθόλου.

 Είκοσι μέρες τώρα δεν με έχει αφήσει λεπτό. Μου ψήνει ψαράκι, μου φτιάχνει φασολάκια λαδερά, μου κόβει φρουτάκια, μου κόβει σαλατούλες από το μαγαζί και έρχεται τα βράδια από πάνω μου στο κρεββάτι και λέμε τις πουτανοκουβέντες μας και γελάμε και κοροιδεύομαστε και στο τέλος μου λέει σ αγαπάω Μαήτσα μου και φεύγει.

Δεν πιστεύω και το ξέρετε, αλλά αν υπήρχε θεός θα μπορούσε να πει κανείς ότι μου έστειλε τους αγγέλους του να με ανακουφίζουν και να με προσέχουν . 

Και δεν σταματάμε εδώ.

Όλοι οι φίλοι και σύντροφοι που δουλεύουν μέσα στο νοσοκομείο, από τη πρώτη στιγμή βρέθηκαν από πάνω μου στη κυριολεξία. Έβλεπα συνεχώς να με κοιτούν με αγάπη, να με χαϊδεύουν, να μου λένε γλυκόλογα, τα τάπερ για να τρώνε οι άντρες μου, από την καταπληκτική μαγείσσα και λατρεμένη μου Ιφιγενειουλίτσα μου στο σπίτι να πηγαίνουν και να έρχονται, γιατί εν τω μεταξύ είχε έρθει κι ο γιός μου, οι γιατροί να ενημερώνονται ότι έχουμε μια δική μας στο ογκολογικό και να την προσέξετε, η Ελένη η Μαρκάκη η «λατρεμμένη μου» έκανε τον άντρα της από νεφρολόγος, να έχει γίνει και ογκολόγος ο άνθρωπος, τρέχοντας κάθε μέρα να ενημερωθεί από τους συναδέλφους του και για μένα. 

Και η ίδια να με κοιτάει με τόση αγάπη,μα με τόση αγάπη, που ότι κι αν είχα πήγαινε πέρα κι έφευγε μακριά.

Η άλλη «Ελένη μου», ανηψιά της Κάτιας , να ανεβαίνει κάθε μα κάθε μέρα , για να ενημερωθεί να προωθήσει, να μεριμνήσει, να προλάβει , μέχρι του σημείου να μου πει κάποιος γιατρός μια μέρα αστειευόμενος, άκου να σου πω κορίτσι μου , σε αυτό το νοσοκομείο εγώ είμαι η φίρμα και μαζέψου. Σκάσαμε στα γέλια. 

Να μην πω για τα καταπληκτικά της κουλουράκια, που είχε προλάβει να φτιάξει την Κυριακή με τα χεράκια της.

Το Μαρινάκι μου που κάθε πρωί έφευγε από το πόστο της κι ερχόταν να μου πει γλυκόλογα και να μου κάνει παρέα, με την αγάπη της και τη γλύκα της 

Ποιον να πρωτοπω και ποιον να πρωτοθυμηθώ, γυρίζουν όλα αυτά μες το κεφάλι μου και νιώθω τόσο πλούσια και τόσο ευτυχισμένη, τι να σας πω ...

Και οι φίλοι μου από την Αθήνα......

Αχ τι να πω για όλους αυτούς;;; τι να πω ;;; 

για την «Ελενίτσα μου», αυτό το πλάσμα το γεμάτο σοφία και καλοσύνη στη Κύπρο;;;

Τι να πω για την «Λωρίτσα» μου και το «τρίτο» μου, που και μόνο που έβλεπα τα μουτράκια τους στον υπολογιστή, μια αύρα αγάπης κάλυπτε όλο μου το σώμα κι έδιωχνε την αρρώστια όλο και πιο μακριά; 

Τι να πω για το Μπιάκι μου το παραπονιάρικο και τόσο μα τόσο καρδουλίνικο;;;

Τις ζουμπίτσες μου τις ξέρετε;;;

 Η ομάδα που πηγαίναμε μαζί γυμναστική στην Αθήνα κι έχουμε γίνει μια αχώριστη ομάδα αγάπης και τρέλας;;

Κι αυτές μαζί μου συνεχώς, με παλαβομάρες και αγαπούλες, τις λατρεύω 

Τι να πω για τη Δημητρούλα μου , που αμέσως τηλεφώνησε να ενημερωθεί και να συνδράμει επιστημονικά και να μου δώσει τόση ελπίδα και ηρεμία;; 

Από την αρχή , από τη πρώτη στιγμή που κοίταξα τα μάτια της ένιωσα πόσα πολλά περιείχαν Πολλά και όλα αξιόλογα, την λατρεύω 

Αφήστε δε το κάμπινκ μου. 

Η δεύτερη οικογένεια μου κανονικά , σαν να τους είχα εδώ μαζί μου , σαν να μην ήταν τόσα χιλιόμετρα μακριά μου. Κατερινούλα μου, Γεωργίτσα μου και Ελένη μου , σας αγαπώ κι εγώ πολύ και όλους και τον Κώστα μου , που αμέσως έθεσε τον εαυτό του χορηγό σε ότι χρειαστούμε.

Τέλος, τι να πω για όλους αυτούς που δεν με ξέρετε; 

Σε όλους αυτούς που δείξατε τόσο αληθινό ενδιαφέρον, διακριτικότητα και προσοχή. 

Τόση αγάπη από μακριά χωρίς να σας έχω δει. Τα μηνύματα πολλά κι εγώ δεν είχα τη δύναμη να απαντήσω και σε πολλά , γιατί τα χέρια μου αδυνατούσαν ακόμη και στο κινητό να γράψουν.

Όλοι εσείς, από τον πιο δικό μου και μέχρι και τον πιο μακρινό με κάνατε τόσο δυνατή, ώστε να μην σκέφτομαι την ατυχία της αρρώστιας, αλλά το πόσο τυχερή είμαι που τόσοι πολλοί άνθρωποι με αγαπάτε

Και έτσι φτάσαμε στην ημέρα που ξεκίνησε η χημειοθεραπεία. Με είχατε ντοπάρει τόσο που ήμουν τόσο ήρεμη ώστε καθ όλη τη διάρκεια της κοιμόμουν, σαν να μην συνέβαινε σε μένα και αδιαφορώντας για τις συνέπειές της. Ότι κι αν αισθανθώ θα το αντέξω και δεν γαμιέται;;; 

Φτάνει που περνάει και ας μείνω χωρίς μαλλιά. Χέστηκα στην κυριολεξία, θα βάλω μαντηλάκια όμορφα, πολλά και διάφορα ( πάλι πανάκριβες αγορές από τα κινέζικα θα κάνω) και θα σετάρω κεφάλι με ρούχα χιχιχιχιχιχι.

Και για να κλείσω , γιατί σας τα ζάλισα, αποφάσισα να μην γίνω τελικά καλά , μεταξύ μας και μην πείτε τίποτα ρε παιδιά, αλλά κακόμαθα γαμώτο. 

Από την ώρα που θα ξυπνήσω τρέχουν όλοι καταπάνω μου. Καλά ο Νίκος,  δεν τον συζητώ καν 

Ούτε τότε που με κυνηγούσε στην αρχή της γνωριμίας μας , πριν 43 χρόνια για βρώμικους σεξουαλικούς λόγους και με το δίκιο του γκομενάκι ήμουν, όχι όπως τώρα.

 Ξέρετε εσείς όλοι οι βρομιάρηδες άντρες που μόνο εκεί έχετε το νου σας και ξέρετε κι εσείς όλες οι αγαθές γυναίκες, που δεν θέλουμε και καλά ρε παιδί μου και κάνουμε τις κυρίες. 

Ούτε τότε ρε παιδιά δεν έκανε έτσι. Μήνα του μέλιτος ζω (χωρίς το σεξουαλικό βέβαια , αλλά όλα δεν μπορεί να τα έχει κανείς τι να κάνουμε)

Η μάνα μου και ο πατριός μου;;; Τι να πω γι αυτούς;; Έχουν αριβάρει εδώ στη Κρήτη κι έχουν αναλάβει τα πάντα του σπιτιού και της καλοπέρασης μας. 

Και όπως τους βλέπω μέχρι ΚΚΕ θα προσκυνάνε σε λίγο και να δείτε τους βλέπω οσονούπω και με πλακάτ στο Σύνταγμα, τέτοια ζημιά έχουν πάθει.

Επιτέλους τελείωσα, πάρτε ανάσα, όμως σας ικετεύω κάντε μου μια χάρη βρε παιδιάα .

Δεν θέλω να μου λέτε περαστικά και σιδερένια. Θέλω να μου πείτε μαλακίες να γελάσουμε και να χαρείτε με τη χαρά μου.

Οι γιατροί μου είπαν επί λέξη και ομόφωνα:

Κυρία Παπαγεωργίου δεν πρόκειται να γίνετε ποτέ ποτέ καλά από αυτό. Όμως σας εγγυόμαστε πως θα ζήσετε πολλά και καλά χρόνια , πολύ περισσότερα κι από εμάς όλους 

Αυτό το οφείλω σε δύο κοκτέηλ που έλαβα,

 σε αυτό της χημειοθεραπείας στο αίμα 

και σε αυτό στην καρδιά από εσάς 

Ήταν το ακαταμάχητο και νικηφόρο κοκτέηλ που νίκησε το τέρας του καρκίνου. 

Η πλήρης ισχύς εν τη ενώσει.

Για να καταλάβετε ότι έτσι μπορούμε να νικήσουμε και το τέρας του καπιταλισμού, όλοι μαζί και κάτω απο τη σημαία του ΚΚΕ με στόχο μας την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου, από άνθρωπο. 

Καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους και πάλι σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου και ειδικά τους συντρόφους από την Κρήτη που στάθηκαν δίπλα μου βράχοι.

Μαή Παπαγεωργίου ευγνώμων.

17 Σεπτεμβρίου στις 3:04 μ.μ. · 

Απάντηση στον κανιβαλισμό,, στα πάσης φύσης «πορφυρογέννητα»,,

Ο Ένγκελς απαντά στον «κοινωνικό δαρβινισμό» του Μητσοτάκη

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Η πρόσφατη φράση του προέδρου της ΝΔ Κ.Μητσοτάκη περί κοινωνικών «ανισοτήτων» και «ανθρώπινης φύσης», όσο ανατριχιαστική και αποκρουστική κι’ αν είναι, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. 

Και αυτό διότι στη φράση αυτή αποκρυσταλλώνεται και συνοψίζεται η ουσία της αστικής ιδεολογίας – το πως αντιλαμβάνεται τις ανθρώπινες σχέσεις, την κοινωνία, τον κόσμο ολόκληρο, η άρχουσα αστική τάξη.

Δεν αποτελεί κάτι καινούργιο αυτό που εκστόμισε ο πρόεδρος της ΝΔ. 

Ο κοινωνικός δαρβινισμός

- η ερμηνεία, δηλαδή, των κοινωνικών φαινομένων με όρους της δαρβινικής θεωρίας περί «φυσικής επιλογής» και «επιβίωσης του ισχυρότερου» – 

είναι ιδεολόγημα του 19ου αιώνα. 

Ως τέτοιο γεννήθηκε από την ανάγκη της αστικής τάξης να διατηρήσει και να διαιωνίσει την κυριαρχία της επάνω στην συνεχή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.

Το ιδεολόγημα του κοινωνικού δαρβινισμού και μια σειρά νεοδαρβινιστικές θεωρίες που αναπτύχθηκαν τον 20ο αιώνα επιχειρούν να προσφέρουν «επιστημονική» κάλυψη στη διαιώνιση της κυριαρχίας της αστικής τάξης. 

Στο πλαίσιο αυτό, ισχυρίζονται ότι κάθε προσπάθεια καταπολέμησης της κοινωνικής ανισότητας είναι όχι μονάχα μάταιη, αλλά επιπλέον παραβιάζει την υποτιθέμενη «φυσική εξέλιξη» του ανθρώπου η οποία βασίζεται στον αγώνα για την «επιβίωση». 

Με πιο απλά λόγια, το ιδεολόγημα αυτό παίρνει τη δαρβινική θεωρία της εξέλιξης των ειδών και, ούτε λίγο, ούτε πολύ, την εντάσσει αυτούσια στο κοινωνικό πεδίο.

Ωστόσο, η

- τόσο βολική για την αστική τάξη- 

αυτή θεώρηση της κοινωνικής εξέλιξης λογαριάζει χωρίς τους «ξενοδόχους»: 

το διαλεκτικό χαρακτήρα του προτσές της ιστορικής εξέλιξης και την κινητήριο του δύναμη, την ύπαρξη της πάλης των τάξεων. 

Όσοι επιχειρούν να ερμηνεύσουν την ανθρώπινη- εκ των πραγμάτων ταξική- κοινωνία με «δαρβινικούς όρους», παραμελούν, σκόπιμα η μη, το γεγονός ότι ο δαρβινισμός αφορά το ζωϊκό βασίλειο, το σημείο δηλαδή μέχρις ότου το ζώο αναπτύσσεται σε άνθρωπο. Από κει και έπειτα, στο πλαίσιο της εξέλιξης της ανθρώπινης κοινωνίας, η θεωρία του δαρβινισμού δεν έχει καμία απολύτως εφαρμογή. 

Αυτό διότι τα κοινωνικά ερωτήματα είναι αδύνατο να απαντηθούν με όρους φυσικών επιστημών.

Για τον αντεπιστημονικό χαρακτήρα του κοινωνικού δαρβινισμού και των νεοδαρβινιστικών ιδεολογημάτων θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά. 

Ήδη, από το 19ο αιώνα, ο Φρ. Ένγκελς αντέκρουσε τις διάφορες θεωρίες που επιχειρούσαν να βιολογικοποιήσουν τους κοινωνικούς νόμους. Έτσι, στο έργο του «Η Διαλεκτική της Φύσης» (1883), αποδεικνύει πως η απλή αναγωγή των βιολογικών νόμων (όπως, π.χ. η επιβίωση του ισχυρότερου) δε μπορεί να ερμηνεύσει την συνθετότητα της ανθρώπινης- ταξικής- κοινωνίας, στην οποία υπάρχει και επιδρά ως ιδιαίτερος παράγοντας η δραστηριότητα της παραγωγής, της εργασίας. 

«Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ ανθρώπινης και ζωϊκής κοινωνίας», σημείωνε ο Φρ. Ένγκελς, 

«συνίσταται στο ότι τα ζώα συλλέγουν ενώ οι άνθρωποι παράγουν. 

Αυτή η μοναδική, αλλά βασική διαφορά αποκλείει την απλή μεταφορά των νόμων των ζωικών κοινωνιών σε ανθρώπινες κοινωνίες» (Φρ. Ενγκελς: «Διαλεκτική της Φύσης», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 284-285).

Οι Μαρξ και Ένγκελς είχαν συνειδητοποιήσει εγκαίρως τον κανιβαλιστικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος και της «δαρβινοποίησης» της κοινωνίας. 

Να τι έγραφε ο Ένγκελς στο εξαιρετικό του έργο «Αντί-Ντύρινγκ» (1877): 

«Τελικά, η σύγχρονη βιομηχανία και το άνοιγμα της παγκόσμιας αγοράς έκανε τον αγώνα οικουμενικό και, την ίδια στιγμή, του προσέδωσε ανήκουστη αγριότητα. Τα πλεονεκτήματα σε φυσικές ή τεχνητές συνθήκες της παραγωγής 

καθορίζουν πλέον την ύπαρξη ή μη τόσο μεμονωμένων καπιταλιστών όσο και ολόκληρων βιομηχανιών και χωρών. 

Όποιος πέσει πετιέται χωρίς έλεος στο περιθώριο. Είναι ο δαρβινικός αγώνας του ατόμου για την επιβίωση, μεταφερόμενος από την φύση στην κοινωνική κοινωνία και μάλιστα με οξυμένη βιαιότητα. 

Οι φυσικές συνθήκες ύπαρξης του ζώου εμφανίζονται σαν η τελική περίοδος της ανθρώπινης εξέλιξης».

Βέβαια, εκτός από τους Μαρξ και Ένγκελς που ξεμπρόστιασαν τα «επιστημονικοφανή» ιδεολογήματα των αστών της εποχής, η κατάρριψη

- στην πράξη- 

των «νεοδαρβινιστικών» θεωριών 

περί κοινωνικής ανισότητας ήρθε με τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και την σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη. 

Εκεί, παρά τα προβλήματα, τις ατέλειες και τα πισωγυρίσματα, η εμπειρία απέδειξε 

ότι καμιά «ανθρώπινη φύση» δεν αποτελεί εμπόδιο στην πραγμάτωση της κοινωνικής ισότητας.

Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, η απάντηση στον κανιβαλισμό των πραιτωριανών της αστικής τάξης και του κεφαλαίου, στα πάσης φύσης, «πορφυρογέννητα» η μη, θατσερικά κακέκτυπα, είναι ο ανειρήνευτος ταξικός αγώνας για να τραβήξει μπροστά το δρόμο της η Ιστορία.

ΑΠΟ ATEXNOS