το Κράτος του Ισραήλ - η Παλαιστίνη κ όσα δεν Γνωρίζατε... ως Σήμερα !!

Κώστας Λουλουδάκης Ιουλιανός:

Υπάρχει ένα Τείχος με κάμερες, αισθητήρες κίνησης, πύλες, ηλεκτροφόρα καλώδια που έχτισε το Κράτος του Ισραήλ προσαρτώντας με αυτόν τον τρόπο τα γόνιμα υδροφόρα εδάφη εφαρμόζοντας ταυτόχρονα πρόγραμμα εποικισμού αυτών των εδαφών, διώχνοντας τους Παλαιστίνιους αγρότες κάπου στους λόφους έξω από το τείχος καταδικάζοντας τους σε αργό θάνατο. 

Όπως εξήγησε ο Dow Weissglass, σύμβουλος του Ariel Sharon, οι Παλαιστίνιοι θα παραμείνουν «σε δίαιτα, αλλά δεν θα πρέπει να πεθάνουν στην πείνα»*…

Τον Ιούνιο του 2014 μια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει «Τουλάχιστον το 57% των νοικοκυριών στη Γάζα είναι σε κατάσταση επισιτιστικής ανασφάλειας και περίπου το 80% είναι πλέον αποδέχτες της ανθρωπιστικής βοήθειας (…) Η αναιμία στα παιδιά κάτω των δύο ετών στη Γάζα είναι τουλάχιστον στο 72,8%, ενώ οι αποβολές, ο νανισμός και η έλλειψη βάρους έχουν μετρηθεί στα 34,3%, 31,4% και 31,45% αντίστοιχα» 

Πηγή: thepressproject.

 Παλαιστίνη. Το μήλο της Έριδος.

Κάθε χρόνο στις 14 Μαΐου το Κράτος του Ισραήλ γιορτάζει την γέννηση του. Αυτό αποφάσισε (το Μάιο του 1948) ο ΟΗΕ πως θα ήταν το μέλλον της ιερής γης τριών θρησκειών. 

Η απόφαση είχε ληφθεί από τις 29 Νοεμβρίου του 1947 σε μια συνέλευση του ΟΗΕ, με πλειοψηφία των δυο τρίτων των μελών του. 

Οι Ισραηλίτες με μια απόφαση βρέθηκαν σε μια γη που δεν κόπιασαν να την αποκτήσουν με χωράφια ελιών και αμπελιών που δεν φύτευσαν και σε σπίτια που δεν έχτισαν.
Από την έρημο Νέγκεβ ως το Τελ Αβίβ, από την Χάιφα και την Γιάφα ως την Ραμάλα, οι Παλαιστίνιοι κοιμήθηκαν σε μια χώρα και το πρωί ξύπνησαν σε μια άλλη.
Από δω και πέρα στην Παλαιστίνη θα ακουγόταν μόνο ο θόρυβος του ανέμου του μίσους.

Ωστόσο υπάρχει μια εδραιωμένη αρχή:
δεν είναι άλλη από το δικαίωμα, κάθε τμήματος ενός λαού ή ακόμα και μιας ομάδας ανθρώπων, στην αυτοδιάθεση.
Αυτό το δικαίωμα δεν πρέπει να περιορίζεται λόγω των συνεπειών που τυχόν θα επιφέρει ή λόγω «εθνικών» συμφερόντων.
Πρόκειται για έναν αντικειμενικό νόμο της σύγχρονης ιστορικής εξέλιξης.
Όταν όμως την παραπάνω τάση πηγαίνει να αξιοποιήσει μια τάξη όπως η αποικιοκρατική ευρωπαϊκή τάξη 

ή η εγχώρια, υποτακτική υποτελής και εξαρτημένη αστική τάξη της κοινωνικής καταπίεσης των εργαζομένων μαζών, 

τότε πραγματώνεται το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και οι λαοί υπογράφουν την καταδίκη τους αφού μόνο αφεντικό αλλάζουν.

Στην Παλαιστίνη εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ήταν εγκατεστημένοι Αραβικοί πληθυσμοί που θεωρούσαν αυτή τη γη πατρίδα και στην οποία ήθελαν και θέλουν να ζουν. 

Στην ίδια γη ζούσε μια μειοψηφία Εβραίων που επίσης θεωρούσε αυτήν τη γη πατρίδα. 

Αλλά μόνο η αριθμητική αύξηση των Εβραίων της Παλαιστίνης μπορούσε να κάνει τους Άραβες να αναλογιστούν την κατάσταση και να αναγνωρίσουν τους Εβραίους (λαός διασκορπισμένος σε όλο τον κόσμο) όχι ως θρησκευτική μειοψηφία, που ζούσε σε ένα status quo που είχε χαρακτήρα δημογραφικής κυριαρχίας καθαρά αραβικής, αλλά ως ανεξάρτητο λαό. 

Με πιο τρόπο όμως θα γινόταν αυτό; 

Με δικαιοσύνη ή με δύναμη; 

Αποφασίστηκε η δύναμη διότι έτσι θα αποσπούσαν μεγαλύτερο μερτικό. Χαρακτηριστικό το απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Νταβίντ Μπεν Γκουριον:

«Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να βεβαιωθούμε ότι οι Παλαιστίνιοι δεν θα ξαναρθούν ποτέ. 

Οι γέροι θα πεθάνουν και οι νέοι θα ξεχάσουν».

Ας πεταχτούμε όμως για λίγο στην φασιστική Γερμανία της δεκαετίας του 1930 όπου οι «άριοι» επιχειρηματίας της Mannesman της Dresdner Bank της Krupp της IG Farben της Thyssen της Deutsche Bank ωφελούνταν από τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις των επιχειρήσεων των Γερμανών Εβραίων. 

Εκεί όπου οι Εβραίοι μετατράπηκαν σε απόβλητα και παρίες, ζώντας μιαν άθλια ζωή, 

που δεν τους επιτρεπόταν ούτε φρέσκα φρούτα να αγοράσουν, 

ούτε να περπατούν στα πεζοδρόμια που άστραφταν από ρατσιστική καθαρότητα.
Όλα αυτά όμως δεν εμπόδισαν την σκληρή σιωνιστική τρομοκρατική οργάνωση «Haganah» που δρούσε στην Παλαιστίνη
(ο πυρήνας των μετέπειτα Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων) 

να έρθουν σε συνεννόηση με τον Χίτλερ ώστε να ξεκινήσει διαβούλευση για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μαζική μετανάστευση των Εβραίων στην Παλαιστίνη.
Ο Χίτλερ αποδέχτηκε το αίτημα και οι συζητήσεις ξεκίνησαν το Φεβρουάριο του 1937 στο Βερολίνο με τον Adolf Eichmann από μεριάς των φασιστών και τον Feivel Polkes από μεριάς των σιωνιστών.

Από τον Polkes ζητήθηκε να επιτρέψει η φασιστική Γερμανία στους πλούσιους Εβραίους να μεταβιβάσουν συνάλλαγμα στην Παλαιστίνη 

και να διευκολύνει η Γερμανία με επιδότηση την μετανάστευση των φτωχών Εβραίων.

Ο Eichmann ανέθεσε στον υπασπιστή του μέλος των SS Otto von Albrecht Bolschwing 

να πάει στην Παλαιστίνη ως πράκτορας για να «λειάνει» το έδαφος και υποσχέθηκε στον Polkes 

ότι θα επισκεφθεί την Παλαιστίνη όπου και θα έδινε την οριστική απάντηση της φασιστικής Γερμανίας.
(Για την Ιστορία ο Bolschwing μετά τον πόλεμο είχε προσληφθεί από την μυστική αμερικανική υπηρεσία Counter Intelligence Corps (CIC), η οποία αργότερα συγχωνεύθηκε με τη CIA. 

Εργάστηκε και ως αντιπρόεδρος στην αμερικανική εταιρεία “Τrans-International Computer Investment Corporation” που είχε συμβάσεις μόνο με το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ.)

Ο Adolf Eichmann μαζί με τον προϊστάμενο του Herbert Martin Hagen αναχώρησαν για την Παλαιστίνη τον Νοέμβριο του 1937.
Όμως οι ταραχές που είχαν ξεσπάσει στην Παλαιστίνη και η άρνηση των Βρετανών να δεχτούν στην αποικία τους Εβραίους μετανάστες έκαναν τον Hagen και Eichmann να μεταφέρουν την συνάντηση με τους σιωνιστές στο Κάιρο.
Επιστρέφοντας στην Γερμανία έκαναν μια αρνητική αναφορά στον Χίτλερ σχετικά με την πρόταση των σιωνιστών για επιδότηση της εβραϊκής μετανάστευσης στην Παλαιστίνη.
Οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν. 

Έτσι κι αλλιώς σε όλη την Μέση Ανατολή οι Βρετανοί και Γάλλοι αποικιοκράτες δημιούργησαν Κράτη Μωσαϊκό πλέκοντας:
Σουνίτες με Σιίτες, 

Εβραίους με Χριστιανούς 

και Νεστοριανούς με Μανδαίους και Δρούζους που ευχαρίστως ο ένας θα ξεφορτώνονταν τον άλλο.
Επιπροσθέτως, χωρίς οι αποικιοκράτες να στραφούν στους μαιάνδρους του παρελθόντος αλλά στην βία, στρίμωξαν σε σύνορα Άραβες, Τουρκμένους, Πέρσες, Κούρδους που από την μια μέρα στην άλλη έπρεπε να αποκαλούν, τα σχεδόν τετραγωνισμένα σύνορα που φτιάχτηκαν σε ωραίες αίθουσες των ευρωπαϊκών αυλών, «πατρίδα». 

Στους Άραβες βέβαια η Βρετανία και Γαλλία είχαν υποσχεθεί ένα ανεξάρτητο Κράτος αν συνέδραμαν στις πολεμικές προσπάθειες τους, πρώτα κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και εναντίων της Τουρκίας μα και κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τότε είχαν συμφέρον και υπόσχονταν μα μετά είχαν άλλα πιο μεγάλα συμφέροντα οπότε αθέτησαν την υπόσχεση τους.

Τα πετρέλαια της περιοχής ανακαλύφθηκαν λίγο πριν τελειώσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Δεν ήταν τυχαία η συνάντηση λίγους μήνες πριν το τέλος του πολέμου, στις 14 Φεβρουαρίου 1945, πάνω στο κατάστρωμα του πολεμικού αμερικανικού πλοίου S.S Quincy του Roosevelt και αυτού του βεδουίνου, που ο κόσμος αποκαλούσε Ιμπν Σαούντ.
Στην άμμο του βασιλείου του Σαούντ αναπαυόταν ένας μυθικός θησαυρός. Το πετρέλαιο.
Για να αναλάβει η εταιρεία «Aramco» την εκμετάλλευση του πετρελαίου ο Ιμπν Σαούντ ζήτησε από τον Roosevelt οι επιζήσαντες, της φασιστικής σφαγής, Εβραίοι να επιστρέψουν να ζήσουν εκεί από όπου εκδιώχτηκαν.
Ο Roosevelt δεν απέρριψε το επιχείρημα και πρότεινε να σταλεί μια αραβική αποστολή στην Αμερική προκειμένου να εκθέσει την θέση των Αράβων για την Παλαιστίνη.
Λίγο μετά όμως ο Roosevelt πέθανε και η τύχη της Παλαιστίνης άλλαξε με τον Τρούμαν. 

Ο Ιμπν Σαούντ φοβήθηκε τις ατομικές βόμβες των Αμερικανών και θυσίασε την Παλαιστίνη…

Ωστόσο οι πρώτοι Εβραίοι που πάτησαν τα πόδια τους στην Παλαιστίνη ήταν ο στρατός των 30.000 ανδρών που εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν από την Βρετανία. Και ήταν ο μυστικός σιωνιστικός στρατός του Feivel Polkes που ονομάζονταν «Haganah» δηλαδή «Άμυνα»,
που τώρα είχε αγαθές σχέσεις με τους Βρετανούς, με αποστολή να προστατεύσουν τους Εβραίους μετανάστες που θα έφταναν στην Παλαιστίνη.

Λίγες βδομάδες μετά υπήρχε σχεδόν ένα εκατομμύριο, εκδιωγμένοι Παλαιστίνιοι από τις εστίες τους και πάνω από πεντακόσια χωριά κατεστραμμένα.
Μια χώρα άλλαξε «ιδιοκτησία» στο όνομα της βίβλου και ως δικαιολογία φέρει την σφαγή από τον Γερμανικό φασισμό. 

Οι Παλαιστίνιοι πριν από 68 χρόνια κλήθηκαν να πληρώνουν ένα χρέος που δημιούργησε η καρδιά της Ευρώπης. 

Και αρνήθηκαν να τους κλέψουν να τους ταπεινώσουν να τους διώξουν.

Γράφει: ο Ίουλιανός

από: redflecteur     

*oι επισημάνσεις στο κείμενο του Viva La Revolucion

"η μουτζούρα γράφει σκληρές αλήθειες"

Το συνεργείο (1)

φωτό από την Laura Pap

Εφτά ο βαθμός του ενδεικτικού, που΄βγαλα το σχολείο,
κι έγραψα τέλος διάβασμα, οπίσω στο βιβλίο.

Δημοτικό σαν ήμουνα, όλο ζωή γεμάτος,
έμαθα, τι δεν έμαθα,σε μάκρος και σε πλάτος.

Ο σεβασμός κυρίευε, τα συναισθήματά μου,
κι η πειθαρχία μ΄έσφιγγε, στα πρώτα βήματά μου.

Αγάπαγα τον τόπο μου, αγάπαγα τη φύση,
ο τρόπος του δασκάλου μου, ποτέ δεν θα μ΄αφήσει.

Οι φίλοι μου Γυμνάσιο, κι εγώ για συνεργείο,
για μια ψυχή ευαίσθητη, ένα μικρό σφαγείο.

Σκληρή η αρχή του πάγκου του, εκεί άλλο θρανίο,
και με φωνές πρωτόμαθα, που΄ναι το καφενείο.

Σοφό το πεζοδρόμιο, που θα μου φέρει γνώση,
να ασβεστώνω την αυγή, τσι οχτό να΄χει στεγνώσει.

Μια τέχνη και το σάρωμα, να΄ναι σεστάδοι οι χώροι,
και τα εργαλεία στη σειρά, που θα΄ρθουν οι μαστόροι.

Κλείδωσα που΄χα μέσα μου, ένα μικρό παιδάκι,
και φοβισμένος το΄κρυψα, πέταξα το κλειδάκι.

Το συνεργείο, η αίθουσα, του άλλου μου σχολείου,
και μάθημα στον πίνακα, η θέση του εργαλείου.

Μυαλό κι αυτοσυγκέντρωση, αρχές και πειθαρχία,
να εκφράσεις γνώμη δύσκολο, γιατ΄είχε ιεραρχία.

Σκληροί η δασκάλοι, αφεντικά, φουσκιά οι παρεμβάσεις,
πρώτη δουλιά στη βλάβη σου, κοίτα να την διαβάσεις.

Δεν θέλει χέρια άτσαλα, μιμίσια προθυμία,
κοίτα να δώσεις προσοχή, νιώσε τη γνωριμία.

Σφυριά, τα λόγια που άκουγα, με βάζαν στη σειρά μου,
ήταν η αρχή του δρόμου μου, ο τρόπος στα όνειρά μου..

Το Συνεργείο (2)

Πέταξα μπόι στη δουλιά, και πρόωρο αντριλίκι,
ήρθε και κειό του κόπου μου, το πρώτο χατζιλίκι.

Άλλαξα φίλους που΄ξερα, και σχολικές συνήθειες,
μέσα η μουτζούρα πρόσεξα, γράφει σκληρές αλήθειες.

Γράφει για το επίπεδο, κοινωνικών στρωμάτων,
με άλλο μάτι η μπλούζα η γκρί, με άλλο η των χρωμάτων.

Εφτούνο με δυσκόλεψε, να διώξω τη ντροπή μου,
και μεσ΄τη νέα τάξη μου, να λύσω τη σιωπή μου.

Αυτό κι αν ήταν μάθημα, με τόνους και σημεία,
μοιάζαμε σαν ομώνυμα, και με επαφή καμία.

Διαχωρισμός και έντονος, στη χώρα των πνευμάτων,
αλλού οι μικροί μουτζούρηδες, αλλού οι των γραμμάτων.

Άλλη η παλάμη του στυλού, άλλη των εργαλείων,
άλλη η ζωή των πρακτικών, και άλλη η των βιβλίων.

Ροζιάσανε τα χέρια μου, και πήραν άλλο χρώμα,
κείνη του ΩΜΟ η μυρωδιά, είναι στη μύτη ακόμα.

Το συνεργείο μου΄μαθε, καλός- κακός πελάτης,
και κειο, αν είναι ψεύτικο, το χτύπημα τση πλάτης.

Στο κάθε τι αδούλευτο, ζέσταμα και άφηνέτο,
κι αν δεν σου λύσει, μην βιαστής, καίει το καμινέτο.

Εδιάβαζα τα λάθη μου, διάβασμα σημασίας,
ήταν για κειό το ένστικτο, τση αυτοπροστασίας.

Μην στέκεις στο αυτονόητο, λιμνάζουν τα νερά του,
το πρόβλημα έχει κώδικα, τη λογική σειρά του.

Πρέπει να είσαι αθόρυβος, σαν μάστορας αν γίνεις,
ή με μυαλό το βάδισμα, ή έδωπα θα μείνεις.

Να μάθω με όποιο τίμημα, ήταν η απόφασή μου,
τα βράδια η παρέα μου, εγώ και η κούρασή μου..

Το Συνεργείο (3)
Σχολή το πεζοδρόμιο, δύσκολη και μεγάλη,
πατεί στην ολοκλήρωση, για όποιονε τη βγάλει.

Μαθαίνει, νιώθει τη ζωη, μ΄όλη την έντασή τσης,
τα χίλια τση τα πρόσωπα, κι όλη την έκτασή τσης.

Σου φέρεται ανάλογα, μετράει και τι πιστεύεις,
κι αν δεν υπάρχει υποταγή, μόνος σου την παλεύεις.

Σε δένει σε μιά μέγκενη, να βήξεις δεν σ΄αφήνει,
η υγεία κι η ασφάλεια, είναι δική σου ευθύνη.

Το θέμα επιβίωσης, σε τρώει κάθε μέρα,
ψάχνεις ανάσα επίμονα, το καθαρό αέρα.

Ζούσα την εκμετάλλευση, συνάμα και τη βία,
στην άμισθη προσπάθεια, δεν έπερνα βραβεία.

Τιμή μου και καμάρι μου, το λερωμένο ρούχο,
ένα κορμί με μώλωπες, είναι το μόνο που΄χω.

Δεν είχα εγώ τη δύναμη, στα γράμματα ήμουν πάτος,
δεν είχα γνώσεις σπούδαγμα, για να πιαστώ από κράτος.

Εγώ ζητούσα επίμονα, μάστορα να με βγάλει,
με όνειρο κι απαίτηση, το διορισμό οι άλλοι.

Εγώ παλεύω σήμερα, να σώσω αυτό το κράτος,
το πελατοδημόσιο, ο δρόμος ο χορτάτος.

Μια αναδρομή εστοίχησα, από τα περασμένα,
έχουν αξία όλα αυτά, κι ας έιναι γερασμένα.

Τα παιδικά τα τραύματα, κάπου βαθιά έχουν μείνει,
σε μια ζωή παράλογη, σε μια ζωη καμίνι.

Η Ελλάς το συνεργείο μου, νοσεί και δεν γειαίνει,
κι ας άσπρισε το στήθος μου, μαλλιά φρύδια και γένι.

Πληγή και φτούνη μέσα μου, που΄χασα το παιδάκι,
θα΄βρω ποτέ που έθαψα, εκείνο το κλειδάκι;!!!

απ' τον Καστρινό !!

στη ΓΑΛΛIΑ η κυβέρνηση περνάει τις αντεργατικές ανατροπές Με προεδρικά διατάγματα

Τετάρτη 11/05/2016 - 15:15 - Ενημέρωση: Τετάρτη 11/05/2016 - 18:03

ΓΑΛΛΙΑ: Με προεδρικά διατάγματα η κυβέρνηση περνάει τις αντεργατικές ανατροπές

Από τις διαδηλώσεις κατά του «νόμου Κομρί» (πηγή: ΑΡ)

Την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης του «προοδευτικού» 

(όπως έλεγαν πολλοί και στη χώρα μας, με πρώτο τον τότε ΣΥΝ) 

Φρ. Ολάντ να περάσει τον αντεργατικό «νόμο Ελ Κομρί» αποτυπώνει η ανακοίνωση που έκανε την Τρίτη ότι θα χρησιμοποιήσει το άρθρο 49, παρ. 3 του Συντάγματος, 

με το οποίο μπορεί να παρακάμψει τη Βουλή και να αξιοποιήσει τη μέθοδο των προεδρικών διαταγμάτων για να εφαρμοστούν οι νέες ανατροπές, χωρίς καμιά καθυστέρηση. 

Η κυβέρνηση Ολάντ αξιοποίησε το συγκεκριμένο άρθρο και πέρυσι, για να περάσει το «νόμο Μακρόν», 

προσφέροντας νέα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο, όπως τη λειτουργία των καταστημάτων περισσότερες Κυριακές το χρόνο, μεγαλύτερη «ευελιξία» στο ύψος και τις διαπραγματεύσεις για τους μισθούς κ.λπ.

Στη Γαλλία το άρθρο 49 παρ. 3 δίνει στην εκάστοτε κυβέρνηση τη δυνατότητα να εκφράσει ενώπιον του κοινοβουλίου την «ευθύνη» που αναλαμβάνει για την εφαρμογή ενός νομοσχεδίου και αυτό να θεωρηθεί εγκεκριμένο μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του υπουργικού συμβουλίου, «εκτός αν μία πρόταση μομφής, που κατατεθεί μέσα στις επόμενες 24 ώρες, εγκριθεί...».

«Μέτωπο κατά της διαίρεσης...»

Ο πρωθυπουργός, Μανουέλ Βαλς, μετά από έκτακτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, χτες, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση ενεργοποιεί το άρθρο 49 παρ. 3, σηματοδοτώντας έτσι την παύση της συζήτησης που την περασμένη βδομάδα είχε αρχίσει για το νομοσχέδιο. 

«Σε μόνιμη αναζήτηση συμβιβασμού, υποστήριξε, η κυβέρνηση υιοθέτησε 469 τροποποιήσεις (του κειμένου)», υποστηρίζοντας ότι το αντιδραστικό άρθρο αξιοποιείται για να δημιουργηθεί ένα «μέτωπο κατά της διαίρεσης», όπως και να σταματήσουν οι «πολιτικές τοποθετήσεις που οφείλονται σε μια μειοψηφία που μπλοκάρει». 

«Οφείλουμε να προχωρήσουμε μπροστά, να ξεπεράσουμε τα εμπόδια (...) 

Πρόκειται για ανάγκη που με οδηγεί να επικαλεστώ την ευθύνη της κυβέρνησής μου». 

Αργότερα, απευθυνόμενος στη Βουλή, ο Βαλς ισχυρίστηκε ότι ο «συμβιβασμός» που επιτεύχθηκε μετά από μήνες συζητήσεων του νομοσχεδίου «συνένωσε την πλειοψηφία», αλλά «ορισμένοι αρνούνται να ακολουθήσουν τη λογική του συμβιβασμού»...

Οι Ρεπουμπλικάνοι (του Ν. Σαρκοζί) κατέθεσαν μαζί με το κεντρώο κόμμα UDI (με το οποίο συνεργάζονται σταθερά) πρόταση μομφής, η οποία πρόκειται να συζητηθεί αύριο, Πέμπτη, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για «αδιέξοδο» στο οποίο οδήγησε τη χώρα, αν και οι ίδιοι συμφωνούν με τον πυρήνα των ανατροπών του νόμου «Ελ Κομρί». 

Προφανώς προσδοκούν και ευρύτερα οφέλη και από τη νέα «αναμπουμπούλα» που διαφαίνεται εντός του κυβερνώντος Parti Socialiste (PS - Σοσιαλιστικό Κόμμα).

Την πρόταση μομφής έτρεξε από τους πρώτους να δηλώσει ότι θα υπερψηφίσει ο Ζαν Λικ Μελανσόν,

συνιδρυτής του οπορτουνιστικού «Μετώπου της Αριστεράς» και «ανεξάρτητος» υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2017, που βρίσκεται σε ανοιχτή επαφή με διάφορους επίδοξους αναμορφωτές της σοσιαλδημοκρατίας (βλ. Γ. Βαρουφάκη, Ο. Λαφοντέν). 

Συγκεκριμένα είπε: «Όποιος θέλει να δώσει τέρμα στην κυριαρχία του λυκόφωτος πρέπει να υπερψηφίσει την πρόταση μομφής».

Την πρόταση μομφής δεν αποκλείεται να υπερψηφίσουν και βουλευτές του PS, όπως προκύπτει από δηλώσεις που έκαναν πριν ακόμα από την ενεργοποίηση του άρθρου 49 παρ. 3.

Στο μεταξύ, να σημειωθεί ότι, χτες, η γαλλική γερουσία ενέκρινε και επίσημα την πρόταση για νέα παράταση του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης» που είχε υποβάλει η κυβέρνηση, με εφαρμογή μέχρι τα τέλη Ιούλη, με πρόσχημα τη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, στο Παρίσι.

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης Ολάντ, αναφέρει:

«Ο φίλος και σύμμαχος του κ. Τσίπρα, πρόεδρος Ολάντ,
που σύμφωνα με την κυβέρνηση πρωτοστατεί στην αλλαγή της ΕΕ, 

τη στήριξη του ελληνικού λαού και την επιστροφή της σοσιαλδημοκρατίας στον "ίσιο δρόμο", 

είναι αυτός που κατακρεουργεί τα δικαιώματα των Γάλλων εργαζομένων, επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή ρήση 

"δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι".

Οι αντιδραστικές ανατροπές, που προωθεί η γαλλική κυβέρνηση, 

με διάταγμα, όπως ο "αυτόματος κόφτης" της ελληνικής κυβέρνησης, αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα αποτελούν στρατηγική της ΕΕ, 

προωθούνται σ’ όλες τις χώρες για λογαριασμό του κεφαλαίου 

και εφαρμόζονται με συνέπεια απ' όλες τις κυβερνήσεις, νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές».

Έπαιρνε Μισθό ο Μιχαλο'φύρερ στη KYΠ επί ΠΑΣΟΚ ?!!

Μιχαλολιακος Πλευρης Υπάλληλοι στο σύστημα ΠΑΣΟΚ !!

Ο ΑΥΤΟΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΟΣ ...:

Ο Ν. Μιχαλολιάκος είναι λέει ο πιο πλούσιος πολιτικός αρχηγός ... βγήκε το "πόθεν έσχες" από τη Βουλή ...

271.050€ το χρόνο εισοδήματα ... 

183.372€ καταθέσεις ... 

συμμετοχή σε 8 επιχειρήσεις ... 

ακίνητα ...

Και να φανταστείτε ότι είναι τελείως ... "αυτοδημιούργητος" ...

Αφού πρωτοξεκίνησε σαν υπαλληλάκος της ΚΥΠ επί ΠΑΣΟΚ (το 1981), με 120.000 δραχμές το μήνα ...

Από τότε πρόκοψε όπως φαίνεται ... ποιός ξέρει τι επιχειρήσεις διηύθυνε όλο αυτό τον καιρό ... προφανώς με επιτυχία ... για να έχει τόσα να ξεπλύνει (;) τώρα ...

Δε θα το μάθουμε γιατί η Βουλή δε ζητά το "που τα βρήκαν και πώς τα απέκτησαν" ...

5ος στη Σειρά ο "συναγωνιστής" του τότε Πλεύρης !!

Αν δεν Σάς έφτασε και 
θέλετε να Γνωρίσετε τις πολιτικές θέσεις των ΧρυσΑυγουλων κάντε κλίκ εδώ:

κaι Εδώ: Οι "πολιτικές θέσεις" της Χρυσής Αυγής

Με μήνυση σ/φου του Νταλακογιώργου Επιχείρησαν να συλλάβουν στέλεχος του ΠΑΜΕ στη διάρκεια συνεδρίασης της ΕΕ της ΠΝΟ

Από την απεργία των ναυτεργατών

Mαθαίνουμε ότι:

Επιχείρησαν να συλλάβουν στέλεχος του ΠΑΜΕ στη διάρκεια συνεδρίασης της ΕΕ της ΠΝΟ

Μια πρωτοφανής ενέργεια εκτυλίχθηκε στα γραφεία της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ) τη Δευτέρα, που δείχνει την ανησυχία εφοπλιστών - κυβέρνησης από τον αγώνα των ναυτεργατών.

Συγκεκριμένα, αστυνομική δύναμη επιχείρησε να συλλάβει τον πρόεδρο της ΠΕΕΜΑΓΕΝ, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, Γιώργο Αντωνόπουλο, και να τον οδηγήσει στο Αυτόφωρο μπαίνοντας στα γραφεία της ΠΝΟ την ώρα που συνεδρίαζε η ΕΕ της Ομοσπονδίας για την πορεία του απεργιακού αγώνα. 

Η ενέργεια αυτή έγινε με εισαγγελική εντολή, ύστερα από μήνυση που κατέθεσε ενάντια στο συνδικαλιστή μέλος της διοίκησης της ΠΕΝΕΝ, της οποίας πρόεδρος είναι ο Αντώνης Νταλακογιώργος.

Κάτω από την κατακραυγή των παρευρισκομένων ναυτεργατών, η σύλληψη τελικά δεν έγινε.

Καταγγελία των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων:

Τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ - «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» - ΠΕΕΜΑΓΕΝ - ΠΕΠΡΝ - ΠΕΣ/ΝΑΤ καταγγέλλουν την ενέργεια, τονίζοντας ότι αποκαλύπτει τους δεσμούς της διοίκησης της ΠΕΝΕΝ με τους εφοπλιστές και την κυβέρνηση. 

Συγκεκριμένα:

«Καταγγέλλουμε τους κυβερνητικούς - εργοδοτικούς συνδικαλιστές της διοίκησης της Ένωσης Ναυτών (ΠΕΝΕΝ), που καθ’ υπόδειξή τους αστυνομική δύναμη ζήτησε την αυτόφωρη σύλληψη του προέδρου της Ένωσης Μαγείρων (ΠΕΕΜΑΓΕΝ) Γιώργου Αντωνόπουλου, μέλους της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, του ΔΣ του ΕΚΠ, ενώ ήταν σε εξέλιξη συνεδρίαση της ΕΕ της ΠΝΟ για την πορεία του απεργιακού αγώνα!

Η άθλια και πρωτόγνωρη ενέργεια των εργοδοτικών - κυβερνητικών συνδικαλιστών αποκαλύπτει τους δεσμούς αυτής της ομάδας της διοίκησης της ΠΕΝΕΝ με τους εφοπλιστές, την κυβέρνηση και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις, που λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΛΑΕ, σε βάρος των ναυτεργατών.
Η απαράδεκτη - προκλητική αυτή ενέργεια των εργοδοτικών - κυβερνητικών συνδικαλιστών εντάσσεται στη λυσσαλέα επίθεση εφοπλιστών και κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ ενάντια στην εργατική τάξη, για την κατάργηση των ΣΣΕ, την ισοπέδωση της Κοινωνικής Ασφάλισης, τη φοροληστεία, το χτύπημα των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.

Τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ - "ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ" - ΠΕΕΜΑΓΕΝ - ΠΕΠΡΝ - ΠΕΣ/ΝΑΤ χαιρετίζουν τους χιλιάδες ναυτεργάτες, εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες, συνταξιούχους, νεολαία που συμμετείχαν στις πολύμορφες απεργιακές και αγωνιστικές συγκεντρώσεις των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ, ενάντια στο νόμο-λαιμητόμο σε Ασφαλιστικό - Φορολογικό, που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στις κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ, του 3ου μνημονίου και έχουν ψηφίσει ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου.

Περιφρουρούμε την 4ήμερη απεργία που ολοκληρώνεται την Τρίτη 10 Μάη στις 06.00 το πρωί.
Ρίχνουμε όλες μας τις δυνάμεις στα καράβια και στα σωματεία για την οργάνωση των νέων αγώνων, την ενίσχυση των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, την ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης».

Απο: http://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/96326/dikio-ton-naytergaton-tha-krithei-stoys-katapeltes-ton-ploion

Δείτε Τι κ πως Σάς Ενημερώνουν οι Εφημερίδες που διαβάζετε !!

Πώς (δεν) είδε ο Τύπος τις κινητοποιήσεις του τριήμερου

Ο «Ριζοσπάστης» ήταν η μόνη εφημερίδα που με τα καθημερινά της φύλλα και το απεργιακό της φύλλο, κάλυψε την απεργία και τις μεγάλες εργατικές συγκεντρώσεις

Άλλο πράγμα είδαν και άκουσαν όσοι βρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας τις μέρες της 48ωρης γενικής απεργίας και την Κυριακή που γιορταζόταν η Εργατική Πρωτομαγιά, 

κι άλλη «πραγματικότητα» προσπάθησαν να κατασκευάσουν τη Δευτέρα, οι εφημερίδες (κυκλοφόρησαν οι απογευματινές) και τα ΜΜΕ.


Στον «Ελεύθερο Τύπο», μάθαινε κανείς ότι υπήρξαν κινητοποιήσεις, διαβάζοντας μερικές αράδες χωμένες μέσα στα ρεπορτάζ για τη συζήτηση στη Βουλή και για τα επεισόδια που έγιναν προχτές το απόγευμα στο Σύνταγμα!

Το μόνο που είδε η εφημερίδα από τις μαζικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, ήταν κάποια «μέλη του ΠΑΜΕ» που συγκεντρώθηκαν «στην πλατεία Συντάγματος κρατώντας κόκκινα γαρίφαλα για την επέτειο της Πρωτομαγιάς»!

Για μερίδα του Τύπου, η μεγάλη Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο Σύνταγμα ήταν κάποια «μέλη του ΠΑΜΕ», που κρατούσαν γαρίφαλα!

 Εφηύρε επίσης ένα συλλαλητήριο των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, από νωρίς το πρωί της Κυριακής, εξαιτίας του οποίου «η Βουλή βρισκόταν σε κλοιό διαδηλωτών»! 

Τέλος, ψέλλισε κάτι για αγρότες που βρέθηκαν «ανάμεσα στους άλλους», το Σάββατο, έξω από τη Βουλή.

Στο «Εθνος» δεν υπήρχε καμιά αναφορά για τις κινητοποιήσεις στο πρωτοσέλιδο και όποιος διάβαζε το σχετικό ρεπορτάζ στις μέσα σελίδες, «έχανε - κυριολεκτικά - την μπάλα». 

Οι μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ την Παρασκευή και το Σάββατο δεν έγιναν ποτέ για την εφημερίδα, ενώ οι αγρότες εμφανίστηκαν το απόγευμα της ...Κυριακής στη Βουλή. 

Οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές του ΠΑΜΕ εκείνη τη μέρα στο Σύνταγμα αθροίστηκαν από την εφημερίδα στην εικόνα της σκόρπιας διαδήλωσης που συγκρότησαν άλλες δυνάμεις πάνω στην Αμαλίας.

Ούτε όμως και για την «Εφημερίδα των Συντακτών» υπήρξαν ποτέ οι μαζικότατες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ την Παρασκευή και το Σάββατο. 

Για την Κυριακή, η εφημερίδα δεν μπόρεσε να κρύψει ότι πράγματι, το απόγευμα, «μαζικότερα όλων (ήταν) τα μπλοκ του ΠΑΜΕ», 

αλλά δεν άντεξε στον πειρασμό να μην επαναλάβει τη γνωστή προβοκάτσια ότι το ΠΑΜΕ δεν αποχώρησε όταν έγιναν τα επεισόδια, «σε αντίθεση με άλλες φορές».Κατά τ' άλλα, η εφημερίδα επέλεξε μια φωτογραφία από τα (ανύπαρκτα) μπλοκ της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων για να εικονογραφήσει τα απεργιακά της θέματα σχετικά με την Αθήνα, ενώ σε ό,τι αφορά τη Θεσσαλονίκη γράφει πως «το ΠΑΜΕ έδωσε τον τόνο», φιλοξενώντας και φωτογραφία από την Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση.

Τα «ΝΕΑ», τέλος, με μια μεγάλη φωτογραφία από συνταξιούχους στο πρωτοσέλιδο, χωρίς να αναφέρει βέβαια ότι είναι από τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, ξεμπερδεύουν με τις κινητοποιήσεις του τριήμερου, καθώς το σχετικό ρεπορτάζ στις μέσα σελίδες δεν ξεπερνά τις 50 λέξεις, «πνιγμένες» σε ένα δισέλιδο για τη συζήτηση στη Βουλή. 

Από αυτό το υποτυπώδες «ρεπορτάζ», οι αναγνώστες της εφημερίδας πληροφορήθηκαν ότι κινητοποιήσεις έκαναν όλοι, όλες τις μέρες και ότι η κορύφωση ήταν το συλλαλητήριο της ΑΔΕΔΥ την Κυριακή!

Τέλος, η «Καθημερινή», χύνοντας χολή για τις λαϊκές αντιδράσεις, γράφει στο σχετικό θέμα: 

«Η άβολη συνύπαρξη των επαγγελματικών σωματείων και των επαγγελματιών επαναστατών ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της διαδήλωσης που έλαβε χώρα χθες το απόγευμα μπροστά στη Βουλή. 

Εκπρόσωποι των μηχανικών, των δικηγόρων, των αγροτών και άλλων κλάδων βρέθηκαν στους δρόμους μαζί με τα στελέχη του ΠΑΜΕ και της ΛΑΕ, τους αναρχοσυνδικαλιστές και λοιπούς αντιεξουσιαστές, σε μια ετερόκλητη συγκέντρωση περίπου 10.000 ατόμων (σύμφωνα με τη ΓΑΔΑ), από την οποία δεν έλειψε το θλιβερό τελετουργικό των συγκρούσεων με την αστυνομία»...

Άρα 

Για να Μαθαίνεις πάντα την αλήθεια: http://www.rizospastis.gr/

7 πολιτικοί μαγαρίζουν τον Άρη Βελουχιώτη,,,

7 πολιτικοί που βασίστηκαν στο Βελουχιώτη για να πουλήσουν μούρη

ΜΑΙΟΥ 11, 2016SPASMENOPARATHYRO

Το γύρο του διαδικτύου κάνει η φωτογραφία από το γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη, ο οποίος αποφάσισε να γιορτάσει τα γενέθλιά του και το Eurogroup, με μια τούρτα που τον αποκαλεί “πρωτοκαπετάνιο” και δυο μπουκάλια σαμπάνια, μπροστά από το πορτραίτο του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, Άρη βελουχιώτη.

Σήμερα ημέρα που κλείνω τα 51 χρόνια έγιναν τα εξής

1)εγκαταστήσαμε το πρωι με τον Ανδρεα το Ξανθό και το Γιάννη το Μπασκοζο το νέο προεδρο του ΚΕΕΛΠΝΟ τον καθηγητή Θεόφιλο Ροζενμπεργκ στο κτίριο του στο Μαρούσι μιλώντας στους εργαζόμενους εγκαινιάζοντας μια νέα σελίδα στην ιστορία του

2)είχαμε μια πανηγυρική συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης σε πείσμα των εχθρών μας μεσα κι εξω

Και 3)οι συνεργάτες μου στο γραφείο μαζί με τον Αντρέα μου έκαναν μια έκπληξη μολις γυρίσαμε στο υπουργείο

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΑΤΕ.Συνεχιζουμε μέχρι την έξοδο απ τα μνημόνια και την επιτροπεία κόντρα στη διαπλοκή για τη νίκη του λαού μας

Πολλοί αναρωτήθηκαν τι σχέση μπορεί να έχει ο Πολάκης με το Βελουχιώτη και αν έχει αναγκάσει τους υπαλλήλους του γραφείου του να τον προσφωνούν “πρωτοκαπετάνιο”.
Αλλά εμείς προσπαθούμε να θυμηθούμε, μερικές ακόμα διαβόητες προσωπικότητες της πολιτικής ζωής του τόπου, που κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιήσει το Βελουχιώτη για να πουλήσουν επαναστατική μούρη, φωνάζοντας “Ναι σε όλα”.

Η δεύτερη πιο γνωστή περίπτωση είναι αυτή του Χρήστου Σπίρτζη, αναπληρωτή υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φωτογραφήθηκε μαζί με τη Ραχήλ Μακρή στο γραφείο του, μπροστά από ένα πιο “ποπ” πορτραίτο του Άρη Βελουχιώτη, το οποίο βρισκόταν δίπλα στη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στις λιγότερες γνωστές περιπτώσεις ανήκει αυτή της κυρίας Λίτσας Πασχαλίδου, βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία τον Ιούνιο του ’15, σε άρθρο της στην Εφημερίδα των Συντακτών, έγραφε με αφορμή τον Άρη Βελουχιώτη πως, ούτε λίγο ούτε πολύ,η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι η δικαίωση των αγώνων που έχουν δώσει οι αριστεροί δεκαετίες τώρα.

Σε κάθε επέτειο –γέννησης ή θανάτου– ενός μεγάλου αγωνιστή της Αριστεράς καλούμαστε, σχεδόν αυτόματα πια, να τοποθετηθούμε πάνω στην επικαιρότητα του αγώνα του. Σήμερα, 70 χρόνια μετά τον θάνατο του Αρη Βελουχιώτη, τι χρειάζεται να πούμε;

Δεν θα ήθελα να μιλήσω για ακόμα ένα παράδειγμα προς μίμηση, για την αξία του αγώνα για τον σοσιαλισμό και την επίμονη στράτευση στην υπόθεση της Αριστεράς. Θα ήθελα να μιλήσω για τη δικαίωση των αγώνων που έχουν δώσει οι σύντροφοί μας δεκαετίες τώρα και για την ιστορική ευθύνη που φέρει σήμερα η Αριστερά.

Η φετινή 25η του Γενάρη δεν σηματοδοτεί απλά μια εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ανοίγει η προοπτική τα όνειρά μας να αποκτήσουν σάρκα και οστά, η προοπτική νίκης του αριστερού υποδείγματος και την προοπτική αυτή πρέπει να τη φυλάξουμε σαν «κόρη οφθαλμού».

Στο στόμα του έχει πιάσει αρκετές φορές το Βελουχιώτη και ο Αλέξης Τσίπρας, αφού μαζί με τον Κώστα Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο Άρης Βελουχιώτης είναι για τον πρωθυπουργό ένα από τα πρότυπά του. Ο φωτογραφικός φακός μάλιστα τον έχει πιάσει να διαβάζει το βιβλίο «Άρης Βελουχιώτης, Ανηφορικοί Δρόμοι, Μετά τη Βάρκιζα», μέσα στη Βουλή, στη διάρκεια συζήτησης νομοσχεδίου και να κρατάει και σημειώσεις.

Ο Άρης Βελουχιώτης όμως δεν γνωρίζει ιδεολογίες και το παράδειγμά του το μοιράζονται “αριστεροί” (λολ) και δεξιοί εξίσου. Έτσι ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ έγινε η δικαιολογία του υπουργού Άμυνας, Πάνου Καμμένου, απέναντι στις κατηγορίες για αναβίωση χουντικών εθίμων, όταν ανακοίνωσε πως η παρέλαση του Μάρτη του ’15, θα συνοδεύονταν από “λαϊκές εκδηλώσεις” με τσάμικα.

Αλίμονο αν χαρίσουμε τη δημοτική μουσική στη χούντα. Και ο Βελουχιώτης χόρευε τσάμικα

Όμως έχουμε και καλύτερο. Μούρη με το Βελουχιώτη πήγε να πουλήσει και ο Νικολόπουλος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, όταν αποφάσισε να κάνει ποδαρικό στη, κρατώντας υπό μάλην τη βιογραφία του καπετάνιου και ποζάροντας ανήξερος για φωτογραφία.

Αλλά και στα παλιά χρόνια του κραταιού ΠΑΣΟΚ, ( του original ) ήταν συνηθισμένες ανάλογες περιπέτειες για τα πορτραίτα του Βελουχιώτη, αφού ένα από αυτά κοσμούσε το γραφείο του Βαγγέλη του Γιαννόπουλου.

Για δωράκι σε όσους έφτασαν μέχρι εδώ, έχουμε την κυρία Δέσποινα Χαραλαμπίδου, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ, η οποίααποφάσισε να στολίσει το γραφείο της, με ένα πορτραίτο του Λένιν. Ξέρουμε, δεν έχει σχέση με το άρθρο, αλλά αφού ξεκινήσαμε να μαγαρίζουμε ιστορικές φυσιογνωμίες, είπαμε να το πάμε μέχρι τέλους.

Πάρτε ένα τραγουδάκι τώρα, μη μας πάθετε τίποτα

Πλοήγηση άρθρων

←

→