Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

24 Αυγούστου, 2016

23/8/1939 για το Σύμφωνο "Μολότοφ - Ρίμπεντροπ"


Η ιστορική αλήθεια για το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ 


Σαν σήμερα, 23 Αυγούστου, υπογράφτηκε το 1939 στη Μόσχα το σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας, που έμεινε γνωστό στην ιστορία ως Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ.

Στο πλαίσιο της μεταπολεμικής αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, η εν λόγω συμφωνία έγινε σημαία κατασυκοφάντησης της ΕΣΣΔ και του Σοσιαλισμού από τους κάθε λογής απολογητές του ιμπεριαλισμού.

Ένα ευρύ και ετερόκλητο ιδεολογικά φάσμα συκοφαντών της ΕΣΣΔ (τροτσκιστές, σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι κλπ.) διαστρεβλώνει κατά το δοκούν την ιστορική πραγματικότητα, παρουσιάζοντας το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ ως μέσο επεκτατικής πολιτικής της Σοβιετικής Ένωσης στην Ευρώπη.
Έτσι, ο Στάλιν παρουσιάζεται ως…«σύμμαχος του Χίτλερ» και η ΕΣΣΔ ως στήριγμα της ναζιστικής επιθετικότητας.
Πρόκειται, ασφαλώς, για χυδαία διαστρέβλωση της Ιστορίας η οποία αποσκοπεί σε δύο πράγματα:

Πρώτον, στην εξίσωση Κομμουνισμού-Ναζισμού, στο πλαίσιο της ανιστόρητης προπαγανδιστικής πολιτικής της Ε.Ε. περί «ολοκληρωτικών καθεστώτων» και
δεύτερον, στην εκμηδένιση της καθοριστικής συμβολής της ΕΣΣΔ στην αντιφασιστική νίκη των λαών και στην ήττα των δυνάμεων του Άξονα.

Σε αυτό το πλαίσιο, η αστική ιστοριογραφία έχει βαλθεί να κάνει το άσπρο-μαύρο, να προβάλει ψέματα αναμεμειγμένα με μισές αλήθειες, να ξαναγράψει την Ιστορία από την σκοπιά των συμφερόντων του Κεφαλαίου.

Έτσι, βλέπουμε εκπροσώπους του «νέου κύματος» της ιστοριογραφίας, όπως ο καθηγητής Ν. Μαραντζίδης, να γράφουν για «συνεργασία του ναζισμού και του σταλινισμού κατά τα χρόνια 1939-1941»(!),
επιχειρώντας, όπως λένε, να αναδείξουν τις «αναλογίες ανάμεσα στα ολοκληρωτικά συστήματα όπως ο ναζισμός και ο σταλινισμός»(«Καθημερινή», 22/3/2015).
Στην σοβαροφανή και δήθεν αντικειμενική ανάλυση των «Μαραντζίδηδων» έρχονται να προστεθούν και οι παπαγαλίες δημοσιογραφικών φερέφωνων του αστικού συστήματος, όπως λόγου χάρη ο Γ.Πρετεντέρης, που ασελγούν πάνω στην Ιστορία αναφέροντας
«πως όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος την 1η Σεπτεμβρίου 1939, η ναζιστική Γερμανία, η φασιστική Ιταλία και η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση βρίσκονταν στο ίδιο στρατόπεδο» («Τα Νεα», 29/10/2013).
Ποια είναι, όμως, η πραγματικότητα για την ιστορική περίοδο και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες υπογράφτηκε το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ;

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ, έχοντας την οικονομική και τεχνική υποστήριξη ευρωπαϊκών και αμερικανικών μονοπωλίων (Ford, Standard Oil, IBM, Hugo Boss, JP Morgan Chase, κλπ) ενίσχυσε σημαντικά του εξοπλισμούς του. Το Μάρτη του 1936 η Γερμανία στρατιωτικοποίησε την περιοχή του Ρήνου, ενώ μαζί με την Ιταλία του Μουσολίνι συνέβαλαν στην ήττα του Λαϊκού Μετώπου και την επιβολή της φασιστικής δικτατορίας του Φράνκο στην Ισπανία. Όλα αυτά συνέβησαν με την ανοχή και σιωπηλή υποστήριξη των«δημοκρατικών» ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (Βρετανία, ΗΠΑ, Γαλλία). 

Στις 30 Σεπτέμβρη 1938, ένα σχεδόν χρόνο πριν το σύμφωνο μη επίθεσης Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, υπογράφτηκε στο Μόναχο συμφωνία μεταξύ των «συμμάχων» (Βρετανία Γαλλία), της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας. Η αστική προπαγάνδα επιχειρεί να συσκοτίσει την σημασία της Συμφωνίας του Μονάχου, η οποία ουσιαστικά παραχώρησε στις χιτλερικές δυνάμεις την Τσεχοσλοβακία, ενισχύοντας σημαντικά τις επιθετικές βλέψεις των Ναζί προς την ανατολή. Τι είχε προηγηθεί όμως της Συμφωνίας του Μονάχου;

Μόναχο, 1938. Από αριστερά προς δεξιά: Τσάμπερλεν, Νταλαντιέ, Χίτλερ, Μουσολίνι.

Πριν συμφωνήσουν τον Σεπτέμβρη του 1938 με τον Χίτλερ, Βρετανία και Γαλλία είχαν απορρίψει επανειλημμένες εκκλήσεις και πρωτοβουλίες της ΕΣΣΔ για μέτωπο ενάντια στην φασιστική απειλή. Το Μάρτη του 1938, λίγους μήνες πριν την Συμφωνία του Μονάχου, η ΕΣΣΔ είχε προτείνει την σύγκληση Διεθνούς Συνδιάσκεψης με θέμα την αντιμετώπιση της χιτλερικής επεκτατικότητας. «Αύριο μπορεί να είναι πια αργά», σημείωνε η σοβιετική ηγεσία, «όμως σήμερα υπάρχει ακόμα καιρός, αν όλα τα κράτη και ιδιαίτερα οι μεγάλες δυνάμεις τηρήσουν σταθερή και όχι διφορούμενη στάση απέναντι στα προβλήματα της συλλογικής ασφάλειας του κόσμου» [1].

Τον Μάρτη του 1939, ως αποτέλεσμα της Συμφωνίας του Μονάχου, τα ναζιστικά στρατεύματα κατέλαβαν την Πράγα [2]. Στις 23 Ιούλη 1939, η Σοβιετική Ένωση πρότεινε και πάλι σε Βρετανία και Γαλλία την έναρξη διαπραγματεύσεων με σκοπό την κατάστρωση σχεδίου σε περίπτωση επίθεσης από τη Γερμανία. Τότε, λοιπόν, συνέβη το εξής: Ενώ Βρετανοί και Γάλλοι δέχθηκαν- για λόγους σκοπιμότητας- την πρόταση της ΕΣΣΔ και ξεκίνησαν συνομιλίες στη Μόσχα, ταυτόχρονα στο Λονδίνο διεξάγονταν μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ της βρετανικής κυβέρνησης και αντιπροσωπείας του Χίτλερ. Την ίδια στιγμή, δηλαδή, που παρίσταναν πως συνεργάζονται με την ΕΣΣΔ, οι Βρετανοί διαπραγματεύονταν, πίσω απ’ την πλάτη των σοβιετικών, σύμφωνο μη επίθεσης με τους Ναζί.

Από την ιστορική μελέτη της περιόδου αυτής προκύπτει ένα σαφές συμπέρασμα: Η πολιτική των καπιταλιστικών δυνάμεων (Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ) είχε ως κύριο στόχο να στραφεί σταδιακά η Γερμανία ενάντια στην ΕΣΣΔ. Η λεγόμενη «πολιτική του κατευνασμού»(appeasement policy) απέναντι στον Χίτλερ εντάσσονταν σε αυτό το πλαίσιο. Αυτός ήταν και ο σκοπός της Συμφωνίας του Μονάχου: μια προσπάθεια να ενθαρρυνθεί ο Χίτλερ προς την κατεύθυνση μιας επίθεσης ενάντια στην Σοβιετική Ένωση.

Ο καναδός ιστορικός Μάικλ Κάρλεϊ αναφέρει: «Εάν ο Τσάμπερλεν (σ.σ: βρετανός πρωθυπουργός) ήθελε να σταματήσει τον Χίτλερ, η να συγκρατήσει τη ναζιστική Γερμανία, ο καλύτερος τρόπος να το κάνει ήταν διαμορφώνοντας μια συμμαχία με την ΕΣΣΔ. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο ήταν αποκρουστικό σενάριο για το βρετανό πρωθυπουργό και τους στενούς συμβούλους του. Η Βρετανία- και όχι η ΕΣΣΔ- πρέπει να θεωρείται ότι υπήρξε το βασικό εμπόδιο στην κοινή ασφάλεια ενάντια στη ναζιστική Γερμανία» [3].

Σύμφωνα με τον αμερικανό καθ. Ιστορίας Τζον Σνελ (John Snell) «…τα κράτη της Δύσης έβλεπαν στο Τρίτο Ράϊχ το ισχυρό φράγμα στην κεντρική Ευρώπη κατά της Ρωσίας». Στα κράτη αυτά, πέραν της Βρετανίας και της Γαλλίας, περιλαμβάνονταν και οι- αρχικά- “ουδέτερες” ΗΠΑ. Να τι έλεγε ο αμερικανός γερουσιαστής Ρόμπερτ Ταφτ λίγο πριν τη ναζιστική επίθεση στην ΕΣΣΔ: «Μια νίκη του κομμουνισμού θα είναι για τις ΗΠΑ πολύ πιο επικίνδυνη απ’ ό,τι η νίκη του φασισμού» και σημείωνε πως «γι’ αυτό θα έπρεπε ν’ αρχίσουν διαπραγματεύσεις με την χιτλερική Γερμανία» [4].

Το Σύμφωνο μη επίθεσης Μολότοφ-Ρίμπεντροπ (23 Αυγούστου 1939) ήρθε ως φυσική συνέπεια της ανάγκης της Σοβιετικής Ένωσης να κερδίσει χρόνο για την προετοιμασία της αμυντικής της ικανότητας. Την ίδια στιγμή που η ΕΣΣΔ ακολουθούσε, έμπρακτα, πολιτική ειρήνης και αποτροπής πολέμου, βρισκόταν στο στόχαστρο όλων: Και της ναζιστικής Γερμανίας και των«δημοκρατικών» καπιταλιστικών χωρών που, όπως είδαμε παραπάνω, έστρωναν το έδαφος για την προέλαση των χιτλερικών δυνάμεων προς την ανατολή.

Το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ ήρθε, λοιπόν, αφότου οι«δημοκρατικές» καπιταλιστικές χώρες είχαν απορρίψει και σαμποτάρει κάθε σοβιετική απόπειρα για αντιφασιστική συμμαχία ενάντια στον Χίτλερ. Αυτό που η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα ανερυθρίαστα και συκοφαντικά αποκαλεί «συμμαχία Χίτλερ-Στάλιν» ήταν μια αναγκαία διπλωματική κίνηση ώστε να προετοιμαστεί κατάλληλα, κερδίζοντας χρόνο, η ΕΣΣΔ για τον επερχόμενο πόλεμο. «Στις τότε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες η θέση αυτή του Σοβιετικού Κράτους ήταν απόλυτα ρεαλιστική» αναφέρει ο αμερικανός ιστορικός Φόστερ Ντάλες, παραδεχόμενος πως το Σύμφωνο υπογράφτηκε από την ΕΣΣΔ προκειμένου «να αποφύγει την άμεση επίθεση της Γερμανίας» και να«κερδίσει χρόνο για την ενίσχυση της άμυνας της» [5].

Γερμανοί στρατιώτες περνούν στα πολωνικά σύνορα, 1939.


Τι συνέβη στην Πολωνία;
Η χυδαία αντικομμουνιστική προπαγάνδα για το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ συνοδεύεται και από μια σειρά διαστρεβλώσεις για το ζήτημα της Πολωνίας. Κατηγορούν, μάλιστα, την Σοβιετική Ένωση ότι άφησε… αβοήθητη την Πολωνία, βορά στα νύχια των Ναζί! Η πραγματικότητα, ασφαλώς, είναι διαφορετική.

Παρά το γεγονός ότι η πολωνική κυβέρνηση είχε συνάψει (Μάρτης 1939) συμφωνίες συμμαχίας και«αμοιβαίας βοήθειας» με Γαλλία και Βρετανία, όταν οι χιτλερικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Πολωνία την 1η Σεπτέμβρη 1939 συνέβησαν τα εξής:
α) Οι ΗΠΑ κήρυξαν στάση ουδετερότητας,
β) Βρετανοί και Γάλλοι- που είχαν «εγγυηθεί» την ασφάλεια της Πολωνίας- κήρυξαν λεκτικά τον πόλεμο στη Γερμανία, χωρίς ωστόσο να τον διεξάγουν στην πράξη και
γ) η πολωνική κυβέρνηση όχι μόνο απέρριψε αμυντικό «Σύμφωνο» που της πρότεινε η ΕΣΣΔ, αλλά διαπραγματεύονταν με το Βερολίνο από κοινού επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης!

Η πολωνική κυβέρνηση- όργανο της άρχουσας τάξης της χώρας- εγκατέλειψε τη Βαρσοβία δυο εβδομάδες μετά την επίθεση των Ναζί μετακομίζοντας στο Λονδίνο…

[1] Στ.Ζορμπαλάς, Η αλήθεια για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο- Η συμβολή της ΕΣΣΔ και οι διαστρεβλωτές της ιστορίας, Σύγχρονη Εποχή.
[2] Με την ολοκληρωτική κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας από τον Χίτλερ, η Βρετανία παρέδωσε στους Ναζί αποθέματα χρυσού (ιδιοκτησίας της Τσεχοσλοβακίας που ήταν αποθηκευμένα στην Τράπεζα της Αγγλίας) αξίας σχεδόν 9 εκατομμυρίων δολαρίων.
[3] Eιδησ. Πρακτορείο “Sputnik”, 26/9/2015.
[4] CBS, 25/6/1941.
[5] F.Dulles, The Road to Tehran, New York, 1944, σελ. 203-207.
...................................................................

Δες και Εδώ για λίγο παλιότερα:
Για το:
Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ:
Συμφωνούν στην παραχάραξη

Mία γραμμή διαπερνάει όλες τις συνιστώσες του αστικού πολιτικού συστήματος όταν αναφέρονται στη στάση της Σοβιετικής Ένωσης στη διάρκεια της προετοιμασίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από τα ιμπεριαλιστικά κράτη.

Αυτή η γραμμή είναι το σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ που υπογράφηκε στις 23/8/1939 ανάμεσα στον υπουργό Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης Μολότοφ και τον Γερμανό ομόλογό του Ρίμπεντροπ.
Ορισμένοι δημοσιογράφοι και ιστορικοί μέχρι τη Χρυσή Αυγή και το λεγόμενο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής «αριστεράς» ομονοούν:

- Διαβάζουμε στις 23/8/2013 στο site www.ksm.gr που ανήκει στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών στο οποίο δραστηριοποιούνται διάφορες ομάδες, αλλά και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ «
...σε μυστικό συμπληρωματικό πρωτόκολλο αποφασίστηκε η δημιουργία γερμανικών και σοβιετικών "σφαιρών επιρροής" στην Ευρώπη.
Δηλαδή, με απλά λόγια, ολόκληρη η Ανατολική Ευρώπη μοιραζόταν ανάμεσα στις δυο δυνάμεις.
Η Πολωνία θα μοιραζόταν μεταξύ των δυο χωρών με σύνορα τους ποταμούς Νάφερ, Βιστούλα και Σαν. Οι Βαλτικές χώρες και η Φινλανδία θα ανήκαν στη σοβιετική σφαίρα επιρροής – με εξαίρεση τη Λιθουανία».

- Η εφημερίδα «Eργατική Αλληλεγγύη» της οργάνωσης ΣΕΚ (μία από τις συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) αναφέρει σε άρθρο που αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική της ιστοσελίδα:
«Το Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ -όπως έμεινε γνωστό από τα ονόματα των δύο υπουργών Εξωτερικών που έβαλαν την υπογραφή τους-όριζε ότι καμιά από τις δύο χώρες δε θα προχωρούσε σε επιθετική κίνηση εναντίον της άλλης.
Ένα μυστικό πρωτόκολλο συμπλήρωνε την κύρια συμφωνία. Εκεί ολόκληρη η Ανατολική Ευρώπη μοιραζόταν ανάμεσα στις δύο δυνάμεις».

- Η «Αυγή» από την πλευρά της, σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 6/2/2013, δεν διαψεύδει τον οπορτουνισμό της και αφού εντάσσει και το Σύμφωνο μη Επίθεσης στις εκλογικές βλέψεις του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέροντας ότι ακόμα και ο Στάλιν έκανε ελιγμό υπογράφοντάς το, ενώ «υπάρχουν κάποιοι στην Αριστερά, και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, που αρνούνται οποιονδήποτε ελιγμό κόντρα στο παγκόσμιο κατεστημένο»(!),  εξαπολύει με πονηριά σουπιάς το αντισοβιετικό μελάνι, αναφέροντας ότι
«μυστικά παραρτήματα της συνθήκης αυτής προέβλεπαν αφενός το διαμελισμό της Πολωνίας,
αφετέρου τη δημιουργία σφαιρών επιρροής, των συμβαλλομένων μερών, σε χώρες της Ευρώπης. Με εξαίρεση τη Λιθουανία, οι Βαλτικές χώρες και η Φινλανδία θα ανήκουν στη σοβιετική σφαίρα επιρροής».

- Τα παραπάνω αναφέρει και ο Γ. Πρετεντέρης στα «ΝΕΑ» στις 29/10/2013, ότι το σύμφωνο μη επίθεσης «δεν ήταν επιλογή ανάγκης, ούτε περιστάσεων», αλλά μια «κανονική μοιρασιά της Ανατολικής Ευρώπης».

«Να θυμηθούμε, λοιπόν» υπογραμμίζει, «πως όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος την 1η Σεπτεμβρίου 1939, η ναζιστική Γερμανία, η φασιστική Ιταλία και η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση βρίσκονταν στο ίδιο στρατόπεδο».

- Το άρθρο βρήκε θερμή υποδοχή από τον Γ. Καρατζαφέρη, ο οποίος, χυδαιολογώντας την Τρίτη το βράδυ μέσα από το τηλεοπτικό του κανάλι, είπε ότι ο εν λόγω αρθρογράφος ανέβηκε στην εκτίμησή του.

Αυτά σε ό,τι αφορά τους κονδυλοφόρους της κυρίαρχης ιδεολογίας, όποια μάσκα και αν φοράνε.
Φυσικά, όλοι αυτοί πολύ θα ήθελαν να μην ανέκοπτε ο Κόκκινος Στρατός την επέλαση των ναζιστικών στρατευμάτων προς την Ανατολή και τη Σοβιετική Ένωση.
Να μη δημιουργούσε έναν ανατολικό φραγμό που θα εξασφάλιζε ευνοϊκότερους στρατηγικούς όρους για την απόκρουση της επιδρομής, την οποία οι Σοβιετικοί περίμεναν από το 1927, παρακολουθώντας την ιμπεριαλιστική τακτική για την ενδυνάμωση της Γερμανίας.
Σύμφωνα με την «ιερά συμμαχία» της παραχάραξης της ιστορικής αλήθειας, δεν έπρεπε να φράξουν το δρόμο στις ναζιστικές ληστρικές ορδές και κυρίως το δρόμο προς το Μινσκ, πρωτεύουσα της Λευκορωσίας, που η κατάληψή του θα σήμαινε το άνοιγμα του δρόμου προς τη Δυτική Ουκρανία.

Επίσης δεν θέλουν να γνωρίζουν ή κάνουν πως δεν γνωρίζουν ότι η Γερμανία επιτέθηκε στην Πολωνία την 1η Σεπτέμβρη 1939, αλλά ο Κόκκινος Στρατός προωθήθηκε στα ανατολικά εδάφη της Πολωνίας στις 17 Σεπτέμβρη όταν πλέον το πολωνικό κράτος και η κυβέρνησή του έπαψαν να υπάρχουν.

Αλλά το κυριότερο: Τα εδάφη αυτά ήταν εδάφη της Δυτικής Λευκορωσίας και της Δυτικής Ουκρανίας που είχαν ληστέψει οι αστοί και οι τσιφλικάδες της Πολωνίας το 1920 κατά τη διάρκεια της αντεπαναστατικής εκστρατείας της Αντάντ.
Και, βέβαια, αγνοούν την οργή των Αμερικανών και των Άγγλων από την ενέργεια της σοβιετικής κυβέρνησης που απέτρεψε την άμεση επίθεση των Γερμανών εναντίον της.
Στις 7 Οκτώβρη 1939 η αμερικανική εφημερίδα «Νew York Herald Tribune» έγραφε ότι ο Χίτλερ «δεν κράτησε την υπόσχεσή του να είναι λιοντάρι προς ανατολάς και αρνάκι προς δυσμάς».
Παρόμοιες κατηγορίες εκτοξεύονταν και από τη Μ. Βρετανία και τη Γαλλία. Μάλιστα ο Τσόρτσιλ κατηγορούσε τους ναζί ότι «πρόδωσαν το αντικομιντέρν σύμφωνο και τις αντιμπολσεβίκικες συμφωνίες» (Collier's - ΗΠΑ, 30/9/1939).

Εξάλλου οι ιμπεριαλιστές δεν βοήθησαν την Πολωνία γιατί ήθελαν μέσα από την Πολωνία ο γερμανικός στρατός να προελάσει ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.
Και φυσικά κάνουν πως δεν ξέρουν ότι η σοβιετική κυβέρνηση είχε προτείνει στη Φινλανδία σύμφωνο αλληλοβοήθειας σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης, το οποίο απορρίφθηκε όπως απορρίφθηκε και η πρόταση για εκμίσθωση του λιμανιού Χάνκο με αντάλλαγμα έκταση της Καρελίας, νησιά της Βαλτικής και ένα τμήμα του ισθμού της Καρελίας.
Σημειώνεται ότι το λιμάνι Χάνκο απέχει από το Λένινγκραντ μόλις 350 χλμ. και μόλις 35 χιλιόμετρα από τα φινλανδικά σύνορα και οι σοβιετικές προτάσεις απέβλεπαν στην προστασία του.

Επίσης δεν θέλουν να γνωρίζουν ότι μετά την απόρριψη των προτάσεων της Σοβιετικής Ένωσης η αντιδραστική κυβέρνηση της Φινλανδίας, υποκινούμενη από τους ιμπεριαλιστές ξεκίνησε συνοριακά επεισόδια που κατέληξαν στο ξέσπασμα του σοβιετοφινλανδικού πολέμου στις 30 Νοέμβρη 1939.
Επίσης δεν θέλουν να γνωρίζουν ότι όταν ξέσπασε ο πόλεμος ανάμεσα στις δύο χώρες,
η Μ. Βρετανία και η Γαλλία προετοίμαζαν εκστρατευτικό σώμα για βοήθεια προς τη Φινλανδία και για εκστρατεία ενάντια στο Λένινγκραντ.
Επίσης την ίδια στιγμή η Γαλλία διά στόματος Ντε Γκολ απειλούσε με εισβολή από την περιοχή της Μέσης Ανατολής και μαζικούς βομβαρδισμούς ενάντια στο Μπακού, στο Αζερμπαϊτζάν.
Επίσης κάνουν πως δεν γνωρίζουν ότι οι τρεις βαλτικές χώρες δεν ήταν σε θέση να προβάλουν την παραμικρή αντίσταση στους Γερμανούς, πέρα από το γεγονός ότι τα φασιστικά τους καθεστώτα ήταν έτοιμα να ακολουθήσουν τα άρματα της Βέρμαχτ και των SS ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.

O Μπέρτολτ Μπρεχτ έγραφε για τους αντίστοιχους κονδυλοφόρους της εποχής του:  «Είναι τρομερό γιατί εδώ, όπου κλείστηκε το εργαστήρι της αλήθειας και της προόδου, εκείνοι ποτέ δεν έκαναν την εμφάνισή τους.
Και είναι επίσης τρομερό γιατί, όταν απαγορεύτηκε η αλήθεια, δεν απαγορεύτηκε τίποτα απ’ όσα εκείνοι είχαν τυχόν πει ή επρόκειτο να πουν.
Η απαγόρευση της αλήθειας δεν τους αφορά.
Εκείνοι δεν έχουν καμιά σχέση με την αλήθεια.
Αυτοί γράφουν πράγματα χωρίς καμιά αξία, επομένως δε θα τους απαγορευτεί να γράφουν ό,τι γράφουν.
Τι να κάνουν;
Η αστυνομία απαγορεύει την αλήθεια και οι εφημερίδες πληρώνουν καλά το ψέμα»!

23 Αυγούστου, 2016

για την "στείρωση" του ARKA

«Αν δεν θέλετε να σας καταριούνται οι επόμενες γενιές κάντε στείρωση», δηλαδή η μόνη πιθανότητα να μην σας καταριούνται οι επόμενες γενιές είναι να μην υπάρξουν επόμενες γενιές.
Δεν υπάρχει πιο άχαρο πράγμα από το να εξηγείς ένα αστείο (και ειδικά ένα αστείο του Αρκά που έχει τόσες συνδηλώσεις ώστε οποιαδήποτε εξήγηση το καταστρέφει). Όμως αυτό το σκίτσο δέχτηκε πολλές αναφορές και αρνητικά σχόλια, ακόμα και κατηγορίες από τον έρποντα κρετινισμό του Διαδικτύου για ευγονική(!!!) και ναζισμό(!!!), γι' αυτό θεωρήσαμε σωστό να κάνουμε αυτό το σχόλιο.

και η Άλλη Άποψη από μια φίλη στο fb:

Παρουσίαση Viva La Revolucion

οι "Κομμουνιστές" του Χόλυγουντ k o Μακαρθισμός τους

Το Χόλυγουντ, ο Μακάρθι και ο φιλελευθερισμός

Joseph McCarthy swearing in author Dashiell Hammett at Senate Permanent Investigating Committee hearing on Communism. Hammett is suspected of being a communist..Washington, DC, US1953Hank Walker

 έγραψε ο   2310net από redflecteur !!


Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο ήταν η ταινία Trumbo που παρακολούθησα πρόσφατα. 
Το Χόλυγουντ διηγείται τη ζωή ενός κομμουνιστή σεναριογράφου που έπεσε θύμα της επιτροπής αντι-αμερικανικών δραστηριοτήτων. 
Πολλές ταινίες εδώ και χρόνια έχουν αφηγηθεί αληθινές ιστορίες δημιουργών, σκηνοθετών, ηθοποιών, σεναριογράφων οι οποίοι την εποχή του Μακαρθισμού θεωρήθηκαν εχθροί των ΗΠΑ, κατάσκοποι των Σοβιετικών, εκδιώχθηκαν, φυλακίστηκαν.
Ο Ντάλτον Τράμπο ήταν ένας από τους πιο ταλαντούχους Αμερικανούς σεναριογράφους, ο οποίος ως κομμουνιστής θεωρήθηκε προδότης και πράκτορας, Φυλακίστηκε, απολύθηκε, απομονώθηκε, χρεωκόπησε. Αναγκάστηκε να δουλεύει με ψευδώνυμα, να γράφει σενάρια του ποδαριού για να επιβιώσει,
Στο ίδιο μήκος κύματος και το Guilty by Suspicion, ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και υποδύεται έναν δημοκρατικό σκηνοθέτη ο οποίος βρίσκεται στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών στην περίοδο του Μακαρθισμού.

Οι ταινίες αυτές, μαζί με άλλες που αναφέρονται έστω και επιφανειακά στον Μακαρθισμό, είναι ό,τι πιο κοντινό μπορεί να δει κανείς σε επίπεδο κριτικής της αμερικάνικης πολιτικής της εποχής, από μια «κομμουνιστική» σκοπιά. 
Η λέξη μπαίνει σε εισαγωγικά, διότι στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου κομμουνιστικό το περιεχόμενο των ταινιών μολονότι εμφανίζεται περίπου ως τέτοιο. 
Η πραγματικότητα είναι πως αυτές οι ταινίες στις οποίες περιγράφεται ο μακαρθισμός από μια δήθεν αριστερή ή προοδευτική σκοπιά, τελικά υπηρετούν την αντικομμουνιστική προπαγάνδα. 
Παρακάτω θα δούμε με ποιον τρόπο γίνεται κάτι τέτοιο.




Α. Εξαφάνιση πολιτικών θέσεων
Στις ταινίες όπου οι ήρωες είναι κομμουνιστές περιγράφονται σχεδόν τα πάντα για τη ζωή τους. Οι οικογενειακές τους σχέσεις, το αγαπημένο τους φαγητό, το ποτό που πίνουν, οι συνήθειες τους. Τα πάντα εκτός από την ιδεολογία τους για την οποία μάλιστα διώκονται. Είναι σαν να σου λέει το Χόλυγουντ: «Θα δεις μια ταινία για τον Χ που ήταν ή θεωρήθηκε κομμουνιστής και διώχθηκε για τις ιδέες του. Στον Χ. άρεσε να πίνει ουίσκι με δύο πάγους, είχε τρεις φίλους, δύο κόρες, ένα σκυλί, ένα ασημί αυτοκίνητο και μάλωνε με τη γυναίκα του. Στο τέλος ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα».

Β. Κομμουνιστής=Αφελής
Ενώ στην πλειοψηφία τους οι χολιγουντιανές ταινίες παρουσιάζουν τους κομμουνιστές ως μοχθηρούς, αιμοβόρους πράκτορες σκοτεινών συμφερόντων που επιβουλεύονται την ιδιοκτησία του λευκού αμερικανού της μεσαίας τάξης γιατί εκτός από φύσει ανελεύθεροι τυχαίνει να κυβερνούνται από αιμοσταγείς και πανούργους δικτάτορες, στις ταινίες που ο κομμουνιστής ήρωας παρουσιάζεται ως πρωταγωνιστής τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.
Ο ήρωας είναι ένας κατά γενική ομολογία καλός άνθρωπος, ο οποίος κατά λάθος έγινε κομμουνιστής αφού ήθελε να κάνει καλό στην ανθρωπότητα, να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του. Ωστόσο ήταν λίγο αφελής καθώς νόμιζε ότι αυτό θα το κάνει μέσω του κομμουνισμού και όχι του φιλελεύθερου καπιταλισμού.
 Είναι σαν να μας λέει το Χόλυγουντ: «Εντάξει, δεν το ήθελε, αν ήξερε δεν θα γινόταν, αλλά νόμιζε πως έτσι θα κάνει καλό. Μην τον κατηγορείτε ότι είναι κομμουνιστής, λυπηθείτε τον διότι είναι αφελής και πεπλανημένος».

Γ. Πιστός στις ιδέες του ή στην τέχνη;
Και στις δύο προαναφερόμενες ταινίες, φαίνεται πως οι πρωταγωνιστές επιλέγουν να υψώσουν το ανάστημά τους απέναντι στον μακαρθισμό λόγω της πίστης τους στην τέχνη που υπηρετούν και όχι στις ιδέες τους. 
Στο Τράμπο ίσως αρχικά να εμφανίζεται ο πρωταγωνιστής ως πιστός κομμουνιστής που θέλει να παλέψει για τις ιδέες του, αλλά στην πορεία της ταινίας αυτό που κυριαρχεί είναι ο τρόπος με τον οποίο θέλει να ξεγελάσει τον μακαρθισμό για να μπορέσει να επιστρέψει στην τέχνη του. 
Σαν να μας λέει δηλαδή το Χόλιγουντ πως οι άνθρωποι που διώχθηκαν για τις ιδέες τους στην πραγματικότητα πικράθηκαν γιατί πετάχτηκαν εκτός δουλειάς και όχι γιατί κυνηγήθηκαν άδικα. 
Σαν να μας λέει ότι για τον Τράμπο ή για τον κάθε διωκόμενο Τράμπο, το κακό που έκανε ο Μακαρθισμός ήταν να τους στερήσει από την παραγωγή ταινιών για κάποιο διάστημα.

Δ. «Κομμουνιστής είμαι, αλλά δεν έκανα και τίποτα σημαντικό»
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της εικόνας του κομμουνιστή, είναι ότι ενώ προσπαθεί να καταρρίψει την φασιστική αντίληψη της εποχής που ήθελε τους κομμουνιστές να είναι πράκτορες της Σοβιετικής Ένωσης, συνηθίζει να τους παρουσιάζει ως ανθρώπους με ελάχιστη ουσιαστική δράση. 
Άντε στην καλύτερη λίγος συνδικαλισμός, λίγες συγκεντρώσεις και συζητήσεις και μέχρι εκεί. 
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, οι δύο αυτές ταινίες, επικεντρωμένες στις διώξεις των ανθρώπων του κινηματογράφου, αναδεικνύουν μια από τις εκφράσεις του κομμουνιστικού κινήματος στις ΗΠΑ: Αυτό των διανοούμενων, καλλιτεχνών κομμουνιστών. Καμία αναφορά σε εργάτες, εργατικό κίνημα, ταξική πάλη.

Ε. Στο τέλος είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα
Κι όμως, οι ταινίες στις οποίες εμφανίζονται οι κομμουνιστές ως πρωταγωνιστές, ακολουθείται λίγο πολύ το ίδιο μοτίβο: 
Εμφανίζονται αρχικά ως δυναμικοί και πιστοί στις ιδέες τους, διώκονται για αυτές. 
Κατά τη δίωξή τους αρχικά υψώνουν το ανάστημα τους στον μακαρθισμό και έπειτα προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έκαναν και τίποτα ιδιαίτερο καθώς η ήπια πολιτική τους δράση παρακινήθηκε από καλές προθέσεις και άγνοια. Στο τέλος, μετανοεί στο όνομα ενός πατριωτισμού που «μας χωράει όλους» αρκεί να παραιτηθούμε από την ιδέα της αλλαγής του συστήματος. 
Οι ήρωές μας ακολουθούν γενικά αυτό το μοτίβο, στο οποίο φαίνεται η κάθαρση να επέρχεται όταν ο πρωταγωνιστής μας μπαίνει στο σωστό δρόμο της φιλελεύθερης δημοκρατίας για την οποία τόσο περηφανεύονται οι ΗΠΑ. Σαν να μας λέει ότι «κακός ο μακαρθισμός, και μόλις ξεπεράστηκε έγινε κατορθωτό να δουν οι αντιφρονούντες το φως που τους στερούσε η προσκόλλησή τους σε μια ιδεολογία που έτσι κι αλλιώς είναι ξένη προς την κουλτούρα των ΗΠΑ. 
Τώρα, ας αφήσουμε τα μίση και ας κάνουμε καμιά ταινία να πάρουμε όσκαρ, αφού πια έχουμε καταλάβει ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία είναι τόσο περιεκτική που εξυπηρετεί την δυνατότητά μας να εκφραζόμαστε μέσα από την τέχνη».




Επίλογος
Ο Μαρξ στην Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας γράφει: «Όπως ένα άτομο δεν το κρίνουμε από την ιδέα που έχει για τον εαυτό του, έτσι και μια εποχή ανατροπής δεν μπορούμε να την κρίνομαι από τη συνείδηση που έχει για τον εαυτό της ίσα-ίσα αυτή τη συνείδηση πρέπει να την εξηγήσουμε με τις αντιφάσεις της υλικής ζωής, με τη σύγκρουση που υπάρχει ανάμεσα στις κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις και στις παραγωγικές σχέσεις».

Αντίστοιχα λοιπόν, αν πρέπει να κρίνουμε τον αντι/φιλο-κομμουνισμό του Χόλιγουντ, δεν θα πρέπει να τον κρίνουμε με βάση την εικόνα που έχει το ίδιο για τον εαυτό του. 
Όταν παρακολουθούμε μια χολιγουντιανή παραγωγή δεν μπορούμε παρά να έχουμε στο νου μας ότι αυτό που βλέπουμε είναι η εικόνα του Χόλιγουντ για τον εαυτό του. 
Είναι η συλλογική συνείδηση μιας συγκεκριμένης δεσμίδας κοινωνικών σχέσεων όπως αυτή εκφράζεται με τη μορφή μιας κινηματογραφικής ταινίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, μπορούμε να σχολιάσουμε ότι ο μακαρθισμός για τον αμερικάνικο φιλελευθερισμό είναι κάτι σαν κηλίδα, κάτι σαν συλλογική αμαρτία. 
Μπορούμε να το παρομοιάσουμε πιθανόν με τις τύψεις των Γερμανών για τον Ναζισμό. 
Οι ταινίες του Χόλυγουντ σχετικά με τον μακαρθισμό μάλλον μοιάζουν περισσότερο με εξαγνισμό και προσπάθεια για άφεση αμαρτιών παρά με ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας που βίωσαν εκατοντάδες κομμουνιστές, δημοκράτες και αριστεροί καλλιτέχνες.

Είναι σαν αυτές οι ταινίες να παίζουν τον ρόλο του καλού μπάτσου στην υπόθεση του αντικομμουνισμού: 
Οι κλασικές αντικομμουνιστικές ταινίες (κακός μπάτσος) είναι εκείνες που αναλαμβάνουν να μας ενημερώσουν για το πόσο μοχθηρό, απάνθρωπο και άδικο ήταν το κομμουνιστικό καθεστώς. Πόσο σκληρός, στυγνός και κακός είναι ο οποιοσδήποτε κομμουνιστής. 

Οι δήθεν φιλοκομμουνιστικές ταινίες προσπαθούν να ακυρώσουν ό,τι έχει σχέση με τον κομμουνισμό δια της πλαγίας οδού: «δείτε, δεν σας τους παρουσιάζουμε ως κακούς, αλλά ως παραπλανημένους που απλά ξεστράτισαν από την φιλελεύθερη δημοκρατία μας και μόλις βρήκαν τα λογικά τους ήρθαν στον σωστό τον δρόμο».

Ένα ακόμα στοιχείο των αντιφάσεων οι οποίες συγκροτούν τις χολιγουντιανές παραγωγές έχει να κάνει με το εμπορικό τους κομμάτι: 
Αφενός πρέπει να σχηματίσουν μια ιστορία όσο το δυνατόν ρεαλιστική μέσα στο πλαίσιο της κυρίαρχης τους ιδεολογίας, αφετέρου πρέπει το αποτέλεσμα να έχει εισπρακτική επιτυχία. 
Άρα οι ταινίες αυτές πρέπει να έχουν λίγη από τη συνηθισμένη μανιέρα που συνήθως οδηγεί σε ένα happy end. 

Αυτό το ευτυχισμένο τέλος, σχεδόν υποχρεωτικό στις αμερικάνικες ταινίες, είναι επίσης στοιχείο της προπαγάνδας: Λειτουργεί ανακουφιστικά προς το κοινό, σαν να του λέει «κοίτα, αν έρθεις με το μέρος μας όλα θα πάνε καλά».

Τέλος, πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί για την ακρίβεια των γεγονότων που παρουσιάζονται στις ταινίες αυτές. 

Οι πρωταγωνιστές, ενδέχεται να ήταν πολύ πιο σκληροπυρηνικοί, πολύ πιο ριζοσπάστες, πολύ πιο κομμουνιστές από ότι φαίνεται. 

Η παραποίηση της προσωπικότητας και της ιδεολογίας τους άλλωστε εξυπηρετεί ενίοτε την εμφάνισή τους ως καρικατούρες και είναι κάτι στο οποίο το Χόλυγουντ έχει ιδιαίτερο ταλέντο.

Screen writer and director Dalton Trumbo holding finger up to lips as if to say quiet, and waving other hand while sitting on sofa. (Photo by John Swope/The LIFE Images Collection/Getty Images)

21 Αυγούστου, 2016

Το αρχαιότερο «tablet», δυστυχώς Δεν κλαίει όπως οι ...εικόνες,,,

Οι επιστήμονες ρίχνουν φως στα μυστικά του Μηχανισμού (φωτό ΑP)Οι επιστήμονες ρίχνουν φως στα μυστικά του Μηχανισμού (φωτό ΑP)
Τη μέχρι τώρα συνολική ανάλυση των επιγραφών που βρίσκονται στο εσωτερικό του Μηχανισμού των Αντικυθήρων παρουσίασε χθες, Πέμπτη, η ομάδα μελέτης αυτού του αινιγματικού για την επιστημονική κοινότητα αντικειμένου. Τα ευρήματα της μελέτης είναι το αποτέλεσμα διεθνούς ερευνητικής προσπάθειας κατά τα τελευταία περίπου 10 χρόνια.
Όπως συμφώνησαν όλοι οι ομιλητές της εκδήλωσης, πρόκειται για τον αρχαιότερο υπολογιστή, ο οποίος παρείχε στον κάτοχό του τη δυνατότητα να βλέπει με ακρίβεια τις εκλείψεις της σελήνης και του ήλιου καθώς και την κίνηση των ουράνιων σωμάτων.
Στη μία πλευρά της συσκευής υπήρχε μία λαβή που  κινούσε το σύστημα (φωτό ΑΡ)Στη μία πλευρά της συσκευής υπήρχε μία λαβή που κινούσε το σύστημα (φωτό ΑΡ)

Υπολογιστής αστρονομικών φαινομένων

Την «εξιστόρηση» των γεγονότων ξεκίνησε με την ομιλία του ο Γιάννης Μπιτσάκης, φυσικός και ιστορικός των Επιστημών και της Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κι ένα από τα βασικά μέλη της ερευνητικής ομάδας, εξηγώντας πώς ακριβώς δούλευε ο Μηχανισμός.
Συγκεκριμένα, στη μία πλευρά της συσκευής υπήρχε μία λαβή η οποία κινούσε όλο το σύστημα. Γυρίζοντας τη λαβή άρχιζαν να περιστρέφονται οι δείκτες που υπήρχαν στο εμπρόσθιο και στο οπίσθιο μέρος του Μηχανισμού. Επιλέγοντας μία ημερομηνία αποκαλύπτονται τα αστρονομικά φαινόμενα που συμβαίνουν γύρω από τη Γη. Όπως πρόσθεσε ο ίδιος, αν μπει κανείς στην ιστοσελίδα της NASA, όπου αναφέρονται όλες τις εκλείψεις του παρελθόντος και αυτές που είναι να γίνουν στο μέλλον, αναγράφεται ότι «αυτό που κάνουμε εμείς εδώ με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές είναι και αυτό που έκανε ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων πριν από περίπου 2.000 χρόνια».
Ο Γιάννης Μπιτσάκης, φυσικός και ιστορικός των Επιστημών και της Τεχνολογίας του ΕΚΠΑΟ Γιάννης Μπιτσάκης, φυσικός και ιστορικός των Επιστημών και της Τεχνολογίας του ΕΚΠΑ
Όπως ανέφερε ο Γ. Μπιτσάκης, ο Μηχανισμός αναγνωρίστηκε ως αστρονομικό μηχανικό όργανο από την πρώτη στιγμή που ανακαλύφθηκε το 1902 από τον Σπυρίδωνα Στάη, ο οποίος την εποχή εκείνη εκτελούσε καθήκοντα υπουργού Παιδείας. Ο Στάης πρόσεξε ότι σε ένα από τα ευρήματα υπήρχε ένα οδοντωτός τροχός και ήταν διακριτές οι λέξεις «ΑΦΡΟΔΙΤΗ» και «ΗΛΙΟΥ».
Έως το 1972 είχαν αναγνωστεί με επιτυχία περίπου 923 γράμματα και αριθμοί, ενώ πρόσφατα ο αριθμός αυτός ανήλθε στους 3.400 χαρακτήρες που υπήρχαν πάνω στα συνολικά 82 θραύσματα του Μηχανισμού. Η ερευνητική ομάδα έχει καταφέρει να αναγνωρίσει ολόκληρες προτάσεις οι οποίες βοηθούν στην κατανόηση των λειτουργικών του αντικειμένου και αποτελούν κάτι σαν «εγχειρίδιο» χρήσης του Μηχανισμού.

Το αρχαιότερο «tablet»

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο φιλόλογος - παλαιογράφος Αγαμέμνων Τσελίκας, ο οποίος είχε αναλάβει το έργο της ανάγνωσης των κειμένων. Όπως παραδέχτηκε ο ίδιος, το έργο του ήταν ιδιαίτερα δύσκολο καθώς τα γράμματα στην πραγματική τους διάσταση είχαν μέγεθος μικρότερο των 2 χιλιοστών, ενώ υπήρχαν και ανωμαλίες στην επιφάνεια του χαλκού, με αποτέλεσμα ο αξονικός τομογράφος, το ειδικό μηχάνημα που χρησιμοποιήθηκε για τη φωτογράφηση των θραυσμάτων, να μην είναι σε θέση να «δει» μονομιάς ολόκληρη την επιφάνεια.
Ο Ξενοφών Μουσσάς, καθηγητής Φυσικής Διαστήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, υποστήριξε ότι στην ουσία πρόκειται για το αρχαιότερο «tablet».
Εξήγησε ότι «οι σημερινοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές και τα κινητά τηλέφωνα έχουν τις ρίζες τους στα γρανάζια του Μηχανισμού», όπως αποδεικνύεται με τις επιγραφές που υπάρχουν πάνω στις πτυχές του αντικειμένου. «Το πιο σημαντικό είναι ότι βλέπουμε να υπάρχουν οι νόμοι της φυσικής ήδη μέσα στο Μηχανισμό, τόσο στις επιγραφές όσο και στους αριθμούς 76, 19, 223 και αποδεικνύουν, όχι μόνο αυτοί αλλά και όλη η δομή του Μηχανισμού, ότι εντέλει είναι και η υπογραφή αυτού που τον έφτιαξε. Μας λέει καθαρά είμαι ένας πυθαγόρειος», είπε ο Ξ.  Μουσσάς χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της ομιλίας του.
Ο καθηγητής Φυσικής Διαστήματος του ΕΚΠΑ, Ξενοφών Μουσσάς (φωτό ΑΡ)Ο καθηγητής Φυσικής Διαστήματος του ΕΚΠΑ, Ξενοφών Μουσσάς (φωτό ΑΡ)

Το σημαντικότερο ναυάγιο «όλων των εποχών»

Στο Μηχανισμό επίσης εμπεριέχεται και ένα αστρολογικό ημερολόγιο, οι δείκτες του οποίου φαίνεται πως περιστρέφονται γύρω από το ζωδιακό κύκλο, αποκαλύπτοντας τις κινήσεις τόσο της Σελήνης όσο και των πλανητών. Όπως αποκαλύπτεται επίσης, οι κινήσεις των πλανητών είναι άμεσα συνδεδεμένες με συγκεκριμένους τόπους παρατήρησης, κάτι που δείχνει ότι ο δημιουργός του Μηχανισμού των Αντικυθήρων είχε προβλέψει το μηχάνημα αυτό να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες από μία τοποθεσίες, αφού πάνω του έχουν ανακαλυφθεί χαραγμένες οι λέξεις Δωδώνη και Αλεξάνδρεια. Επίσης συνδέονται με αθλητικά γεγονότα που πραγματοποιούνταν ανά τετραετία, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες και τα Ίσθμια.
Όλοι οι ομιλητές, που παρέθεσαν τις απόψεις τους κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, συμφώνησαν ότι το ναυάγιο όπου ανακαλύφθηκε ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων αποτελεί το σημαντικότερο ναυάγιο όλων των εποχών. Επιθυμία όλων είναι να γίνουν περαιτέρω ανασκαφές, με την ελπίδα να ανακαλυφθούν περισσότερα θραύσματα αυτού του αινιγματικού, αλλά ταυτόχρονα συναρπαστικού μηχανισμού ώστε η επιστημονική κοινότητα να καταφέρει εντέλει να λύσει όλους τους γρίφους που κρύβονται στα γρανάζια του Μηχανισμού των Αντικυθήρων.
Αντιγραφή από: 
902 Με τίτλο:

Αποκαλύπτονται τα «μυστικά» του Μηχανισμού των Αντικυθήρων

1 / 2

Τῷ καιρῷ ἐκείνω: που έκλαιγαν οι εικόνες,,,

ΠΛΟΥΤΟΣ, ΠΛΟΥΣΙΟΙ & ΕΚΚΛΗΣΙΑ 

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ

Τα μπάνια τού λαού φεύγουν. Η φοροεπιδρομή κι οι κατασχέσεις έρχονται!
Κι επειδή τίποτα δεν είναι αποκλειστικότητα τής δικής μας εποχής, ακούστε τί έκανε γι’ αυτά και γι’ άλλα πολλά ο Αυτοκράτορας Λέων Γ’ ο Ίσαυρος, που διοίκησε το Βυζάντιο απ’ το 717μ.Χ. έως το 741μ.Χ.!
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία τότε, το 717 μ.Χ., βρισκόταν σε μεγάλη παρακμή!
Και σα να μην έφτανε η παρακμή, είχαμε τούς Άραβες να πολιορκούν απ’ τα νότια και τούς Βούλγαρους απ’ τα βόρεια!
Κρίση δεινή επικρατούσε! Δηλαδή, φτώχεια καταραμένη για τούς πολλούς, κακή ώρα όπως και σήμερα.
Όμως τότε, ο κόσμος είχε στήριγμα μεγάλο και τρανό! Στήριγμα πού τό ‘χουμε και σήμερα, αλλά που τα χρόνια εκείνα ήταν πιό τρανό από ποτέ!
Τῷ καιρῷ ἐκείνω – που λέτε – είχε ο κόσμος, όλες τις εικόνες να συμπάσχουν μαζί του! Και δάκρυζαν η μιά μετά την άλλη! Μιλάμε για θείο πόνο ψυχής, όχι αστεία!…

Τί; Λίγο τό ‘χετε να βάζει π.χ. η Παναγιά την εικόνα της να κλαίει;!
Εδώ βάζει τις off shore της και κλαίνε για τα παιδιά με καρκίνο και για τα προσφυγόπουλα, η Μαριάννα η Βαρδινογιαννούσα, μαζί με τον Όσιο Σάκη τον Χοροπηδηχτό και όλο το αρχιερεταριό! η Παναγιά η αυθεντική δεν θα κλαίει που στο κάτω-κάτω δεν καταδίκασε τη ζωή κανενός παιδιού στον βωμό κανενός είδους κέρδους ή πλούτου;!
Και δώσ’ του φιλιά μετά κάμψεων πού τα ‘λέγαν προσκυνήματα… και σήμερα έτσι τα λένε!…
Και δώσ’ του και τα τάματα!… και σήμερα δίνονται απ’ τούς πιστούς κι ακόμη τα δέχονται οι ναοί κι οι μονές!…
Βέβαια, παρεμβάλλεται πλέον καταλυτικά κι η επιστήμη ως κραταιότερη από τότε, η οποία χαλάει ολίγον τί τον δρόμο προς την θρησκευτική σκοτοδίνη.
Φυσικά, η εν καπιταλισμώ τελούσα επιστήμη, έχει κι αυτή με τη σειρά της “διαλέξει” τον δρόμο τής εξυπηρέτησης των ολίγων, οι οποίοι δεν διστάζουν να μάς σκοταδίζουν επιστημονικότατα όταν συμφέρει τα υπερκέρδη τους…
Αυτό θα πει να άγονται οι κοινωνίες απ’ τη Σκύλα και να φέρονται απ’ τη Χάρυβδη, επειδή τα πληθυσμοί που τις αποτελούν δεν ωριμάζουν να γίνουν λαός, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη κουβέντα.
BACK TO ΙΣΑΥΡΟΣ
Για να αντιμετωπίσει λοιπόν ο Λέων Γ’ ο Ίσαυρος τη σύψη και την αποδιοργάνωση όλης τής κρατικής μηχανής, τού στρατού και των ακριτικών περιοχών τού Βυζαντίου:
  • Χώρισε την Αυτοκρατορία σε διοικητικές περιφέρειες (“Θέματα” τα ‘λέγαν) και για Διοικητές τους, όρισε έμπιστούς του Στρατηγούς.
  • Μοίρασε τη γη στούς Ακρίτες, ώστε να την καλλιεργούν και να την προστατεύουν.
Για να αντιμετωπίσει δε τις κοινωνικές ανισότητες και τις αδικίες των νόμων:
  • Δημοσίευσε την “Εκλογή”, που ήταν γραμμένη σε απλή για εκείνη την εποχή γλώσσα και που γι’ αυτό, οι νόμοι και οι διατάξεις της ήταν πλέον κατανοητά απ’ όλους!
Βάσει τής “Εκλογής”:
  1. Όλοι οι πολίτες ήταν ίσοι απέναντι στο νόμο και δεν διακρίνονταν πλέον απ’ αυτόν σε πλούσιους και φτωχούς.
    Μ’ άλλα λόγια αποδυναμωνόταν η φεουδαρχία!
  2. Η τήρηση των νόμων, ανετέθη στούς “Δικαστές”, τούς οποίους ο νόμος έχριζε ως “Υπηρέτες τής Δικαιοσύνης”! Και μάλιστα, ο νόμος ανακήρυττε το έργο τους ως το “σημαντικότερο επί τής γης”.
    Πήγαινε δηλαδή περίπατο κι η πρωτοκαθεδρία των παπάδων σε… “σημαντικότητα”!
  • Βάση τού “Γεωργικού Νόμου”, ο οποίος αποτελούσε μέρος τής Εκλογής, οι μικροί αγρότες δεν μπορούσαν πλέον να χάνουν τα χωράφια τους απ’ τούς εύπορους μεγαλοκτηματίες.
    Δηλαδή τέρμα οι κατασχέσεις, πράγμα που σήμαινε περεταίρω αποδυνάμωση των φεουδαρχών!
  • Επεβλήθη κοινός φόρος σε όλους και μάλιστα φορολογούνταν πλέον εκτός απ’ τούς πλουσίους που – όπως και σήμερα – φοροδιέφευγαν ΚΑΙ η Εκκλησιαστική Περιουσία, δηλαδή τα κτήματα των Εκκλησιών και των Μοναστηριών.
    Κατά συνέπεια έτριξαν συθέμελα τα οικονομικά συμφέροντα Πατριαρχείου, Αρχιεπισκοπών και Μητροπόλεων!
  • Απαγορεύτηκε σε κληρικούς και μοναχούς να διδάσκουν στα σχολεία.
    Κατ’ ουσίαν, απαγόρευσε στη θρησκευτική εξουσία, τον επηρεασμό των θρησκευτικών συνειδήσεων των νέων μέσω τής παιδείας!
  • Έπειτα από διαπιστωμένες κατ’ εξακολούθηση αγυρτίες κληρικών και μοναχών απ’ άκρη σ’ άκρη στη Βυζαντινή επικράτεια, όπου τίθονταν εικόνες να… κλαίν’ και να θαυματουργούν για να αποκομίζει οικονομικώς το τότε κραταιό παπαδαριό τ’ άντερά του, αποθαρρύνθηκε η λατρεία των εικόνων, ανεβάζοντάς τες ψηλότερα μέσ’ τους ναούς ώστε να μην τις φτάνουν οι πιστοί!!!
    Εδώ ήταν που ο Ίσαυρος πήρε και τα σώβρακα των παπάδων!… όσοι φοράγανε…
Έτσι βέβαια ξεκίνησε η εικονομαχία που κράτησε 120 ολόκληρα χρόνια και στην οποία τελικά, νίκησε το παπαδαριό, το οποίο νικά παντού και πάντα ως πιό κραταιό, αφού εκ τού ρόλου και τής θέσης του απευθύνεται στις μεταφυσικές, υπερφυσικές και γενικότερα στις ανησυχίες εκείνες του ανθρώπου, πού ‘ναι φύσει αδύνατον να αποδειχτούν ή να καταρριφθούν είτε επιστημονικά, είτε με την απλή κοινή και μεθοδική λογική…
Εμ, πήγες κι εσύ ρε Ίσαυρε να τα βάλεις ΚΑΙ με τούς πλουτοκράτες ΚΑΙ με τούς παπάδες μαζί γιατί το ‘βλεπες ότι αυτοί, είναι κώλος με βρακί!
Ο δε γυιός τού Λέοντα Γ’, ο Κωνσταντίνος Ε’, που διαδέχθηκε τον πατέρα του στην εξουσία απ’ το 741μ.Χ. έως το 775μ.Χ., τά ‘βαλε ακόμη πιό χοντρά με τους πάμπλουτους και το παπαδαριό!
Αυτός, εκτός απ’ την φορολόγηση των πλουσίων που μέχρι τότε δεν φορολογούταν (Ω ΝΑΙ!…), θέλησε ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΕΥΣΕΙ την Εκκλησιαστική με την Μοναστηριακή περιουσία μαζί, καθώς επιχείρησε ΚΑΙ να απαγορεύσει εντελώς τη λατρεία των εικόνων(!) το οποίο και τού ‘βγαλε το παρατσούκλι «ο Κοπρώνυμος»…
Γιατί;
Διότι, μέσ’ την κακία τους οι παπάδες που θά ‘χαν την πλουτοκρατία κάτω απ’ τα πόδια τους, διέδωσαν απ’ άκρη σ’ άκρη στην Αυτοκρατορία ότι ο Κωνσταντίνος ο Ε’ τά ‘κανε, τάχα μου, μέσ’ την κολυμβήθρα την ώρα που τον βαφτίζανε…
Ταυτόχρονα με την παπαδοβεντέτα πού ‘χε ήδη ανοίξει ο προχώ Ισαυροπατέρας του, ο Κωνσταντίνος Ε’, τα πήρε ακόμη πιο χοντρά στο κρανίο και θέσπισε κι άλλη σειρά νόμων βάσει των οποίων:
Απελευθερώθηκε η γυναικεία περιβολή(!) διότι μέχρι τότε είχε κάτι από… εσάνς μπούρκας…
  • Κατέστησε ισότιμες τις γυναίκες με τούς άντρες απέναντι στο νόμο(!) – ούτε φεμινιστής τού 20ου αιώνα νά ‘τανε,
  • Έδωσε κληρονομικά δικαιώματα ΚΑΙ στις γυναίκες που μέχρι τότε δεν είχαν(!) – κάτι που αποτελούσε άμεση απόρροια τής ισοτιμίας των γυναικών απέναντι στον νόμο,
  • Κατέστησε Αυτοκρατορική (κρατική) χορηγία στις άπορες χήρες (κάτι σαν σύνταξη χηρείας) και δικαίωμα παραχώρησης σε αυτές οικείας, εφ’ όσον δεν είχαν δική τους(!) – επρόκειτω κατ’ ουσίαν για την πρώτη παγκοσμίως πράξη θέσπισης κοινωνικής μέριμνας από κρατική μηχανή!!! και τέλος
  • Οι γυναίκες, ως ισότιμες πλέον που ήταν με τούς άντρες, μπορούσαν να θέσουν ΚΑΙ οι ίδιες θέματα, προβληματισμούς, ερωτήματα και αξιώσεις στον Αυτοκράτορα, μιάς και μέχρι τότε, μονάχα οι άντρες είχαν αυτό το δικαίωμα!!!
Κι όλ’ αυτά τον 8ομ.Χ. αιώνα!!!
 Σήμερα, 1.250 χρόνια μετά, εξακολουθούν οι ιερείς να έχουν δικαίωμα να διδάσκουν στα κρατικά σχολεία, εξακολουθούμε να μιλάμε για την ανάγκη φορολόγησης της Εκκλησιαστικής περιουσίας, για τον διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους και φυσικά, εξακολουθούν να γεμίζουν με τάματα και προσκυνητάδες οι ναοί με τα μοναστήρια…
Πού ‘στε μωρέ Ίσαυροι να δείτε εμάς, τούς απογόνους σας!…


Cogito ergo sum: !!!

Cogito ergo sum: Σαββατιάτικα (120) - των αυγουστιάτικων γιορτών: Σαββατιάτικα (120)

20 Αυγούστου, 2016

OAEΔ: Τζάμπα εργατικό δυναμικό στις επιχειρήσεις: "θα δουλεύουν, χωρίς οι εργοδότες τους να χρειάζεται να βάλουν το χέρι στην τσέπη"

Παρασκευή 19/08/2016 - 20:26
ΟΑΕΔ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΓΙΑ «ΑΣΚΟΥΜΕΝΟΥΣ»

Τζάμπα εργατικό δυναμικό στις επιχειρήσεις



Δύο νέα προγράμματα «απόκτησης εργασιακής εμπειρίας» για άνεργους νέους, σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή παροχής τζάμπα εργατικού δυναμικού στις επιχειρήσεις, ανακοίνωσε ο ΟΑΕΔ.

Στα προγράμματα αυτά θα ενταχθούν ως «ασκούμενοι» 13.000 συνολικά άνεργοι (10.000 άνεργοι ηλικίας 18 έως 24 ετών και 3.000 άνεργοι ηλικίας 25 έως 29 ετών). 

Τα προγράμματα έχουν διάρκεια τεσσάρων μηνών,κατά τους οποίους οι άνεργοι θα δουλεύουν 6 ώρες τη μέρα, 5 μέρες τη βδομάδα (Δευτέρα έως Παρασκευή), χωρίς οι εργοδότες τους να χρειάζεται να βάλουν το χέρι στην τσέπη. 

Μετά τη λήξη του τετράμηνου, ο ΟΑΕΔ σκοπεύει να δώσει συνέχεια με πρόγραμμα επιδότησης θέσεων εργασίας οχτάμηνης διάρκειας.

Ο ΟΑΕΔ θα καταβάλει στους «ασκούμενους» ημερήσια αποζημίωση 18 ευρώ (στους ανέργους 18 - 24 ετών) και 21 ευρώ (στους ανέργους 25 - 29 ετών), δηλαδή μηνιαίες αποδοχές το πολύ 396 ευρώ και 462 ευρώ, αντίστοιχα.

Όπως σε προηγούμενα προγράμματα «εργασιακής εμπειρίας», οι άνεργοι στερούνται εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, καθώς και στα νέα προγράμματα δεν προβλέπεται δικαίωμα άδειας, οι «ασκούμενοι» χάνουν το μεροκάματο στην περίπτωση που απουσιάσουν, ενώ πρέπει να αναπληρώσουν τις απουσίες τους στο τέλος της προβλεπόμενης διάρκειας του προγράμματος. 
Όπως αναφέρει ο ΟΑΕΔ, «οι ωφελούμενοι/ασκούμενοι μπορούν να απουσιάσουν μέχρι 15 ημερολογιακές ημέρες καθ' όλη τη διάρκεια του προγράμματος», ενώ στην περίπτωση που χρειαστεί να το κάνουν, έχουν την «υποχρέωση αντίστοιχης επιμήκυνσης του προγράμματος». 
Όσο για την ασφαλιστική τους κάλυψη, την οποία πληρώνει επίσης το πρόγραμμα, οι συμμετέχοντες στα προγράμματα ασφαλίζονται μόνο στον κλάδο της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και του επαγγελματικού κινδύνου.

Προϋπόθεση για να ενταχθεί ένας άνεργος σε αυτά είναι να μην έχει ασφαλιστεί για περισσότερες από 100 μέρες ασφάλισης σε οποιονδήποτε ασφαλιστικό φορέα. 

Οι άνεργοι δεν θα κάνουν αιτήσεις για την ένταξή τους στα προγράμματα, αλλά θα υποδειχθούν στις επιχειρήσεις από τους εργασιακούς συμβούλους του ΟΑΕΔ, με προτεραιότητα στους μακροχρόνια άνεργους και τους γονείς ανήλικων τέκνων. 

Οι άνεργοι πρέπει να έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία εξατομικευμένης προσέγγισης και σύνταξης ατομικού σχεδίου δράσης στον ΟΑΕΔ και να έχουν δηλώσει μία ή περισσότερες ειδικότητες για να τοποθετηθούν. 

Έτσι, οι επιχειρήσεις «παραγγέλνουν» το τζάμπα προσωπικό που θέλουν και ο ΟΑΕΔ αναλαμβάνει να τους το μοιράσει.

o Πάνος Ζάχαρης: στο socomic η σειρά The Working Dead !!

0
This entry is part 5 of 6 in the series The Working Dead



“Εργάτης-Αφεντικό:Μια σχέση πάθους που αντέχει στο χρόνο. Πολύ.Πάρα πολύ,διάολε. Kάθε Σάββατο 11:00 στο socomic η σειρά The Working Dead του Πάνου Ζάχαρη.”
Διαβάστε το πρώτο επεισόδιο κάνοντας κλικ ΕΔΩ