Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

24 Δεκεμβρίου, 2018

ΈΤΣΙ ΧΤΙΖΕΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ Ο ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ !!


ΠΕΛΕΤΙΔΗΣ:
ΔΙΝΟΥΜΕ ΑΝΑΣΕΣ
ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΑΙΚΟ ΛΑΟ
ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΟΛΗ!!!
Στην διημερίδα «Μιλάμε για την Πόλη» που διοργανώνει η εφημερίδα «Πελοπόννησος» και το ινστιτούτο «ΠΡΟΣΩΠΑ» έκανε χαιρετισμό ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης.
Στην ομιλία του ο Δήμαρχος σημείωσε:

«Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Καλούμαστε σήμερα να μιλήσουμε για την πόλη μας. Όταν μιλάμε για πόλη, μιλάμε για τους ανθρώπους της, αυτούς που την κτίζουν, βλέπουμε τις ανάγκες τους στην ζωή, την κατοικία, την εργασία, την κοινωνία.
Εμείς ως Δημοτική Αρχή ξεκαθαρίσαμε εξ αρχής τις προτεραιότητές μας. Θεωρούμε όμορφη πόλη την πόλη που δεν έχει ανέργους, φτώχεια, παιδιά στην εξάρτηση.
Στην χώρα μας, στην πόλη μας, αλλά και διεθνώς γίνεται συγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια. Το κοινωνικό μας σύστημα βρίσκεται σε σήψη και παρακμή . Στην Πάτρα έχουμε 35.000 ανέργους, 15.000 στο ΚΕΑ, χιλιάδες ειδοποιήσεις για διακοπή ρεύματος. Χιλιάδες επαγγελματίες αυτοαπασχολούμενοι, μικροί αγρότες καταστρέφονται. Ο ανταγωνισμός με το μεγάλο κεφάλαιο τους έχει στείλει στα Τάρταρα.
Εμείς διαλέξαμε μετερίζι, είμαστε μαζί με τους εργαζόμενους τους επαγγελματίες, τους αυτοαπασχολούμενους που καταστρέφονται, τους αγρότες που ξεκληρίζονται. Στηρίζουμε ποικιλότροπα τον αγώνα τους για επιβίωση για μια ζωή αντίστοιχη της εποχής μας, εποχής που η επιστήμη και η τεχνική βρίσκεται στο απόγειό της.
Δεν πιστεύουμε ότι η Πάτρα θα γίνει η όαση μέσα στην έρημο του συστήματος, αλλά μπορούμε να δώσουμε και δίνουμε ανάσες μικρές και μεγάλες. Δυναμώνουμε και εμείς, στο κομμάτι που μας αντιστοιχεί, τον αγώνα ενάντια στις πολυεθνικές, τα μονοπώλια, τις επιχειρηματικές αλυσίδες που δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στο διάβα τους. Αγωνιζόμαστε για την ενότητα του πατραϊκού λαού, να απομονώσουμε τα ζιζάνια που φέρνουν τη διχόνοια και την απογοήτευση. Δεν ξεχωρίζουμε τους εργαζόμενους, τον πατραϊκό λαό με βάση την πολιτική του τοποθέτηση, αλλά την στάση του απέναντι σε αυτούς που έχουν καθίσει στο σβέρκο του ελληνικού λαού και της πόλης μας και ζουν από τον ιδρώτα του. Στον αγώνα μας απέναντι σε αυτούς θα ομονοήσουμε κάποια στιγμή και ποιος είναι ο πολιτικός σχηματισμός που ωφελεί την επίλυση των προβλημάτων μας. Χρειάζεται κοινός αγώνας, χωρίς προκαταλήψεις. Αυτός είναι ο δρόμος που θα φέρει θετικά αποτελέσματα.
Με κριτήριο τα παραπάνω οργανώσαμε τις υπηρεσίες του Δήμου, με εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους, ανανεώσαμε και εκσυγχρονίσαμε το μηχανολογικό εξοπλισμό βάζοντας σε λειτουργία όλο το μηχανισμό. Επισκευάσαμε μηχανήματα που για πολλά χρόνια ήταν παροπλισμένα και αναξιοποίητα από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και από τη ΔΕΥΑΠ. Προχωρήσαμε στην αγορά μηχανημάτων που συμβάλλουν στην αποτελεσματικότητα του Δήμου μας.
Ξεκινούν οι εργασίες διαμόρφωσης του Αρσακείου σε Δημαρχείο, γεγονός που θα κάνει τις συνθήκες εργασίας καλύτερες, θα εξοικονομήσουμε χρήματα που πήγαιναν για ενοίκια. Το ίδιο κάνουμε και με τις υπηρεσίες καθαριότητας και των τεχνικών υπηρεσιών, προσπαθούμε να αποκτήσουμε χώρο όπου θα συγκεντρωθούν όλες οι τεχνικές υπηρεσίες, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Γνωρίζουμε ότι πορευόμαστε σε ένα δυσμενές περιβάλλον, με μειωμένο προσωπικό λόγω της πολιτικής που θέλει το Δήμο ελεγκτικό μηχανισμό, μειωμένη χρηματοδότηση, αφού έχουν μειωθεί τα οικονομικά του Δήμου κατά 60% σε σύγκριση με αυτά που παίρναμε το 2010, και αυξήθηκαν τα θεσμικά εμπόδια που βάζει το δήθεν δημόσιο σύστημα. Παρόλα αυτά παλεύουμε σε όλους τους τομείς, με ορατά αποτελέσματα σε κάθε καλοπροαίρετο συμπολίτη μας.
Βάλαμε στο κέντρο της προσοχής μας τις λαϊκές ανάγκες, τις ανάγκες των παιδιών μας, πήραμε δεκάδες πρωτοβουλίες, πολλές από αυτές είχαν πανελλαδικό ενδιαφέρον, συσπείρωσαν δυνάμεις στον αγώνα για το δίκιο.
Να θυμίσουμε τους αγώνες για Δουλειά για όλους, Δουλειά με δικαιώματα, για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, να γίνει θεσμική ρύθμιση που θα επιτρέπει στα Δημοτικά Συμβούλια να παίρνουν ευνοϊκές αποφάσεις για αυτούς που χρωστούν στους Δήμους και δεν έχουν πράγματι την ευχέρεια να ανταποκριθούν, να μην εφαρμοστούν αναγκαστικά μέτρα είσπραξης. Οι αγώνες και πιέσεις που ασκούμε για να μην γίνει διακοπή του ρεύματος. Τα μέτρα που πήραμε για κατάργηση των παρκόμετρων που το μόνο λόγο που εξυπηρετούσαν ήταν η αφαίμαξη των πατρινών. Την κατάργηση των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς σε όσους έχουν εισόδημα έως 25.000 ευρώ. Η μείωση των ανταποδοτικών τελών κατά 25% και πληθώρα επί πλέον μέτρων απαλλαγής τελών η 50% μείωσης σε πολλές κοινωνικές ομάδες, όπως οι μακροχρόνια άνεργοι και οι πολύτεκνοι. Για το 2018 αυτό αφορούσε πάνω από 3.500 οικογένειες. Για πρώτη φορά εντάχθηκαν και οι δικαιούχοι του ΚΕΑ, διαδικασία που είναι σε εξέλιξη. Το ίδιο είχαμε και με την τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΥΑΠ, όπου 6.000 οικογένειες εντάχθηκαν στο μειωμένο τιμολόγιο.
Βρεθήκαμε δίπλα στους άστεγους, σ’ αυτούς που δεν έχουν τα στοιχειώδη για φαγητό, τρόφιμα, να σταθούν όρθιοι στη ζωή, για να μπορούν να ανατρέψουν ένα σύστημα που τους οδήγησε στην καταστροφή.
Συμβάλλουμε στον αγώνα επιβίωσης των επαγγελματιών, αυτοαπασχολούμενων. Για πρώτη φορά πληρώνονται στην ώρα τους, με τη σειρά τους, χωρίς παρεμβάσεις.
Οι πόρτες του Δημαρχείου είναι ανοικτές σε όλους, βρίσκουν κατανόηση, ικανοποιούνται αιτήματά τους. Προχωράει το αίτημα του ΒΙΟΠΑ για ηλεκτροφωτισμό του εκτεταμένου χώρου τους, καθαριότητα. Υλοποιούμε πρόγραμμα ανοικτού εμπορίου για να πάρουν μια μικρή ανάσα οι αυτοαπασχολούμενοι της περιοχής Κωνσταντινουπόλεως και να γίνει η ανάπλαση της περιοχής.
Τα παιδιά μας βρήκαν αγάπη έμπρακτη, αυξήθηκαν τα τμήματα των παιδικών σταθμών και του Βρεφοκομείου. Μπήκε σε λειτουργία ο παιδικός σταθμός στην Δεξαμενή, ετοιμάζεται στην Μανιακίου. Έγινε εκτεταμένη αντικατάσταση παιδικών χαρών με σύγχρονα όργανα.
Έγινε συνολική παρέμβαση σε Πλαζ, Ροΐτικα, με τη δημιουργία σύγχρονων εγκαταστάσεων μπήκαν στη ζωή αυτά που ήσαν ερείπια. 1300 παιδιά χαίρονται το καλοκαίρι τις ημερήσιες κατασκηνώσεις. Έγιναν παρεμβάσεις σε όλα τα σχολεία για αξιοπρεπή μαθητική ζωή, ηρέμησαν οι διδάσκοντες από την μόνιμη ενασχόληση για την συντήρηση των σχολείων. Με την αυτεπιστασία ανακαινίστηκε το 40% των σχολείων. Τα παλιά σχολεία, μέσω της ενεργειακής αναβάθμισής τους, θα γίνουν καινούργια.
Προχωρήσαμε σε παρεμβάσεις για να έχουν πρόσβαση στον πολιτισμό τα λαϊκά στρώματα.
Το κυκλοφοριακό βελτιώνεται, με την ολοκλήρωση των παρεμβάσεων θα έχουμε ακόμα θετικότερα αποτελέσματα. Χρειάζεται πολιτική ανατροπή για έχουμε δημόσια συνδυασμένα μέσα μαζικής μεταφοράς, σύγχρονα στο χώρο και το χρόνο, φθηνό εισιτήριο.
Πέρασε η εποχή των οραμάτων, τα παχιά λόγια και το μηδενικό έργο. Η πόλη μας αλλάζει σελίδα στον τομέα των έργων, χωρίς φανφάρες. Όλα όσα ήσαν σε συζήτηση εδώ και δύο δεκαετίες έχουν δρομολογηθεί προς υλοποίηση.
Με τους εργαζόμενους του Δήμου έγιναν σημαντικά πράγματα, άλλαξε και θα αλλάξει η πόλη μας. Με λίγα χρήματα φτιάχτηκε το Νότιο Πάρκο, το πάρκο στην εμποροπανήγυρη της Παραλίας, στο Πλατανόδασος. Ξεκινήσαμε και στον Ριγανόκαμπο, πιέζουμε να μας τον παραχωρήσουν. Γίνονται παρεμβάσεις σε πλατείες, δρόμους γειτονίες. Ο Δήμος είναι ένα εργοτάξιο των υπηρεσιών μας, αποδεικνύεται η δύναμη των εργαζομένων αν υπάρχει οργάνωση, σχέδιο, εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους.
Με προσανατολισμό στα συμφέροντα του πατραϊκού λαού, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, τους φορείς του διεκδικήσαμε και πετύχαμε στόχους που φαίνονταν άπιαστοι.
Με την παραχώρηση της παραλιακής ζώνης, που μπαίνουμε στην υλοποίηση του σχεδιασμού της, η Πάτρα επιτέλους θα είναι στην ουσία παραλιακή πόλη. Ήρθε η ώρα να γίνει εμπορικό τμήμα στο Νέο Λιμάνι και να δοθεί στο Δήμο το σύνολο του Παλιού Λιμανιού. Το τρένο υπογειοποιείται από το Ρίο, αίτημα που φάνταζε άπιαστο σ’ αυτούς που θέλουν να είναι τα καλά παιδιά του συστήματος. Ένα γραμμικό πάρκο θα αναπλάσει την πόλη σε μήκος 6,5 χιλιομέτρων. Ο Λαδόπουλος πήρε το δρόμο της ζωής και όχι των ερειπίων. Έμειναν με το στόμα ανοιχτό αυτοί που όλα τα εναποθέτουν στους δήθεν επενδυτές που θα τα αξιοποιήσουν. Το Διοικητήριο της Περιφέρειας, της Αποκεντρωμένης, των Δημοσίων Υπηρεσιών, του χώρου της εκπαίδευσης, του πολιτισμού, παιδικού σταθμού κλπ, παίρνει σάρκα και οστά. Οι Νότιες συνοικίες θα αλλάξουν.
Το φράγμα Πείρου Παραπείρου μπαίνει σε νέα φάση. Από μας εξαρτάται αν το νερό θα έρθει αδάπανα στις δεξαμενές μας η όχι. Ο πατραϊκός λαός έχει το λόγο.
Το εργοστάσιο διαχείρισης απορριμμάτων στου Φλόκα, η κομποστοποίηση, η ανακύκλωση, ο γενικότερος σχεδιασμός στη διαχείριση απορριμμάτων προχωράει προς υλοποίηση.
Έγινε ανάπλαση της Άνω Πόλης, της Κάτω Πόλης, της Γούβας, των Ζαρουχλεΐκων, στα Καντριάνικα, στον Άγιο Αλέξη. του θεάτρου Απόλλων, της Βιβλιοθήκης, του Παλαιού Νοσοκομείου, του Εργοστασίου Τέχνης, των Σφαγείων, των Σταφιδικών Αποθηκών στη Λεύκα που γίνονται Πολιτιστικό Αθλητικό κέντρο, δημιουργείται δίκτυο ποδηλατόδρομων, ολοκληρώνεται ο δρόμος για τους Μυκηναϊκούς τάφους στην Βούντενη. Το Παμπελοποννησιακό Στάδιο αναβαθμίζεται. Με τους Παράκτιους Μεσογειακούς Αγώνες θα έρθουμε σε επαφή με τα αθλήματα, αλλά θα έχουμε επιτέλους και ανάπλαση του πρώην κολυμβητηρίου της Αγυιάς. Θα τελειώνουμε με τα ερείπια.
Όλοι οι τομείς του Δήμου έχουν τεράστιο έργο. Θα τα πουν και στη συνέχεια. Κουράζεσαι να τα ονοματίσεις, σκεφτείτε τι κόπος χρειάστηκε για να φθάσουν σ’ αυτό το σημείο απ’ όλους τους συντελεστές, τους εργαζόμενους όλων των υπηρεσιών του Δήμου. Τους αξίζουν συγχαρητήρια.
Είναι κατανοητό ότι η πόλη μας έχει μπει σ’ ένα δρόμο υλοποίησης του συνόλου σχεδόν των έργων που μας απασχολούν, έργων εκατοντάδων εκατομμυρίων. Θα υπάρχουν δουλειές για περισσότερους εργαζόμενους. Τι χρειάζεται; Να είναι δουλειά με δικαιώματα με μισθούς και όχι δουλειά για δούλους.
Για να λειτουργήσουν όλα αυτά χρειάζονται προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Αλλιώς πως θα λειτουργήσει το εργοστάσιο Τέχνης, τα Σφαγεία, το Πολιτιστικό Αθλητικό Κέντρο του ΑΣΟ, το Παλιό Νοσοκομείο, η Βιβλιοθήκη; Πως θα γίνει η συντήρηση στο πράσινο, στους δρόμους κ.λπ.;
Χρειάζεται αγώνας για να μην γίνουμε από ιδιοκτήτες πελάτες των επιχειρηματικών ομίλων. Καραδοκούν στη γωνία, με τους πολιτικούς τους φίλους, να τα αναλάβουν ‘’για το καλό μας’’ και να τα λειτουργήσουν, με το αζημίωτο φυσικά. Είμαστε πια έμπειροι σ’ αυτά, τους γνωρίζαμε όταν διαχειριζόντουσαν πχ τα Σφαγεία, ενοίκιο μηδέν, και καταστροφή του χώρου.
Κλείνω με αυτό που άρχισα. Όμορφη πόλη είναι η πόλη που δεν έχει ανέργους, φτώχεια, παιδιά στην εξάρτηση.
Η χώρα μας, η Πάτρα, έχουν όλες τις δυνατότητες να πετύχουν αυτό το στόχο. Ναι μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα. Να μη ζούμε το δράμα των 1000 οκταμηνιτών που ξαναεπιστρέφουν στην απελπισία της ανεργίας. Έχουμε μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες, σημαντικές εγχώριες ενεργειακές πηγές, ορυκτό πλούτο, έμπειρο, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, επιστήμονες. Αγροτική παραγωγή που μπορεί να στηρίξει την βιομηχανία σε διάφορούς κλάδους της. Έχει συμφέρον ο ελληνικός, ο πατραϊκός λαός να κάνει αυτός κουμάντο στην οικονομία και όχι οι κάτοχοι του πλούτου. Αυτοί έδειξαν και δείχνουν τα προσόντα τους, τα γεύεται καθημερινά ο λαός. Με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, στις δυνατότητές του, μπορεί να βγει νικητής.»

ΓΙΟΡΤΑΡΕΣ ΜΕΡΕΣ…


«Γιορτάρες μέρες», έτσι έλεγαν αυτές τις μέρες οι γιαγιάδες μας.
«Γιορτάρες μέρες», έλεγαν και εννοούσαν: να αλλάξεις το βλέμμα σου, τη διάθεσή σου, το ντύσιμό σου, τις σκέψεις σου.
Άλλαζαν τα αρώματα των σπιτιών, τα χρώματα, τα λόγια.
Άλλαζε ο τρόπος που κυλούσε ο χρόνος, από την ανυπομονησία και την προσμονή να έρθει η μέρα η γιορτινή, στο μελαγχολικό: «Πότε πέρασαν οι γιορτές;».
Είχαν τον μαγικό τρόπο να κάνουν τα λίγα πολλά τους ανθρώπους αγκαλιές τις στιγμές μνήμες.
Οι γιορτάρες μέρες ήταν ή είναι (ας διαλέξει ο καθένας ότι νιώθει).
Το πρωινό ξύπνημα τις παραμονές που πεταγόμασταν σαν ελατήρια για τα κάλαντα. Ένα γάλα στα γρηγορά και επεξεργασία του πλάνου. 
Πρώτα οι συγγενείς που είναι οι καλές μπάζες μετά όσοι ανοίγουν την πόρτα, ξέραμε από πέρυσι και μετά στην τύχη.
Οι ώρες που ευλαβικά κοιτούσες το στολισμένο δέντρο και πήγαινες και άλλαζες τη θέση σε μια μπάλα, σε ένα στολίδι και μετά σου φάνταζε τόσο πιο όμορφο.
Τα φωτάκια, που πάντα σου φαίνονταν λίγα.
Η βόλτα με το αμάξι που μέτραγες με τα αδέλφια σου τα σπίτια που έχουν φωτάκια.
Η βόλτα στους μποναμάδες που δεν προλάμβανες να βλέπεις παιχνίδια, δώρα, στολίδια, και η απορία στον γυρισμό, όταν οι μεγάλοι έλεγαν: «Τα ίδια και τα ίδια, τίποτα δεν είχαν και φέτος.»
Ο τσακωμός με τους γονείς για το πόσα από τα χρήματα που έβγαλες στα κάλαντα θα ξοδευτούν για ρούχα και για παιχνίδια.
Τα οικογενειακά τραπέζια και ειδικά εκείνες οι στιγμές που οι άντρες μίλαγαν για πολιτική, οι γυναίκες αντάλλαζαν συνταγές για γλυκά και οι γιαγιάδες, κάπου στην άκρη, «σκέπαζαν» με το βλέμμα τους τον χώρο.
Εκείνα τα λίγα λεπτά πριν κοιμηθείς την πρωτοχρονιά όταν ταλαντεύεσαι αν πρέπει να σκεφτείς αυτό που έφυγε ή να ονειρευτείς αυτό που θες να έρθει.
Τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια στη βιτρίνα του συνοικιακού κρεοπωλείου, που εκεί το σούρουπο δημιουργούσαν ένα απόκοσμο θέαμα και σε έκαναν να αλλάζεις δρόμο.
Τα δυο τσιγάρα που έκανες μόνος σου στο στρατόπεδο, στην αλλαγή του χρόνου, παίζοντας μουσική χτυπώντας το κουτάκι της μπύρας
Η «αγία μελαγχολία» των ημερών που τόσο αγάπησες.
Γιορτάρες μέρες είναι και θέλω να σηκωθώ να πω τα κάλαντα, να φάω κρυφά γλυκά, να μετράω και να ξαναμετράω τα χρήματα που μαζέψαμε, 
να σηκωθώ το βραδύ και να παραφυλάξω τον πατερά μου που θα βάλει κρυφά τα δώρα κάτω από το δέντρο, να πάρω αγκαλιά το δώρο γεμάτος χαρά και να το χαλάσω μέχρι να ανοίξουν τα σχολεία.
Γιορτάρες μέρες είναι και θέλω να ευχηθώ σε όλους: «Χρονιά πολλά, καλές γιορτές σε ένα καλύτερο πιο γιορτινό και ανθρώπινο κόσμο!!!».

Με δήμαρχο Πελετιδη με αντιδημάρχους Μελά ,Αθανασόπουλο, Κορδα , και Δημιτσιανο ,Πετροπουλο και εκλεκτη παρεα για τσίπουρα, γιατι οταν δεν αγωνιζόμαστε ,δημιουργούμε ,παράγουμε ξερουμε να διασκεδάζουμε καλές, γιορτές σε όλους


Και για να Μην Ξεχάσουμε Εδώ 
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1968536353440466&id=100008523615445

ΣΤΟ ...ΈΓΚΡΙΤΟ -DER SPIEGEL !!


Για τους Γερμανούς τα Χριστούγεννα φέρνουν την εποχή των δώρων. Bescherung λένε το έθιμο που τους θέλει να ανταλλάσσουν τα δώρα με τους αγαπημένους τους, κάτω από το στολισμένο δέντρο. 
Η λέξη Bescherung έχει διπλή έννοια. Όταν ένας Γερμανός λέει «da haben wir die Bescherung», η φράση ισοδυναμεί με «ζήτω το χάος που κάναμε». Τα φετινά Χριστούγεννα έφεραν διπλή Bescherung στην δημοσιογραφία της χώρας – με δωράκι το απόλυτο χάος.
Την περασμένη εβδομάδα στο υπερήφανο, έγκριτο ΜΜΕ της Γερμανίας, η ναυαρχίδα της δημοσιογραφίας, όπως αρέσκεται να παρουσιάζεται, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ένα από τα ανερχόμενα αστέρια της, ο πολυβραβευμένος συντάκτης Claas Relotius, τους πούλησε ούτε λίγο ούτε πολύ, καμιά πενηνταριά ρεπορτάζ με μυθοπλασίες.
Αξιοσημείωτο είναι ότι τα παραμυθένια ρεπορτάζ άρεσαν τόσο που οι επιτροπές με τους έγκριτους σοφούς της δημοσιογραφίας, τα έκριναν ως άρθρα που δεν αφήνουν αμφιβολία για της πηγές τους, ως ιστορίες που σοκάρουν και τον συγγραφέα ως πολυταλαντούχο και χαρισματικό ερευνητή – δημοσιογράφο.
Σοκ και δέος – με στόμφο και με βαρυσήμαντες, δραματικές περιγραφές προσπαθεί, το der Spiegel, να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Μάλιστα μας παρουσιάζεται, το άριστο περιοδικό με τους τέλειους μηχανισμούς ελέγχου, ως θύμα του κακόβουλου τριαντατριάχρονου μυθοπλάστη. 
Ο νέος αρχισυντάκτης Ullrich Fichtner, που θα αναλάβει από το νέο έτος το περιοδικό, επέλεξε για το άρθρο περιγραφής του σκανδάλου, ακριβώς το ίδιο στιλ όπως έχουν τα άρθρα του πολυβραβευμένου Μινχάουζεν. Είναι το δραματικό storytelling, το στιλ ρεπορτάζ που αρέσει – «αφού έτσι το θέλουν οι αναγνώστες». Τι και αν ακριβώς αυτό το στιλ είναι κιτσάτο του κερατά!
Αλήθεια, ποιος νοήμων άνθρωπος πιστεύει ότι ένα παιδάκι, που το βρίσκει τελείως τυχαία ο ρεπόρτερ στην Συρία, σιγοτραγουδάει έναν στίχο ποιητικό από «παιδικό τραγούδι» που όμως είναι παντελώς άγνωστο, ακόμη και στους ίδιους τους Σύριους; 
Και πόσο πειστικό είναι ένα κείμενο, όταν το άγνωστο τραγουδάκι, στην περίπτωση αυτή, ταιριάζει γάντι σε όλα αυτά που περιγράφονται στο άρθρο; 
Ελάτε τώρα να προσθέσουμε και την υπόλοιπη σάλτσα στο κομμάτι. Το εν λόγω παιδάκι, ούτε λίγο ούτε πολύ, νιώθει ότι μια δικιά του πράξη, μια ζαβολιά, προκάλεσε τον εμφύλιο στην Συρία. Το παιδάκι καταφέρνει να αιτιολογήσει τις τύψεις του, συνδέοντας τες με πραγματικά γεγονότα από την αρχή της σύρραξης.
Σας φαίνεται περίεργο; Κάνετε λάθος. 
Ένα τέτοιο άρθρο πήρε το πρώτο βραβείο της πιο σημαντικής διάκρισης, για Γερμανόφωνους δημοσιογράφους. Και πώς να μην είναι σταρ ο νεαρός δημοσιογράφος που το έγραψε; Αφού κατάφερε να βρει πριν τρία χρόνια, λογιστή στην Κούβα που έβγαζε 20.000 Ευρώ το εξάμηνο, μόνο με τις δηλώσεις από τους λούστρους. Τι και αν τότε στην Κούβα δεν υπήρχε καν λογιστής και … δεν υπήρχε ανάγκη για πολύπλοκες φορολογικές δηλώσεις.
Ο πολυβραβευμένος έγραφε και έγραφε… για προσφυγόπουλα παιδάκια σκλάβους που έβρισκε σε υπόγεια στην Τουρκία, underground φάση Κουστουρίτσα χωρίς καλάσνικοφ, αλλά και χωρίς καμία δυσκολία για τον πολυταλαντούχο, να εισχωρήσει στην φάμπρικα της σκλαβιάς. 
Ήξερε Τούρκικα; Μπα… απλά είχε το χάρισμα να καταλάβει κάθε λέξη που του έλεγαν, μόνος του, χωρίς μεταφραστή. Και τσουπ, να τα πάλι τα τραγουδάκια, και αυτά τα παιδιά είχαν την ταιριαστή μουσική υπόκρουση, με στίχους απόλυτα ταιριαστούς στην ιστορία. Όχι, δεν είναι σινεμά του Χόλυγουντ, άρθρο του der Spiegel είναι.
Τέτοια άρθρα έγραφε και ξαναέγραφε ο ήρωας της ιστορίας μας, και τον χειροκροτούσαν οι συνάδελφοι και οι προϊστάμενοί του στο περιοδικό. Δεν ξέρουμε βέβαια τι τραγουδάκια έλεγαν.
Αν ψάξουν κάποιο ταιριαστό με την ιστορία, ας δουν και λίγο τους στίχους του Απόστολου Καλδάρα:
« Κάτσε στο τραπεζάκι σου
κι άσε τις ειρωνείες
και πριν μου βγεις εμένανε, κορόιδο,
πάρε πληροφορίες.»
Γιατί τώρα στο Αμβούργο, στα κεντρικά του der Spiegel, κάθονται στα τραπεζάκια τους και κάνουν επιτροπές επί επιτροπών για να βρουν τι έφταιξε. Να δουν πώς θα την βγάλουν ασπροπρόσωποι και πώς θα γίνει για όλα να φταίει ο κακός, ο πολυβραβευμένος.
Μόνο που η πραγματικότητα δεν είναι παραμύθι και δεν έχει μόνο έναν δράκο. Και γιατί άλλωστε να είναι δράκος ο μυθοπλάστης; Τους έδωσε αυτό που ήθελαν, αυτό που πουλούσε! Τους το σέρβιρε στο πιάτο, έτοιμο και πιασάρικο και με μπόλικη γευστική σάλτσα.
Γιατί ο φερόμενος ως θήτης της ιστορίας, είναι και ο ίδιος θύμα. Σχεδόν δύο δεκαετίες τώρα τα Γερμανικά ΜΜΕ κάνουν «μεταρρυθμίσεις». 
Κόβουν θέσεις, κόβουν κονδύλια, απαιτούν όμως την ίδια ποιότητα, το ίδιο στιλ και την ίδια αυθεντικότητα, όπως αυτή που υπήρχε όταν τα ΜΜΕ πλήρωναν μόνιμους ανταποκριτές στις ξένες χώρες, με μισθούς που εξασφάλιζαν μια αξιοπρεπή ζωή.
Τώρα συνήθως είτε (στην καλύτερη των περιπτώσεων) μοιράζονται πολλά ΜΜΕ παράλληλα έναν ανταποκριτή ή, όπως το der Spiegel, στέλνουν έναν «αλεξιπτωτιστή» για λίγο καιρό σε ένα μέρος που δεν γνωρίζει, αλλά πρέπει να βρει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, την σούπερ αποκλειστική ιστορία.
Αυτός από την πλευρά του θα βρει, συχνά, κάποιον τοπικό συνάδελφο και θα του δώσει ένα χαρτζιλίκι για να βρει βοήθεια. Στο Αφγανιστάν πχ. παίζουν αμοιβές 30 ευρώ στους τοπικούς, για να μπουν αυτοί στην φωτιά και να φέρουν στον εκάστοτε πολυβραβευμένο, ταλαντούχο λευκό, την τοπ ιστορία. Στην χώρα μας, σε εποχές Grexitοφοβίας υπήρχαν αλεξιπτωτιστές που έβρισκαν άλλους ανταποκριτές και ήθελαν να έχουν πρόσβαση σε όλα – σε τιμές γιουσουρούμ.
«Νταξ, δηλωμένος ξένος ανταποκριτής είσαι. Μα έχεις Ελληνικό όνομα, γιατί να κόβεις τιμολόγιο, φοροφυγάδες δεν είστε όλοι; Και γιατί να απαιτείς πληρωμή όπως προβλέπει η συλλογική σύμβαση, αφού αυτή είναι για Γερμανούς;!» – λόγια Γερμανίδας που ήρθε και αυτή με αλεξίπτωτο από ένα ΜΜΕ, το όποιο μετά από το τιμολόγιο, έκοψε κάθε συνεργασία. Ε, τυχαίο θα ήταν…
«Σιγά μην πληρώσουμε τέλη για να κάνουμε τα γυρίσματα, σιγά μην ζητήσουμε άδεια! Πρέπει να μάθετε ότι δεν είστε λαός αφεντικών αλλά λαός υπηρετών!», λόγια άλλης δημοσιογράφου από την Γερμανία που ήθελε να γυρίσει το ρεπορτάζ της με ελάχιστο κόστος, αφού «ο σταθμός μας κάνει περικοπές».
«Μα πως και γλεντάνε το καρναβάλι αφού είναι χρεωκοπημένοι!», η απορία αλεξιπτωτίστριας τηλεοπτικής το 2015 όταν έντρομη διαπίστωσε ότι στην Ελλάδα δεν καταργήσαμε το καρναβάλι.
«Ο ταξιτζής μου είπε ότι οι Έλληνες κακώς έχουν αυτοκίνητα και κακώς δεν μετακινούνται με άλογα», το είπε στα σοβαρά έγκριτος Γερμανός δημοσιογράφος σε μεγάλο κρατικό κανάλι σε ρεπορτάζ για την Ελλάδα. Τι του είπε ο ταξιτζής; «Αντί για Mercedes θα έπρεπε να είχαμε προτιμήσει τα Pony.» Ο αλεξιπτωτιστής δεν ήξερε ότι τα πόνυ που αναφέρθηκε ο ταξιτζής… ήταν Ελληνικά αυτοκίνητα και όχι τα συμπαθή τετράποδα που κατάλαβε ο ίδιος. Μπορεί το λάθος να το έκανε και ένας μεταφραστής. Ποιος ξέρει; Άλλωστε η ιστορία με τα άλογα είναι πιο πιασάρικη – έτσι δεν είναι;
Και ζήσανε αυτοί σκατά και εμείς χειρότερα, ώσπου να ανακαλύψουν ότι δεν γίνονται όλα τζάμπα. Πιο φθηνά και ταυτόχρονα πιο καλά…. 
– είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιοι!


23 Δεκεμβρίου, 2018

ΙΤΑΛΙΑ: ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥΣ, ΧΑΙΡΕΤΙΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΝΑΡΚΕΜΠΟΡΟΥΣ


Αντιδράσεις για τη φωτογραφία «πατριώτη» υπουργού της Ιταλίας, με έμπορο ναρκωτικών


Αντιδράσεις έχει προκαλέσει για κάποιο περίεργο λόγο, η φωτογραφία που τραβήχτηκε χτες και απαθανατίζει έναν πολύ πατριώτη Ιταλό βουλευτή να χαιρετάει εγκάρδια έναν Ιταλό έμπορο ναρκωτικών, ο οποίος είναι σίγουρα και αυτός πολύ πατριώτης.

Ο λόγος για τον Ματέο Σαλβίνι, ο οποίος πήγε σε μάζωξη οπαδών της Μίλαν και οι οποίοι γιόρταζαν τα 50 χρόνια ύπαρξής τους από τότε που ξεκίνησαν να υποστηρίζουν την ποδοσφαιρική ομάδα. 
Εκεί, ο φωτογραφικός φακός απαθανάτισε το Σαλβίνι να κάνει μια πολύ εγκάρδια χειραψία με έναν Λούκα Λούτσι, ο οποίος απ’ όσο διαβάζουμε, καταδικάστηκε για διακίνηση ναρκωτικών.
 Ο συγκεκριμένος, έφερνε ναρκωτικά στην περιοχή του Μιλάνο, και τα πουλούσε σε μικρότερους εμπόρους ναρκωτικών, πρακτική για την οποία καταδικάστηκε σε 18 ολόκληρους μήνες φυλάκισης.

Παρά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν από την ιταλική αντιπολίτευση, ο Ματέο Σαλβίνι είχε έτοιμη την απάντηση για να υπερασπιστεί τις παρέες του, λέγοντας “Και εγώ ο ίδιος διερευνούμαι. Και εγώ είμαι ύποπτος μεταξύ υπόπτων”.

Ο Ματέο Σαλβίνι ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Εσωτερικών στην Ιταλία τον Ιούνιο του 2018, πουλώντας άφθονο πατριωτισμό, προϊόν που καταναλώνεται αρκετά εύκολα στις μέρες μας και έκτοτε έχει ένα πλούσιο πολιτικό έργο πίσω του, καταφέρνοντας να υποβάλει σε ένα πολύμηνο μαρτύριο 600 ανθρώπους που βρίσκονταν πάνω στο πλοίο Aquarius και τίποτα παραπάνω.

ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΕΧΕΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΗΡΩΔΗΔΕΣ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΑΠ' ΤΗ ΠΙΤΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

,,Πώς μπορείς να μην αγανακτείς; Πώς μπορείς και κοιμάσαι ήσυχος τον ύπνο του δικαίου; Πώς μπορείς να λες “και τι μπορώ να κάνω εγώ;” Πώς μπορείς να μη βλέπεις το κεφαλάκι του δικού σου παιδιού μέσα στα σάβανα που κλαίει η Παλαιστίνια μάνα; Πώς μπορείς και δε βλέπεις το αίμα τους στα χέρια σου;



Οι συνεργάτες του Ηρώδη είναι μπροστά σας – Παλαιστίνη 2018: Οι ήρωες-μάρτυρες της κάθε Παρασκευής


Κάθε Παρασκευή οι φίλοι μου Παλαιστίνιοι ποστάρουν καπνούς και απελπισμένη έφοδο. Ηρωισμό και σφεντόνες. Θάνατο και σημαίες. 
Αυτά άλλωστε είναι και τα μόνα που τους μείνανε. Είναι η μέρα της διαδήλωσης της “Μεγάλης Επιστροφής”. Στα σύνορα της πολύπαθης Γάζας. Για μια πατρίδα που χάσανε. 
Για μια χώρα που υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Κι ελεύθεροι σκοπευτές και στοχευμένες βολές, με στόχο τα παιδιά. 
Κι εκείνοι ξαναπάνε.

Κι ύστερα το Σάββατο… κηδείες παιδιών κι εφήβων… ακρωτηριασμοί κι αναπηρίες… υπομονή κι επιμονή… Δεν έχουν άλλο δρόμο… μέχρι να τους “δεις” ακόμα κι εσύ …

Εσύ που τώρα γιορτάζεις τα Χριστούγεννα και λες ιστορίες για τον αρχαίο Ηρώδη. Αλλά δεν προλαβαίνεις να δεις τι γίνεται τώρα στην πατρίδα του Χριστού και πόσο βαρβαρότερος είναι ο νέος Ηρώδης. Τώρα που το Χριστό δεν τον κυνηγάνε πια μόνο οι στρατιώτες του Ηρώδη, αλλά και πολλοί άλλοι φασίστες υπάνθρωποι, τουρίστες που θέλουν να μάθουν να κυνηγάνε χριστούς. 
Μαζί με τα παιδάκια των Εβραίων που γίνονται από τα γεννοφάσκια τους “χριστοκυνηγοί” με Καλάζνικωφ. Παιδάκια που τραγουδάνε «Αύριο δεν έχει σχολείο στη Γάζα, γιατί δεν έχει άλλα παιδιά».

Εσύ που βλέπεις σαν μια ακόμα είδηση την “τριμερή” Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ” για τα πετρέλαια και για του “αφέντη το φαΐ”. 
Εσύ που ίσως και να σε ικανοποιεί η κολεγιά μ’ έναν “ισχυρό παίχτη της περιοχής” κι η υλοποίηση των εντολών του μεγάλου αφεντικού. 
Αφού άλλωστε το κάνει ο ρεαλιστής καραγκιοζάκος σου, που παριστάνει τον αριστερό πρωθυπουργό: “Καλύτερα να τάχουμε καλά με τον ισχυρό”. 
Ρώτα τον: στην τριμερή συνάντηση, οι δύο ελληνοκυπριοδεξιοί του είπαν τίποτα του φασίστα για την Παλαιστίνη, για την αδικία, για το έγκλημα, για το καινούριο ολοκαύτωμα; 
Μπα. Τα χαμόγελά τους άλλα δείχνουν.

Εσύ που δεν απαντάς ποτέ στην ερώτηση: “Εσύ με ποιόν είσαι ρε;”. 
 Με τους Ρωμαίους ή με το Σπάρτακο; 
Με το Ρήγα Φεραίο και τον Παπαφλέσσα, ή με τους Τούρκους και το Πατριαρχείο;
 Με τους αντάρτες ή με τους Γερμανοτσολιάδες; 
Με το Ισραήλ ή με την Παλαιστίνη; 
Τι ήσουν ρε στην… προηγούμενη ζωή σου; 
Νοικοκύρης αδιάφορος και χέστης ή κουκουλοφόρος; Βλέπεις μεγάλη διαφορά στο αποτέλεσμα;

Μίλα ρε… 
Πώς μπορείς να μην αγανακτείς; Πώς μπορείς και κοιμάσαι ήσυχος τον ύπνο του δικαίου; Πώς μπορείς να λες “και τι μπορώ να κάνω εγώ;” Πώς μπορείς να μη βλέπεις το κεφαλάκι του δικού σου παιδιού μέσα στα σάβανα που κλαίει η Παλαιστίνια μάνα; Πώς μπορείς και δε βλέπεις το αίμα τους στα χέρια σου;
Μίλα ρε στο γιο σου και στην κόρη σου αν τολμάς… και πέστους αυτά τα “μοντέρνα” που τσαμπουνάς σ’ εμάς τους άλλους, τους “τρελούς” κι “ονειροπόλους”… Αυτούς που όπως λες παλεύουν για το “αδύνατο” και τη “δευτέρα παρουσία”… Πες στα παιδιά σου τι θα πει “ρεαλισμός”, “συσχετισμός” και “στρατηγική συμμαχία”. Τι είναι “προτεραιότητα”, “ίσες αποστάσεις” και τι “δύση και ανατολή”… Εξήγησέ τους “γιατί δεν γίνεται αλλιώς”…

Και στο τέλος πες τους ότι εσείς στην οικογένειά σας είσαστε καλοί χριστιανοί και καλά Χριστούγεννα… φιλάκι … 
Μην ξεχάσετε να βγάλετε στην πίτα κι ένα κομμάτι του Χριστού… που τον σκοτώνετε κάθε Παρασκευή…

Μάνος Δούκας

Υ.Γ. Δείτε τις φωτογραφίες με τη σειρά… είναι όλες του φίλου μου Ahmed Khaled Al Najjar… Οι πρώτες από την πορεία της μεγάλης επιστροφής… μετά από τις “προετοιμασίες” των Ισραηλινών… κι ύστερα απ’ τις κηδείες… Κι η τριμερής συνάντηση…











































ΤΑ "ΓΕΡΑΚΙΑ" ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΙ ΓΥΡΕΥΑΝ ΣΤΗΝ ΝΟΡΒΗΓΙΑ ? -ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΓΙΑΤΙ:


Η θέση του ΚΚ Νορβηγίας για τη ΝΑΤΟική άσκηση «Trident Juncture '18»
''Τα στρατιωτικά τους οχήματα κατέφθασαν στο Νότο και πήγαν οδικώς μέχρι το Τρόντχαϊμ, κάποια ακόμη βορειότερα στη Νορβηγία. Και πάλι πίσω.
Κομμάτι των ασκήσεων ήταν η λεγόμενη ολική άμυνα. Αυτό σημαίνει ότι ενέταξαν και πολίτες στις ασκήσεις τους. Μάθανε ακόμη και σε μικρά παιδιά πώς να αντιδρούν σε περίπτωση πολέμου. Ολα τα σπίτια έλαβαν λίστες με αναλώσιμα που έπρεπε να αγοράσουν για να επιβιώσουν. Περισσότερες από 500 αγωγές έγιναν από πολίτες μετά το τέλος της άσκησης. Οι άνθρωποι τρομοκρατήθηκαν βλέποντας στρατιώτες τόσο κοντά τους, και όχι στην τηλεόραση.''
Για την ΝΑΤΟικη άσκηση που έγινε στην ΝΟΡΒΗΓΙΑ και το τι ετοιμάζουν οι ιμπεριαλιστες διαβάστε τι είπε στον Ριζοσπάστη το ΚΚ ΝΟΡΒΗΓΙΑΣ !

Ζητήθηκε από το ΚΚ Νορβηγίας, για το δισέλιδο του «Ριζοσπάστη» για τις Ενοπλες Δυνάμεις, να μας σχολιάσει το θέμα σχετικά με τη ΝΑΤΟική άσκηση «Trident Juncture '18» στη Νορβηγία. 
Το ΚΚ Νορβηγίας μάς παραχώρησε το κείμενο που ακολουθεί:
«Η στρατιωτική άσκηση του NATΟ "Trident Juncture" (TJ) επιτέλους τελείωσε στη Νορβηγία. Ηταν η μεγαλύτερη άσκηση του σχηματισμού τα τελευταία 20 χρόνια. Για το ΚΚ Νορβηγίας δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς παρακολουθούμε στενά τις πολιτικές εξελίξεις.

Το ΚΚ Νορβηγίας θεωρεί ότι πρόκειται για φυσικό επακόλουθο της ΝΑΤΟικής πολιτικής για επέκταση στην Υφήλιο και λόγω των στόχων τους να εξασκηθούν για έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η στρατηγική πρώτου πλήγματος του ΝΑΤΟ για πολλά χρόνια αναφέρεται στα δόγματά του: Δεν χρειάζεται να περιμένουν να τους χτυπήσουν, θα χτυπήσουν εκείνοι πρώτοι. Το ΝΑΤΟ είναι ο επιθετικός παίχτης. Το ΚΚ Νορβηγίας παλεύει για να φύγει η χώρα μας από το ΝΑΤΟ.

Η Νορβηγία, δυστυχώς, γεωγραφικά αποτελεί μία άριστη περιοχή για να διεξαχθεί πόλεμος ενάντια στη Ρωσία, όμως ταυτόχρονα η Νορβηγία είναι μία αρκετά μεγάλη χώρα. Εάν αναποδογυρίσει κανείς τη Νορβηγία έχοντας στο χάρτη το δάχτυλό του στο Οσλο, θα φτάσει μέχρι την Ιταλία. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος για τον οποίο πρέπει να εξασκηθούν, μεταξύ άλλων. Τα στρατιωτικά τους οχήματα κατέφθασαν στο Νότο και πήγαν οδικώς μέχρι το Τρόντχαϊμ, κάποια ακόμη βορειότερα στη Νορβηγία. Και πάλι πίσω.

Κομμάτι των ασκήσεων ήταν η λεγόμενη ολική άμυνα. Αυτό σημαίνει ότι ενέταξαν και πολίτες στις ασκήσεις τους. Μάθανε ακόμη και σε μικρά παιδιά πώς να αντιδρούν σε περίπτωση πολέμου. Ολα τα σπίτια έλαβαν λίστες με αναλώσιμα που έπρεπε να αγοράσουν για να επιβιώσουν. Περισσότερες από 500 αγωγές έγιναν από πολίτες μετά το τέλος της άσκησης. Οι άνθρωποι τρομοκρατήθηκαν βλέποντας στρατιώτες τόσο κοντά τους, και όχι στην τηλεόραση.

Η Ρωσία προσκαλέστηκε να παρακολουθήσει τις ασκήσεις. Το ΚΚ της Νορβηγίας δεν θεωρεί πιθανό η Ρωσία να επιτεθεί στη Νορβηγία, και δεν το θεωρούσαμε πιθανό ούτε πριν, ούτε μετά την άσκηση, όμως η ολοκληρωτική επιθετικότητα του ΝΑΤΟ ενισχύει τον κίνδυνο πολέμου κοιτώντας ολόκληρο το κάδρο.

Το θλιβερό είναι η παθητικότητα που βλέπουμε στα κινήματα ειρήνης, εκείνα των σοσιαλιστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Το ΚΚ Νορβηγίας έχει εκκινήσει μία διαδικασία που πιστεύουμε ότι θα οδηγήσει σε μακρόχρονη αντίσταση στο ΝΑΤΟ μέσα στα κινήματα ειρήνης.

Η άσκηση "Trident Juncture" μάς επέτρεψε να συζητήσουμε για την ειρήνη, τον αφοπλισμό, την πολιτική για τα πυρηνικά όπλα και την ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων πιο ανοιχτά και πιο εμπεριστατωμένα. Ακόμη και ο Τύπος και ηθοποιοί σατίρισαν τα "λάθη" του ΝΑΤΟ ή όταν προσπάθησαν να κουκουλώσουν τις πραγματικές επιδιώξεις με πέπλο μυστικότητας. Και αυτό είναι κάτι που βοηθάει στην περίπτωσή μας, καθώς ζούμε σε μία χώρα όπου το 75% του πληθυσμού θεωρεί το ΝΑΤΟ ως τη μόνη ουσιαστική άμυνα της Νορβηγίας. Το να κατηγορείται ο Πούτιν και η Ρωσία για καθετί που συμβαίνει, έχει γίνει ανέκδοτο.

Πρόκειται για μία καθημερινότητα για την οποία δεν μιλούν πολλοί άνθρωποι, πολλοί άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται τις έννοιες αυτές. Κοιτώντας τα γεγονότα σε ένα τοπικό επίπεδο, η άσκηση δεν είχε σοβαρές συνέπειες πέρα από υλικές και περιβαλλοντικές καταστροφές και οικονομικά βάρη. Κοιτώντας τη μεγαλύτερη εικόνα, ήταν μία άσκηση προκλητική και αποτέλεσε φόβητρο για τον πληθυσμό. Και βεβαίως, για εκείνους που ζουν δίπλα στις μόνιμες ΝΑΤΟικές βάσεις αυτό θα συνεχιστεί».

Από το 15ήμερο δισέλιδο για τους ένστολους, του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», 22 - 23 Δεκέμβρη 2018.

22 Δεκεμβρίου, 2018

ΣΚΟΤΩΝΕΤΑΙ ΠΟΤΕ Ο ΗΛΙΟΣ ;

Στα 1915 σαν σήμερα, γεννιέται στην Αμαλιάδα ο Νίκος Μπελογιάννης.
,,Ο Μπελογιάννης έγινε σύμβολο ελευθερίας κι αγώνα. Αψήφησε το θάνατο και έγινε σύμβολο αγάπης για τη ζωή, την οποία ο ίδιος θεώρησε πολύτιμη ως το τελευταίο της λεπτό. Στο δρόμο για το απόσπασμα εκείνος έπαιρνε αέρα!,,


Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει να ‘χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ’ τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη….
Στα 1915 σαν σήμερα, γεννιέται στην Αμαλιάδα ο Νίκος Μπελογιάννης. Εκεί θα περάσει τα χρόνια της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας. Οι γονείς του Γιώργος και Βασιλική ήταν αγρότες και είχαν άλλα δύο παιδιά ενταγμένα από νωρίς στο λαϊκό κίνημα, την Αργεντίνα η οποία πέθανε από φυματίωση στην Κατοχή και την Ελένη η οποία βασανίστηκε μέχρι θανάτου από τη χωροφυλακή το 1948.

Από τα μαθητικά του κιόλας χρόνια ο Νίκος Μπελογιάννης σημαδεύεται από τις προοδευτικές και σοσιαλιστικές ιδέες. Εντάσσεται στην ΟΚΝΕ και δύο μαθητικές απεργίες στο γυμνάσιο όπου φοιτά ξεκινούν με δική του πρωτοβουλία. Έφηβος ακόμη γράφει και στέλνει σε περιοδικά των Αθηνών ποιήματα και πεζά, τα οποία κρίνονται άξια να δημοσιευτούν, όπως το «Το λένε αγάπη» ( περιοδικό Εξπρές-Μάιος 1932), «Απόσπασμα από ένα ημερολόγιο» (Εβδομάς-Ιούλιος 1933), «Επαρχιώτης δικηγόρος», (Εβδομάς-Οκτώβριος 1933) κ.α. Τελειώνοντας το σχολείο θα έρθει στην Αθήνα και θα σπουδάσει στη Νομική Αθηνών.

Δεκαεννέα ετών θα γίνει μέλος του ΚΚΕ ενώ κατά την Κατοχή συμμετέχει και στα ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ. Το 1934 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά ενώ το 1936 θα καταδικαστεί ερήμην σε δύο χρόνια φυλάκιση για συμμετοχή σε αγροτικές κινητοποιήσεις. Κατά τα φοιτητικά του χρόνια θα πάρει μέρος στο αντιφασιστικό μέτωπο Σοφούλη. Λίγους μήνες μετά θα συλληφθεί και θα εκτοπιστεί στην Ίο. Τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους θα πάρει χάρη για να στρατευθεί. Η δικτατορία του Μεταξά τον βρίσκει λοιπόν στρατιώτη. Και εκεί ο Νίκος Μπελογιάννης θα αναπτύξει έντονη συνδικαλιστική δράση και με την κατηγορία της κομμουνιστικής δραστηριότητας θα καταδικαστεί σε 6 μήνες εξορία.

Η εξορία αντί να κάμψει το ηθικό του, τον ρίχνει πιο ένθερμο στον πολιτικό αγώνα. Παρά τις σκληρές κι απάνθρωπες συνθήκες θα μπει πιο ενεργά στην παράνομη κομματική δουλειά . Τον Μάιο του 1938 συλλαμβάνεται εκ νέου και καταδικάζεται σε 5 χρόνια φυλάκιση. Η Κατοχή θα βρει τον Νίκο Μπελογιάννη στις φυλακές τις Αίγινας.Αργότερα θα μεταφερθεί στην Ακροναυπλιά, από όπου βαριά άρρωστος θα μεταφερθεί στο Χαϊδάρι και μετά στο Σωτηρία. Το 1943 θα αποδράσει από το νοσοκομείο και θα στελεχωθεί στο ΕΑΜ Πελοποννήσου. Εκεί τίθεται υπεύθυνος του εντύπου “Ελεύθερος Μοριάς” και αργότερα του εντύπου “Ελεύθερη Αχαΐα” με το ψευδώνυμο Πέτρος Φλογαίτης. Στο Γράμμο θα τραυματιστεί στο χέρι κι αργότερα θα βρεθεί ως πολιτικός πρόσφυγας στο Μπουλκές.

Στα 1950 ο Νίκος Μπελογιάννης φθάνει παράνομα στην Ελλάδα με αργεντίνικο διαβατήριο και το όνομα Ερρίκος Πανόζ, με σκοπό την ανασύνταξη του κόμματος και τον καθαρισμό του από τους “χαφιέδες”. Διαμένει για μικρό διάστημα στο ξενοδοχείο “Μέγα” στην οδό Σταδίου και αλλάζει αμέσως ταυτότητα με μια πλαστή με ελληνική υπηκοότητα.


Στις 20 του Δεκέμβρη συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια. Τη σύλληψη ακολουθεί άγρια ανάκριση. Το κελί του φωτίζεται 24 ώρες το εικοσιτετράωρο για να μην μπορεί να κοιμηθεί. Στη μητέρα του επιτρέπεται μόνο μία φορά να δει το γιο της κι αυτό γιατί η Ασφάλεια πιστεύει πως ίσως είναι η μόνη που μπορεί να τον πείσει να υπογράψει την περιβόητη δήλωση. Φυσικά κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Η Βασιλική Μπελογιάννη γνωρίζει καλύτερα από τους δεσμοφύλακες το παιδί της. Στη φυλακή βρίσκεται και η σύντροφός του Έλλη Παππά. Το ζευγάρι επικοινωνεί με σκουπίδια και κουρέλια.


Το 1951 ο Μπελογιάννης δικάζεται από το Έκτακτο Στρατοδικείο για παράβαση του Α.Ν. 509. Η σύνθεση του δικαστηρίου έχει ήδη προεπιλεγεί από την παραστρατιωτική οργάνωση ΙΔΕΑ.Ένας από τους στρατοδίκες του Μπελογιάννη είναι και ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Στις 16 Νοέμβρη, ώρα 3 το πρωί, το δικαστήριο καταδικάζει τον Μπελογιάννη και τους υπόλοιπους 10 συγκατηγορούμενούς του σε θάνατο. Την επόμενη ο πρωθυπουργός Πλαστήρας θα δηλώσει ότι οι κατηγορούμενοι δεν θα εκτελεστούν. Έτσι ο Μπελογιάννης μεταφέρεται στην Κέρκυρα όπου θα ολοκληρώσει την μελέτη που είχε ξεκινήσει να συγγράφει στην απομόνωση της ασφάλειας με τίτλο: “Οι ρίζες της νεοελληνικής λογοτεχνίας”.

Η επανάληψη της δίκης έρχεται στις 15 Φεβουαρίου 1952. Ο 37χρονος Μπελογιάννης, παρακολουθεί την όλη διαδικασία μ’ ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι, με περισσή ευπρέπεια και ψυχραιμία. Την 1η του Μάρτη ο πρόεδρος του Στρατοδικείου, Σίμος ανακοινώνει την ετυμηγορία: Εις θάνατον καταδικάζονται ο Νίκος Μπελογιάννης και επτά ακόμη κατηγορούμενοι.


Στις 30 Μαρτίου, ημέρα Κυριακή και παρά το γεγονός ότι τις Κυριακές δε γίνονταν εκτελέσεις ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλας ανακοινώνει στους Μπελογιάννη, Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση ότι η αίτηση χάριτος που υπέβαλαν απορρίφθηκε. Λίγο αργότερα οδηγούνται στο Γουδί, όπου και εκτελούνται δια τουφεκισμού στις 4:12 π.μ. Όλη η κινητοποίηση εντός και εκτός Ελλάδας δεν κατάφερε να αποτρέψει το γεγονός.

Ο Μπελογιάννης έγινε σύμβολο ελευθερίας κι αγώνα. Αψήφησε το θάνατο και έγινε σύμβολο αγάπης για τη ζωή, την οποία ο ίδιος θεώρησε πολύτιμη ως το τελευταίο της λεπτό. Στο δρόμο για το απόσπασμα εκείνος έπαιρνε αέρα!





Μαρία Παρέντη

Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα από γονείς ορκισμένους κομμουνιστές. Αμφιταλαντευόμενη - αιωνίως - μεταξύ Νομικής και Φιλολογίας, ονειρεύεται έναν κόσμο στον οποίο οι δικηγόροι θα περιττεύουν και θα διδάσκει λογοτεχνία. Προς το παρόν μάχεται για το δίκιο και γράφει μόνο κόκκι...Διαβάστε περισσότερα