Η δράση και η αυτοθυσία των μαχητών του ΔΣΕ διδάσκουν, διαπαιδαγωγούν ηθικά και πολιτικά
Αποσπάσματα από το χαιρετισμό του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην εκδήλωση στο Λιτόχωρο για τα 70χρονα του ΔΣΕ
 |
| Από την πορεία προς την πλατεία Εθνικής Αντίστασης |
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Η φετινή χρονιά, χρονιά ενταγμένη στο γιορτασμό των 100 χρόνων του Κόμματός μας, είναι αφιερωμένη στα 70χρονα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Και σήμερα, εδώ στο Λιτόχωρο τιμάμε όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του ΔΣΕ, όλους όσοι έπεσαν, τραυματίστηκαν στις ηρωικές μάχες του.
Τιμάμε σήμερα όλους όσοι πολέμησαν στη μάχη στο Λιτόχωρο, όλους εκείνους και εκείνες που πολέμησαν ηρωικά, σε όλα τα βουνά, τις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας.
Για το Κόμμα μας αποτελεί χρέος και καθήκον μας, να αναδείξουμε την αιματοποτισμένη προσφορά του λαϊκού ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στη σκληρή, άνιση, αλλά δίκαιη πάλη του, για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί.
Ιδιαίτερα σήμερα, που τα διάφορα αστικά επιτελεία ξαναγράφουν την Ιστορία από την αρχή και έχουν κάνει επιστήμη τη διαστρέβλωση, την παραχάραξή της, τη συκοφάντηση της κορυφαίας στιγμής της ταξικής πάλης στη χώρα μας, που είναι η πάλη του ΔΣΕ.
Πριν από 70 χρόνια, από εδώ, από το Λιτόχωρο άρχισαν να γράφονται οι ηρωικές σελίδες της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ, όταν τη νύχτα της 30ής προς την 31η Μάρτη του 1946, ανήμερα των βουλευτικών εκλογών, ομάδα ανταρτών πραγματοποιεί επίθεση στο Σταθμό της Χωροφυλακής.
Δεκατρείς μήνες μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, η κατάσταση είχε διαμορφωθεί σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος:
Τιμάμε σήμερα όλους όσοι πολέμησαν στη μάχη στο Λιτόχωρο, όλους εκείνους και εκείνες που πολέμησαν ηρωικά, σε όλα τα βουνά, τις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας.
Για το Κόμμα μας αποτελεί χρέος και καθήκον μας, να αναδείξουμε την αιματοποτισμένη προσφορά του λαϊκού ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στη σκληρή, άνιση, αλλά δίκαιη πάλη του, για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί.
Ιδιαίτερα σήμερα, που τα διάφορα αστικά επιτελεία ξαναγράφουν την Ιστορία από την αρχή και έχουν κάνει επιστήμη τη διαστρέβλωση, την παραχάραξή της, τη συκοφάντηση της κορυφαίας στιγμής της ταξικής πάλης στη χώρα μας, που είναι η πάλη του ΔΣΕ.
Πριν από 70 χρόνια, από εδώ, από το Λιτόχωρο άρχισαν να γράφονται οι ηρωικές σελίδες της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ, όταν τη νύχτα της 30ής προς την 31η Μάρτη του 1946, ανήμερα των βουλευτικών εκλογών, ομάδα ανταρτών πραγματοποιεί επίθεση στο Σταθμό της Χωροφυλακής.
Δεκατρείς μήνες μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, η κατάσταση είχε διαμορφωθεί σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος:
1.289 δολοφονίες, 6.671 τραυματισμοί, 31.632 βασανισμοί, 18.767 λεηλασίες και φυλακίσεις, 84.931 συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών.
Οργίαζαν οι συμμορίες των Σούρλα, Κατσαρέα, Μαγγανά, Τσαούς Αντών, της «Χ» και δεκάδων άλλων, σε όλο τον ελλαδικό χώρο, συνεργατών των κατακτητών και πληρωμένων δολοφόνων, που τα αστικά πολιτικά κόμματα και οι κρατικοί μηχανισμοί είχαν υπό την προστασία τους, με τη συνδρομή του βρετανικού στρατού.
Γι' αυτό, παρά τα όσα ισχυρίζονται διάφοροι καλοθελητές, ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν και δίκαιος και αναγκαίος.
Η πρώτη ένοπλη απάντηση στην τρομοκρατία
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το χτύπημα στο Λιτόχωρο ήταν η πρώτη ένοπλη απάντηση στην τρομοκρατία, τις συνθήκες της οποίας έχει περιγράψει πολύ αναλυτικά στο «Ριζοσπάστη», ο Θανάσης Ανάγνου, τότε Γραμματέας ΕΠΟΝ Κατερίνης και μέλος της Επιτροπής Πόλης Κατερίνης του ΚΚΕ.
Το δολοφονικό όργιο ξεκίνησε με τη δολοφονία στη Θεσσαλονίκη του Λιτοχωρίτη Βάργκα ή Βράγκα, στελέχους της ομάδας μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ, λίγες μέρες μετά την είσοδο του τελευταίου στη Θεσσαλονίκη.
Λίγους μήνες μετά, το μοναρχοφασιστικό τάγμα της Εθνοφυλακής, που εγκαταστάθηκε στην Κατερίνη, έκαψε τη νύχτα της 7ης προς 8 Μάρτη 1945 το κενοτάφιο των πεσόντων αγωνιστών της Αντίστασης, που είχε στηθεί στην πλατεία της πόλης. Τις επόμενες μέρες αφήνουν τους δοσίλογους εγκληματίες, συνεργάτες των Γερμανών, που είχε συλλάβει και παραδώσει ο ΕΛΑΣ. Τους οπλίζουν και τους οργανώνουν σε τρομοκρατική ομάδα. Σπάζουν και πυρπολούν τα γραφεία του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, του ΚΚΕ, του Εργατικού Κέντρου.
Οργίαζαν οι συμμορίες των Σούρλα, Κατσαρέα, Μαγγανά, Τσαούς Αντών, της «Χ» και δεκάδων άλλων, σε όλο τον ελλαδικό χώρο, συνεργατών των κατακτητών και πληρωμένων δολοφόνων, που τα αστικά πολιτικά κόμματα και οι κρατικοί μηχανισμοί είχαν υπό την προστασία τους, με τη συνδρομή του βρετανικού στρατού.
 |
| Το σύνθημα στο κεντρικό πανό συμπυκνώνει το περιεχόμενο της εκδήλωσης |
Γι' αυτό, παρά τα όσα ισχυρίζονται διάφοροι καλοθελητές, ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν και δίκαιος και αναγκαίος.
Η πρώτη ένοπλη απάντηση στην τρομοκρατία
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το χτύπημα στο Λιτόχωρο ήταν η πρώτη ένοπλη απάντηση στην τρομοκρατία, τις συνθήκες της οποίας έχει περιγράψει πολύ αναλυτικά στο «Ριζοσπάστη», ο Θανάσης Ανάγνου, τότε Γραμματέας ΕΠΟΝ Κατερίνης και μέλος της Επιτροπής Πόλης Κατερίνης του ΚΚΕ.
Το δολοφονικό όργιο ξεκίνησε με τη δολοφονία στη Θεσσαλονίκη του Λιτοχωρίτη Βάργκα ή Βράγκα, στελέχους της ομάδας μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ, λίγες μέρες μετά την είσοδο του τελευταίου στη Θεσσαλονίκη.
Λίγους μήνες μετά, το μοναρχοφασιστικό τάγμα της Εθνοφυλακής, που εγκαταστάθηκε στην Κατερίνη, έκαψε τη νύχτα της 7ης προς 8 Μάρτη 1945 το κενοτάφιο των πεσόντων αγωνιστών της Αντίστασης, που είχε στηθεί στην πλατεία της πόλης. Τις επόμενες μέρες αφήνουν τους δοσίλογους εγκληματίες, συνεργάτες των Γερμανών, που είχε συλλάβει και παραδώσει ο ΕΛΑΣ. Τους οπλίζουν και τους οργανώνουν σε τρομοκρατική ομάδα. Σπάζουν και πυρπολούν τα γραφεία του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, του ΚΚΕ, του Εργατικού Κέντρου.
Επιτίθενται με φασιστική κτηνωδία στη Λέσχη της ΕΠΟΝ και διαλύουν την καλλιτεχνική βραδιά που ήταν αφιερωμένη στους αποστρατευμένους ΕΛΑΣίτες.
Καταλαμβάνουν τα γραφεία της Περιφερειακής Επιτροπής του ΚΚΕ και τα μετατρέπουν σε φυλακή και άντρο βασανιστηρίων εκατοντάδων αγωνιστών που συλλαμβάνανε.
Από το καλοκαίρι του 1945 ακολουθεί όργιο δολοφονιών, τραυματισμών, βασανιστηρίων.
Δολοφονείται, έξω από την Κατερίνη, στο «Κεραμίδι», ο καπετάνιος του 50ού Συντάγματος του ΕΛΑΣ Πιερρίων, Νικήτας (Συνεφάκης).
Τραυματίζεται ο Δήμος Σιδηρόπουλος, διοικητής του εφεδρικού ΕΛΑΣ Κατερίνης.
Συλλαμβάνεται και βασανίζεται ο Χαράλαμπος Μπούσιος, που βρισκόταν μαζί τους, κομματικός υπεύθυνος του Συντάγματος.
Τραυματίζεται σοβαρά στο ΒΑΤΑΝ, συνοικία της Κατερίνης, ο Γραμματέας του Επαρχιακού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ, Ν. Θεοδωρίδης (Πάρις).
Συλλαμβάνεται ο Μητρουλιός Γιάννης, μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου ΕΠΟΝ Βέροιας - Κατερίνης και από τα βασανιστήρια μετατρέπεται σε ζωντανό πτώμα.
Τραγικό τέλος βρίσκει ο Γιώργος Δάμπασης από τα βασανιστήρια που υπέστη στη Μυτιλήνη, ως Γραμματέας Περιοχής της ΕΠΟΝ.
Σ' αυτές τις αφόρητες και δραματικές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή για ένα χρόνο μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας,
Από το καλοκαίρι του 1945 ακολουθεί όργιο δολοφονιών, τραυματισμών, βασανιστηρίων.
Δολοφονείται, έξω από την Κατερίνη, στο «Κεραμίδι», ο καπετάνιος του 50ού Συντάγματος του ΕΛΑΣ Πιερρίων, Νικήτας (Συνεφάκης).
Τραυματίζεται ο Δήμος Σιδηρόπουλος, διοικητής του εφεδρικού ΕΛΑΣ Κατερίνης.
Συλλαμβάνεται και βασανίζεται ο Χαράλαμπος Μπούσιος, που βρισκόταν μαζί τους, κομματικός υπεύθυνος του Συντάγματος.
Τραυματίζεται σοβαρά στο ΒΑΤΑΝ, συνοικία της Κατερίνης, ο Γραμματέας του Επαρχιακού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ, Ν. Θεοδωρίδης (Πάρις).
Συλλαμβάνεται ο Μητρουλιός Γιάννης, μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου ΕΠΟΝ Βέροιας - Κατερίνης και από τα βασανιστήρια μετατρέπεται σε ζωντανό πτώμα.
Τραγικό τέλος βρίσκει ο Γιώργος Δάμπασης από τα βασανιστήρια που υπέστη στη Μυτιλήνη, ως Γραμματέας Περιοχής της ΕΠΟΝ.
Σ' αυτές τις αφόρητες και δραματικές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή για ένα χρόνο μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας,
συγκαλείται στα μέσα Μάρτη 1946 κομματικό αχτίφ της Περιφερειακής Οργάνωσης Κατερίνης του ΚΚΕ,
με θέμα τις Αποφάσεις της 2ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (Φλεβάρης 1946), με εισηγητή τον Ευριπίδη (Πάνο), καπετάνιο και μέλος του Προεδρείου του Γραφείου Περιοχής Μακεδονίας - Θράκης.
 |
| Άποψη της μαζικής συγκέντρωσης στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης |
Το αχτίφ εγκρίνει τις Αποφάσεις της 2ης Ολομέλειας και υπογραμμίζει: «Στην ένοπλη τρομοκρατία θα αντιτάξουμε την ένοπλη αυτοάμυνά μας. Υποχωρήσεις και περαιτέρω ανοχές οδηγούν στην εξόντωση του Λαϊκού Αντιστασιακού Κινήματος».
Αμέσως μετά, σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Λιτόχωρο παίρνουν μέρος οι καταδιωκόμενοι αγωνιστές της πόλης: Ο Ανδρεάδης, ο Φωτεινός, ο Τζαβέλας, ο Τσουκανάρας, ο Καστάνης, ο Κουφοδήμος, ο Κουφός και άλλοι.
Αποφασίζουν την ένοπλη επίθεση στο Λιτόχωρο, στις 30 - 31 Μάρτη, ενάντια στις εγκληματικές ένοπλες συμμορίες και το άντρο των βασανιστηρίων, το σταθμό της Χωροφυλακής.
Αμέσως μετά, σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Λιτόχωρο παίρνουν μέρος οι καταδιωκόμενοι αγωνιστές της πόλης: Ο Ανδρεάδης, ο Φωτεινός, ο Τζαβέλας, ο Τσουκανάρας, ο Καστάνης, ο Κουφοδήμος, ο Κουφός και άλλοι.
Αποφασίζουν την ένοπλη επίθεση στο Λιτόχωρο, στις 30 - 31 Μάρτη, ενάντια στις εγκληματικές ένοπλες συμμορίες και το άντρο των βασανιστηρίων, το σταθμό της Χωροφυλακής.
Την τελευταία βδομάδα του Μάρτη φτάνει παράνομα στο Λιτόχωρο και ο Υψηλάντης (Αλ. Ρόσιος) και αφού συνδέεται με την ομάδα των καταδιωκόμενων, σχεδιάζουν μαζί το χτύπημα.
Στις 30 Μάρτη, 33 καταδιωκόμενοι αγωνιστές, οπλισμένοι και με επικεφαλής τον Υψηλάντη και τους Ανδρεάδη, Τζαβέλα, Φωτεινό κ.ά., χτυπούν το σταθμό Χωροφυλακής και τους παρακρατικούς τρομοκράτες.
Στις 30 Μάρτη, 33 καταδιωκόμενοι αγωνιστές, οπλισμένοι και με επικεφαλής τον Υψηλάντη και τους Ανδρεάδη, Τζαβέλα, Φωτεινό κ.ά., χτυπούν το σταθμό Χωροφυλακής και τους παρακρατικούς τρομοκράτες.
Έτσι άρχισε ο ένοπλος αγώνας του ΔΣΕ.
Τιμάμε τον ΔΣΕ, γιατί ο τρίχρονος αγώνας του υπήρξε δίκαιος, ηρωικός και μεγαλειώδης.
Γιατί ο ΔΣΕ εξέφραζε τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού, ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών της.
Κάνε κλικ εδώ για περισσότερα απ' το χαιρετισμό του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κ την εκδήλωση στο Λιτόχωρο για τα 70χρονα του ΔΣΕ
 |
| Από την κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των πεσόντων αγωνιστών του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του ΔΣΕ |