Ποιος ήταν όμως ο Α. Ζινόβιεφ;
Ένας από τους πιο γνωστούς σύγχρονους Ρώσους συγγραφείς, κοινωνιολόγους, μαθηματικούς και φιλοσόφους.
Ο “δρόμος” της ζωής του κινήθηκε από την απόρριψη του σοβιετικού συστήματος και τη διαγραφή του από το ΚΚΣΕ το 1976 και τη φυγή του από την ΕΣΣΔ το 1978,
έως την πλήρη αναστροφή των απόψεων του, μετά από μια εικοσαετία, κάτι που στην καπιταλιστική Ρωσία τον κατέταξε μεταξύ των φανατικότερων οπαδών του σοβιετικού συστήματος, στο χώρο της ρωσικής διανόησης.
Είναι ίσως ο μόνος από τους επιφανείς σοβιετικούς “αντιφρονούντες” της περιόδου του “ψυχρού πολέμου”
που μετάνιωσε πλήρως για την αντισοβιετική στάση του και μάλιστα ζήτησε επίσημα συγνώμη για αυτήν από το ρωσικό λαό.
Απαντούσε με επιθετικότητα στην αντισοβιετική προπαγάνδα για τις “διώξεις” και τα “γκουλάγκ”,
δηλώνοντας πως κι ο ίδιος το 1939 σωστά είχε συλληφθεί, αφού οργάνωνε ομάδα με στόχο τη δολοφονία του Στάλιν.
"Τι έπρεπε να κάνουν, να μας δώσουν παράσημο;",
είχε απαντήσει σε μια σχετική ερώτηση το 2005.
Μετά από το 1990 υπεράσπιζε με πάθος τις κατακτήσεις της ΕΣΣΔ, όσο και τις ανθρωπιστικές αξίες που χαρακτήριζαν το σοβιετικό σύστημα.
Ο Ζινόβιεφ είχε μιλήσει με σκληρά λόγια για τη διάλυση της ΕΣΣΔ, χαρακτηρίζοντάς την “πρωτοφανές έγκλημα”.
Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του είχε δηλώσει ότι
"το βασικό "παγκόσμιο κακό"
είναι η ατομική ιδιοκτησία, και αν η ανθρωπότητα δεν την ξεπεράσει, θα καταστραφεί”.
Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από το Ριζοσπάστη της εποχής.
Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από το Ριζοσπάστη της εποχής.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε αποσπάσματα άλλων δηλώσεων του Ζινόβιεφ, που μεταφέρονται από το βιβλίο του Μαρτένς “μια άλλη ματιά στο Στάλιν”.
Γράφει ο Σφυροδρέπανος
Aπ' το: Ατέχνως