Ανοιχτή Επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου
Του:Δρ. Ζήνωνας Τζιάρρας
Αξιότιμε κ. Αρχιεπίσκοπε,
Με τις (ενίοτε αμφιλεγόμενες) δηλώσεις σας έχετε κατά καιρούς απασχολήσει το δημόσιο διάλογο αλλά και την ίδια την πολιτική σκηνή της χώρας μας. Εδώ όμως θα ήθελα να ασχοληθώ συγκεκριμένα με πρόσφατη σας δήλωση που αφορούσε τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών. Όταν σας ζητήθηκε σε τηλεοπτική συνέντευξη να σχολιάσετε την είσοδο του ΕΛΑΜ στη βουλή είπατε αυτολεξεί, «Δεν επίστευα ότι θα μπουν μέσα αλλά μπορώ να πω ότι ικανοποιήθηκα. Να ακούγονται και οι άλλες φωνές. Πολλές φορές χρειάζονται και οι ακραίοι ούτως ώστε οι άλλοι να είναι προσεκτικοί…» *
Δεν μπορώ να γνωρίζω επακριβώς τι είχατε στο μυαλό σας όταν εκφράσατε αυτή την άποψη, ούτε θα ήθελα να σας καταλογίσω περισσότερα από αυτά που είπατε. Όπως επίσης δεν ενδιαφέρομαι να σας προσβάλω καθ’ οποιονδήποτε τρόπο (Ρωμαίους 13:1, Τίτον 3:1). Οι δηλώσεις σας όμως έχουν δημιουργήσει, δικαιολογημένα, σκάνδαλο και έντονες αντιδράσεις και πιστεύω ότι τίθεται ζήτημα το οποίο πρέπει να συζητηθεί ανοικτά (Τιμόθεον Α’ 5:17) καθότι ο ρόλος σας είναι πράγματι σημαντικός και με επιρροή σε πολλά επίπεδα. Εξ άλλου η Αγία Γραφή ξεκαθαρίζει πως οι πρεσβύτεροι πρέπει να γίνονται «…τύποι του ποιμνίου» (Πέτρου Α’ 5:3). Που συνεπάγεται ότι πρέπει να είναι σύμφωνοι με τον Λόγο του Θεού.
O ίδιος ο Χριστός άσκησε ειλικρινή και οξεία κριτική στους τότε πρεσβύτερους που είχαν παρεκκλίνει από το θέλημα του Θεού και διαστρεβλώσει τις γραφές. Τους αποκάλεσε υποκριτές και γεννήματα οχιάς (Ματθαίον κεφ. 23). Οι δε τρείς παίδες (Δανιήλ κεφ. 3) και ο Δανιήλ (Δανιήλ κεφ. 6) δεν δέχτηκαν να συμβιβάσουν την αλήθεια του Θεού με τη στρέβλωση της εξουσίας. Την ίδια ευθύνη έχει και ο κάθε Χριστιανός σήμερα μέσω της εξουσίας που του δίνει η αλήθεια της Αγίας Γραφής.
Η εμπλοκή στην πολιτική και η εκφορά απόψεων δεν είναι εξ ορισμού αθέμιτη για κανένα. Ως γνωστό ο Χριστός δεν μας κάλεσε να είμαστε αμέτοχοι στον κόσμο που ζούμε. Μας κάλεσε να ζούμε στον κόσμο αλλά να μην είμαστε από τον κόσμο (Κατά Ιωάννην 17:14-19). Καλούμαστε να είμαστε ελεήμονες, ειρηνοποιοί, να είμαστε το φως, το αλάτι, αυτό που θα προσδώσει στον κόσμο ουσία, τη χριστιανική ουσία του καλού (Κατά Ματθαίον κεφ. 5). Και όλα αυτά να τα κάνουμε με σοφία Θεού, που δεν περιέχει φιλονικία ή φθόνο αλλά είναι «ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης από έλεος και καλούς καρπούς, αμερόληπτη και ανυπόκριτη» (Ιακώβου 5:14-18).
Από κάποιον με τη δική σας θέση, η οποία εκτός από θρησκευτική είναι και κοινωνική, κάθε πολιτική ή κοινωνική εμπλοκή έχει αντίκτυπο. Όταν ο αντίκτυπος και το περιεχόμενο της εκπεφρασμένης σας θέσης δεν συνάδουν με αυτό που πρεσβεύετε, τα οποία θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνουν και τα προαναφερθέντα, σημαίνει ταυτόχρονα ότι το υποσκάπτουν. Είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε τις επίσημες διασυνδέσεις του ΕΛΑΜ με την ελληνική Χρυσή Αυγή. Όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε τη σχέση της τελευταίας με τον ναζισμό και αριθμό βίαιων επεισοδίων. Αντιπαρέρχομαι τις κατά καιρούς αναφορές που σας θέλουν να έχετε δεσμούς με το ΕΛΑΜ, δεν μπορώ όμως παρά να ρωτήσω: δεν σας απασχολεί ότι αυτές οι οργανώσεις φλερτάρουν (για να το θέσω ήπια) με τον ναζισμό; Ή, για να το θέσω ακόμα πιο ήπια, δεν σας προβληματίζει που προκρίνουν έναν άκρατο εθνικισμό; Έναν εθνοκεντρικό εθνικισμό. Δηλαδή, έναν εθνικισμό που αποκλείει και συχνά στρέφεται ενάντια σε οτιδήποτε (εθνικά) διαφορετικό. Συνάδει μήπως με την πίστη σας;
Τι σχέση έχει μια τέτοια στάση με το «δεν υπάρχει πλέον Ιουδαίος ούτε Έλληνας… επειδή όλοι εσείς είστε ένας στον Ιησού Χριστό» (Γαλάτες 3:28); Πώς δικαιολογείται το «Δεν θα αδικήσεις μισθωτό, φτωχό και ενδεή από τους αδελφούς σου ή τους ξένους σου…» (Δευτερονόμιο, 24:14), ή το «Και τον ξένον ακόμα… να ενεργήσεις σύμφωνα με τα όσα ο ξένος επικαλεστεί» (Α’ Βασιλέων 8:41-43);
Αν ικανοποιηθήκατε που απέκτησαν θεσμική ισχύ κάποιοι που έρχονται ενάντια στις γραφές, τις οποίες ευαγγελίζεστε, δεν θεωρείτε ότι εγείρονται ερωτήματα;
Επίσης, πώς δικαιολογείτε την άποψη ότι «χρειάζονται και οι ακραίοι ούτως ώστε οι άλλοι να είναι προσεκτικοί»; Μήπως αυτοί που σταύρωσαν τον Χριστό δεν ήταν ακραίοι;
Μήπως ο Χίτλερ ήταν κάποιος που χρειαζόταν η ανθρωπότητα για να είμαστε οι υπόλοιποι προσεκτικοί; Μήπως χρειαζόμαστε το ακραίο «Ισλαμικό Κράτος»; Τα βιβλικά, ιστορικά και σύγχρονα παραδείγματα είναι ατέλειωτα. Σύμφωνα με τα όσα έχω ήδη σημειώσει, δεν χωρεί αμφιβολία στο δικό μου μυαλό ότι οι ακραίοι δεν χρειάζονται. Και πιστεύω ότι περί του ιδίου δεν πρέπει να χωρεί αμφιβολία ούτε στο δικό σας μυαλό. Η περί αντιθέτου άποψη είναι, θεωρώ, αντι-βιβλική.
Δυστυχώς μου φαίνεται ότι ο Χριστιανισμός μας έμεινε χωρίς Χριστό. Χωρίς Χριστό είμαστε χωρίς αγάπη, χωρίς ζωή. Δηλαδή, «κύμβαλα αλαλάζοντα» (Κορινθίους Α’ κεφ. 13), ζωντανοί νεκροί (Αποκάλυψη 3:1-4). Έχουμε βάλει ανθρώπινες απόψεις, ταυτότητες, δόγματα, κουλτούρες, κάθε λογής είδωλα και ματαιότητες πάνω από το Ευαγγέλιο. Αν αυτά σπέρνουμε, τι θα θερίσουμε άραγε (Γαλάτες 6:7);
Παρατηρώντας τα πιο πάνω με θλίψη και γνωρίζοντας τον ρόλο και τη μεγάλη ευθύνη που έχετε για την πορεία της Εκκλησίας και την πνευματική κατάσταση του τόπου, σας παροτρύνω με κάθε σεβασμό να αναθεωρήσετε και να ενσκήψετε στις αλήθειες που και οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ακούσουν.
Για το καλό όλων μας και του τι αντιπροσωπεύετε.
Με εκτίμηση και σεβασμό,
Δρ. Ζήνωνας Τζιάρρας