24 Οκτωβρίου, 2016

για τους "θρησκόληπτους" του ΚΚΕ: Σ' άλλον "θεό" πιστεύετε εσείς, σ' άλλον Eμείς.


από: Nikos Zartamopoulos
"ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΤΕ ΤΑ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΑ ΒΡΕ ΠΑΛΙΟΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΟΙ;"

Τόσα χρόνια περιέφεραν τα "εικονίσματα" του Χαρίλαου 
-μια μεταφορική του έκφραση δηλαδή- 
ως αυταπόδεικτη ομολογία 
ότι τα μέλη και οι υποστηρικτές του ΚΚΕ είναι ένα μάτσο "θρησκόληπτοι"
που δεν αντέχουν να κάνουν κριτική και αυτοκριτική στο έδαφος της πραγματικότητας... 
Κι όλα αυτά γιατί αυτοί οι παλιοθρησκόληπτοι στις αρχές των 90's αρνήθηκαν να δεχτούν πως ο "κομμουνισμός τελείωσε" 
(το είχε πει ολόκληρο Μέγκα Τσάνελ...)

γιατί δεν έσπευσαν να "αποτινάξουν" 
από πάνω τους την κληρονομιά της εμπειρίας των σοσιαλιστικών χωρών 
όπως έκαναν άλλοι 
και γιατί επέμειναν σε κάτι "ξεπερασμένα" όπως στην αναγκαιότητα της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού
 και ύπαρξης του κομμουνιστικού κόμματος και άλλα τέτοια "παλαβά"... 
αντί να αναζητούν τη νέα εκδοχή "εφικτού σοσιαλισμού" σαν λογικοί αριστεροί άνθρωποι "της εποχής τους"...

Τα τελευταία χρόνια μέσα σε αυτό που νόμιζαν "μοναστήρι" έγιναν πολλά "μυστήρια"

Το διαπίστωσαν τα "ελεύθερα και κριτικά" αριστερά πνεύματα κυρίως όταν ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση 
κι αυτοί άφησαν τα όνειρα για "σοσιαλισμό με αγορά"
τα οικουμενικά προβλήματα και κάτι άλλες ρεφορμιστικές μούρλες της "παλινόρθωσης" 
κι αισθάνθηκαν ξανά "ριζοσπάστες και επαναστάτες". 

Πήγαν λοιπόν τότε έξω από το "μοναστήρι" να "αναβαπτιστούν" και παράλληλα να πουλήσουν την νέα οπορτουνιστική πραμάτεια τους, εικονίτσες κι αγαλματάκια "λαϊκών μετώπων"
"μεταβατικών προγραμμάτων", 
και κυρίως χαϊμαλιά και γιατροσόφια 
"ανακούφισης" 
του λαού.
Στο μεταξύ όμως οι "θρησκόληπτοι" πραγματοποιούσαν και συνέχιζαν έναν αυτοκριτικό αναστοχασμό της δικής τους ιστορίας, 
της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος και του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. 
Τα συμπεράσματά τους τα χρησιμοποιούσαν και σαν εργαλεία για την ανάλυση της ίδιας της εποχής μας και της καπιταλιστικής κρίσης. 
Έτσι τα νέα ριζοσπαστικά χαϊμαλιά παρέμειναν κατά βάση απούλητα στα πέριξ της "μονής"

Οι πωλητές τους -μαζί με κάτι λίγους που τα αγόρασαν- άρχισαν τότε να κραδαίνουν ένα επιλεκτικά κατασκευασμένο τεράστιο 
"εικόνισμα" που το ονόμασαν "Χαρίλαο"
μπας και τρομάξουν κανέναν από αυτούς που ακόμα προφανώς θεωρούσαν "θρησκόληπτους".
"Το ΚΚΕ κάνει κριτική στην παλιά στρατηγική του, 
αποκαθηλώνει τον Χαρίλαο, 
ξυπνήστε Χριστιανοί!".

Κύλησαν ακόμη μερικά χρόνια, μαύρα για τον λαό. 
Παρά το ότι τα χαΐρια τους τα είδε και τα βλέπει όλος ο κόσμος (καθώς ο λογαριασμός της συριζαίικης διαχείρισης για τους εργαζόμενους όλο και ανεβαίνει), 
συνεχίζουν ακάθεκτοι τη 
"διαφωτιστική/σκοταδιστική" τους 
προσπάθεια. 
Πότε παίρνουν την πόζα του "ελεύθερου πνεύματος" και του 
"κριτικού στοχαστή" που κατακεραυνώνει το "περίκλειστο μοναστήρι" του ΚΚΕ. 
Πότε φορούν τη μαντίλα της υστερικής λαϊκομετωπικής θεούσας και της φαρμακόγλωσσας μοιρολογίστρας του μακαρίτη... 
Κραδαίνουν το ίδιο παρδαλό εικόνισμα "Χαρίλαος" εις άγραν σοκαρισμένων θρησκόλήπτων, 
μπας και πουλήσουν πάλι κανένα από τα θαυματουργά χαϊμαλιά τους, σε νέα βερσιόν, που θα "σώσουν τον λαό"...
"Το ΚΚΕ κάνει κριτική στην παλιά στρατηγική του, αποκαθηλώνει τον Χαρίλαο, ξυπνήστε Χριστιανοί!" 
λένε πάλι...
Για να μην απορούν τελικά όλοι αυτοί οι τύποι, που νομίζουν ότι τόσο καλά "μας ξέρουν" εμάς τους "θρησκόληπτους", 
τους ενημερώνουμε 
ότι ο λόγος που δεν μας τρομάζουν τα ξόανα και τα εικονίσματα που μας κουνάνε μπροστά στη μύτη είναι εξαιρετικά απλός:
 δεν έχουν καταλάβει "Χριστό"...
Συνελόντι ειπείν,
(και για να το διατυπώσουμε πάλι με μια φράση του Χαρίλαου): 
"Σ' άλλον θεό πιστεύουν αυτοί, σ' άλλον εμείς"...
**********
Nikos Zartamopoulos Από μνήμης μαρτυρία (αν κάποιος έχει το σχετικό δημοσίευμα του Ριζοσπάστη με τα ακριβή λόγια του Χαρίλαου Φλωράκη εκείνη την ημέρα ας το παραθέσει):

Συγκέντρωση του ΚΚΕ στο ΣΕΦ με ομιλητή τον Χαρίλαο. Πρέπει να ήταν για τις θέσεις στο 12ο Συνέδριο ή κάτι τέτοιο, ήταν 1986 νομίζω. 
Μετά την ομιλία είχε ερωτήσεις του κοινού, κάτι ασυνήθιστο τότε, σε τόσο μεγάλη κλίμακα (μιλάμε για 20000 κόσμο).
Κάποιος έκανε ερώτηση στον Χαρίλαο αν θα συνεργαζόταν με το τότε "ΚΚΕ εσ". Μέσα στα διάφορα που είχε απαντήσει τότε ο Χαρίλαος ήταν "σε άλλο Θεό πιστεύουμε εμείς, σε άλλον αυτοί".
Στη συνέχεια μετά από αρκετές ερωτήσεις παίρνει το λόγο ένας ακροατής με μια κάπως παράξενη φωνή και με κάπως προκλητικό τόνο (αν μπορεί κάποιος να εικάσει διάφορα πράγματα από τη φωνή, η φωνή έδειχνε ότι επρόκειτο για έναν συντηρητικό άνθρωπο, κάτι σε γυμνασιάρχη, που ήταν παντελώς άσχετος με τον χώρο του ΚΚΕ, που ήθελε να τον "πιάσει" τον Χαρίλαο...)
Η ερώτηση ήταν ακριβώς ως εξής:
"Κύριε Γενικέ, χρησιμοποιήσατε προηγουμένως την έκφραση «σε άλλον θεό πιστεύουν αυτοί, σε άλλον εμείς». Η ερώτησή μου είναι απλή:
 Εσείς πιστεύετε στον Θεό?"

Η έκπληξη ήταν γενική, το σούσουρο του κόσμου μεγάλο.
 Ο Χαρίλαος αφού πήρε το απορημένο του ύφος στην αρχή, απάντησε:
"Αν και η ερώτησή σας ... (κάτι είπε εκεί το νόημα ήταν ότι είναι "άσχετη") θα σας απαντήσω ευθέως: 
Όχι, δεν πιστεύω στον Θεό, γιατί ως γνωστόν οι κομμουνιστές είναι ...ΑΘΕΟΙ" 
(σσ. βάζω σε κεφαλαία το ΑΘΕΟΙ γιατί το είπε πολύ δυνατότερα και πιο τονιστά με ένα σταμάτημα πριν τη λέξη.) 
Αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί και σαν βροντώδης διακήρυξη, όμως δεν ήταν έτσι, διότι ο Χαρίλαος έτσι μίλαγε, και συνήθως τόνιζε όποια λέξη κι αν βρισκόταν τελευταία στη φράση του...

Το θέμα είναι ότι αυτή η λέξη προκάλεσε ένα αυθόρμητο χειροκρότημα στο στάδιο, στο οποίο αμέσως αμέσως ο Χαρίλαος αντέδρασε αμέσως επιτιμητικά: "Μα τι κάνετε, σταματήστε, μη χειροκροτάτε! Δεν είναι για χειροκρότημα!"

Κι εδώ άρχισε να λέει: ότι αυτό είναι μια φιλοσοφική θέση, και ότι η πίστη και οι πεποιθήσεις είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός, μπλα μπλα. 
Επίσης ότι οι κομμουνιστές δεν παραιτούνται βεβαίως βεβαίως από το καθήκον της αθεϊστικής προπαγάνδας, 

αλλά επίσης βεβαίως βεβαίως σέβονται τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και συνεργάζονται με τους πιστούς χριστιανούς που συμμερίζονται τους στοχους του λαϊκού κινήματος κτλ. κτλ. 

Ομως, θα σας πω, συνέχισε, μια εικόνα που επαναλαμβανόταν στην εξορία τις Κυριακές ή στις θρησκευτικές γιορτές.
Έρχονταν οι Αλφαμίτες με τα ρόπαλα από τα χαράματα και μας στοίχιζαν για να πάμε στην εκκλησία.

Πηγαίναμε χωρίς χαμόγελα, μπαίναμε αμίλητοι, ακούγαμε χωρίς μορφασμούς και κινήσεις, από σεβασμό στην πίστη των άλλων, ενώ δίπλα μας οι Αλφαμίτες μας έκαναν διάφορες απρεπείς χειρονομίες και με εκείνη την υπόκωφη φωνή, μας δήλωναν, βλαστημώντας τα θεία, ότι μόλις βγαίναμε έξω θα μας περίμενε ο βούρδουλας.