Ηττηθήκαμε;
Αν αφιερώσεις λίγη από την ώρα που σου περισσεύει κάθε μέρα, για να προσπαθήσεις να ενημερωθείς,
είτε από την τηλεόραση, είτε από τις εφημερίδες, είτε από το ίντερνετ για το τι γίνεται γύρω σου, θα πιστέψεις πως κάθε ίχνος ανθρωπισμού και λογικής έχει εκλείψει.
Η ανθρωπότητα έχει ενστερνιστεί οικουμενικά την τρέλα και όλοι μαζί, χορεύοντας και τραγουδώντας, πηγαίνουμε προς το γκρεμό σαν άλλες Σουλιώτισσες.
Είναι όμως έτσι;
Ανοίγεις την τηλεόραση ή τον υπολογιστή σου. Έστω αγοράζεις μια εφημερίδα.
Και σε κατακλύζουν εκατοντάδες πανομοιότυπα άρθρα, που
είτε διαδίδουν κάτι ψεύτικο λόγω αμορφωσιάς ή δόλου,
είτε σε ενημερώνουν για κάτι μικρό και αδιάφορο το οποίο όμως αν σου έρθει από εκατό διαφορετικές πηγές, μεγαλοποιείται.
Πέφτεις λοιπόν πάνω σε δημοσιολόγους ή ακόμα χειρότερα, σε πτυχιούχους δημοσιογράφους, που χαρακτηρίζουν το Σύριζα αριστερό, ή σοσιαλιστικό ή ακόμα και κομμουνιστικό.
Διαβάζεις για το τι έγραψαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάποιοι μουτζαχεντίν της Νέας Δημοκρατίας, όπως ο Ισκάρ Αζίφ ή ο Τσουκαλαδάκης, που μας καλούν να διώξουμε το Σύριζα που έφερε το τρίτο μνημόνιο, για να εφαρμόσει ο Κυριάκος το ίδιο μνημόνιο που ψήφισε και αυτός.
Βλέπεις το Τζήμερο, τη μασκότ του νεοφιλελευθερισμού, να ευαγγελίζεται το διεθνισμό του κεφαλαίου, ο οποίος περνάει μέσα από βόμβες νετρονίων στους αλλόθρησκους.
Διαβάζεις για σχολεία σε περιοχές όπου εγκαταστάθηκαν μικρασιάτες πρόσφυγες, και όπου οι γονείς των παιδιών δε θέλουν προσφυγόπουλα δίπλα στα δικά τους, γιατί δεν είναι “εμβολιασμένα”.
Και στο καπάκι μπορεί να δεις τον ίδιο γονιό να ψάχνει γιατρό να του δώσει ψεύτικη βεβαίωση πως το δικό του παιδί είναι “εμβολιασμένο”, αφού όπως άλλωστε είναι γνωστό, “τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό”…
Και καμία φορά αν βρεις το χρόνο, αναρωτιέσαι…
Ποιος άνθρωπος που είναι στα καλά τους θεωρεί ακόμα πως ο Σύριζα έχει κάποια σχέση με την αριστερά.
Ποιος άνθρωπος, που δεν έχει κάποιο κέρδος από τον εκδότη του ή από τον πολιτικό του χορηγό,
θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το Σύριζα… σταλινικό;
Πόσοι από εμάς μπορούμε να πάρουμε στα σοβαρά, ανθρώπους σαν τον Τσουκαλαδάκη και τον Ισκάρ, τη στιγμή που οι περισσότεροι τους θεωρούμε πιο γραφικούς από τη Σαντορίνη, το ηλιοβασίλεμά της και του γιαπωνέζους που το χειροκροτούν,
μαζί;
Δράσεις και κινήματα ενάντια στους πλειστηριασμούς και στις ιδιωτικοποιήσεις ακόμα υπάρχουν.
Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι είναι ακόμα στους δρόμους και διαδηλώνουν, τρώγοντας τα χημικά και το ξύλο της καταστολής.
Ο κόσμος έχει δει στο πετσί του πως ό,τι ιδιωτικοποιήθηκε, ακρίβυνε, έγινε υποδεέστερο και φυτοζωεί χάρη στην κρατική επιχορήγηση.
Από τα 5000 δημοτικά σχολεία στην Ελλάδα,
τρία έβγαλαν ανακοίνωση ενάντια στη φοίτηση προσφυγόπουλων και στα δύο το προεδρείο παραιτήθηκε κάτω από την κατακραυγή του κόσμου.
Τα μοναδικά επεισόδια που δημιουργήθηκαν γύρω από το προσφυγικό, προκλήθηκαν από τοπικούς κομματικούς παράγοντες της δεξιάς και του φασισμού.
Στηρίχτηκαν σε προβοκάτσιες μιας θράκας σκουπιδιών, μέλη μιας εγκληματικής συμμορίας, που αναγκάστηκε να στείλει από την Αθήνα στελέχη της στο νησί όπου υπάρχουν 6000 πρόσφυγες, γιατί προφανώς κανένας ντόπιος δεν είχε πρόβλημα με την παρουσία τους.
Αναδείχτηκαν μόνο από ένα ντόπιο μέσο ενημέρωσης και καταρρίφθηκαν από όλα τα άλλα.
Όμως όλα αυτά γιγαντώνονται.
Σε χτυπάνε από όλες τις μεριές. Σε κάθε γωνιά της ενημέρωσης υπάρχουν γραφιάδες, ετοιμοπόλεμοι για να σε μπολιάσουν με τη γνώμη και το συμφέρον του εργοδότη τους.
Είμαστε άλλωστε η χώρα με τις περισσότερες εφημερίδες αναλογικά με τον πληθυσμό της.
Η χώρα όπου οι επιχειρηματίες βλέπουν τόσο συμφέρουσα την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης, ώστε να είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν, αμύθητες για μας, περιουσίες, προκειμένου να πάρουν μια τηλεοπτική άδεια για μερικά χρόνια.
Και στο ίντερνετ τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο πολύπλοκα. Χιλιάδες “ενημερωτικά” site, όπου το ένα αντιγράφει το άλλο τόσο αφιλτράριστα και επιπόλαια, ώστε να βλέπουμε πρωτοσέλιδα βασισμένα στο Κουλούρι, τουλάχιστον μια φορά το μήνα..
Είναι τόσα πολλά αυτά τα site, ώστε ακόμα και στα trend του twitter, βλέπουμε περισσότερο αυτά, παρά τους χρήστες του μέσου.
Και όταν δε βλέπουμε αυτούς, πιθανότατα πέφτουμε πάνω σε κάποιο trend, που οργάνωσε πολιτικό κόμμα, το οποίο έχει αγοράσει χιλιάδες ψεύτικους λογαριασμούς, με χρήματα των φορολογούμενων.
Και ναι, τα πράγματα είναι άσχημα.
Αλλά όχι τόσο άσχημα όσο φαίνονται μέσα από το πρίσμα του click baiting, του κέρδους και του συμφέροντος.
Είμαστε ο λαός που έδειξε όσο λίγοι άλλοι, την αλληλεγγύη του στους πρόσφυγες.
Και είμαστε ταυτόχρονα ένας από τους ελάχιστους λαούς, που όχι μόνο δεν τιμώρησε τους συνεργάτες των ναζί, αλλά τους αθώωσε και με τη βοήθεια των δυτικών τους έβαλε σε θέσεις εξουσίας.
Και πάλι ο φασισμός δε μπορεί να ριζώσει.
Μέσα σε συνθήκες ακραίας φτώχιας, λιτότητας και μιας σπάνιας σε όγκο προσφυγικής ροής, η χρυσή αυγή είναι καθηλωμένη στο 6%, τα όποια επεισόδια έχουν αποδειχτεί απλές προβοκάτσιες και ο φασίστας είναι ακόμα ο περίγελος της κοινωνίας.
Βγείτε έξω, μιλήστε με άλλους.
Ο κόσμος είναι πολύ διαφορετικός
από αυτόν
που μας δείχνουν, αυτοί
που έχουν αναλάβει επαγγελματικά να μας ενημερώνουν.
Aπό:
Επιμέλεια Κειμένου: Viva La Revolucion