Από το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, χιλιάδες νέοι έχουν φύγει μετανάστες, αναζητώντας δουλειά στο εξωτερικό.
Γύρω τους στήνεται μια πολυκερδής επιχείρηση προπαγάνδας από το αστικό κράτος, που υπόσχεται τη «Γη της Επαγγελίας», με σταθερή δουλειά και υψηλούς μισθούς, προσφέροντας μια «επιλογή» για μια καλύτερη ζωή.
Όμως ο ξεριζωμός του εργάτη από τη γη που γεννήθηκε δεν είναι επιλογή του. Τον επιβάλλει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που δημιουργεί και συντηρεί την ανεργία και τη φτώχεια, ιδιαίτερα στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, και από την άλλη στέλνει τους μετανάστες στις χώρες υποδοχής ως φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα, για να αυξάνουν τα μονοπώλια τα κέρδη τους και να ρίχνουν την τιμή της εργατικής δύναμης για όλη την εργατική τάξη.
Αυτό το σύστημα είναι που στέλνει τους Έλληνες εργαζόμενους, εξαιτίας της κρίσης του, σε μακρινούς προορισμούς, όπως η Νέα Υόρκη στις ΗΠΑ.
Σε τι συνθήκες όμως ζουν και εργάζονται οι μετανάστες στη λεγόμενη «Γη της Επαγγελίας»;
Στη Νέα Υόρκη, οι μετανάστες μπορούν όντως να βρουν δουλειά, κυρίως στις κατασκευές.
Εργάζονται στην οικοδομή χωρίς προστατευτικά μέσα, χωρίς συγκεκριμένο ωράριο, το οποίο παρατείνεται κατά πολλές ώρες λόγω της αυξημένης κίνησης.
Οι υπερωρίες, ακόμα και η δουλειά σε γιορτές και αργίες, δεν πληρώνονται, ενώ το χειμώνα οι οικοδόμοι μπορεί να κάνουν μέρες να δουν μεροκάματο, λόγω των βαριών καιρικών συνθηκών.
Το μεροκάματο είναι 100-120 δολάρια, χρήματα που ακούγονται αλλά δεν είναι ικανοποιητικά.
Γιατί το νοίκι για ένα δωμάτιο ή για ένα υπόγειο αρχίζει από τα 1000-1200 δολάρια – τουλάχιστον 10 μέρες δουλειάς – ενώ ένα διαμέρισμα κοστίζει τουλάχιστον 1500-2000 δολάρια το μήνα.
Το κόστος διαβίωσης αυξάνεται κατά πολύ αν συνυπολογίσουμε λογαριασμούς, τηλέφωνο, ρούχα, εισιτήρια, φαγητό, πολύ περισσότερο μια έξοδο.
Όσο για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ουσιαστικά εύχονται να μην χρειαστούν γιατρό ή φάρμακα, γιατί είναι πανάκριβα παρά τα μεγάλα λόγια που ακούστηκαν και στην Αθήνα πρόσφατα με τον ερχομό του Ομπάμα για το λεγόμενο Obamacare.
Η πάλη για να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι καλύτερα ωράρια ή μεροκάματα, γενικότερα καλύτερες συνθήκες ζωής, μέσα από σωματεία ή συνδικαλιστικές οργανώσεις περνά μέσα από μεγάλα εμπόδια μιας άσχημης κατάστασης που έχουν επιβάλει η καπιταλιστική εργοδοσία στις ΗΠΑ με την κυριαρχία του εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Πέρα από την εκμετάλλευση από τους εργοδότες, ιδιαίτερα όσοι είναι χωρίς χαρτιά, ζουν με το φόβο μην τους συλλάβουν για κάποια μικροπαράβαση ή μην τους σταματήσουν στο λεωφορείο ή στο μετρό, γιατί αυτό αυτόματα σημαίνει απέλαση. Άλλωστε επί Ομπάμα, τον οποίο υποδέχτηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ πρόσφατα μετά βαΐων και κλάδων, έγιναν 2 εκατ. απελάσεις και τώρα επί Τραμπ θα δοθεί ανάλογη συνέχεια...
Για τους μετανάστες στη Νέα Υόρκη και αλλού, μία είναι η προοπτική: Να οργανώσουν την πάλη τους μέσα από τις επιτροπές αγώνα μεταναστών για καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ζωής στις χώρες υποδοχής, αλλά και στην Ελλάδα, να παλέψουν στο πλάι της αμερικάνικης εργατικής τάξης απέναντι στον ίδιο αντίπαλο τους εκμεταλλευτές και την τάξη τους.
Η Λέσχη Φίλων του ΚΚΕ στη Νέα Υόρκη αγωνίζεται σταθερά για πλήρη δικαιώματα στην αμοιβή, την υγεία – πρόνοια, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για τους μετανάστες από την πρώτη μέρα παραμονής τους, για νομιμοποίηση τους με πλήρη δικαιώματα.
Καλεί τους Έλληνες μετανάστες να οργανωθούν να συμβάλουν ώστε να δυναμώσει αποφασιστικά η ταξική ενότητα Ελλήνων και Αμερικάνων εργαζομένων, να δυναμώσει η πάλη στους χώρους δουλειάς.
Να παλέψουν για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου που γεννά τη φτώχεια, την ανεργία, τον ξεριζωμό των εργατών.
Του Γιάννη Πάνου