**Ο Αλμπέρτο Χουαντορένα Ντάνχερ, όπως είναι το πλήρες ονοματεπώνυμό του, άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του στον κλασικό αθλητισμό και δεν αποτελεί υπερβολή ότι είναι ο διασημότερος, μετά το Φιντέλ Κάστρο, πολίτης της Κούβας, ξεπερνώντας σε φήμη ακόμη και τον σπουδαίο πυγμάχο Τεόφιλο Στίβενσον.
το 1976, έγινε ο μοναδικός αθλητής στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που κέρδισε χρυσά μετάλλια στα 400 μ. και στα 800 μ. στην ίδια διοργάνωση.
Εκτενή αποσπάσματα της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησαν O ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΧΟΥΑΝΤΟΡΕΝΑ KAI H ΑΝΑ ΦΙΝΤΕΛΙΑ ΚΙΡΟ χτες στην Αθήνα
 |
Ο θρύλος του παγκόσμιου αθλητισμού Αλμπέρτο Χουαντορένα, υφυπουργός Αθλητισμού σήμερα, και η Ανα Φιντέλια Κιρό, ολυμπιονίκης και βουλευτής, πλαισιωμένοι από στελέχη του ΚΚΕ, απαντούν σε ερωτήσεις
|
Μ' αυτή τη φράση ο Αλμπέρτο Χουαντορένα, μεγάλη μορφή του παγκόσμιου αθλητισμού, υφυπουργός Αθλητισμού σήμερα της Κούβας,
προεξόφλησε την τύχη των ιμπεριαλιστικών επιθέσεων εναντίον του Νησιού της Επανάστασης.
Στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε χτες από κοινού με την επίσης ολυμπιονίκη Ανα Φιντέλια Κιρό,
μίλησε για τις αγωνιστικές παραδόσεις της Κούβας, το υψηλό αίσθημα αξιοπρέπειας του λαού της, ο οποίος, όπως τόνισε απαντώντας σε σχετική ερώτηση, αγωνίζεται πάντα ενάντια στη στάση των ΗΠΑ
«που προσπαθούν να το παίξουν χωροφύλακες όλου του κόσμου, που παραγνωρίζουν το ρόλο των διεθνών οργανισμών, όπως είναι ο ΟΗΕ, αλλά και της θέλησης των λαών. Ετσι, πιστεύουμε ότι είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν».
Ο Αλ. Χουαντορένα διευκρίνισε πως η Κούβα και ο λαός της με μεγάλο ενθουσιασμό προωθούν το κοινωνικό τους σύστημα. «Πιστεύω - σημείωσε - ότι έχουμε ένα λαμπρό μέλλον μπροστά μας με όλες αυτές τις αλλαγές που κάνουμε σε μια σειρά τομείς και κύρια στην εκπαίδευση. Και πιστεύουμε ότι το μέλλον της χώρας μας και του λαού μας είναι απόλυτα σίγουρο, γιατί έχει βαθιές ρίζες μέσα στο λαό και ο λαός μας έχει υψηλό ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο, έχει πίστη στην καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος και του ηγέτη μας, του Φιντέλ Κάστρο».
Δριμεία κριτική άσκησε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, σημειώνοντας πως «δε μας απασχολεί το γεγονός ότι και η Ευρωπαϊκή Ενωση ήρθε να προστεθεί σε όλες αυτές τις πολύχρονες προσπάθειες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού να εξοντώσει τη χώρα μας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει κανένα ηθικό ανάστημα και κανένα απολύτως δικαίωμα να καταδικάσει ή να τοποθετηθεί απέναντι στην Κούβα».
Αλλωστε, όπως σημείωσε, η κατάσταση στην Κούβα διαστρεβλώνεται και ανέφερε ως απόδειξη αυτού κάποια στοιχεία: «Από το 2000 μέχρι το 2003 από την Ευρωπαϊκή Ενωση η χώρα μας πήρε περίπου 12 εκατομμύρια δολάρια σαν βοήθεια, δηλαδή σε ετήσια βάση 4,1 εκατομμύρια. Τα οποία στην πραγματικότητα "έμειναν στο δρόμο", λόγω γραφειοκρατικών δυσκολιών από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή διαφόρων άλλων διαδικασιών.
Τι σημαίνει αυτός ο αριθμός μπροστά στα 70 δισ. δολάρια που είπαμε ότι έχει κοστίσει ο αποκλεισμός ενάντια στην Κούβα; Τι μπορεί να σημαίνει αυτός ο αριθμός, αυτά τα ποσά, μπροστά στα 2,5 δισ. δολάρια που ήταν οι απώλειες, τις οποίες είχαμε τα τελευταία δύο χρόνια από δύο πολύ καταστροφικούς κυκλώνες που έπληξαν τη χώρα μας;».
Ενώ συμπληρωματικά επανέλαβε τα λόγια του Φ. Κάστρο: «Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας έκανε εισαγωγές από την Ευρωπαϊκή Ενωση της τάξης των 570 εκατομμυρίων δολαρίων. Εμείς κάναμε εξαγωγές σε αυτές τις κύριες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ύψους 7,5 εκατομμυρίων δολαρίων». Ετσι, ανέφερε στην ομιλία του, ειρωνικά: «Τελικά ποιος βοηθάει ποιον;».
«Αυτή η περίφημη ανθρωπιστική βοήθεια - συνέχισε - για την οποία μιλάει η Ευρωπαϊκή Ενωση στην ουσία δεν υπάρχει. Στην πραγματικότητα η Ευρωπαϊκή Ενωση καλά θα έκανε να κοιτάζει τη δική της κατάσταση. Εχει πολλά προβλήματα η ίδια για να ασχοληθεί και όχι να ασχολείται με τα εσωτερικά προβλήματα της Κούβας».
Και καταλήγοντας τόνισε πως ο λαός της Κούβας γνωρίζει πολύ καλά τους εχθρούς του και εξέφρασε την πεποίθηση πως σήμερα είναι πολύ καλύτερα προετοιμασμένος σε όλους ανεξαίρετα τους τομείς, τόσο πολιτικά, όσο και ιδεολογικά, όσο και από άποψη ηθικού, ώστε να μην παραχωρήσει ούτε το ελάχιστο από την ελευθερία του και την ανεξαρτησία του.
«Γιατί - υπογράμμισε - έχουμε δείξει ότι είμαστε διατεθειμένοι και έτοιμοι να υπερασπίσουμε το πολιτικό μας σύστημα. Και, για να τελειώσω, πρέπει να σας πω ότι έχω απόλυτη εμπιστοσύνη ότι η Επανάσταση αυτή θα συνεχιστεί κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, γιατί ο λαός μας έχει δείξει ότι είναι έτοιμος να δώσει και τη ζωή του ακόμα, για να υπερασπίσει αυτό το σύστημα και διατεθειμένος να κρατήσει με κάθε θυσία την ανεξαρτησία και την ελευθερία του».
Ο αθλητισμόςμέσο διαπαιδαγώγησης
Ερωτώμενος για το αθλητικό σύστημα της Κούβας σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Κατ' αρχήν, το κουβανικό σύστημα αθλητισμού βασίζεται ουσιαστικά πάνω σε μια πλατιά βάση, όπου το πιο σημαντικό είναι το σχολείο και το σύστημα που υπάρχει μέσα στα σχολεία για τη φυσική αγωγή.
Οπως ανέφερα και πριν για μας πολύ σημαντικό στοιχείο είναι ακριβώς η διαπαιδαγώγηση του παιδιού κυρίως, αλλά γενικά και της νέας γενιάς μέσα από τον αθλητισμό. Εχουμε ένα σύστημα που βασίζεται πάνω στην περιφέρεια, ελαστικό δηλαδή κατά κάποιον τρόπο, ανάλογα με τα μέρη και αυτό αποτελεί τη βάση της πυραμίδας.
Πάνω σε αυτή τη βάση έχουμε 46.000 καθηγητές Φυσικής Αγωγής, από τους οποίους πάνω από 12.000 δουλεύουν ακριβώς σε επίπεδο σχολείου αποκλειστικά. Αυτό το σύστημα, επίσης, περιέχει και το συμμετοχικό σύστημα στο επίπεδο, όπως είπαμε, των σχολείων και της βάσης, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι ένα από τα κύρια ζητήματα που βάζει ο αθλητισμός είναι το θέμα της υγείας, να ανεβάσει το βιώσιμο, το προσδόκιμο ζωής, καθώς επίσης και να απασχολήσει τους νέους στον ελεύθερο χρόνο τους, αλλά και όλο τον πληθυσμό γενικότερα.
Αυτό το σύστημα φυσικής αγωγής και αθλητισμού που σας αναφέρω, αφορά πάνω από 13.000 φοιτητές σε όλη τη χώρα. Δηλαδή, μιλάμε για σχολεία ειδικά για αθλητισμό που έχουμε επίσης. Και αυτά ακριβώς τα σχολεία δίνουν κάθε δυνατότητα στο μαθητή να προχωρήσει στην παιδεία του, στην εκπαίδευσή του, αλλά και σε ό,τι αφορά τον αθλητισμό να ασχοληθεί ειδικότερα με τα διάφορα αθλήματα.
Εχουν, δηλαδή, όλες τις δυνατότητες για να σπουδάσουν, για να εξασκήσουν τον αθλητισμό, αλλά υπάρχει ένας χρυσός κανόνας. Πρέπει να είναι και καλοί μαθητές, για να μπορέσουν να συμμετάσχουν στους σχολικούς αγώνες. Αυτό, δηλαδή, που προσπαθούμε να πετύχουμε είναι ταυτόχρονα με τις καλές επιδόσεις στον αθλητισμό να έχουμε και υψηλό επίπεδο παιδείας και το παιδί να αναπτύξει το πνεύμα του με τον τρόπο που πρέπει.
Μετά υπάρχουν τα ειδικά σχολεία μέσα στο σύστημα του Αθλητισμού για τα παιδιά που θέλουν να προχωρήσουν στον αθλητισμό. Μετά φτάνουμε πια στις εθνικές ομάδες, όπου είναι οι ανώτατες σχολές αθλητών υψηλών επιδόσεων.
Ηδη αυτά τα σχολεία είναι πανεθνικού επιπέδου και εκεί ακριβώς, αυτή τη στιγμή, προετοιμάζονται οι φοιτητές εκείνοι που θα σταλούν και στους Ολυμπιακούς το 2004 στην Αθήνα».
Οι Κουβανοί αγωνίζονταιγια την πατρίδα
και τη σημαία τους
«Υπάρχει όμως - συνέχισε - και ένας άλλος χρυσός κανόνας σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση των αθλητών. Εκείνος που είναι ο καλύτερος προπονητής και ο καλύτερος αθλητής δεν είναι αυτός που κερδίζει τα περισσότερα μετάλλια, αλλά κυρίως αυτός, ο οποίος είναι σε θέση να διαπαιδαγωγήσει και να εκπαιδεύσει με το σωστό τρόπο.
Υπάρχει, επίσης, και ένα ενδιαφέρον στοιχείο σ' αυτά. Στους Παναμερικανικούς Αγώνες του Αγίου Δομίνικου από τους 406 αθλητές που συμμετείχαν, το 95% προήλθε από αυτό το σύστημα του σχολικού αθλητισμού.
Βέβαια, μέσα στα πλαίσια μιας ερώτησης δεν είναι εύκολο να σας εξηγήσω όλο το αθλητικό σύστημα στην Κούβα, αλλά θα ήθελα να τονίσω κάτι που θεωρούμε πολύ σημαντικό. Ο κύριος χορηγός του αθλητικού συστήματος στη χώρα μας είναι το κράτος.
Επίσης, υπάρχει και κάτι άλλο σημαντικό στο αθλητικό κίνημα της χώρας μας. Είναι ακριβώς η συμμετοχή και η αγάπη των Κουβανών αθλητών που αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη σημαία τους.
Κάθε φορά που κάποιος αθλητής μας κερδίζει κάποιο μετάλλιο, πάντα το αφιερώνει στο λαό μας, στην Επανάστασή μας και κυρίως στον κύριο προωθητή του κουβανικού αθλητισμού, που είναι ο Κομαντάντε της Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο, που μας δίδαξε ότι η υποχρέωση που έχουμε αναλάβει απέναντι στη χώρα μας, η αγάπη απέναντι στη χώρα μας και κάθε προσπάθεια για τη χώρα μας είναι το πιο σημαντικό.
Υπάρχουν, επίσης, και άλλοι τομείς στον Αθλητισμό που βοηθάνε πολλοί. Υπάρχει μία αθλητική βιομηχανία στη χώρα που βοηθάει πολύ με διάφορα είδη, υπάρχει ένα ειδικό ινστιτούτο αθλητιατρικής που βοηθάει πολύ για την καλή υγεία των αθλητών.
Υπάρχει, επίσης, και ένας ολόκληρος στρατός εθελοντών που βοηθάνε κι αυτοί με τον τρόπο τους στην προώθηση του Αθλητισμού, ο οποίος απασχολεί 57.000 μέλη, που εργάζονται στη Φυσική Αγωγή, στην Ψυχαγωγία, στον Αθλητισμό και είναι πολλά τα αθλητικά ταλέντα που τα έχουν ανακαλύψει αυτοί οι εθελοντές, όπως είναι η περίπτωση, για παράδειγμα, του Τεόφιλο Στίβενσον. Τον ανακάλυψε ακριβώς ένας τέτοιος εθελοντής που ασχολιόταν στον τομέα της πυγμαχίας στην περιοχή που γεννήθηκε, στη Λαθούνα.
Ηθελα με αυτά τα λόγια να δείξω ποια είναι η προσφορά όλων αυτών στην προώθηση του Αθλητισμού στην Κούβα. Με όχι, δηλαδή, πολλά λόγια, ελπίζω να σας έδωσα μια εικόνα για το πώς αναπτύσσεται το αθλητικό κίνημα στη χώρα μας».
Κρατάμε ζωντανό το κίνηματου Αθλητισμού
παρά τις δυσκολίες
Σε άλλη ερώτηση για τις δυσκολίες, που αντιμετωπίζουν λόγω του εμπάργκο, ο Αλ. Χουαντορένα υπογράμμισε:
«Αναγκαστήκαμε να προωθήσουμε τον Αθλητισμό μέσα στα πλαίσια ενός άδικου αποκλεισμού, ενός εγκληματικού αποκλεισμού, ηλίθιου τελείως, παράλογου, που έχει δημιουργήσει στην Κούβα ζημιές της τάξης των 72 δισ. δολαρίων.
Αναγκαστήκαμε, λοιπόν, να κάνουμε μια σειρά αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο αθλητικό σύστημα της χώρας μας, τόσο λόγω του αποκλεισμού, όσο και λόγω της διάλυσης της σοσιαλιστικής κοινότητας. Πρέπει να το πούμε αυτό. Ετσι, προωθήσαμε ακόμα περισσότερο τους τοπικούς αγώνες σε επίπεδο δήμων.
Αναγκαστήκαμε από μια στιγμή και πέρα να κάνουμε μια ακόμα πιο λογική χρήση των πόρων που δίνει το κουβανικό κράτος για τον αθλητισμό σε πανεθνικό επίπεδο. Ρίξαμε το βάρος κυρίως στις συζητήσεις και στις συνεννοήσεις ανάμεσα στο διευθυντικό συμβούλιο του υπουργείου μας για το πού πρέπει να ρίξουμε το βάρος, σε ποια αθλήματα τα οποία θα συμμετάσχουν σε διεθνείς αγώνες.
Παρ' όλες αυτές τις οικονομικές δυσκολίες, τους τεράστιους οικονομικούς περιορισμούς που έχουμε λόγω του αποκλεισμού, παρ' όλα αυτά καταφέρνουμε να φτάσουμε σε μεγάλες επιδόσεις, όπως έδειξαν οι τελευταίοι Ολυμπιακοί Αγώνες του Σίδνεϊ, όπου η Κούβα κατέκτησε 11 χρυσά, 11 αργυρά και 9 χάλκινα μετάλλια.
Για παράδειγμα, τώρα στους Ολυμπιακούς στην Αθήνα το 2004 σημαίνει ότι πρέπει να κάτσουμε να σκεφτούμε και να εκτιμήσουμε, πράγμα το οποίο ήδη έχουμε ξεκινήσει, ποια θα είναι τα κύρια αθλήματα όπου θα ρίξουμε το βάρος, ώστε να έχουμε αντίστοιχα αποτελέσματα και εδώ στην Αθήνα. Ετσι, δηλαδή, ώστε τους λίγους πόρους που μπορούμε να διαθέσουμε για τον Αθλητισμό να τους χρησιμοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο, ώστε να έχουμε τα αποτελέσματα που ελπίζουμε να έχουμε τελικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Αυτό τώρα που μπορώ να σας πω είναι ότι, παρά τις τεράστιες πραγματικά οικονομικές δυσκολίες μας, καταφέραμε να έχουμε μεγάλες επιδόσεις τόσο διεθνώς όσο και κυρίως στο εσωτερικό της χώρας μας, να κρατήσουμε δηλαδή ζωντανό το κίνημα του Αθλητισμού και να έχουμε αυτή τη στιγμή εξασφαλισμένη την ανάπτυξη τόσο του πλατιού κινήματος του Αθλητισμού, όσο και των ειδικών αθλητών που παίρνουν μέρος σε διεθνείς και σε τοπικούς αγώνες μέχρι το 2012.
Δηλαδή, να έχουμε τέτοια αθλητικά αποθέματα σε αθλητές, με την απαραίτητη στήριξη στην οποία πάντα, όπως είπαμε, μπορούμε να υπολογίζουμε, που να έχουμε εξασφαλίσει την καλή συμμετοχή μας και το 2008 και το 2012».
Η Κούβα μπορεί να διοργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες
Σε ερώτηση σχετικά με το αν ο Ιβάν Πεντρόσο θα σταματήσει τον αθλητισμό ή όχι, ο ομιλητής απάντησε πως είναι σίγουρο ότι θα συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα, παρά τους σοβαρούς τραυματισμούς.
Κληθείς να σχολιάσει ποιες αλλαγές βλέπει να έχουν γίνει στα δικά του αγωνίσματα και ποιους αθλητές ξεχωρίζει σ' αυτά, σημείωσε πως είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς με ακρίβεια, αφού πολλοί δρομείς είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο. Τόνισε, πως ο καθένας έχει δυνατότητες να κερδίσει.
Σε ερώτηση για το αν ευσταθεί η πληροφορία ότι η Κούβα ετοιμάζεται να διεκδικήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2012 και αν ναι πώς σχεδιάζει να κινηθεί, με δεδομένη την εμπορευματοποίηση των Αγώνων και το τεράστιο κόστος τους, επισήμανε ότι η Κούβα έχει το ηθικό ανάστημα και κάθε δικαίωμα να τους διεκδικήσει, έχει την οργανωτική δυνατότητα, έχει την υποδομή, τόσο ξενοδοχειακή όσο και αθλητική. Εχει μια αρκετά καλή υποδομή αθλητική που μας κληροδότησαν οι Παναμερικανικοί Αγώνες που έγιναν στην Αβάνα το 1991!
«Εχουμε - συμπλήρωσε - ένα λαό αγωνιστή που έχει δείξει τη δύναμή του και την αντίστασή του. Αυτό φάνηκε και σε αυτά τα 40 χρόνια Επανάστασης, που καταφέραμε να ζήσουμε στα 90 μίλια από τις Ηνωμένες Πολιτείες».
Και απευθυνόμενος στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή τόνισε πως θα ήταν πραγματικά πάρα πολύ χρήσιμο να μπορέσει να διοργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες και μια χώρα του Τρίτου Κόσμου, όπου να μην είναι τα πάντα εμπορευματοποίηση με το οποιοδήποτε τίμημα. Ενώ, με την ευκαιρία ευχήθηκε στην Ελλάδα καλή επιτυχία στη διεξαγωγή των αγώνων.
Η Ανα Φιντέλια Κιρό ερωτήθηκε για την πορεία της μετά τον αθλητισμό και απάντησε:
«Μετά τη μεγάλη νίκη μου εδώ στην Ελλάδα το 1997 αποσύρθηκα το 2000, το 1999 έκανα το πρώτο μου παιδί, το 2001 άλλο ένα παιδί και εξακολουθώ να είμαι στενά δεμένη και να παρακολουθώ από πολύ κοντά όλες τις αθλητικές δραστηριότητες της χώρας μου. Είμαι, παράλληλα, και βουλευτής στην Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας, στο Κοινοβούλιο δηλαδή της χώρας μας, όπως ακριβώς και ο σύντροφος Χουαντορένα».
Τέλος, κληθείς ο Α. Χουαντορένα να σχολιάσει τη μάστιγα του ντόπινγκ, μιας και πρόσφατα επανεκλέχτηκε στο ΔΣ της «IAF» και για το πώς μπορεί αυτή να παρέμβει στο μεγάλο αυτό θέμα,υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, πως είναι χρέος ο αγώνας ενάντια στο ντόπινγκ, τόνισε πως την ευθύνη κυρίως έχουν οι Ομοσπονδίες, οι διεθνείς οργανισμοί, αλλά και οι ίδιοι οι αθλητές.
Σε ό,τι αφορά τη Διεθνή Ομοσπονδία σημείωσε πως γίνεται μεγάλος αγώνας ενάντια στο doping, αναφερόμενος και ειδικότερα στους τρόπους διεξαγωγής του, και εξέφρασε την πίστη ότι όλο και περισσότερος κόσμος αποχτάει συνείδηση αυτής της κατάστασης. Εξέφρασε ακόμη την ικανοποίηση και την υπερηφάνειά του για το γεγονός ότι η Κούβα κάνει αγώνες πέρα για πέρα καθαρούς.
**aπό: www.sportit.gr
Αλμπέρτο Χουαντορένα: ο πιο διάσημος, μετά το Φιντέλ Κάστρο, Κουβανός
Ο Αλμπέρτο Χουαντορένα Ντάνχερ, όπως είναι το πλήρες ονοματεπώνυμό του, άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του στον κλασικό αθλητισμό και δεν αποτελεί υπερβολή ότι είναι ο διασημότερος, μετά το Φιντέλ Κάστρο, πολίτης της Κούβας, ξεπερνώντας σε φήμη ακόμη και τον σπουδαίο πυγμάχο Τεόφιλο Στίβενσον.
Παιδί της επανάστασης, άλλωστε ο πατέρας του υπήρξε στέλεχος της κουβανικής κυβέρνησης, έδειξε από μικρός την έφεσή του στον αθλητισμό. Με ύψος 1,88 μ. και φοβερό διασκελισμό, που έφτανε τα 2,5 μ., ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ.
Σε κάποια προπόνηση της ομάδας του, το 1971, τον είδαν «κυνηγοί» ταλέντων και τον έπεισαν, με δυσκολία πάντως, να μεταπηδήσει στο στίβο. Πέρασαν μόλις 5 μήνες κι ο νεαρός Αλμπέρτο έγινε μέλος της εθνικής ομάδας.
Πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, το 1972, στα 400 μέτρα, αλλά αποκλείστηκε στον ημιτελικό, λόγω της απειρίας του, τερματίζοντας 5ος στη σειρά του.
Εκείνη την εποχή, προπονητής στην ομάδα κλασικού αθλητισμού της Κούβας ήταν ο Πολωνός Ζίγκμουντ Ζαμπιερζόβσκι. Είδε τον Χουαντορένα, εντυπωσιάστηκε από το φυσικό του ταλέντο και του πρότεινε να ασχοληθεί και με τα 800 μέτρα.
Την επόμενη χρονιά το «άλογο», όπως ήδη τον αποκαλούσαν, κέρδισε και τα δύο αγωνίσματα στην Πανεπιστημιάδα της Μόσχας.
Τρία χρόνια αργότερα βρέθηκε μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της αθλητικής του καριέρας, ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μόντρεαλ.
Αποφασισμένος όσο ποτέ άλλοτε, παρά τις δύο επεμβάσεις στο πόδι το 1976, υπερέβαλε εαυτόν κι έγινε ο μοναδικός αθλητής στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που κέρδισε χρυσά μετάλλια στα 400 μ. και στα 800 μ. στην ίδια διοργάνωση.
Χρειάστηκε να τρέξει 7 κούρσες σε διάστημα 6 ημερών για να πετύχει το διπλό του άθλο, αλλά και δύο ακόμη με την ομάδα σκυταλοδρομίας 4Χ400 της Κούβας,
Στις 25 Ιουλίου 1976 κέρδισε κατά κράτος τον σπουδαίο Βέλγο Ιβο Βαν Ντάμε στον τελικό των 800 μ. με επίδοση 1.43.50 (αρχικά δόθηκε 1.43.47) που ήταν παγκόσμιο ρεκόρ, το οποίο κατείχε ο Ιταλός Φραντσέσκο Φιασκονάρο.
Στα 400 μ. ο συναγωνισμός ήταν έντονος. Ο Χουαντορένα είχε να αντιμετωπίζει 3 Αμερικανούς. Ο τελικός έγινε στις 29 Ιουλίου 1976. Η «λευκή αστραπή», όπως ήταν το δεύτερό του προσωνύμιο, αναπτύχθηκε εντυπωσιακά μετά τα 300 μέτρα και με χρόνο 44.26 (αρχικά δόθηκε 44.28) άφησε δεύτερο και τρίτο αντίστοιχα τους Φρεντ Νιούχαουζ (44.40) και Χέρμαν Φρέιζιερ (44.95).
Την επόμενη χρονιά, στην Πανεπιστημιάδα της Σόφιας, κέρδισε το χρυσό στα 800 μ. με νέο παγκόσμιο ρεκόρ 1.43.40. Η συνέχεια, όμως, ήταν δυσάρεστη. Οι συνεχείς τραυματισμοί στους τένοντες και τους μύες μείωσαν αισθητά την απόδοσή του.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, το 1980, κατετάγη 4ος στα 800 μ. και τρία χρόνια αργότερα στο Ελσίνκι, στο 1ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, γράφτηκε ουσιαστικά ο επίλογος της καριέρας του Χουαντορένα.
Η κραυγή του τη στιγμή του τραυματισμού στον προκριματικό των 800 μ. συγκλόνισε τους θεατές στο «Ολυμπιακό Στάδιο» της φινλανδικής πρωτεύουσας, αλλά κι όσους παρακολουθούσαν τον αγώνα από τους τηλεοπτικούς δέκτες.
Το 1984, η Κούβα, όπως και τα περισσότερα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, μποϊκοτάρισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες και μοιραία ο Χουαντορένα δεν έλαβε μέρος, ανακοινώνοντας παράλληλα την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
Στη συνέχεια ανέλαβε καίριες στον τομέα αθλητισμού της Κούβας, με θητείες στην προεδρία της Ομοσπονδίας Στίβου, του Ινστιτούτου Φυσικής Αγωγής. Διετέλεσε κι αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού της χώρας του. Υπήρξε μέλος του ΔΣ της IAAF, ενώ από το 2012 αποτελεί μέλος του Hall of Fame της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κλασικού Αθλητισμού.