 |
Μπαρουταποθήκη πριν από την έκρηξη θυμίζουν τα Βαλκάνια, που ήταν ανέκαθεν πεδίο σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, αρκεί να θυμηθούμε παλιότερα γεγονότα στην Ιστορία αλλά και πιο πρόσφατα, με τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και την ιμπεριαλιστική επέμβαση του ΝΑΤΟ το 1999.
Στο επίκεντρο των εξελίξεων βρίσκεται η ΠΓΔΜ, όπου εξελίσσεται έντονη ενδοαστική αντιπαράθεση ανάμεσα στους σοσιαλδημοκράτες και τα 3 μεγαλύτερα αλβανικά κόμματα, που έχουν την ανοιχτή στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ, και στο εθνικιστικό VMRO, που φαίνεται να στηρίζεται από τη Ρωσία, τη Σερβία και τη Βουλγαρία.
Οι εξελίξεις στην ΠΓΔΜ είναι μέρος του συνολικού «βαλκανικού παζλ», όπου «συναντιούνται» σημαντικά ανταγωνιστικά σχέδια σε μια σειρά τομείς, όπως η Ενέργεια και οι αγωγοί μεταφοράς της (π.χ. ανταγωνιστικά σχέδια Ρωσίας και ΗΠΑ), οι δρόμοι μεταφοράς εμπορευμάτων (π.χ. νέος κινεζικός «δρόμος του μεταξιού») κ.ά.
Επίσης, διασταυρώνονται αντιτιθέμενες επιδιώξεις αστικών τάξεων, όπως της τουρκικής και της ελληνικής, επιδιώκοντας αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή.
Η ελληνική αστική τάξη έπαιζε και παίζει ιδιαίτερο ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της περιοχής. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν πρωτοστάτησε στην ανατροπή της σοσιαλιστικής εξουσίας στις βαλκανικές χώρες και στήριξε τα σχέδια διάλυσης της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, το 1999 όταν διευκόλυνε τη ΝΑΤΟική στρατιωτική επέμβαση, μέχρι σήμερα.
Αλλωστε, στην περιοχή υπάρχουν ζωτικά συμφέροντα για τα ελληνικά μονοπώλια, επενδύσεις κ.λπ.
Η ελληνική αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της στηρίζουν τα σχέδια των ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια.
Θυμίζουμε ότι μία από τις πρώτες κινήσεις της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήταν στην κατεύθυνση αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου ως κράτους, καθώς επίσης και οι διάφορες πρωτοβουλίες για τα Δυτικά Βαλκάνια.
Τις επικίνδυνες εξελίξεις στα Βαλκάνια για άλλη μια φορά, όπως και στο παρελθόν, η ελληνική αστική τάξη τις βλέπει ως ευκαιρία.
Οχι τυχαία, το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι αναφορές και οι παροτρύνσεις σε αστικά ΜΜΕ η Ελλάδα (δηλαδή η αστική τάξη) να μπει δυναμικά στη διεκδίκηση ρόλου στο ξαναμοίραμα της «πίτας» στην περιοχή.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ορισμένες κινήσεις γεννούν αντικειμενικά ερωτήματα και ανησυχία.
Για παράδειγμα, οι σχεδιαζόμενες επαφές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τον αναπληρωτή βοηθό ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Μπράιαν Γι, που έσπευσε αμέσως στα Σκόπια για να στηρίξει τη «δημοκρατική διαδικασία», με την εκλογή του προέδρου της Βουλής, Ταλάτ Τζαφέρι, και να απαιτήσει σχηματισμό κυβέρνησης από τους Σοσιαλδημοκράτες, που είναι πιο κοντά στις ΗΠΑ.
Επίσης, το αντικείμενο των συζητήσεων στην πρωτοβουλία της για τη «Σύνοδο για την Ασφάλεια» στη Μεσόγειο, στις 21 - 22 Μάη στη Ρόδο.
Ούτε να περάσει απαρατήρητη η κινητικότητα υπηρεσιών και υπουργείων σε συνεργασία με μηχανισμούς της ΕΕ και άλλων κρατών της περιοχής, με πρόσχημα την ασφάλεια και τη θωράκιση των συνόρων.
Αυτό που πρέπει να είναι καθαρό είναι ότι κάθε διαδικασία αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια θα σημάνει ντόμινο εξελίξεων στην περιοχή, θα προκαλέσει μια δίνη ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, που θα πληρώσουν πολύ ακριβά οι λαοί.
Οι στόχοι της ελληνικής αστικής τάξης για γεωστρατηγική αναβάθμισή της στην περιοχή, η ανάδειξη της χώρας σε βασικό πυλώνα του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, είναι επικίνδυνα για το λαό και τους λαούς της περιοχής.
Δεν προλαβαίνει η κυβέρνηση να δέχεται τα συχαρίκια από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για το ρόλο της στη στήριξη των πολεμικών τους σχεδίων.
Στις σημερινές συνθήκες, λοιπόν, είναι απαραίτητο να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια, στα σενάρια αλλαγής συνόρων, σε κάθε εμπλοκή της χώρας σε αυτά τα σχέδια.
Τα βήματα που έγιναν το προηγούμενο διάστημα, η δραστηριότητα που αναπτύχθηκε, προετοιμάζοντας τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, πρέπει να συνεχιστούν και να δυναμώσουν, βάζοντας στο στόχαστρο συνολικά το σύστημα που γεννά τους πολέμους, την εκμετάλλευση και την προσφυγιά.
ο Χάρτης απ΄την wikipedia