«Αμοιβαία επωφελής συνεργασία»: Η «αριστερή» συνενοχή
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται τις καλοκαιρινές αυτές ημέρες οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την αντίστοιχη των ΗΠΑ
για την παραχώρηση –από την πρώτη στη δεύτερη- περισσότερων «δικαιωμάτων» στην βάση της Σούδας αλλά και σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Ο Άραξος, το Άκτιο, η Λάρισα έχουν ακουστεί ως μελλοντικά κέντρα στρατιωτικής δραστηριότητας.
Τα αμερικανικά αιτήματα φαίνεται ότι αποτελούν ένα συνεκτικό πλέγμα διεκδικήσεων που αποβλέπει στην μετατροπή της χώρας μας σε σημαντική επιθετική βάση ενάντια σε χώρες και λαούς προς όλα –κυριολεκτικά- τα σημεία του ορίζοντα.
για την παραχώρηση –από την πρώτη στη δεύτερη- περισσότερων «δικαιωμάτων» στην βάση της Σούδας αλλά και σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Ο Άραξος, το Άκτιο, η Λάρισα έχουν ακουστεί ως μελλοντικά κέντρα στρατιωτικής δραστηριότητας.
Τα αμερικανικά αιτήματα φαίνεται ότι αποτελούν ένα συνεκτικό πλέγμα διεκδικήσεων που αποβλέπει στην μετατροπή της χώρας μας σε σημαντική επιθετική βάση ενάντια σε χώρες και λαούς προς όλα –κυριολεκτικά- τα σημεία του ορίζοντα.
Όπως έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια της «αριστερής» διακυβέρνησης, η προετοιμασία της επικείμενης μεταβολής στη γεωπολιτική θέση της χώρας μας διακοσμείται με πλήθος επιχειρήματα επικοινωνιακής σημασίας και χαρακτήρα:
ως «εθνική ευκαιρία» παρουσιάζεται η μεταστάθμευση στρατευμάτων του ΝΑΤΟ από το Ινσιρλίκ της Τουρκίας σε ελληνικές βάσεις.
Θα συμβάλει στην απομόνωση της Τουρκίας, δηλώνουν από κοινού τα υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών.
Το πρώτο σπεύδει μάλιστα να διαφημίσει τα «αντισταθμιστικά» οφέλη. Για την παραχώρηση μεταχειρισμένου στρατιωτικού υλικού από τις ΗΠΑ πρόκειται, ίσως και για ένα ζεύγος επίσης μεταχειρισμένων αντιτορπιλικών «Arleigh Burke”.
Στις κουβέντες αυτές το μόνο προφανές είναι η διάθεση της ελληνικής πλευράς να κάνει όποιες παραχωρήσεις της ζητηθούν, τα περί ανταλλαγμάτων είναι το μικρό διακοσμητικό στο περιτύλιγμα.
Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ θα παραχωρήσουν στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις ό,τι οι ίδιες δεν χρειάζονται, ό,τι ο σύγχρονος πόλεμος δεν χρειάζεται, ό,τι οι ελληνικές αμυντικές ανάγκες δεν χρειάζονται και ακόμα ό,τι εξυπηρετεί την περαιτέρω πρόσδεση της χώρας μας στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.
ως «εθνική ευκαιρία» παρουσιάζεται η μεταστάθμευση στρατευμάτων του ΝΑΤΟ από το Ινσιρλίκ της Τουρκίας σε ελληνικές βάσεις.
Θα συμβάλει στην απομόνωση της Τουρκίας, δηλώνουν από κοινού τα υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών.
Το πρώτο σπεύδει μάλιστα να διαφημίσει τα «αντισταθμιστικά» οφέλη. Για την παραχώρηση μεταχειρισμένου στρατιωτικού υλικού από τις ΗΠΑ πρόκειται, ίσως και για ένα ζεύγος επίσης μεταχειρισμένων αντιτορπιλικών «Arleigh Burke”.
Στις κουβέντες αυτές το μόνο προφανές είναι η διάθεση της ελληνικής πλευράς να κάνει όποιες παραχωρήσεις της ζητηθούν, τα περί ανταλλαγμάτων είναι το μικρό διακοσμητικό στο περιτύλιγμα.
Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ θα παραχωρήσουν στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις ό,τι οι ίδιες δεν χρειάζονται, ό,τι ο σύγχρονος πόλεμος δεν χρειάζεται, ό,τι οι ελληνικές αμυντικές ανάγκες δεν χρειάζονται και ακόμα ό,τι εξυπηρετεί την περαιτέρω πρόσδεση της χώρας μας στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.
Σε ετούτες τις διαπραγματεύσεις και στις επικοινωνιακού χαρακτήρα δηλώσεις που «αποκαλύπτουν» ένα μικρό και, ενίοτε, παραπλανητικό ποσοστό των όσων έχουν τεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων, οι συμβαλλόμενοι δεν σταματούν να τονίζουν τον ειρηνικό χαρακτήρα της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας αλλά και τη σημασία που αποδίδουν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην «ασφάλεια» και τη «διεθνή νομιμότητα».
Η «αριστερή» κυβέρνηση της Αθήνας πλειοδοτεί μάλιστα σε δηλώσεις εξωραϊσμού της τρομερής πολεμικής μηχανής που προσκαλεί να μετατρέψει τη χώρα μας σε επιθετικό ορμητήριο.
Η «αριστερή» κυβέρνηση της Αθήνας πλειοδοτεί μάλιστα σε δηλώσεις εξωραϊσμού της τρομερής πολεμικής μηχανής που προσκαλεί να μετατρέψει τη χώρα μας σε επιθετικό ορμητήριο.
Η πραγματικότητα είναι φυσικό να ενοχλεί την «αριστερο-ακροδεξιά» κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πέρα δε από την ενόχληση, η ίδια αυτή πραγματικότητα δημιουργεί εύλογα ερωτήματα ως προς το κόστος –βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα- που θα έχουν για τη χώρα και το λαό μας οι στενές σχέσεις με ένα ξέφρενο πλέον, λόγω της κρίσης, ιμπεριαλισμό.
Και όμως στα επερχόμενα υπάρχουν πλήθος ανησυχητικά σημεία. Σημεία που η κυβέρνηση κάνει πως δεν βλέπει, θέλει να μη βλέπει ή το χειρότερο, τα βλέπει και τα γνωρίζει, τα υπηρετεί όμως,
γιατί πρόκειται για επιλογές του ελληνικού καπιταλισμού τον οποίο και η παρούσα κυβέρνηση είναι ταγμένη να υπηρετεί και να στηρίζει.
Και όμως στα επερχόμενα υπάρχουν πλήθος ανησυχητικά σημεία. Σημεία που η κυβέρνηση κάνει πως δεν βλέπει, θέλει να μη βλέπει ή το χειρότερο, τα βλέπει και τα γνωρίζει, τα υπηρετεί όμως,
γιατί πρόκειται για επιλογές του ελληνικού καπιταλισμού τον οποίο και η παρούσα κυβέρνηση είναι ταγμένη να υπηρετεί και να στηρίζει.
Το πρώτο και ουσιαστικό είναι ότι οι προετοιμαζόμενες «παραχωρήσεις» οδηγούν στην άμεση εμπλοκή της χώρας μας σε ένα μεγάλο και σκληρό πόλεμο το μέλλον του οποίου δε διαγράφεται καθόλου βέβαιο και ορατό.
Οι δυνάμεις της «ειρήνης» και της «ασφάλειας» στις οποίες η άρχουσα τάξη της χώρας μας θέλει να μετέχει, έχουν, μετά την υπόθεση των «Δίδυμων Πύργων», εξαπολύσει ένα εντυπωσιακό αριθμό πολέμων και επιθέσεων, έχουν διαλύσει χώρες, ματώσει και εξαθλιώσει λαούς.
Επιπλέον, αυτό ακούγεται λιγότερο, έχουν σκοτώσει πολύ κόσμο: Από το 2001 ως σήμερα, οι πόλεμοι «εναντίον της τρομοκρατίας» έχουν άμεσα κοστίσει τη ζωή σε περισσότερο από δύο εκατομμύρια άτομα. Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Υεμένη, Σομαλία, βρίσκονται στην πρώτη σειρά του πολέμου στον οποίο εμφανίζονται συνεχώς νέα μέτωπα (Φιλιππίνες).
Οι δυνάμεις της «ειρήνης» και της «ασφάλειας» στις οποίες η άρχουσα τάξη της χώρας μας θέλει να μετέχει, έχουν, μετά την υπόθεση των «Δίδυμων Πύργων», εξαπολύσει ένα εντυπωσιακό αριθμό πολέμων και επιθέσεων, έχουν διαλύσει χώρες, ματώσει και εξαθλιώσει λαούς.
Επιπλέον, αυτό ακούγεται λιγότερο, έχουν σκοτώσει πολύ κόσμο: Από το 2001 ως σήμερα, οι πόλεμοι «εναντίον της τρομοκρατίας» έχουν άμεσα κοστίσει τη ζωή σε περισσότερο από δύο εκατομμύρια άτομα. Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Υεμένη, Σομαλία, βρίσκονται στην πρώτη σειρά του πολέμου στον οποίο εμφανίζονται συνεχώς νέα μέτωπα (Φιλιππίνες).
Σήμερα οι πόλεμοι αυτοί μαίνονται.
Τον Μάιο του 2017 η αμερικανική αεροπορία –αυτή που «διευκολύνει» η κυβέρνησή μας στη Σούδα και αλλού- έριξε 4.374 βόμβες και πυραύλους ενάντια σε στόχους στο έδαφος της Συρίας.
Από το 2014 που οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν τη Συρία έχουν ρίξει εκεί 84.000 βόμβες και πυραύλους.
Συγκριτικά εκείνη η θεαματική εισβολή στο Ιράκ, το «Σοκ και δέος!» (με πρόσχημα χημικά οπλοστάσια που ποτέ δεν βρέθηκαν) κατανάλωσε λιγότερα από 30.000 βλήματα.
Οι πύραυλοι και οι βόμβες, που στον άρρωστο, λόγω καπιταλισμού, κόσμο μας έχουν γίνει αντικείμενα θαυμασμού σε πλήθος περιοδικά και ιστοτόπους, σκοτώνουν ανθρώπους, δίκαιους και άδικους μαζί.
Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις των επιτελείων της «συμμαχίας» (οι ΗΠΑ και οι «πρόθυμοι») οι βομβαρδισμοί της στη Συρία έχουν προκαλέσει 12 ως 18.000 «παράπλευρες απώλειες», οι πραγματικοί αριθμοί των θυμάτων όμως λογικά ξεπερνούν τις 100.000.
Θα ήταν μαθηματικό και στρατιωτικό παράδοξο να χρεώνεται κάθε πανάκριβο βλήμα με 1/7 ή 1/6 θανάτου! Για βόμβες πρόκειται με 50, 100, 250, ή 800 ή 1.000 κιλά εκρηκτικού η καθεμιά. Δεν είναι πασχαλινά πυροτεχνήματα!
Τον Μάιο του 2017 η αμερικανική αεροπορία –αυτή που «διευκολύνει» η κυβέρνησή μας στη Σούδα και αλλού- έριξε 4.374 βόμβες και πυραύλους ενάντια σε στόχους στο έδαφος της Συρίας.
Από το 2014 που οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν τη Συρία έχουν ρίξει εκεί 84.000 βόμβες και πυραύλους.
Συγκριτικά εκείνη η θεαματική εισβολή στο Ιράκ, το «Σοκ και δέος!» (με πρόσχημα χημικά οπλοστάσια που ποτέ δεν βρέθηκαν) κατανάλωσε λιγότερα από 30.000 βλήματα.
Οι πύραυλοι και οι βόμβες, που στον άρρωστο, λόγω καπιταλισμού, κόσμο μας έχουν γίνει αντικείμενα θαυμασμού σε πλήθος περιοδικά και ιστοτόπους, σκοτώνουν ανθρώπους, δίκαιους και άδικους μαζί.
Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις των επιτελείων της «συμμαχίας» (οι ΗΠΑ και οι «πρόθυμοι») οι βομβαρδισμοί της στη Συρία έχουν προκαλέσει 12 ως 18.000 «παράπλευρες απώλειες», οι πραγματικοί αριθμοί των θυμάτων όμως λογικά ξεπερνούν τις 100.000.
Θα ήταν μαθηματικό και στρατιωτικό παράδοξο να χρεώνεται κάθε πανάκριβο βλήμα με 1/7 ή 1/6 θανάτου! Για βόμβες πρόκειται με 50, 100, 250, ή 800 ή 1.000 κιλά εκρηκτικού η καθεμιά. Δεν είναι πασχαλινά πυροτεχνήματα!
Προσθέστε στους παραπάνω αριθμούς τους αντίστοιχους που προκαλεί η επίσης από αέρος μαχόμενη ρωσική πολεμική μηχανή και αναλογιστείτε μετά το μέγεθος της υποκρισίας που συνοδεύει τους πρόσφυγες της Συρίας, του Αφγανιστάν (όπου κατά την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ελληνική κυβέρνηση ΔΕΝ υπάρχει πόλεμος…), της Υεμένης και λοιπών.
Αλήθεια έχουν αναρωτηθεί οι «αριστεροί» ιθύνοντες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τι ποσοστό αίματος και θανάτου τους αναλογεί μέσα σε τούτη τη δολοφονική πολεμική υστερία που έχει ξεσπάσει γύρω από τη χώρα μας;
Στην «παραγωγή» πόσων θυμάτων συμβάλλουν οι «διευκολύνσεις» στους από αέρος δολοφόνους;
Στην «παραγωγή» πόσων θυμάτων συμβάλλουν οι «διευκολύνσεις» στους από αέρος δολοφόνους;
Είναι βέβαιο ότι ελάχιστα τους απασχολούν όλα αυτά. Πολιτικοί ταγοί που δε διστάζουν να βγάλουν σε πλειστηριασμό τον πλούτο της χώρας τους και το μέλλον του λαού τους, θα ήταν απίθανο να ενοχληθούν με τον μαζικό θάνατο ανθρώπων, γειτόνων λαών.
Μόνο όταν πεθαίνουν άνθρωποι στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες ή στο Λονδίνο σπεύδουν δουλικά να δηλώσουν ότι συμπάσχουν και ότι αισθάνονται, Βέλγοι, Γάλλοι, Άγγλοι ή Αμερικανοί.
Ο «αριστερός» «φιλοπρόοδος» ρατσισμός τους τους αποτρέπει από το να δηλώσουν Σύριοι, Λίβυοι ή Αφγανοί! Για μαύρους θα μιλούμε τώρα….
Μόνο όταν πεθαίνουν άνθρωποι στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες ή στο Λονδίνο σπεύδουν δουλικά να δηλώσουν ότι συμπάσχουν και ότι αισθάνονται, Βέλγοι, Γάλλοι, Άγγλοι ή Αμερικανοί.
Ο «αριστερός» «φιλοπρόοδος» ρατσισμός τους τους αποτρέπει από το να δηλώσουν Σύριοι, Λίβυοι ή Αφγανοί! Για μαύρους θα μιλούμε τώρα….
(τα στοιχεία αντλήθηκαν από τον ιστότοπο airwars.org και από το άρθρο του Nicolas Davies, «The U.S. State of War. July 2017», στο counterpunch.org, 10 Ιουλίου 2017)